SymphonyX13 Posted December 18, 2015 Share Posted December 18, 2015 Όνομα Συγγραφέα:SymphonyX13Είδος: TρόμουΒία;Σχεδόν καθόλουΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων:2085Αυτοτελής;ΝαιΣχόλια: Όταν πριν λίγες μέρες περίμενα να μάθω την λέξη-θέμα του 13ου Flash Fiction Live, είχα φτιάξει στο μυαλό μου ένα προσχέδιο μιας ιστορίας που θα μπορούσε να καλύψει αρκετές "χριστουγεννιατικες" λέξεις υπολογίζοντας ότι μπορεί να ήταν μια από αυτές. Το "χιόνι" με πέταξε έξω όχι ότι θα κατάφερνα φυσικά να την γράψω μέσα σε μιάμιση ώρα. Οπότε την έγραψα χαλαρά, αν και πάλι, πολύ γρήγορα για τους συνηθισμένους μου ρυθμούς.Το θέμα της; Χριστούγεννα και τρόμος φυσικά, αφού αυτή είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Ελπίζω να σας αρέσει και αναμένω τα όπως πάντα πολύτιμα σχόλια σας. Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Νατάσα αλλά και σε όλα τα παιδιά του 13ου FFL για την έμμεση έμπνευση. Αρχείο:Μετρημένες Μέρες.doc Μετρημένες Μέρες Ο Τίμυ ανακάθισε στο κρεβάτι του και αφουγκράστηκε. Τίποτα δεν διατάραζε την ησυχία της νύχτας, η σιωπή ήταν σχεδόν απόλυτη. Το μόνο που ακουγόταν, ήταν το ρυθμικό “τικ-τακ” του ρολογιού με την εικόνα του Άγιου Βασίλη, που βρισκόταν στο κομοδίνο του και μετρούσε ακούραστα τα δευτερόλεπτα. Του έριξε μια ματιά - είχε πάει ήδη μία - και ένας μορφασμός σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. 'Αγιος Βασίλης και αηδίες. Νόμιζαν στα αλήθεια ότι είναι ακόμα ένα μικρό, χαζό αγοράκι, για να πιστεύει σε στρουμπουλούς, καλοσυνάτους γεράκους που σκαρφάλωναν σε στέγες, κατέβαιναν καμινάδες - δεν είχαν καν τζάκι - και άφηναν δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο; Είχε ήδη κλείσει τα οχτώ, σε λίγους μήνες θα γινόταν εννιά, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι είχε μεγαλώσει επιτέλους; Όταν τους είχε πει τι ήθελε για τα Χριστούγεννα, του είχαν απαντήσει με νόημα, «Να δούμε τι θα σου φέρει ο 'Αϊ Βασίλης. Μόνο που αυτός εκπληρώνει τις επιθυμίες των παιδιών, που ήταν φρόνιμα τον χρόνο που πέρασε.» «Τότε καλά θα κάνει να μου φέρει αυτά που σας ζήτησα, ο βρωμόγερος!» τους είχε πετάξει και αυτοί του είπαν να πάει αμέσως στο δωμάτιό του. Πράγμα που έκανε, όχι όμως πριν ρίξει “κατά λάθος” το μισογεμάτο μπωλ με τα δημητριακά, που διαλύθηκε στο πάτωμα σκορπώντας γάλα και μελωμένα δαχτυλιδάκια παντού. Κατέβηκε από το κρεβάτι, μάζεψε την ζακέτα από την καρέκλα όπου την είχε πετάξει,την φόρεσε και βγήκε από το δωμάτιο. Προχώρησε στον διάδρομο και έφτασε στην κρεβατοκάμαρα των γονιών του. Μπήκε μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα και τους είδε να κοιμούνται,ο μπαμπάς ροχάλιζε δυνατά. Έπαιζαν τέλεια το ρόλο τους, αλλά θα τους έδειχνε ότι είναι εξυπνότερος. Ανυπομονούσε να δει το χαζό βλέμμα τους όταν θα εμφανιζόταν μπροστά τους, την στιγμή που αυτοί θα έβαζαν τα δώρα κάτω από το δέντρο. Έφυγε από το δωμάτιο και πήγε στο σαλόνι. Η μόνη πηγή φωτός, ήταν τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, που αναβόσβηναν με γρήγορους ρυθμούς, δημιουργώντας παράξενες σκιές που γεννιούνταν και πέθαιναν συνεχόμενα, χωρίς σταματημό. Το πλησίασε, κανένα δώρο δεν βρισκόταν ακόμα γύρω από την βάση του, μόνο μια μικρή κεραμική φάτνη. Το βλέμμα του έπεσε σε ένα τραπεζάκι που βρισκόταν λίγο πιο πέρα. Ένα ποτήρι γάλα και ένα πιατάκι με κουλουράκια περίμεναν τον Άγιο. “Βλακείες”σκέφτηκε και παίρνοντας το ποτήρι,ήπιε το γάλα μονορούφι. Το άφησε, άδειο πλέον, στο τραπεζάκι και μετά έφαγε σχεδόν όλα τα κουλουράκια. Άφησε ένα μισοφαγωμένο πίσω στο πιατάκι. “Αυτό φτάνει και περισσεύει στον χοντρομπαλά” σκέφτηκε και ένα γελάκι του ξέφυγε. Κοίταξε γύρω του για να βρει μια καλή κρυψώνα και τελικά κατευθύνθηκε στην μεγάλη πολυθρόνα, στην άλλη μεριά του σαλονιού. Από εκεί θα τους έβλεπε αμέσως μόλις έμπαιναν φορτωμένοι με τα δώρα. Θα περίμενε να τα βάλουν γύρω από το δέντρο και τότε θα πεταγόταν φωνάζοντας. Σίγουρα θα τους κοβόταν το αίμα, μπορεί να τα έκαναν και πάνω τους από την τρομάρα. Χαμογέλασε στην σκέψη, και αφού φαντάστηκε την σκηνή με κάθε λεπτομέρεια, κρύφτηκε όσο μπορούσε καλύτερα πίσω από την πολυθρόνα και περίμενε. Είχε περάσει αρκετή ώρα, δεν ήξερε πόση, και είχε αρχίσει να νυστάζει. Έπιασε τον εαυτό του σχεδόν έτοιμο να αποκοιμηθεί μερικές φορές, αλλά άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και κούνησε το κεφάλι του να το καθαρίσει από την υπνηλία. Άπλωσε όσο μπορούσε τα πόδια του που είχαν μουδιάσει από το βάρος του, αφού τόση ώρα καθόταν πάνω τους. Πότε θα έρχονταν επιτέλους; Τον είχε κουράσει αυτή η αναμονή, αλλά δεν θα το έβαζε κάτω, θα περίμενε όσο χρειαζόταν. Τότε του φάνηκε ότι άκουσε κάποιον θόρυβο. Έμεινε ακίνητος, σχεδόν σταμάτησε να ανασαίνει, και αφουγκράστηκε. Νάτος πάλι, ξανακούστηκε. Λίγο πιο δυνατός, αλλά δεν προερχόταν από το χωλ όπου βρισκόταν το δωμάτιο των γονιών του όπως περίμενε, αλλά από το σαλόνι, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Προσεκτικά, έβγαλε λίγο το κεφάλι του από την κρυψώνα του, όσο ακριβώς χρειαζόταν για να ρίξει μια ματιά. Στην αρχή δεν πρόσεξε κάτι, αλλά μετά ο θόρυβος ξανακούστηκε και του τράβηξε την προσοχή στον τοίχο, όπου δίπλα του βρισκόταν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μια τρύπα είχε εμφανιστεί πάνω του. “Τι στο καλό;” σκέφτηκε ο Τίμυ και τότε ρωγμές εμφανίστηκαν να διατρέχουν την επιφάνεια του τοίχου. Ξεκινούσαν από την τρύπα και απλώνονταν, διασταυρούμενες και καλύπτοντας η μία την άλλη και σχημάτισαν ένα τετράγωνο, που ξεκινούσε από το πάτωμα και ήταν γύρω στο ενάμιση μέτρο μακρύ στην κάθε πλευρά του. Η τρύπα άρχισε να μεγαλώνει και στο τέλος κάλυψε όλη την επιφάνεια του τετραγώνου. Ούτε ένα κομματάκι από τα υλικά που ήταν φτιαγμένος ο τοίχος δεν έπεσε κάτω, απλά εξαφανίστηκαν και έπαψαν να υπάρχουν. Κόκκινα τούβλα εμφανίστηκαν ξαφνικά και στεφάνωσαν την περιφέρεια της τρύπας. Εκεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Τίμυ, είχε δημιουργηθεί από το τίποτα ένα τζάκι. Κούτσουρα εμφανίστηκαν μέσα του, φλόγες τα τύλιξαν και τα έκαψαν μέσα σε δευτερόλεπτα, μέχρι που δεν έμεινε τίποτα άλλο, παρά στάχτη και αποκαΐδια. Τότε κάτι έπεσε - από την καμινάδα;- με θόρυβο στο δάπεδο του τζακιού σηκώνοντας συννεφάκια στάχτης. Κάτι ακόμα ακούστηκε να κατεβαίνει και μετά από λίγο ο Τίμυ είδε έναν μεγάλο κόκκινο σάκο να εμφανίζεται σιγά σιγά, λες και κάποιος από πίσω τον έσπρωχνε. Με ένα τελευταίο σπρώξιμο, ο σάκος βρέθηκε ολόκληρος στο σαλόνι και από πίσω του εμφανίστηκε να βγαίνει μέσα από το τζάκι, μια ογκώδης φιγούρα, ντυμένη στα κόκκινα. Ο Άγιος Βασίλης, στερέωσε καλά τον σκούφο του που είχε χαλαρώσει και τίναξε λίγες στάχτες από την στολή του. Κοίταξε το χριστουγεννιάτικο δέντρο που υψωνόταν μπροστά του και κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι του. Τότε σήκωσε τα χέρια του σαν να του ήρθε μια ιδέα, έσκυψε, άνοιξε τον σάκο, και αφού έψαξε για λίγο έβγαλε ένα μικρό αστραφτερό στολίδι. Το έβαλε σε ένα άδειο κλαδάκι, πισωπάτησε λίγο για να θαυμάσει το έργο του και έτριψε τα χέρια του, σαν παιδί που μόλις έκανε μια πανέξυπνη σκανταλιά. Ο Τίμυ δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Δεν ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, έτσι δεν είναι; “Ονειρεύομαι” σκέφτηκε, “έχω αποκοιμηθεί και ονειρεύομαι, όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, από ένα χαζό όνειρο.” Για να το αποδείξει στον εαυτό του, τράβηξε μια γερή τσιμπιά στο χέρι του. Ο πόνος που ξεπήδησε και το κοκκίνισμα στο δέρμα του, τον έπεισαν πέρα από κάθε αμφιβολία πως ήταν ξύπνιος. Ο Άγιος σιγομουρμούριζε μια χριστουγεννιάτικη μελωδία, ενώ είχε ανοίξει πάλι τον σάκο του και έψαχνε μέσα του, όταν το βλεμμα του έπεσε στο τραπεζάκι που βρισκόταν λίγο πιο πέρα. Πάγωσε στην θέση του, έμεινε ακίνητος για αρκετά δευτερόλεπτα και παρατώντας τον σάκο, σηκώθηκε και πήγε στο τραπεζάκι. Έμεινε για λίγο να το παρατηρεί, μετά πήρε το μισοφαγωμένο κουλουράκι και το κοίταξε προσεκτικά. Το άφησε στο πιατάκι, έπιασε το άδειο ποτήρι, το έφερε στην μύτη του και κλείνοντας τα μάτια του, άρχιζε να το μυρίζει σαν κυνηγόσκυλο που προσπαθεί να πιάσει μια μυρωδιά. Η τελευταία εισπνοή ήταν η πιο βαθιά και πιο μεγάλη σε διάρκεια. Μετά άφησε το ποτήρι στο τραπέζι και γυρνώντας το κεφάλι του απότομα, κοίταξε κατάματα τον Τίμυ με μάτια κατακόκκινα σαν αναμένα κάρβουνα. Ένας λυγμός ξέφυγε από το αγόρι, που κρύφτηκε γρήγορα πίσω από την πολυθρόνα. Όχι για πολύ όμως, γιατί αυτή μετακινήθηκε απότομα, λες και κάτι αόρατο την έσπρωξε με δύναμη. Ο Τίμυ έμεινε ακάλυπτος να κοιτάζει τρέμοντας τον Άγιο που τον πλησίαζε. Κάθε βήμα που έκανε, τράνταζε το σπίτι, σαν να γινόταν σεισμός, αλλά δεν ήταν σταθερό. Ήταν λες και ο Άγιος παραπατούσε. Σταμάτησε τότε και ισορροπώντας μία στο ένα πόδι και μία στο άλλο, έβγαλε τις μπότες από τα πόδια του. Ο Τίμυ πρόσεξε με τρόμο ότι δεν ήταν ανθρώπινα, αλλά αντί για δάχτυλα είχαν διχαλωτές οπλές. Μια ζεστή υγρασία απλώθηκε στα πόδια του και είδε τότε ότι το κεφάλι του Άγιου Βασίλη πρήστηκε. Ο σκούφος έφυγε από πάνω του ενώ αυτό μεγάλωνε και αποκτούσε φρικιαστικές γωνίες, αφού το κρανίο από μέσα ανασχηματιζόταν τσιτώνοντας το δέρμα. Δύο εξογκώματα εμφανίστηκαν στο μέτωπο του και δυο στριφογυριστά κέρατα δημιουργήθηκαν, ενώ το στόμα μεγάλωσε και γέμισε σουβλερά δόντια. Το σώμα άλλαζε επίσης, διογκώθηκε, ενώ η πλάτη καμπούριασε, τα δάχτυλα μάκρυναν και γαμψά νύχια ξεπετάχτηκαν από τις άκρες τους. Το πλάσμα κάλυψε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου την απόσταση που τους χώριζε και στάθηκε μπροστά από το αγόρι, που το κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια, ανήμπορο να σπάσει την παράλυση που το είχε κυριεύσει. Έσκυψε και το μύρισε αργά, ενώ παχύρευστα σάλια έτρεχαν από το στόμα του πάνω στην λευκή γενειάδα του, που είχε αραιώσει και θύμιζε διαλυμένο ιστό αράχνης. «Δεν ξέρεις ότι αυτήν την νύχτα δεν κυκλοφοράει ούτε ποντίκι;» τον ρώτησε με μια λαρυγγώδη, βαθιά φωνή. «Αλλά και εσύ δεν είσαι τίποτε άλλο, παρά ένα μικρό ποντίκι. Ένα πολύ άτακτο ποντίκι, που του αρέσει να πίνει γάλα και να ροκανίζει κουλουράκια. Τα δικά μου τα κουλουράκια!» συμπλήρωσε και άρπαξε τον Τίμυ από το πρόσωπο. Τον σήκωσε στον αέρα και έμεινε να τον κοιτάει στα μάτια για αρκετή ώρα. Μετά τον άφησε να πέσει στο πάτωμα και κούνησε το κεφάλι του ικανοποιημένο. «Τέλεια, είσαι τέλειος» είπε το πλάσμα στον Τίμυ. «Βλέπεις, οι Μετρημένες Μέρες μου τελειώνουν σήμερα και ούτε που φανταζόμουν ότι θα έβρισκα κάποιον κατάλληλο, τόσο γρήγορα. Αυτό θα είναι το τελευταίο δώρο μου» είπε και άρπαξε ξανά το αγόρι με το αριστερό χέρι. Σήκωσε τότε το δεξί μπροστά από το πρόσωπο του Τίμυ. Ο δείκτης άρχισε να μακραίνει και το γαμψό νύχι ίσιωσε και λέπτυνε τόσο που έμοιαζε με βελόνα. Μια βελόνα που έσταζε ένα κατάμαυρο, παχύρευστο υγρό. Το πλησίασε στο αριστερό μάτι του αγοριού και με μια απότομη κίνηση το κάρφωσε στην γωνία του, εκεί ακριβώς που ο βολβός ακουμπούσε στην κόγχη. Ο Τίμυ ούτε καν ούρλιαξε, έμεινε μόνο να σπαρταράει κάτω από την λαβή του πλάσματος. Μετά από λίγο το πλάσμα τράβηξε το δάχτυλο του και άφησε το αγόρι να πέσει στο πάτωμα. «ΧΟ!ΧΟ!ΧΟ! Καλά Χριστούγεννα!» είπε και πέτρωσε. Πέτρα αντικατέστησε την ζωντανή σάρκα και ρωγμές άρχισαν να την διατρέχουν. Κομμάτια άρχισαν να σπάνε και να πέφτουν στο πάτωμα, το δεξί κέρατο ράγισε στην βάση του, έπεσε και διαλύθηκε σε μικρά κομμάτια, μετά και το αριστερό. Το ένα χέρι αποκόπηκε στον καρπό και σκόρπισε στο δάπεδο και σε λίγο το μόνο που είχε απομείνει από το πλάσμα ήταν ένας άμορφος σωρός, που καλυπτόταν από την κόκκινη στολή. Σε λίγο και αυτά τα κομμάτια εξαϋλώθηκαν, ένας μικρός καπνός αναδεύτηκε στον αέρα, μέχρι που διαλύθηκε και αυτός. Το μόνο που είχε μείνει στο πάτωμα ήταν η άδεια φορεσιά. Το αγόρι πήρε μια βαθιά ανάσα, σαν κάποιον που κόντευε να πνιγεί και κατάφερε την τελευταία στιγμή να βγει στην επιφάνεια και άνοιξε τα μάτια του. Έπιασε το αριστερό μέρος του προσώπου του, που ήταν μια εστία έντονου πόνου. Πριν προλάβει να κάνει ή να σκεφτεί οτιδήποτε, ο πόνος απλώθηκε σε όλο του το κορμί και σπασμοί το συντάραξαν. Η πλάτη του κύρτωσε σχηματίζοντας τόξο και αφροί άρχισαν να βγαίνουν από το στόμα του. Τα σαγόνια του έκλεισαν σφιχτά, κάνοντας τα δόντια να τρίξουν. Τότε τα άκρα του άρχισαν να μακραίνουν. Μπορούσε μέσα στα κύματα πόνου που τον πλημμύριζαν, να καταλάβει τα κοκκαλά του να επιμηκύνονται και τους μύες του να μεγαλώνουν και να σκληραίνουν. Το στήθος του πλάτυνε και οι ωμοπλάτες του απομακρύνθηκαν η μία από την άλλη. Τα μαλλιά του μάκρυναν και τρίχες εμφανίστηκαν στο στήθος του, στις μασχάλες του και στο εφηβαίο του. Ανάμεσα στους σπασμούς του πρόσεξε ότι και το όργανο ανάμεσα στα πόδια του είχε μεγαλώσει και αυτό, αλλά γρήγορα η θέα εμποδίστηκε από την κοιλιά του που φούσκωσε απότομα και μεγάλωσε. Το στήθος του,που μέχρι πριν λίγο ήταν σφιχτό κρέμασε, και οι μύες πλαδάρεψαν. Τα μακριά μαλλιά άσπρισαν και το ίδιο συνέβηκε και με την γενειάδα που είχε ξεφυτρώσει στο πρόσωπο του. Κατάφερε να ανασηκωθεί λίγο και το βλέμμα του έπεσε στον καθρέφτη που βρισκόταν στο σαλόνι και άρχισε να ουρλιάζει με όλη του την δύναμη, καταλαβαίνοντας πλέον ποια ήταν η μοίρα του. Ο Άγιος Βασίλης κούμπωσε και το τελευταίο κουμπί της στολής του, φόρεσε τον σκούφο στο ασπρόμαλλο κεφάλι του και μάζεψε τα μικρά στρογγυλά γυαλάκια του από το πάτωμα. Τα φόρεσε στην άκρη της μύτης του και πήγε στον σάκο. Έψαξε για λίγο και άφησε κάτω από το δέντρο τα δώρα για το ζευγάρι που ζούσε στο σπίτι. Μετά έφαγε το μισοφαγωμένο κουλουράκι και χαμογέλασε ευχαριστημένος. Πήρε τον σάκο του και σκαρφάλωσε στην καμινάδα, ενώ το τζάκι έκλεινε πίσω του και ο τοίχος γινόταν όπως και πριν. Βγήκε έξω στην σκεπή, ενώ η καμινάδα εξαφανιζόταν, ακούμπησε τον σάκο στο πίσω κάθισμα του έλκηθρού του και ατένισε τον νυχτερινό ουρανό. Μετά κοίταξε την απέραντη πόλη που απλωνόταν μπροστά του. Μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου είχε περάσει όσο βρισκόταν σε αυτό το σπίτι, αλλά είχε χιλιάδες, εκατομμύρια ακόμα να επισκεφθεί. Η πρώτη από τις Μετρημένες Μέρες του μόλις ξεκινούσε. SymphonyX13 Δεκέμβριος 2015 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 18, 2015 Share Posted December 18, 2015 Μπρρρ... Ανατριχιαστικό! Πολύ ωραία ιστορία και μου θύμισε κάπως τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ, τα ορίτζιναλ παραμύθια, που τα χρησιμοποιούσαν για να τρομάξουν τα παιδιά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted December 18, 2015 Share Posted December 18, 2015 Πόσο τσογλ@ν@κι ο μικρός! Δημήτρη κατάφερες κι έφτιαξες ιστορία τρόμου με τον Άι Βασίλη, respect φίλε μου! Ωραία ιστορία, μου κατέστρεψες την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μια κι έξω. Εκείνη η περιγραφή σου της αλλαγής θα με στοιχειώνει στο εξής κάθε χρόνο. Δεν ξανακάθομαι στα γόνατα Άι Βασίλη ποτέ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted December 18, 2015 Author Share Posted December 18, 2015 Μπρρρ... Ανατριχιαστικό! Πολύ ωραία ιστορία και μου θύμισε κάπως τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ, τα ορίτζιναλ παραμύθια, που τα χρησιμοποιούσαν για να τρομάξουν τα παιδιά. Oμολογώ ότι όταν διάβασα την πρόθεση σου να διαβάσεις την ιστορία και έχοντας στο μυαλό μου το πανέμορφο παραμύθι που έγραψες, σκέφτηκα "Ωχ, δύσκολο να της αρέσει", υποθέτωντας ότι ίσως οι ιστορίες τρόμου, δεν αποτελούν μέρος των αναγνωσμάτων σου. Χαίρομαι όμως πολύ που σου άρεσε, όπως και για τον παραλληλισμό που έκανες με τις αυθεντικές ιστορίες των Αφελφών Γκριμ, που ήταν πολύ πιο τρομακτικές από τις εκδοχές που μάθαμε. Σε ευχαριστώ πολύ τόσο για την ανάγνωση, όσο και για το σχόλιο. Πόσο τσογλ@ν@κι ο μικρός! Δημήτρη κατάφερες κι έφτιαξες ιστορία τρόμου με τον Άι Βασίλη, respect φίλε μου! Ωραία ιστορία, μου κατέστρεψες την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μια κι έξω. Εκείνη η περιγραφή σου της αλλαγής θα με στοιχειώνει στο εξής κάθε χρόνο. Δεν ξανακάθομαι στα γόνατα Άι Βασίλη ποτέ. Σπύρο φίλε μου, χαίρομαι που η ιστορία λειτούργησε τόσο ευεργετικά για σένα και θα έχεις πλέον μια κακιά συνήθεια λιγότερη. Μα κοτζάμ μαντράχαλος, να κάθεσαι ακόμα στα πόδια Αγιο-Βασίληδων; :rofl: Σοβαρά τώρα ,χαίρομαι που σου άρεσε φίλε μου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted December 18, 2015 Share Posted December 18, 2015 Μπρρρ... Ανατριχιαστικό! Πολύ ωραία ιστορία και μου θύμισε κάπως τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ, τα ορίτζιναλ παραμύθια, που τα χρησιμοποιούσαν για να τρομάξουν τα παιδιά. Oμολογώ ότι όταν διάβασα την πρόθεση σου να διαβάσεις την ιστορία και έχοντας στο μυαλό μου το πανέμορφο παραμύθι που έγραψες, σκέφτηκα "Ωχ, δύσκολο να της αρέσει", υποθέτωντας ότι ίσως οι ιστορίες τρόμου, δεν αποτελούν μέρος των αναγνωσμάτων σου. Χαίρομαι όμως πολύ που σου άρεσε, όπως και για τον παραλληλισμό που έκανες με τις αυθεντικές ιστορίες των Αφελφών Γκριμ, που ήταν πολύ πιο τρομακτικές από τις εκδοχές που μάθαμε. Σε ευχαριστώ πολύ τόσο για την ανάγνωση, όσο και για το σχόλιο. Τι λες καλέ; Το ότι μου βγαίνει το παραμυθίστικο κυρίως, στο γράψιμο, δε σημαίνει όταν δεν απολαμβάνω τις ιστορίες των King, Masterton και λοιπών τρομολάγνων, εσού συμπεριλαμβανομένου. Οπότε no worries. Ελπίζω να διαβάσω κι άλλες παρόμοιες! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 29, 2015 Share Posted December 29, 2015 Α πα πα βλάσφημε! Τον Αη Βασίλη βρήκες να μαγαρίσεις; Φτου και ξαναφτού σου! Τέσπα επειδή και μεις βλάσφημα όντα είμαστε, η ιστορία σου είχε πλάκα. Μόνο που δεν κατάλαβα αν τελικά θα έπαιρνε τη θέση του αν δεν του είχε φάει τα κουλουράκια. Εννοώ, και γω τσαντίζομαι άμα μου τρων τις λιχουδιές, μα αυτός είναι totally next level τσαντίλας. Το ότι ήταν σατανάκος από μέσα σήμαινε κάτι; Ετσι θα σατανιζόταν και ο Τίμυ στο τέλος της καριέρας του; Αν ήθελα κάτι παραπάνω θα ήθελα περισσότερες διευκρινίσεις για αυτό το θέμα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted December 30, 2015 Author Share Posted December 30, 2015 (edited) Xαίρομαι που σου άρεσε Ειρήνη,( το "είχε πλάκα" αυτό μου δίνει να καταλάβω, ή τουλάχιστον να ελπίζω ) και σε ευχαριστώ για την ανάγνωση και το σχόλιο. Η ιστορία γράφτηκε με κάθε καλή, γιορτινή και λίγο "κάφρικη" διάθεση, όπως καταλαβαίνεις. Κατα πρώτο ήθελα να γράψω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία τρόμου και ποιος καλύτερος πρωταγωνιστής από τον Άγιο Βασίλη; Λίγο οι ταινίες με τον Krampus, το διαβολικό πνεύμα των χριστουγέννων, που τιμωρεί τα κακά παιδιά, λίγο που πάντα αναρωτιόμουν τι θέλει να πει ο ποιητής στο πασίγνωστο "Santa Claus Is Comin' To Town" όταν μας λέει: "He knows if you've been bad or good So be good for goodness sake". Τί γίνεται αν δεν είσαι καλός, δεν παίρνεις δώρα ή κάτι πολύ χειρότερο; Οπότε έβαλα τον Άγιο να έχει διπλή υπόσταση και καλή και κακή. Και όταν τελειώνουν οι "μετρημένες μέρες" του που αντιστοιχούν σε παραμονές χριστουγέννων, (δεν ξέρω, 666 ίσως; )πρέπει να βρει έναν αντικαταστάτη από ένα πραγματικά κακό παιδί, κάτι που σίγουρα είναι το τσογλ@ν@κι που λέει και ο Σπύρος, ο Τίμυ που είναι αναφορά στην πιο διάσημη χριστουγεννιάτικη ιστορία, όπως και το "Βλακείες!" Μου άρεσε ο παραλληλισμός που έκανε η Έλενα με τις ιστορίες των αδελφών Γκριμ. Άντε τώρα να είσαι πιτσιρίκι και να σου λέει η γιαγιά σου αυτήν την ιστορία; Κάθεσαι ή δεν κάθεσαι καλά ολόκληρο τον χρόνο; Edited December 30, 2015 by SymphonyX13 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 30, 2015 Share Posted December 30, 2015 Tiny Tim ε; Μου πέρασε και μένα αλλά....μετά τον έκανες παλιόπαιδο και απομακρύνθηκες! Να 'σαι καλά Δημήτρη! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted January 13, 2016 Share Posted January 13, 2016 Μετά τα "παραμύθια" που διάβασα πρέπει να πω ότι η ιστορία αυτή είναι ιδιαίτερα απολαυστική. Βέβαια κάθε φορά που διαβάζω ιστορία σου τα ίδια λέω αλλά δεν παύει να είναι η αλήθεια. Για μένα πάντως είναι άνετα στις Top 5 καλύτερες σου και άμα συνεχίσεις με αυτό το ρυθμό μάλλον θα πρέπει να κάνω χώρο στα ράφια μου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted January 13, 2016 Author Share Posted January 13, 2016 Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα για την ανάγνωση και τα σχόλια. Χαίρομαι που σου άρεσε και αυτή η ιστορία φίλε μου, πραγματικά χαίρομαι! Τώρα όσο για την τελευταία σου πρόταση, παραείναι τρελλό όνειρο για μένα, αφού από όταν μου κόλλησε το μικρόβιο της συγγραφής ο φίλος μου ο madnjim, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο. Το μόνο που έχω σκεφτεί είναι να τις μαζέψω μια μέρα και να πάω σε ένα τυπογραφείο να τις τυπώσω σε ένα - δύο αντίτυπα, έτσι για την πάρτη μου βρε αδερφέ! Όμως δεν κοστίζει τίποτα να ονειρεύεται κάνεις, έτσι; Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ! Υ.Γ. Όσο για τα "παραμύθια" που αναφέρεις, μια-δυο μέρες πριν φτιάξεις το συγκεκριμένο τόπικ, είχα αναφερθεί σε αυτήν την συλλογή, στο "Τι διαβάζετε από τρόμο" και είχα περίπου την ίδια άποψη με εσένα... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted January 18, 2016 Share Posted January 18, 2016 Φίλε Δημήτρη εγώ απόλαυσα τρελά την ιστορία σου!! Την γούσταρα απίστευτα!! Ανατριχιαστικές περιγραφές με λεπτομέρεια που δεν κουράζουν, μία εξέλιξη που δεν κρύβει κάτι το απρόσμενο αλλά όσο την βλέπεις τόσο ΔΕ θες να το παραδεχτείς ότι θα συμβεί αυτό.Ήταν ένα σφηνάκι το οποίο αν το διάβαζα τα Χριστούγεννα θα μου άρεσε περισσότερο φαντάζομαι ;)Πολύ καλό πάντως! Εύγε ;) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted January 18, 2016 Author Share Posted January 18, 2016 Σε ευχαριστώ πολύ γΙα την ανάγνωση και το σχόλιο φίλε Γιάννη. Χαίρομαι που σου άρεσαν οι "Μετρημένες Μέρες" και πέρασες καλά μαζί τους. Ναι, από κάποιο σημείο και μετά φαίνεται ξεκάθαρα τι πρόκειται να γίνει. Δεν ήθελα όμως να αλλάξω το τέλος, από την αρχή αυτό είχα σκεφτεί και είναι ταιριαστό νομίζω για έναν χαρακτήρα όπως ο Τίμυ, αλλά και για μια στορία τρόμου, με αυτό το θέμα. "Χριστούγεννα και τρόμος". Νομίζω, απ'οτι διαβάζω δηλαδή, ότι βγήκε ενδιαφέρον συνδιασμός! Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted January 24, 2016 Share Posted January 24, 2016 Φαίνεται το έχει η μέρα να πέφτω σε Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, ίσως επειδή έχω μείνει πίσω... Την ευχαριστήθηκα την ιστορία σου. Μου άρεσε πολύ ο πιτσιρικάς, είναι ένας πολύ ζωντανός και αληθινός διαβολάκος πολύ ωραία παρουσιασμένος. Πάντως δεν βρήκα την ιστορία ανατριχιαστική ή τρόμου. Μάλλον μια έξυπνη ιδέα- “φάρσα” που καταφέρνει να απομυθοποιήσει και ταυτόχρονα να μυθοποιήσει (σε άλλο επίπεδο) τον Άγιο Βασίλη και αυτό το βρήκα πολύ πρωτότυπο και μου άρεσε πολύ. Τελικά καλός διαβολάκος είναι και ο Άγιος Βασίλης, αλλά έχει κι αυτός τα δίκια του. Να συμφωνήσω ότι φέρνει στον νου τα παραμύθια τρόμου, αλλά τώρα που μεγαλώσαμε δεν τα θεωρούμε τρόμου πια. Πολύ καλές οι περιγραφές που κάνεις με αποκορύφωμα την μεταμόρφωση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted January 24, 2016 Author Share Posted January 24, 2016 Xαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία και την ευχαριστήθηκες φίλε μου. Όπως αναφέρω και πιο πάνω, είχα αρκετά ερεθίσματα να την γράψω και θεώρησα τέλεια επιλογή τον Άγιο Βασίλη, για να τον παρουσιάσω έτσι όπως δεν τον έχουμε συνηθίσει. Να τον απομυθοποιήσω όπως λες, αλλά και να παρουσιάσω μια άλλη υπόσταση του, πιο διαβολική θα έλεγα, αλλά το πιο κάφρικη ταιριάζει καλύτερα νομίζω. Χαίρομαι που σου άρεσαν οι περιγραφές και η μεταμόρφωση. Λάτρης του τρόμου και ιδιαίτερα του υπερφυσικού εδώ και δεκαετίες, μου αρέσει αφάνταστα να βλέπω και να διαβάζω τέτοιες σκηνές. Και φαίνεται ότι καταφέρνω και εγώ να τις περιγράψω τουλάχιστον ικανοποιητικά! Μια ανάλογη σκηνή, υπάρχει στην πρώτη ιστορία που έγραψα, στην "Αγέλη" και παρόμοιες στο "Πάλι άργησες" και στο "Καπνός και Καθρέφτες".Σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και το σχόλιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 8, 2016 Share Posted December 8, 2016 Ωραία ιδέα! Creepy..! Τωρα μάθαμε τι παθαίνουν τα κακά παιδιά! Παρεμπιπτόντως γέλασα με τα κουλουράκια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted December 17, 2017 Author Share Posted December 17, 2017 Η μικρή ιστορία που έγραψα λίγες μέρες πριν, για την έκτη συγγραφική άσκηση δεν ήταν η πρώτη στην οποία "ταλαιπώρησα" τον Άγιο Βασίλη. Η πρωτιά ανήκει σε αυτήν την προ διετίας (σαν αύριο) ιστορία. Βump λοιπόν, αφού "ταιριάζει" στο κλίμα των ημερών που έρχονται... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.