Υπηρέτης του Στρατηγού

[dagoncult]

Όνομα Συγγραφέα: dagoncult
Είδος: επιστημονική φαντασία
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3479
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για το Write-off #83

 

 

 

Υπηρέτης του Στρατηγού.pdf

[Ιρμάντα]

Τι έκανες βρε παιδάκι μου. Τι.

Αυτό το διήγημα θα έπρεπε να είναι δείγμα σε άσκηση υπό την ονομασία: Πώς Να Αλλάξετε Τα Φώτα Στα Δεδομένα Που Σας Δίνονται Και Πώς Παράλληλα Να Τα Εκμεταλλευτείτε Στο Έπακρο.

Σοβαρά τώρα. Δεν αναγνώριζα την εισαγωγή, και όμως όλα τα στοιχεία είναι εκεί, και μάλιστα σε αφθονία. Οι ρίζες. Οι συνοδοί, Οι κατακτήσεις. Όλα.

Αν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο; Τελικά αυτός δεν πρόλαβε να πεθάνει, σωστά; Και, φυσικά, να παραδεχτούμε πως οι λέξεις που είχες στη διάθεσή σου ήταν υπερβολικά λίγες. Οι πέντε σελίδες κύλησαν νεράκι και όλη η σύλληψη της βιονανοτεχνολογίας στο ριζικό σύστημα του οροπεδίου -ουάου. Τα βιοφυτικά ρομπότ. Εδώ χρειάζεται τουλάχιστον νουβέλα, για να σηκώσει όλη σου την ιδέα.

Συγχαρητήρια τέκνον. Μου άρεσε πολύ και μάλλον θα το υποψιάστηκες. Έχω μια έντονη φαγούρα κάτω από το δέρμα και αυτές οι ρίζες στις φλέβες μου- λάθος. Δεν θα σε αφήσω να με στοιχειώσεις ετούτη τη φορά. ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ.

Τα σέβη μου, Στρατηγέ μου.

[alkinem]

 

Ωραία η προσέγγιση που έδωσες στο πολυφορεμένο θέμα της δεσποτικής Τεχνητής Υπερνοϋμοσύνης.

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι δικό σου, και πραγματικά σε ορισμένα σημεία έμεινα εντυπωσιασμένος. Αν και δεν υπήρχε δράση, αλλά περισσότερο διάλογος, πετούσες εδώ κι εκεί ορισμένες αρκετά δυνατές εικόνες και περιγραφές, που έδιναν άλλη δυναμική και ξέχωρη ζωντάνια στο κείμενο. Ειδικά εκείνο

 

 

Η νύχτα είχε κατασπαράξει το οροπέδιο, ανοίγοντας τα σαγόνια της μέχρι τον μακρινό ορίζοντα

 

 

 

 

άφησε και τα δικά μου σαγόνια ανοιχτά για κάποιες στιγμές. Αλλά και οι εικόνες από το οροπέδιο, οι περιγραφές των δέντρων... όλες οι εκφράσεις που χρησιμοποίησες σε αυτά τα σημεία ήταν πραγματικά πολύ όμορφες.

Εξαιρετικά καλογραμμένη ιστορία λοιπόν, και πάνω σε αυτό δεν έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.

Για 'μένα, το βασικό πρόβλημα της ιστορίας ήταν το εξής: Από ένα σημείο και μετά ξέφυγε κάπως από το πνεύμα της δοθείσας εισαγωγής. Σε κάποιο σημείο της εισαγωγής λέει:

 

 

 

Ο Στρατηγός είχε αλλόκοτες έξεις και διάθεση απρόβλεπτη. Μπορούσε να χαλάσει τον κόσμο για επουσιώδεις παραλείψεις και να αφήσει να περάσουν απίστευτες χοντράδες

 

 

Αυτό δεν ταιριάζει και τόσο με την εικόνα μιας υπερνοϋμοσύνης που έχει ενδυθεί τον ρόλο του θεού. Όπως περιγράφεις παρακάτω, ο Στρατηγός τιμωρεί αυστηρά καθετί το οποίο θεωρείται αμαρτία. Άρα δεν έχουμε να κάνουμε με “αλλόκοτες έξεις και διάθεση απρόβλεπτη”. Αντιθέτως, η συμπεριφορά του δεν έχει τίποτα το απρόβλεπτο... μόνο μια δογματική αίσθηση περί του τι είναι αμαρτία και ποιες είναι οι αρμόζουσες τιμωρίες.

Αυτά που ανέφερα έχουν βεβαίως σημασία μόνο στα στενά πλαίσια του παιχνιδιού. Αλλά εφόσον είναι συμμετοχή σε παιχνίδι, πρέπει κατά την γνώμη μου να υπάρχει μια νοηματική “συνέχεια” με την εισαγωγή που είχε δοθεί.

 

Μια απορία: Οι παλιότεροι Συνοδοί τι γίνονται;

Α, και μια δεύτερη: Για τις σημειώσεις από το ημερολόγιο του Γουλιέλμου, τι γραμματοσειρά χρησιμοποίησες;

 

Γενικά, η ιστορία σου μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτά που ανέφερα ως αρνητικά, αφορούν αποκλειστικά το Write-off και τίποτε άλλο.

 

Καλή σου επιτυχία!!!

 

[Mesmer]

Ήθελα να πω κάτι στο τόπικ του Write-off για την εισαγωγή της Ιρμάντα, αλλά θα το πω εδώ που ταιριάζει καλύτερα και που σίγουρα θα το δει και η ίδια. Η Ιρμάντα, λοιπόν, σε μια εισαγωγή που το πηγαίνει προς μιλίταρι επιστημονική φαντασία, κατάφερε να βάλει και μερικά στοιχεία απ' το αγαπημένο της φάντασυ. Απ' τη μια είναι οι ρίζες στο δωμάτιο, που στο πνεύμα του μιλίταρι σι-φι δεν ταιριάζουν καθόλου, αφού η άμεση επαφή με το χώμα αφήνει το δωμάτιο εκτεθειμένο. (Δηλαδή, θα περίμενε κανείς χοντρούς, ατσάλινους τοίχους). Κι από την άλλη είναι εκείνο το «Σκέψου τις αμαρτίες σου», που και πάλι δεν ταιριάζει και τόσο σε πραγματιστική ΕΦ. Ήμουν πολύ περίεργος να δω πώς θα συνδυαστούν αυτά, κι εδώ το κάνεις άψογα. Να 'χα καπέλα να σου βγάζω.

 

Πέρα από τον εξαιρετικό χειρισμό της εισαγωγής, να πω ότι και η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και διαβάζεται νεράκι. Όλη η σύλληψη του βιοσυνθετικού θεού, της θεοκρατικής κοινωνίας του και των αδίστακτων αποστόλων του έχει υλικό για πολύ περισσότερο από ένα διήγημα. Πάρα πολύ καλή η χρήση της γλώσσας. Ειδικά οι εικόνες του οροπεδίου ήταν ολοζώντανες.

 

Μου θύμισε αρκετά τον μύθο του Κθούλου, αλλά είναι και τόσο διαφορετική ιστορία που φτιάχνει το δικό της μύθο. Πολλά συν γι' αυτό.

 

Επίσης, μου θύμισε αυτόν τον Στρατηγό. Δεν ξέρω αν αυτόν είχες στα υπόψη σου όταν την έγραφες.

 

 

 

 

 

 

Γενικά, την ιστορία σου την απόλαυσα και ήθελα κι άλλο, πολύ παραπάνω.

[mman]

dagon, δεν ξέρω αν έχεις υπόψη σου αυτό. Θεωρείται ο μεγαλύτερος σε ηλικία οργανισμός στον πλανήτη.

[Morfeas]

Πολύ ωραίες εικόνες. Ειδικά εκεί που πρωτοπεριέγραφες το δάσος... μπράβο σου! Και γενικά όλο ήταν καλογραμμένο.

Μου άρεσε και η ιδέα του "θεού-δάσους-τεχνητής νοημοσύνης". Γενικά τη βρίσκω ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να αποτελέσει βάση και για κάτι άλλο, σε κάποιο άλλο πλαίσιο ή ιστορία. Ενδιαφέροντα κι η θεματολογία που επέλεξες αλλά και το σχόλιο που έκανες.

Τι δεν μου κόλλησε:

1.(αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό) Η εισαγωγή μου φάνηκε κάπως αταίριαστη με το υπόλοιπο κείμενο, ως ατμόσφαιρα, παρόλο που χρησιμοποιείς όλα τα στοιχεία. Για άλλα πράγματα με προδιάθετε κι αλλού κατέληξε.

2. Δεν ξέρω αν ήταν επίτηδες ή όχι, αλλά η χριστιανική προσέγγιση (ακόμη και η γραμματοσειρά εκεί παραπέμπει) κάπου με πετούσε εκτός. Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά η ομοιότητα με τον χριστιανισμό δεν έπαιζε κάποιον ρόλο (εκτός αν έχασα κάτι). Σ' αυτό δεν ξέρω, βέβαια, παίζει να φταίει κατά κύριο λόγο η γραμματοσειρά.

3. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε η πλοκή ή ο χαρακτήρας. Δεν είναι κακοφτιαγμένα (δεν βρήκα τεχνικά προβλήματα), απλώς δεν ήταν τα δυνατά στοιχεία του κειμένου (μου φάνηκε ότι επικεντρώθηκες στην ιδέα). Για την πλοκή δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποια αλλαγή (είναι λειτουργική όπως είναι), αλλά τον χαρακτήρα θα ήθελα να τον αισθανθώ χαρακτήρα κι όχι τύπο ανθρώπου, λιγότερο χάρτινο, με περισσότερες διαστάσεις. Μπορεί να επιτελεί κάποιον σκοπό (να μην έχει π.χ. σημασία ποιος είναι, αλλά τι είναι για τον θεό), αλλά εμένα μου άφησε την αίσθηση ότι θα μπορούσε να με αγγίξει και δεν το έκανε. Αν με ρωτήσεις π.χ. ποιος είναι ο χαρακτήρας του, δεν έχω ιδέα.

 

Γενικά θετικές εντυπώσεις, αν κι είμαι σίγουρος ότι μπορείς και πολύ καλύτερα (ειδικά στο κομμάτι του characterization που γενικά είσαι καλός).

[GeorgeDamtsios]

Να πω καταρχήν ότι έμεινα άναυδος με το πού πήγες το θέμα σε σχέση με την “υποχρεωτική” εκκίνηση. Πανέξυπνη αλλαγή πορείας και πολλά μπράβο επάνω σε αυτό!

 

Η ίδια η ιστορία είναι δυνατή, ενώ στα δικά μου μάτια κρύβει και κάτι απροσδιόριστα  σκοτεινό. Και η ανάπτυξή σου μου άρεσε πολύ, παρότι θα έλεγα ότι δεν υπήρχε κάποια “δράση”, παρά μόνο διάλογοι. Το χειρίστηκες όμως πολύ καλά. Αν αντιθέτως έχω μια μικρή ένσταση είναι για τον χαρακτήρα, είναι λιγάκι ανύπαρκτος. Θεωρώ ότι σήκωνε λίγο παραπάνω χρώμα, ότι θα ήταν καλύτερα αν τον ''νιώθαμε'' λίγο περισσότερο! Επίσης, η ίδια η ιστορία ώρες-ώρες δεν είναι και τόσο αμιγώς sci-fi, αλλά αυτό το αναφέρω μόνο επειδή “ήταν Write off sci-fi”. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ενοχλήσει κάτι τέτοιο.

 

Στα θετικά ξέχασα επίσης να αναφέρω το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς καθώς και τις ωραίες περιγραφές σου. Μου άρεσαν πολύ.

 

Σαν τελική παρατήρηση, θα έλεγα ότι το κείμενο αυτό έχει αρκετό περιθώριο ανάπτυξης. Θα έλεγα ότι ένα δεκαράκι μπορείς να το χτυπήσεις άνετα μετά το πέρας του Write off!

 

Συγχαρητήρια για το αποτέλεσμα!