Guest silversoldier Posted January 7, 2005 Share Posted January 7, 2005 Λόγος, κομμάτι μιας στιγμής, και όνειρο πριν σβήσει, ελπίδα μοναδική σαν πέτασμα λευκού καπνού, ονειρεμένο, σημάδια παγετών, στη μέρα της γραφής μου, σαν μια τεράστια καρδιά εκεί στα ύψη, πετρωμένη. Δεν το γνωρίζω τώρα πια εκείνο το σημείο, όπου όλα καλά και υπέροχα ανθίζουν και στολίζουν την κάθε ελεύθερη ματιά, την κάθε ελπίδα πάντα, αφού στη σκέψη μου μοναχικά αστέρια τριγυρίζουν. Η στάση ανεξήγητη σαν φόβου παραγάδι, και εκεί στην άδικη στιγμή δειλιάζεις στο σκοτάδι, σαν η ψυχή, μονάχη της κοιμάται ψυχραμένη. Απίστευτο, δε σάλεψα μόνο τα μάτια με μία κίνηση, σαν άρνηση μα στην ουσία πικραμένα δήλωσαν τη έννοια του λόγου. Τα λόγια έπειτα αρθρώθηκαν λεπίδες, σαν μια ασπίδα καταχνιάς και όνειρο θλιμμένο, και τι να πω, σαν να θύμωσα νομίζω με τους άλλους, μα στην ουσία τι έφταιγαν; Μάλλον ήταν κάτι από ‘μένα. Δε θα μιλήσω, ούτε ακόμα θα διαβώ ανάμεσα στο μίσος το ακατανίκητο, εκείνο, που με κυριεύει, και εκεί που μόλις το κατάλαβα εκεί και το φοβάμαι και σαν το τελευταίο ξέσπασμα ελευθερίας γράφω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 14, 2005 Share Posted January 14, 2005 (edited) Δεν το γνωρίζω τώρα πιαεκείνο το σημείο, όπου όλα καλά και υπέροχα ανθίζουν και στολίζουν την κάθε ελεύθερη ματιά, την κάθε ελπίδα πάντα, αφού στη σκέψη μου μοναχικά αστέρια τριγυρίζουν. Σωστόοο... Πολύ ωραίο ποίημα, με σκηνική διάθεση (θυμίζει μονόλογο θεάτρου) και πολύ παραστατικό. Παρατηρήσεις (ασήμαντες): Απίστευτο, δε σάλεψαμόνο τα μάτια με μία κίνηση, σαν άρνηση μα στην ουσία πικραμένα δήλωσαν τη έννοια του λόγου. Στο "Απίστευτο, δε σάλεψα" βάλε μια τελεία ή κόμμα, γιατί είναι σαν να λες ότι δε σάλεψες τα μάτια. Μάλλον ήταν κάτι από ‘μένα. λίγο ασάφεια εδώ. Ίσως αν άλλαζες τη διατύπωση...αν και δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Edited January 14, 2005 by Throgos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 26, 2005 Share Posted January 26, 2005 (edited) Μου αρέσει ο τρόπος που αποτυπώνεις εικόνες, ειδικά το δεύτερο κομμάτι (αυτό που και ο throgos είπε) είναι συγκλονιστικό!!! Έχω όμως απορίες: Στο τρίτο στίχο του πρώτου κομματιού τι είναι το πέτασμα? εννοείς πέταγμα? Και στον επομένο στίχο ''λευκού καπνού, ονειρεμένου'' εννοείς τον καπνό ονειρεμένο ή την ελπίδα ( όποτε πρέπει να γίνει ονειρεμένη) που αναφέρεται απο πάνω ακριβώς και σε παρέσυρε ο στίχος στο ''ονειρεμενου''? Εμένα πάντως μου κολλάει καλύτερα ονειρεμένη... Μετά με τα ''σημάδια παγετών'' έχω την εντύπωση πως πρέπει να γίνουν ''σημάδι παγετού'' γιατί μου κακοφαίνεται, που μετά μιλας για τέραστια καρδιά και απο πληθυντικό μετάφερεσαι στον ενικό τόσο άμεσα. Το δεύτερο τμήμα είναι όπως προείπα ΟΥΑΟΥ!!!! Στο τρίτο τμήμα ... δεν ξέρω πως η στάση είναι ανεξήγητη και συνδέεται με του φόβου το παραγάδι...υποννοείς πως ο φόβος ψαρεύει ας πούμε τα θύματα του?Καλή ιδέα! Αλλά δεν μου ταιριάζει στην συγκεκριμένη φάση.Πιο κάτω στο ''απίστευτο δεν σάλεψα'' όντως θέλει τελεία ή θαυμαστικό καλύτερα, μιας και κατά την γνώμη μου είσαι έκπληκτος με τον εαυτό σου ( πάντως οπωσδήποτε πρέπει να διαχωριστεί)." Μόνο με τα μάτια, με μια κίνηση, σαν άρνηση, μα στην ουσία πικράμενα δήλωσαν τη έννοια του λόγου" Νομίζω πως χάνεσαι απο ένα σημείο και μετά και ίσως θα έπρεπε να το κάνεις, ας πούμε κάπως έτσι:''μόνο με τα μάτια, με μια κίνηση, σαν άρνηση, μα στην ουσία πικραμένος δήλωσα την ( χρειάζεται ν γιατί ξεκινάει λέξη με φωνήεν) έννοια του λόγου'' Στο τέταρτο κομμάτι ''Τα λόγια έπειτα αρθώθηκαν λεπίδες" Νομίζω χρείαζεται συνδέσμος γιατί και αν έχεις βάλει το ''λεπίδες'' απο κάτω δεν κολλάει καλά, σαν να είναι λίγο κολοβό...''τα λόγια έπειτα αρθώθηκαν ως σαν λεπίδες'' ??? Μου κάνει λίγο πιο επικός ο διπλός συνδυασμός ( έχω την εντύπωση πως δίνει στόμφο, αν και είναι εκκεντρικό), φυσίκα δικό σου ποιήμα είναι ...είναι θέμα γούστου, πάντως πρέπει να μπεί κάτι εκεί. "Και τι να πω?'' Ερωτηματικό, ρωτάς. Στο τελευταίο τμήμα μετά το ''δεν θα μιλήσω'' θέλει τελεία,γιατί ξεκινάς νεά πρόταση με διαφορετικό νόημα.Και ξεκινάς και λές ''ούτε ακόμα θα διαβώ, ανάμεσα στο μίσος'' ( και σε τι άλλο? για να λες ανάμεσα σημαίνει πως είσαι μεταξύ δυο πραγμάτων το λιγότερο)το ακατανίκητο (έχω μερικές αντιρρήσεις με την λέξη ακατανίκητο, γιατί τότε πως δεν θα το διαβείς? Πως θα μπορέσεις να νικήσεις το ακατανίκητο? Όχι όμως πως είναι άσχημο) και το ''εκείνο που με κυριεύει'' πάει στον ίδιο στίχο και μετά θέλει τελεία, γιατί πέφτεις στους επόμενους στίχους στην παγίδα των πολλών ''και''. Θα πρότεινα να αφαιρέσεις το πρωτό ''και'' , καθώς αν το διαβάσεις χωρίς εκείνο, ακούγεται πολύ καλά και βγάζει και νόημα. ''Εκεί που μόλις το κατάλαβα, ( έφαγες το κόμμα) εκεί και το φοβάμαι και σαν το τελευταίο ξέσπασμα ελευθερίας γράφω'' Το ξέρω έχω κόλλημα με τις λεπτομέρειες...αλλά πιστεύω πως αυτές κάνουν την διαφορά. Edited January 26, 2005 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted January 24, 2006 Share Posted January 24, 2006 (edited) "τι είναι το πέτασμα" αλλιως γεφύρωμα-προεξοχή Άργησα ένα χρόνο να δω την απορία αλλά την είδα.... Δευτερη ερώτηση: έμμεσα το "όνειρο" Edited January 24, 2006 by silversoldier Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted January 24, 2006 Share Posted January 24, 2006 Πολύ ωραίο. Ξεπερνάς ή δουλεύεις πάνω σε φόρμες με άνεση και χωρίς στραβοπατήματα. Αυτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted January 25, 2006 Share Posted January 25, 2006 Ευχαριστώ αλλά αυτό φίλε μου είναι αρκετά παλίο! Το είχα κάνει post 13 Ιανουαρίου 2005, και επείδη είδα στην αναζήτηση ότι κάποιος είχε απορίες, είπα να απαντήσω! Ευχαριστ΄και πάλι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.