εκεί που τα ίχνη θα σβήνουν

[Loch Moors]

όνομα συγγραφέα: Ματίνα

είδος: επιστημονική φαντασία

βία: όχι

σεξ: όχι, κόβεται στα προκαταρκτικά

αριθμός λέξεων: 3.000

αυτοτελής για τον 31ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας

σχόλια: επιτρέπονται μόνο οι αυστηρές κριτικές άνω των 100 λέξεων (ακόμα κι αν μετά καταλήξω έτσι )

εκεί που τα ίχνη θα σβήνουν.docx

εκεί που τα ίχνη θα σβήνουν.pdf

Edited September 29, 2012 by Σουσαμένια Άνοιξη

[alkinem]

Ελπίζω να με συγχωρήσεις που η κριτική δεν θα είναι αρκετά σκληρή. Κατά την ταπεινή άποψη δεν υπάρχει λόγος.

 

Πραγματικά η ιστορία σου μου άρεσε πάρα πολύ. Χρησιμοποίησες πολύ ωραία το θέμα του διαγωνισμού και μας παρουσίασες έναν δυστυχισμένο άνθρωπο του μέλλοντος, ο οποίος έχει δημιουργηθεί για να είναι υπάλληλος και έχει σχεδιαστεί για να τον εξουσιάζει ο φόβος. Αντί να φοβάται όμως μόνο τους ανωτέρους του, έχει καταλήξει να φοβάται την ίδια την ζωή.

Μας έβαλες για τα καλά στην ψυχοσύνθεση του ήρωα και παράλληλα δημιούργησες ωραίες, δυνατές εικόνες. Η πολύ καλή χρήση του γραπτού λόγου βοήθησε σε αυτό.

 

Ως μειονέκτημα μπορώ να επισημάνω την ανισότητα που χαρακτηρίζει το κείμενο. Αφιερώνεις πολύ χώρο στις στιγμές μέσα στο μουσείο, ίσως και στις περιττές στιχομυθίες μεταξύ των Γηραιών, και δεν μας αφήνεις να καταλάβουμε τι ακριβώς ήταν αυτό που ήθελε να πετύχει ο Πάνας. Σκόπευε να αφαιρέσει κάποιο μέρος από τον εγκέφαλό του, θα μετέφερε ηλεκτρονικά το στοιχείο του φόβου που του είχε εμφυτευθεί ή κάτι άλλο; Επίσης, πως ένας απλός υπάλληλος σαν τον Πάνα είχε τις απαραίτητες γνώσεις να κατασκευάσει κάτι τόσο πολύπλοκο;

 

Γενικά όμως το σύνολο ήταν πολύ καλό.

Καλή σου επιτυχία.

 

ΥΓ. Φάση είχαν οι Γηραιοί. Μου θύμισαν Futurama, με τα κλωνοποιημένα κεφάλια προσωπικοτήτων που διατηρούνται μέσα σε γυάλες.

[Rearden Steel]

Χειρίζεσαι ωραία το λόγο, αλλά προσωπικά το θεώρησα δυσανάγνωστο, γιατί αφήνεις πολλά στην πλευρά του αναγνώστη για να καταλάβει από μόνος του. Εξ' αρχής θα ήθελα να δώσεις πιο πολλές λεπτομέρειες και επεξηγήσεις για τους ήρωες και την κατάσταση την οποία βιώνουν.

Επίσης μου φαίνεται αδύνατο αυτοί οι άνθρωποι του τόσο μακρινού μέλλοντος να έχασαν την επαφή με τον τρόπο δημιουργίας τους. Για να μπορέσει να κτισθεί και να διατηρηθεί μια τόσο πολύπλοκη κοινωνία, αυτές οι στοιχειώδεις γνώσεις απαιτούνται. Δηλαδή για να έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο εξέλιξης, σημαίνει ότι θα έχουν και αποθηκευτικούς χώρους για τα δεδομένα που αναλύουν με ποιο τρόπο έφτασαν εκεί.

Και όπως είπε ο John82: πως ένας απλός υπάλληλος σαν τον Πάνα είχε τις απαραίτητες γνώσεις να κατασκευάσει κάτι τόσο πολύπλοκο;

[iliosporos]

Όμορφη σχεδόν ρομαντική ιστορία για κάποιον γεννημένο να εξουσιάζεται που προσπαθεί να ξεφύγει!

 

Πολύ ωραία έμπνευση το κομμάτι

με τη μεταμόσχευση του σημείου του εγκεφάλου που ελέγχει τον φόβο

 

 

Γενικά, ίσως σε κάποια σημεία είναι λίγο πιο περιγραφικό από όσο θα χρειαζόταν όπως στην αρχή με το βαλς αλλά γενικά η χρήση της γλώσσας είναι πολύ καλή.

Μου άρεσε επίσης το extra lead στην αρχή και η παράγραφος outro στο τέλος του κειμένου

[gismofbi]

Εξαιρετική και πρωτότυπη η ιδέα σου. Ένας άνθρωπος που φοβάται και τη σκιά του έχει βάλει ως στόχο ζωής να απαλλαγεί από το κουσούρι του αυτό και κατασκευάζει κάτι που θα τον βοηθήσει να εκπληρώσει το στόχο του έτσι ώστε επιτέλους να νιώσει ελεύθερος. Επίσης πολύ έντονο το στοιχείο της Ε.Φ. Πολύ καλή η χρήση του λόγου αλλά σε κάποια σημεία θεωρώ ότι κουράζει τον αναγνώστη. Παράγραφοι 4-5 σειρών με κόμματα, χωρίς τελείες και πολλά κοσμητικά επίθετα και έντονοι χαρακτηρισμοί. Προσωπικά χρειάστηκε να το διαβάσω τρεις φορές για να καταλάβω τι παίζει μιας και υπάρχει μια σχετική στέρηση επεξηγήσεων. Γενικά μια όμορφη ιδέα, μια ρομαντική εκτέλεση (ωστόσο λίγο δύσκολο το κείμενο για τα δικά μου γούστα) που σου αφήνει μια πικρή γεύση στην αρχή (μιας και μπαίνεις στην δυστυχισμένη ψυχολογία του Πάνα και τον συμπονάς) και μια γλυκιά επίγευση στο τέλος (ανακουφίζεσαι που επιτέλους έκανε το όνειρο του πραγματικότητα χωρίς να τον νοιάζουν συνέπειες κι επιπτώσεις). Καλή επιτυχία !

[Βαγγέλης]

Η ιστορία είναι όντως πολύ γλυκιά και ωραία. Μου άρεσε η ιδέα με το Μουσείο και τους Γηραιούς. Η επιλογή των ονομάτων ήταν επίσης πολύ ωραία και ήταν αυτό που πιστεύω ότι έθεσε το κλίμα της ιστορίας. Θεματικά μου άρεσε ότι ασχολήθηκες με μια πιο προσωπική πλευρά της εξουσίας αλλά χωρίς να αγνοήσεις τα αποτελέσματα προς τους άλλους, όπως έδειξε στο τέλος. Το τέλος μου άρεσε από πλευράς πλοκής γιατι δένει αρκετά με το γλυκόπικρο του κειμένου. Το μόνο πρόβλημα που βλέπω είναι αυτό που ανέφεραν και οι προηγούμενοι. Δεν υπάρχει μεγάλη ισορροπία στην αφήγηση, άλλες φορές είναι πολυ γρήγορο άλλες αργο και γενικά δεν υπάρχει αυτή η βάση πάνω στην οποία όλα στέκοντα ως εξίσου σημαντικά για την ιστορία. Επίσης μερικές από τις αλλαγές σκηνών είναι απότομες, αλλά αυτό έχει να κάνε με το προηγούμενο. Πάντως θα ήθελα να σε δω να το περνάς ένα χέρι και να το ξαναποστάρεις πιο μεγάλο και ισορροπημένο.

[jjohn]

Λοιπόν, η κεντρική ιδέα πίσω από τον Πάνα είναι εξαιρετική και οι γηραιοί αν και δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα gimmick, ήταν ευχάριστοι και γενικώς είχαν την πλάκα τους. Το τέλος ήταν γλυκό και πικρό συνάμα, καλό μεν, αποδίδεται σωστά, αλλά ίσως να ήθελα κάτι που να μοιάζει πιο πολύ σε happy end. Το βασικό μειονέκτημα είναι όμως πως, όπως είπαν και άλλοι, είναι ένα δύσκολο κείμενο, που με δυσκόλεψε αρκετά στην ανάγνωση.

 

Καλή επιτυχία!

[dagoncult]

-Με δυσκόλεψε αυτή η ιστορία. Ενώ βρήκα ότι περιείχε ενδιαφέρουσες ιδέες, με άφησε με την αίσθηση ότι δεν είχα μια γεμάτη επαφή με τον κόσμο μέσα στον οποίο εξελίχθηκε. Πιο συγκεκριμένα, όπως το είδα εγώ, το πρόβλημά μου δεν είχε να κάνει τόσο με το ότι δεν βρήκα (ή δεν μπορούσα να σκεφτώ) απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα που μου γεννήθηκαν, όσο με το ότι μου έλειψαν οι εικόνες που θα ζωντάνευαν στη φαντασία μου την πραγματικότητα που έπλασες.

 

-Δεν μάθαμε πολλά για την Ιωάννα, τον Τύραννο και τον Στρατηγό. Επίσης, σε σχέση και με το προηγούμενο σχόλιο, δεν έχουμε και τόσες πολλές πληροφορίες για την εμφάνισή τους (ούτε για του Πάνα).

 

-Νομίζω πως η ισορροπία έγειρε πιο πολύ απ' όσο χρειαζόμουν προς την πλευρά των διαλόγων.

 

 

 

Ψιλά (κάποια από αυτά υπερβολικά ψειρίσματα):

 

 

''Ο δρόμος πίσω απ’ το Μουσείο απλώνονταν αγουροξυπνημένος και σκοτεινός.''

-Αυτό το 'αγουροξυπνημένος' με σταμάτησε. Αν αναφερόταν (ως μια γενική περιγραφή) πχ σε μια πόλη, προφανώς δεν θα είχα πρόβλημα, αλλά στην περίπτωση του δρόμου πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μου πολυέκατσε.

 

''Ανακάτεψε τα μόρια του αέρα που λίμναζαν όλη μέρα και, παρ’ όλο που ήταν αόρατα κάτω απ’ το λευκό φως, έδειξαν στον μικρόκοσμό τους ότι χάρηκαν τη μικρή αναταραχή.''

-Εδώ ένα πρόβλημα ήταν το 'χάρηκαν' που με πέταξε έξω. Ξέρω 'γω... δυσκολεύτηκα να το δεχτώ αυτό το 'χάρηκαν' για τα μόρια του αέρα. Επίσης, αφού είναι αόρατα, από ποιανού τα μάτια βλέπουμε αυτήν την αναταραχή; Πάντως, το 'λίμναζαν' ήταν πολύ οκ, μου άρεσε πολύ. Σημείωση: Μήπως να μας έδειχνες καλύτερα τα μόρια της σκόνης να χορεύουν στο φως; Εντάξει, δεν είναι κάτι που δεν μας έχει ξαναδείξει κανείς, αλλά είναι πιο ξεκάθαρη εικόνα, 'συνδέεσαι' αμέσως μαζί της.

 

“Εγώ όμως είμαι τιποτένιος… ποτέ δε θα τα καταφέρω. Γιατί να προσπαθήσω…; Είμαι… άσχημος… ένα τίποτα… εμένα… δε θα με πρόσεχε ποτέ!” κάθε φορά αυτή τη συνομιλία την κέρδιζε ο φόβος.''

-Γενικώς, ο τρόπος που μιλάει ο Πάνας μου φάνηκε κάπως. Ναι, είναι πολύ φοβισμένος κι αυτό πρέπει να φανεί, αλλά δεν νομίζω ότι βοηθάει το κείμενο αν χρειάζεται τόσες στάσεις (έξι αποσιωπητικά, μια τελεία κι ένα ερωτηματικό) για να πει μια φράση δυο σειρών.

 

''Ο Πάνας βυθιζόταν στον άτακτο ωκεανό του απροσπέλαστου “ποτέ” του.''

-Το βάρυνες πολύ. Δεν μπόρεσα να το σηκώσω.

 

''Το μυαλό του σταμάτησε να εκτελεί χημικές αντιδράσεις.''

-Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, αλλά αυτό δεν γίνεται. :)

 

«Δεν ξέρω. Πάει τόσος καιρός από τότε που αποστασιοποιηθήκαμε απ’ τη λογική του κόσμου αυτού.''

-Θα προτιμούσα κάτι άλλο, λιγότερο εξεζητημένο. Βέβαια, αυτοί είναι οι Γηραιοί, οπότε ίσως να τους παίρνει να μιλάνε έτσι...

 

''η πίεση της επερχόμενης ενεργειακής καταιγίδας έκανε τη βαρύτητα να αυξάνεται.''

-Μήπως να 'έκανε την ατμόσφαιρα βαριά' ή κάτι τέτοιο; Γιατί έτσι όπως το λες τώρα, είναι σαν να λες ότι αυξάνεται το βάρος τους.

 

''Ίσως όμως, η μεγάλη λεωφόρος των παθών που τον εξουσίαζαν ελίσσονταν έξω απ’ την κλεψύδρα του χρόνου.''

-Τα πάθη ελίσσονταν, αλλά η λεωφόρος ελισσόταν.

 

http://community.sff...λο/#entry147138

[Mesmer]

Μοιάζει με ένα παραμύθι μέσα σε ένα περιβάλλον ΕΦ, αλλά με προφανείς τις παρεκλίσεις προς το φάντασυ. Σου έχω σημειώσει καναδυό σημεία στο αρχείο (μαζί με μερικά άλλα λαθάκια) που είναι επιστημονικά λάθος, αλλά ταιριάζουν στο ύφος της ιστορίας σου.

 

Το τέλος του κόσμου δεν θα είναι καθόλου έτσι όπως το περιγράφεις. Σε μία χαρντκορική ΕΦ ιστορία θα με πείραζαν, αλλά αυτό που κατάφερες εδώ είναι αψηφήσεις κάποιες συμβάσεις και να φτιάξεις μια αρκετά ενδιαφέρουσα μίξη.

 

Πέρα από το «παραμύθι» της υπόθεσης, για το πώς κάποιος κυνηγάει τα όνειρά του και θέλει να ξεφύγει από αυτό που τον κατατρέχει, διακρίνω και κάτι πιο... βίαιο ας το πω. Τον τρόπο που αυτός θα προσπαθήσει να αρπάξει αυτό που θέλει, λίγο πριν το οριστικό τέλος. Μπορεί να μας το δίνεις μέσω μιας όμορφης, ίσως και λίγο ρομαντικής ιστορίας, αλλά δεν χάνει την αγριάδα του.

 

Γενικά, καλογραμμένη, ευχάριστη και διαβάζεται εύκολα. Ίσως να ήθελα λίγη περισσότερη δράση, αλλά με άφησε ικανοποιημένο.

εκεί που τα ίχνη θα σβήσουν.doc

[apelpio]

Βρήκα το σύμπαν που έχεις δημιουργήσει ιδιαίτερα ευφάνταστο και ενδιαφέρον. Ο λόγος σου είναι εξαιρετικός και τον χειρίζεσαι με μαεστρία για να πλάσεις πανέμορφες εικόνες. Έπιασες επίσης με αρκετά πρωτότυπο και ουσιαστικό τρόπο το θέμα της εξουσίας. Παρ' ότι υπάρχει η εξουσία των γηραιών, εσύ ασχολείσαι με την εξουσία του Πάνα στον εαυτό του. Περιγράφεις ένα χαρακτήρα που ξεπερνάει τα όριά του, τα όρια που του έθεσαν άλλοι και γίνεται απόλυτος κυρίαρχος των επιλογών του. Πολύ καλό και το τέλος. Ο Πάνας πραγματοποιεί το στόχο του αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε. Απ' ότι φαίνεται όμως δε δείχνει να τον νοιάζει πια. Του είναι αρκετό που τόλμησε να κάνει αυτό που ήθελε. Ίσως το μόνο αρνητικό που βρίσκω είναι πως η ιστορία θυμίζει περισσότερο παραμύθι παρά κανονική επιστημονική φαντασία. Κι αυτό όμως τελικά προσθέτει στη γοητεία αυτού του σχεδόν άψογου διηγήματος.

[Ροη]

Μερικές σκέψεις κατά την πρώτη ανάγνωση.

 

Η εικόνα των διατηρημένων διανοιών να χορεύουν με τα κατασκευασμένα μέλη τους, είναι κάτι που θα ήθελα και εγώ να κρατήσω στη μνήμη μου, όπως και ο Πάνας.

 

Ο χαρακτήρας του Πάνα, πολύ συμπαθής στην προσπάθεια του να απελευθερωθεί απο τα δεσμά της εξουσίας στο μυαλό του.

 

Τα εκθέματα δεν έχουν καθόλου δικαιώματα; Δεν θα έπρεπε, αν είναι οι αυθεντικοί εγκέφαλοι που επιβιώνουν και όχι κάποιος κλώνος, να θεωρούνται πρόσωπα και όχι πράγματα;

 

Πολύ πετυχημένη η περιγραφή της πόλης γύρω απο τον Πάνα, καθώς τρέχει μέσα της. Σε λίγες γραμμές, καταλαβαίνουμε πολλά για την ζωή σε αυτόν τον κόσμο.

 

Το τέλος ήταν λογικό, σαν κατακλείδα της προσπάθειας του ήρωα, αλλά λίγο απότομο, μετά απο την πολύπλοκη και επιτυχημένη περιγραφικότητα του υπόλοιπου διηγήματος.

 

Τελικά, μια πολύ όμορφη ιστορία, που μου δημιούργησε πολύ ζωντανές εικόνες στο μυαλό, με ταξίδεψε. Παρότι μελλοντολογική ιστορία, σε ένα άψυχο, μηχανιστικό περιβάλλον, η ιστορία σου είχε και ψυχή και συναίσθημα και χαρακτήρες με τους οποίους μπόρεσα να ταυτιστώ, παρόλη την τεχνητή απανθρωπιά τους.

 

Καλή επιτυχία.

Edited October 14, 2012 by Ροη

[abuno]

Όμορφη ιστορία. Γλυκιά.

Αγγίζει το παραμυθένιο και αυτό συμβαίνει από το ύφος που χρησιμοποίησες στον λόγο σου και όχι από τα ίδια τα γεγονότα του διηγήματος.

Η εξουσία του φόβου ήταν για εμένα πολύ εύστοχη, άλλα δεν συνδέθηκε με το Ε/Φ στοιχείο. Θα μπορούσε δηλαδή να γραφτεί ακριβώς η ίδια ιστορία με άλλο φόντο.

Κορυφαία φράση ''Μπορείς να ξεφύγεις από τον αφέντη σου, αλλά όχι από τον εαυτό σου.΄΄

 

Η φαντασία σου πάντως καλπάζει, και αυτό μόνο θετικό το βλέπω εγώ.

 

Καλή σου επιτυχία λοιπόν.

Edited October 14, 2012 by abuno

[khar]

Πολύ ωραία η ατμόσφαιρα, πολύ ελκυστικός ο ήρωας αλλά και τα εκθέματα, ωραία γραφή που υπηρετεί το κείμενο. Μερικές σκηνές μένουν για αρκετή ώρα στο μυαλό σου, ειδικά ο χορός των εκθεμάτων την ώρα της καταιγίδας, όπως και η διαδρομή του Πάνα μέχρι το καταφύγιο. Ίσως χρειαζόσουν λίγο περισσότερο χώρο για να κλιμακώσεις το τέλος. Με άφησε με μερικές απορίες και νομίζω ότι δεν ήταν αντάξιο της ιστορίας. Μάλλον γιατί δεν είδαμε καθόλου τον χαρακτήρα της κοπέλας. Το κλείσιμο, ενώ είναι ανάλογο της αρχής και αρκετά ενδιαφέρον, ίσως χρειαζόταν άλλη μια παράγραφο πιο πριν με το τι κάνει ο Πάνας στη φυλακή. Γενικά, όμως, το βρήκα πολύ καλό.

[Mors Planch]

Ρομαντική ιστορία για την εξουσία, που κι εμένα μου θύμησε παραμύθι. Όμορφα γραμμένη χώρις κάτι ιδιαίτερα αρνητικό να της προσάψεις. Η ΕΦ ίσως είναι λίγακι περιφερειακεί στην όλη ιστορία αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό...

[Πυθαρίων]

Η ιστορία έχει περιβάλλον, λογοτεχνικότητα με μερικά ιδιαίτερα ελκυστικά φραστικά σχήματα και φιλοσοφική διάθεση. Έχει ενδιαφέροντα σημεία και περιγραφές που θυμίζουν κάποιες σκηνές από ταινίες Ε.Φ.. Έχει κι εκείνη την ενεργειακή καταιγίδα πολύ γλαφυρά δοσμένη… Μου άρεσε.

Θα με εξιτάριζε (ίσως) περισσότερο ένα τέλος όπου το γκρέμισμα των φόβων του Πάνα θα τον οδηγούσε σε μιαν ελευθερία ικανή για πιο επικές και πιο συμβολιστικές πράξεις.

Επίσης θεωρώ ότι θα του ταίριαζε ένα εκτενέστερο τελείωμα (πριν τον επίλογο).

[Loch Moors]

Ευχαριστώ πολύ παιδιά για τις κριτικές!! Για τα καλά λόγια αλλά και για τις παρατηρήσεις σας.

 

Σαν μια πιο γενική αυτοκριτική μου που βγαίνει από τα σχόλιά είναι ότι ίσως τελικά δεν κατάφερα να επικοινωνήσω πολύ καλά αυτό που αρχικά ήταν πρόθεσή μου. Φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να πω "όχι αυτό δε το καταλάβατε καλά, αυτό εννοούσα", σημασία έχει να το πετυχαίνεις από την αρχή. Πάντως έχετε δίκιο όσοι παρατηρήσατε ότι μάλλον η ιστορία βγάζει περισσότερο την αίσθηση του παραμυθιού και όχι της Ε.Φ. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω τις τεχνικές γνώσεις για να γράψω κάτι που να στηρίζεται σε αυτές.

Εξ' αρχής λοιπόν, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά να διηγηθώ μια συγκεκριμένη πλευρά κάποιων χαρακτήρων που στο μυαλό τους υπάρχει αυτή η γνώση, αλλά εμείς δεν τους βλέπουμε να την αναλύουν, τους παρακολουθούμε σε άλλες στιγμές της ζωής τους. Απ' την άλλη, το περιβάλλον της ιστορίας (και κυρίως ο χρόνος) ήθελα πολύ συγκεκριμένα να είναι αυτό, κι αυτό ήταν ίσως η βάση πάνω στην οποία πάτησα και είπα ότι θα τολμήσω να στείλω την ιστορία για Ε.Φ.

Επανερχόμενη λοιπόν στην αυτοκριτική μου, μάλλον δεν πέτυχα στο να σας "παρασύρω" σ' αυτή την περιστροφή γύρω από τους χαρακτήρες, που αυτοί ήταν στην ουσία η ιστορία και ο καθένας - προσπάθησα - να έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο και ως προς τους γύρω χαρακτήρες αλλά και ως προς τον αναγνώστη (οι Γηραιοί π.χ. δεν μπήκαν καθόλου απλά και μόνο για να πλαισιώσουν τον Πάνα, για μένα ήταν πολύ σημαντική η παρουσία τους). Η πρώτη αυτή αποτυχία μου εντυπώθηκε από την αρχή των σχολιασμών.

Το παραπάνω απαντάει και στις περισσότερες παρατηρήσεις περί της έλλειψης λεπτομερειών, οπότε νομίζω ότι δε χρειάζεται να εξηγήσω τώρα, ακόμα κι αν κάτι όντως το είχα στο μυαλό μου αλλά δεν μπήκε λόγω του ορίου των λέξεων.

 

Πάνω σε πιο συγκεκριμένα πράγματα που μου γράψατε :

 

Επίσης μου φαίνεται αδύνατο αυτοί οι άνθρωποι του τόσο μακρινού μέλλοντος να έχασαν την επαφή με τον τρόπο δημιουργίας τους. Για να μπορέσει να κτισθεί και να διατηρηθεί μια τόσο πολύπλοκη κοινωνία, αυτές οι στοιχειώδεις γνώσεις απαιτούνται. Δηλαδή για να έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο εξέλιξης, σημαίνει ότι θα έχουν και αποθηκευτικούς χώρους για τα δεδομένα που αναλύουν με ποιο τρόπο έφτασαν εκεί.

@Rearden δεν νομίζω ότι υπονόησα κάπου ότι έχει χαθεί η γνώση των προηγούμενων χρόνων ή κάτι παρόμοιο.

 

Δεν υπάρχει μεγάλη ισορροπία στην αφήγηση, άλλες φορές είναι πολυ γρήγορο άλλες αργο και γενικά δεν υπάρχει αυτή η βάση πάνω στην οποία όλα στέκοντα ως εξίσου σημαντικά για την ιστορία..

@ Νομίζω πως αυτό θα ήθελα να μου το εξηγήσεις και λίγο παραπάνω. Η ιστορία έχει μια υπόθεση, κάποιους πρωταγωνιστές, μήπως η προβληματική κατάσταση που εντοπίζεις πάει περισσότερο στο ότι δεν βρήκες επαρκή την μεταξύ τους σχέση;

 

Το τέλος ήταν γλυκό και πικρό συνάμα, καλό μεν, αποδίδεται σωστά, αλλά ίσως να ήθελα κάτι που να μοιάζει πιο πολύ σε happy end.

@ jjohn εναλλακτικό τέλος ειδικά γραμμένο για σένα :

 

 

 

 

''Ο δρόμος πίσω απ’ το Μουσείο απλώνονταν αγουροξυπνημένος και σκοτεινός.''

-Αυτό το 'αγουροξυπνημένος' με σταμάτησε. Αν αναφερόταν (ως μια γενική περιγραφή) πχ σε μια πόλη, προφανώς δεν θα είχα πρόβλημα, αλλά στην περίπτωση του δρόμου πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μου πολυέκατσε.

 

''Ανακάτεψε τα μόρια του αέρα που λίμναζαν όλη μέρα και, παρ’ όλο που ήταν αόρατα κάτω απ’ το λευκό φως, έδειξαν στον μικρόκοσμό τους ότι χάρηκαν τη μικρή αναταραχή.''

-Εδώ ένα πρόβλημα ήταν το 'χάρηκαν' που με πέταξε έξω. Ξέρω 'γω... δυσκολεύτηκα να το δεχτώ αυτό το 'χάρηκαν' για τα μόρια του αέρα. Επίσης, αφού είναι αόρατα, από ποιανού τα μάτια βλέπουμε αυτήν την αναταραχή; Πάντως, το 'λίμναζαν' ήταν πολύ οκ, μου άρεσε πολύ. Σημείωση: Μήπως να μας έδειχνες καλύτερα τα μόρια της σκόνης να χορεύουν στο φως; Εντάξει, δεν είναι κάτι που δεν μας έχει ξαναδείξει κανείς, αλλά είναι πιο ξεκάθαρη εικόνα, 'συνδέεσαι' αμέσως μαζί της.

 

“Εγώ όμως είμαι τιποτένιος… ποτέ δε θα τα καταφέρω. Γιατί να προσπαθήσω…; Είμαι… άσχημος… ένα τίποτα… εμένα… δε θα με πρόσεχε ποτέ!” κάθε φορά αυτή τη συνομιλία την κέρδιζε ο φόβος.''

-Γενικώς, ο τρόπος που μιλάει ο Πάνας μου φάνηκε κάπως. Ναι, είναι πολύ φοβισμένος κι αυτό πρέπει να φανεί, αλλά δεν νομίζω ότι βοηθάει το κείμενο αν χρειάζεται τόσες στάσεις (έξι αποσιωπητικά, μια τελεία κι ένα ερωτηματικό) για να πει μια φράση δυο σειρών.

 

''Ο Πάνας βυθιζόταν στον άτακτο ωκεανό του απροσπέλαστου “ποτέ” του.''

-Το βάρυνες πολύ. Δεν μπόρεσα να το σηκώσω.

 

«Δεν ξέρω. Πάει τόσος καιρός από τότε που αποστασιοποιηθήκαμε απ’ τη λογική του κόσμου αυτού.''

-Θα προτιμούσα κάτι άλλο, λιγότερο εξεζητημένο. Βέβαια, αυτοί είναι οι Γηραιοί, οπότε ίσως να τους παίρνει να μιλάνε έτσι...

 

''η πίεση της επερχόμενης ενεργειακής καταιγίδας έκανε τη βαρύτητα να αυξάνεται.''

-Μήπως να 'έκανε την ατμόσφαιρα βαριά' ή κάτι τέτοιο; Γιατί έτσι όπως το λες τώρα, είναι σαν να λες ότι αυξάνεται το βάρος τους.

@ Μα εξεζητημένη η λέξη "αποστασιοποίηση";; Ε, όχι αυτό δε το δέχομαι!! Για τις επισημάνσεις συντακτικών λαθών και λαθών βιασύνης ένα σουσαμάτο ευχαριστώ Όσο αναφορά στις υπόλοιπες παρατηρήσεις, θα μου επιτρέψεις να πω πως είναι λεκτικές και φραστικές επιλογές, το πόσο αρέσουν είναι αυτό που κάνει και το κείμενο εν γένη περισσότερο ή λιγότερο αρεστό. Οπότε, η αποδοχή τους ή όχι δε νομίζω ότι αποτελεί και λόγο για διόρθωμα τους.

 

Το τέλος του κόσμου δεν θα είναι καθόλου έτσι όπως το περιγράφεις.

@Αλήθεια βρε Άγγελε, αυτή τι παρατήρηση είναι;;!!

 

Τέλος, και πάλι κάτι που βγαίνει απ' ότι μου γράψατε όλοι είναι ότι φυσικά η ιστορία μπορεί να αναπτυχθεί προς πολλές κατευθύνσεις, η μορφή που έστειλα είχε τα όσο πιο μίνιμαλ και απαραίτητα (κατά τη γνώμη μου) στοιχεία που θα υποστήριζαν την κεντρική ιδέα. Ίσως μεγαλώσει κι αυτήν κάποτε!!

 

Και πάλι ευχαριστώ πολύ όλους και κυρίως αυτούς που έγραψαν στις κριτικές τους σκέψεις που τους δημιούργησε η ιστορία. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Edited October 25, 2012 by Σουσαμένια Άνοιξη