Jump to content

Βαγγέλης Ραπτόπουλος


BladeRunner
 Share

Recommended Posts

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο στα είκοσί του. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα και νουβέλες: «Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος», «Λούλα», «Mαύρος γάμος», «Χάσαμε τον Μπαμπά», «Φίλοι», «Η Μεγάλη Άμμος», «Η πιο κρυφή πληγή» κ.ά. Σπονδυλωτά έργα: «Έμμονες ιδέες», «Η γενιά μου», «Ιστορίες της Λίμνης». Μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας: «Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;», «Η δική μου Αμερική», «Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας», «Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας». Καθώς και μια συλλογή-σύνθεση με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς.
 
«Τα τζιτζίκια» εκδόθηκαν στα αγγλικά, «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας» στα ιταλικά. «Ο εργένης» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα «Διόδια» στην τηλεόραση, ενώ «Η επινόηση της πραγματικότητας» διασκευάστηκε θεατρικά. Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του. Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. (wikipedia)
 
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
 
*Κομματάκια, 1979
*Διόδια, 1982
*Τα τζιτζίκια, 1985
*Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος, 1992
*Ο εργένης, 1993
*Έμμονες ιδέες, 1995
*Λούλα, 1997
*Το παιχνίδι, 1998
*Βαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ, 1999
*Η απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας, 2000
*Μαύρος γάμος, 2001
*Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;, 2001
*Η δική μου Αμερική, 2002
*Η γενιά μου: Κομματάκια, Διόδια, Τα τζιτζίκια, 2003
*Η επινόηση της πραγματικότητας, 2003
*Χάσαμε τον Μπαμπά, 2005
*Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, 2005
*Φίλοι, 2006
*Αρχαία συνταγή: Ηρόδοτος, Ηράκλειτος, Λουκιανός, 2006
*Η Μεγάλη Άμμος, 2007
*Απέραντα άδειο σπίτι, 2009
*Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι, 2011
*Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας, 2012
*Η πιο κρυφή πληγή, 2012
*Το ασανσέρ, 2014
*Μοιρολα3, 2014
*Λεσβία, 2016

 

----------------------------------------------------------------------------

 

Μιας και λίαν συντόμως θα πιάσω τα Τζιτζίκια, είπα να φτιάξω και ένα τόπικ για τον συγγραφέα αυτόν. 

 

Έχετε διαβάσει κάποιο από τα έργα του;

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites


*Διόδια (Toll Gates), 1982

*Τα τζιτζίκια (The Cicadas), 1985

*Ο εργένης (The Bachelor), 1993

*Λούλα (Loula), 1997

*Το παιχνίδι (The Game), 1998

*Βαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (Sad and Deep As You), 1999

*Η απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας (The Incredible Story of Pope Joan), 2000

*Η δική μου Αμερική (My Own America), 2002

*Χάσαμε τον Μπαμπά (We Lost Dad), 2005

*Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (A Bit of History of Modern Greek Literature), 2005

*Φίλοι (Friends), 2006

*Η Μεγάλη Άμμος (The Great Sand), 2007

*Απέραντα άδειο σπίτι (Endlessly Empty House), 2009

*Ιστορίες της Λίμνης: Το παιχνίδι, Βαθύς και λυπημένος όπως κι εσύ, Απέραντα άδειο σπίτι (Τales of Limni: The Game, Sad and Deep *As You, Endlessly Empty House), 2011

*Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας (The High Art of Failure), 2012

*Η πιο κρυφή πληγή (The Most Secret Wound), 2012

 

Όταν διάβασα τα διόδια, τέλη της δεκαετίας του 1980 έπαθα πλάκα. Ένας φίλος μου το έχει χαρακτηρίσει "Βίβλο των γεννηθέντων στο διάστημα 1960-1972"

Συνέχισα να αγαπώ το έργο του και να το διαβάζω.

Κάποια στιγμή είχα την τιμή να τον γνωρίσω, ενώ, αρκετά αργότερα, με τίμησε και με τη συναναστροφή του.

Εξαιρετικός άνθρωπος, καταπληκτικός συζητητής, απολαυστικότατος συγγραφέας.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 
Όταν διάβασα τα διόδια, τέλη της δεκαετίας του 1980 έπαθα πλάκα. Ένας φίλος μου το έχει χαρακτηρίσει "Βίβλο των γεννηθέντων στο διάστημα 1960-1972"
Συνέχισα να αγαπώ το έργο του και να το διαβάζω.
Κάποια στιγμή είχα την τιμή να τον γνωρίσω, ενώ, αρκετά αργότερα, με τίμησε και με τη συναναστροφή του.
Εξαιρετικός άνθρωπος, καταπληκτικός συζητητής, απολαυστικότατος συγγραφέας.

 

 

Τέτοια θέλω ν'ακούω. Θα ψάξω να βρω και τα Διόδια, ενώ βρήκα σε χαμηλή τιμή και το Λούλα, που από αύριο θα είναι στην βιβλιοθήκη μου. Κάτι έχω πάθει τώρα τελευταία και την ψάχνω πολύ την δουλειά με Έλληνες συγγραφείς. Μέσα στον μήνα θα πιάσω και Μακριδάκη, αλλά αυτός έχει ήδη ένα τόπικ κάπου ξεχασμένο στο φόρουμ.

Link to comment
Share on other sites

Τα τζιτζίκια

 

Πριν ενάμιση σχεδόν χρόνο βρήκα με ένα ευρώ σε έκδοση τσέπης το βιβλιαράκι αυτό και τώρα που μ'έπιασε μια τρέλα με τους Έλληνες συγγραφείς, που η αλήθεια είναι ότι έχω παραμελήσει, ήρθε η ώρα του για να το διαβάσω. Δεν κράτησε πολύ, μιας και ήταν πολύ ευκολοδιάβαστο και καλογραμμένο, αλλά όσο κράτησε σίγουρα πέρασα καλά. Βλέπουμε την ιστορία μιας παρέας νέων την δεκαετία του '80 που σχεδιάζει μια ληστεία στην Εφορία. Η αφήγηση γίνεται εναλλάξ από κάθε μέλος της παρέας, χωρίς ο συγγραφέας να μας λέει ποιος μιλάει, αλλά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να καταλάβεις. Μέσω της ιστορίας παίρνουμε μάτι την δεκαετία του '80, με τα ηλεκτρονικά, τις ντισκοτέκ, τους μηχανόβιους κι όλ'αυτά. Εγώ βέβαια γεννήθηκα το 1992 και δεν την έζησα την εποχή, αλλά όσο να'ναι έχει ενδιαφέρον να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες, να βλέπεις πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα πράγματα και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Η πλοκή είναι απλή αλλά ενδιαφέρουσα, μιας και θέλεις να δεις την κατάληξη της παρέας και η γραφή καθημερινή, έτσι όπως θα περίμενε κανείς με πρωταγωνιστές πέντε νέους της δεκαετίας εκείνης, ρεαλιστική και αληθινή. Γενικά ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει μια ανάγνωση, άλλωστε δεν θα σας φάει και πολύ χρόνο. Δεν μπορώ να του βάλω πάνω από τρία αστεράκια στο Goodreads, για να μην αδικήσω κι άλλα, καλύτερα βιβλία, αλλά σίγουρα μου κράτησε καλή παρέα για ένα τρίωρο.

 

7/10

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Στις 20 Οκτωβρίου κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο, το Μοιρολα3. Είναι βιβλίο επιστημονικής φαντασίας από ό,τι λέει στην περιγραφή.

http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/

Μοιρολα3
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος ξαναγράφει το Παραμύθι χωρίς όνομα της Πηνελόπης Δέλτα, μεταφέροντάς το σε ένα όχι-και-τόσο-μακρινό μέλλον, όπου ο πλανήτης μας έχει καταστραφεί οικολογικά και οι άνθρωποι έχουν ξαναγίνει αγρότες που ζουν ανάμεσα στα ερείπια της υψηλής τεχνολογίας.
Σελ.: 176 • Σχήμα: 14 x 20,5 • ISBN: 978-960-499-116-7 • Τιμή: 13,20 €


 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Λούλα

Eίναι είκοσι χρονών, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και υπερβολικά όμορφη. Kαι ταυτόχρονα σεμνότυφη και ανασφαλής και αθώα. Tο μεγάλο της πρόβλημα είναι ότι δε φτάνει σε οργασμό. Oύτε τα φυσικά προσόντα του φίλου της, ούτε οι συμβουλές τής ερωτικά έμπειρης συγκατοίκου της, ούτε ο αυνανισμός υπό την επήρεια της μαριχουάνας, ούτε οι διαστροφές... μπορούν να την οδηγήσουν στο ποθητό αποτέλεσμα. Kαι ξαφνικά πέφτει στην αγκαλιά ενός αλλόκοτου ανθρώπου. Mαζί του θα χωθεί σε έναν κόσμο ηδονής και παραισθήσεων, που κρύβεται στο κέντρο της Aθήνας. Aν όμως πρόκειται μόνο για παραισθήσεις, πώς είναι δυνατόν η Λούλα να εξαφανίζεται; Tι ακριβώς της συνέβη; Mήπως ήρθε τελικά αντιμέτωπη με μια εντελώς ρεαλιστική, εφιαλτική όψη της λαγνείας;

---------

Οι νευρώσεις των Ελληνικών 90's συναντούν τον υπερφυσικό τρόμο σε μία όχι πολύ μακρινή από σήμερα Αθήνα.

Το βιβλίο αυτό ήταν έκπληξη, παρόλο που είχα ακούσει πολύ καλά σχόλια για αυτό. Η γραφή εξαιρετική, αποστασιοποιημένη αλλά όχι και απρόσωπη, οι χαρακτήρες ωραία αναπτυγμένη, η αίσθηση της καθημερινότητας δεν κούραζε στιγμή, το Πρόβλημα της πρωταγωνίστριας γραμμένο με τρόπο που έπειθε.

Το δεύτερο μέρος, όπου το βιβλίο από σοβαρό πορνογράφημα περνάει στον υπερφυσικό τρόμο, είναι εκπληκτικό, με πολύ σωστό ρυθμό. Ο συγγραφέας είναι αναμφίβολα διαβασμένος στο είδος και δεν φοβάται να κάνει αναφορές σε αγαπημένους συγγραφείς (Λαβκραφτ, Πόε, Γκίμπσον).

Με χάλασε το τρίτο μέρος, παρόλο που ήταν πολύ δυνατό αφαίρεσε κάτι από τα όσα είχαν χτιστεί ως τότε (και δένει επίσης εκπληκτικά όλο το υπόλοιπο μυθιστόρημα).

Συνολικά, ένα καλογραμμένο ταξίδι στα διάφορα είδη της λεγόμενης παραλογοτεχνίας (πορνογράφημα, υπερφυσικός τρόμος, θρίλερ) που αποτυπώνει εξαιρετικά την εποχή του και προσφέρει τροφή για προβληματισμό.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Διόδια

 

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του '80, όπου τέσσερις φίλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την τρέλα και την παράνοια των εισαγωγικών εξετάσεων για το πανεπιστήμιο. Οι τρεις από αυτούς δίνουν τις εξετάσεις, ο τέταρτος είναι μικρότερος και ακόμα κρατάει μια απόσταση από αυτήν την αηδία. Τέλος πάντων, εμείς γινόμαστε μάρτυρες της καθημερινότητάς τους: Από την μια το διάβασμα και το κήρυγμα των γονιών, από την άλλη το άραγμα, οι βόλτες, οι πρώτες επαφές με το άλλο φύλο και οι πρώτες σχετικές απογοητεύσεις, η τρέλα για την μουσική μέσω ενός πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού, και πάει λέγοντας. Μετά έρχονται και περνάνε οι εξετάσεις, τεμπέλιασμα, λίγα μπανάκια και βόλτες με ένα βανάκι, μέχρι που θα έρθει η ώρα όπου κάθε κατεργάρης θα πάει στον μπάγκο του.

 

Δεν ξέρω αν αποτελεί υπερβολή η παράφραση "ομαδικό πορτρέτο για μια γενιά" που υπάρχει στο εξώφυλλο, όμως δεν νομίζω ότι πέφτει και έξω. Ο Ραπτόπουλος με ταξίδεψε πίσω στον χρόνο, τόσο σ'αυτόν της ιστορίας όσο και στα δικά μου χρόνια, τότε που πήγαινα ακόμα Λύκειο, με την τρέλα για το διάβασμα και τις εξετάσεις να είναι έντονη (εγώ πότε δεν το πήρα στα σοβαρά όλο αυτό βέβαια), τότε που ακόμα οι γονείς έκαναν κήρυγμα, τότε που έπαιρνα συνεχώς τους δρόμους με τα "ρεμάλια" τους φίλους μου. Βέβαια τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά την δεκαετία του '80, ίσως καλύτερα και πιο αληθινά, δεν ξέρω. Βόλτες σε πάρκα, δρόμους και καφεζαχαροπλαστεία, νυχτερινοί έξοδοι σε σινεμαδάκια και ντισκοτέκ, πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, και ούτω καθεξής. Υποθέτω ότι η κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της, αν και προσωπικά δεν θεωρώ θετικά το κάψιμο στο Φέισμπουκ και το Ίνσταγκραμ, τις σέλφις, τα "έξυπνα κινητά", και δεν ξέρω 'γω τι άλλο. Σε λάθος εποχή γεννήθηκα φαίνεται...

 

Η γραφή του Ραπτόπουλου είναι αληθινή, φυσική και άμεση, κυλάει σαν νεράκι. Ωραίες περιγραφές των διαφόρων σκηνικών, πειστικοί διάλογοι. Δεν είναι ένα βιβλίο που θα το διαβάσεις για την πλοκή ή την πρωτοτυπία του, αλλά για το νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν, την περιγραφή μιας άλλης εποχής και, φυσικά, την αμεσότητα και την απλότητα στην γραφή. Στα αδιάβαστα έχω το "Λούλα", που το κρατάω για ειδικές καταστάσεις έτσι ιδιαίτερο που φαίνεται να είναι, ενώ μελλοντικά ίσως προμηθευτώ και άλλα βιβλία του.

 

7.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Διόδια

 

 

Δεν ξέρω αν αποτελεί υπερβολή η παράφραση "ομαδικό πορτρέτο για μια γενιά" που υπάρχει στο εξώφυλλο, όμως δεν νομίζω ότι πέφτει και έξω.

 

Ένας φίλος έχει πει ότι τα Διόδια είναι "η βίβλος όσων ήταν έφηβοι στις αρχές της δεκαετίςα του 1980". Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Για εμένα αυτό το βιβλίο παίρνει 10/10, ανήκει στο προσωπικό top-10 μου και είναι ένας από τους λόγους που δυσκολεύομαι να πω κακή κουβέντα για τον Βαγγέλη, ακόμα και όταν πρέπει. Εννοείται ότι το βιβλίο με φωτογραφίζει σε πάμπολλες περιπτώσεις. Διάολε, μέχρι που περίμενα να φύγουν οι γονείς για το εξοχικό στον Ωρωπό [ΝΑΙ, στον Ωρωπό, from all places] για να μπάσω καμιά γκόμενα στο σπίτι...

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Θα συμφώνησω απόλυτα... Αν και η εφηβεία μου ήταν στο τέλος του '80 μπορώ να πω ότι ζω κι εγώ σ αυτό το βιβλίο... Πολύ ωραίο με όλα όσα θα είχε ένα ημερολόγιο... Αν έγραφα... Συστήνεται για άνω των 40...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..