alkinem Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Συγγραφέας: Γιάννης Σδράλης Είδος: Fantasy ή Dark Fantasy(ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις κατηγοριοποιήσεις) Βία: Μόνο πολύ ελαφρές υπόνοιες Σεξ: Όχι Αυτοτελής: Για τα πλαίσια του διαγωνισμού, ναι Λέξεις: 3302 Σχόλια: Γραμμένη αρκετά βιαστικά, ξέρω πως έχει κάποια(αρκετά δηλαδή) κενά και παραλείψεις. Θα χαρώ να διαβάσω σχόλια, επισημάνσεις και παρατηρήσεις Το Άλικο Συμβόλαιο.doc Το Άλικο Συμβόλαιο.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 31, 2012 Share Posted May 31, 2012 Διάβασα την ιστορία πολύ εύκολα, μιας και κράτησε την περιέργειά μου μέχρι το τέλος. Η μοναχική πόλη, οι περίεργοι κάτοικοι, τα μυστηριώδη τελετουργικά, η μελαγχολική ατμόσφαιρα, όλα πρόσθεταν από κάτι στην ιστορία κι έδεσαν πολύ καλά μαζί. Ίσως, σαν πλοκή, να μην είχε κάτι το πολύ ξεχωριστό, αλλά ο τρόπος που αποκαλύπτονται σιγά-σιγά οι λεπτομέρειες για το τι είχε συμβεί, κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Επιπλέον, η απλή γραφή βοηθάει στην ανάγνωση. Μ' άρεσε και το τέλος, που είναι κάπως λυτρωτικό. Αν και δεν κατάλαβα αν ξεκαθαρίζεται κάπου ότι η άλλη φυλή δεν θα έκανε τα ίδια σε κάποιον εξ αίματος συγγενή της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted June 1, 2012 Share Posted June 1, 2012 Μου άρεσε η ιστορία. Το μυστήριο πίσω από τη θυσία του πατέρα του με κράτησε σχεδόν μέχρι το τέλος. Ωστόσο: Σε αρκετές παραγράφους θα ήταν όμορφο αν έδινες περισσότερες ανάσες στον αναγνώστη. Έπιασα τον εαυτό μου να δυσανασχετεί σε κάποια σημεία, ειδικά στην αρχή της. “Ό,τι κι αν γίνει, πάντα θα έχω αυτήν...” σκέφτηκε και ηρέμησε κάπως. Αυτό δεν μου φάνηκε και τόσο τρυφερό. Είναι που το "αυτήν" φαντάζει πολύ σκληρό, σχεδόν αγενές. Κι άλλες τέτοιες άκομψες εκφράσεις υπάρχουν στο κείμενο που δεν ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα. Και άλλη μία παρατήρηση. Σε αυτό το σημείο σταμάτησε την αφήγησή του. Ήθελε να δει την εντύπωση που έκανε ηιστορία αυτή στο γιο του. Αυτό που είδε, μάλλον τον ξάφνιασε Εδώ σταματάς την αφήγηση με την σιωπηλή υπόσχεση να τη συνεχίσεις. Αντίθετα ο πατέρας του απαντά σε μία ερώτηση και μετά η σκηνή αλλάζει απότομα και μας πηγαίνει στην υπόσχεση των δύο νέων και σε ένα αμφίβολο: Ήξερε πως τα παιδιά τους θα είχαν μέσα τους και το αίμα εκείνων. Κι αυτό θα σήμαινε το τέλος της κατάρας. Τόσο για την πόλη του, όσο και για την οικογένειά του... Γιατί; Η πιθανή εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι: Επειδή είναι η δική του οικογένεια που επωμίστηκε την ευθύνη της τήρησης του συμβολαίου, και τα παιδιά του θα είχαν το αίμα της άλλης φυλής, δεν θα βασάνιζαν άτομα από τη δική τους γενιά. Αυτή η εξήγηση όμως έχει διάφορα μελανά σημεία. Πρώτον, η άλλη φυλή θα μπορούσε κάλλιστα να ζητήσει κάποιος άλλος να φέρει την ευθύνη. Κάποια άλλη οικογένεια. Αυτό θα οδηγούσε είτε σε ρήξη των σχέσεων των καθαρόαιμων ανθρώπων της πόλης με τους ημίαιμους, είτε σε αποδυνάμωση της γενιάς των ανθρώπων μιας και θα προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν όλοι με κάποιον γόνο της φυλής των βουνίσιων ώστε να φύγει η "κατάρα"και από πάνω τους. Καλή προσπάθεια, μπράβο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Είχα ένα περίεργο συναίσθημα διαβάζοντας, εξαρχής, όχι από την κατήφεια των κατοίκων και μετά που γίνεται ξεκάθαρο πως ήταν θεμιτό, πως κάτι αλλόκοτο συνέβαινε ανάμεσα στις γραμμές σου. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διαβολεμένη αίσθηση και με κράτησε να το διαβάσω με πολύ ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, θέλοντας πολύ να μάθω τι είχε γίνει. Τα προβλήματά μου: Δεν έχω ξετρελαθεί από την εξήγηση, δεν την βρήκα ακριβώς αναποτελεσματική, αλλά περισσότερο αψήφιστη, σαν να μην πρόλαβες όχι να τη γράψεις σωστά μα να τη σκεφτείς και να τη μελετήσεις. Δεν μου άρεσε επίσης τόπους τόπους η γλώσσα, ήτανε σε πολλά σημεία αταίριαστη με το γενικότερο κλίμα, αλλά δε θα επεκταθώ σε αυτό γιατί είναι από αυτά που θα τα βρεις μια χαρά όταν το ξαναπιάσεις και δεν είναι πλέον "βιαστικό". Για τον ίδιο λόγο όμως (επειδή "βιαστικά" άρα θα το περάσεις να σου πω αυτό: Πιστεύω πως υπάρχει μια αμηχανία (και ταυτόχρονα μια ανεκμετάλλευτη δυνατότητα) γενικά στο κείμενο, σχετικά με το τι να κάνεις με τον χαρακτήρα, ο οποιος ζει σε μια κοινότητα όπου όλοι ξέρουνε κάτι που ο ίδιος αγνοεί. Αντιδρά γενικά κάπως χλιαρά και το συγκεκριμένο μαράζι του δεν το βάζεις να λειτουργήσει με κάποιο τρόπο στην ψυχολογία του ήρωα που έχει μεγαλώσει μαζί του. Δεν ξέρω πως θα μπορούσες να παίξεις με αυτό, αλλά είμαι σίγουρη πως θα σου μπορούσε να σου δημιουργήσει πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά για τον ήρωά σου. Θα του έδινε ζωή και θα τον έκανε ξεχωριστό. Τέλος (με τα προβλήματά μου ), αχ... αυτό info dumping, σε καταλαβαίνω απόλυτα, υπάρχουν εκείνες οι φάσεις που έχεις πράγματα να πεις ρε παιδί μου και δε μπαίνουν αλλού, παρά μόνο έτσι "πάρτα". Εγώ θα έλεγα: αποδέξου το. Ή μην το κάνεις, ή αποδέξου το και πες τα χύμα εκεί που θέλεις να τα πεις. Αλλά, προσωπικά, με χαλάει περισσότερο η προσπάθεια απόκρυψης (προφανώς γιατί είναι αδύντον να μην την αναγνωρίσω, καταλαβαίνεις ότι το κάνουμε όλοι κατά κόρον ) από το ίδιο το Info dumping. Ελπίζω πραγματικά πως θα το πιάσεις να το φτιάξεις κάποια στιγμή γιατί πιστεύω πως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, με πολλές δυνατότητες όχι μόνο να γίνει μια καλή ιστορία, αλλά ίσως και να μπορέσεις από την όλη υπόθεση να δεις πρώτα εσυ και να αναδείξεις έπειτα, αυτό που πραγματικά κρύβεται πίσω από τις δύο περίεργες συμφωνίες και εκείνο που τελικά λες εδώ για τον άνθρωπο. Καλή επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Ωραία ιδέα και ενδιαφέρον μύθος, δεν είμαι όμως σίγουρος αν αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος αφήγησης του. Δημιουργεί ένα μυστήριο και μία ατμόσφαιρα στην αρχή και μετά όλα σταματούν και τελειώνουν με μια μακριά επεξήγηση, σαν μια νέα ιστορία μέσα στην ιστορία. Το ήθελα μάλλον κάπως αλλιώς, δεν έχω όμως κάποια πρόταση γιατί θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλαπλές εκδοχές. Σίγουρα χρειάζεται ένα χτενισματάκι: Δεν του έδωσε άλλες εξηγήσεις. Αυτός δεν απαίτησε άλλες εξηγήσεις. Δε μπορούσε να το εξηγήσει, μα βαθιά μέσα του γνώριζε πως είχε φτάσει η μεγάλη ώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 (edited) Προσπαθούσα τόσες μέρες να καταλάβω τι μου έλειψε σε μια ιστορία που είχε ενδιαφέρον, ο λόγος κυλούσε στρωτά και μου είχε εξάψει την περιέργεια, και νομίζω το βρήκα: Πέρα από το να μάθει ο κεντρικός ήρωας (και ο αναγνώστης) αυτό που γνωρίζουν ήδη όλοι, δεν διακυβεύεται τίποτα, αφού ο ήρωας τα έχει ήδη με τη Λάντελ, η ένωση με την οποία θα λύσει το πρόβλημά τους, έστω και με μια γενιά καθυστέρηση. Νομίζω ότι αν, πχ., η ένωση με τη Λάντελ ήταν δυνατή μόνο μετά από το ξεπέρασμα κάποιας δυσκολίας, η ιστορία θα ήταν, για μένα, πιο ικανοποιητική. Ή κάτι τέτοιο. Μια σύγκρουση, κάτι να κινεί τον ήρωα. Καλή συνέχεια Edited June 6, 2012 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 Θα συμφωνήξω με τους αποπάνω. Η ιδέα είναι πολύ καλή, κλασσικό δείγμα αλαζονείας και ύβρης ή αλλιώς "αμαρτίες γονέων" που έχουν βάλει σε αδιέξοδο όλη την κοινωνία του βουνού. Στην εκτέλεση κάπου το χάνει και το τέλος έρχεται λιγάκι απότομα, χωρίς κορύφωση. ίσως να φταίει το όριο λέξεων και χρόνου που είχε ο διαγωνισμός, όντως αν έκανες κάποιες αλλαγές στον τρόπο αφήγησης να είχε καλύτερα αποτελέσματα. Οι πληροφορίες δηλαδή που δίνονται στο τελευταίο κομμάτι της ιστορίας θα προτιμούσα αντί για αφήγηση / info-dump να έρχονταν φυσικά μέσα από διαλόγους και περιγραφές, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 7, 2012 Share Posted June 7, 2012 Ωραία ιδέα και έχεις κάποιες αρκετά ζωντανές εικόνες, αλλά γενικά δεν είναι αρκετά καλογραμμένο, όπως είπαν και οι άλλοι από πάνω. Επίσης μου φάνηκε σαν να μην υπήρχε υπόθεση ή μάλλον σαν η υπόθεση να ήταν μέσα στη διήγηση του πατέρα και μόνο. Ο Λάριαμ, θέλω να πω, είναι απλός ακροατής της ιστορίας, όπως και εμείς. Εγώ περίμενα(ξεχνώντας το όριο λέξεων) η διήγηση του πατέρα να πυροδοτεί κάποια αλλαγή στο γιο, κάποια έντονη αντίδραση, και από κει να ξεκινάει η live υπόθεση του διηγήματος. Αλλά εσύ το σταματάς εκεί όπου θα τελείωνε η αρχή/ο πρόλογος ενός μεγαλύτερου έργου. Θα μπορούσε από κει να ξεκινάει μια υπόθεση τύπου Ρωμαίος-και-Ιουλιέτα ανάμεσα στο αγόρι και το κορίτσι ή να τσακώνονται λόγω προγονικής έχθρας κλπ. Και παρακάτω, μετά από περιπέτειες, να καταλαβαίνουν ότι αγαπιούνται παρ'όλ'αυτά και να ξανασμίγουν, για παράδειγμα. Ή θα μπορούσε ο γιος να ξεκινάει εκτός προγράμματος για τα βουνά, για να βάλει τέλος στην κατάρα. Οκ, πρωτότυπο δεν είναι, αλλά είναι μια υπόθεση. Συνέχισέ το, πάντως, έχει ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted June 8, 2012 Share Posted June 8, 2012 Για κάποιο λόγο, ενώ το κείμενο είναι 3200 λέξεις μου φάνηκε πολύ μα πολύ μικρότερο. Ίσως γιατί μας αφηγείσαι μια ιστορία που θα ταίριαζε σε περισσότερες λέξεις. Η ιδέα είναι καλή αλλά στην προσπάθεια να μας διηγηθείς ολόκληρη την ιστορία μας τα λες λίγο περιληπτικά. Για παράδειγμα θα ήταν ταιριαστό όλη αυτή η μυστηριώδης συμπεριφορά των ενηλίκων να ξένιζε τον πρωταγωνιστή και να προσπαθούσε να μάθει τι συμβαίνει ή και να βγει από πόλη. Για 17 χρονώ είναι πολύ υπάκουος. . Μου φαίνεται κάπως αφύσικο όλοι οι ενήλικες να ξέρουν τι γίνεται και αυτός να ξέρει ότι το ξέρουν αλλά να μην τον πειράζει καθόλου. Επίσης το τέλος ήταν «εύκολα ευτυχές» εννοώ ότι με τόσα που έχουν γίνει τριγύρω μια μικρή φουρτούνα πριν την ηρεμία θα του ταίριαζε. Εμένα μου ήρθαν πολλές ιδέες, πχ. Θα μπορούσε θυμωμένος γι αυτό που συμβαίνει στον πατέρα του κάθε χρόνο να πάει και να σκοτώσει την αγαπημένη του επειδή έχει το αίμα των πλασμάτων, αλλά αυτό είναι λίγο τραβηγμένο. Παρόλαυτα μου άρεσε και την διάβασα πολύ εύκολα και ευχάριστα. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 8, 2012 Share Posted June 8, 2012 Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά δεν κατάφερε να με βάλει στον κόσμο της. Μάλλον ευθύνονται κάποιες φράσεις που με έβγαζαν έξω από τη φανταστική ροή. (π.χ. ήταν η κοπέλα του ή είχε τα γενέθλιά του) και με έκαναν να σηκώνω το βλέμμα μου από το κείμενο. Επίσης με '' χάλασε'' η λέξη ''ασυννέφιαστος'', είναι πολύ πιο ωραίο το ''ανέφελος''. Μ' άρεσαν πολύ τα ονόματα που επινόησες, όπως και το ότι χρησιμοποίησες δύο συμβόλαια. Πιστεύω ότι με λίγη επεξεργασία, μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RedAlf Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 Γενικά ωραία ιστορία και με έξυπνο τέλος. Δύο παρατηρησούλες (όχι τόσο σημαντικές): Ίσως ήθελε λίγο μεγαλύτερη και πιο προσεγμένη ανάπτυξη, ειδικά στην ιστορία του Πατέρα (είχε μικρή κοιλιά κατά τη γνώμη μου) και το τέλος θα μπορούσε να είναι όχι τόσο σαφώς διατυπωμένο (να το ανακαλύπτει ο αναγνώστης να μην του το λες). Μπράβο πάντως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 (edited) Πράγματι η ιστορία διαβάστηκε πολύ γρήγορα, αλλά η καημενούλα αδικείται από το βιαστικό γράψιμο της. Τώρα σαν πλοκή, χωρίς να είναι κάτι τελείως πρωτότυπο, μου τράβηξε το ενδιαφέρον , αν και η κατάληξη της μου φάνηκε πολύ εύκολη και χαρούμενη, χωρίς κάποιο αντίτιμο για τον Λάριαμ, όπως γίνεται συνήθως σε αντίστοιχες ιστορίες. Οκ, το αντίτιμο του συμβολαίου φαίνεται ελαφρώς στην συμπεριφορά του πατέρα, αλλά χωρίς όμως να μου δημιουργεί εμένα σαν αναγνώστη κάποιο συναίσθημα Κοντολογίς, με λίγα περάσματα ακόμα(για διορθώσεις και για προσθήκη λεπτομεριών) θα έχεις μία πολύ πιο καλή ιστορία. Καλή Επιτυχία! Edited June 12, 2012 by jjohn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 Συμφωνω με τους παραπανω για τις διορθωσεις που χρειαζονται. Η ιδεα ειναι καλη και μπορει να αποδωθει με εναν τροπο που να μας κανει να μην την ξεχασουμε. Την διαβασα και εγω ανετα ξεκουραστα. Κεντριζει το ενδιαφερον και σε κανει να θες να μαθεις τι γινεται παρακατω...η εκφραση και η αποδωση θελουν δουλιτσα, αλλα μπορεις να στρωνεις-απλωνεις ωραια το θεμα και να κυλαει...Δεν εχω να γραψω πολλα γιατι τα εχουν ηδη πει τα υπολοιπα παιδια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 Στο εκάστοτε νήμα γράφω τα γενικά σχόλιά μου πάνω στην κάθε ιστορία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για πιο αναλυτικά σχόλια, πάνω στο ίδιο το κείμενο, ας μου στείλει πμ. Ως ένα σημείο μού κράτησε το ενδιαφέρον, κυρίως γιατί υπήρχε ένα μυστικό που περιμέναμε να μάθουμε. Δυστυχώς όμως, τόσο η ίδια η απάντηση, όσο και ο τρόπος που δόθηκε δε με άφησαν ικανοποιημένο. Όχι επειδή όλα αποκαλύπτονται σε μια αφήγηση του πατέρα, μιας και η εξέλιξη της ιστορίας οδηγούσε προς τα εκεί, αλλά γιατί υπάρχει η εξής ανισορροπία: έχεις μια αφήγηση εστιασμένη στον Λάριαμ, μας μιλάς συνέχεια γι' αυτόν, ακόμα και για το παρελθόν του, κι ύστερα κλείνεις με μια αφήγηση – όχι με τον ήρωα τον οποίο έχουμε ακολουθήσει μέχρι τότε (ο επίλογος είναι πολύ συνοπτικός και τετριμμένος για να κλείσει αυτόν τον κύκλο). Πέρα από αυτό, νομίζω πως δε συνδέεις αρκετά πειστικά τα προηγούμενα στοιχεία της ιστορίας με όσα εξηγούνται στην αφήγηση, καταφεύγοντας σε εύκολες λύσεις και πέφτοντας σε κάποιες αντιφάσεις. Σίγουρα χρειάζεται κάτι περισσότερο από το “ο παππούς σου με κάποιον άγνωστο τρόπο κατόρθωσε να αλλάξει αυτήν την μακάβρια συμφωνία”. Υπάρχει και μια πολύ σημαντική ασυμφωνία όσον αφορά τη φύση και τις διαθέσεις αυτών των πλασμάτων. Αφενός, δεν τα περιγράφεις, δίνοντας την εντύπωση στον αναγνώστη πως πρόκειται για κάτι αρκετά απόκοσμο. Μας λες όμως πως έχουν διασταυρωθεί με τους ανθρώπους. Αυτό βέβαια μπορεί να σταθεί, απλώς το περνάς τελείως συνοπτικά, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης (εγώ) να σκαλώνει. Αφετέρου, κι αυτό είναι σημαντικό, τα πλάσματα πότε αφήνεται να εννοηθεί πως είναι κακόβουλα κι αιμοδιψή, πότε πως η συμπεριφορά του φέρνει σε ανθρώπους (εκεί που μιλάς για το πρώτο συμβόλαιο), ενώ αλλού (στο τέλος κατά βάση) δίνουν την εντύπωση πλασμάτων γεμάτων μαγεία, ομορφιά και καλοσύνη. Υποψιάζομαι βεβαίως πως κάτι τέτοιο ήθελες να κάνεις. Να δείξεις ίσως πως και τα πλάσματα αυτά, όπως οι άνθρωποι, μπορούν να συμπεριφερθούν με όλους αυτούς τους τρόπους – και ίσως οι άνθρωποι τα έχουν παρεξηγήσει. Αυτό όμως (αν ήταν αυτός ο σκοπός σου) δεν το στηρίζεις καθόλου στην ιστορία σου, άσε που η αιματηρή φύση της δεύτερης συμφωνίας μάλλον δείχνει προς το “Τέρατα”. Για την τεχνική, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι χρησιμοποιείς πάρα πολύ tell. Αυτό σημαίνει πως καθοδηγείς τον αναγνώστη με φράσεις-δηλώσεις (τρανταχτό παράδειγμα το “ήταν η κοπέλα του”). Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και αυξάνει τη συμμετοχή του αναγνώστη αν τον αφήνεις να καταλάβει, δείχνοντάς του κάποια πράγματα, χωρίς να τα δηλώνεις απερίφραστα. Θα πρέπει επίσης να ομολογήσω πως βρήκα αρκετές τυποποιημένες (γαλάζιες λίμνες=μάτια) και αναίτια υπερφορτωμένες εκφράσεις (το αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας ενός ταλαιπωρημένου μυαλού). Γενικά, έχεις την τάση να υπερφορτώνεις την ιστορία περιγράφοντας κάποια πράγματα δυο και τρεις φορές στο ίδιο σημείο της αφήγησης ( το παραπάνω, ή το “Το βλέμμα του μεσήλικα άντρα ήταν καρφωμένο στον Λάριαμ, μα τα μάτια του έμοιαζαν να μην τον βλέπουν. Ήταν σα να ταξίδευαν σε άλλα μέρη, σε άλλους τόπους κι άλλους χρόνους“), σαν να μην είσαι σίγουρος αν ο αναγνώστης θα πιάσει αυτό που θέλεις να πεις. Φράσεις όπως “μέρη αλαργινά” μοιάζουν επιτηδευμένα και παράφωνα μέσα στο υπόλοιπο ύφος και τη γλώσσα που χρησιμοποιείς. Μην το ξεχάσω. Κάπου λες “Χωρίς υπερβολές, ήταν θαύμα που στεκόταν στα πόδια του”. Αυτό το “χωρίς υπερβολές” να φύγει επειγόντως, παρακαλώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βαγγέλης Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Θα συμφωνήσω με τους από πάνω στα περισσότερα. Ενώ η ιστορία ήταν πολύ ωραία η γραφή ήταν πολύ στατική και κάπως μπερδεμένη, σα να προσπαθούσες πολύ. Γενικά αν άλλαζες κάπως την έκφραση και τη ταχύτητα του κειμένου θα ήταν πάρα πολύ καλύτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Γενικά: Χμ. Προβληματίζομαι σχετικά με το τι θα μπορούσα να πω με λίγα λόγια για το διήγημα. Μου άρεσε: Έχεις αρκετά ωραίες εικόνες, κι επίσης έχει και αρχή μέση και τέλος, πράμα που δε συμβαίνει σε πολλούς. Δε μου άρεσε: Τα κακά νέα είναι ότι παρά που η ιστορία έχει έναν κάποιο βηματισμό, δεν έχει αρκετή προοικονομία, με την έννοια ότι κάποια πράγματα τα τρώμε, μπαμ, στη μάπα χωρίς πολλές περιστροφές. Ειδικά το σημείο της αφήγησης του πατέρα είναι εντελώς μα εντελώς παράταιρο. Μπορείς να τον βάλεις με χίλιους διαφορετικούς τρόπους να λέει την ιστορία και να αποφύγεις το τυπικό και κλισέ μπλα-μπλα. Είναι καθαρά θέμα τεχνικής εδώ και θεωρώ ότι θα πρέπει να δουλέψεις πάνω στην τεχνική σου περισσότερο απ’ ότι πάνω στις ιδέες σου ή τους χαρακτήρες σου. Κάτι που μου έκανε κακή εντύπωση, αν και μάλλον είναι δικό μου βίτσιο αυτό είναι τα bold και πλάγια γράμματα που χρησιμοποιείς. Κάποια στιγμή ένιωσα λες και διάβαζα βιβλίο χημείας του γυμνασίου. Αν δουλέψεις την τεχνική σου είμαι σίγουρη ότι θα βρεις τρόπο να δίνεις αυτήν την ένταση που θες να δώσεις με άλλους, πιο πλάγιους και πιο συνταρακτικούς τρόπους από τη γραμματοσειρά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Η ιστορία μου άφησε την εντύπωση ότι διάβασα το πολύ γενικό πλαίσιο μιας κατάστασης η πόλη μέσα στην κοιλάδα που έχει να αντιμετωπίσει τα πλάσματα του βουνού αλλά δεν υπήρξε κάτι που να συγκεκριμενοποιεί το λόγο για τον οποίο το πλαίσιο αυτό θα τραβούσε την προσοχή μου. Ο κεντρικός χαρακτήρας νομίζω ότι ήθελε λίγη περισσότερη ανάπτυξη, νομίζω ότι δεν μου άφησε κάποια άλλη εντύπωση πέρα απ' το ότι κάποια στιγμή ήταν παιδάκι και μετά μεγάλωσε.. Ίσως και περισσότερη δράση; Δεν ξέρω το λέω με επιφύλαξη αυτό γιατί δεν είναι ότι με τρελαίνουν πάντα καταδιώξεις - πόλεμοι - μάχες κλπ. κλπ. Μπορεί να ήθελα λίγη περισσότερη δράση στην "καθημερινότητα" των προσώπων που συμμετέχουν, μπορεί να περίμενα η υπόθεση να εξελιχθεί μέσα από γεγονότα, όχι τόσο περιγραφές.. Η μυστικοπάθεια που υπάρχει στην αρχή του διηγήματος και δημιουργεί περιέργεια και σε προδιαθέτει για κάποια αποκάλυψη, νομίζω ότι διαλύεται κάπως άδοξα με την περιγραφή στο τέλος. Καλή η πρωταρχική ιδέα, πιστεύω θέλει κάποια εξέλιξη. Μπράβο για την προσπάθεια και τη συμμετοχή!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 -Είχε πολλές πληροφορίες σε σχέση με την δράση που έμεινε κάπως πίσω. -Προφανώς η αφήγηση του πατέρα μπήκε για να εξηγήσει την κατάσταση. Νομίζω ότι επειδή ακριβώς είναι σημαντικό τμήμα της ιστορίας, θα μπορούσε ίσως και να μεγαλώσει λίγο, γιατί τώρα κατά τη γνώμη μου φαίνεται καθαρά ότι μπήκε εκεί για να μας δώσει ακριβώς τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε. Αυτό που λέω είναι ότι αν μεγαλώσει αρκετά το συγκεκριμένο κομμάτι, τότε μπορεί να λειτουργήσει απορροφώντας βαθύτερα μέσα του τον αναγνώστη και κάνοντάς τον να ξεχάσει ότι λαμβάνει πληροφορίες. -Πώς γνωρίζει ο Λάριαμ τον τρόπο για να σπάσει η συμφωνία; -Πώς καταλαβαίνει ο Λάριαμ ότι στις φλέβες της Λαντέλ κυλάει βουνίσιο αίμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Μου αρέσουν οι ιστορίες που κυλάνε γρήγορα, όπως μου αρέσει και η απλή γραφή. Όμως αυτό εδώ παραήταν γρήγορο και στεγνό. Τόσο, που φοβάμαι ότι θα το ξεχάσω αμέσως μόλις κλείσω τη σελίδα. Ο πατέρας του Λάριαμ έδωσε μία φοβερή υπόσχεση, και δεν είμαι σίγουρη ότι δικαιολογείται ο αλτρουισμός του. Πόσο μάλλον, που καταδίκασε τους απογόνους του σε αυτό. Ακατανόητη είναι και η δίψα των βουνίσιων για αίμα. Την επίθεση δεν την έκαναν για να διασκεδάσουν, είχαν σοβαρούς λόγους. Άρα, το να βασανίζουν έναν εκπρόσωπο της πόλης, τι νόημα είχε; Ίσως τον εκφοβισμό, καθίστε καλά, μην ξεχνάτε τη δύναμή μας, αλλά και πάλι... δεν πείθομαι. Κάτι δεν πάει καλά εδώ, σαν να είναι βεβιασμένα τα πράγματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Συμφωνώ ότι χρειαζόταν περισσότερη δράση. Μήπως να έβαζες τον ήρωα να ακολουθεί τον πατέρα του προσπαθώντας να μάθει πού πηγαίνει; Να πεθαίνει ο πατέρας του και να μαθαίνει ότι πρέπει να πάει ο ίδιος αλλά να αρνείται; Δεν ξέρω, έχω την εντύπωση ότι πολύ ανώδυνα συμβαίνούν όλα... ενώ δεν είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 16, 2012 Share Posted June 16, 2012 Δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι πρωτότυπη –η μοίρα του αργοπορημένου σχολιαστή. Ό,τι και να πω θα το έχει ήδη πει κάποιος προηγουμένως, γι αυτό και θα είμαι σύντομη. Σχέση με το θέμα: Σαφής και πολύ καλά εξηγημένη. Μια συμφωνία που αθετήθηκε οδήγησε σε μια άλλη σκληρότερη, την οποία αγωνίζονται τώρα όλοι να εκπληρώσουν. Το συν: Απλή και κατανοητή ιστορία, η οποία κύλησε χωρίς να με δυσκολέψει ή να με κάνει να βαρεθώ. Το πλην: Παρόλο που διακυβεύονται πολύ σημαντικά πράγματα, κάπου δε φαίνεται αυτό σε πρώτο χέρι. Εννοώ το εξής: ο ήρωας βρίσκεται μέσα σ’ ένα ζοφερό κλίμα, αλλά μαθαίνει την αλήθεια κατόπιν εορτής κι αυτό στερεί μεγάλο μέρος από την ένταση που θα μπορούσε να ανέβει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted June 20, 2012 Author Share Posted June 20, 2012 Παιδιά σας ευχαριστώ που διαβάσατε και σχολιάσατε. Μια βλάβη στον υπολογιστή με αποσυντόνισε πλήρως και τώρα τρέχω να καλύψω το χαμένο έδαφος. Γι' αυτό, απαντήσεις και διευκρινήσεις θα δώσω μέσα στις επόμενες ημέρες. Συγγνώμη για την καθυστέρηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted June 22, 2012 Author Share Posted June 22, 2012 Παιδιά, ακόμα μια φορά σας ευχαριστώ για τα σχόλια, τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές. Λοιπόν, ομολογώ πως η ιστορία γράφτηκε πρόχειρα κι αυτό είναι εμφανές σε πάμπολλα σημεία της. Αν η ιδέα μου είχε έρθει αρκετές μέρες πιο νωρίς, σίγουρα θα το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό. Σίγουρα, όταν με το καλό την ξαναπιάσω, θα λάβω σοβαρά υπόψιν μου όλα όσα είπατε στα σχόλιά σας. Και κάποιες απαντήσεις επί προσωπικού. Mesmer: Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σε κάποιο σημείο της αφήγηση του πατέρα αναφέρεται ότι κατά τη διάρκεια της επίθεσης, μετά το σπάσιμο της πρώτης συμφωνίας, τα πλάσματα δεν πείραζαν αυτούς που είχαν το αίμα τους. Nienor: Έχεις δίκιο σε αυτά που αναφέρεις. Κι εγώ θα ήθελα να το είχα παρουσιάσει διαφορετικά, αλλά φοβήθηκα πως δε θα μου έφτανε ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος. wordsmith :Ενδιαφέρουσες οι ιδέες σου, σίγουρα θα τις λάβω υπόψιν μου όταν αποφασίσω να ξαναγράψω την ιστορία. jjohn: Για τα πλαίσια του διαγωνισμού, η ιστορία ήταν αυτοτελής. Δεν είναι απαραίτητο όμως όλα να τελειώνουν εδώ. Μπορεί οι δυσκολίες για τον Λάριαμ τώρα να αρχίζουν. aScannerDarkly: Αυτό που παρατήρησες για τα πλάσματα του βουνού, ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να δείξω. Ήθελα να τα παρουσιάσω σαν πλάσματα χαοτικής φύσης, ικανά για το καλύτερο και το χειρότερο. Χρειάζεται όμως να το δουλέψω αυτό, όπως και τι ςλεπτομέρειες της νέας συμφωνίας που είχε κάνει ο παππούς του Λάριαμ, έτσι ώστε κάποια πράγματα να γίνουν πιο «λογικά». Για την τεχνική μου, έχεις δίκιο, σε κάποια σημεία το παράκανα. dagoncult: Για το πρώτο σου ερώτημα, ομολογώ θα χρειαστεί αρκετή δουλειά για να δώσω μια ικανοποιητική εξήγηση. Όσον αφορά το δεύτερο, η ομορφιά της Λάντελ πάντα του φαινόταν εξωκοσμική. Σε συνδυασμό με την αφήγηση του πατέρα του, έβγαλε το συμπέρασμα για την ιδιαίτερη καταγωγή της. Σουσαμένια Άνοιξη: Για αυτό το διήγημα, ήθελα να αποφύγω τις έντονες σκηνές. Παρασύρθηκα όμως και πήγα στο εντελώς αντίθετο άκρο. Ελπίζω να κάλυψα τις όποιες απορίες σας. Και πάλι σας ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.