Mesmer Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος Είδος: Φάντασυ Αριθμός Λέξεων: 3.160 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Για το Διαγωνισμό Φάντασυ. Συμφωνία/Υπόσχεση Αρχεία: Συμφωνία ζωής και θανάτου.pdf Συμφωνία ζωής και θανάτου.doc Edited May 29, 2012 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted May 30, 2012 Share Posted May 30, 2012 Μπράβο στο κέφι σου, που μας χάρισε αυτήν την πραγματικά ξεκαρδιστική ιστορία. Ειδικά η φράση Ξαφνικά, ένιωθα σαν μπάμια με υπερδυνάμεις αν δεν καθόμουν, θα με έριχνε κάτω από τα γέλια. Πραγματική θεϊκή(κι ας μην την είπε ένας από τους θεούς). Πέρα από την πλάκα όμως, η υπόνοια πως οι θεοί(κάθε είδους) τρέφονται με εμάς και μας καλλιεργούν όπως καλλιεργούμε κι εμείς τα χωράφια μας, δίνει αρκετή τροφή για σκέψη. Αν κάτι μου έλειψε, αυτό ήταν λίγες ακόμα λεπτομέρειες για την περιβόητη συμφωνία, αλλά και γιατί ο ήρωάς σου τραβάει όσα τραβάει. Γιατί δηλαδή ο θεός του θανάτου τα έκανε όλα αυτά(εκτός αν το εξηγείς ή το υπονοείς κάπου και απλά εγώ δε μπόρεσα να το αντιληφθώ). Αυτά από εμένα. Καλή σου επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted May 30, 2012 Share Posted May 30, 2012 Το ευχαριστήθηκα από την αρχή μέχρι το τέλος. Μ' άρεσε πολύ η διάλεκτος του ''δρόμου'' που χρησιμοποιούν οι ήρωες. Ευφάνταστο και πρωτότυπο. Υπάρχουν μερικά ερωτηματικά που παραμένουν, αλλά δεν έχει νόημα να τα επισημάνω. Μπορώ να φανταστώ την μυθολογία της ιστορίας, αντί να σου ζητήσω να μου την εξηγήσεις. Έτσι κι αλλιώς είναι ένα διήγημα. Ο ήρωας βρίσκεται στην κορυφαία του στιγμή. Και είναι αυτή η στιγμή που έχει σημασία. Το μόνο αρνητικό κατά την γνώμη μου, είναι ο τίτλος. Θα ήθελα κάτι πιο πρωτότυπο και εδώ. Συγχαρητήρια και καλή σου επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 31, 2012 Share Posted May 31, 2012 (edited) Ωραία και ευχάριστη ιστορία. Μου άρεσε το λογοπαίγνιο/διττό νόημα του τίτλου. Σαν χιούμορ είχε αρκετές καλές στιγμές το κείμενο και ήταν ευκολοδιάβαστο. Μόνο που δεν κατάλαβα καλά δύο πράγματα: 1) Πως ακριβώς τρέφονταν οι θεοί από τους ανθρώπους; Με τα σώματα, με τα πνεύματα ή με την ενέργεια τους; Ο Θάνατος έτρωγε τους νεκρούς ενώ η Ζωή τρεφόταν μόνο από τους ζωντανούς ή με τον ίδιο τρόπο (λεπτομέρεια αυτό βέβαια) και 2) Ο Θάνατος τι ακριβώς λαδιά είχε κάνει; Δεν μου είναι πολύ ξεκάθαρο. Τον σκότωνε πολλές φορές για να τραφεί πολλές φορές από τον συγκεκριμένο; Ήταν γλυκοαίματος; Πάντως μπράβο για την ευχάριστη νότα που μας έδωσες. Καλή επιτυχία. Edited May 31, 2012 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted June 1, 2012 Share Posted June 1, 2012 Πολύ γέλιο. Τα αρνητικά: «παράξενα τρομακτικό»: τρομακτικά ασαφές. Γενικά νομίζω ότι λέξεις όπως «παράξενο», «περίεργο», «τρομακτικό» πολύ σπάνια μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τρόπο που να εξυπηρετεί την ιστορία. Μη μου λες ότι είναι παράξενο και τρομακτικό, πες μου τι είναι αυτό που το κάνει παράξενο και τρομακτικό. To «ίου» μάλλον θα λειτουργούσε σε αγγλικό κείμενο, αλλά για μένα δε λειτουργεί σε ελληνικό. Ένα μπλιαχ θα το δεχόμουν πιο εύκολα. Δεν κατάλαβα τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, τι ήθελε να πετύχει ο Ζ’ορ, και γιατί την επάτησε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Τα θετικά (τα θετικά είναι πολύ πιο θετικά απ' όσο αρνητικά είναι τ' αρνητικά): «Επειδή η ζωή μου είχε αλλάξει άρδην από τότε που μ’ έφαγε μια αρκούδα.» Πολύ γέλασα με το ό,τι να ‘ναι παράδειγμα με τη μηλιά και το πορτοκάλι. Και με τη μπάμια. Πάντα εκτιμώ τους ανθρώπους που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «μπάμια» την κατάλληλη στιγμή. Overall, διαβάζεται ευχάριστα, με ωραία γλώσσα και πετυχημένο χιούμορ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted June 1, 2012 Share Posted June 1, 2012 Απ'ότι κατάλαβα ο Ζ'οθ ήθελε έναν τρόπο να τον συγχωρέσει για κάποιο παραστράτημα του η Κ'αρ, ο ήρωας το κατάλαβε μιας και η σχέση των δύο θεών ήταν παρόμοια με ενός αντρόγυνου αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα και ο ήρωας φρόντισε να τρομάξει τη θεά ώστε να νιώσει συμπόνοια για τον θεό και να "ξεχάσει" το παραστράτημα. Το παραστράτημα από την άλλη θα μπορούσε να είναι το παιχνίδι του Ζ'οθ με τη νεκρανάσταση του ήρωα. Πολύ γέλιο πράγματι. Το "ίου" μου φάνηκε παιδικό και ταιριαστό μιας και εγώ αυτό σκέφτηκα οταν διαβασα τη συγκεκριμένη σκηνή Πολύ όμορφη και ανάλαφρη ιστορία. Μπράβο Mesmer. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Η καλύτερη πρώτη παράγραφος Μου άρεσε πολύ. Δεν νομίζω πως έχω να επισημάνω κάτι στην πραγματικότητα. Κατάλαβα κι εγώ ακριβώς τα ίδια που λέει επάνω ο Esteldor και μου ήταν πολύ αρκετά και για να το παρακολουθήσω άνετα και για να γελάσω και για να το ευχαριστηθώ πολύ. Ωραία γλώσσα, εξαιρετικές ατάκες, όπως πάντα εξάλλου, πολύ ταιριαστή με το όλο και ωραία ροή. Γέλασα επίσης πάρα πολύ που έχει κι αυτός μια θεά στο σπίτι του. Καλη επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 (edited) Κι εγώ κατάλαβα αυτό που λέει ο Esteldor. Πολύ ωραία ιστορία και πρέπει σίγουρα να είναι πετυχημένη γιατί γέλασα ακόμα κι εγώ, ναι, που συμβαίνει μια φορά στο εκατομμύριο με γραπτό κείμενο, (Μάλλον δεν έχω λογοτεχνικό χιούμορ). Και μόνο γι' αυτό παίρνει βαθμούς. Τρελοκατάσταση. Μου άρεσε!!! Καλή επιτυχία!! Edited June 3, 2012 by Mindtwisted Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Πάντως να πω εδώ ότι λυπήθηκα τον καημένο τον θεό. Για να φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να τον κουβαλά ένας θνητός στον ώμο σαν τσουβάλι με πατάτες, ποιος ξέρει τι του έκανε η κάργι...ε... θεά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Εγω παλι εχω αλλη αποψη... πιστευω πως εγραψες πιο "σοβαρα" απ' αλλες φορες...εχει χιουμορ και γραφεις ωραια, αλλα δεν την βρηκα ξεκαρδιστικη. Καποια σημεια ειναι πολυ αστεια οντως, εκεινο με την μπαμια και εκεινο που βλεπει τους συγχωριανους του ως μπριζολες η ξερολουκουμα (γραφεις σαν ενα κομματι ξεροκομματο, αλλα φανταστηκα πως εννοεις ξερολουκουμο γιατι το ξεροκομματο δεν θεωρειται λαχταριστο) αλλα για μενα ειναι "διαφορετικη" ιστορια. Πιστευω πως ηθελε περισσοτερη αναλυση στο τι ακριβως συμβαινει και ποια ειναι η συμφωνια. Ετσι παραμενει μετεωρο και νομιζω πως δεν του παει γιατι το στιλ της ιστοριας δεν ειναι να αναρωτηθεις ως προς αυτο, ηδη εχεις πολλα να καταλαβεις γιατι δεν πεθαινει, τι παιζει με τους θεους κτλ Μου αρεσε πολυ η περιγραφη των θεων-η θεα με τα μαλλια και ο θεος νανος οπως και το τελος με την θεα που εχει στο σπιτι του. Γενικα μια ωραια ιστορια με υφος και στιλ αλα Μεσμερ αλλα περισσοτερη κατα την γνωμη μου, με πιο μεστο υποβαθρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 Δυσκολεύτηκα να το καταλάβω - όλο σκεφτόμουν "λες να μην έχει κανένα νόημα, για πλάκα, και ψάχνω τζάμπα;" - αλλά στο τέλος κάτι έπιασα. Ανάλαφρο, σχετικά πρωτότυπο, αρκετά καλογραμμένο και ωραίες η ατάκες που επεσήμαναν και οι άλλοι από πάνω, "από τότε που με έφαγε μια αρκούδα" κλπ. Η ένστασή μου βρίσκεται στο ότι μου φάνηκε αποσπασματικό, σαν μια μέση χωρίς αρχή και τέλος. Θα προτιμούσα να πιάνεις από την αρχή τα περίεργα γεγονότα και να τα πηγαίνεις μέχρι την εξήγησή τους. Και πρόσεξε μερικές λέξεις που είναι πολύ σημερινές και χαλάνε κάπως την ατμόσφαιρα φάντασυ, όπως το "ίου". Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 Χμ, μπερδεύτηκα. Κάτι μου ξέφυγε και δεν έπιασα το νόημα που έπιασε ο ήρωας για τους θεούς. Κι ενώ συζητιέται εκτενέστερα, δεν μπόρεσα να συμβαδίσω με την σύμβαση του μύθου. Κι έτσι, τζίφος δυστυχώς για μένα. Λυπάμαι, γιατί σίγουρα είναι γραμμένο με κέφι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted June 10, 2012 Share Posted June 10, 2012 Εύθυμο, αστείο, έξυπνο, το καταφχαριστήθηκα. Είχε κανα - δυο λαθάκια, στα είπαν οι απο πάνω, ανάξια προσοχής αφού μάλλον ξέφυγαν του τελικού χτενίσματος. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RedAlf Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 Τι να πω… Πολύ ωραία μαύρη οπτική γωνία για τη σχέση Θάνατου-Ζωής. Καλογραμμένο, ίσως λίγο μπερδεμένο, αλλά σε αποζημειώνει και με το λανθάνον χιούμορ και φυσικά με το καταπληκτικό του θέμα και με το παραπάνω. Εμένα με κέρδισες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 Πολύ ευχάριστο κείμενο. Μου έφτιαξε την διάθεση και με έκανε να γελάσω πολλές φορές κατά την ανάγνωση, αλλά, ναι, ήθελε περισσότερες λεπτομέρειες στο τέλος. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βαγγέλης Posted June 14, 2012 Share Posted June 14, 2012 Φαίνεται με πόσο άνεση και κέφι το έγραψες. Σε κάνει να χαμογελάσεις σίγουρα, αν και κάπου έχασα και εγώ κάποιες λεπτομέρειες. Ο τίτλος είναι σκέτη μπανανόφλουδα και ταιριάζει πολύ ωραία. Το μόνο που ήθελε ήταν μια απλούστευση στο τέλος για να καταλάβεις πιο εύκολα τι γίνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 14, 2012 Share Posted June 14, 2012 Στο εκάστοτε νήμα γράφω τα γενικά σχόλιά μου πάνω στην κάθε ιστορία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για πιο αναλυτικά σχόλια, πάνω στο ίδιο το κείμενο, ας μου στείλει πμ. Θα ξεκινήσω από τον τίτλο, που δεν είναι κατά τη γνώμη μου αντάξιος της ιστορίας. Θυμίζει τυποποιημένη γλώσσα ειδήσεων. Κατά τα άλλα, είναι μια ιστορία, πάνω στην οποία έχω πολύ λίγες παρατηρήσεις, που δεν κατάφερε όμως να με ενθουσιάσει. Ίσως είναι και θέμα προσωπικού γούστου, βέβαια. Τη διάβασα ευχάριστα, είχε την πλάκα της, ήταν σίγουρα διασκεδαστική, έμεινα όμως τελικά με την αίσθηση ότι το διήγημα δε φτάνει ως εκεί που θα μπορούσε. Είναι μεγάλη πρόκληση να κάνεις πλάκα με τον θάνατο και με την ιδέα των ανθρώπων που είναι μαριονέτες (ή, εδώ, μπάμιες) στα χέρια των θεών. Ίσως φταίω εγώ, αλλά θα ήθελα αυτή η πλάκα να φτάσει στα άκρα, και η δική σου ιστορία είναι πιο συγκρατημένη απ' όσο θα χρειαζόταν για να απογειωθεί. Είναι βέβαια δύσκολη η σάτιρα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σοβαρά θέματα, αλλά εσύ τη διάλεξες Βασική ένσταση είναι πως δε γίνεται ξεκάθαρο το τι έχει συμβεί στο τέλος, και είναι βασικό για την υπόθεση να είναι ξεκάθαρο. Δεν κατάλαβα τι πιτσικουλιές έχει κάνει ο Ζοθ ή γιατί τις έχει κάνει. Ένα άλλο θέμα, αλλά πιο ασήμαντο, είναι ότι η πορεία του προς την Ντ'αρ (στράβωσα στην αρχή με τα ονόματα, αλλά τελικά είναι σοφά επιλεγμένα, όσο πιο κλισέ μπορούν να γίνουν – και με απόστροφο!) είναι μάλλον προσχηματική. Ακριβώς το ίδιο θα μπορούσε να του έχει συμβεί σε μια οποιαδήποτε βόλτα κάνει. Δε δίνονται τα κίνητρα ή δε γίνεται ξεκάθαρο ότι κάποιο σχέδιο της μοίρας τον ήθελε να συναντήσει τους δυο θεούς στο δρόμο προς τα εκεί. Από τους θεούς, η περιγραφή του Ζ'οθ είναι φοβερή, της Κ'αρ όμως δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Και αυτό το “Ίου” που λένε μάλλον είναι άστοχο. Βάζεις βέβαια ένα καταπληκτικό δόλωμα για τον αναγνώστη, στο τέλος της πρώτης παραγράφου, οπότε είσαι βέβαιος ότι όλοι θα διαβάσουν το διήγημα με αγωνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 (edited) Όταν ξεκίνησα να διαβάζω είπα "Α, ωραία, περιπέτεια", και πράγματι διαβάστηκε γρήγορα η ιστορία σου, με ενδιαφέρον. Αλλά κάτι δεν πήγε καλά. Σαν να προσπάθησες, να το τράβηξες απ' τα μαλλιά, να είσαι μέσα στο θέμα του διαγωνισμού. Η ιδέα ήταν πολύ καλή, το χάρηκα ιδιαίτερα όταν αποκαλύφθηκε το όλο θέμα με τον οπωρώνα, αλλά μετά σαν να μην ήξερες τι να το κάνεις. Δηλαδή, το ποια ήταν η συμφωνία, το πώς και από ποιον εσπασε, είναι κατανοητά. Αυτό που είναι ακατανόητο, είναι το γιατί την έσπασε. Επίσης, καλή ιδέα το να βλέπουμε τον Ζ'οθ να πρέπει να γλιτώσει απ' την οργή της γυναίκας του, αλλά νομίζω ένα τόσο ανάλαφρο θέμα θα έπρεπε να έχει γραφτεί ακόμη πιο ανάλαφρα, κωμικά. σχεδόν σίγουρα ήταν γυναίκα Το λέμε, "είμαι σχεδόν σίγουρος ότι...", αλλά δεν ακόυγεται σωστά βρε Άγγελε. Το "σχεδόν" και το "σίγουρα" αλληλοαναιρούνται. «Αδύνατο!», είπα και γέλασα δυνατά, μάλλον για να αποφύγω την ... ...μπορεί να προκαλέσει μια παροδική παραφροσύνη. Αυτό το κομμάτι είναι πολύ λίγο για το σοκ που πρέπει να έπαθε. Δεν πείθει. «Ίουουου», με μια φωνή ξανά. Όχι, όχι "ίου". Στα ελληνικά σιχαινόμαστε λέγοντας "μπιαχ" ή "εεεχ" ή "γιάξ"... αλλά όχι "ίου". Τον είχα συμπαθήσει τον Ζ’οθ. Πότε πρόλαβες; Γιατί εγώ δεν πρόλαβα, χρειαζόμουν καμιά-δυο φράσεις του ακόμα, το λιγότερο. Ήταν αφάνταστα δύσκολο να χωνέψω αυτήν την καινούρια έννοια της πραγματικότητας. Ξαφνικά, ένιωθα σαν μπάμια με υπερδυνάμεις. Πολύ καλό, αλλά ανώριμο ακόμα. Δεν είχε προετοιμαστεί το έδαφος για ένα τόσο δυνατό αστείο. Όπως σου ξαναείπα, το διήγημα δεν είναι κωμικό, αν και το θέμα σήκωνε κωμικότητα φουλ. Το βλέπεις και μόνος σου, δεν μπόρεσες να συγκρατηθείς, έχεις μερικές θανατερές ατάκες. Εκεί που τον αρπάζει και τρέχει έπαθα βραχυκύκλωμα μέχρι να καταλάβω τι γίνεται (γιατί τον άρπαξε, γιατί ο άλλος κάθισε), και μόνο στο τέλος κατάλαβα, αλλά και πάλι επειδή είχα όλη την καλή διάθεση να... δείξω κατανόηση. Η ιδέα σου θέλει λίγη δουλειά ακόμα για να βγει στην επιφάνεια, τώρα είναι κάπως αναποφάσιστο το κείμενο, σαν να σε προσέγγιζαν κι άλλες ιδέες ενώ έγραφες, σου την έπεφταν από δίπλα κι εσύ έγραφες ενώ ταυτόχρονα τις έδιωχνες με το χέρι. Πάντα τέτοιες ευχάριστες ιστορίες, Άγγελε! Edited June 15, 2012 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Γενικά: Εμμμμ, λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι κάτι στο οποίο έχω συνηθίσει να διαβάζω από σένα. Πώς να σου πω, όσο καλό κι αν είναι, είναι σαφώς κατώτερο των δυνατοτήτων σου. Μου άρεσε: Η ιδέα της ζωής και του θανάτου. Το κλείσιμο του ματιού προς τα συναισθήματα ανδρών και γυναικών. Οι ληστές. Δε μου άρεσε: Τρία πράγματα ήταν τα βασικότερα που με έκαναν να αναρωτιέμαι. Πρώτον, η ανάσταση αντιμετωπίζεται με φοβερά επιφανειακό τρόπο από τον ήρωά σου. Δεύτερον, η προοικονομία σου μπάζει νερά από παντού. Και τρίτον, κανείς από τους χαρακτήρες σου δεν έχει βάθος, επίπεδο, πράγμα που πιστεύω πως είναι το πλέον απίστευτο σε σχέση με άλλα σου γραπτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Πολύ καλό, αλλά δε φαίνεται καθόλου τί είχε να κερδίσει ο θεός με την κουτσουκέλα που έκανε και μένουμε με την απορία. Εμένα μ' άρεσε το ίου. Αγγλικό-ξαγγλικό, η γλώσσα προχωράει και ενσωματώνει, από τη στιγμή που το λέμε μπορούμε και να το γράψουμε. η πορεία του προς την Ντ'αρ είναι μάλλον προσχηματική. Όχι καλέ, αφού πάει εκεί γυρεύοντας απάντηση για τα εξωφρενικά με αρκούδες κλπ που τον συμβαίνουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Εμένα μ' άρεσε το ίου. Αγγλικό-ξαγγλικό, η γλώσσα προχωράει και ενσωματώνει, από τη στιγμή που το λέμε μπορούμε και να το γράψουμε. Συγνώμη για τη σφήνα (αχ, αυτό το ίου, πολύ μας προβλημάτισε ), αλλά... το λέμε; Ποτέ δεν το έχω ακούσει στο Ελλάντα, ούτε το έχω πει, έχω ακούσει σιτ, φακ, και άλλα τέτοια, αλλά ποτέ ίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Εμένα μ' άρεσε το ίου. Αγγλικό-ξαγγλικό, η γλώσσα προχωράει και ενσωματώνει, από τη στιγμή που το λέμε μπορούμε και να το γράψουμε. Συγνώμη για τη σφήνα (αχ, αυτό το ίου, πολύ μας προβλημάτισε ), αλλά... το λέμε; Ποτέ δεν το έχω ακούσει στο Ελλάντα, ούτε το έχω πει, έχω ακούσει σιτ, φακ, και άλλα τέτοια, αλλά ποτέ ίου. Το έχω ακούσει πολλές φορές. Τέλος πάντων, έχει μια άλλου είδους σιχασιά το ίου, που δε θα την είχε το μπλιαχ ας πούμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Πολύ καλό, αλλά δε φαίνεται καθόλου τί είχε να κερδίσει ο θεός με την κουτσουκέλα που έκανε και μένουμε με την απορία. Εμένα μ' άρεσε το ίου. Αγγλικό-ξαγγλικό, η γλώσσα προχωράει και ενσωματώνει, από τη στιγμή που το λέμε μπορούμε και να το γράψουμε. η πορεία του προς την Ντ'αρ είναι μάλλον προσχηματική. Όχι καλέ, αφού πάει εκεί γυρεύοντας απάντηση για τα εξωφρενικά με αρκούδες κλπ που τον συμβαίνουν. Ε, αυτό είναι το θέμα. Ότι πηγαίνει εκεί, όπου πιστεύει ότι για κάποιον λόγο θα βρει τις απαντήσεις, χωρίς να μαθαίνουμε τι και πώς, και χωρίς τελικά να παίζει κανένα ρόλο αυτό. Η ίδια ιστορία θα μπορούσε να του συμβεί καθώς βόλταρε στο χωράφι του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 η πορεία του προς την Ντ'αρ είναι μάλλον προσχηματική. Όχι καλέ, αφού πάει εκεί γυρεύοντας απάντηση για τα εξωφρενικά με αρκούδες κλπ που τον συμβαίνουν. Ε, αυτό είναι το θέμα. Ότι πηγαίνει εκεί, όπου πιστεύει ότι για κάποιον λόγο θα βρει τις απαντήσεις, χωρίς να μαθαίνουμε τι και πώς, και χωρίς τελικά να παίζει κανένα ρόλο αυτό. Η ίδια ιστορία θα μπορούσε να του συμβεί καθώς βόλταρε στο χωράφι του. Κάτσε ρε συ Σκάννερ. Έχουμε: - πέσιμο από αρκούδα. - ξεκινάει να βρει απαντήσεις στην Ν'ταρ. - συναντάει το ζεύγος και γίνονται όσα γίνονται. - επιστρέφει γιατί έμαθε όσα χρειαζόταν. Πολύ καλύτερο από το ''εκεί που περπατούσα στο χωράφι μου ξαφνικά...'' και σύμφωνο με τις συμβάσεις του μύθου, είναι σχεδόν κουέστ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 15, 2012 Share Posted June 15, 2012 Ακόμα διαφωνούμε, αλλά δεν πειράζει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.