GeorgeDamtsios Posted May 24, 2015 Share Posted May 24, 2015 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Γιώργος Δάμτσιος[/size]Είδος: Υπερφυσικός τρόμος[/size]Βία; Έχει.[/size]Σεξ; Το λες και έτσι![/size]Αριθμός Λέξεων: 3486[/size]Αυτοτελής; Ναι[/size]Σχόλια: [/size]Για τον 39ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας. Κατηγορία: Τρόμος, Θέμα: Τεχνολογία.Χμ… Πρώτη ιστορία που ξεμυτίζει ποτέ από το ντουλάπι μου, οπότε το συναίσθημα είναι ομολογουμένως κάπως παράξενο. Πρώτη φορά επίσης που αποφάσισα να δουλέψω σε full του ενεστώτα. Ενδιαφέρον ως πειραματισμός, δίνει ιδιαίτερο ρυθμό στο διήγημα, αλλά, τελικά… ζήτω ο αόριστος! Φτάσατε Στον Προορισμό Σας!.docx Φτάσατε Στον Προορισμό Σας!.doc Edited May 25, 2015 by Nihilio 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted May 26, 2015 Share Posted May 26, 2015 Και η δική σου γραφή μου άρεσε πολύ, με κέρδισε από τις πρώτες λέξεις με την αμεσότητά της. Οι περιγραφές σου ήταν πολύ καλές και στήνεις την όλη σκηνή στον ξενώνα και μετά ωραία. Αλλά, γενικά, ο πρωταγωνιστής σου μου φάνηκε αντιπαθητικός σε βαθμό καρικατούρας. Ειδικά το σημείο όπου ανοίγει το στόμα του γέρου και του χώνει μέσα το νόμισμα μου φάνηκε εντελώς μη ρεαλιστικό, ακόμη και για έναν τόσο αντιπαθητικό χαρακτήρα. Επίσης, μου δόθηκε η εντύπωση ότι πιο πολύ «έξυσες» την επιφάνεια του θέματος παρά πάτησες γερά σ’ αυτό. Πραγματικά, αν ο γέρος απλά του έδινε οδηγίες για τον ξενώνα κι ο δικός μας του φερόταν με τον τρόπο που του φέρθηκε, π.χ. θα είχες ακριβώς την ίδια ιστορία. Θέλω δηλαδή να πω ότι το υπερφυσικό στοιχείο δεν σχετίζεται ιδιαίτερα με το θέμα, που είναι τεχνολογία. Παρόλα αυτά, είχε αρκετό ενδιαφέρον σαν ιδέα του ότι πρέπει αυτός που κρίνεται από τον Κριτή να δώσει ο ίδιος το αντίτιμο που θεωρεί κατάλληλο. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted May 27, 2015 Share Posted May 27, 2015 Είναι η πρώτη εκ των δύο ιστοριών που πραγματεύονται πλοηγούς που διάβασα. Ως κάτοχος μιας Ε34 θα πρέπει να σου πω το εξής. Σήμερα ακόμα και ο πιο μικρός κινούμενος κουβάς έχει από το εργοστάσιο ενσωματωμένο πλοηγό, πόσο μάλλον μια BMW! Άρα μάλλον το κάμπριο είναι παλιότερης τεχνολογίας. Πες λοιπόν ότι είναι μια Ε36 ή Ε46 και είσαι καλυμμένος! Τώρα στην ιστορία. Το θέμα με το αντίτιμο και τον γέροντα-κριτή μου άρεσε πολύ. Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος. Αν υπάρχει κάτι που δεν μου άρεσε και τόσο αυτό είναι σίγουρα η χρήση του ενεστώτα. Γιατί αυτή η επιλογή; Λες ότι ήθελες να πειραματιστείς και είναι σεβαστό. Αλλά δεν είναι λίγο τολμηρό το πείραμα να γίνεται σε κάποιον διαγωνισμό; Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lord Denton Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Ωραια ιστοριουλα. Χάρηκα που τη διάβασα, ηταν ωραία και στρωμένη. Αλλα δε με τρόμαξε. Δε ξερω τι φταίει ακριβώς γι αυτό. Οποτε θα αναφέρω μερικα πράγματα που ηταν λιγακι προβληματικά και βλέπουμε! Πρωτα απ' ολα θα συμφωνήσω με την elgalla οτι ο πρωταγωνιστής ηταν υπερβολικά κακός και αχώνευτος, σε επίπεδο που δεν φαίνεται ρεαλιστικό. Ισως να βοηθουσε να βλεπαμε τον εσωτερικό του τροπο σκέψης και να βλέπαμε και λιγο γιατι εγινε οπως εγινε, λιγη προϊστορία. Αλλα αυτα θα βοηθουσαν μονο ως εναν βαθμο.Μετα λιγο η περιγραφή του γερου ηταν λιγακι υπερβολική. Κράτησε για παρα πολυ, και απο καποιο σημειο και μετα σκεφτόμουν "οκ, αρκετα, το πιασα το νόημα" Η σκηνη με τις γυναίκες στο πανδοχειο ηταν η στιγμη που επρεπε να χτιστεί λιγακι το σασπενς. Αλλα δε ξερω ακριβως πως να το εκανες καλυτερα. Ξερω ομως οτι φαινόταν οτι ηταν πολυ καλο για να ειναι αληθινό και ηταν εντελώς διάφανη σκηνή, δειχνοντας πεντακαθαρα τι θα ακολουθήσει. Οποτε σε καποιο σημειο απλα το βαλα στον αυτόματο και διάβαζα χωρις να με νοιαζει πολυ, γιατι ελεγα "οκ, ποτε θα μεταμορφωθούν σε διαβόλους?" Τελος θα συμφωνήσω παλι με την elgalla οτι ο οδηγος θα έπρεπε να παιξει λιγο μεγαλύτερο ρολο. (Πριν 5 λεπτα ειχα μερικες πολυ τέλειες προτάσεις, αλλα ειπα να φαω κατι πρωτα πριν τις γραψω και τωρα τις ξεχασα ) Αυτα νομίζω οτι θελουν λιγο φτιάξιμο, αλλα κατα τα αλλα ωραια ιστορία! Ο ενεστώτας νομίζω λειτούργησε μια χαρα, οποτε νομίζω οτι μπορείς να θεωρήσεις το πείραμά σου πετυχημένο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Ένας από τους δύο πιο αντιπαθητικούς χαρακτήρες του διαγωνισμού! Τι γαϊδούρι ήταν αυτό; Έφτασα στο τέλος και μου ξέφυγε ένα "Άντε γ....σου επιτέλους!" με άγρια ευχαρίστηση. Μου άρεσε η ιστορία τελικά, αν και θα συμφωνήσω κι εγώ πως από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να πηγαίνει πιο γρήγορα. Η ιδέα του Κριτή ήταν πολύ καλή. Οι εικόνες σου εμφανίζονταν αβίαστα στο μυαλό μου όσο διάβαζα. Δεν τρόμαξα κάπου, ούτε ανατρίχιασα, εκνευρίστηκα όμως αρκετά με τον κομπλεξικό πρωταγωνιστή και την γαϊδουριά του. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 (edited) Μου αρέσει πολύ το ποσο ζωντανη είναι η γραφή σου, ποσο καλά ρέει ο λογος και ζωντανές είναι οι σκηνές και οι σκέψεις των χαρακτήρων. Στα όχι και τόσο καλά νέα, κι εδώ η τρομοιδεα, αν και είναι καλη, δε λειτουργεί και δεν είμαι τόσο σίγουρος για το λογο. Έχω την εντύπωση οτι οι πολλές μικρές λεπτομέρειες που δίνουν ζωντάνια αφαιρούν απο την εστίαση στη βασική ιστορία και, όταν έρχεται το τέλος, δεν έχει χτιστεί αρκετά και βγαίνει λίγο επίπεδο. Σε αυτό δε βοηθάει ποσο καρικατούρα φαίνεται ωρες-ωρες ο κεντρικός χαρακτήρας. Συνολικά καλη ιστορια αλλά σηκώνει βελτίωση. Edited May 30, 2015 by Nihilio 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 (edited) Η γραφή σου είναι πολύ καλή και ζωντανή με κάνει να θέλω να ακολουθήσω το κείμενο παρόλο που ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή είναι πολύ καρικατούρα. Αυτό είναι το μείον που αφαιρεί από την ποιοτική γραφή σου. Ναι ο πρωταγωνιστής μπορεί να είναι μαλάκας και μεγάλος μάλιστα αλλά ο συγκεκριμένος είναι τόσο απολίτιστος που είναι εντελώς καρικατούρα και αυτό δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο μείον στο διήγημα. Δεν με νοιάζει τι θα πάθει όσο κακό και να είναι, δεν με νοιάζει ούτε λίγο. Θα έπρεπε να με νοιάζει όμως για να έχει το διήγημα τρόμου αντίκτυπο επάνω μου. Κατά τα άλλα ήταν πολύ καλή η ιδέα όπου υπερφυσικά πλάσματα έχουνε στήσει καρτέρι σε διάφορα σημεία της Ελλάδας και αρκεί ένα gps για να σε οδηγήσει σε αυτά. Αυτό και ένα λάθος αντίτιμο. Μου θύμισε δε αυτήν την ιστορία του Dagon. Διάβασε την νομίζω θα σε εμπνεύσει. Καλή επιτυχία! Edited May 30, 2015 by Eugenia Rose 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Μάλλον θα σου πω κι εγώ τα ίδια με όσα έχεις ακούσει ως τώρα. Πολύ καλή η γραφή και απόλυτα ταιριαστή στον πρωταγωνιστή σου. Αυτό το ειρωνικό στιλάκι και η εγωπάθειά του τον κάνουν από την αρχή μισητό. Φαντάζομαι ότι αυτό ήθελες και το πέτυχες πολύ καλά. Αλλά όπως ξανααναφέρθηκε, για τέτοια άτομα δεν μας πολυνοιάζει ό,τι κι αν πάθουν. Οπότε, το αναμένουμε το ξεκοίλιασμα. Σε μια μεγαλύτερη ιστορία, ο Θεόφιλος θα μπορούσε να είναι ο κακός της υπόθεσης. Σε μια μικρότερη ιστορία, όπως εδώ, ίσως θα έπρεπε να έβγαινε κερδισμένος, με θύματα κάποιους πιο ευγενικούς και αφελείς. Αυτό θα πονέσει πιο πολύ τον αναγνώστη, που περιμένει τη δικαίωση. Βέβαια, αυτό είναι η προσωπική μου γνώμη. Από άποψη υπόθεσης, μετά την «αγορά» του GPS και λαμβάνοντας υπόψη τη στάση του παππού, όλα κύλησαν με έναν πολύ προβλεπόμενο τρόπο. Αν και η απόδοσή τους ήταν πολύ ωραία και αναγνωστικά, δεν σε πειράζει καθόλου και το απολαμβάνεις. Αλλά θα μπορούσες να προσθέσεις κάποια περίεργη «αναστροφή», για να μας βγάλεις σε πιο άγνωστα μονοπάτια. Ασχέτως απ’ τις παρατηρήσεις, η ιστορία σου μου άρεσε και την ευχαριστήθηκα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 (edited) Το διήγημα διαβάζεται με μια αναπνοή! Τόσο γρήγορα, κι αυτό λέει κάτι για την τεχνική γραφής σου. Όμως η ίδια η ιστορία ένιωθα ότι μου ήταν γνωστή από την αρχή. Ήξερα τι θα έκανε ο γέρος, ήξερα τι θα ήταν οι γυναίκες, ήξερα πως θα κατέληγε. Δεν υπήρξε κάποια ανατροπή. Αυτός ο άνθρωπος έκρυβε μέσα του πολύ πόνο από την αρχή. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν τον έκανε να σκεφτεί διαφορετικά και δεν πρέπει να χάρηκε πότε τη ζωή του. Έφταιγε φυσικά το γεγονός ότι έδινε τόσο σημασία σε αυτήν. Μερικές φορές κρύβονται και όμορφοι άνθρωποι που αντανακλούν και την ομορφιά προς τα έξω. Αισθάνθηκα λύπη για αυτόν, είχε θέματα (και φαινόταν και στη στύση του). Εγώ ίσως να εκμεταλλευόμουν αυτή τη λύπη. Σίγουρα οι ερωτικές σκηνές ήταν πολύ ερωτικές σαν φαντασίωση και η περιγραφή του γέρου ανατριχιαστική. Καλή επιτυχία! Edited May 31, 2015 by Διγέλαδος 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Ωραία καλογραμμένη ιστορία με ένα μόνο βασικό μειονέκτημα που δυστυχώς με χάλασε. Στη συνάντηση με το γέρο και με το αντίτιμο για το GPS κατάλαβα αμέσως ότι κάτι κακό θα πάθει ο πρωταγωνιστής και όλα τα υπόλοιπα μέχρι το τέλος το επιβεβαίωσαν. Βασικά είναι δύο τα λάθη: (α) προϊδεάζεις τον αναγνώστη για το τι θα ακολουθήσει και (β) στο τέλος δεν υπάρχει ανατροπή που αμέσως θα αναιρούσε το (α). Η ιδέα σου είναι καλή και ίσως μετά το διαγωνισμό θα μπορούσες να αλλάξεις την πλοκή στην ιστορία σου έτσι ώστε να φύγουν όλα τα μειονεκτήματα που έχει τώρα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted June 2, 2015 Share Posted June 2, 2015 Απο το στυλ γραψιματος που μου αρέσει να διαβάζω αλλά και να γράφω. Λιτός χωρίς υπερβολικές εικόνες και περιγραφές που βαραίνουν ή δύσκολες λέξεις με αυτοσκοπό να εντυπωσιάσουν. Λες αυτό που πρεπει να πεις χωρίς φανφάρες. Αλλωστε αφηγείσαι μια ιστορία, δεν λαμβάνεις μέρος σε καλλιστεία πλούτου λέξεων και εκφράσεων. Επίσης μου άρεσε που έκανες τον ήρωα σου αντιπαθητικο (αν και είχε μια ενοχλητική υπερβολή). Με έκανες για λίγο σαδιστή και μέσα μου παρακαλούσα να του συμβούν τα χειρότερα για να το απολαυσω. Συνήθως οι συγγραφείς τους κανουν ευγενικούς και καλούς για να τους συμπονας και να τους λυπασαι για τα δεινά τους κι αυτό που έκανες εσύ ήταν κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο. Επίσης να πω πως ενιωσα μια ανατριχιλα όταν το διάβασα αρα ο τρόμος σου πέτυχε. Απο παρατηρήσεις έχω τρεις. Πρώτον, όπως προανεφερα ηταν η υπερβολή του ήρωα. Μπορούσες να τον κανεις αντιπαθητικο και με λιγότερα μέσα. Δεύτερον, η ελλειψη ρεαλιστικότητας σε αρκετά σημεία αλλά χωρίς αυτά δεν θα είχες διήγημα. Π.χ. δεν νομιζω οτι θα αγοραζε κανείς gps απο εναν καντινιερη που όλως τυχαίως διαθετει εναν ποσο μάλιστα με τον τροπο που του τον πασάρει. Ή όταν τρέχει να ξεφυγει απο τις "αρπιες" και το πρώτο του μέλημα ηταν να αρπάξει μαζί του τον πλοηγό. Όταν απειλείται η ζωή σου σκέφτεσαι μονο μάχη ή φυγή και τίποτα άλλο. Ή παρόλη την αποκοσμη συνομιλία που είχε, αυτός επέλεξε να διανυκτερεύσει στη μέση του πουθενά και όχι σε μια πόλη ή χωριό που μπορεί να σου προσφέρει και δυο τρια πράγματα πρώτης ανάγκης. Τρίτον, δεν μου άρεσαν οι διάλογοι. Μακροσκελείς και καθόλου ρεαλιστικοί. Το τελος παντως το χαρηκα. Καθαρση! Καλα να παθει. Πηρε αυτο που του αξιζε. Εφαγε τον πλοηγο οπως ταισε το νομισμα στον γερο. Χαχα (το σαδιστικό γέλιο που λέγαμε). Το απολαυσα. Καλη επιτυχία φίλε μου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 2, 2015 Author Share Posted June 2, 2015 Μου θύμισε δε αυτήν την ιστορία του Dagon. Διάβασε την νομίζω θα σε εμπνεύσει. Ευγενία μόλις τη διάβασα. Ήσουν πολύ εύστοχη! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted June 2, 2015 Share Posted June 2, 2015 Μου θύμισε δε αυτήν την ιστορία του Dagon. Διάβασε την νομίζω θα σε εμπνεύσει. Ευγενία μόλις τη διάβασα. Ήσουν πολύ εύστοχη! Told you so! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 2, 2015 Share Posted June 2, 2015 Καλογραμμένη και περιποιημένη ιστορία. Είχε καλές περιγραφές και μου άρεσε ιδιαίτερα που εμφανίστηκε μέρα-μέσημέρι μέσα σε Αυγουστιάτικο ήλιο στην Ελλάδα ο αιωνόβιος πωλητής. Δημιούργησες αρκετές καλές σκηνές και στη συναλλαγή τους και στο απόμερο σπίτι που τον έστειλε ο "Πλοηγός". Εκεί που έχασες πόντους, όπως αναφέρουν και οι άλλοι, ήταν στο πόσο σίγουρο φαινόταν από την αρχή, από τη συνομιλία και την τροπή που πήρε, ότι θα του έβγαινε σε κακό και ότι το μηχάνημα θα τον οδηγούσε στην Κόλαση. Δυστυχώς, η προβλεψιμότητα είναι δύσκολο να αποφευχθεί και ειδικά σ' ένα διαγωνισμό τρόμου, όπου ξέρεις από την αρχή ότι θα διαβάσεις τρόμο και είσαι πονηρεμένος σε κάθε λέξη να κοιτάς από πού θα σου έρθει το κακό. Παρόλα αυτά, έχω να παρατηρήσω ότι η ιστορία κύλησε νεράκι και ότι θα χαρώ να ξαναδιαβάσω κάτι δικό σου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 3, 2015 Share Posted June 3, 2015 Καλώς ήρθες και ευχαριστούμε για τη συμμετοχή. Το διήγημα δεν λειτούργησε όσο καλά θα μπορούσε. Η επιλογή του ενεστώτα δεν με ενόχλησε (αν και δεν ήταν κάτι που ζήταγε το κείμενο). Αυτό που με ενόχλησε ήταν το πόσο ρηχά αντιμετώπισες τον πρωταγωνιστή σου. Στην αρχή, εκεί που σταμάτησε στην καντίνα και είδε ότι ήταν ο μόνος πελάτης, σκέφτηκα "Ωχ", και αυτό είναι πολύ καλό. Μετά, στη συνομιλία με τον γέρο τα πήγαμε καλά, μέχρι το σημείο που του δείχνει τον πλοηγό. Πολύ εύκολα έγιναν όλα από εκεί κι έπειτα. Το κείμενο ακροβατεί στα όρια του κωμικού, και ο λόγος είναι αυτή η αντιμετώπιση. Θα σου πρότεινα να κόψεις κάτι από καφρίλα και να προσθέσεις αρκετές ανθρώπινες σκέψεις και αντιδράσεις. Φόβο, περισσότερες ανασφάλειες (ο τύπος είχε σίγουρα πολλές, και ήδη μας δείχνεις μία, το πόσο ανάξιος για σχέσεις ήταν και ένιωθε), και γενικά να χάσει το στυλάκι του (πιο νωρίς, όχι μόνο όταν του ζητούν να γδυθεί! ). Να δίνει την αίσθηση του μοιραίου, ότι μια ανώτερη δύναμη τον τραβάει να συνεχίζει, γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα τα έκανε όλα αυτά. Κάτι άλλο που παρατήρησα, είναι η εντύπωση που μου έδωσε η γραφή σου σε σημεία, ότι ήταν μετάφραση (από ηλεκτρονικό μεταφραστή) από τα αγγλικά. Μια λεπτομέρεια: εκεί που λέει ότι δεν έχει κάνει έρωτα ποτέ χωρίς πληρωμή, σκέφτηκα ότι ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν θα έλεγε ποτέ (ούτε από μέσα του) "έρωτας". Θα έλεγε, στην καλύτερη, σεξ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 7, 2015 Share Posted June 7, 2015 (edited) Καταρχήν να πω ότι φαίνεται από μία ιστορία το ότι ξέρεις να γράφεις! Η ιστορία είναι καλή, αλλά η γραφή είναι ακόμη καλύτερη. Συνήθως καθώς διαβάζω γράφω σχόλια επιμέλειας τα οποία τοποθετώ σε σπόιλερ, αλλά δεν είχα σημειώσει τίποτα ιδιαίτερο για τη συγκεκριμένη ιστορία, όπως φαίνεται εδώ: Ρε παλιόγερε; Κλεμμένο το ‘χεις και θέλεις να το ξεφορτωθείς; Μην τολμήσεις να το αρνηθείς! Την τελευταία πρόταση χάριν ρυθμού μπορείς να την κάνεις «μην το αρνείσαι!». «Καλέ τι μορφονιός μας έτυχε σήμερα!» Λόγω του ότι πέφτουν πολλά «ομορφόπαιδο» και «μορφονιός» μαζί, αυτό κάντο «τι κούκλος μας έτυχε». Με χέρια τανάλιες του ανοίγει βίαια το στόμα. Του χώνει τον πλοηγό στο στόμα και βαθιά μέσα στον λαιμό. Εδώ έχεις επανάληψη στη λέξη στόμα. Το ότι ο χαρακτήρας πρέπει να γίνει πιο ταυτίσιμος το ξέρεις. Η ίδια η ιστορία έχει γνωστή πλοκή, κι αυτό επίσης το ξέρεις, αλλά δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα. Λόγω μέσου (πλοηγός) είχε μια φρέσκια νότα. Ούτως ή άλλως οι πρωτότυπες ιδέες έρχονται πολύ πιο φυσικά εκτός των πλαισίων διαγωνισμών. Σε κάθε περίπτωση, με έχεις κερδίσει σαν αναγνώστρια Edited June 7, 2015 by Natasha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted June 13, 2015 Share Posted June 13, 2015 (edited) Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη γράφτηκαν. Περιληπτικά: Καλογραμμένο, κυλάει άνετα και φαίνεται που θα πάει. Λίγο μπερδεύτηκα στις σκέψεις και το τι λέει τελικά στον γέρο. Σε δύο σημεία έχεις να του λέει κάτι και μετά να σκέφτεται τα υπόλοιπα : 1. «Και γιατί αλήθεια προσβάλλω τα τέρατα;» και ακολουθούν δύο παράγραφοι σκέψεων. 2. «Εξαιτίας όλων αυτών των χαραμοφάηδων αγροτών έχω γυρίσει τη μισή Μακεδονία από το πρωί» και ακολουθεί μία παράγραφος σκέψεων. Και αμέσως μετά γράφεις (γιά τον γέρο) στην 1η «Δε δείχνει να ασχολείται καθόλου με το ειρωνικό σχόλιο» και στην 2η «Δείχνει και πάλι να αδιαφορεί με τα καυστικά σχόλια.» Σαν να μας λες ότι ο γέρος διαβάζει τις σκέψεις του, κάτι που δεν φαίνεται να το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε ο ήρωάς μας. Δεν μου πάει καλά, κάτι του λείπει. Edited June 13, 2015 by Old man & SiFi 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 13, 2015 Share Posted June 13, 2015 Γεια σου Γιώργο και καλώς ήρθες στον τρομοδιαγωνισμό! Διάβασα την ιστορία σου με μεγάλο ενδιαφέρον και παραθέτω τα σχόλιά μου: Πολύ φοβάμαι πως η όλη περιγραφή του γέρου κάπως μου κλωτσάει. Τόσες σκέψεις σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Ένας γέρος ήταν, δεν είχε κέρατα να πεις. Δε δείχνει να ασχολείται καθόλου με το ειρωνικό σχόλιο. Αυτό δεν είναι τόσο παράξενο. Αφού ένα μισό πρότασης άκουσε. Αν δε με ξεκάνει ο ήλιος θα το κάνει η πείνα και τα τεντωμένα μου τα…» και μετά «Και γιατί αλήθεια προσβάλλω τα τέρατα;» Ο γέρος δεν άκουσε τα ενδιάμεσα. Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο να κατάλαβε ότι πρόκειται για ειρωνεία, στο πρόσωπό του. Τεό. Μπρρρ. Αντιπαθητούκλας είναι. Μονόλεπτο; Πολύ αχώνευτος τύπος. Μα μονόλεπτο; Είναι πολύ κακός, πράγματι! Και μετά το gps γ...ει και δέρνει σε αντίθεση με τον γέρο. Μα τι κακός! Hotel California μυρίζει το μέρος.... Από τα πιο τρομακτικά στοιχεία πάντως ήταν τα απόκοσμα δέντρα στο ντεκόρ. Γενικά μία καλή ιστορία, με κάπως περίεργα δομημένο ήρωα. Τόσο κατάφορα κακός που καταντάει, πως να το πω, στημένο. Δεν είναι δηλαδή ότι περιμένουμε μία ψυχαναλυτική αιτιολόγηση πως και γιατί ο τύπος κατέληξε τέτοιο κέρατο. Όμως δείχνει κάπως ψεύτικος –στημένος, η παραπάνω είναι νομίζω η ακριβέστερη περιγραφή. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Μακράν ο αντιπαθέστερος πρωταγωνιστής του διαγωνισμού ο Τεο και νομίζω συμφωνούμε όλοι σ αυτό. Στρωτή γραφή, ωραίες περιγραφές και η ιδέα σου νομίζω ήταν καλή. Θεωρώ τα αρνητικά της ιστορίας ήταν δύο: α) Υπερβολική άσχημη εικόνα για τον κεντρικό ήρωα. Θα τον αντιπαθούσαμε και με λιγότερη έμφαση στον ναρκισσισμό του θαρρώ. Ίσως σε κάποια σημεία όπως αναφέρθηκε παραπάνω να άγγιζε τα όρια καρικατούρας. β) Τα γεγονότα ήταν δυστυχώς προβλέψιμα. Βέβαια, οφείλουμε να πούμε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Πολλές ιστορίες μπορεί να έχουν λίγο-πολύ μία προβλέψιμη γραμμή αλλά το θέμα είναι πως εμείς κάνουμε τους αναγνώστες μας να το βιώνουν και πως φωτίζουμε (ή μάλλον σκοτεινιάζουμε) τις πλευρές που θέλουμε για να δημιουργήσουμε την φρικαλέα ατμόσφαιρα που απαιτείται. Είναι σαν το πορτραίτο μίας όμορφης γυναίκας. Τα χαρακτηριστικά θα είναι προβλέψιμα αλλά η γοητεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οπτική και τα εφέ που θα δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. Οπότε, για μένα παίξε λίγο με την ατμόσφαιρα και τα δεδομένα που ήδη έχεις αν αποφασίσεις να κάνεις κάποια επεξεργασία. Την διασκέδασα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου, Γιώργο! Πολύ καλογραμμένη, φαίνεται ότι ξέρεις να χειρίζεσαι τη γλώσσα (αν και σε μερικά σημεία ομολογώ θα προτιμούσα περισσότερη απλότητα, σαν να αισθανόμουν ένα άγχος καθετί να το περιγράφεις με ενδιαφέροντα, αλλά όχι απλό τρόπο). Δυνατές περιγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια (ίσως εκεί λίγο στο τέλος να χρειάζεται λιιίγες περισσότερες, αν και δεν είναι ότι έτσι είναι βιαστικό). Μου άρεσαν πολύ οι διάλογοί σου, πολύ ζωντανοί. Ίσως να προτιμούσα βέβαια ο ήρωας να ήταν περισσότερο άνθρωπος και λιγότερη κινητή πρόκληση (είναι ιδιόρρυθμος, αλλά σε σημεία καταντάει σχεδόν καρικατούρα: βλ. σημείο με νόμισμα, ή τον τρόπο που μιλά στον γέροντα – πάντως καλές ατάκες σε κάθε περίπτωση, κάτι που δίνει ζωντάνια στο κείμενο – και το να ζωντανεύεις έναν χαρακτήρα μόνο μέσω διαλόγου είναι προσόν). Σίγουρα δεν περνά αδιάφορος ή δεν είναι ασαφής στο κεφάλι μου, αλλά θα ήθελα λίγο περισσότερο βάθος. Μπορεί να μην ήταν συμπαθής (όπως σου σχολιάζουν κι αλλοι), αλλά εμένα μια ανησυχία για την τύχη του μου δημιουργήθηκε. Όταν τον ξαναδείς, κάνε τον πιο ανθρώπινο, διατηρώντας τη ζωντάνια στους διαλόγους (γενικά είναι πολύ δύσκολο να οπτικοποιείται μόνο από τα λόγια ένας διάλογος και το καταφέρνεις). Μου άρεσε και η πλοκή, οι εξηγήσεις, ο τρόπος που χειρίζεσαι το θέμα (gps για την κόλαση, ε;), συνολικά η ιδέα και πώς την έδεσες με τους δαίμονες. Κι η υλοποίηση, το πώς έδεσες τον τρόμο με τον ερωτισμό. Ο συνδυασμός (παρόλο που τα επιμέρους είναι αρκετά οικεία) είναι στα μάτια μου πολύ φρέσκος. Μπράβο σου, με λίγη ακόμη φροντίδα θα έχουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον εδώ πέρα! Εγώ πέρασα καλά, δεν με άφησε να το αφήσω (κι ας ήταν αναμενόμενη η εξέλιξη, ίσως κι εξαιτίας αυτού). Καλή επιτυχία! Φτάσατε Στον Προορισμό Σας! - GeorgeDamtsios - Morfeas.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Καλωσόρισες και καλές κουβέντες να 'χουμε Δεν έχω ξετρελαθεί με την ίδια την ιστορία, όμως μου άρεσε πολύ η γραφή και το ύφος σου, όπως και το θέμα του κειμένου - το ό,τι πληρώνεις παίρνεις θέμα. Διαβάζοντας και τα σχόλια ξεκαθάρισα τι μου έφταιξε κι εμένα στον ήρωα: Το να φτιάχνεις έναν ήρωα πολύ ενοχλητικό είναι η πεπατημένη και δουλεύει, όμως η πεπατημένη είναι να φτιάχνεις έναν ήρωα ο οποίος να είναι τόσο ενοχλητικός που να θέλω εγώ (ο αναγνώστης) να του συμβεί κάτι κακό και να το περιμένω, αλλά να μην είναι και τόσο πολύ κακός (ο ήρωας) έτσι ώστε όταν θα του συμβούν όλα τα δεινά του κόσμου να χαίρομαι στην αρχή και από ένα σημείο και μετά να αναρωτιέμαι αν του αξίζουν πράγματι τα χειρότερα. Αυτό που σου έχει ξεφύγει είναι αυτή η λεπτή ισορροπία. Και εγώ την εντοπίζω σε τρία πράγματα: το ένα είναι ότι εξαρχής ο κάγκουρας δεν πρέπει να σκέφτεται τόσο πολύ, ακριβώς επειδή είναι κάγκουρας και έρχεται πολύ κόντρα η τόση πολλή σκέψη με τον σταρχιδισμό που περιμένω και το δεύτερο είναι η ακραία σκηνή που του ταϊζει το κέρμα. Καταλαβαίνω πως θες να την επαναλάβεις στο τέλος με το GPS αλλά οκ, δεν είναι και τόσο απαραίτητο. Το τρίτο είναι το ότι ο κάγκουράς σου δεν είναι ελκυστικός. Δεν μου δουλεύει - δεν ξέρω κι ακριβώς γιατί - καλά να έχει προβλήματα στύσης, αυτό είναι μια χαρά, αλλά δεν είναι ανάγκη να μην είναι γκομενάκι. Για την ακρίβεια, μάλλον θα ήταν πολύ καλύτερα να είναι ευπαρουσίαστος και μάλιστα δεν θεωρώ πως θα σου χάλαγε κάτι στην όλη υπόθεση. Ακόμα, σε σημεία έχεις μια ροπή προς την υπερβολή. Γενικά εκφράζεσαι πολύ ωραία και στρωτά και οι περίοδοί σου σε γενικές γραμμές είναι καθαρές και δεμένες. Δεν υπάρχει λόγος να το πιέζεις περισσότερο από όσο σου βγαίνει, έχεις ήδη ένα πάρα πολύ καλό στυλ. Θεωρώ πως με λίγη δουλειά μπορεί να γίνει ένα πολύ καλό κείμενο. Ελπίζω να βγαίνουνε συχνότερα από το συρτάρι σου ιστορίες από δω και πέρα Με έχεις κερδίσει, θα σε ξαναδιαβάσω σίγουρα Τρομομεζούρα: Μπααα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 Η γλώσσα είναι λόγια και όχι αρκετά άμεση, κάπως ξύλινη. Διαταράσσει κάπως τον ρυθμό μιας ιστορίας που δεν είναι καθόλου άσχημη. Η κτηνώδης συμπεριφορά οδηγεί σε τερατώδη τιμωρία για το χυδαίο πρωταγωνιστή, τον μισούμε και η κατάληξή του δεν μας χαλάει ιδιαίτερα. Λίγο περισσότερη περιγραφή της Κόλασης θα ικανοποιούσε τον αναγνώστη, αλλά σε 3500 λέξεις τι να πρωτοπρολάβεις;;; (σημείωση χωρίς σημασία: οι αγρότες δεν κάνουν μπλόκα τον Αύγουστο) Καλή επιτυχία !!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Popular Post GeorgeDamtsios Posted June 18, 2015 Author Popular Post Share Posted June 18, 2015 Θα ήθελα καταρχήν να σας ευχαριστήσω όλους για τα πολύτιμα σχόλια και συμβουλές σας. Τα μελέτησα όλα με προσοχή και τα συγκράτησα καλά στο μυαλό μου για περαιτέρω χρήση. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να πω πως συμφωνώ ότι: 1. Η ιστορία είναι προβλέψιμη. 2. Ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για έναν τέτοιο χαρακτήρα. Για την ακρίβεια, τα είχα αντιληφθεί και τα δύο πριν καν στείλω την ιστορία. Τώρα θα μου πει κανείς γιατί αφού το είδα από πριν δεν έγραψα κάποια άλλη ιστορία χωρίς προβλέψιμη πλοκή/αντιπαθητικό βασικό χαρακτήρα. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο. Την τελευταία 3τια γράφω γενικότερα πολύ, και εκείνες τις μέρες που έτρεχε ο διαγωνισμός ολοκλήρωνα την 1η γραφή του 6ου μυθιστορήματος μου· η πλοκή του ήταν ζόρικη, συχνά έτρεχε παράλληλα σε τρία διαφορετικά μέτωπα, οπότε ήθελα να το κάνω απερίσπαστα. Μέχρι να γίνει λοιπόν κάτι τέτοιο, ήρθε το Σάββατο πριν τη λήξη της διορίας των συμμετοχών. Αλλά επειδή ήθελα να απολαύσω και τη χαρά του όλου event, αποφάσισα να πάρω ένα από τα έτοιμα μου διηγήματα, μεγέθους 10200 λέξεων και να του αλλάξω τα φώτα. Δηλαδή: 1)Του αφαίρεσα τη βασική του πρωταγωνίστρια (αλλιώς δε μίκρυνε με τίποτα κατά 2/3). 2)Του άλλαξα αναγκαστικά το τέλος του εξαιτίας της απουσίας της ανωτέρω κυρίας (καθώς και για να τονώσω λιγάκι και το όλο θέμα της τεχνολογίας) 3)(Αυτό ήρθε σαν πείραμα στο πείραμα) του άλλαξα και χρόνο, θέλοντας να δω πώς θα λειτουργήσει ο ενεστώτας εκεί που αρχικά υπήρχε ο αόριστος. Εν τέλει δηλαδή, το έγραψα σχεδόν όλο από την αρχή, περπάτησα επάνω σε έναν βασικό σκελετό και τίποτα περισσότερο. Και ήταν μάλιστα και μια Σαββατιάτικη ζαριά “μία και έξω”. Δεν υπήρχε καθόλου χρόνος για αλλαγές πλεύσης…Μόνο για δύο καλές διορθώσεις την Κυριακή το βράδυ. Αποτέλεσμα: Μπορεί το γενικό πείραμα να ήταν κερδοφόρο για μένα, αλλά δημιουργήθηκαν τα 2 βασικά ανωτέρω προβλήματα που δεν προλάβαινα πια να αλλάξω. Οπότε… 8η θέση. (Αλλά ας το ξαναπώ κι εδώ. Ανεξαρτήτου θέσεως, υπέροχη εμπειρία ο διαγωνισμός). Η full story προσωπικά θεωρώ ότι ανώτερη, μια ολοκληρωμένη ιστορία στην οποία κανένας δε μπορεί να προδικάσει το τέλος, ούτε ποιος θα ζήσει και ποιος όχι, και με έναν Θεόφιλο σε δεύτερο ρόλο και εκ των πραγμάτων όχι και τόσο too much. Δεν ξέρω όμως αν πρέπει να την ανεβάσω, κυρίως εξαιτίας του αποτρεπτικού της μεγέθους. (Είπαμε, 10200 λέξεις). Ήδη από τις 16 του μηνός πάντως την πέρασα και ένα τρίτο χεράκι, στο οποίο έκανα κάποιες μικροδιορθώσεις αποκλειστικά βάσει των δικών σας μαζικών σχολίων. Επίσης, έριξα μέσα –όπου ήταν δυνατόν– και τις συντακτικές συμβουλές των Natasha και Morfeas. Αν υπάρχει πάντως έστω και ένας που ενδιαφέρεται να περάσει και από το δικό της μονοπάτι, ευχαρίστως να την ανεβάσω. Παρακάτω ακολουθούν και μερικά μικρά σχόλια σε σχέση με κάποια πράγματα που υπογραμμίσατε ο καθένας σας. Από ένα σημείο και μετά υπάρχει μια μόνιμη αίσθηση επανάληψης επειδή τα έγραφα ως απάντηση κάθε φορά που διάβαζα τα δικά σας σχόλια. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS ο πρωταγωνιστής σου μου φάνηκε αντιπαθητικός σε βαθμό καρικατούρας. Ειδικά το σημείο όπου ανοίγει το στόμα του γέρου και του χώνει μέσα το νόμισμα μου φάνηκε εντελώς μη ρεαλιστικό, ακόμη και για έναν τόσο αντιπαθητικό χαρακτήρα. Στο γυμνάσιο είχα έναν συμμαθητή που 1)ξήλωνε τις φωτογραφίες από τα κηδειόχαρτα που έβρισκε στις κολώνες τις ΔΕΗ και προσπαθούσε να τα κολλήσει στις πλάτες των κοριτσιών 2)έφτυνε όλους τους παππούδες που θεωρούσε αργοκίνητους 3)μια φορά είχε σηκώσει τη φούστα μιας υπέρβαρης κυρίας μπροστά στις καφετέριες. Ξέρω ότι θα πεις ότι ήταν θεότρελος και ίσως και να ήταν, αλλά το σίγουρο είναι ότι μέχρι τα 18 του που ήταν ακόμη στην Νάουσα κανένας δεν τον θεωρούσε τρελό με την έννοια του ότι έχριζε ζουρλομανδύα τουλάχιστον. Κακομαθημένο πλουσιόπαιδο τον αποκαλούσαν. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι καμιά φορά η καρικατούρα είναι σχετική. Αν ο τύπος για τον οποίο σου μίλησα είναι καλά στην υγεία του και πλούσιος σήμερα (μακάρι να είναι), στην περίπτωση που συναντούσε έναν γεράκο που στην πραγματικότητα ήταν ''Κριτής των Ψυχών'' (μακάρι να μην το κάνει ποτέ!), στο υπογράφω και με τα δυο μου τα χέρια ότι θα μπορούσε άνετα να του χώσει ένα κέρμα στο στόμα… Επίσης, περί ρεαλισμού: Προσπάθησα επίτηδες (και μάλλον εν είδη πειραματισμού) να προσδώσω στον Θεόφιλο ένα too much/b movies ύφος, επειδή θα βίωνε μια τόσο too much κατάσταση. Και όμως, ενώ στον δρόμο του συνάντησε διαβόλια και τριβόλια, αυτός ήταν ο μόνος που χαρακτηρίστηκε too much! (Αυτό πάντως δεν είναι σχόλιο προς τα εσένα αλλά γενικότερο. Θέλω να πω ότι όλοι μας, -και εγώ το κάνω-, χαλιόμαστε εύκολα από έναν υπερβολικό χαρακτήρα, παρότι ξέρουμε ότι θα διαβάσουμε υπερβολικές κ αφύσικες καταστάσεις...) Τελικό συμπέρασμα: Ο Θεόφιλος ήταν καρικατούρα. Αυτό θα μείνει στον αναγνώστη... Αν υπάρχει κάτι που δεν μου άρεσε και τόσο αυτό είναι σίγουρα η χρήση του ενεστώτα. Γιατί αυτή η επιλογή; Λες ότι ήθελες να πειραματιστείς και είναι σεβαστό. Αλλά δεν είναι λίγο τολμηρό το πείραμα να γίνεται σε κάποιον διαγωνισμό; Όταν πήγαινα δημοτικό, πρόλαβα κάτι (υπέροχα) περιοδικά στα περίπτερα που ονομάζονταν Μικρός Αρχηγός/Σερίφης/Καουμπόη. Ήταν τα μοναδικά δίχως εικόνες και ήταν ήδη επανακυκλοφορίες ιστοριών που είχαν εκδοθεί τη δεκαετία του 1970. Ήταν κατά κανόνα γραμμένα σε ενεστώτα. (Τουλάχιστον τα πιο τελευταία που θυμάμαι καλύτερα) Δεδομένου λοιπόν ότι διάβασα καμιά 500ρια τεύχη τους, ενώ την ίδια περίοδο διάβαζα σαφώς λιγότερα βιβλία και κυρίως από την απίστευτα υπέροχη δανειστική βιβλιοθήκη του δημοτικού μου σχολείου, στο μυαλό μου ο ενεστώτας είχε καταχωρηθεί ως τον σύνηθες χρόνο και ο αόριστος σαν τον σπάνιο. Έκανα καιρό να προσαρμοστώ στο αντίθετο. Πρόσφατα διάβασα έναν μικρό Αρχηγό που ξέπεσε τυχαία στα χέρια μου και αναπόλησα. Το πείραμα στη συνέχεια ήρθε μοιραία! Όσο για το γιατί το έκανα σε έναν διαγωνισμό; Έχω γράψει άπειρες λέξεις σε αόριστο, οπότε λίγο πολύ ξέρω πώς τα πάω. Στον ενεστώτα ήμουν πρωτάρης. Γιατί λοιπόν να μην το έκαναν σε έναν διαγωνισμό που θα πάρω και ένα σωρό απόψεις μονομιάς; (Η υψηλή κατάταξη στη λίστα δεν ήταν σε καμία των περιπτώσεων ο αυτοσκοπός μου. Και μπορώ να σου πω ότι με την 8η θέση κέρδισα ακόμη περισσότερα). ο πρωταγωνιστής ηταν υπερβολικά κακός και αχώνευτος, σε επίπεδο που δεν φαίνεται ρεαλιστικόΜετα λιγο η περιγραφή του γερου ηταν λιγακι υπερβολική. Κράτησε για παρα πολυ, ...δειχνοντας πεντακαθαρα τι θα ακολουθήσει. Η full version της ιστορίας νομίζω ότι καλύπτει όλα τα ανωτέρω και σωστά σχόλια φίλε! Επίσης, σου χρωστάω feedback. Ξέμεινα από ώρα αυτές τις μέρες τις μέρες αλλά δεν το έχω ξεχάσει! Ένας από τους δύο πιο αντιπαθητικούς χαρακτήρες του διαγωνισμού! Τι γαϊδούρι ήταν αυτό; Έφτασα στο τέλος και μου ξέφυγε ένα "Άντε γ....σου επιτέλους!" με άγρια ευχαρίστηση. Μου άρεσε η ιστορία τελικά, αν και θα συμφωνήσω κι εγώ πως από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να πηγαίνει πιο γρήγορα. Η ιδέα του Κριτή ήταν πολύ καλή. Οι εικόνες σου εμφανίζονταν αβίαστα στο μυαλό μου όσο διάβαζα. Δεν τρόμαξα κάπου, ούτε ανατρίχιασα, εκνευρίστηκα όμως αρκετά με τον κομπλεξικό πρωταγωνιστή και την γαϊδουριά του. Καλή επιτυχία! Όντως η ιστορία πάτησε γκάζι προς το τέλος αφού ο χώρος (και οι λέξεις) τελείωναν! Το αστείο είναι ότι γενικώς, νομίζω ότι κάπως έτσι θα τη σχολίαζα κι εγώ αν τη διάβαζα και δεν ήταν δική μου! Δε διαφωνώ πουθενά, ευχαριστώ για το feedback. 1)Στα όχι και τόσο καλά νέα, κι εδώ η τρομοιδεα, αν και είναι καλη, δε λειτουργεί και δεν είμαι τόσο σίγουρος για το λογο. 2)Σε αυτό δε βοηθάει ποσο καρικατούρα φαίνεται ωρες-ωρες ο κεντρικός χαρακτήρας. 1)Ξέρω εγώ! (Ναι, αλήθεια λέω!). Μιχάλη πιστεύω ότι η full version που αναφέρω παραπάνω είναι πιο τρομαχτική. 2)Έκανα ένα σχόλιο παραπάνω προς την Αταλάντη. Αν θες ρίξ΄ του μια ματιά!!! 1)ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή είναι πολύ καρικατούρα. 2)Δεν με νοιάζει τι θα πάθει όσο κακό και να είναι, δεν με νοιάζει ούτε λίγο. Θα έπρεπε να με νοιάζει όμως για να έχει το διήγημα τρόμου αντίκτυπο επάνω μου. 1)Σε παραπέμπω κι εσένα προς Αταλάντη. 2)Εδώ, σε παραπέμπω προς τη γνωστοποίηση της ύπαρξης της full story. Εκεί υπάρχει κάποια για την οποία νομίζω ότι θα σε έμοιαζε! Μάλλον θα σου πω κι εγώ τα ίδια με όσα έχεις ακούσει ως τώρα. Πολύ καλή η γραφή και απόλυτα ταιριαστή στον πρωταγωνιστή σου. Αυτό το ειρωνικό στιλάκι και η εγωπάθειά του τον κάνουν από την αρχή μισητό. Φαντάζομαι ότι αυτό ήθελες και το πέτυχες πολύ καλά. Αλλά όπως ξανααναφέρθηκε, για τέτοια άτομα δεν μας πολυνοιάζει ό,τι κι αν πάθουν. Οπότε, το αναμένουμε το ξεκοίλιασμα. Σε μια μεγαλύτερη ιστορία, ο Θεόφιλος θα μπορούσε να είναι ο κακός της υπόθεσης. Σε μια μικρότερη ιστορία, όπως εδώ, ίσως θα έπρεπε να έβγαινε κερδισμένος, με θύματα κάποιους πιο ευγενικούς και αφελείς. Αυτό θα πονέσει πιο πολύ τον αναγνώστη, που περιμένει τη δικαίωση. Βέβαια, αυτό είναι η προσωπική μου γνώμη. Από άποψη υπόθεσης, μετά την «αγορά» του GPS και λαμβάνοντας υπόψη τη στάση του παππού, όλα κύλησαν με έναν πολύ προβλεπόμενο τρόπο. Αν και η απόδοσή τους ήταν πολύ ωραία και αναγνωστικά, δεν σε πειράζει καθόλου και το απολαμβάνεις. Αλλά θα μπορούσες να προσθέσεις κάποια περίεργη «αναστροφή», για να μας βγάλεις σε πιο άγνωστα μονοπάτια. Ασχέτως απ’ τις παρατηρήσεις, η ιστορία σου μου άρεσε και την ευχαριστήθηκα. Καλή επιτυχία! Δυστυχώς, έχεις σε όλα δίκιο. Απόδειξη ότι συμφωνώ είναι η ύπαρξη της full story! Το διήγημα διαβάζεται με μια αναπνοή! Τόσο γρήγορα, κι αυτό λέει κάτι για την τεχνική γραφής σου. Όμως η ίδια η ιστορία ένιωθα ότι μου ήταν γνωστή από την αρχή. Ήξερα τι θα έκανε ο γέρος, ήξερα τι θα ήταν οι γυναίκες, ήξερα πως θα κατέληγε. Δεν υπήρξε κάποια ανατροπή. Αυτός ο άνθρωπος έκρυβε μέσα του πολύ πόνο από την αρχή. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν τον έκανε να σκεφτεί διαφορετικά και δεν πρέπει να χάρηκε πότε τη ζωή του. Έφταιγε φυσικά το γεγονός ότι έδινε τόσο σημασία σε αυτήν. Μερικές φορές κρύβονται και όμορφοι άνθρωποι που αντανακλούν και την ομορφιά προς τα έξω. Αισθάνθηκα λύπη για αυτόν, είχε θέματα (και φαινόταν και στη στύση του). Εγώ ίσως να εκμεταλλευόμουν αυτή τη λύπη. Σίγουρα οι ερωτικές σκηνές ήταν πολύ ερωτικές σαν φαντασίωση και η περιγραφή του γέρου ανατριχιαστική. Καλή επιτυχία! Και εσύ έχεις σε όλα δίκιο, Alex! Επίσης, χρωστάω και σε σένα feedback. Θα έρθει το συντομότερο δυνατό. Η full version λύνει το πρόβλημα του προβλεπόμενου! Απο παρατηρήσεις έχω τρεις. Πρώτον, όπως προανεφερα ηταν η υπερβολή του ήρωα. Μπορούσες να τον κανεις αντιπαθητικο και με λιγότερα μέσα. Δεύτερον, η ελλειψη ρεαλιστικότητας σε αρκετά σημεία αλλά χωρίς αυτά δεν θα είχες διήγημα. Π.χ. δεν νομιζω οτι θα αγοραζε κανείς gps απο εναν καντινιερη που όλως τυχαίως διαθετει εναν ποσο μάλιστα με τον τροπο που του τον πασάρει. Ή όταν τρέχει να ξεφυγει απο τις "αρπιες" και το πρώτο του μέλημα ηταν να αρπάξει μαζί του τον πλοηγό. Όταν απειλείται η ζωή σου σκέφτεσαι μονο μάχη ή φυγή και τίποτα άλλο. Ή παρόλη την αποκοσμη συνομιλία που είχε, αυτός επέλεξε να διανυκτερεύσει στη μέση του πουθενά και όχι σε μια πόλη ή χωριό που μπορεί να σου προσφέρει και δυο τρια πράγματα πρώτης ανάγκης. Τρίτον, δεν μου άρεσαν οι διάλογοι. Μακροσκελείς και καθόλου ρεαλιστικοί. Παρατήρηση 2(Έλλειψη ρεαλιστικότητας): Κατά τη γνώμη μου, ο Έλληνας την έχει την τάση να αγοράζει ό,τι να ‘ναι από πλανόδιους. Επίσης, η συνομιλία του ίδιου του πρωταγωνιστή δεν του φάνηκε καθόλου απόκοσμη οπότε γιατί να μη διανυκτερεύσει οπουδήποτε; Thanks για τις συμβουλές, να ξέρεις ότι σχεδόν σε όλες συμφωνώ! Καλογραμμένη και περιποιημένη ιστορία. Είχε καλές περιγραφές και μου άρεσε ιδιαίτερα που εμφανίστηκε μέρα-μέσημέρι μέσα σε Αυγουστιάτικο ήλιο στην Ελλάδα ο αιωνόβιος πωλητής. Δημιούργησες αρκετές καλές σκηνές και στη συναλλαγή τους και στο απόμερο σπίτι που τον έστειλε ο "Πλοηγός". Εκεί που έχασες πόντους, όπως αναφέρουν και οι άλλοι, ήταν στο πόσο σίγουρο φαινόταν από την αρχή, από τη συνομιλία και την τροπή που πήρε, ότι θα του έβγαινε σε κακό και ότι το μηχάνημα θα τον οδηγούσε στην Κόλαση. Δυστυχώς, η προβλεψιμότητα είναι δύσκολο να αποφευχθεί και ειδικά σ' ένα διαγωνισμό τρόμου, όπου ξέρεις από την αρχή ότι θα διαβάσεις τρόμο και είσαι πονηρεμένος σε κάθε λέξη να κοιτάς από πού θα σου έρθει το κακό. Παρόλα αυτά, έχω να παρατηρήσω ότι η ιστορία κύλησε νεράκι και ότι θα χαρώ να ξαναδιαβάσω κάτι δικό σου. Λίγο πολύ συμφωνώ και πάλι σε όλα. Λέω και σε σένα ότι η full version σκοτώνει αλύπητα το προβλέψιμο! Καλώς ήρθες και ευχαριστούμε για τη συμμετοχή. Το διήγημα δεν λειτούργησε όσο καλά θα μπορούσε. Η επιλογή του ενεστώτα δεν με ενόχλησε (αν και δεν ήταν κάτι που ζήταγε το κείμενο). Αυτό που με ενόχλησε ήταν το πόσο ρηχά αντιμετώπισες τον πρωταγωνιστή σου. Στην αρχή, εκεί που σταμάτησε στην καντίνα και είδε ότι ήταν ο μόνος πελάτης, σκέφτηκα "Ωχ", και αυτό είναι πολύ καλό. Μετά, στη συνομιλία με τον γέρο τα πήγαμε καλά, μέχρι το σημείο που του δείχνει τον πλοηγό. Πολύ εύκολα έγιναν όλα από εκεί κι έπειτα. Το κείμενο ακροβατεί στα όρια του κωμικού, και ο λόγος είναι αυτή η αντιμετώπιση. Θα σου πρότεινα να κόψεις κάτι από καφρίλα και να προσθέσεις αρκετές ανθρώπινες σκέψεις και αντιδράσεις. Φόβο, περισσότερες ανασφάλειες (ο τύπος είχε σίγουρα πολλές, και ήδη μας δείχνεις μία, το πόσο ανάξιος για σχέσεις ήταν και ένιωθε), και γενικά να χάσει το στυλάκι του (πιο νωρίς, όχι μόνο όταν του ζητούν να γδυθεί! ). Να δίνει την αίσθηση του μοιραίου, ότι μια ανώτερη δύναμη τον τραβάει να συνεχίζει, γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα τα έκανε όλα αυτά. Κάτι άλλο που παρατήρησα, είναι η εντύπωση που μου έδωσε η γραφή σου σε σημεία, ότι ήταν μετάφραση (από ηλεκτρονικό μεταφραστή) από τα αγγλικά. Μια λεπτομέρεια: εκεί που λέει ότι δεν έχει κάνει έρωτα ποτέ χωρίς πληρωμή, σκέφτηκα ότι ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν θα έλεγε ποτέ (ούτε από μέσα του) "έρωτας". Θα έλεγε, στην καλύτερη, σεξ. Το δικό σου σχόλιο ήταν αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο όλων, Άννα! Πάντως να ξέρεις ότι δε χρησιμοποίησα πουθενά translator! Αν πάντως ανεβάσω τίποτε άλλο, θα είσαι από αυτούς που θα ζητήσω σίγουρα άποψη. (Τα μπράβο είναι καλά αλλά δε βοηθάνε στην εξέλιξη!) Καταρχήν να πω ότι φαίνεται από μία ιστορία το ότι ξέρεις να γράφεις! Η ιστορία είναι καλή, αλλά η γραφή είναι ακόμη καλύτερη. Συνήθως καθώς διαβάζω γράφω σχόλια επιμέλειας τα οποία τοποθετώ σε σπόιλερ, αλλά δεν είχα σημειώσει τίποτα ιδιαίτερο για τη συγκεκριμένη ιστορία, όπως φαίνεται εδώ: Ρε παλιόγερε; Κλεμμένο το ‘χεις και θέλεις να το ξεφορτωθείς; Μην τολμήσεις να το αρνηθείς! Την τελευταία πρόταση χάριν ρυθμού μπορείς να την κάνεις «μην το αρνείσαι!». «Καλέ τι μορφονιός μας έτυχε σήμερα!» Λόγω του ότι πέφτουν πολλά «ομορφόπαιδο» και «μορφονιός» μαζί, αυτό κάντο «τι κούκλος μας έτυχε». Με χέρια τανάλιες του ανοίγει βίαια το στόμα. Του χώνει τον πλοηγό στο στόμα και βαθιά μέσα στον λαιμό. Εδώ έχεις επανάληψη στη λέξη στόμα. Το ότι ο χαρακτήρας πρέπει να γίνει πιο ταυτίσιμος το ξέρεις. Η ίδια η ιστορία έχει γνωστή πλοκή, κι αυτό επίσης το ξέρεις, αλλά δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα. Λόγω μέσου (πλοηγός) είχε μια φρέσκια νότα. Ούτως ή άλλως οι πρωτότυπες ιδέες έρχονται πολύ πιο φυσικά εκτός των πλαισίων διαγωνισμών. Σε κάθε περίπτωση, με έχεις κερδίσει σαν αναγνώστρια Συμφωνώ και μαζί σου περί προβλέψιμου, λέω –και σε σένα– ότι η full version το λύνει αυτό. Ακολούθησα επίσης τις συμβουλές σου και τις πέρασα στο εν λόγω γραπτό. Ευχαριστώ! Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη γράφτηκαν. Περιληπτικά: Καλογραμμένο, κυλάει άνετα και φαίνεται που θα πάει. Λίγο μπερδεύτηκα στις σκέψεις και το τι λέει τελικά στον γέρο. Σε δύο σημεία έχεις να του λέει κάτι και μετά να σκέφτεται τα υπόλοιπα : 1. «Και γιατί αλήθεια προσβάλλω τα τέρατα;» και ακολουθούν δύο παράγραφοι σκέψεων. 2. «Εξαιτίας όλων αυτών των χαραμοφάηδων αγροτών έχω γυρίσει τη μισή Μακεδονία από το πρωί» και ακολουθεί μία παράγραφος σκέψεων. Και αμέσως μετά γράφεις (γιά τον γέρο) στην 1η «Δε δείχνει να ασχολείται καθόλου με το ειρωνικό σχόλιο» και στην 2η «Δείχνει και πάλι να αδιαφορεί με τα καυστικά σχόλια.» Σαν να μας λες ότι ο γέρος διαβάζει τις σκέψεις του, κάτι που δεν φαίνεται να το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε ο ήρωάς μας. Δεν μου πάει καλά, κάτι του λείπει. Σχόλιο 1: (και γιατί αλήθεια προσβάλλω τα τέρατα ;) Ο Θεόφιλος το λέει κατάμουτρα και επιδεικτικά στον γέρο, οπότε εκείνος ξερώντας πώς είναι εμφανισιακά θεώρησα ότι θα την έπιανε την ειρωνεία. Σκέψου, γέρος=έμπειρος σε τέτοια. (Μα καλά, τι τα λέω αυτά σε έναν Old man;). Σχόλιο 2: Εδώ έχεις δίκιο, γιατί στην αρχή εκτός από “χαραμοφάηδες αγρότες” είπε και 2 χοντράδες ακόμη που συγκεκριμενοποιούσαν το σχόλιο ως προς τον γέρο, οι οποίες μετά όμως σβήστηκαν λόγω ελλείψεως χώρου και έτσι μας έμεινε η ασάφεια! Γεια σου Γιώργο και καλώς ήρθες στον τρομοδιαγωνισμό! Διάβασα την ιστορία σου με μεγάλο ενδιαφέρον και παραθέτω τα σχόλιά μου: Πολύ φοβάμαι πως η όλη περιγραφή του γέρου κάπως μου κλωτσάει. Τόσες σκέψεις σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Ένας γέρος ήταν, δεν είχε κέρατα να πεις. Δε δείχνει να ασχολείται καθόλου με το ειρωνικό σχόλιο. Αυτό δεν είναι τόσο παράξενο. Αφού ένα μισό πρότασης άκουσε. Αν δε με ξεκάνει ο ήλιος θα το κάνει η πείνα και τα τεντωμένα μου τα…» και μετά «Και γιατί αλήθεια προσβάλλω τα τέρατα;» Ο γέρος δεν άκουσε τα ενδιάμεσα. Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο να κατάλαβε ότι πρόκειται για ειρωνεία, στο πρόσωπό του. Τεό. Μπρρρ. Αντιπαθητούκλας είναι. Μονόλεπτο; Πολύ αχώνευτος τύπος. Μα μονόλεπτο; Είναι πολύ κακός, πράγματι! Και μετά το gps γ...ει και δέρνει σε αντίθεση με τον γέρο. Μα τι κακός! Hotel California μυρίζει το μέρος.... Από τα πιο τρομακτικά στοιχεία πάντως ήταν τα απόκοσμα δέντρα στο ντεκόρ. Γενικά μία καλή ιστορία, με κάπως περίεργα δομημένο ήρωα. Τόσο κατάφορα κακός που καταντάει, πως να το πω, στημένο. Δεν είναι δηλαδή ότι περιμένουμε μία ψυχαναλυτική αιτιολόγηση πως και γιατί ο τύπος κατέληξε τέτοιο κέρατο. Όμως δείχνει κάπως ψεύτικος –στημένος, η παραπάνω είναι νομίζω η ακριβέστερη περιγραφή. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! Το σχόλιο στον Old man ακριβώς από πάνω εξηγεί πάντως την παρατήρηση σου για το mind reading. Από κει και πέρα, η full story νομίζω ότι αφαιρεί το στημένο του Θεόφιλου. Μακράν ο αντιπαθέστερος πρωταγωνιστής του διαγωνισμού ο Τεο και νομίζω συμφωνούμε όλοι σ αυτό. Στρωτή γραφή, ωραίες περιγραφές και η ιδέα σου νομίζω ήταν καλή. Θεωρώ τα αρνητικά της ιστορίας ήταν δύο: α) Υπερβολική άσχημη εικόνα για τον κεντρικό ήρωα. Θα τον αντιπαθούσαμε και με λιγότερη έμφαση στον ναρκισσισμό του θαρρώ. Ίσως σε κάποια σημεία όπως αναφέρθηκε παραπάνω να άγγιζε τα όρια καρικατούρας. β) Τα γεγονότα ήταν δυστυχώς προβλέψιμα. Βέβαια, οφείλουμε να πούμε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Πολλές ιστορίες μπορεί να έχουν λίγο-πολύ μία προβλέψιμη γραμμή αλλά το θέμα είναι πως εμείς κάνουμε τους αναγνώστες μας να το βιώνουν και πως φωτίζουμε (ή μάλλον σκοτεινιάζουμε) τις πλευρές που θέλουμε για να δημιουργήσουμε την φρικαλέα ατμόσφαιρα που απαιτείται. Είναι σαν το πορτραίτο μίας όμορφης γυναίκας. Τα χαρακτηριστικά θα είναι προβλέψιμα αλλά η γοητεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οπτική και τα εφέ που θα δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. Οπότε, για μένα παίξε λίγο με την ατμόσφαιρα και τα δεδομένα που ήδη έχεις αν αποφασίσεις να κάνεις κάποια επεξεργασία. Την διασκέδασα. Καλή επιτυχία! Όπως είπα σε όλους σχεδόν προηγουμένως, η full version αφαιρεί τα δύο βασικά αρνητικά, για τα οποία είμαι και εγώ 100% σύμφωνος! Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου, Γιώργο! Πολύ καλογραμμένη, φαίνεται ότι ξέρεις να χειρίζεσαι τη γλώσσα (αν και σε μερικά σημεία ομολογώ θα προτιμούσα περισσότερη απλότητα, σαν να αισθανόμουν ένα άγχος καθετί να το περιγράφεις με ενδιαφέροντα, αλλά όχι απλό τρόπο). Δυνατές περιγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια (ίσως εκεί λίγο στο τέλος να χρειάζεται λιιίγες περισσότερες, αν και δεν είναι ότι έτσι είναι βιαστικό). Μου άρεσαν πολύ οι διάλογοί σου, πολύ ζωντανοί. Ίσως να προτιμούσα βέβαια ο ήρωας να ήταν περισσότερο άνθρωπος και λιγότερη κινητή πρόκληση (είναι ιδιόρρυθμος, αλλά σε σημεία καταντάει σχεδόν καρικατούρα: βλ. σημείο με νόμισμα, ή τον τρόπο που μιλά στον γέροντα – πάντως καλές ατάκες σε κάθε περίπτωση, κάτι που δίνει ζωντάνια στο κείμενο – και το να ζωντανεύεις έναν χαρακτήρα μόνο μέσω διαλόγου είναι προσόν). Σίγουρα δεν περνά αδιάφορος ή δεν είναι ασαφής στο κεφάλι μου, αλλά θα ήθελα λίγο περισσότερο βάθος. Μπορεί να μην ήταν συμπαθής (όπως σου σχολιάζουν κι αλλοι), αλλά εμένα μια ανησυχία για την τύχη του μου δημιουργήθηκε. Όταν τον ξαναδείς, κάνε τον πιο ανθρώπινο, διατηρώντας τη ζωντάνια στους διαλόγους (γενικά είναι πολύ δύσκολο να οπτικοποιείται μόνο από τα λόγια ένας διάλογος και το καταφέρνεις). Μου άρεσε και η πλοκή, οι εξηγήσεις, ο τρόπος που χειρίζεσαι το θέμα (gps για την κόλαση, ε;), συνολικά η ιδέα και πώς την έδεσες με τους δαίμονες. Κι η υλοποίηση, το πώς έδεσες τον τρόμο με τον ερωτισμό. Ο συνδυασμός (παρόλο που τα επιμέρους είναι αρκετά οικεία) είναι στα μάτια μου πολύ φρέσκος. Μπράβο σου, με λίγη ακόμη φροντίδα θα έχουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον εδώ πέρα! Εγώ πέρασα καλά, δεν με άφησε να το αφήσω (κι ας ήταν αναμενόμενη η εξέλιξη, ίσως κι εξαιτίας αυτού). Καλή επιτυχία! Λίγο πολύ παραπέμπω κι εσένα στη γνωστοποίηση της ύπαρξης μιας full version, εκεί που πέρα απ’ όλα τα άλλα οι περισσότερες από τις συμβουλές διόρθωσης σου χώρεσαν εύκολα. Ευχαριστώ! Καλωσόρισες και καλές κουβέντες να 'χουμε Δεν έχω ξετρελαθεί με την ίδια την ιστορία, όμως μου άρεσε πολύ η γραφή και το ύφος σου, όπως και το θέμα του κειμένου - το ό,τι πληρώνεις παίρνεις θέμα. Διαβάζοντας και τα σχόλια ξεκαθάρισα τι μου έφταιξε κι εμένα στον ήρωα: Το να φτιάχνεις έναν ήρωα πολύ ενοχλητικό είναι η πεπατημένη και δουλεύει, όμως η πεπατημένη είναι να φτιάχνεις έναν ήρωα ο οποίος να είναι τόσο ενοχλητικός που να θέλω εγώ (ο αναγνώστης) να του συμβεί κάτι κακό και να το περιμένω, αλλά να μην είναι και τόσο πολύ κακός (ο ήρωας) έτσι ώστε όταν θα του συμβούν όλα τα δεινά του κόσμου να χαίρομαι στην αρχή και από ένα σημείο και μετά να αναρωτιέμαι αν του αξίζουν πράγματι τα χειρότερα. Αυτό που σου έχει ξεφύγει είναι αυτή η λεπτή ισορροπία. Και εγώ την εντοπίζω σε τρία πράγματα: το ένα είναι ότι εξαρχής ο κάγκουρας δεν πρέπει να σκέφτεται τόσο πολύ, ακριβώς επειδή είναι κάγκουρας και έρχεται πολύ κόντρα η τόση πολλή σκέψη με τον σταρχιδισμό που περιμένω και το δεύτερο είναι η ακραία σκηνή που του ταϊζει το κέρμα. Καταλαβαίνω πως θες να την επαναλάβεις στο τέλος με το GPS αλλά οκ, δεν είναι και τόσο απαραίτητο. Το τρίτο είναι το ότι ο κάγκουράς σου δεν είναι ελκυστικός. Δεν μου δουλεύει - δεν ξέρω κι ακριβώς γιατί - καλά να έχει προβλήματα στύσης, αυτό είναι μια χαρά, αλλά δεν είναι ανάγκη να μην είναι γκομενάκι. Για την ακρίβεια, μάλλον θα ήταν πολύ καλύτερα να είναι ευπαρουσίαστος και μάλιστα δεν θεωρώ πως θα σου χάλαγε κάτι στην όλη υπόθεση. Ακόμα, σε σημεία έχεις μια ροπή προς την υπερβολή. Γενικά εκφράζεσαι πολύ ωραία και στρωτά και οι περίοδοί σου σε γενικές γραμμές είναι καθαρές και δεμένες. Δεν υπάρχει λόγος να το πιέζεις περισσότερο από όσο σου βγαίνει, έχεις ήδη ένα πάρα πολύ καλό στυλ. Θεωρώ πως με λίγη δουλειά μπορεί να γίνει ένα πολύ καλό κείμενο. Ελπίζω να βγαίνουνε συχνότερα από το συρτάρι σου ιστορίες από δω και πέρα Με έχεις κερδίσει, θα σε ξαναδιαβάσω σίγουρα Τρομομεζούρα: Μπααα... Συμφωνώ σε όλα μαζί σου. Αν τελικά ανεβάσω την full story κάποια στιγμή, θα προκαλέσω ξανά την τρομομεζούρα σου. Ελπίζω εκεί να την ταράξω λίγο! Α, και φυσικά ήρθα για να μείνω! Η παρέα σας είναι φοβερή. Η γλώσσα είναι λόγια και όχι αρκετά άμεση, κάπως ξύλινη. Διαταράσσει κάπως τον ρυθμό μιας ιστορίας που δεν είναι καθόλου άσχημη. Η κτηνώδης συμπεριφορά οδηγεί σε τερατώδη τιμωρία για το χυδαίο πρωταγωνιστή, τον μισούμε και η κατάληξή του δεν μας χαλάει ιδιαίτερα. Λίγο περισσότερη περιγραφή της Κόλασης θα ικανοποιούσε τον αναγνώστη, αλλά σε 3500 λέξεις τι να πρωτοπρολάβεις;;; (σημείωση χωρίς σημασία: οι αγρότες δεν κάνουν μπλόκα τον Αύγουστο) Καλή επιτυχία !!! Thanks για τις συμβουλές φίλε. Όσο για τη σημείωση, δεν είναι καθόλου χωρίς σημασία! Σε ένα βιβλίο που θα είχε ήδη εκδοθεί, να είσαι βέβαιος ότι κάποιοι θα ενοχλούνταν από αυτό. Υπερασπίζομαι πάντως τον ευατό μου και λέω ότι πέρυσι στην Ημαθία και εξαιτίας του εμπάργκο μια κινητοποίηση πήγε να ξεκινήσει Άυγουστο! Χρωστάω feedback, δεν το έχω ξεχάσει. 10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted June 18, 2015 Share Posted June 18, 2015 (edited) Welcome to the hotel California! Πολύ καλή, την απόλαυσα αρκετά και με μετέφερε στο σκηνικό. Είχε μυστήριο και σασπένς καθώς δεν με άφησε να χαθώ σε δικές μου σκέψεις που ίσως μαρτυρούσαν τη συνέχεια. Επίσης μου άρεσαν αρκετές περιγραφές. Βρήκα εξαιρετικές ιδέες τον πλοηγό, την καντίνα, τον κριτή και το ξενοδοχείο. Tώρα κάποιες εκφράσεις σου ήταν αφύσικες ή δεν τις απέδωσες σωστά. Χαρακτηριστική αυτή η μπερδεψιάρικη με τα τέρατα που αναφέρθηκε παραπάνω. Στα σηματικότερα: α) Λείπει λίγο βάθος στον ήρωα. Προσπάθησες να δώσεις κάποια εικόνα με τις λοιπές ανασφάλειες που τον έκαναν κακότροπο αλλά θα ήθελα να είχε κριθεί από τον κριτή για σηματικότερα πράγματα: Δεν θα έπρεπε να φτάνει να αντιμιλήσεις σε έναν παππού για να πας στην κόλαση. β) Αν και απόλαυσα το σκηνικό με τις δίδυμες, δεν έχουν ξεκάθαρο ρόλο (π.χ. είτε μέσα είτε έξω απο το ξενοδοχείο δε γλιτώνεις οπότε τι ακριβώς προσφέρουν στην κόλαση;) γ) Η συνάντηση με δαίμονα σίγουρα μπορούσε να ανβάσει λίγο την τρομομεζούρα αλλά δεν έγινε, ήταν πολύ χαλαρή.. Μπράβο! Καλή δουλειά.. Edited June 18, 2015 by Neschreimax 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 19, 2015 Author Share Posted June 19, 2015 (edited) Στα σηματικότερα: α) Λείπει λίγο βάθος στον ήρωα. Προσπάθησες να δώσεις κάποια εικόνα με τις λοιπές ανασφάλειες που τον έκαναν κακότροπο αλλά θα ήθελα να είχε κριθεί από τον κριτή για σηματικότερα πράγματα: Δεν θα έπρεπε να φτάνει να αντιμιλήσεις σε έναν παππού για να πας στην κόλαση. β) Αν και απόλαυσα το σκηνικό με τις δίδυμες, δεν έχουν ξεκάθαρο ρόλο (π.χ. είτε μέσα είτε έξω απο το ξενοδοχείο δε γλιτώνεις οπότε τι ακριβώς προσφέρουν στην κόλαση;) γ) Η συνάντηση με δαίμονα σίγουρα μπορούσε να ανβάσει λίγο την τρομομεζούρα αλλά δεν έγινε, ήταν πολύ χαλαρή.. Φίλε Σπύρο, ευχαριστώ για το σχόλιο! Σου λύνω εν τάχει μερικές απορίες λέγοντας και σε σένα ότι η εν λόγω ιστορία είναι διασκευή ενός σαφώς μεγαλύτερου διηγήματος μου, στο οποίο ο εδώ κεντρικός ήρωας εκεί είναι ο δεύτερος πρωταγωνιστής, (οπότε κατά μια έννοια έχει το βάθος που του αναλογεί). Επίσης, οι δίδυμες εκεί έχουν κάπως πιο ξεκάθαρο ρόλο. Όσο για την τιμωρία του πρωταγωνστή στο παρών διήγημα, είναι απόρροια όχι του αντιμιλήματος του αλλά της επιλογής του να πληρώσει μηδενικό αντίτιμο για κάτι που του προσφέρθηκε σε ελεύθερη τιμή! Θα μπορούσες δηλαδή να πεις ότι πίσω από αυτό το μικρό εγχείρημα κρύβεται μια παραβολή. Σε ευχαριστώ και πάλι για το εύστοχο σχόλιο σου! Edited June 19, 2015 by GeorgeDamtsios Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.