Popular Post Ιρμάντα Posted February 14, 2015 Popular Post Share Posted February 14, 2015 Όνομα Συγγραφέα: Ειρήνη ΜαντάΕίδος: τρόμοςΒία; off stageΣεξ; off stageΑριθμός Λέξεων: 548Αυτοτελής; ναιΣχόλια: Ένα φλασάκι με θέμα το χειμώνα, για τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες του Χειμώνα (τελικά δεν μπήκε αλλλά μου το θύμισε το αντίστοιχο φλασάκι του Mesmer). Εμπνεύστηκα όταν άκουσα κάπου τη φράση που προηγείται του διηγήματος. Θα καταλάβετε τι εννοώ.Αρχείο: Ζήτησε από εκατό, από πεντακόσια, από χίλια παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι, οτιδήποτε τους αρέσει. Πάντα μα πάντα, στις ζωγραφιές των κακοποιημένων παιδιών θα δεις ένα λύκο. ...Λύκος Το παιδί είδε το Λύκο στον καθρέφτη. Ένας λύκος σκοτεινός και χειμωνιάτικος, και πίσω από τον λύκο υπήρχε γη χειμωνιάτικη και οι πατημασιές του λύκου λουλούδιαζαν πάνω στο χιόνι. Το παιδί, επειδή ακόμη είναι αγαθό, έχει ελάχιστους φόβους. Δεν φοβάται τον λύκο που μοιάζει με παιδί, δεν φοβάται ούτε όταν ο λύκος του μιλάει. «Ποιος είσαι;» «Ήμουν όπως εσύ. Είμαι όπως θα μπορούσες να γίνεις.» «Είσαι μόνος;» «Ναι και όχι.» «Πώς βρέθηκες πίσω από τον καθρέφτη;» Υπάρχουν μεγάλοι που αγαπούν τα παιδιά, εξήγησε ο λύκος. Υπάρχουν μεγάλοι που δεν τα αγαπούν και τα βάζουν να κάνουν άσχημα, ντροπιαστικά πράγματα. Τα παιδιά φοβούνταν να μιλήσουν για τα ντροπιαστικά πράγματα. Δεν πέθαιναν, αλλά κάτι δικό τους πέθαινε. Αυτό το κάτι πήγαινε πίσω από τον χειμωνιάτικο καθρέφτη ώσπου γινόταν όλο και περισσότερο, αυτό το κάτι, πολύστευε όπως αυξάνονταν τα πονεμένα παιδιά, ώσπου έγινε ένας τριχωτός λύκος. Έτσι ο λύκος περιέχει τρόμους πολλών παιδιών. Ο λύκος είναι ένα δάσος από τρόμους. Ωστόσο, είναι κατάμονος και απελπισμένος, και ας είναι τόσοι πολλοί. Ο λύκος παρουσιάζεται καμιά φορά στα παιδιά που δεν είναι πονεμένα. Θέλει συντροφιά και ζητά βοήθεια. Τα περισσότερα δεν θέλουν ούτε να δουν ούτε να ακούσουν έναν λύκο που μιλά μέσα από τον καθρέφτη. Όμως, να που κάποιο παιδί ακούει το λύκο. Ακούει τις ιστορίες του, που είναι διαφορετικές και παρόμοιες. Ο λύκος μιλά με δεκάδες φωνές. Υπάρχουν κακοί μεγάλοι που είναι γέροι, ή άρρωστοι, ή νεκροί. Υπάρχουν κακοί μεγάλοι που ζουν ακόμη και ακόμη βλάπτουν, προσθέτοντας πονεμένες ψυχές στην ουσία του λύκου. Όσο εκείνοι συνεχίζουν ο λύκος γίνεται τρομερότερος- έτσι, πρέπει κάποιος να τους σταματήσει. Το παιδί παίζει με τον λύκο. Ο καθρέφτης γίνεται παράθυρο και το παιδί σέρνει τα αυτοκινητάκια του πάνω στην κορνίζα. Ακούει, καταλαβαίνει, συμφωνεί. Παίζουν ως το πρωί. Το θύμα: γυμναστής, ετών 41. Εργαζόταν σε σχολείο. Τον βρήκαν νεκρό ένα πρωί Δευτέρας. Είναι πεσμένος στο λουτρό, με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω από τα λαγόνια του. Η αστυνομία αποφαίνεται πως έμεινε στη θέση αυτή από την Παρασκευή. Αυτός που τον σκότωσε είχε παράξενες ιδέες. Το λουτρό, ο καθρέφτης, τα πλακάκια, το πρόσωπο του γυμναστή, όλα μα όλα είναι καλυμμένα με παιδικές ζωγραφιές. Αυτός που τον σκότωσε βούτηξε τα γυμνά του δάχτυλα στις δαχτυλομπογιές και φιλοτέχνησε το έγκλημά του. Σπιτάκια και λύκοι και δέντρα και λύκοι και καραβάκια και λύκοι. Ο λύκος είναι παντού. Μόνο που είναι τόσο παράξενο. Μόνο που τα αποτυπώματα δεν ταυτοποιούνται. Με κανενός ενήλικα που εργάζεται στο σχολείο, ή σχετίζεται με το θύμα. Ο δράστης είναι ανύπαρκτος. Το παιδί στέκει στον καθρέφτη και κουβεντιάζει με τον λύκο. «Σε είδα. Υπάρχω όπου υπάρχουν καθρέφτες.» Πίσω του, το χιόνι έχει αρχίσει να λιώνει, ο χειμώνας υποχωρεί νικημένος. «Είμαι ευχαριστημένος. Υπάρχουν κακοί μεγάλοι που είναι γέροι ή άρρωστοι ή δεν ζουν πια. Υπάρχουν κακοί μεγάλοι που θα εξακολουθούν να βλάπτουν. Είμαι ευτυχισμένος» λεει ο χειμωνιάτικος λύκος, «γιατί είμαι λιγότερο μόνος και έρχεται η άνοιξη. Θα παίζουμε και θα κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει. Είμαστε μονάχα στην αρχή. Ήταν όμορφες οι ζωγραφιές σου. Ωστόσο, όπως προχωράμε, ίσως είναι συνετό να φοράμε γάντια. Θα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Τι θα παίξουμε απόψε; Τι ιστορία θέλεις να σου πω;» Το παιδί χαμογελάει. 10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 14, 2015 Share Posted February 14, 2015 Μου άρεσε. Θα προτιμούσα όμως όλες οι πληροφορίες να ερχόταν από την αφήγηση σιγά σιγά και να ανακαλύπταμε εμείς τι συμβαίνει, πάρα έτσι επεξηγηματικά όπως δίνονται. Έχει ψωμί για μεγαλύτερη ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 14, 2015 Author Share Posted February 14, 2015 Ευχαριστώ κατ' αρχάς για τα σχόλιά σου και για το χρόνο σου! Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες! Ουσιαστικά με περιόρισε το όριο των λέξεων. Έπρεπε να είναι περίπου τόσες και να βγάζει νόημα. Και πιστεύω πως σύντομα θα καταπιαστώ με κάτι μεγαλύτερο πάνω σε αυτό το θέμα.... Καλό σου βράδυ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 Η ιστορία σου μου άρεσε αρκετά. Σε κάθε περίπτωση που το θύμα γίνεται θύτης προκύπτει ένα ενδιαφέρον σενάριο. Σε μια σχετικά μικρή έκταση (λίγο πάνω από 500 λέξεις) κατάφερες να χωρέσεις όλη την πλοκή. Εγώ προσωπικά όμως θα ήθελα μερικές ακόμα λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το πως ακριβώς πέθανε ο γυμναστής. Έδρασε μόνο του το παιδί ή είχε και τη βοήθεια του λύκου. Κι αν ναι, τι είδους βοήθεια ήταν αυτή. Η πρώτη ύλη σου είναι πολύ καλή και θα ήθελα να διαβάσω μια εκτενέστερη εκδοχή της ιστορίας σου. Μια μικρή παρατήρηση: Σχεδόν σε όλα τα ελληνικά βιβλία οι τελείες και τα κόμματα είναι εκτός των εισαγωγικών μέσα σε διαλόγους. Π.χ. «Το παιδί κοίταξε στον καθρέπτη». «Ναι και όχι», απάντησε ο λύκος. Αντιθέτως τα ερωτηματικά και τα θαυμαστικά παραμένουν εντός. «Είσαι μόνος;» «Σε είδα!» Δεν είναι κανόνας απλά λέω τι έχω παρατηρήσει στην πλειονότητα των ελληνικών βιβλίων! Στα ξενόγλωσσα βέβαια όλα τα σημεία στίξης είναι εντός των εισαγωγικών. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 Ενδιαφέρον φλασάκι! "Το παιδί είδε το Λύκο στον καθρέφτη." Αν το Λύκος το γράψεις με κεφαλαίο σαν όνομα, καλύτερα να το διατηρήσεις έτσι και στην πορεία του κειμένου. Βέβαια, αφού ο λύκος είναι σύμβολο και η λέξη χρησιμοποιείται στο κείμενο πολύ συχνά θα πρότεινα να το βάλεις με μικρό και εδώ. " οι πατημασιές του λύκου λουλούδιαζαν πάνω στο χιόνι." Πολύ ωραία έκφραση! "Δεν φοβάται τον λύκο που μοιάζει με παιδί, δεν φοβάται ούτε όταν ο λύκος του μιλάει. «Ποιος είσαι;»" Εδώ λες "ο λύκος του μιλάει" αλλά από ότι κατάλαβα το "ποιος είσαι" το ρωτάει το παιδί. " πολύστευε" Αυτή τη λέξη δεν την έχω ξαναπετύχει. Αν σου αρέσει το λεξιπλαστικό ύφος πρέπει να το κάνεις και αλλού στο κείμενο, ώστε να μην φαίνεται το "πολύστευε" σαν παραφωνία. Πέρα από αυτά τα ψιλοπράγματα, για την υπόθεση έχω να πω τα εξής: πρέπει όταν ξεκινάει το διήγημα να δούμε το παιδί κάπως να πονάει, να έχει εφιάλτες, να προσπαθεί να ξεπεράσει ό,τι έγινε χωρίς επιτυχία. Αν το παιδί δε φοβάται ούτε γενικώς ούτε τον λύκο,, και απλά παίζει με τα αυτοκινητάκια του και σκοτώνει χωρίς δεύτερες σκέψεις, δεν το μαθαίνουμε αρκετά σαν προσωπικότητα, παρά μονόπλευρα σαν εκδικητή. Από τη στιγμή που επαναλαμβάνονται άλλα στοιχεία του κειμένου (πχ οι μεγάλοι που βλάπτουν παιδιά) μπορείς να δώσεις κάποιες γραμμές στην αρχή για να μάθουμε τι περνάει το παιδί μέχρι εκείνη τη φάση. Επίσης, το ότι το παιδί θα γίνει γενικώς εκδικητής κάνει ακόμη πιο πιεστικό το αίτημα να δούμε αρχικά να υποφέρει. Άλλο είναι να σκοτώνεις αυτόν που σε αδίκησε, κι άλλο είναι να σκοτώνεις όλους όσους αδίκησαν γενικότερα. Πρέπει να το δικαιολογήσουμε σαν επιλογή. Ακόμη, το ότι ένας κακός ενήλικας πέθανε και θα σταματήσει να βλάπτει, αυτό δεν σημαίνει ότι ο λύκος θα σταματήσει να δυναμώνει; Το λέω αυτό γιατί λες "Όσο εκείνοι συνεχίζουν ο λύκος γίνεται τρομερότερος". Άρα στο τέλος του διηγήματος θα μπορούσαμε να δούμε τον λύκο αδύναμο, μα χαρούμενο, ή αν το τραβήξουμε παραπάνω θα μπορούσαμε να τον δούμε να πηγαίνει προς έναν θάνατο λυτρωτικό, ευτυχισμένο. Αυτά από μένα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 [Εντελώς προσωπικό μόουντ ον] Στην πρώτη φράση, την πλάγια, πίστεψα πως ο Λύκος θα είναι ο κακός της ιστορίας κι αμέσως αισθάνθηκα ότι θα διαβάσω για αυτό το εξαιρετικά κατακριτέο για μένα κλισέ, μόλις που είπα δηλαδή στον εαυτό μου "έλα, μικρό είναι, και θα είναι και καλογραμμένο". Οπότε συνέχισα και φυσικά λίγο πιο μετά ήρθες να μου ανατρέψεις με αυτόν τον εξαιρετικό τρόπο: ο λύκος είναι εκείνο που πέθανε μέσα στο παιδί, και δυναμώνει. Εντάξει, απλά το αγάπησα τόσο πολύ που τίποτα στραβό δεν μπορούσα να του βρω μετά από αυτό.[εντελώς προσωπικό μόουντ οφ] Μάλλον όταν θα ξεπεράσω το πόσο πολύ μου άρεσε θα συμφωνώ με την Νατάσα: οκ, είναι ένα παιδί, και μάλιστα είναι ένα παιδί κακοποιημένο, το συμπαθούμε και χωρίς να το γνωρίσουμε, αλλά σκέψου πόσο πιο πολύ θα το συμπαθούσαμε άμα το είχαμε γνωρίσει κιόλας. Μάλλον θα συμφωνώ και με τον Drake: θα ήταν ωραία να τα ανακαλύπτουμε μόνοι μας, χωρίς δηλαδή να μας ταρίχνεις και μάλιστα μετά από άνω και κάτω τελεία (στυλ "έχουν γίνει τα εξής:"). Επίσης, ρίξε μια ματιά και πώς μπορείς να φτιάξεις αυτό: Μόνο που είναι τόσο παράξενο. Μόνο που τα αποτυπώματα δεν ταυτοποιούνται. Με κανενός ενήλικα που εργάζεται στο σχολείο, ή σχετίζεται με το θύμα. Ο δράστης είναι ανύπαρκτος. Γιατί δεν πάει με συνεπαγωγή ο συλλογισμός όπως ιδανικά θα θέλαμε. Δηλαδή, τα αποτυπώματα μπορεί να μην ταυτοποιούνται για χίλιους δυο λόγους. Ίσως μέσα σε αυτό που συμβαίνει εκεί μέσα (στις παιδικές ζωγραφιές και το πτώμα κτλ) να ήταν ακόμα καλύτερα να μην έχεις καν αποτυπώματα. Κατά τα άλλα, ξαναγύρνα στην αρχή, εγώ στην ανάγνωση δεν βρήκα τίποτα στραβό γιατί με κέρδισες και μάλιστα όχι από την πρώτη στιγμή (ακόμα πιο δύσκολος τρόπος να με κερδίσεις) οπότε και τίποτα να μην του κάνεις... Εγώ το αγαπάω κι έτσι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 Μου άρεσε πολύ η ιδέα, αλλά ασφυκτιά στην εκτέλεση. Δεν χρησιμοποιείς τη γλώσσα σου όσο καλά θα μπορούσες, δεδομένου ότι είναι και από τα πιο δυνατά σου χαρτιά και, παρότι το θέμα προδιαθέτει για συναίσθημα, δεν ένιωσα απολύτως τίποτα διαβάζοντάς το. Οι από πάνω με κάλυψαν, γενικά - νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις για την ιστοριούλα αυτή, πάντως, είναι να της δώσεις χώρο να ανασάνει και θα βρεθείς με κάτι πολύ καλό στα χέρια σου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 17, 2015 Author Share Posted February 17, 2015 Η ιστορία σου μου άρεσε αρκετά. Σε κάθε περίπτωση που το θύμα γίνεται θύτης προκύπτει ένα ενδιαφέρον σενάριο. Σε μια σχετικά μικρή έκταση (λίγο πάνω από 500 λέξεις) κατάφερες να χωρέσεις όλη την πλοκή. Εγώ προσωπικά όμως θα ήθελα μερικές ακόμα λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το πως ακριβώς πέθανε ο γυμναστής. Έδρασε μόνο του το παιδί ή είχε και τη βοήθεια του λύκου. Κι αν ναι, τι είδους βοήθεια ήταν αυτή. Η πρώτη ύλη σου είναι πολύ καλή και θα ήθελα να διαβάσω μια εκτενέστερη εκδοχή της ιστορίας σου. Μια μικρή παρατήρηση: Σχεδόν σε όλα τα ελληνικά βιβλία οι τελείες και τα κόμματα είναι εκτός των εισαγωγικών μέσα σε διαλόγους. Π.χ. «Το παιδί κοίταξε στον καθρέπτη». «Ναι και όχι», απάντησε ο λύκος. Αντιθέτως τα ερωτηματικά και τα θαυμαστικά παραμένουν εντός. «Είσαι μόνος;» «Σε είδα!» Δεν είναι κανόνας απλά λέω τι έχω παρατηρήσει στην πλειονότητα των ελληνικών βιβλίων! Στα ξενόγλωσσα βέβαια όλα τα σημεία στίξης είναι εντός των εισαγωγικών. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου! Όταν γίνει μεγαλύτερη θα αναπτύξω περισσότερο το πώς έγινε ο φόνος/ τιμωρία. Θα κοιτάξω και αυτό που λες για τα εισαγωγικά....και πάλι ευχαριστώ! Ενδιαφέρον φλασάκι! "Το παιδί είδε το Λύκο στον καθρέφτη." Αν το Λύκος το γράψεις με κεφαλαίο σαν όνομα, καλύτερα να το διατηρήσεις έτσι και στην πορεία του κειμένου. Βέβαια, αφού ο λύκος είναι σύμβολο και η λέξη χρησιμοποιείται στο κείμενο πολύ συχνά θα πρότεινα να το βάλεις με μικρό και εδώ. " οι πατημασιές του λύκου λουλούδιαζαν πάνω στο χιόνι." Πολύ ωραία έκφραση! "Δεν φοβάται τον λύκο που μοιάζει με παιδί, δεν φοβάται ούτε όταν ο λύκος του μιλάει. «Ποιος είσαι;»" Εδώ λες "ο λύκος του μιλάει" αλλά από ότι κατάλαβα το "ποιος είσαι" το ρωτάει το παιδί. " πολύστευε" Αυτή τη λέξη δεν την έχω ξαναπετύχει. Αν σου αρέσει το λεξιπλαστικό ύφος πρέπει να το κάνεις και αλλού στο κείμενο, ώστε να μην φαίνεται το "πολύστευε" σαν παραφωνία. Πέρα από αυτά τα ψιλοπράγματα, για την υπόθεση έχω να πω τα εξής: πρέπει όταν ξεκινάει το διήγημα να δούμε το παιδί κάπως να πονάει, να έχει εφιάλτες, να προσπαθεί να ξεπεράσει ό,τι έγινε χωρίς επιτυχία. Αν το παιδί δε φοβάται ούτε γενικώς ούτε τον λύκο,, και απλά παίζει με τα αυτοκινητάκια του και σκοτώνει χωρίς δεύτερες σκέψεις, δεν το μαθαίνουμε αρκετά σαν προσωπικότητα, παρά μονόπλευρα σαν εκδικητή. Από τη στιγμή που επαναλαμβάνονται άλλα στοιχεία του κειμένου (πχ οι μεγάλοι που βλάπτουν παιδιά) μπορείς να δώσεις κάποιες γραμμές στην αρχή για να μάθουμε τι περνάει το παιδί μέχρι εκείνη τη φάση. Επίσης, το ότι το παιδί θα γίνει γενικώς εκδικητής κάνει ακόμη πιο πιεστικό το αίτημα να δούμε αρχικά να υποφέρει. Άλλο είναι να σκοτώνεις αυτόν που σε αδίκησε, κι άλλο είναι να σκοτώνεις όλους όσους αδίκησαν γενικότερα. Πρέπει να το δικαιολογήσουμε σαν επιλογή. Ακόμη, το ότι ένας κακός ενήλικας πέθανε και θα σταματήσει να βλάπτει, αυτό δεν σημαίνει ότι ο λύκος θα σταματήσει να δυναμώνει; Το λέω αυτό γιατί λες "Όσο εκείνοι συνεχίζουν ο λύκος γίνεται τρομερότερος". Άρα στο τέλος του διηγήματος θα μπορούσαμε να δούμε τον λύκο αδύναμο, μα χαρούμενο, ή αν το τραβήξουμε παραπάνω θα μπορούσαμε να τον δούμε να πηγαίνει προς έναν θάνατο λυτρωτικό, ευτυχισμένο. Αυτά από μένα Ευχαριστώ Νατάσα! Μου λες αυτό που λένε και άλλοι, ότι χρειάζεται περισσότερος χώρος. Θα της τον δώσω της ιστορίας μόλις βρεθεί ο χρόνος. Και έχεις απόλυτο δίκιο ότι ο Λύκος με καποιο τρόπο ίσως θα έπρεπε να αποδυναμώνεται. Εννοώ, το μόνο που λέω είναι ότι αποδυναμώνεται ο χειμώνας που τον βασανίζει. [Εντελώς προσωπικό μόουντ ον] Στην πρώτη φράση, την πλάγια, πίστεψα πως ο Λύκος θα είναι ο κακός της ιστορίας κι αμέσως αισθάνθηκα ότι θα διαβάσω για αυτό το εξαιρετικά κατακριτέο για μένα κλισέ, μόλις που είπα δηλαδή στον εαυτό μου "έλα, μικρό είναι, και θα είναι και καλογραμμένο". Οπότε συνέχισα και φυσικά λίγο πιο μετά ήρθες να μου ανατρέψεις με αυτόν τον εξαιρετικό τρόπο: ο λύκος είναι εκείνο που πέθανε μέσα στο παιδί, και δυναμώνει. Εντάξει, απλά το αγάπησα τόσο πολύ που τίποτα στραβό δεν μπορούσα να του βρω μετά από αυτό.[εντελώς προσωπικό μόουντ οφ] Μάλλον όταν θα ξεπεράσω το πόσο πολύ μου άρεσε θα συμφωνώ με την Νατάσα: οκ, είναι ένα παιδί, και μάλιστα είναι ένα παιδί κακοποιημένο, το συμπαθούμε και χωρίς να το γνωρίσουμε, αλλά σκέψου πόσο πιο πολύ θα το συμπαθούσαμε άμα το είχαμε γνωρίσει κιόλας. Μάλλον θα συμφωνώ και με τον Drake: θα ήταν ωραία να τα ανακαλύπτουμε μόνοι μας, χωρίς δηλαδή να μας ταρίχνεις και μάλιστα μετά από άνω και κάτω τελεία (στυλ "έχουν γίνει τα εξής:"). Επίσης, ρίξε μια ματιά και πώς μπορείς να φτιάξεις αυτό: Μόνο που είναι τόσο παράξενο. Μόνο που τα αποτυπώματα δεν ταυτοποιούνται. Με κανενός ενήλικα που εργάζεται στο σχολείο, ή σχετίζεται με το θύμα. Ο δράστης είναι ανύπαρκτος. Γιατί δεν πάει με συνεπαγωγή ο συλλογισμός όπως ιδανικά θα θέλαμε. Δηλαδή, τα αποτυπώματα μπορεί να μην ταυτοποιούνται για χίλιους δυο λόγους. Ίσως μέσα σε αυτό που συμβαίνει εκεί μέσα (στις παιδικές ζωγραφιές και το πτώμα κτλ) να ήταν ακόμα καλύτερα να μην έχεις καν αποτυπώματα. Κατά τα άλλα, ξαναγύρνα στην αρχή, εγώ στην ανάγνωση δεν βρήκα τίποτα στραβό γιατί με κέρδισες και μάλιστα όχι από την πρώτη στιγμή (ακόμα πιο δύσκολος τρόπος να με κερδίσεις) οπότε και τίποτα να μην του κάνεις... Εγώ το αγαπάω κι έτσι. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πιστεύω ότι η ιστορία στριμώχτηκε λόγω διαγωνισμού και μπορεί να γίνει πολύ πιο δυνατή. Αυτό για τα αποτυπώματα επίσης είναι ενδιαφέρουσα σκέψη. Απλά οι λέξεις ήταν λίγες, και είχα την εντύπωση ότι αρκούσε να πω ότι ο δράστης είναι ανύπαρκτος, εννοώντας πως είναι για την αστυνομία ανύπαρκτος. Η αστυνομία θα έψαχνε γνωστούς και φίλους του θύματος, κ.λπ. Μου άρεσε πολύ η ιδέα, αλλά ασφυκτιά στην εκτέλεση. Δεν χρησιμοποιείς τη γλώσσα σου όσο καλά θα μπορούσες, δεδομένου ότι είναι και από τα πιο δυνατά σου χαρτιά και, παρότι το θέμα προδιαθέτει για συναίσθημα, δεν ένιωσα απολύτως τίποτα διαβάζοντάς το. Οι από πάνω με κάλυψαν, γενικά - νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις για την ιστοριούλα αυτή, πάντως, είναι να της δώσεις χώρο να ανασάνει και θα βρεθείς με κάτι πολύ καλό στα χέρια σου. Ευχαριστώ Αταλάντη! Θα πω και τις γενικότερες παρατηρήσεις. α. Όταν άκουσα αυτό για τα κακοποιημένα παιδιά ένιωσα τρόμο απερίγραπτο. Η φράση ότι ο λύκος αποτελεί τέτοιο κώδικα στις ζωγραφιές των παιδιών με στοίχειωσε. Έπρεπε κάπως αυτό να το εκφράσω. β. Σε 500 λέξεις, τί είν' κάβουρας τι 'ν' το ζουμί του. Πρέπει να αναπτυχθεί. γ. Ο Λύκος, πιστεύω να έγινε κατανοητό, είναι συλλογικό ον. Όταν ένα παιδί κακοποιείται, κάτι από την παιδικότητά του, την ψυχή του αν θέλετε, πεθαίνει, σύμφωνα με το σκεπτικό της ιστορίας. Αυτό το κάτι πηγαίνει πίσω από τον καθρέφτη. Σιγά -σιγά-σιγά, λοιπόν, μετατρέπεται στο Λύκο που βλέπει το παιδί. Είναι η συλλογική παιδικη αγανάκτηση, η σωρευμένη τους διάθεση για εκδίκηση. Για αυτό ο Λύκος παρουσιάζεται να παίζει με το παιδί που δεν τον φοβάται. Είναι κατά κάποιον τρόπο και αυτός παιδί. Για αυτό μιλάει έτσι, ας πούμε παιδικά. Μεγάλοι που βλάπτουν, μεγάλοι που ειναι άρρωστοι κ.ο.κ. δ. Σας ευχαριστώ όλους παιδιά! :mf_sonne: :mf_sonne: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 21, 2015 Share Posted February 21, 2015 Δεν θα διαφωνήσω ούτε κι εγώ με τους προηγούμενους: πολύ όμορφη ιδέα, πολύ όμορφο το φλασάκι, αλλά πνίγεται από τον περιορισμό των λέξεων. Πολλά τα στοιχεία που πρέπει να χωρέσουν, λίγος ο χώρος, δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός. Οπότε, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, και θα περιμένω να το διαβάσω σε μια πιο ολοκληρωμένη του μορφή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 3, 2015 Share Posted May 3, 2015 Οι διαγωνισμοι ζητάνε λιγες λέξεις επειδή: Α) Οι κριτές δε θα την παλαιψουν να διαβάσουν άπειρες μεγάλες ιστορίες Β) Η ανθολογία βιβλίο θα βγει με λιγότερες σελίδες αρα φτηνοτερη. Δεν υπάρχει όμως λογος η ιδέα να συμπιέζεται σε τόσες λίγες λέξεις ενω χωράει σε πολύ περισσότερες και μπορεί άνετα να γίνει μια ιστορία με αρχή-μεση-τελος και που θα μας δώσει το χρονο να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις. Προς το παρόν έχουμε μια συμπαθητική βινιεττα, καλογραμμένη αλλά σε κάθε παράγραφο αλλάζει και δραματικά ύφος: λίγος συμβολισμός στην αρχή, λίγος περιληπτικός τρόμος στη μέση και μια επεξήγηση σε μορφή διαλόγου. Μου αρέσει ως ιστορία, αλλά δε βρίσκω το λογο να χωνουμε μια πληθωρικη ιδεα σε εναν XXXXS κορσέ για τις αναγκες ενος διαγωνισμου που έχει τελειώσει. Με αλλά λογια εχεις κάτι καλό που μπορείς να ξαναγραψεις σε πλήρες μεγεθος 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted July 22, 2015 Share Posted July 22, 2015 Ο "Λύκος" ήταν μια από τις ιστορίες που είχα διαβάσει από αυτές που μπορούσα όταν ακόμα δεν ήμουν μέλος στο sff. Πολύ μικρή, αλλά συνάμα περιεκτική, με είχε κερδίσει αμέσως.Σίγουρα όπως αναφέρεται πιο πάνω, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο και πολύ θα μου άρεσε να το διάβαζα στο μέλλον. Άσχετο ίσως, αλλά μου θύμισε την σκηνή που η Αλεπού συναντά τον Μικρό Πρίγκηπα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 23, 2015 Share Posted October 23, 2015 Γενικά ότι έχει να κάνει με λύκους με τσιγκλάει να το διαβάσω και αυτό.. αυτό το λάτρεψα από την αρχή. στο μόνο που θα συμφωνήσω ως κριτική είναι εκείνο με τα αποτυπώματα που θα μπορούσε να φτιαχτεί λίγο καλύτερα, για μένα τουλάχιστον αλλά ποτέ δεν τα πήγα καλά με τέτοιες επεξηγήσεις ;) 'καταραμένη γραμματική :-Ρ σε ευχαριστώ που την ανέβασες ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 23, 2015 Author Share Posted October 23, 2015 Γενικά ότι έχει να κάνει με λύκους με τσιγκλάει να το διαβάσω και αυτό.. αυτό το λάτρεψα από την αρχή. στο μόνο που θα συμφωνήσω ως κριτική είναι εκείνο με τα αποτυπώματα που θα μπορούσε να φτιαχτεί λίγο καλύτερα, για μένα τουλάχιστον αλλά ποτέ δεν τα πήγα καλά με τέτοιες επεξηγήσεις ;) 'καταραμένη γραμματική :-Ρ σε ευχαριστώ που την ανέβασες ;) ..Ευχαριστώ θερμά για τα σχόλια. Σίγουρα κάτι θα κάνω με αυτή την ιστορία. Τώρα τί και πότε... Χαίρομαι πολύ που την απόλαυσες πάντως! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted October 24, 2015 Share Posted October 24, 2015 Για τόσο μικρή ιστορία είναι πραγματικά πολύ ωραία. Το μόνο που θα ήθελα προσωπικά, αν την μεγαλώσεις αργότερα, είναι λίγο περισσότερη ανάπτυξη για το σκηνικό του εγκλήματος. Όπως και να χει, πολύ ωραίο το φινάλε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.