Έγκλημα Και Τιμωρία

[WILLIAM]

Όνομα Συγγραφέα: William
Είδος: φαντασίας
Βία; λίγη
Σεξ; μια αναφορά
Αριθμός Λέξεων: 2609
Αυτοτελής; ναι
Σχόλια: Για τον 40ο διαγωνισμό, είπα να κάνω κάτι μικρό αυτή τη φορά. αν πέτυχε εσείς θα μου το πείτε.
 

 

 

Ι.

 

Ο μάγος αναδύθηκε από τη σκοτεινή γωνιά του κελαριού σαν να βρισκόταν εκεί ανέκαθεν, στην πραγματικότητα είχε μόλις τηλεμεταφερθεί εκεί, και προχώρησε προς το πιο φωτισμένο μέρος κάτω από το λαδοφάναρο που κρεμόταν από την πέτρινη οροφή. Στο φωτισμένο μέρος, μέσα στον κύκλο που δημιουργούσε το φως, ήταν ένα τραπέζι και τέσσερις καρέκλες από τις χοντροφτιαγμένες αλλά ανθεκτικές που βρίσκει κανείς στα καπηλειά. Καθισμένοι σε αυτές ήταν δύο άνδρες που δεν τον είχαν αντιληφθεί ακόμα όπως μιλούσαν σκυμμένοι πάνω από κούπες με αφρώδη μπύρα.

Τους παρατήρησε για μια στιγμή, ο ένας ήταν ψηλός και σωματώδης, ο άλλος ήταν επίσης ψηλός αλλά λεπτοκαμωμένος τόσο που θα πίστευες πιο εύκολα ότι είναι αυλικός παρά πολεμιστής. Η εικόνα ήταν απατηλή όμως, ο μάγος ήξερε ότι ήταν ένας από τους πιο επικίνδυνους φονιάδες στην πόλη. Πλησίασε το τραπέζι χωρίς να αιφνιδιάσει τους άνδρες που τον είχαν ξαναδεί να εμφανίζεται από το πουθενά. Ο λεπτοκαμωμένος περιορίστηκε μόνο να ρωτήσει:

-Πόση ώρα ήσουν εκεί Χάλοραν;

-Λίγη, απάντησε αεράτα ο μάγος, είσαστε έτοιμοι Βόρας;

-Ναι, θα μείνουμε εδώ μέχρι τη νύχτα, θα βγούμε αφού αδειάσει πάνω η ταβέρνα αργά μετά τα μεσάνυχτα. Ο κάπελας θα ορκιστεί ότι κοιμηθήκαμε εδώ με τον Μάλκος. Έχουμε άλλοθι.

-Δεν θα θέλαμε να πέσει αυτό το έγκλημα στα κεφάλια μας, είπε ο άνδρας που άκουγε στο όνομα Μάλκος. Αν ο φόνος τιμωρείται με ισόβια κάτεργα ή θάνατο ξέρεις τι κάνουν σε όποιον σκοτώσει μέλος της βασιλικής οικογένειας πόσο δε το βασιλιά; Τον σταυρώνουν!

-Γι’ αυτό πρέπει να μην σας πιάσουν, είπε ο μάγος μελιστάλακτα.

-Θα φροντίσουμε, είπε ο Βόρας. Πως θα μπούμε στο παλάτι;

-Θα παρουσιαστείτε στην δυτική πύλη και θα πείτε ότι έχετε ένα μήνυμα για τον λόρδο Άνσελμ, είπε ο μάγος ενώ καθόταν σε μια από τις ελεύθερες καρέκλες, θα έχει ειδοποιήσει να σας αφήσουν να περάσετε.

-Δεν είναι ο αρχηγός της βασιλικής σωματοφυλακής;

-Αυτός, επιβεβαίωσε ο μάγος.

-Και θέλει το θάνατο του βασιλιά; ρώτησε ο Βόρας.

-Ίσως επειδή είναι και αδερφός του και αν πεθάνει κληρονομεί το στέμμα.

Οι δύο πληρωμένοι δολοφόνοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Ο μάγος τους παρατηρούσε διασκεδάζοντας με την αντίδρασή τους.

-Έχω δυο ερωτήσεις, είπε ο Βόρας. Αν θες το βασιλιά νεκρό γιατί δεν τον σκοτώνεις μόνος σου; Είσαι μάγος, δεν είσαι;

-Ναι είμαι, αλλά ο βασιλιάς είναι άτρωτος σε κάθε μαγεία. Δεν μπορείς να τον σκοτώσεις με ξόρκι ή μαγεμένο όπλο. Μπορεί να πεθάνει μια χαρά από ένα σπαθί αλλά όχι από μια πύρινη σφαίρα. Η άλλη ερώτηση;

-Που θα είσαι εσύ;

-Εκείνη την ώρα θα φροντίσω να είμαι σε κοινή θέα για να μην μπορώ να κατηγορηθώ γι’ αυτό το έγκλημα, ο σταυρός είναι φρικτός τρόπος να πεθάνει κανείς. Αλλά νωρίτερα σκοπεύω να κοιμηθώ με τη βασίλισσα.

Ο Μάλκος τον κοίταξε με ένα βλέμμα κάπου ανάμεσα στη δυσπιστία και την περιφρόνηση.

-Τι άνθρωπος είσαι τέλος πάντων; Δεν σου αρκεί ο θάνατος του ανθρώπου θες και να τον ατιμάσεις!

Ο μάγος συνοφρυώθηκε, προφανώς η αντίδραση του άνδρα απέναντί του δεν του άρεσε καθόλου. Ελπίζοντας να προλάβει τα προβλήματα ο Βόρας έσπευσε να ρωτήσει:

-Τι θα κάνουμε αφού περάσουμε την πύλη, δεν μας είπες.

-Θα έχετε ένα σχεδιάγραμμα που θα σας φέρει στην είσοδο των βασιλικών διαμερισμάτων, εκεί θα πρέπει να σκοτώσετε τους φρουρούς και να μπείτε. Σκοτώστε το βασιλιά και φύγετε γρήγορα.

-Είναι υπέροχο να ακούς να σχεδιάζουν το θάνατό σου, είπε μια φωνή από την κορυφή της σκάλας που οδηγούσε από το καπηλειό στο κελάρι. Οι δύο δολοφόνοι πετάχτηκαν όρθιοι και τράβηξαν τα σπαθιά τους βλέποντας τον βασιλιά Κόνραντ της Νεύστρια να στέκεται στη σκάλα. Ο μάγος ξέσπασε σε γέλια όμως και είπε:

-Για μια στιγμή ξεγέλασες και’ μένα Ερρίκο. Έλα κάθισε μαζί μας.

Στράφηκε στους δύο ολότελα σαστισμένους δολοφόνους.

-Να σας συστήσω τον Ερρίκο της Νεύστρια, λόρδο Άνσελμ, αρχηγό της βασιλικής σωματοφυλακής και δίδυμο αδερφό του βασιλιά.

Ο νεοφερμένος κάθισε στην τελευταία ελεύθερη καρέκλα και έβαλε το χέρι μέσα στο μανδύα του. Έβγαλε μια τυλιγμένη περγαμηνή και την άφησε στο τραπέζι. Κοίταξε το μάγο που ένευσε καταφατικά. Ο Ερρίκος ξετύλιξε την περγαμηνή αποκαλύπτοντας τα έντεχνα αποτυπωμένα σχέδια του παλατιού.

-Θα μπείτε από εδώ και θα ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή, από εδώ, σε αυτές τις σκάλες και τους διαδρόμους, θα έχω απομακρύνει τους περισσότερους φρουρούς, και θα βρείτε εδώ μόνο, πριν μπείτε στα βασιλικά διαμερίσματα. Έχω βάλει υπηρεσία τους πιο ανίκανους της φρουράς μετά τη δεύτερη φυλακή της νύχτας.

-Ωραία, είπε ο Βόρας και έκανε να πάρει την περγαμηνή.

-Δεν μπορείτε να το κρατήσετε, είπε ο Ερρίκος, απομνημονεύστε το.

Οι δύο δολοφόνοι κοίταξαν τον μάγο. Ο Χάλοραν χαμογέλασε καθησυχαστικά.

-Θα σας βοηθήσω και εγώ να το θυμάστε, είπε ήσυχα και άρχισε να υφαίνει μια γητεία. Η γητεία αυτή θα τους επέτρεπε να θυμούνται το σχεδιάγραμμα σαν να το είχαν μπροστά στα μάτια τους όλη την ώρα. Αυτό που μόνο ένας χρήστης της μαγείας θα μπορούσε να ξέρει ήταν ότι μετά το τέλος αυτής της αποστολής η ίδια γητεία θα έκαιγε τελείως τη μνήμη τους αφήνοντάς τους την κενή σαν να ήταν νεογέννητα μωρά. Δεν είχε σκοπό να τον συνδέσουν με κάποιο τρόπο με το φόνο.

Θα είχε φροντίσει και για τον πρίγκηπα αλλά η μαγική προστασία του βασιλιά έρεε και στις δικές του φλέβες. Ευτυχώς θα πέθαινε σύντομα, ήταν άρρωστος, μπορεί να μην το έδειχνε αλλά ο Χάλοραν σαν μάγος το είχε ανιχνεύσει.

Το ατάραχο πρόσωπό του δεν πρόδιδε τις σκέψεις του ενώ ύφαινε τη γητεία του. Οι δυο δολοφόνοι συνέχιζαν να μελετούν το σχεδιάγραμμα ενώ ο πρίγκηπας παρακολουθούσε χωρίς να προδίδει τι σκέπτεται. Όταν ο μάγος τελείωσε ο Βόρας τύλιξε την περγαμηνή και έμεινε για μια στιγμή σκεφτικός, μετά άπλωσε και πάλι πάνω στο τραπέζι το σχεδιάγραμμα.

-Εκπληκτικό! είπε.

Τύλιξε το σχεδιάγραμμα και το έδωσε στον Ερρίκο.

-Είμαστε έτοιμοι λοιπόν, είπε εκείνος και σηκώθηκε από την καρέκλα.

Ανέβηκε τη σκάλα. Πριν βγει στο καπηλειό, στράφηκε και κοίταξε τους δύο δολοφόνους. Φροντίστε να μη σας πιάσουν, δεν θα σας χαρίσω τη ζωή αν σας φέρουν ενώπιόν μου.

Βγήκε αφήνοντας τους δύο δολοφόνους και το μάγο.

-Είστε έτοιμοι, είπε ο Χάλοραν, καλή επιτυχία στο σκοπό μας. Και βέβαια φροντίστε να μη σας πιάσουν.

Έγειρε πίσω σηκώνοντας την καρέκλα στα πίσω πόδια και την επόμενη στιγμή αυτή βρόντηξε στο πάτωμα καθώς ο μάγος δεν ήταν πια εκεί.

 

 

 

ΙΙ.

 

Για όλα έφταιγε ο Κόνραντ ο Γ’, ο προηγούμενος βασιλιάς της Νεύστρια, με την περίφημη αίσθηση δικαίου του. Ο Χάλοραν είχε περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του, τελευταία δέκα και του Κόνραντ, δηλητηριάζοντας το μυαλό του βασιλιά ότι οι δίδυμοι γιοι του δεν ήταν άξιοι για το θρόνο και ότι ο ίδιος είχε μεγαλύτερες ικανότητες σε αυτό για να τα χάσει όλα από το πείσμα και την αίσθηση δικαίου του βασιλιά.

Δεν ήθελε να αποκλείσει τους γιους του από το θρόνο έτσι με μια βασιλική απόφαση ακόμα και αν ο Χάλοραν του ορκιζόταν ότι θα περνούσαν ζωή χαρισάμενη χωρίς έννοιες και σκοτούρες, και επέμενε ότι θα έπρεπε η αξία τους ή μη να αποδειχθεί στο αρχαίο πένταθλο που η παράδοση προέκρινε ως τρόπο αποδείξεως της αξίας ενός πολεμιστή και ηγέτη.

«Και εκεί αποδείχθηκε η αξία τους, σκέφθηκε οργισμένος ο μάγος, ανάθεμα!»

Ο καθρέφτης απέναντί του θρυμματίστηκε σε άπειρα μικρά κομματάκια που σκόρπισαν στο πέτρινο δάπεδο του δωματίου. Πήρε βαθιά ανάσα. Έπρεπε να ηρεμήσει αλλιώς δεν θα πετύχαινε τίποτα.

Βρισκόταν στον πύργο του λίγο έξω από την πόλη της Φερίνα, της πρωτεύουσας της Νεύστρια, στο δωμάτιο που χρησίμευε ως τόπος πειραματισμού πάνω στα ξόρκια του. Το δωμάτιο ήταν στην κορυφή του πύργου και είχε θέα στην γύρω περιοχή. Μπορούσε να δει το σκοτάδι να πέφτει και τα πρώτα φώτα να ανάβουν στα τείχη και τα σπίτια της πόλης.

Πρόφερε ένα ξόρκι που επανέφερε τον καθρέφτη στην πρότερη κατάστασή του και μετά πήγε πάλι στο αναλόγιο στην άλλη άκρη του δωματίου για να μελετήσει το ξόρκι που ήθελε εκ νέου. Κοίταξε το κείμενο με τους αρχαίους συμβολισμούς της μαγείας αλλά ο θυμός ακόμα έβραζε μέσα του.

Ύψωσε το βλέμμα στις σειρές ραφιών με τις δεκάδες περγαμηνές με ξόρκια και τις κρυφές οδηγίες για την παρασκευή των φίλτρων του προσπαθώντας να ανακτήσει την ψυχραιμία του. Για να πάρει τη μορφή που ήθελε έπρεπε πρώτα να την οραματιστεί και βέβαια οραματιζόμενος τη μορφή του βασιλιά δεν ήταν εύκολο να παραμείνει ήρεμος. Πήρε βαθιά ανάσα. Σε λίγο θα είχε την εκδίκησή του.

Η πρώτη δοκιμασία είχε σκοπό να αποδείξει την ευθυκρισία του δοκιμαζομένου, ο Κόνραντ και ο Ερρίκος την είχαν αποδείξει κρίνοντας μια υπόθεση, εκείνος με ένα ξόρκι είχε μαντέψει τη σωστή απάντηση. Έκανε το ίδιο και στη δεύτερη που δοκίμαζε την φιλευσπλαχνία τους. Στην τρίτη δοκιμασία, που δοκίμαζε τις γνώσεις και την μόρφωσή τους, ακολούθησε και αυτός με ευκολία όντως από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους στο βασίλειο. Τέταρτη δοκιμασία ήταν το παιχνίδι του μπατάρ, ένα παιχνίδι στρατηγικής σαν σκάκι αλλά σε πιο μεγάλο χώρο και με περισσότερα κομμάτια που το έκαναν πολλαπλά περίπλοκο. Εκεί τα πήγε καλά μιας και του άρεσε πολύ το μπατάρ. Αλλά η πέμπτη δοκιμασία ήταν άλλη υπόθεση, ήταν η κονταρομαχία.

Τελείωσε τη μελέτη και πήγε πάλι στον καθρέφτη. Άρχισε να απαγγέλει και να μεταμορφώνει τον εαυτό του στο μισητό βασιλιά. Ξεκίνησε από το σώμα, πέρασε στα μαλλιά και στα μάτια, τελειοποίησε το πρόσωπο και χαμογέλασε στο είδωλό του. Παραλίγο να ξεχάσει την ουλή στον δεξιό πήχυ, για μια στιγμή ξεγελασμένος από τον καθρέφτη ξεκίνησε να δημιουργήσει την ουλή στο λάθος χέρι αλλά μετά το διόρθωσε.

Έχοντας μια μόνο δοκιμασία για να επιβληθεί, ο Χάλοραν μάγεψε το όπλο του στην κονταρομαχία για να ρίξει τον Κόνραντ από τη σέλα. Ο βασιλιάς αποδείκτηκε απρόσβλητος στην μαγεία και ο ίδιος υπέστη μια ταπεινωτική ήττα. Ο αδερφός του τραυμάτισε άθελά του τον Κόνραντ παρότι ηττήθηκε στην κονταρομαχία.

Απόψε όμως ο ίδιος θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Θα πέθαινε ο βασιλιάς και εκείνος θα ατίμαζε την μνήμη του ασελγώντας στην βασιλική κλίνη με την βασίλισσα. Έπειτα θα άφηνε τον Ερρίκο να βασιλεύσει ως που να τον εξοντώσει η αρρώστιά του και μετά θα διεκδικούσε το θρόνο με το αρχαίο έθιμο και την δοκιμασία που είχε γίνει λίγους μήνες πριν.

Τώρα ήταν έτοιμος, φόρεσε τη στολή αξιωματικού του στρατού της Νεύστρια, ενδυμασία που προτιμούσε στις μη επίσημες περιστάσεις ο βασιλιάς, και ύφανε μια γητεία τηλεμεταφοράς.

 

 

 

 

ΙΙΙ.

 

Ο Χάλοραν μπήκε στο δωμάτιο που αποτελούσε την κρεβατοκάμαρα των βασιλικών διαμερισμάτων. Ήταν ένα πολυτελές δωμάτιο, ένα παχύ χαλί απλωνόταν στο δάπεδο και ακριβές ταπετσαρίες στους τοίχους ενώ τα έπιπλα ήταν έργα των περίφημων επιπλοποιών της Μέρκια. Αλλά ο μάγος δεν είχε μάτια παρά για τη γυναίκα που βρισκόταν στο μεγάλο κρεβάτι με τα μεταξωτά σκεπάσματα και τον σκαλιστό ουρανό, την βασίλισσα Οφήλια. Εκείνη τον είδε και ανασηκώθηκε, το αραχνοΰφαντο νυχτικό της δεν έκρυβε σχεδόν τίποτα, αποτελούσε απλά ένα αέρινο εμπόδιο ανάμεσα σε αυτόν και το ποθητό της σώμα που ερέθιζε την επιθυμία του.

Πλησίασε ενώ η Οφήλια σηκωνόταν στα γόνατα και τον περίμενε να πλησιάσει για να τον αγκαλιάσει. Τον φίλησε και άρχισε να τον χαϊδεύει λέγοντας:

-Τι επιθυμεί ο κύριος και βασιλιάς μου;

Ο Χάλοραν χαμογέλασε. Η γητεία του είχε πετύχει απόλυτα, θα είχε την βασίλισσα για τον εαυτό του και κανείς δεν θα το ήξερε πέρα από αυτόν αφού είχε φροντίσει να μεταφερθεί ακριβώς έξω από την κρεβατοκάμαρα και κανείς δεν τον είχε δει. Απαλλάχτηκε από τη στολή του και το ίδιο γρήγορα απάλλαξε την βασίλισσα από το νυχτικό της. Την ξάπλωσε στο κρεβάτι και άρχισε να την χαϊδεύει και να την φιλάει. Εκείνη ανταποκρίθηκε θερμά και το πάθος του φούντωσε και έγινε ανεξέλεγκτο.

Όταν κόρεσε τον πόθο του ένιωθε βαθιά ικανοποιημένος, χορτασμένος από έρωτα και πάθος. Ένιωσε κουρασμένος, πρώτα η χρήση της μαγείας και ύστερα η συνεύρεση με τη βασίλισσα είχαν το τίμημά τους. Αποφάσισε να κοιμηθεί για λίγο. Μόνο για λίγο.

 

-Αλτ τις ει;

-Φίλοι.

Ο Βόρας και ο Μάλκος πλησίασαν την πύλη του παλατιού όπου στέκονταν δύο φρουροί με πανοπλίες και βαριές αλοβάρδες. Κοίταξαν τους δύο δολοφόνους καχύποπτα.

-Έχουμε ένα μήνυμα για τον λόρδο Άνσελμ, είπε ο Βόρας.

-Α ναι, είπε ο ένας φρουρός, ειδοποίησε για εσάς. Περάστε.

Οι δύο δολοφόνοι πέρασαν την πύλη και ο ένας σκοπός είπε:

-Να φωνάξουμε κάποιον ακόλουθο να σας οδηγήσει;

-Όχι, είπε ο Βόρας, έχουμε ξανάρθει και ξέρουμε τα κατατόπια.

Οι δύο φρουροί πήραν και πάλι τις θέσεις τους ενώ οι δύο δολοφόνοι προχώρησαν στον κήπο του παλατιού και μπήκαν στο εσωτερικό του από μια πόρτα υπηρεσίας. Κινήθηκαν σε μια σειρά διαδρόμων και σκαλών με άνεση σαν να είχαν ζήσει όλη τη ζωή τους εδώ.

 

Ο Ερρίκος της Νεύστρια, λόρδος Άνσελμ, άκουσε από μακριά το ρολόι του καθεδρικού ναού να χτυπάει και χαμογέλασε. Άφησε το βιβλίο που διάβαζε και σηκώθηκε από την πολυθρόνα με την ψηλή ράχη όπου καθόταν. Έριξε μια ματιά στο μικρό αναγνωστήριο και βγήκε. Στο διάδρομο στέκονταν δώδεκα από τους καλύτερους άνδρες του. Με έναν νεύμα πρόσταξε να τον ακολουθήσουν.

 

Ο Βόρας και ο Μάλκος έφτασαν στα βασιλικά διαμερίσματα εύκολα όπως είχε σχεδιαστεί. Στρίβοντας στην τελευταία στροφή πριν την είσοδο στα βασιλικά διαμερίσματα ο Βόρας έμεινε πίσω και ο Μάλκος προσποιήθηκε ότι πέφτει στο διάδρομο βογκώντας. Οι δύο φρουροί κοιτάχτηκαν, συνεννοήθηκαν και προχώρησαν προς τον πεσμένο άνδρα.

-Είσαι καλά; ρώτησε ο ένας φρουρός.

Τη στιγμή που έσκυψε πάνω από τον Μάλκος εκείνος βύθισε ένα στιλέτο στην κοιλιά του και το έσπρωξε πλάγια εκτελώντας γρήγορα τον αντίπαλο χωρίς εκείνος να μπορεί να ουρλιάξει. Την ίδια στιγμή επιτιθέμενος από πίσω ο Βόρας έκοψε το λαιμό του άλλου φρουρού.

Στάθηκαν και αφουγκράστηκαν. Σχεδόν απόλυτη ησυχία, κανένας δεν έδειχνε να έχει καταλάβει τι είχε συμβεί. Άνοιξαν και μπήκαν, δεν σπατάλησαν χρόνο θαυμάζοντας την πολυτέλεια αλλά προχώρησαν στην κρεβατοκάμαρα που έβλεπαν από μια ανοιχτή πόρτα.

Ο βασιλιάς και η βασίλισσα κοιμούνταν, αυτή τη φορά καθυστέρησαν μια στιγμή κοιτώντας το γυμνό σώμα της. Κάτι ήξερε ο Χάλοραν που την ήθελε. Ύστερα πέρασαν στη δράση. Ο Μάλκος γύρισε γρήγορα τον βασιλιά ανάσκελα και τον ακινητοποίησε. Εκείνος ξύπνησε, η νωχέλεια του ύπνου αντικαταστάθηκε από τον τρόμο και μια φοβερή έκφραση κατανόησης. Προσπάθησε να πει κάτι αλλά δεν πρόλαβε, ο Βόρας με μια εξασκημένη κίνηση του έκοψε το λαιμό.

Ο βασιλιάς τινάχτηκε σε έναν άγριο σπασμό ενώ ο επιθανάτιος ρόγχος έβγαινε πνιχτός μαζί με αίμα από τα χείλη του. Ήταν τόσο έντονη η αγωνία του που ξύπνησε την  βασίλισσα. Η Οφήλια ανασηκώθηκε και βλέποντας το βασιλιά νεκρό και τους δύο άνδρες όρθιους πάνω από το πτώμα του ούρλιαξε.

Ο Βόρας στράφηκε προς την πόρτα.

-Πάμε! Κάναμε αυτό που ήρθαμε να κάνουμε! φώναξε στο συνεργό του.

Ο Μάλκος δεν απάντησε και γύρισε να δει τι τον απέτρεπε από το να το κάνει. Αυτό που είδε καθήλωσε και τον ίδιο. Το σώμα του βασιλιά άρχισε να αχνοφαίνεται σαν να ήταν και να μην ήταν εκεί και μετά χάθηκε, στη θέση του φάνηκε ο μάγος πνιγμένος στο αίμα του.

-Μα τις εννιά κολάσεις! βρυχήθηκε τελικά ο Βόρας. Κάτι πήγε πολύ στραβά, πάμε να φύγουμε.

Έφτασαν μόνο ως τον προθάλαμο. Εκεί βρισκόταν ο Ερρίκος με το σπαθί ήδη τραβηγμένο. Του επιτέθηκαν με το θάρρος της απελπισίας, δεν θα έδειχνε έλεος τους είχε πει. Δεν κράτησε πολύ, πεπειραμένος μαχητής ο Ερρίκος τους σκότωσε γρήγορα με μεθοδικές κινήσεις. Έκανε νόημα στους άνδρες του να πάρουν τα σώματα και προχώρησε να βρει την Οφήλια.

-Ερρίκο! φώναξε εκείνη μόλις τον είδε. Τι συμβαίνει;

Ακόμα ήταν καθισμένη στο κρεβάτι αλλά είχε καλύψει την γύμνια της με ένα σεντόνι.

-Που είναι ο Κόνραντ; ρώτησε έντρομη.

-Μη φοβάσαι. Ο Κόνραντ βρίσκεται στο Όξε για την συνάντηση με τον Χάραλντ του Οστράγκεν. Απλά το είχαμε κρύψει από τους συνωμότες.

-Και εσύ;

-Από την ώρα που  ο αδερφός μου και εγώ ανακαλύψαμε την ανίατο αρρώστιά μου συμφωνήσαμε στο να παίζω το ρόλο του δυσαρεστημένου και να τον προφυλάσσω από συνωμοσίες. Αυτή βέβαια φάνηκε να αυτοκαταστρέφεται μόνη της. Το κακό έφαγε τον εαυτό του όπως συμβαίνει συχνά.

Υπηρέτριες μπήκαν μέσα για να βοηθήσουν τη βασίλισσα αλλά και να καθαρίσουν. Ο Ερρίκος άφησε το δωμάτιο. Είχε τελειώσει η δουλειά του… ως την επόμενη συνωμοσία.

 

Τέλος

 

 

[elgalla]

 

Κλασικό φάντασυ, με ολίγες επιρροές από Arthurian legend εκεί με το μάγο που παίρνει τη μορφή του βασιλιά για να ξεγελάσει τη βασίλισσα, με μάγους και συνομωσίες και τα λοιπά. Ο Χάλοραν πρέπει να είναι ο πιο ανόητος μάγος που υπήρξε ποτέ – εγώ, να πω την αμαρτία μου, από εκεί που τους έσκασε ο Ερρίκος ξεσκούφωτος στο καπηλειό για να συνομωτήσουν άρχισα να την ψυλλιάζομαι . Βέβαια, αν και έχει τη φάση του, σεναριακά δεν βγάζει και πολύ νόημα να περιμένει ο Ερρίκος να μπουν οι μαχαιροβγάλτες στο παλάτι για να πιάσει μόνο αυτούς, αντί να τους μαζώξει την ώρα που συνομωτούσαν κι ήταν κι ο μάγος εκεί. Χωλαίνει λίγο η λογική του πράγματος στο σημείο αυτό. Μια συμπαθητική, γενικά ιστορία, όχι η καλύτερή σου αλλά καλή. Ίσως να σκεφτόσουν να άλλαζες και τον τίτλο; Τέλος, να σημειώσω ότι η στίξη είναι ένα όμορφο εργαλείο που καλό θα ήταν να δουλέψεις γιατί έχω παρατηρήσει ότι συχνά πάσχει στα κείμενά σου. Μην ξεχνάς, υπάρχουν περισσότερα σημεία στίξης από τα κόμματα και τις τελείες!

Καλή επιτυχία!

[Ιρμάντα]

Μία όμορφη, τυπική φάντασυ ιστορία.

 

 

Δεν θα πω πως κάτι μου θυμίζει ο τίτλος γιατί, -απλώς δεν θα το πω. (Αλλά δεν νομίζω να με ενόχλησε κιόλας.)
Arthurian αυτό με τη μεταμόρφωση, και, ενώ έχεις μία καλή, έως πολύ καλή ιδέα για την πλοκή σου, θα μου επιτρέψεις να πω ότι ο μάγος την πατάει σαν κάργα αρχάριος. Δηλαδή, τον ήρε ο ύπνος στο κρεβάτι; Ας πούμε, ας τον πρόφταιναν στο αποχωρητήριο, στη βιβλιοθήκη που είχε μπει για να κλέψει κάποιο σπάνιο χειρόγραφο χρήσιμο για τούτο και για κείνο, κάπως αλλιώς. Μα στο κρεβάτι;
Ένα τόσο καλό σχέδιο, και στημένο προφανώς από καιρό, να πάει στραβά επειδή τον πήρε ο ύπνος στο κρεβάτι; Αφού το ήξερε ότι είχε στείλει τους φονιάδες του. Είναι μία παράμετρος που ως γκράντε μάγος και μηχανορράφος θα έπρεπε να είχε σταθμίσει.
Κάπως αυτό δεν με έπεισε. Εδώ ανίχνευσε την αρρώστια του Ερρίκυ. Δεν μπορεί να αναγκάσει τον εαυτό του να ξυπνήσει- μόλις μπουν οι φονιάδες στο δωμάτιο, για παράδειγμα; Ή δεν μπορεί να ανιχνεύσει το νου του Ερρίκου ότι στην ουσία εξυπηρετεί και είναι πιστός στον αδελφό του;
Επίσης μου φαίνεται πως σου λείπουν κάποια κόμματα....
Μου άρεσε όμως πολύ η ιδέα ότι ο βασιλιάς έχει μαγική προστασία, αλλά όχι υλική. Μπορεί να πεθάνει από σπαθί μα όχι από μία πύρινη σφαίρα. Καλό.
Μία ιστορία που αν ήταν πιο μεγάλη θα γινόταν πολύ καλή, κυρίως γιατί θα είχες χώρο και χρόνο να επιμεληθείς τα επιμέρους λαθάκια.
Εδώ που τα λέμε, είχες χώρο.
Γιατί δεν ανέπτυξες την πλοκή περισσότερο;

 

 

Καλή επιτυχία!

[jjohn]

Καλησπέρα,

 

Παρά το γεγονός ότι οτί η ιστορία  ξεκινάει κάπως χαωτικά με 3-4 άγνωστους χαρακτήρες,  με κράτησε και ήθελα να μάθω τι θα γίνει. 

Όπως και οι χαρακτήρες, τρόμαξα με το που μπήκε στην σκηνή ο Ερρίκος

.

Και το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας είναι  καλό, όπου μαθαίνουμε το background της ιστορίας.

Όμως η εξέλιξη στο τρίτο κομμάτι της ιστορίας δεν με έπεισε :

 

 

Γιατί να μπουν σε όλον αυτόν τον κόπο για να συλλάβουν τον μάγο  όταν κάλλιστα θα μπορούσαν να το κάνουν  στην ταβέρνα;

Αν μη τι αλλο, ο βασιλιάς θα' χε γλυτώσει και  το κέρατο

Γενικά  το twist με τον Ερρίκο δεν δούλεψε. Θα δούλευε αν είχε δράσει πιο νωρίς  .

Το μόνο που κατάφερε τώρα είναι να σκοτωθούν μερικοί -έστω κι άχρηστοι- άνδρες του.

Η τελευταία φράση πάντως  κλείνει καλά το διήγημα!

 

 

 

Εν ολίγοις, αν ρίξεις λίίγη δουλίτσα στο σεναριακό κομμάτι, θα καταλήξεις με μία πολύ καλή ιστορία!

 

Καλή επιτυχία!

 

Υ.Γ Όπως ανέφερα και στο διαγωνιστικό τόπικ, η ατάκα για το τι σόι άνθρωπος είναι ο μάγος είναι ξεκαρδιστική

[alkinem]

 

Ήταν ωραία ιστοριούλα.

Ο κακός μάγος με το διαβολικό σχέδιο, μια συνωμοσία που τελικά γύρισε εναντίον του, ένας αδερφός που υποκρίνεται ότι θέλει τον θρόνο μόνο και μόνο για να προστατέψει τελικά τον βασιλιά του -ωραίο μείγμα όλα αυτά και το αποτέλεσμα διασκεδαστικό.

Ορισμένα σημεία όμως δεν στέκονταν καλά.

Ως μάγος θα έπρεπε να γνωρίζει πριν από τις δοκιμασίες για την μαγική προστασία που έρεε στις φλέβες των δύο πριγκίπων και να έχει πάρει τα μέτρα του.

Έτυχε να τον πάρει ο ύπνος, ενώ ήξερε ότι οι δολοφόνοι ήταν κοντά κι αυτός είχε την μορφή τού στόχου τους, του βασιλιά δηλαδή.

Την βασίλισσα λες και δεν την ένοιαξε που είχε μόλις πλαγιάσει με έναν άγνωστο.

 

Κατά τα άλλα. Ωραία η γραφή σου, σε κάποια σημεία όμως υπήρχαν επαναλήψεις και πλεονασμοί που δεν χρειάζονταν.

Μερικά ορθογραφικά λάθη σκόρπια στο κείμενο.

 

Κατά την γνώμη, η ιστορία ήθελε λίγο άπλωμα ακόμα. Τα ασαφή σημεία θα μπορούσαν να είχαν εξηγηθεί καλύτερα και οι διάλογοι να ήταν λιγάκι πιο ρεαλιστικοί.

Αυτά τα ολίγα από εμένα. Καλή σου επιτυχία.

[Oberon]

Για την ιστορία σου, φίλε WILLIAM, πριν καν διαβάσω τα σχόλια των υπολοίπων (μετά, φυσικά, που τη διάβασα ολόκληρη την πρώτη φορά) είχα και γω την αίσθηση του Αρθουριανού μύθου, και ένα απόμακρο, παράξενο "άρωμα" από Shakespeare. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, και οι κάποιες ομοιότητες με τη γέννηση του Αρθούρου από την Υgraine αφού πρώτα την άφησε έγκυο ο μεταμορφωμένος σε Gorlois, Uther - με τη βοήθεια του Μέρλιν - ήταν που με έκαναν να προσηλωθώ στην ιστορία σου και να με τραβήξει ο καθαρότατα fantasy κόσμος της. Παρά τα μερικά προβληματάκια στο συγγραφικό μέρος, που επισήμαναν και άλλοι, περίμενα με τέτοιο build up ένα μάλλον φαντασμαγορικό conclusion.

 

 

Και ήρθε, δεν λέω πως δεν ήρθε. Γενικά, ήταν πολύ καλά στημένο το όλο story! Ωστόσο και εγώ βρήκα κάπως anticlimactic το τέλος του μάγου, και η ανυπαρξία αντίδρασης της βασίλισσας, που ουσιαστικά δεν είχε τελικά κανένα ρόλο, μου φάνηκε επίσης κάπως... πώς να το πω... λίγο. Είχες περιθώριο λέξεων να το αναπτύξεις αυτό το τελευταίο κάπως περισσότερο και να κάνεις εκείνες τις τόσο δραματικές στιγμές, πραγματικά εντυπωσιακές.

Τώρα θα μου πει κανείς "τι περίμενες, δηλαδή; Φωταψίες και βεγγαλικά με το θάνατο του μάγου; Δεν αρκεί το όλο τρομερό και ωραιότατο twist που γίνεται;" Πράγματι, το όλο twist είναι και η "μαγεία", το "wow" της ιστορίας, και όχι οποιαδήποτε βεγγαλικά.

Όμως από άποψη characterization και μόνο, μου "χτύπησε" κάπως ότι ένας μάγος που κάνει τόσες μηχανορραφίες, που υπολογίζει με ακρίβεια παίκτη σκακιού κάθε του κίνηση, όπως και όλων των υπολοίπων, να την πατάει τελικά επειδή τον παίρνει ο ύπνος.

Όχι επειδή είναι ένας τόσο "πεζός" τρόπος να πεθάνει ένας τέτοιος χαρακτήρας, όχι. Θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει πολύ ωραία για εμένα σαν αναγνώστη, να ίσχυε το "το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται". Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν δένει αυτός ο τρόπος με το όλο build up και την πορεία της ιστορίας. Είναι σαν, για να το πω στα αγγλικά "it doesn't make *mythic* sense*.

 

 

Γενικά όμως ήταν μια ωραία, πολύ ωραία ιστορία που με λίγο ξεσκόνισμα και γυάλισμα θα γίνει τέλεια στο είδος της και οπωσδήποτε πέρασα πολύ καλά διαβάζοντάς την. Το "έχεις" που λένε με αυτό το είδος fantasy και δεν ξέρω αν έχεις γράψει πιο ιστορικά ακριβές fantasy, αλλά αν δεν έχεις θα έπρεπε. Το έχεις, πραγματικά!

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! 

Edited September 29, 2015 by Oberon

[Solonor]

Αμήχανο ξεκίνημα, η πρώτη παράγραφος είναι λίγο μπερδεμένη. Συνεχίζει καλύτερα και σαν σύνολο διαβάζεται εύκολα.

 Στιγμές με ωμό tell στο διάλογο (δε θα θέλαμε να...) ο οποίος όμως γενικά λειτουργεί.

Το να πείσεις βασιλιά πως οι γιοι του είναι ανίκανοι και να τους φας το θρόνο είναι κάτι που απαιτεί πολλές σελίδες για να έχει ελπίδες να με πείσει.

Κλισαρισμένη σκηνή και απουσία σεξ, αλλά η έκφραση "αόρατο εμπόδιο" μου άρεσε.

Η ιστορία είναι ευχάριστη και έχει ενδιαφέρον αν κι η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη. Η έκπληξη του τέλους είναι συμπαθητική αν και μου άφησε πολλές ερωτήσεις.

Α, ναι. Ο τίτλος είναι άκυρος.

Edited September 30, 2015 by Solonor

[gismofbi]

Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα. Θα συμφωνησω κι εγώ με τους προλαλλησαντες σχετικά με την ανοησία του μάγου να κοιμηθεί στο κρεββάτι ενώ ήξερε το σχέδιο δολοφονίας. Επίσης θα μπορούσαν να τους εκτελέσουν στην ταβέρνα και να γλιτώσουν εξαρχής από το θάνατο στρατιωτών, το κέρατο της βασίλισσας και το βασιλικό ξεφτιλικι. Κατά τα αλλά καλογραμμένη, απολαυστική και τη διασκεδασα. Α, το τέλος το καταχαρηκα. Καλή επιτυχία.

[GeorgeDamtsios]

Καλησπέρα William.

 

 

 

Όπως και με μερικούς ακόμη συμμετέχοντες, αυτή ήταν η πρώτη μου αναγνωστική επαφή μαζί σου.

 

Η ιστορία ξεκινά όμορφα. Το πρώτο σου κεφάλαιο δημιουργεί ευχάριστες εικόνες. Για λίγο ήμουν κι εγώ στην ταβέρνα μαζί με τους ήρωές σου, ενώ όταν έσκασε μύτη ο δίδυμος αιφνιδιάστηκα κιόλας λέγοντας ένα “τι έγινε εδώ πέρα;”

 

Και το δεύτερο κεφάλαιο λειτούργησε καλά, αφού πήρα μερικές επιπλέον πληροφορίες από το background που βοήθησαν να μπω ακόμη καλύτερα στο όλο θέμα.

 

Εκείνο που χωλαίνει λιγάκι, είναι το τρίτο κεφάλαιο. Και οι ενστάσεις μου είναι δύο:

Πρώτον, έτσι όπως τα έγραψες, έπιασα νωρίτερα απ’ ότι θα έπρεπε το όλο twist που πήγες να μας κάνεις, με αποτέλεσμα, δεύτερον, να αρχίσω να βλέπω τον μάγο σαν άχρηστο και ανόητο, ενώ δε θα έπρεπε. Γιατί εσύ επιθυμείς εκείνος να είναι πανέξυπνος και ικανότατος, χώρια που έχει στήσει και το σχέδιο της ζωής του, άρα το έχει κάνει με πολύ προσοχή.

 

Το ατόπημα πάντως δεν είναι καταστροφικό. Η ιστορία εξακολουθεί και είναι ωραία. Άποψή μου και μόνο όμως, με 900 περίπου επιπλέον διαθέσιμες λέξεις θα μπορούσες να μας θολώσεις λίγο τα νερά εκεί που αρχίζει και διαφαίνεται πρόωρα το όλο θέμα. Γιατί μιλάμε για 3 ολόκληρες επιπλέον σελίδες βιβλίου.

 

Συνήθως ξεκινώ από τον τρόπο που γράφει αυτός που σχολιάζω, αλλά εδώ το ξέχασα εκ παραδρομής, οπότε κλείνω λέγοντας ότι και εσύ ήσουν ευανάγνωστος. Είναι βέβαιο ότι θα διαβάσω ξανά κάτι δικό σου.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Cassandra Gotha]

Γουίλ, η ιστορία σου είχε τα φόντα να γίνει μία διασκεδαστική περιπέτεια, αλλά χάνει σε δυο-τρία σημεία.

 

Το πρώτο είναι η εισαγωγή. Μα, καλά, τα λένε αυτά στην ταβέρνα; Δεν μπορούσαν να μαζευτούν κάπου αλλού; Σε ένα σπίτι;

Το δεύτερο είναι το σεξ με τη βασίλισσα. Τι σκοπό είχε; Μια που τον έχεις κάνει φουλ αντιπαθητικό τον μάγο, γιατί να χαρούμε που κάνει σεξ με αυτήν που ποθεί; Ούτε την ίδια τη βασίλισσα έχουμε ξαναδεί, ώστε να λυπηθούμε για την εξαπάτησή της. Ο μόνος λόγος για να γίνει αυτό, είναι το πώς την πατάει ο μάγος.

Σφάλμα τρίτο. Δεν μπορεί να το έκανε αυτό! Απλά, δεν μπορεί. Βρήκε την ώρα; Και όχι μόνο βρήκε την ώρα, αλλά ξεράθηκε στον ύπνο κι από πάνω;

 

Αν βρεις άλλο τρόπο να την πατήσει ο μάγος, θα γίνει μια πολύ ωραία ιστορία. Και, κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να επιλέξεις για τίτλο ένα διάσημο έργο της λογοτεχνίας.

[Mesmer]

 

 

Χμμ, γνωστός ο τίτλος. Πού τον ξέρω, πού τον ξέρω;   Πέρα απ’ την πλάκα, ο τίτλος έχει βαριά ιστορία από τη μία, αλλά είναι και λίγο generic από την άλλη. Έχει το ρίσκο του το να τον χρησιμοποιήσεις.

 

Στα της ιστορίας, σου έχουν επισημάνει και οι προηγούμενοι κάποιες από τις ασυνέπειες της πλοκής. Θα έπρεπε να τα είχες δυσκολέψει περισσότερο τα πράγματα. Όχι μόνο για τους ήρωες, αλλά και για σένα. Δηλαδή, να μην καταφύγεις σε τόσο εύκολες λύσεις. Γενικά, σαν ιδέα είναι χρησιμοποιημένη, που σημαίνει ότι είναι καλή, κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι μπορείς να πατήσεις άνετα πάνω της και να δώσεις τη δική σου εκδοχή. Έχεις την πρώτη ύλη, χρειάζεσαι και τα μπαχάρια και προσοχή στο ανακάτεμα.

 

Κατά τα άλλα, διάβασα πολύ άνετα την ιστορία σου και μου άρεσε ο τρόπος που την είπες. Αρκετά καλή η γραφή, αν και σου ξεφύγανε αρκετοί τόνοι σε «που» και «πως». Αλλά θα τους βάλεις στο ξαναπέρασμα.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Man_from_Earth]

Λοιπόν, από ότι έχω καταλάβει σου αρέσει το Αρθουριανό φόντο. Και έχεις φθάσει σε πολύ καλό επίπεδο στο πως το αποδίδεις. Και σε αυτή την ιστορία η κοσμοπλασία αν και γνωστή ήταν συνεπής: συνομωσία για το θρόνο, ο μάγος και το δωμάτιο για να κάνει δοκιμές σε ξόρκια, κλπ. Όμως κάποιες περιγραφές θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Παράδειγμα:

 

Στο φωτισμένο μέρος, μέσα στον κύκλο που δημιουργούσε το φως, ήταν ένα τραπέζι και τέσσερις καρέκλες από τις χοντροφτιαγμένες αλλά ανθεκτικές που βρίσκει κανείς στα καπηλειά. Καθισμένοι σε αυτές ήταν δύο άνδρες που δεν τον είχαν αντιληφθεί ακόμα όπως μιλούσαν σκυμμένοι πάνω από κούπες με αφρώδη μπύρα.

 

Με ξένισε που πρώτα δίνεις την περιγραφή για τις καρέκλες και μετά οτι παρεπιπτόντως κάποιοι κάθονται πάνω τους. Υρχικά με κάνεις να νομίζω οτι είναι άδειες. Tο κάνεις να ακούγεται σαν παρουσίαση επίπλου όπου οι άνθρωποι πάνω τους είναι δευτερεύουσες υπάρξεις. Ή:

 

Τους παρατήρησε για μια στιγμή, ο ένας ήταν ψηλός και σωματώδης, ο άλλος ήταν επίσης ψηλός αλλά λεπτοκαμωμένος τόσο που θα πίστευες πιο εύκολα ότι είναι αυλικός παρά πολεμιστής.

 

Είναι κάπως δύσκολο να καταλάβει κάποιος το ύψος καθισμένων ανθρώπων...

 

Μου άρεσε γιατί πρωτοτύπησες στο ότι σπάνια ο μάγος του βασιλείου είναι 'κακός' (συνηθως είναι σοφότερος και καλύτερος κ του βασιλιά). Απλά ήταν ερασιτέχνης κακός μάλλον Αυτό είναι πρόβλημα - τον αρχι-κακό δεν τον θές απρόσεχτο ή ερασιτέχνη γιατί έτσι μειώνεις την αξία και του καλού που 'νίκησε' και γενικά χάνεται και το ενδιαφέρον. Όμως αυτό διορθώνεται σχετικά εύκολα: Tο μόνο που χρειάζεσαι είναι ένας άλλος λόγος που τον παίρνει ο ύπνος - π.χ. η βασίλισσα του έδωσε κάποιο υπνωτικό επειδή κατάλαβε οτι δεν είναι ο άνδρας της. Έτσι ταυτόχρονα θα έβγαινε και η καημένη η βασίλισσα απο την αφάνεια μιας απλής πορνοστάρ...

Tο τουίστ στο τέλος μου άρεσε, ήταν δυνατό χαρτί. Αλλά χάνει λίγο ρεαλισμό...Στην πραγματικότητα δεν λέγεται όλο αυτό έτσι απλά σε μια γυναίκα υποτίθεται σοκαρισμένη.

Tέλος όπως προαναφέρηκε κι εγώ θεωρώ οτι εφόσον έχεις τη φαντασία για ένα ολόκληρο διήγημα σίγουρα δε σου λείπει λίγη ακόμα για να σκεφθείς έναν τίτλο που δεν χρησιμοποιείται ήδη...

 

Καλή επιτυχία!

[Tiessa]

Ωραία, ατμόσφαιρα, καλή η συνωμοσία, εχμ... προδοτικός ο τίτλος -περιμένεις την τιμωρία πριν ακόμα ξεκινήσεις να διαβάζεις.

Κλασικό setting για φάντασυ, εμένα τουλάχιστον δεν με χαλάει καθόλου, ούτε κι αυτό ούτε και που οι κακοί την πατάνε στο τέλος.

Αλλάααα, έχω μια απορία

 

 

Οι δυο εκτελεστές στέλνονται να σκοτώσουν τον βασιλιά στην κρεβατοκάμαρά του. Ο μάγος τούς στέλνει εκεί επειδή δεν ξέρει ότι ο βασιλιάς είναι μακριά και ασφαλής. Ο αδελφός του έχει κρύψει την κρίσιμη πληροφορία. ΟΚ. Αλλά αν ο μάγος δεν ξέρει πως ο βασιλιάς λείπει, τότε πώς μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα και κάνει έρωτα με τη βασίλισσα; Δεν θα έπρεπε να αποφύγει να βρίσκεται εκεί; Αν έμπαινε ο αληθινός βασιλιάς, θα προλάβαινε να φύγει; Κι αν έστω τηλεμεταφερόταν όπως ήταν εύκολο γι' αυτόν, δεν θα τον πρόδιδε πανεύκολα η ικανότητά του, οπότε ανεξαρτήτως του εγκλήματος ή όχι θα τον κυνηγούσαν για άλλο έγκλημα;

 

 

[Morfeas]

Καταρχάς δεν μου άρεσε ο τίτλος. Δηλαδή περίμενα εγώ κάποια φάντασυ εκδοχή του γνωστού έργου αλλά καμία σχέση. Κι ούτε είναι κι ο πιο ενδεικτικός τίτλος για τη συγκεκριμένη ιστορία.

 

Γενικά μες στο θέμα και το είδος.

 

Ήθελε λίγη ακόμη επιμέλεια. Πρώτον, όντως υπάρχει ένα θέμα με τα κόμματα: λείπουν αρκετά. Π.χ. όταν λέμε «Να σου πω, Γουίλ, γιατί δεν βάζεις κόμματα; Σου μιλάω, Γουίλ» βάζουμε κόμμα στην προσφώνηση. Και λιγότερο τεχνικά, ένας απλός (κι όχι δυστυχώς απόλυτα σωστός) κανόνας είναι να βάζεις κόμμα όταν παίρνεις ανάσα. Ε δώσε κι εσύ καμιά ανάσα στον αναγνώστη στις μεγάλες περιόδους.

Α και το ερωτηματικό/τοπικό «πού» παίρνει όπως βλέπεις τόνο. Π.χ. «“Πού θα πας”, με ρώτησε εκείνος που ποτέ δεν δίνει λογαριασμό πού κοιμάται κάθε βράδυ».

Σου έχουν ξεφύγει και κάτι εισαγωγικά που θα έπρεπε να κλείνουν κατευθείαν μετά τη σκέψη, κάτι τυπογραφικά, λεπτομέρειες.

Επίσης υπάρχουν κάποιες κατ’ εμέ μη πετυχημένες διατυπώσεις (π.χ. «Η εικόνα ήταν απατηλή» ή «…που η παράδοση προέκρινε ως τρόπο αποδείξεως της αξίας…»).

 

Η παράγραφος «Για όλα έφταιγε ο Κόνραντ ο Γ… την αίσθηση δικαίου του βασιλιά» θέλει καλύτερη διατύπωση. Αν σε δυσκολεύει, κόψε το σε μικρότερες προτάσεις.

 

Μερικά σημεία ακόμη που σημείωσα ως προβληματικά:

«Κοίταξε το κείμενο με τους αρχαίους συμβολισμούς της μαγείας αλλά ο θυμός ακόμα έβραζε μέσα του.»: Γιατί θυμός; Δεν μου φάνηκε πολύ πιστευτό να θυμώνει, ιδίως τόσο έντονα (έβραζε ο θυμός)

«Τέταρτη δοκιμασία ήταν το παιχνίδι του μπατάρ, ένα παιχνίδι στρατηγικής σαν σκάκι αλλά σε πιο μεγάλο χώρο και με περισσότερα κομμάτια που το έκαναν πολλαπλά περίπλοκο»: Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, είναι γενικότερος προβληματισμός ας πούμε – οπότε αν και κάποιος άλλος έχει κάποια άποψη επί του συγκεκριμένου θα εκτιμηθεί. Εσύ γράφεις την ιστορία για κάποιον που ανήκει στον κόσμο του διηγήματος ή για έναν αναγνώστη του δικού μας κόσμου; Δεν μιλάω ως συγγραφέας, αλλά ως αφηγητής. Γιατί αν κάποιος ανήκει στον κόσμο του διηγήματος θα ξέρει το μπατάρ, χωρίς να χρειάζεται να το παραλληλίσει με σκάκι. Γενικότερος προβληματισμός, που αν το ίδιο πράγμα το διατύπωνες διαφορετικά δεν θα το σκεφτόμουν καν.

 

Από θετικά, μου άρεσαν κάποιες πινελιές αληθοφάνειας (όπως «-Δεν μπορείτε να το κρατήσετε, είπε ο Ερρίκος, απομνημονεύστε το» ή «για μια στιγμή ξεγελασμένος από τον καθρέφτη ξεκίνησε να δημιουργήσει την ουλή στο λάθος χέρι αλλά μετά το διόρθωσε.»). Επίσης μου άρεσε πολύ το συγκεκριμένο «-Γι’ αυτό πρέπει να μην σας πιάσουν, είπε ο μάγος μελιστάλακτα», αυτό το μελιστάλαχτα μου έφτιαξε ολόκληρη εικόνα για τον μάγο, με μόνο μια λέξη, και μάλιστα επίρρημα –που είναι συχνά κατακριτέα.

Γενικά η γραφή θέλει νομίζω λίγο γυάλισμα.

 

Για την πλοκή:

 

 

Καταρχάς τον θάνατο των μισθοφόρων τον ξεπετάς (κι είναι 2^ο κείμενό σου που διαβάζω και ξεπετάς τη δράση – δεν λέω να καταλήξει Τερατόμορφοι αλλά δώσε έστω μια υποτυπώδη περιγραφή).

Στα πιο σημαντικά, όντως όλη η ανατροπή είναι φτιαχτή, δεν έχει καμία βάση, εύκολα κλονίζεται. Είναι διασκεδαστική (στα όρια του αστείου, από τη στιγμή που καταλαβαίνεις ότι θα την πατήσει), αλλά προβληματική. Γενικά ανοίγει πολλές τρύπες (αναφέρθηκαν κάποιες) και κάνει τον χαρακτήρα του μάγου τελείως βλήμα. Βέβαια, έχει την πλάκα του, οπότε εγώ θα πρότεινα να βρεις άλλον τρόπο να έχεις την ανατροπή, χωρίς να φαίνεται ως ανατροπή για την ανατροπή. (δεν μου έχει έρθει κάποια πρόταση, ομολογώ)

 

 

 

Στα θετικά της ιδέας κατατάσσω τη μαγεία που προστάτευε τον βασιλιά, ήταν μια καλή ιδέα (δεν ξέρω πόσο πρωτότυπη, αλλά δεν με νοιάζει, την αξιοποίησες καλά).

 

Καλή επιτυχία!

[lizbeth_covenant]

Εδώ έχουμε μια ευχάριστη ιστορία καθαρής φαντασίας με μάγους, βασιλιάδες και συνομωσίες. Διασκέδασα διαβάζοντάς την, πέρασα όμορφα!

Της λείπει σαφέστατα η πρωτοτυπία, αλλά μου άρεσε το τέλος που δεν το περίμενα. Σωστός ο αδερφός, μπράβο! Ήταν καλή έκπληξη.

Στη γραφή, θέλει λίγη επιμέλεια. Είδα λέξεις και φράσεις να επαναλαμβάνονται, κάποιες μεγάλες προτάσεις που με κούρασαν κτλ.

Καλό θα ήταν να δώσεις ένα μεγαλύτερο κίνητρο στο μάγο για να συνευρεθεί με τη βασίλισσα. Ίσως αν ήταν απο καιρό ερωτευμένος μαζί της. Γιατί όπως είναι τώρα φάνηκε σα να εξυπηρετούσε την ιστορία απλά.

Όσο για τον τίτλο, κάτι που δε θα παραπέμπει στο γνωστό έργο, αλλά θα αναδεικνύει το κείμενό σου, θα είναι σίγουρα πιο ταιριαστό.

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

[Nienor]

Ακόμη χειρότερα για την ανατροπή σου, τους είχε πει προηγουμένως πως θα πάει να κοιμηθεί με τη βασίλισσα. Γενικώς το σχέδιο μπάζει, από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις και νομίζω θα ήταν καλό να σταματούσε να μπάζει προ φινάλε. Θέλω να πω νωρίτερα, γιατί άμα φτάσεις να το σώσεις εκεί δε σώζεται. Εκτός από αυτά που έχουν ήδη αναφερθεί (για τη χαζομάρα του μάγου - που εγώ δεν πιστεύω πως ήτανε ηθελημένη, αν ήτανε θέλει φτιάξιμο γενικά, και οι ατάκες του και η συμπεριφορά του - για το ότι δεν υπάρχει λόγος να μην τους πιάσει ο πρίγκιπας επιτόπου στην ταβέρνα κτλ) θέλω να σου πω να κοιτάξεις και πώς να μπάλωνες το εξής: το ότι ο μάγος μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά του βασιλιά (ε? αυτό δε συνέβη?) είναι κάτι που μάλλον όλος ο λαός θα το ξέρει. Η δοκιμασία που έκρινε ποιος θα γίνει βασιλιάς επίσης δεν είναι πολύ λογικό να είναι μυστική. Μάλλον όλοι ξέρουνε τι είχε γίνει τότε και μάλλον πρέπει να το ξέρουνε και οι δύο μισθοφόροι (που είναι και από τους καλύτερους στη δουλειά τους, χμ?).

 

Γενικά, διαβάζεται άνετα, όπως πάντα, οι κινήσεις, η γλώσσα του σώματος, οι ενότητες και η συνοχή του, είναι όλα μια χαρά. Αλλά μάλλον είναι ό,τι πιο αδύναμο έχω διαβάσει από σένα ως τώρα και μάλιστα ενώ στηρίζεται στο δυνατό σου σημείο: την πλοκή. Πιστεύω πως μάλλον θέλει να το σκεφτείς εξαρχής πριν να αρχίσεις να φτιάχνεις εδώ κι εκεί οτιδήποτε. Αν δεν ήξερα τι μπορείς να κάνεις, παίζει να μη στα έλεγα έτσι χύμα, το ξέρεις. Κι ούτε κι από μόνη της η ιστορία είναι τόσο κακή. Για σένα είναι που είναι πολύ μέτρια.

 

*λουκουμάκι* για να σε γλυκάνω (δεν έχουμε δυστυχώς εμότικον με λουκουμάκι, πολύ σοβαρή παράληψη αυτή )

[WILLIAM]

Ευχαριστώ για τα σχόλια καταρχάς.

Ας αρχίσουμε από τον τίτλο. Στην αρχή είχε τον τίτλο ο Βασιλιάς Πρέπει Να Πεθάνει. Αλλά μιας και η συνωμοσία πήγε άπατη δεν ταίριαζε, χώρια που ήταν και αυτός από βιβλίο. Και μιας και δεν είχα κάποια άλλη ιδέα ( οι τίτλοι δεν είναι το φόρτε μου ) και ο χρόνος πίεζε, διάλεξα έναν που παρότι από βιβλίο αντιπροσώπευε και το πάθημα του μάγου. 

Γιατί δεν τους συνέλαβε στην ταβέρνα; Δεν είχαν κάνει ακόμα τίποτα, είχαν συζητήσει ναι, αλλά τα λόγια δεν είναι έγκλημα, ο Ερρίκος σκόπευε να συλλάβει τους δολοφόνους στο παλάτι και να ομολογήσουν την συνωμοσία. ( το ότι ο μάγος θα ήταν εκεί δεν το ήξερε, το είχε πει πριν πάει ο ίδιος ). Δυστυχώς στην κοπτοραπτική αυτή η εξήγηση δεν ακολούθησε την παράγραφο με τον Ερρίκο στη βιβλιοθήκη και δεν το κατάλαβα.

Την πρόταση της Ιρμάντα, να καθυστερήσει για κάτι άλλο, δεν την είχα σκεφθεί ομολογώ. Αντί της λαγνείας του να πέσει θύμα της απληστίας του ας πούμε.

Με στένεψε το όριο έκανα περικοπές, αλλά το ράψιμο μετά δεν άφησε τόσο ανέγγικτο το αποτέλεσμα όσο θα ήθελα. 

Ευχαριστώ για την ανάγνωση.

[WILLIAM]

Για το Θρόνο της Νεύστρια λοιπόν.

Σας ευχαριστώ δεσποσύνη. Ένα   για εσάς.

[Nienor]

"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του μάγου" οκ, το κόβω πάρε δυο σοβαρούς: "Για το θρόνο της Νεύστρια", "Το δίκιο του μάγου" (είπε το χειρότεροι-τίτλοι-σε-διηγήματα-έβερ-girl, αλλά μιας και τους σκέφτηκα είπα να σου τους καταθέσω )