Χρεολόγιο Ονείρων

[Morfeas]

Είδος: Δυστοπία επιστημονικής φαντασίας, με καρδιά ρομαντικής ιστορίας
Βία;/Σεξ; Κατάλληλο για όλους.
Αριθμός Λέξεων: 3848
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: 1. Η συμμετοχή μου για τον 41ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: ΕΦ, Θέμα: Χρέος.

2. Ειδικές ευχαριστίες στη Σόνυα, που με λυπήθηκε λόγω φόρτου εργασίας, και μου επισήμανε το βασικό πρόβλημα της πρώτης βερσιόν, πλας σχόλια, πλας ( ) τον τίτλο που ήταν δική της έμπνευση και πραγματικά με κάνει να αναρωτιέμαι αν, σαν την πυργοδέσποινα κι αυτή, μπαίνει μες στο μυαλό μου και ξέρει καλύτερα από μένα τι -υποσυνείδητα τόσο καιρό- ήξερα κι εγώ. Πολλά respect, τόσα που δεν ξέρω πώς θα ξεχρεώσω

Αρχείο:Χρεολόγιο Ονείρων.doc

[Ballerond]

Φιλε Μορφεα απλα συγχαρητηρια απο εμενα. Επιασες ενα θεμα που μου ειχε περασει απο το μυαλο, αλλα δεν προχωρησα γιατι φοβομουν πως θα το αποδωσω, και εβαλες μια συμπαθεστατη ιστορια αγαπης μεσα του.

Γροθια στην σημερινη μας εποχη και οιωνος για το ασχημο μελλον που μας περιμενει.

 

Μου αρεσαν πολυ οι χαρακτηρες, τα συναισθηματα που βγαζανε, οι ανησυχιες τους, ολα. Οι διαλογοι ζωντανοι και ρεαλιστικοι. Ισως ηθελα μονο λιγο περισσοτερη αναφορα στην Χανκα και στον Θολο αλλα λεπτομερεια ;)

 

Και λατρεψα το τελος. Το απλα νοημα της ζωης. Αν δεν στρωσεις κωλο δεν κανεις τιποτα.

Μπραβο και παλι απο εμενα. Το αγαπησα και θα το ξαναδιαβασω σιγουρα

[Old man & SiFi]

Τι ωραία ιστορία! Κοιτάω σαν χαζός μια την οθόνη και μια το πληκτρολόγιο. Θέλω να βρω να γράψω κάτι αντάξιό της και δεν μπορώ…

Τι να πρωτοπαινέψει κανείς; Τους χαρακτήρες (ο κομπάρσος συνάδελφος κλέβει την παράσταση), την κοσμοπλασία, την γραφή, τις εικόνες, την τρυφερότητα, τον ρεαλισμό, τους παραλληλισμούς με το σήμερα…(ξέχασα κάτι;)

Την λάτρεψα (αν υπάρχει κανείς που δεν το κατάλαβε).
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

[MadnJim]

Φίλε Νικόλα, ενδιαφέρουσα η ιστορία σου. Θα χρησιμοποιήσω την τυποποιημένη φόρμα σχολιασμού μιας και πρόκειται για διαγωνισμό.

 

Τι κατάλαβα:

 

Σε κάποια απροσδιόριστη μελλοντική εποχή, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο τάξεις, αυτοί που ζουν στην επιφάνεια κάτω από τον θόλο, και αυτοί που ζουν στη υπόγεια χώρα και εργάζονται για τους "πάνω". Η επιλογή τους γίνεται με βάση τα χρέη τους, που κληρονομούνται από γονιό σε παιδί, έτσι που οι περισσότεροι γεννιούνται και ζουν όλη τους τη ζωή στο τεχνητό υπόγειο περιβάλλον, χωρίς καμία ελπίδα να βγουν κάποτε στην επιφάνεια. Ένας κάτοικος της υπόγειας χώρας ερωτεύεται παράφορα μια κοπέλα που εργάζεται σε κοντινό μ' αυτόν πόστο. Του γίνεται έμμονη ιδέα, δεν μπορεί να την βγάλει από το μυαλό του. Φροντίζει να μετατεθεί ακόμα πιο κοντά της, ώστε να την βλέπει όσο το δυνατόν πιο συχνά. Ο φίλος του τον προτρέπει να της μιλήσει, κι όταν το κάνει εκείνη δέχεται να βγει έξω μαζί του για φαγητό. Χρεώνεται κι άλλο για να της αγοράσει ένα δώρο, και στο τραπέζι ακολουθεί κάθε συμβουλή που του έδωσε ο φίλος του για να δείξει ενδιαφέρον τύπος. Όμως, και παρά το γεγονός ότι αρέσει στην κοπέλα, εκείνη ονειρεύεται να βγει σύντομα στην επιφάνεια, αφού πρώτα πουλήσει μέρη του σώματός της για να ξεχρεώσει το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της, και να δικαιούται πλέον την αναβάθμιση. Χωρίζουν στο κατώφλι της κοπέλας, με εκείνον απογοητευμένο να αρνείται αυτό που τόσο διακαώς ήθελε, να συνευρεθεί μαζί της, κάτι για το οποίο κατακρίνει μετά τον εαυτό του.

 

 

Τι μου άρεσε:

 

Η γραφή σου φυσικά! Έχεις ένα ωραίο τρόπο να δίνεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις των χαρακτήρων σου. Καλή η ροή της, χωρίς σκαλώματα. Πολύ καλό το δέσιμο με το θέμα, ίσως το καλύτερο του διαγωνισμού.

 

 

Τι δεν μου έκατσε καλά:

 

-Καταρχήν το ρομαντικό του στοιχείο, είναι εντελώς έξω από τα γούστα μου, και ειλικρινά, αν δεν έπρεπε να τη διαβάσω για τον διαγωνισμό, θα την προσπερνούσα όπως θα έκανα με οποιοδήποτε άλλο ερωτικοσυναισθηματικό ανάγνωσμα. Φυσικά δε φταις εσύ γι' αυτό, απλά είναι το είδος που βαριέμαι περισσότερο.

-Τα ονόματα. Είμαι σίγουρος πως μπορούσες να βρεις πολύ καλύτερα από το "Σαράκος" και "Τσύφης" (που με παραπέμπουν στα "σαράκι" και "τσίπης" αντίστοιχα, και μου χαλάει αμέσως η ατμόσφαιρα γιατί μου φαίνεται αστείο).

-Ο τρόπος που ακολουθούσε τόσο πιστά κάθε συμβουλή του φίλου του, το βρήκα υπερβολικό. Κι άλλοι καψουρευτήκαμε, το εκμυστηρευτήκαμε στους φίλους μας, και τελικά ότι να 'ναι κάναμε την κρίσιμη στιγμή που όλα σβήνουν και χάνονται και αρχίζει ο κρύος ιδρώτας και ο γλωσσοδέτης. 

-Κι εδώ πιθανότατα να φταίω εγώ, αλλά έφτασα στο τέλος και είπα "so?". Γιατί διάβαζα τόση ώρα; Για να καταλήξει ο τύπος μόνος του να αναρωτιέται πόσο μαλάκας είναι; Κάτι μου λείπει εκεί, κάτι για να κλείσει, δεν ξέρω, ίσως ότι αποφασίζει να τα βροντήξει όλα κάτω, και σε μια έκρηξη αγάπης να ξεπουλήσει κι αυτός το μισό κορμί του για να την ακολουθήσει; Να προσπαθήσει να την ακολουθήσει έτσι κι αλλιώς και να σκοτωθεί στην έξοδο; Ή έστω να επιστρέψει έξω από το σπίτι/διαμέρισμα/whatever της κοπέλας, και να καταλήξουν στα ιδρωμένα σεντόνια, ακόμα κι αν πρόκειται για μία μόνο φορά; Κάτι...

 

 

Γενικά:

 

Μια ιδιαίτερα καλογραμμένη ιστορία, έντονα εστιασμένη στους χαρακτήρες εις βάρος της πλοκής (για μένα τουλάχιστον). Θα μου άρεσε αν γινόταν και κάτι τελικά, και δεν έμενε μόνο στα συναισθήματα. Ο κόσμος, αυτό το επιφάνεια και ανέσεις - υπόγεια και δουλειά για τους "πάνω", μου θύμισε πολύ ένα ανάλογο επεισόδιο του Stargate SG-1.

 

 

Για το γεγονός ότι υπήρξε beta reader δεν θα πω κάτι, ειδικά μιας και εγώ είχα δύο...  

 

Καλή επιτυχία!

Edited January 27, 2016 by MadnJim

[jjohn]

Καλησπέρα Νίκολα,

 

Το  πολύ πολύ χρήσιμο σχόλιο μου:

 

Δόξα τω Θεώ  πρόλαβες!!!!

Δεν μπορώ να βρω κάτι να να κράψω....

Ίσως θα προτιμούσα διαφορετικό τέλος, αλλά και αυτό δουλεύει καλά. Σε  Dystopian  κοινωνία ήμαστε στο κάτω κάτω.....

 

Αυτά!

Καλή  επιτυχία!

 

Υ.Γ Αν  ....  με τα μάτια, η μισή   Ελλάδα θα ήταν έγκυος από μένα 

 

εδιτ: Δεν υπήρχε καλύτερη ιστορία για να κάνω το 1.300ο post μου

Edited January 29, 2016 by jjohn

[alkinem]

Δεν έχω κάτι να προσθέσω, πέραν όσων έχουν ήδη ειπωθεί. Καλογραμμένη, συγκινητική και άκρως μελαγχολική. Δεν είχε ουσιαστικά πλοκή, αλλά οι ιδιαιτέρως ζωντανοί χαρακτήρες εξισορροπούσαν αυτήν την έλλειψη.

Καλή σου επιτυχία.

[Tiessa]

Μου άρεσε πάρα πολύ. Χαίρομαι που πρόλαβες και την έγραψες. Πολύ ενδιαφέρουσα η μίξη του ρομαντισμού με τον κυνισμό και τη δυστοπία.

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, μένοντας στο πόσο καλή ήταν και η σύλληψη και η ιστορία, αλλά για να κλείσω όπως ξεκίνησα, χρησιμοποιώ κι εδώ τον τύπο σχολιασμού που έκανα και στις άλλες ιστορίες του διαγωνισμού.

 

Τα καλά νέα είναι ότι:

 

 

1. Είναι εντελώς και απολύτως εντός θέματος. Το Χρέος κινεί και διέπει την ιστορία και όχι μόνο ως γενικότερη ιδέα αλλά κανονικά, σε κάθε συναλλαγή, εξ ου και το Χρεολόγιο.

2. Μου αρέσει πολύ ο τίτλος. Αλλά πάρα πολύ!

3. Παρότι είναι συνηθισμένο μοτίβο σε ε.φ. οι χωρισμένοι κόσμοι, ο Μέσα και ο Έξω, ο Πάνω και ο Κάτω, και διάφορες παραλλαγές τους, δεν έπεσες στην παγίδα να είναι εντελώς άσπρο και μαύρο το τοπίο. Κατ' αρχήν είναι πολύ καλό που δεν βλέπουμε τίποτα από τον Θόλο. Μένει στο μυστήριο. Και στη συνέχεια είναι πολύ καλό που οι σκλάβοι του κόσμου του ήρωα έχουν και τις μικρές τους απολαβές. Έχουν δικαίωμα να βγουν να φάνε, μπορούν να βρουν κάτι όμορφα να αγοράσουν έστω κι αν είναι βαρύ το χρέος τους, έχουν τα καλά τους ρούχα, έχουν δικαίωμα να διαλέξουν σύντροφο κ.ο.κ. Μικρές πινελιές που κάνουν το κόσμο σκούρο γκρίζο και πιο αληθινό από το να είχες κάτι κατάμαυρο.

4. Μου αρέσει η ιδέα ότι πρέπει να κάνουν παιδιά για να μεταβιβάσουν το χρέος στους απογόνους.

5. Μου άρεσε ο διάλογός τους και η σκληρή της απόφαση.

6. Καλοί και οι χαρακτήρες, πολύ ζωντανός ο Τσύφης.

 

 

 

Τα λιγόερο καλά νέα

 

 

κι αυτό επειδή κάτι πρέπει να πούμε:

Στην πραγματική ζωή (και κατ' επέκταση και στην Mainstream λογοτεχνία) μπορείς να έχεις ένα τέλος σαν κι αυτό που έδωσες. Boy meets girl, βγαίνουν ραντεβού και στο τέλος τίποτα. Στη λογοτεχνία του φανταστικού έχουμε συνηθίσει να πρέπει να γίνει κάτι. Όχι απαραίτητα κακό, όχι απαραίτητα καλό. Αλλά χρειάζεται ένα ισχυρότερο punchline.

Όταν τελειώσει ο διαγωνισμός και θα έχεις κι άλλες λέξεις διαθέσιμες, θα ήθελα να δω κάτιτι ακόμα. Και θα σου είμαι υπό-χρεη !

 

 

 

Δυνατό σημείο:

 

 

Ένα δηλαδή, επειδή είχε και άλλα: όλη η συναλλαγή στο μαγαζί, με το χρεολόγιο, με τη διαπραγμάτευση της επιμήκυνσης, με την ιστορία που του λέει. Σκληρό και ανθρώπινο παράλληλα, όπως θα έπρεπε να είναι σ' αυτόν τον κόσμο.

 

 

[Silvertooth]

Η ιστορία από την αρχή ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καλογραμμένη, κύλησε ομαλά και ήταν συνεπής. Παρουσιάζονται διλήμματα, διαφορετικές νοοτροπίες και ένας γκρίζος κόσμος.

 

Κλασικά έχουμε δυνατούς και καλοφτιαγμένους χαρακτήρες, που φέρονται και αλληλεπιδρούν ρεαλιστικά.

 

Μου άρεσε το σύστημα καθώς και ο τρόπος που παρουσιάστηκε: μέσα από γεγονότα, σε μικρές δόσεις που σχεδίασαν το περίγραμμά του, ενώ ταυτόχρονα έμειναν απ' έξω οι κουραστικές πληροφορίες.

 

Το διήγημα δεν εστιάζει στην πλοκή και κατά συνέπεια δεν είναι από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να αναλυθούν - κάθε ιστορία πρέπει να κρίνεται κυρίως στα στοιχεία που βασίζεται - μα ακόμα κι από άποψη πλοκής, δεν απογοητεύει. Ίσως να περίμενε κανείς ότι θα προσπαθούσαν να το σκάσουν κτλ, αλλά και αυτή η μοιρολατρική προσέγγιση του πρωταγωνιστή για τη ζωή του, προσδίδει ύφος στην ιστορία. Καλή θα ήταν άλλη μια παράγραφος για ομαλότερο κλείσιμο, αλλά γενικώς ήταν ολοκληρωμένη.

 

Εκτιμώ τις ιστορίες που βάζουν τον αναγνώστη σε σκέψη και θεωρώ ότι αυτή ανήκει στην κατηγορία.

 

Καλή συνέχεια!

[Mesmer]

 

 

Και το αναγνωστικό κομμάτι του διαγωνισμού, το έκλεισα με μια τρυφερή ιστορία αγάπης. Καθόλου άσχημα.

Μου άρεσε που όσο διάβαζα, σκεφτόμουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο ιστορίες. Από τη μία, στο προσκήνιο, η ιστορία του Σαρακού και της Κούμα, που παρά τη γλύκα και τα αμοιβαία τους αισθήματα, έφτασαν σ' ένα γλυκόπικρο τέλος. Κι απ' την άλλη, στο παρασκήνιο, η ιστορία της δυσοίωνης και άδικης Χάνκας. Το διήγημα ξεχωρίζει για την πολύ καλή γραφή, τους αληθινούς διαλόγους και τα συναισθήματα που αναβλύζει, αλλά και για τη σύλληψη της Χάνκας και του ιδιαίτερου οικονομικού της συστήματος.

 

Παρατηρήσεις:

-Το κομμάτι

 

 

Έτσι γίνονταν οι δουλειές στην Χάνκα. Οι άνθρωποι γεννιούνταν και πέθαιναν μες στα χρέη. Κληρονομούσαν τις οφειλές των γονιών τους, τις φούσκωναν ή τις περιόριζαν, και το τελικό χρέος το κληροδοτούσαν στα παιδιά τους.

Αυτός ήταν ο σκοπός κάθε ανθρώπου.

 

Είναι πολύ επεξηγηματικό και παράταιρο. Ό,τι λέει το έχουμε καταλάβει ήδη από τα προηγούμενα. Δεν προσφέρει κάτι παραπάνω.

 

-Αυτό ίσως οφείλεται περισσότερο στο προσωπικό γούστο, αλλά νιώθω ότι η ιστορία του ζευγαριού επισκιάζεται από την ίδια τη Χάνκα. Θέλω να πω ότι η απουσία δράσης και ίσως κάποιος πιο δραματικής εξέλιξης με έκανε να έχω περισσότερο στραμμένη την προσοχή μου στην πόλη και στα πράγματα που μπορούσα να μάθω γι' αυτήν. Γενικότερα, πιστεύω ότι σαν ιδέα είναι μια πολύ καλή πρώτη ύλη για μεγαλύτερες ιστορίες.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Disco_Volante]

Σχόλια v2.0 (καθώς η έκδοση 1.0 λογοκρίθηκε)

 

Θετικά στοιχεία: καλογραμμένη ιστορία με ζωντανές περιγραφές και αρκετά καλά σκιαγραφημένους  χαρακτήρες.

 

Αρνητικά στοιχεία: καθολική έλλειψη δράσης των χαρακτήρων η οποία στο τέλος απογοητεύει πλήρως τον αναγνώστη. Το επιστημονικό υπόβαθρο της ιστορίας δεν εξηγείται ικανοποιητικά καθώς δεν μαθαίνουμε τίποτα για το Θόλο και τη χρησιμότητα αυτού. Τα λίγα Ε.Φ στοιχεία της ιστορίας συνθέτουν απλά ένα background το οποίο όμως δεν είναι το κύριο στοιχείο της ιστορίας καθώς αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να ειπωθεί και ως ιστορία ρεαλισμού (π.χ., δύο άνθρωποι που ζουν και αγαπιούνται σε μια αποικία της Βικτοριανής εποχής). Τέλος η επιλογή των ονομάτων φαντάζει κάπως αστεία, τουλάχιστον στα γούστα μου.

 

Ιδέες προς βελτίωση: Το τέλος σίγουρα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Ο πρωταγωνιστής, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να δράσει κάποια στιγμή και όχι να κλαίει απλά τη μοίρα του. Έτσι η ιστορία θα είναι λιγότερο μελό. Επίσης σίγουρα θα ήθελα να μάθω πολύ περισσότερα όσον αφορά στο Θόλο. Τι ακριβώς καταστροφή συνέβη και οι άνθρωποι τον χρειάζονται;

 

Καλή επιτυχία!

[tzaspy]

Συγγραφική εμπειρία δεν έχω ιδιαίτερη, οπότε το μόνο που θα πω για τον τρόπο γραφής, είναι πως το διάβασα 2-3 φορές, όχι για να το καταλάβω, αλλά γιατί είναι καλογραμμένο και η ανάγνωσή του, τέρπει. 
Είμαι όμως παλιός αναγνώστης, και θα γράψω μερικές σκέψεις που έκανα διαβάζοντάς το. Ατάκτως ερριμμένες. 
Το εγχείρημα δύσκολο μιας και η δυστοπία έχει καταντήσει το αποπαίδι της λογοτεχνίας. Κανείς δεν την γουστάρει. Τέλος πάντων. Μου θύμισε τη "Σπηλιά του Πλάτωνα", Το "Matrix", και τους "Μοιραίους" του Βάρναλη. Μόνο που τον ρόλο του φιλόσοφου που θα τους δείξει τις αληθινές μορφές αντί τα είδωλα, του Νίο που θα επιλέξει το κόκκινο αντί το μπλε χάπι, και το στόμα που θα βρει και θα πει την αιτία του κακού,  τον αναλαμβάνει η Κούμα. Αυτή είναι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας για μένα. Αυτή θα πάρει τη μεγάλη απόφαση. Αυτή είναι έτοιμη για τη ριζική αλλαγή στη ζωή της, όχι οι άλλοι δύο. Δεν κατάλαβα όμως γιατί το κάνει. Δεν είναι ξεκάθαρο το κίνητρο. Τι το εξαιρετικό προσφέρει ο Θόλος σε σχέση με την Χάνκα για να χάσει τα δύο της όργανα; Για να χάσει την αγάπη; Εξ' άλλου, πρακτικά μιλώντας, Θόλος σημαίνει έλλειψη ή φονική μόλυνση ατμόσφαιρας,   σ' αυτόν τον πλανήτη ή στον δορυφόρο κάποιου πλανήτη. (Τουλάχιστον για το δικό μας ηλιακό σύστημα). 

Ο Τσύφης  είναι το δευτερεύον πρόσωπο της ιστορίας. Γιατί ανοίγει και κλείνει με τη δική του φράση; Προφανώς η φράση του είναι αλληγορική, αλλά δεν την εφαρμόζει ούτε ο ίδιος. Μοιραίος κι αυτός όπως τον Σαράκο. Με τη διαφορά πως ο Σαράκος  ξέρει τη θέση του, και ξέρει ότι αυτή δεν θα αλλάξει, ο Τσύφης όχι. 

Η σύνδεση της ιστορίας με το χρέος είναι καλή, αλλά στην πιο απαισιόδοξη εκδοχή της. Τιμωρητικό και ανεξόφλητο. Αυτό όμως είναι δικαίωμα του δημιουργού, οπότε δεν μας πέφτει λόγος. Αυτά έχει η δυστοπία. Ούτε καλά ούτε αισιόδοξα μηνύματα.

Και κάτι τελευταίο: Η μικρή αυτή ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα αργότερα να αποτελέσει ένα από τα κεφάλαια ενός πολύ πιο μεγάλου σεναρίου. 

Καλή επιτυχία.

Edited February 6, 2016 by tzaspy

[alkinem]

Ένα συμπληρωματικό σχόλιο/απορία σε αυτά που ήδη έκανα.

Μήπως

"Θόλος" είναι απλώς το όνομα που δίνουν οι κάτοικοι της Χάνκα στον ανοιχτό, ελεύθερο ουρανό; Σαν να λέμε δηλαδή "Ουράνιος θόλος"...

 

Edited February 6, 2016 by alkinem

[Nirgal]

Θα συμφωνήσω με όλα τα καλά που ανέφεραν οι πιο πάνω σχολιαστές

 

και

 

θα διαφωνήσω με όλα τα 'κακά' που είπαν οι πιο πάνω σχολιαστές.

 

Μανιφέστο κατά του συστήματος ("Δεν υπήρχε ποτέ εναλλακτική. Ποτέ δεν υπάρχει". Μας πετάς στη μούρη το TINA και το τσαλαπατάς ταυτόχρονα)

 

Πετυχημένη αλληγορία (Η Χάνκα κάτω και ο Θόλος πάνω. Όλοι δέσμιοι του χρέους, αλλά οι 'πάνω' βλέπουν και λίγο ουρανό. Όπως λέει και η Κούμα "Μα τουλάχιστον αφήνει μέσα σ’ όλα και στάλες ψυχαγωγίας ή γνώσης")

 

Και ένα τέλος για να το πάρουμε απόφαση πως με το να παραμένουμε απλοί θεατές και μοιρολάτρες, δεν καταφέρνουμε τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα.

 

Δράση δεν έχει, αλλά έχει κάτι πολύ πιο σημαντικό, κάτι που λίγοι το πετυχαίνουν, και ακόμα λιγότεροι θυμούνται να το προσπαθήσουν στις ιστορίες τους:

στο τέλος ο Σαράκος έχει αλλάξει. Έχει συνειδητοποιήσει τόσα πολλά, που είναι σαν να έχει φάει μαζεμένα τα χαστούκια ολόκληρης της ζωής του μέσα σε μια στιγμή.

Οπότε ακόμα και η έλλειψη δράσης είναι υποκειμενική, αφού για να προκύψει κάποια αλλαγή, απαιτείται κάποια πράξη, κάποια δράση (αλλιώς πως θα προκληθεί η αντίδραση, δηλαδή η αλλαγή στη φύση του Σαράκου;). Δεν είναι ότι δεν έχει δράση, είναι ότι δεν έχει κινηματογραφική δράση. Όποιος έχει δει το "The Man from Earth" θα καταλάβει τι εννοώ.

 

Ιδανική ανάπτυξη του θέματος του διαγωνισμού.

 

Από εμένα ένα μπράβο και ευτυχώς που πρόλαβες (όπως ήδη είπαν κι άλλοι).

 

Καλή επιτυχία.

[jjohn]

. Δεν είναι ότι δεν έχει δράση, είναι ότι δεν έχει κινηματογραφική δράση. Όποιος έχει δει το "The Man from Earth" θα καταλάβει τι εννοώ.

 

Κάνω hijack το topic γιατί πρόκειται για ταινιάρα Να την δείτε

[Nihilio]

Δεν ξέρω, μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις αυτή η ιστορία.

 

Από τη μία είναι καλογραμμένη και μεστή σε νοήματα. Μου άρεσε το πως σκιαγραφούνται οι βασικοί χαρακτήρες και το πώς συγκρούονται οι προσωπικότητές τους ακόμα κι ας μην υπάρχει δράση.

 

Από την άλλη όμως δε με έπεισε στιγμή η κοσμοπλασία. Η έννοια του χρέους μπορούσε να φύγει από το παράθυρο και να αντικατασταθεί από τον πλούτο χωρίς να αλλάξει κάτι στην ιστορία, αντίθετα νομίζω ότι περιπλέκει άσκοπα την ιστορία βάζοντας μέσα στο όλο κατασκεύασμα μία ακόμα υποπλοκή, μία ακόμα πτυχή και ένα ακόμα επίπεδο που ασφυκτυά στις λέξεις που έχεις. Χωρίς αυτό από την άλλη, η δυστοπία σου φαίνεται ρηχή, πρακτικά μία βιομηχανική επανάσταση στο μέλλον. Έτσι, ενώ η καρδιά της ιστορίας χτυπάει δυνατά, το στήθος μέσα στο οποίο βρίσκεται είναι, κατά τη γνώμη μου, αρκετά ισχνό για να την αντέξει.

[Ιρμάντα]

Πολύ όμορφη ιστορία. Μου θύμισε το City of Ember.

 

Στρωτή, καλογραμμένη (βελτιώνεσαι ραγδαία ή μου φαίνεται;) και ο κόσμος σου έγινε πειστικός σε λίγες μόνο σελίδες.

Το τέλος όμως, το απροσδιόριστο τέλος (εμένα μου μπήκε η ιδέα ότι θα πουλήσει τα μάτια του) θα το ήθελα κάπως σαφέστερο.

Επειδή αναφέρθηκα στην Υπόγεια Πόλη της Τζην Ντιπρό: το διήγημά σου χαλαρά θα το περνούσα για κεφάλαιο σε κάποιο ανάλογης θεματικής ΥΑ (το οποίο δεν με χαλάει, αγαπώ τα ΥΑ). Σε αυτό, στην ομοιότητά του με κεφάλαιο δηλαδή, συνηγορεί το γεγονός ότι δεν υπήρχαν εξηγήσεις για το Θόλο και τη Χάνκα και την χρεοκίνητη κοινωνία της.

Πολύ καλή η χρήση του χρέους, btw.

 

Καλή σου επιτυχία!

[Man_from_Earth]

Θα ξεκινήσω με το φίλινγκ του τέλους όσο ακόμα το έχω:

 

Με προβλημάτισε τι εννοείς με την κατακλείδα. Είχες κάποιο λόγο να επαναλάβεις μια από τις 'χυδαίες' φράσεις του Tσύφη, και αυτός δεν ήταν προφανής. Δεν θεωρώ σου τη βάρεσε να πεις κάποια παροιμία (τύπου 'τίποτα δε γίνεται μόνο του'). Tελικά νομίζω ότι είναι θετικό μήνυμα: Ναι μεν το χρέος του θα πέσει δύσκολα αλλά πρέπει να το παλέψει.

 

Πάω τώρα σε κάποια στοιχεία που μου άρεσαν:

-Ιδανική αναλογία πληροφοριών για τον κόσμο. Δεν κουράζουν και μου επέτρεψαν να ασχοληθώ με την υπόθεση.

-Αν και ο 'διπολικός κόσμος έχει χιλιοπαιχτεί, δεν φάνηκε τετριμμένο λόγω των αρτιότατων περιγραφών.

-Tο ρομαντικό στοιχείο έδεσε όμορφα - μου θύμισε λίγο τον 'μεγάλο αδελφό'.

 

Κάποια στοιχεία που με απομάκρυναν:

-Ο κόσμος σου βασίζεται σε ένα οικονομικό μοντέλο που δεν πείθει ότι θα μπορούσε να στέκει. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα ήθελα κάποιου τύπου ανάλυση αλλά έστω μια επιφανειακή αληθοφάνεια. Π.χ. να απαντηθεί κάπως το: Γιατί εξελίχθηκε σε αυτό που είναι τώρα; Γιατί είναι καλύτερο από το ποηγούμενο;

-Ο Σαράκος μου άφησε αίσθημα μετριότητας και κακομοιριάς. (π.χ. όταν η συζήτηση δυσκόλεψε θα ήθελε να επανέλθει σε πατάτες και λαχανικά) ενώ θα μπορούσε να εμπνεύσει - να κάνει κάτι ιδιαίτερο για την κοπέλα.

-θα επιθυμούσα το ρομαντικό στοιχείο να εξελιχθεί σε κάτι ουσιαστικότερο από μια μάλλον απογοητευτική γνωριμία.

-Tα ονόματα Σαράκος και Tσύφης μου φαντάζουν παιδικά παρατσούκλια. Πέρασα κάποιες παραγράφους για να καταλάβω ότι δεν είναι.

-Θα προτιμούσα τέλος με δράση αντί για αναπαραγωγή ενός αισθήματος 'κακομοιριάς'.

 

Καλή επιτυχία!

[elgalla]

Λοιπόν, δεν ξέρω αν βλέπεις ή έχεις δει τη σειρά Black Mirror, αλλά, αν όχι, με την πρώτη ευκαιρία δες το επεισόδιο 1x02 (Fifteen Million Merits). Είμαι σίγουρη ότι θα "μιλήσει" σε όλα όσα αγαπάς και απαιτείς από την τέχνη. Anyway.

 

Δεν έχω πάρα πολλά να σου πω γιατί εμένα αυτή η κλειστοφοβική μιζέρια κι αυτός ο φαύλος κύκλος ανούσιας ύπαρξης που έστησες μέσα σε μερικές χιλιάδες λέξεις πολύ μου άρεσαν. Καμία διέξοδος, στήνεις το ρομαντικό στοιχείο, μας αφήνεις να συμπαθήσουμε τους χαρακτήρες και να νοιαστούμε, μας αφήνεις να πιστέψουμε πως θα βρουν τουλάχιστον λίγη ευτυχία στην αγάπη και μετά παίρνεις την ελπίδα μας και τη λούζεις σε παγωμένο νερό και αίμα γουρουνιού με έναν τρόπο τελείως Whedonικό. Πολύ καλογραμμένη (ούτε κατάλαβα πόσο γρήγορα διαβάστηκε και ήθελα κι άλλο), συναισθηματική χωρίς να γίνεται μελό και, βέβαια, το πιο σημαντικό: είχε κάτι να πει. Και, για μένα, το είπε και το είπε πολύ επιτυχημένα.

 

Αυτά. Αγάπη μόνο.

 

Καλή επιτυχία!

[Nienor]

Και αυτά ήτανε όλα όσα είχα να πω

 

Οκ, άντε έχω κι άλλα: Όταν τελείωσα την ανάγνωση η επίγευση ήτανε κάπως περίεργη, αυτή η αίσθηση δηλαδή πως δεν αλλαξε κάτι, πως όλα μείνανε στάσιμα. Η μετάγευση όμως, ακόμα αργότερα, ακόμα και τώρα, είναι απλά σωστή. Και τι να άλλαζε δηλαδή; Κι από τη στιγμή που δεν έχω απάντηση σε αυτή την ερώτηση αισθάνομαι λίγο... Όπως καθημερινά. Και δεν ξέρω αν αυτό θέλει διόρθωση γιατί όντως, το θέμα με το διήγημα δεν είναι να αισθάνομαι όπως ακριβώς αισθάνομαι καθημερινά, όμως ξέρω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να το πετύχεις αυτό και πως αν ήτανε δικό μου μάλλον τελικά δε θα το πείραζα.

 

Α! Και τον Τσύφη εγώ τον διάβαζα Τσύφτη. Πολύ μου αρέσανε τα ονόματα

Για τη φράση κι εγώ διαφωνώ, όχι τόσο με την επανάληψη στο τέλος, όσο με το ότι ανοίγει το διήγημα και με προδιαθέτει πως θα διαβάσω κάτι διαφορετικό. Κι αυτό είναι τόσο τρυφερό και προσγειωμένο ταυτόχρονα που την κάνει να φαντάζει στο μυαλό μου φτηνή.

 

Για μένα αυτή είναι καταρχάς μια από τις ωραιότερες ιστορίες που έχεις γράψει και, κατά δεύτερο, αυτή είναι και η ωραιότερη ιστορία που διάβασα σε αυτόν τον διαγωνισμό. Η Βάσω παίζει σε δική της κατηγορία και την εξαιρούμε

[Morfeas]

Ευχαριστώ, παιδιά, πάρα πολύ για τα σχόλιά σας (και για τη θέση στον διαγωνισμό άλλη μια φορά). Γενικά, ομολογώ ότι δεν το περίμενα ότι θα άρεσε (σε κάποιους) όσο άρεσε, οπότε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Εδώ ευχαριστώ ξανά τη Σόνυα για τη συμβολή της (ειδικά για τον τίτλο, όσο σκέφτομαι τον αρχικό, λυπάμαι τον εαυτό μου που είχε σκεφτεί σοβαρά να τον βάλει – Σόνυα, κανόνισε να σου ξεφύγει ποτέ )

 

Γενικά δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι να γράψω. Νομίζω πως τα περισσότερα έγιναν κατανοητά στους περισσότερους. Χαίρομαι επίσης που ο καθένας είδε την ιστορία κι από άλλη σκοπιά (άλλοι π.χ. έμειναν στο ρομάντζο, άλλοι είδαν την "αλληγορία" ή τα όσα ήθελα να πω πίσω από την ιστορία).

 

Από απορίες θα απαντήσω στα εξής:

 

@alkinem, αν και πολύ μου άρεσε η συμπληρωματική θεωρία σου (και ταιριάζει με τη φιλοσοφία του διηγήματος, ότι θέλουν να πάνε στον Θόλο, που δεν ξέρουν στην ουσία τι είναι), ο Θόλος ήταν μια πόλη πάνω από την επιφάνεια, η οποία προστατευόταν με έναν διαφανή θόλο (το ότι ήταν διαφανής δεν αναφέρεται ρητά, αλλά βγαίνει από το ότι μπορούσαν να δουν τον ήλιο και τον ουρανό) από την ατμόσφαιρα (που είχε γίνει εχθρική απέναντι στη ζωή). Πάντως μου άρεσε ως ιδέα, κι ίσως να αξιοποιηθεί με κάποιον τρόπο, αν την ξαναδώ.

 

@Ιρμάντα, όχι στο τέλος δεν αποφάσισε να βγάλει τα μάτια του Αν και καταλαβαίνω ποια περσινή ταινία σε έκανε να σκεφτείς το συγκεκριμένο φινάλε (δεν λέω περισσότερα για λόγους σπόιλερ).

 

Γενικά, για τα υπόλοιπα-ερωτήματα και παρατηρήσεις δεν έχω κάτι να πω, γιατί ορισμένα νομίζω ότι μπορεί να τα καταλάβει και μόνος του ο αναγνώστης (όσα τουλάχιστον χρειάζεται να τα καταλάβει), αλλά και γιατί άλλα, όσες φορές κι αν τα διάβασα, δεν κατάλαβα καθόλου τι θέλει να πει ο ποιητής .

 

Γενικά σας ευχαριστώ πολύ και πάλι. Με σκλαβώσατε μ’ ορισμένα σχόλια -σκέφτομαι να τα τυπώσω και να τα κοιτάζω όταν είμαι στις μαύρες μου - και με κάνατε πραγματικά χαρούμενο.