All Activity

Ψήφισα. Κάποιες από τις ιστορίες είχαν πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Χαίρομαι που ανεβαίνει η ποιότητα των συμμετοχών και στα παιχνίδια.

Καλό απόγευμα Κυριακής σε όλη την παρέα. Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης να ενημερώσω ότι διαβάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού στον σύνδεσμο: εδώ παρατήρησα ότι αναφέρονται: περίοδος συγγραφής και περίοδος ανάγνωσης και ψηφοφορίας. Όχι σχολιασμού, όπως, για παράδειγμα, αναφέρεται στους κανόνες διαγωνισμού σύντομης ιστορίας: εδώ Ως εκ τούτου δεν θα σχολιάσω τις ιστορίες των συμμετεχόντων. Ευχαριστώ όλους όσους μπήκαν στον κόπο να αναρτήσουν σχόλια για την ιστορία μου. Με την ολοκλήρωση του παιχνιδιού θα απαντήσω. Καλή επιτυχία σε όλους !

Προσθήκη 14ου μέρους

Ψήφισα και εγώ. Είναι το ανάποδο από το πολιτικό σκηνικό που όπου και να κοιτάξεις απογοητεύεσαι. Πάλι δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις, αλλά ακριβώς για τους αντίθετους λόγους. Μπράβο παιδιά πολύ ωραίες συμμετοχές.

Μερικές απορίες που ανέκαθεν είχα: 1) Γνωρίζω πως καλό είναι να βάζουμε κόμμα ( , ) όταν γράφουμε μία πρόταση η οποία είναι μεγάλη ή όταν δίνουμε έμφαση σε κάτι μέσω παρομοίωσης/μεταφοράς (π.χ. : "Ο Γιώργος γύρισε από την δουλειά, ακούραστος ψυχικά, σωματικά εξουθενωμένος, έκανε ένα μπάνιο και ξάπλωσε να ξεκουραστεί" - "Όμορφα τα παιδικά χρόνια, σαν πολύχρωμοι χαρταετοί, ανέμελα υψωμένοι στους αιθέρες"). Δεν έχω διαβάσει όμως κάπου έναν κανόνα που να ορίζει άνα πόσες λέξεις είναι καλό να μπαίνει το κόμμα, συνήθως το βάζω με βάση πως μου φαίνεται πιο σωστό. Υπάρχει κάποιος κανόνας άνα πόσες λέξεις πρέπει να μπαίνει και σε ποιες περπτώσεις; 2) Σε άλλες ιστορίες έχω παρατηρήσει πως οι διάλογοι είναι με κανονική γραφή (με ίδια φόρμα/μέγεθος γραμματοσειράς όπως το υπόλοιπο κείμενο) ενώ σε άλλες είναι σε πλάγια γραφή. Υπάρχει σωστό/λάθος σε αυτό ή όπως το νιώθει ο/η συγγραφέας; 3) Γενική ερώτηση που δεν αφορά συντακτικό/γραμματική: Σε άλλες ιστορίες αναφέρεται πάνω πάνω ο τίτλος της ιστορίας, σε άλλες όχι. Σε άλλες αναγράφεται "ΤΕΛΟΣ" στο κάτω μέρος, σε άλλες όχι. Υπάρχει κάποιος "άγραφος κανόνας" να μπαίνουν τα credits και το "ΤΕΛΟΣ" ή ανάλογα την ιστορία, π.χ. στις πολύ μικρές ιστορίες ( <500 λέξεις) δεν πειράζει να το παραλείψουμε αυτό;

Τέκνα, γονείς και χιμπατζήδες Ο Ισπανός Γιον Μπιλμπάο έχει γράψει διάφορα ενδιαφέροντα βιβλία, όπως μια γουέστερν τριλογία, κάτι θρίλερ κ.λπ., αλλά το "Τέκνα, γονείς και χιμπατζήδες" είναι δυστυχώς το μοναδικό βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Και γράφω δυστυχώς, γιατί μου άρεσε αρκετά το βιβλίο αυτό και πολύ θα ήθελα να διαβάσω και άλλα έργα του, και ειδικότερα τη γουέστερν τριλογία του. "Ένας τροπικός τυφώνας, ένα ζευγάρι χιμπατζήδες που θα χωριστούν με βάναυσο τρόπο, ένας μηχανικός, απογοητευμένος από την καριέρα του και καταπιεσμένος από τον πληθωρικό πεθερό του, και ο παλιός του καθηγητής, φόβος και τρόμος στα αμφιθέατρα και υπεύθυνος, κατά την άποψη του πάλαι ποτέ φοιτητή του, για κάθε κακοδαιμονία που στοιχειώνει έκτοτε τη ζωή του, θα συναντηθούν σε έναν τρελαμένο μεξικάνικο αυτοκινητόδρομο, προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο απ' τον τυφώνα." γράφει η περίληψη στο οπισθόφυλλο της (εξαιρετικής) ελληνικής έκδοσης και δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τίποτα παραπάνω για την ιστορία. Με λιτό και σχεδόν στεγνό και απρόσωπο στιλ, ο συγγραφέας περιγράφει κάποιες εξωφρενικές καταστάσεις α λα Κουέντιν Ταραντίνο, με αφόρητο ρεαλισμό και δίχως ίχνος συναισθηματισμού, οι πρωταγωνιστές φέρονται σαν μαριονέτες, σαν πιόνια του συγγραφέα, ο οποίος ίσως έτσι θέλει να αναδείξει την πορεία που μπορεί να πάρουν οι άνθρωποι σε περίεργες και ακραίες καταστάσεις. Ύπουλο βιβλίο, ίσως όχι κάτι το φοβερό και το τρομερό από λογοτεχνική άποψη, όμως διαβάζεται απνευστί και καθηλώνει... και είναι έτοιμο για να γίνει ταινία (δύσκολο το βλέπω, τόσα χρόνια μετά την έκδοσή του). Προτείνεται. -Ιούλιος 51. Μικ Χέρον - Ανήσυχες τίγρεις (σελ. 406). 9/10 52. Χουάν Εμάρ - Χθες (σελ. 179). 7/10 53. Γιον Μπιλμπάο - Τέκνα, γονείς και χιμπατζήδες (σελ. 191). 8/10

Robert Penn Warren - Ένας τόπος για να επιστρέφεις (A Place to Come To). Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες: 640, Τιμή: 25-10%=22,50€ Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι ο τίτλος της ιστορίας ζωής του Τζεντ Τιούκσμπουρι, όπως την αφηγείται ο ίδιος, έχοντας φτάσει στη μέση ηλικία και έχοντας πια συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του. Την αφηγείται με μια γλώσσα ολοζώντανη που κινείται από το ποιητικό μέχρι το ωμό και το άσεμνο, με ελεγχόμενη συγκίνηση και καυστικό χιούμορ, αρχίζοντας από τα παιδικά του χρόνια σε μια άχρωμη αγροτική περιοχή της Αλαμπάμα και φτάνοντας μέχρι την επίτευξη των στόχων του: να γίνει ένα διακεκριμένος καθηγητής φιλολογίας που θα κατέχει πλήρως και σε βάθος το αντικείμενό του. Ο Τζεντ γεννιέται στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και στα εννιά του χρόνια χάνει τον μέθυσο και ακαμάτη πατέρα του σ' ένα δυστύχημα που αγγίζει τα όρια του κωμικού. Η πανέξυπνη, υπερδραστήρια και πρακτική μητέρα του σπεύδει να μετοικήσει και να στήσει μια καινούργια ζωή για τον εαυτό της και το αγόρι της. Η ζωή τους κυλάει ομαλά μέσα στις δυσκολίες της και, όταν πια ο Τζεντ τελειώνει το σχολείο, η μητέρα του μία μόνο συμβουλή τού δίνει: "Να παίρνεις ό,τι είναι να πάρεις και μετά να τραβάς παρακάτω. Μη σταματάς πουθενά". Ο Τζεντ συνεχίζει ακάθεκτος και διαπρέπει στους τομείς της κλασικής και μεσαιωνικής φιλολογίας, παρότι μεσολαβεί ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και βρίσκεται για ένα διάστημα να πολεμάει στο πλευρό των Ιταλών Παρτιζάνων. Με την επιστροφή του στον τόπο του, ξαναγυρίζει στο πανεπιστήμιο και παντρεύεται. Όμως η γυναίκα του πεθαίνει λίγο καιρό μετά τον γάμο τους. Ακολουθεί μια θυελλώδης σχέση με μια παλιά του γνώριμη, η οποία σφραγίζει όλο το μυθιστόρημα. Μετά το τέλος αυτής της σχέσης, της συναρπαστικής και ολέθριας, ο Τζεντ θα ξαναπαντρευτεί, θα αποκτήσει έναν γιο, και θα χωρίσει. Και τότε θα έρθει πια η ώρα να κάνει τον απολογισμό του με μάτι κοφτερό και με ανελέητο χιούμορ, σφυροκοπώντας και κατανοώντας, ίσως και δίνοντας άφεση στον εαυτό του. Όλα αυτά, με φόντο μια Αμερική που σπεύδει να περάσει στη φάση της ευημερίας, τόσο μετά τον Α' όσο και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι στο παρασκήνιο των μυθιστορημάτων του Γουόρεν υπάρχει πάντα η Ιστορία. Ενίοτε και στο προσκήνιο. Το Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν και ένα από τα τρία καλύτερά του, όπως ο ίδιος πίστευε. Με αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας μάς προσφέρει τρία κλειδιά που μας επιτρέπουν να προσπελάσουμε το συγγραφικό του σύμπαν: τον έρωτα, στη πιο σπαρακτική του διάσταση, την περιπέτεια, με τη μεσαιωνική έννοια της αναζήτησης ενός Γκράαλ, και τον Αμερικανικό Νότο, ως μια διαλεκτική σχέση μεταξύ του ανήκειν και της απάρνησης. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Thomas Mullen - Darktown (Darktown). Εκδόσεις Πόλις. Σελίδες: 456, Τιμή: 20-10%=18€ Αμερική 1948: Χάρη σε μια σειρά ομοσπονδιακών νόμων που στοχεύουν να περιορίσουν τις φυλετικές διακρίσεις, η Αστυνομική Διεύθυνση της Ατλάντας μιας διαβόητης για τον ρατσισμό της Νότιας Πολιτείας αναγκάζεται να προσλάβει τους πρώτους οκτώ μαύρους αστυνομικούς της ανάμεσά τους, και οι Λούσιους Μπογκς και Τόμι Σμιθ. Οι νεοδιορισμένοι αστυνομικοί έρχονται αντιμέτωποι με τη βαθιά εχθρότητα των λευκών συναδέλφων τους: απαγορεύεται να προσάγουν λευκούς υπόπτους, να οδηγούν περιπολικό ή να εμφανίζονται στα κεντρικά της αστυνομίας. Όταν ο Μπογκς και ο Σμιθ βρίσκουν νεκρή μια μαύρη κοπέλα την οποία είχαν δει πρόσφατα στο αυτοκίνητο ενός λευκού, υποψιάζονται ότι πίσω από τον φόνο κρύβονται λευκοί αστυνομικοί. Η έρευνά τους θα τους φέρει αντιμέτωπους μ’ έναν βίαιο λευκό αστυνομικό, τον Ντάνλοου, ο οποίος αστυνομεύει το μαύρο κέντρο της πόλης σαν να είναι τσιφλίκι του. Ούτε μπορούν να είναι σίγουροι αν ο λευκός συνεργάτης του, ο Ρέικστροου νεαρός προοδευτικός, βετεράνος και αυτός, θα τολμήσει να αψηφήσει τα φυλετικά σύνορα και να συνάψει συμμαχία με τους μαύρους συναδέλφους του. Κυκλοφορώντας ανάμεσα σε άθλιους λαθρεμπόρους αλκοόλ, διπρόσωπες ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής, διεφθαρμένους νομικούς, και με περιορισμένη ελευθερία κινήσεων εξαιτίας κάποιων πολιτειακών φυλετικών νόμων που εξακολουθούν να ισχύουν, ο Μπογκς και ο Σμιθ θα ρισκάρουν τη νέα τους δουλειά, ακόμα και τη ζωή τους, προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα σ’ έναν επικίνδυνο κόσμο έναν κόσμο στο μεταίχμιο μεγάλων αλλαγών. Τοποθετημένο στον μεταπολεμικό Νότο πριν από την ανάδυση του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων, το Darktown είναι ένα συναρπαστικό και ευφυές νουάρ μυθιστόρημα, με εξαιρετικά δομημένη πλοκή, το οποίο θίγει καίρια ηθικά και κοινωνικά ζητήματα και διερευνά τα διαχρονικά θέματα της φυλετικής καταπίεσης, της επιβολής του νόμου και της άνισης απονομής της δικαιοσύνης. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Gabrielle Zevin - Το αύριο και το αύριο και το αύριο (Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow). Εκδόσεις Πατάκη. Σελίδες: 540, Τιμή: 20,90-10%=18,81€ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ NEW YORK TIMES ΚΑΙ ΤΟΥ KIRKUS Ένα μεσημέρι του Δεκέμβρη, στο Κέμπριτζ της Μασσαχουσέττης, ο Σαμ, φοιτητής στο Χάρβαρντ, συναντά στην αποβάθρα του μετρά την παλιά του φίλη τη Σέιντι, που σπουδάζει στο ΜΙΤ. Έχουν να μιλήσουν πάνω από δέκα χρόνια, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν το ξεκίνημα της φιλίας τους, στην Καλιφόρνια, στο παιδιατρικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Σαμ μετά από τροχαίο δυστύχημα και όπου η Σέιντι επισκεπτόταν την καρκινοπαθή αδελφή της. Το κοινό τους πάθος για τα videogames τούς είχε φέρει κοντά, οι δρόμοι τους όμως χώρισαν εξαιτίας μιας εφηβικής παρεξήγησης. Η απρόσμενη αυτή συνάντηση ξυπνά μέσα τους έντονη νοσταλγία και σηματοδοτεί την αρχή μιας θρυλικής συνεργασίας στον συναρπαστικό χώρο του gaming. Προτού αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο, ο Σαμ και η Σέιντι σχεδιάζουν το Ichigo, το οποίο γίνεται τεράστια εμπορική επιτυχία και κάνει αίσθηση στην κοινότητα των gamers. Ο πλούτος και η φήμη δε θα τους προστατεύσουν ούτε από τις παγίδες της υπέρμετρης φιλοδοξίας, της ζήλιας και του μεταξύ τους ανταγωνισμού ούτε από τις προδοσίες και τις προσωπικές τραγωδίες που τους επιφυλάσσει η ζωή. Το Αύριο και το αύριο και το αύριο είναι η εκρηκτική ιστορία του Σαμ και της Σέιντι, που ερωτεύονται συχνά, αλλά δε γίνονται ποτέ εραστές, που συνδέονται απόλυτα και γεύονται μαζί την τεράστια επιτυχία και όλα όσα έρχονται μετά... ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Sébastien Japrisot - Το βαγόνι των δολοφόνων (Compartiment tueurs). Εκδόσεις Πατάκη. Σελίδες: 272, Τιμή: 14,40-10%=12,96€ Όταν κλείνετε κουκέτα σ’ ένα νυχτερινό τρένο, προσέχετε με ποιους συνταξιδεύετε. Όταν στο κουπέ σας βρίσκουν μια γυναίκα στραγγαλισμένη, θυμηθείτε με ποιους συνταξιδέψατε. Όταν δολοφονούνται όλοι οι συνεπιβάτες σας, φυλαχτείτε. Αν ο δολοφόνος δεν είστε εσείς, έχετε μπλέξει για τα καλά. Έξι άγνωστοι μεταξύ τους επιβάτες ταξιδεύουν στο ίδιο κουπέ με το νυχτερινό τρένο από τη Μασσαλία για το Παρίσι. Όταν το τρένο φτάνει στο Παρίσι, μια όμορφη νεαρή γυναίκα παραμένει ξαπλωμένη στην κουκέτα της. Δεν είναι στην αγκαλιά του ύπνου, ούτε καν στην αγκαλιά ενός από τους πολλούς εραστές της. Είναι νεκρή. Και οι συνεπιβάτες της εξαφανισμένοι. Το δυσάρεστο έργο της αναζήτησης του δολοφόνου ανατίθεται σε έναν κουρασμένο από το έγκλημα αστυνομικό επιθεωρητή ονόματι Αντουάν Πιερ Εμίλ Γκρατσιανό, με το παρατσούκλι «Γκράτσι». Η αστυνομία αναζητά τους υπόλοιπους επιβάτες του κουπέ, οι οποίοι δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλον... ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΟΜΟΤΙΤΛΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ 1965, ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Victor Hugo - Οι άθλιοι (Les Misérables). Εκδόσεις Gutenberg. Σελίδες: 1.354+1.342, Τιμή: 58-10%=52,20€ (και οι δυο τόμοι) Μια συγκλονιστική καταγγελία για τη φτώχεια και την κοινωνική αδικία, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς. μέσα από τις περιπέτειες του περίφημου Γιάννη Αγιάννη, ο Ουγκό περιγράφει τη Γαλλία των εξαθλιωμένων και των εξεγέρσεων. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στην πλήρη εκδοχή του. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ben Macintyre - Η πολιορκία (The Siege). Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Σελίδες: 572, Τιμή: 18,80-10%=16,92€ Ο Μπεν Μακιντάιρ, No 1 συγγραφέας μπεστ σέλερ των Sunday Times, καταγράφει για πρώτη φορά όλο το χρονικό μιας από τις πιο απίστευτες καταστάσεις ομηρίας και τις πιο τολμηρές προσπάθειες διάσωσης της εποχής μας. Στις 30 Απριλίου του 1980, έξι οπλισμένοι άντρες εισέβαλαν στην Ιρανική Πρεσβεία στο Λονδίνο και κράτησαν είκοσι έξι ομήρους, ανάμεσά τους διπλωμάτες, επισκέπτες και Βρετανούς πολίτες. Ακολούθησε εξαήμερη πολιορκία, κατά την οποία επιστρατεύθηκαν διαπραγματευτές της αστυνομίας και ψυχίατροι, ώστε να λήξει αναίμακτα. Παράλληλα, η SAS, επίλεκτη ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων, προετοίμαζε με άκρα μυστικότητα μια παράτολμη αποστολή διάσωσης: την Επιχείρηση Κυνηγός. Η πολιορκία αποτέλεσε κομβικό σημείο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας διεθνώς. H Βρετανία είχε διαχειριστεί περιστατικά τρομοκρατίας του IRA, όμως ποτέ άλλοτε τρομοκρατική ενέργεια διεθνούς κλίμακας. Καθώς το δράμα κλιμακωνόταν, εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολουθούσαν τις εξελίξεις σε ζωντανή μετάδοση, τη μεγαλύτερη στην ιστορία της βρετανικής τηλεόρασης. Αντλώντας στοιχεία από αδημοσίευτο υλικό, αποκλειστικές πληροφορίες και διηγήσεις από αυτόπτες μάρτυρες, ο συγγραφέας και ιστορικός Μπεν Μακιντάιρ προσφέρει στους αναγνώστες ένα συναρπαστικό ταξίδι και στις δύο πλευρές της πολιορκίας. Παρακολουθεί τα γεγονότα λεπτό το λεπτό, ενώ ανατρέχει στις ιστορικές αποφάσεις που οδήγησαν στη δραματική κατάληξη της υπόθεσης. Ένα έξοχο χρονικό, με δράση και αγωνία που κόβουν την ανάσα. Η Πολιορκία είναι η αληθινή ιστορία όσων συνέβησαν στην Ιρανική Πρεσβεία, ειπωμένη από εκείνους που την έζησαν. Έξι ημέρες που άλλαξαν για πάντα τον τρόπο που ένας ολόκληρος λαός έβλεπε τις Ειδικές Δυνάμεις SAS, αλλά και την ίδια του την εθνική ταυτότητα.

1. Ο Ακρογωνιαίος Λίθος (80) 2. Για Ό,τι Αξίζεις Να Πεθάνεις (448) 3. Μάτζικερτ Η Αρχή του Τέλους του Μεσαιωνικού Ελληνισμού (394) 4. Δεν Γίνονται Αυτά Εδώ (508) 5. Τρέξε, Άλεξ Κρος (380) 6. Έγκλημα Στο Λιμάνι (318) 7. Σελίδες Ιστορίας (174) 8, Οι Εμφύλιοι Της Ρώμης 49-30 πΧ (80) 9. Το Κυνήγι Των Φαντασμάτων (456) 10. Η 9η Κρίση (366) 11. Το Μυστήριο Του Σταυρού (40) 12. Αποκάλυψη (398) 13. Ποτέ Μη Γυρίζεις Πίσω (478) 14. Παγίδα Θανάτου (384) 15. Σελίδες Ιστορίας (196) 16. Παγιδευμένη Στο Παρελθόν (286) 17. Η Κόρη Του Συλλέκτη (521) 18. Η 11η Ώρα (414) 19. Ο Γλύπτης (436) 20. Ο Δολοφόνος Με Το Σημάδι Του Σταυρού (429) 21. Ιστορία Της Γραφής Και Του Βιβλίου (80) 22. Σεμινάρια Φονικής Γραφής (303) 23. Ο Εκτελεστής (447) Ο Εκτελεστής Σε μια εκκλησία, μπροστά στην Αγία Τράπεζα, βρίσκεται δολοφονημένος ένας ιεράς. Το σώμα έχει τοποθετηθεί όπως κάνουν στους νεκρούς με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος αλλά στη θέση του κεφαλιού έχει τοποθετηθεί ένα κεφάλι σκύλου. Ο ντετέκτιβ Χάντερ υποψιάζεται ότι πρόκειται για τελετουργική δολοφονία αλλά όταν ακολουθεί και δεύτερο πτώμα βεβαιώνεται ότι έχει να κάνει με έναν διαβολικό δολοφόνο. Μια καλή αστυνομική ιστορία με δυνατή ιδέα και ανατροπές. Ωστόσο οι υπερβολικά αιματηρές και φρικαλέες σκηνές των εγκλημάτων κάνουν το βιβλίο να χάνει πολύ και να απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.

Ο Ναός της Τύχης και άλλα κείμενα - Maurice Maeterlinck, σελ. 130 (5/10) Νεκρή Φύση - Louise Penny, σελ. 472 (10/10) Ο εξαποδώ και άλλες υπερφυσικές ιστορίες - Guy de Maupassant, σελ. 72 (9/10) Nightflyers - George R. R. Martin, σελ. 165 (7/10) Ελσίνκι - Θεόδωρος Γρηγοριάδης, σελ. 240 (8/10) Ανοιξιάτικα Νερά - Ivan Turgenev, σελ. 192 (10/10) Ο μαύρος εφιάλτης - John Dickson Carr, σελ. 180 (6/10) Oh, Canada - Russell Banks, σελ. 384 (7/10) Περιμένοντας τον Γκοντό - Samuel Beckett, σελ. 126 (7/10)

Σάμιουελ Μπέκετ - Περιμένοντας τον Γκοντό Κάθε φορά που διαβάζω ένα θεατρικό έργο, αναρωτιέμαι γιατί δεν τα διαβάζω πιο συχνά. Θα ήθελα πολύ ειδικά κάποια στιγμή να πιάσω κανά Άρθουρ Μίλερ, Χάρολντ Πίντερ. Στα του βιβλίου, το γράψιμο του Μπέκετ το θεωρώ υπέροχο έστω κι αν πολλές φορές το χιούμορ είναι λίγο υπερβολικό, αν μπορώ να το πω αυτό. Εμένα πάντως η όλη ιστορία μου άρεσε, γέλασα με πολλούς διαλόγους, η όλη αναμονή για αυτόν τον Γκοντό με έκανε να διασκεδάσω αρκετά.

Διάβασα το ''High-rise''. Η ιδέα δυνατή. Αυτή ενός ουρανοξύστη, που ουσιαστικά στεγάζει μία μικρή πόλη, και οι επακόλουθες προστριβές των κατοίκων της. Να πω ότι αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε από την πολυκατοικία που μέναμε γιατί δεν πήγαινε άλλο, θα γινόταν στο τέλος κάνα φονικό. Μπόρεσα λοιπόν να μπω εξαρχής στο κλίμα της ιστορίας. Δυστυχώς. Και το πρόσημο πάλι είναι μείον. Καλή η ιδέα, δεν μου άρεσε η εκτέλεση. Ισχύει ενδεχομένως ότι ανέφερα και σε πρότερη μου κριτική, μάλλον δεν είναι του γούστου μου. Θα δω τώρα και την ταινία, ίσως να μου αρέσει περισσότερο.

31. Η γέννηση της τραγωδίας - Friedreich Nietzsche (σελ 182, Εκδοτική Θεσσαλονίκης) 32. Ιππόλυτος - Ευρυπίδης (σελ 200, Ζήτρος 2007) 33. Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών - Κατερίνα Γώγου (σελ 85, Καστανιώτη 1988) 34. Οι αρχαίοι Έλληνες στη νεοελληνική λαϊκή παράδοση - Ι. Θ. Κακριδή (σελ 109, Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής τραπέζης 1997) 35. Η τρικυμία - Shakespeare William (σελ 30, Άγκυρα 1996, 8/10) 36. Ο Μαύρος Πύργος ΙΙΙ, Οι ρημαγμένοι τόποι - Stephen king (σελ 613, Bell 2016, 9/10) 37. Ορέστης - Ευριπίδης (σελ 190, Κάκτος 1992)

Ορέστης - Ευριπίδη Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα επιστρατεύουν όλες τους τις δυνάμεις για να μη θανατωθουν από τους Αργείους για τη δολοφονία της μητέρας τους Κλυταιμνήστρας. Ο Ορέστης προσπαθεί να απαλλαγεί από το αφόρητο βάρος της μητροκτονίας. Οι Ερινύες μεταβάλλονται για εκείνον σε σωματική ασθένεια και βάρος ενοχής. Τελικά ο λαός τους καταδικάζει. Ο Ορέστης ζητά βοήθεια από τον Μενέλαο, ο οποίος καταφθάνει στο Άργος μαζί με την Ελένη. Ωστόσο ο Μενέλαος αρνείται να βοηθήσει και ο Ορέστης απελπισμένος, σκέφτεται να σκοτώσει την Ελένη και την κόρη της Ερμιόνη για εκδίκηση. Η εμφάνιση του Απόλλωνα φέρνει την πολυπόθητη λύση. Ως από μηχανής Θεός, με τις θεϊκές εντολές θα επαναφέρει την τάξη και την ισορροπία στον κόσμο των θνητών.

Η κληρονόμος της Σάρα Μπλέντελ Η Ίλκα Γένσεν είναι μια σαραντάχρονη χήρα από την Δανία που ταξιδεύει στην πόλη Ράσιν των Η.Π.Α. για να κληρονομήσει ένα γραφείο κηδειών που τις άφησε στη διαθήκη του ο πατέρας της, ο οποίος είχε παρατήσει την ίδια και την μητέρα της όταν η ηρωίδα ήταν τριών χρονών. Εμείς ως αναγνώστες μαθαίνουμε εν τω μεταξύ τα πάντα για το πως γίνονται οι κηδείες στην Αμερική, το πως ταριχεύονται οι νεκροί, το πως γίνονται οι αποτεφρώσεις αλλά και όλα τα ψυχολογικά αδιέξοδα της ηρωίδας μιας και ότι ο πατέρας της στην Αμερική έχει ξαναπαντρευτεί και έτσι ανακαλύπτει ότι έχει δυο νεότερες αδελφές, όπως και το ότι το ίδιο το γραφείο κηδειών είναι ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Ωραία όλα αυτά; Η απάντηση είναι όχι, γιατί το βιβλίο γράφει απέξω ότι είναι αστυνομικό και συγκεκριμένα ότι ανήκει στην κατηγορία του σκανδιναβικού νουάρ και το μόνο έγκλημα που περιγράφεται στο βιβλίο ίσα που καταλαμβάνει το είκοσι τοις εκατό του βιβλίου. Ο φόνος που περιγράφεται στο βιβλίο πρώτον δεν έχει καμία σχέση με την ηρωίδα, και δεύτερον ο δολοφόνος αποκαλύπτεται μόνος του, μιας και αυτοκτονεί από τύψεις αφήνοντάς ένα σημείωμα όπου ομολογεί τον φόνο. Εσύ τώρα να έχεις την όρεξη να διαβάσεις κανένα αστυνομικό για να περάσει καλά η ώρα και να σου προκύπτει αυτός ο κοινωνικό-συναισθηματικός αχταρμάς. Το καλύτερο το άφησα για το τέλος γιατί φτάνοντας στην τελευταία σελίδα ανακαλύπτεις ότι γράφει φαρδιά πλατιά: "Συνεχίζεται..." που σημαίνει ότι ούτε καν σαν αυτόνομο τόμο δεν μπορείς να το διαβάσεις. Με δύο λόγια σκέτη απογοήτευση. 4/10

01. Στάλινγκραντ - Άντονι Μπίβορ (559) 10/10 02. Ο Αγαθούλης - Βολταίρος (97) 8,5/10 03. Μπάμπιτ - Σίνγκλερ Λιούις (330) 7/10 04. Βερολίνο, η πτώση 1945 - Άντονι Μπίβορ (575) 10/10 05. Ναπολέων - Έμιλ Λούντβιχ (517) 8/10 06. Άγιον Όρος, Ημερολόγιο: (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1914) - Νίκος Καζαντζάκης (125) 6/10 07. Σαμουράι! - Σαμπούρο Σακάι (483) 9/10 08. Ηθική, η θεραπεία της ψυχής - Επίκουρος (639) 10/10 09. Στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - Σίντνεϊ Ρότζερσον (196) 8/10 10. Ζευς: Οι απαρχές του κόσμου - Συλλογικό (133) 7/10 11. Αθηνά: Η ανίκητη θεά - Συλλογικό (117) 7/10 12. Αχιλλέας: Ο ευάλωτος πολεμιστής - Συλλογικό (115) 7/10 13. Οδυσσέας: Το ταξίδι της λογικής - Συλλογικό (110) 7/10 14. Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ - Έντγκαρ Άλαν Πόε (360) 8/10 15. Φονική ομορφιά - Ζόι Ρόσι (303) 7/10 16. Η κληρονόμος - Σάρα Μπλέντελ (335) 4/10

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736) 20) Joe Abercrombie: Η σοφία του πλήθους (σελ 736) 21) Whitley Strieber: Επικοινωνία (σελ 517) 22) Thomas Edward Lawrence: Επτά στύλοι της σοφίας (σελ 857) 23) Ωρόρα: Ιστορίες από τον κόκκινο πλανήτη (σελ 240) 24) James Church: Ένα πτώμα στο Κόρυο (σελ 352) 25) Maxwell Kenton: Kάντυ (σελ 175) 26) Raymond Carver: Ελέφαντας (σελ 154) 27) Laurent Binet: HHhH (σελ 381) 28) John M. Ford: Το κάλεσμα του δράκου (σελ 518) 29) Ωρόρα: Ιστορίες Γαλλικής επιστημονικής φαντασίας (σελ 240) 30) Louis L' Amour: Η ώρα των λύκων (σελ 169) 31) Vasco da Gama: Το πρώτο ταξίδι στις Ινδίες (σελ 105) 32) Συλλογικό έργο: 50 ημέρες που άλλαξαν τον κόσμο (σελ 318) 33) Αύγουστος Κορτώ: Μικρό χρονικό τρέλας (σελ 246) 34) Γιώργος Πολ. Παπαδάκης: Οι δρόμοι του φανταστικού (σελ 279) 35) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales 2 (σελ 240) 36) Laurence Rees: Οι Ναζί (σελ 376) 37) Γιώργος Μπαλάνος: Οι κόσμοι της φωτιάς (σελ 200) 38) Patricia Highsmith: Ο ταλαντούχος κ. Ρίπλεϊ (σελ 280) 39) Jules Verne: Τα τέρατα των θαλασσών (σελ 238) 40) Robert Harris: Fatherland (σελ 476) 41) Ωρόρα: Ιστορίες με τρελούς επιστήμονες 2 (σελ 240) 42) Marquis de Sade: Πάνω στην άμεση δημοκρατία και την απάτη των ''εκπροσωπήσεων'' (σελ 64) 43) Howard Phillips Lovecraft: Ο τύμβος (σελ 192) 44) Robert Erwin Howard: Η βασίλισσα της μαύρης ακτής (σελ 196) 45) Wilbur Smith: Το αρπακτικό (σελ 459) 46) Stephen King: Η αφιέρωση (σελ 216) 47) Ωρόρα: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες 2 (σελ 239) 48) James Graham Ballard: High-rise (σελ 255)

Χθες. Σχόλιο εδώ: Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία -Ιούλιος 51. Μικ Χέρον - Ανήσυχες τίγρεις (σελ. 406). 9/10 52. Χουάν Εμάρ - Χθες (σελ. 179). 7/10

Χουάν Εμάρ - Χθες (Ayer, 1935) "Στο Σαν Αγουστίν δε Τάνγκο, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι τον περιμένει κατά τον καθημερινό του περίπατο στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Στη διάρκεια μίας μέρας –του «χθες»– ένας άνδρας αποκεφαλίζεται επειδή κήρυττε τις πνευματικές απολαύσεις του σεξ· μια στρουθοκάμηλος καταβροχθίζει μια λέαινα· μια χορωδία πιθήκων επιδίδεται σε ουρανομήκεις ψαλμούς· κι ένας άνδρας, ενώ ουρεί, πέφτει στο κενό του χρόνου και καταφέρνει να δραπετεύσει – ή μήπως όχι;". Αυτά διάβασα στην περίληψη στο οπισθόφυλλο της (πολύ ωραίας και προσεγμένης) ελληνικής έκδοσης και πείστηκα να αγοράσω και να διαβάσω στο πιτς φιτίλι το βιβλίο, μιας και τέτοια σχετικά άγνωστα διαμαντάκια από το παρελθόν πάντα έχουν το ενδιαφέρον τους. Και, ναι, όντως, πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο, ιδιόρρυθμο και με τον τρόπο του ενδιαφέρον βιβλίο, μάλλον όχι διαμαντάκι γιατί πολύ απλά στο τέλος δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς ήθελε να πει ο ποιητής, πάντως μια φορά μου κίνησε την προσοχή και χάρη στην ευχάριστη γραφή και το ιδιόρρυθμο χιούμορ, με έκανε να διαβάσω το βιβλίο σε μια καθισιά (ουσιαστικά πρόκειται για νουβέλα). Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να εξηγήσεις με αρχή, μέση και τέλος γιατί σου άρεσε ή δεν σου άρεσε, είναι περίεργο, παράξενο, παράδοξο (και πάει λέγοντας), και αυτό από μόνο του αρκεί για να το διαβάσεις μέχρι το τέλος, ακόμα και αν τελικά δεν το βρήκες του γούστου σου. Εγώ βρίσκομαι κάπου στη μέση, μου άρεσε και ταυτόχρονα δεν με ξετρέλανε, με άφησε με απορίες (π.χ. για το τι ουσίες έπαιρνε ο συγγραφέας), πάντως μια φορά άξιζε τον χρόνο (και το χρήμα) που ξόδεψα για δαύτο. Ίσως κάποια στιγμή το ξαναδιαβάσω. 7/10

Αυτό που μου αρέσει στα συγγραφικά παιχνίδια είναι το γεγονός ότι όχι μόνο μπορούμε να ανεβάσουμε τις ιστορίες μας, αλλά και να συζητήσουμε σχετικά με αυτές. Σύμφωνα με την εισήγηση του συγκεκριμένου παιχνιδιού ψήφισα τις αγαπημένες μου ιστορίες. Εκείνες που θεωρώ λιγότερο σκοτεινές, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι δεν τίμησα με την ψήφο μου συγγραφείς που ψηφίζω πάντα.

Ο Ναός της Τύχης και άλλα κείμενα - Maurice Maeterlinck, σελ. 130 (5/10) Νεκρή Φύση - Louise Penny, σελ. 472 (10/10) Ο εξαποδώ και άλλες υπερφυσικές ιστορίες - Guy de Maupassant, σελ. 72 (9/10) Nightflyers - George R. R. Martin, σελ. 165 (7/10) Ελσίνκι - Θεόδωρος Γρηγοριάδης, σελ. 240 (8/10) Ανοιξιάτικα Νερά - Ivan Turgenev, σελ. 192 (10/10) Ο μαύρος εφιάλτης - John Dickson Carr, σελ. 180 (6/10) Oh, Canada - Russell Banks, σελ. 384 (7/10) Ανοιξιάτικα Νερά. Oh, Canada. Ο μαύρος εφιάλτης - John Dickson Carr Ενδιαφέρον αστυνομικό βιβλίο, που όμως από τη μέση και μετά για εμένα παίρνει την κάτω βόλτα. Δεν με κράτησε η ιστορία, και νομίζω μερικοί χαρακτήρες θα μπορούσαν να λείπουν εντελώς, το μόνο που προσέφεραν ήταν λίγο κυνηγητό ακόμα. Οι χαρακτήρες πάντως είχαν κάποιο ενδιαφέρον και η ιστορία ειδικά στην αρχή θυμίζει αρκετά Άγκαθα Κρίστι, με κάθε μικρό στοιχείο που εμφανίζεται στην εξιχνίαση του εγκλήματος να είναι καθοριστικό. Πέρασα σχετικά καλά.