mman Posted November 1, 2009 Share Posted November 1, 2009 Μιχάλης Μανωλιός 2-7/5/06, 11/9/09 Η Ερώτηση Θα ξεκινήσω από το τέλος. Θα σας πω για τη μέρα που ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Τζων Ρώτας μ’ εκείνη την αναπάντεχη και θεόμουρλη παλαβομάρα του έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας της Γης. Γιατί όπως όλοι ξέρετε, η Φωνή είναι εδώ. Το άυλο περιπλανώμενο ον παντογνώστης, όσο περαστικό κι αν ήταν, δεν έφυγε ποτέ ξανά για τα άστρα. Έμεινε εδώ και, ενώ παραμένει απασχολημένο με την Ερώτηση, ενώ ερευνά γεμάτο ενδιαφέρον τα δεδομένα, διοχετεύει καθημερινά απίστευτους ποταμούς συμπαντικών γνώσεων στην ανθρωπότητα για χιλιάδες άλλα θέματα. Εκείνη τη μέρα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Τζων Ρώτας ανέβηκε ιδρώνοντας και ξεϊδρώνοντας στο βήμα. Είχε χτυπήσει τρία ουζάκια ξεροσφύρι μες στο υγρό κατακαλόκαιρο της Νέας Υόρκης – και δεν ήξερε αν ήταν αρκετά. Ψηλάφισε για εκατοστή φορά απαλά με την γλώσσα του την αμπούλα υδροκυάνιου και ευχήθηκε να μην τη χρειαστεί. Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Έμενε μόνο ένα λεπτό μέχρι την Ερώτηση. Δεκαπέντε χρόνια σε ένα λεπτό, σκέφτηκε. Του φαινόταν ότι ολόκληρη η ζωή και η καριέρα του είχαν περάσει με το ψυχοφθόρο άγχος της Ερώτησης. Η ευκαιρία ήταν τόσο μεγάλη και τόσο μοναδική που όλα τα σοβαρά προβλήματα του πλανήτη, συρράξεις, πείνα, ενεργειακό, περιβάλλον, έμοιαζαν απατηλά αστεία μπροστά της. Η Φωνή είχε μιλήσει ξαφνικά και απροειδοποίητα μέσα στα κεφάλια όλων των ανθρώπων. Την είχαν ακούσει και την είχαν ονειρευτεί -ήρεμη, άφυλη, απρόσωπη. Ένα περιπλανώμενο ον παντογνώστης που προσφερόταν να απαντήσει μία και μοναδική ερώτηση των ανθρώπων. Δεν θα υπήρχε διάλογος, ούτε δεύτερη ευκαιρία – η Φωνή ταξίδευε σ’ όλο το Σύμπαν και δεν προλάβαινε να ασχοληθεί πιο πολύ με τη μικρούλα Γη. Θα επέστρεφε σε δεκαπέντε γήινα χρόνια και πονηριές του τύπου «Ποιες απαντήσεις έδωσες στις μέχρι τώρα ερωτήσεις;» ή «Ποιες είναι όλες οι γνώσεις που κατέχεις;» δεν θα περνούσαν. Θα έπρεπε πραγματικά να ρωτήσουν ένα και μόνο πράγμα. Μισή ντουζίνα θρησκείες κατέρρευσαν την επόμενη μέρα και άλλες τόσες δήλωσαν θριαμβευτικά δικαιωμένες. Οι μισοί άθεοι πανηγύριζαν για την μη πίστη τους. Οι άλλοι μισοί ασπάζονταν το πρώτο πρόχειρο δόγμα που έβρισκαν μπροστά τους. Μετά, άρχισε η μάχη για την Ερώτηση. Φιλόσοφοι, ιερείς, επιστήμονες, πολιτικοί, όλοι είχαν κάτι που ήθελαν διακαώς να μάθουν. Ο ΟΗΕ συνέστησε τις απαραίτητες αναρίθμητες επιτροπές και ο Τζων Ρώτας, ανώτατος αξιωματούχος τότε, έδωσε ομηρικές μάχες σε πολλές απ’ αυτές. Οι διαμάχες και το άγχος για την καλύτερη δυνατή ερώτηση αυξάνονταν καθώς τα χρόνια περνούσαν και η επιστροφή της Φωνής πλησίαζε. Ο Τζων Ρώτας στο μεταξύ εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και η Ερώτηση θα γινόταν τους τελευταίους μήνες της δεύτερης θητείας του. Λίγο μετά την οριστικοποίηση της Ερώτησης που θα έκαναν στην Φωνή, πέρασε ξυστά από έναν νευρικό κλονισμό και γλίτωσε μόνο με ένα ελαφρύ έμφραγμα. Τότε του ήρθε η ιδέα. Φυσικά, αν αποτύγχανε ο αντίκτυπος της μοναδικής χαμένης ευκαιρίας θα ήταν εφιαλτικός. Στην αρχή νόμισε ότι του είχε ήδη στρίψει, αλλά όσο το σκεφτόταν στη διάρκεια του τελευταίου έτους, τόσο έπειθε τον εαυτό του ότι – ας τον συγχωρούσε η σύζυγος – το ριψοκίνδυνό του εγχείρημα θα πετύχαινε. Τώρα όλ’ αυτά είναι παρελθόν, σκέφτηκε καθώς ξεροκατάπινε πάνω στο βήμα κοιτώντας το ρολόι. Όλος ο πλανήτης περίμενε απ’ αυτόν να κάνει την Ερώτηση που είχαν συμφωνήσει, κι αυτός είχε πάρει την θεότρελη απόφαση να τους γράψει κανονικά. Ο Τζων Ρώτας πήρε μια βαθιά ανάσα και όταν η αντιστροφή μέτρηση έφτασε στο μηδέν, πρόφερε δυνατά, επίσημα και καθαρά τη μαγική Ερώτηση που έμελε να αιχμαλωτίσει τη Φωνή: «Τι σκέφτονται οι γυναίκες;» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rodonaura Posted November 1, 2009 Share Posted November 1, 2009 (edited) Πολύ μου άρεσε... Το δε ξεκίνημα με το τέλος της ιστορίας νομίζω ότι καταρχήν πετυχαίνει με τον αναγνώστη ό,τι ακριβώς πέτυχε ο ήρωας με την ερώτηση που έκανε στη Φωνή. Του επιτρέπει να ξαφνιαστεί από την αναπάντεχη ερώτηση και να γελάσει (ως γυναίκα κολακεύτηκα επίσης) και αμέσως μετά τον "κολλάει"... Τι αλήθεια σκέφτονται οι γυναίκες,ε; Σκέφτονται οι γυναίκες; (πλάκα κάνω) Κι εκεί που ο νους κατακλύζεται από χίλιες μύριες σκέψεις και γίνεται ένας αχταρμάς από αναπάντητα ερωτήματα από καταβολής κόσμου, ακριβώς στο σημείο που ο αναγνώστης αναζητά εναγωνίως διέξοδο από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει, επανέρχεται η αρχή, δηλαδή το τέλος, για να βάλει πλέον τα πράγματα στη θέση τους: Το στόρυ αφορά τον μπαγάσα τον Τζων, που στρόφαρε κάπως περισσότερο από το κανονικό και πήγε κι έκανε μια ερώτηση παγίδα σε μια ανώτερη ύπαρξη, την κόλλησε και έτσι ευεργετήθηκε ολάκερη η ανθρωπότητα. Μαγκιά του! Και δική σας αγαπητέ mman. Edited November 1, 2009 by rodonaura Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted November 1, 2009 Share Posted November 1, 2009 Έξυπνο, περιεκτικό και με ανατροπή που τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του ορθολογισμού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted November 3, 2009 Share Posted November 3, 2009 (edited) Για μένα όλα ήταν υπέροχα μέχρι την τελευταία ατάκα. Καλώς ή κακώς περίμενα κάτι πρωτότυπο, κάποια έκπληξη, κάτι μη αναμενόμενο. Ο τρόπος που σκέφτεται το ασθενές φύλλο, έχει σχολιαστεί πετυχημένα αρκετές φορές στη λογοτεχνία και τσον κινηματογράφο (το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το "Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλλυ" και αμέσως μετά ο Γούντι Άλλεν) κι γι' αυτο βρήκα κάπως τετριμμένο το θέμα. Έτσι, το κλείσιμο μου χάλασε, την ωραία εντύπωση που είχες πετύχει με τα προηγούμενα. Edited November 3, 2009 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted November 3, 2009 Share Posted November 3, 2009 Για μένα όλα ήταν υπέροχα μέχρι την τελευταία ατάκα. Καλώς ή κακώς περίμενα κάτι πρωτότυπο, κάποια έκπληξη, κάτι μη αναμενόμενο. Έτσι, το κλείσιμο μου χάλασε, την ωραία εντύπωση που είχες πετύχει με τα προηγούμενα. Έτσι Κώστα, πέσ'τα! No more mr. nice guy! Το φεστιβάλ τέλειωσε. Πρωινό ξύπνημα τώρα για τον μούμαν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted November 3, 2009 Share Posted November 3, 2009 (edited) πάντως πολύ θα ήθελα να ξέρω πόσο κόκκινο θα έτρωγα αν απαντούσα στην ερώτηση "τι σκέφτονται οι γυναίκες;" με "ειλικρίνεια"... Edited November 3, 2009 by Martin Ocelotl Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 3, 2009 Author Share Posted November 3, 2009 Για μένα όλα ήταν υπέροχα μέχρι την τελευταία ατάκα. Καλώς ή κακώς περίμενα κάτι πρωτότυπο, κάποια έκπληξη, κάτι μη αναμενόμενο. Ο τρόπος που σκέφτεται το ασθενές φύλλο, έχει σχολιαστεί πετυχημένα αρκετές φορές στη λογοτεχνία και τσον κινηματογράφο (το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το "Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλλυ" και αμέσως μετά ο Γούντι Άλλεν) κι γι' αυτο βρήκα κάπως τετριμμένο το θέμα. Έτσι, το κλείσιμο μου χάλασε, την ωραία εντύπωση που είχες πετύχει με τα προηγούμενα. Θα χαρείς (ή θα ανησυχήσεις) να μάθεις ότι επί τρία χρόνια το αρχικό punchline ήταν πολύ -πολύ όμως!- χειρότερο. Γι' αυτό και δεν έφτασε στη Σύρο παρά μόνο φέτος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted November 25, 2009 Share Posted November 25, 2009 Εγώ θα σε στεναχωρήσω Μάϊκ, μου άρεσε το διήγημα, αλλά μετά τις απειροτρείς ευχές, νομίζω πως πρέπει να λιώσεις πολύ το κορμάκι σου για να βγάλεις άλλο τέτοιο 500-άρι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 25, 2009 Author Share Posted November 25, 2009 Δεν θα με στενοχωρήσεις καθόλου επειδή συμφωνώ απολύτως. Γιατί νομίζεις ότι "Η Ερώτηση" έμεινε έξω απ' το "τέρας"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 25, 2009 Share Posted November 25, 2009 Κάποιον εδώ τον καίει μια άλλη ερώτηση: "Ποιο ήταν το αρχικό punchline?" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted November 25, 2009 Share Posted November 25, 2009 Σωστή ερώτηση, Γιώργο! Αυτό, σε συνδυασμό μ' αυτό που είχε πει ο Μιχάλης, ότι το αρχικό punchline ήταν χειρότερο, μου έφερε στο μυαλό μια πολύ αστεία σκηνή από τα Friends, την οποία βλέπω να ζούμε κι εδώ: Η Rachel, η οποία δουλεύει σαν assistant buyer σε οίκο μόδας, έχει ερωτευτεί έναν πελάτη και σκοπεύει να του αφήσει κρυφά ένα σημείωμα στο επόμενο κουστούμι που θα του πουλήσει. Κάθεται, λοιπόν, και γράφει. Την ώρα που γράφει, τσαλακώνει και πετάει το σημείωμα νευριασμένη. Ξεκινάει δεύτερο σημείωμα, το οποίο της το αρπάζει από τα χέρια ο Chandler και το διαβάζει. Περιέχει μια πολύ lame punch line. Οπότε ο Chandler απορημένος ρωτά: "What did you throw away?!" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 26, 2009 Author Share Posted November 26, 2009 Κάποιον εδώ τον καίει μια άλλη ερώτηση: "Ποιο ήταν το αρχικό punchline?" Oh, no-no-no-no-no. Επιτρέψτε μου αυτό το ελάχιστο ιδιωτικότητας. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και το τωρινό punchline δεν θα το έγραφα αν δεν προέκυπτε η Σύρος (5ο ΦΕΦΕ) και δεν μας είχε πρίξει ο nikosal ότι έχουν μαζευτεί λίγα 500άρια. Και φυσικά, δεν θα το ανέβαζα στο φόρουμ με το παλιό punchline το οποίο φύλαγα στο μπουντρούμι επί τρισίμησι χρόνια (γιατρέ μου σημειώνεις; ), οπότε ας το αφήσουμε και ας κάνω πως το έχω ξεχάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 Μα, Μιχάλη, αν το αφήσεις μέσα σου, δε θα το ξεχάσεις. Θα βουτήξει βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό σου και θα σε στοιχειώσει. Θα βρει άλλους τρόπους να βγαίνει έξω, μέσα από τα άλλα σου διηγήματα. Σε λίγους μήνες θα το αναγνωρίζεις μεταμφιεσμένο σε ό,τι κι αν γράφεις! Όλη σου η τεράστια συγγραφική παραγωγή θα αποτελείται από παραλαγές της ίδιας φράσης. Θα το παραμιλάς στον ύπνο σου, θα αρχίσεις να σηκώνεις το τηλέφωνο και αντί να λες "ορίστε;" θα λες αυτό, μέχρι που μια αποφράδα μέρα θα ξεχαστείς και θα το γράψεις σαν status σου στο Facebook, στο SFF και στο Twitter και θα γίνεις ρεζίλι σε όλον τον κόσμο - άσε που θα το καταχωρήσει και η Αλέξα. Θα γίνει τόσο διάσημο, που θα είναι ο τίτλος του επόμενου (και τελευταίου) σου βιβλίου. Γι' αυτό, σαν καλός φίλος, σου προσφέρω την εύκολη και υγιή λύση. Μπορείς να μου το ψιθυρίσεις εδώ στο αυτί, για να ξαλαφρώσεις! Ή, να μου στείλεις ένα PM, τελοσπάντων. Μην ανησυχείς, δε θα το πω σε κανέναν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 Where's the frikkin G spot? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 26, 2009 Author Share Posted November 26, 2009 Where's the frikkin G spot? Όχι, ήταν λίγο ευπρεπέστερο. Και λίγο χειρότερο. Πάντως πρώτη φορά βλέπω να γίνεται τόση κουβέντα όχι για το πώς μια ιστορία θα γίνει καλύτερη, αλλά τι μορφή είχε όταν ήταν χειρότερη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 "Πότε θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 Μα, Μιχάλη, αν το αφήσεις μέσα σου, δε θα το ξεχάσεις. Θα βουτήξει βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό σου και θα σε στοιχειώσει. Θα βρει άλλους τρόπους να βγαίνει έξω, μέσα από τα άλλα σου διηγήματα. Σε λίγους μήνες θα το αναγνωρίζεις μεταμφιεσμένο σε ό,τι κι αν γράφεις! Όλη σου η τεράστια συγγραφική παραγωγή θα αποτελείται από παραλαγές της ίδιας φράσης. Θα το παραμιλάς στον ύπνο σου, θα αρχίσεις να σηκώνεις το τηλέφωνο και αντί να λες "ορίστε;" θα λες αυτό, μέχρι που μια αποφράδα μέρα θα ξεχαστείς και θα το γράψεις σαν status σου στο Facebook, στο SFF και στο Twitter και θα γίνεις ρεζίλι σε όλον τον κόσμο - άσε που θα το καταχωρήσει και η Αλέξα. Θα γίνει τόσο διάσημο, που θα είναι ο τίτλος του επόμενου (και τελευταίου) σου βιβλίου. Γι' αυτό, σαν καλός φίλος, σου προσφέρω την εύκολη και υγιή λύση. Μπορείς να μου το ψιθυρίσεις εδώ στο αυτί, για να ξαλαφρώσεις! Ή, να μου στείλεις ένα PM, τελοσπάντων. Μην ανησυχείς, δε θα το πω σε κανέναν... Είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο με ποστ! Εύγε! :thmbup: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 26, 2009 Author Share Posted November 26, 2009 Είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο με ποστ! Εύγε! :thmbup: Ναι, ήταν όντως καλή προσπάθεια, 4! Αλλά λέω να το ρισκάρω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.