Διγέλαδος Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 (edited) Φτιάξε μου μια ζωγραφιά, αστεία και θλιμμένη. Θέλω έναν άγγελο κρυμμένο, με κομμένα τα φτερά. Ρίξε σκούρο χρώμα στη καρδιά του, παρόλο που το φως τον λούζει. Όλοι τον αποκαλούν κουτό, αλλά εγώ τον λέω τρελό. Απ’ έξω δεν φαίνεται ξεχωριστός, κι από μέσα αισθάνεται ψεύτικος. Καθώς κοιτάζει τον κόσμο γύρω του, μόνο σκιές βλέπει. καμιά να τον βοηθήσει, δεν μπορεί. Άγγελε που είναι τα φτερά σου; «Μου τα πήρε η μοναξιά.» Άγγελε πάντα μόνος σου ήσουν. «Και πάντα θα είμαι.» Άγγελε γιατί κλαις; «Δεν είναι δάκρυα αυτό που βλέπεις. Είναι οι άσχημες σκέψεις μου.» Ζωγράφισε του σε παρακαλώ, δυο φτερά στο χώμα θαμμένα. Ελπίζω να τα βρεις άγγελε μου, όταν θυμηθείς ότι σου λείπουν. Edited September 20, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 Το θέμα είναι κλασικό. Οι εικόνες επίσης, καθώς οι άγγελοι δίχως φτερά έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετά κατά καιρούς από πολλούς στιχουργους. Το ποίημα σκοντάφτει από δώ κι από κει... Φωτεινό σημείο; Η τελευταία στροφή. Καταφέρνει να σου περάσει λίγο από το συναίσθημα/νόημα που όλο το ποίημα θα έπρεπε να βγάζει, imho. Θα έβγαζα το 'μου' από τον άγγελο πάντως, και ή θα τον άφηνα έτσι ή καλύτερα θα μετέτρεπα τους δύο τελευταίους στίχους σε: 'Ελπίζω να τα βρεις, θλιμμένε άγγελε / σαν θυμηθείς μια μέρα πως σου λείπουν'. Ο διάλογος μου έκανε επίσης θετική εντύπωση, δεν έχω να πω κάτι πάνω σε αυτόν, λες αυτά ακριβώς που θέλεις να πεις απ'όσο φαίνεται. Η πρώτη - και μεγαλύτερη - στροφή είναι που μου το χάλασε τελικά... Ίσως γιατί βλέπω τι θέλεις να πεις και βλέπω πως το - χαλαρό έστω - μέτρο σκοντάφτει, πως οι λέξεις ζορίζονται. Αν σου έρθει ποτέ όρεξη χρησιμοποίησε τις δύο τελευταίες στροφές ως βάση και φτιάξε κάτι νέο για την πρώτη, κάνε ένα πείραμα. Anyway, μακρυγορώ, keep it up, να δούμε κι άλλα από σένα στη Β.Π. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 20, 2005 Author Share Posted September 20, 2005 Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου. Όντως δεν έδωσα μεγάλη προσοχή και βιάστηκα να το γράψω για να μη μου φύγουν οι εικόνες που μου ερχόταν μια μετά την άλλη. Υπόσχομαι να βελτιωθώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted September 22, 2005 Share Posted September 22, 2005 Ναι, το μέτρο πήγαινε λίγο άλλ'αντ'άλλων. Εμένα πάντως μού μίλησε πιο πολύ το "κι από μέσα αισθάνεται ψεύτικος". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 25, 2005 Share Posted September 25, 2005 Μια μέρα ήρθε στο χωριό άγγελος πληγωμένοςτον φέρανε σ'ένα κλουβί κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος την ομορφιά του για να δει [...] κι είπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου πάρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλονε στα μάτια γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν' κομμάτια Από τον Καθρέφτη του Α. Ιωαννίδη Μου το έφερες πολύ έντονα στο μυαλό! είναι λίγο σαν απάντηση... Οι λέξεις σου πολλές, δε χρειάζονται όλες. Η σκέψη και η εικόνα σου όμορφη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 25, 2005 Author Share Posted September 25, 2005 (edited) Σ'ευχαριστώ πολύ! Με βοηθούν αυτοί οι στίχοι πολύ! Κι απ'ότι βλέπω, όπως γράφει παρακάτω, είναι Ιδέα από το διήγημα "Ένας πολύ γέρος κύριος με τεράστια φτερά" του Gabriel Garcia Marquez.. κάτι μου λέει ότι θα προστεθεί κι αυτό στη συλλογή μου... Edited September 25, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.