Black Heroin / Μαύρη Ηρωίνη

[northerain]

Το κείμενο όπως εμφανίστηκε στον διαγωνισμό flash fiction με θέμα το Δηλητήριο, όπου και κέρδισε. Εμφανίστηκε επίσης στο βιβλίο που έβγαλε το κατάστημα Cube με θέμα ''Αποκάλυψη''.

 

Η ελληνική μετάφραση έγινε απο την Sonya, με ελάχιστες αλλαγές δικές μου.

 

Black Heroin

 

I like starting with a quote. This way people think you’re smarter, tapping into the knowledge and experience of other men, smarter than you. But I don’t know who said this, so I guess the effort is wasted.

 

''The greatest trick the Devil ever pulled was convincing the world he didn't exist.’’

 

My name is Ezekiel. I sell drugs. I’ve been doing it for a long time; it has always proved fruitful and managed to provide me with enough cash to sustain my own drug habit.

I’m writing this because I might be the only one that can provide this information.

See, a few years back, a wonderful new drug came out. It goes under a variety of names, like the Black Heroin (named after the Black Plague) or Captain Trips, Trip, Thirdeye and whatnot. You know junkies, they love coming up with stupid shit.

 

Now what Black Heroin did different that other drugs was, you didn’t know you were doing drugs. It didn’t take you away; make you slip off into a dream like regular drugs.

No, with Black Heroin, you were right here, in our world. But you saw things. You saw things you would never see with any other drug, and even if you did, they wouldn’t be so clear, so real to you, as with Black Heroin. When it hit the market and the first kids tried it, no one would believe what they claimed they had seen. But try it and you’d see, every time without fail, you would see wondrous and scary things, right alongside your garden variety reality, your shitty apartment, your ugly girlfriend, your retarded stoner friends, you would see angels and devils and beings that had no right to exist.

 

The first few years, it was great. It even looked like Black Heroin wasn’t a drug you could OD on; no cases were reported up till then. And I was making thousands of dollars.

I rented an apartment just to keep my money in it, stacked from floor to roof, 3 rooms and a kitchen full with money.

But surely, a drug as fucked up as Black Heroin was, it couldn’t be free of consequences right? Hell, by this time I was hooked on it too, shooting probably twice a day, the money and fame getting to my head, making me careless. Fuck my luck.

That’s when the first ODs happened. Only they weren’t ODs, technically. The kids that took too much for too long, they didn’t die, their brains did. The hospitals were getting in 20 cases day, casual users arriving brain dead, yet still breathing. Parties turned into mass suicides, kids signing off, leaving their bodies behind. None of them ever recovered as far as I know.

 

They all had the symptoms of long time abuse: Black marks on their body, blackened veins that stood out against the skin, black circles under their eyes, eyes that were now dark red, since BH popped your blood vessels and now your eyes were filled with blood.

Everyone that was taking it was now scared shitless, but still, most of us shot it into our veins just the same. Black Heroin was a harsh mistress, but no one was giving her up so easily. In the coming months, the ‘’death’’ tolls continued to rise, the news now calling it ‘’The Black Plague’’, calling for a police crackdown, and what is the President doing and all that bullshit. We kept going.

 

But I’m getting ahead of myself. Let me tell you about Black Heroin. About what you saw, when you were high on it. Like many other drugs, BH was sometimes a bad experience.

Bad trips weren’t uncommon, trips where you got to see your mother ravaged by disease, rotting with body parts falling off or your best friend, as a ghoul with pointy little teeth and a jaw that could unhinge enough to swallow you whole. But other things too, things that didn’t exist in the real world, like nightmarish creatures flying against the black sky, roach-like insects as big as your fist with fangs that could probably eat your dog alive.

We all knew bad trips; we usually managed to ignore these things. That is, until we figured out we all had similar experiences. What we saw, no matter how fucked up it was, was drawn from a common pool of nightmares. We saw the same things, people that had never met before could describe to you an 8 feet tall wolf with blood red eyes and human hands they once saw running down in Central Park. And you remembered the time you were down there, looking at the same thing, right down to the scar running down his left arm.

 

The scary thing is, after a while, they started to see us. You would see one of them, one of those things, stop for a minute and turn around, seeing you for the first time, much like you saw him for the first time, gauging your threat potential, deciding what to do. And at first, that’s all it was, a passing interest.

 

Rumors were going around that the people that went brain dead were now somewhere else. They left their bodies here and traveled to that other place, permanent residents of the world Black Heroin opened up for us.

 

We couldn’t stop taking it, and we couldn’t hide from those things, now permanently conscious of our presence. Violent crime was on the rise, amongst the poor and the young.

People found partly devoured, burned to a crisp, impact wounds like they fell from the Empire State Building, bludgeoned to death by a living being, no traces of weapons used.

Things were going bad. Between the ODs and the victims, the suicides and the regular ODs (attempts to escape a fate that some called worse than death), there weren’t many of us left.

 

But it didn’t stop there. The violent murders, inexplicable suicides and random violence started to spread, to the ‘’safe’’ neighborhoods, the upscale parts of town, claiming victims from the shirt and tie population, the soccer mom nation. There was no explanation, after all, they didn’t take drugs, and they had nothing to do with lowlifes like us. Yet they continue to die.

Now Black Heroin is the only solution to a terrifying world. You can’t see them if you’re not on BH and if you can’t see them, you can’t escape them. So now everyone is a junkie, which I personally find to be very ironic.

 

Do I blame myself for what happened? Not really. Black Heroin was too cool to keep hidden; someone would eventually start selling it. It’s actually funny, the junkies that started on BH a few years ago are now the predators, having the experience to hide and fight the horrors that see them as lunch, while white collar middle aged men bite the bullet left and right, hesitating, scared shitless of the boogeyman coming to get them.

I do wish I hadn’t started to shoot this shit into myself though. I’ve had the symptoms for a long time, the black veins and red eyes, textbook Black Heroin junkie.

Guess now it’s either OD or shoot myself.

 

Oh but I promised you some information. Sure thing. I bet you’d love to know. After all, I’m the guy that first came up with Black Heroin, the source as they say.

I hear you’ve got people looking for me.

They’ll only find my body, but please, do take some solace in my letter. Even if you caught me, I wouldn’t be able to tell you anything more than what I’m telling you know.

It’s not like I created Black heroin. I just bought it from a well dressed guy, some years back.

 

I know, you must be furious with me. I did after all destroy humanity as we know it. I do feel a little bad about that.

My immortal soul? Why, I traded that away. Drugs are expensive man.

 

 

Ακολουθεί η μετάφραση.

 

 

Μαύρη Ηρωίνη

 

Μ' αρέσει ν' αρχίζω με κουότα. Έτσι οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι έξυπνος, χρησιμοποιώντας λίγη απ' την γνώση και την εμπειρία άλλων ανθρώπων, εξυπνότερων από σένα.

Αλλά δεν ξέρω ποιος το 'πε αυτό, οπότε μάλλον θα πάει χαμένη η προσπάθεια.

 

«Το μεγαλύτερο κόλπο που έκανε ποτέ ο Διάβολος, ήταν να πείσει τον κόσμο πως δεν υπάρχει.»

 

 

Ονομάζομαι Ιεζεκιήλ. Πουλάω ηρωίνη. Εδώ και αρκετό καιρό μάλιστα. Ήταν πάντα επικερδής και κατάφερνε να με προμηθεύει με αρκετό ρευστό, ώστε να ικανοποιούνται κι οι προσωπικές μου συνήθειες με την πρέζα. Τα γράφω αυτά γιατί ίσως να είμαι ο μόνος που μπορεί να παρέχει αυτές τις πληροφορίες.

 

 

Βλέπεις, μερικά χρόνια πριν, ένα υπέροχο καινούργιο ναρκωτικό έκανε την εμφάνισή του. Του δώσανε πολλά ονόματα, όπως Μαύρη Ηρωίνη (κατά την Μαύρη Πανούκλα) ή Καπετάν Ταξιδευτής, Ταξίδι, Τρίτο Μάτι και τέτοια. Τα ξέρεις τώρα τα πρεζάκια, γουστάρουν να σκαρφίζονται τέτοιες μαλακίες.

 

Τώρα, η διαφορά ανάμεσα στην Μαύρη Ηρωίνη και τα υπόλοιπα ναρκωτικά ήταν ότι δεν ήξερες πως έκανες πρέζα. Δεν σε πήγαινε αλλού, να σε κάνει να γλιστρήσεις σ' ένα όνειρο, όπως τα συνηθισμένα ναρκωτικά. Όχι, με την Μαύρη Ηρωίνη ήσουν ακριβώς εδώ, στον κόσμο μας. Αλλά έβλεπες πράγματα. Έβλεπες πράγματα που δεν θα έβλεπες με καμία άλλη πρέζα κι ακόμα κι αν τα κατάφερνες, δεν θα 'ταν τόσο πεντακάθαρα, τόσο πραγματικά όσο με την Μαύρη Ηρωίνη. Όταν βγήκε στην αγορά και τα πρώτα πιτσιρίκια την δοκίμασαν, κανείς δεν πίστευε αυτά που έλεγαν πως είχαν δει. Αλλά δοκίμασε και θα δεις, κάθε φορά, έβλεπες θαυμαστά και τρομαχτικά πράγματα, χέρι χέρι με τον κήπο σου, το σκατοδιαμέρισμά σου, την άσχημη γκόμενά σου, τους καθυστερημένους, μαστουρωμένους σου φίλους, έβλεπες αγγέλους και δαίμονες και πλάσματα που δεν είχαν κανένα δικαίωμα να υπάρχουν.

 

Τα πρώτα χρόνια ήταν γαμάτα. Μάλιστα φαινόταν πως η Μαύρη Ηρωίνη δεν σκότωνε. Καμία περίπτωση θανάτου δεν είχε αναφερθεί μέχρι τότε. Κι εγώ χεζόμουν στο τάλιρο.

Νοίκιασα ένα διαμέρισμα μόνο και μόνο για να 'χω κάπου να βάζω τα φράγκα μου που έπιαναν, ταβάνι με πάτωμα, τρία δωμάτια και μια κουζίνα.

 

Όμως ένα τόσο γαμημένο ναρκωτικό όπως η Μαύρη Ηρωίνη δεν θα μπορούσε να μην έχει συνέπειες, έτσι; Βέβαια, μέχρι τότε είχα αρχίσει κι εγώ να χτυπάω ενέσεις δυο φορές την μέρα, τα χρήματα και η δόξα άρχισαν να με κάνουν απρόσεκτο. Γαμώ την τύχη μου!

 

Τότε άρχισαν να σκάνε οι πρώτοι θάνατοι. Μόνο που τεχνικά δεν ήταν θάνατοι. Τα πιτσιρίκια που έπαιρναν πολύ πράμα για πολύ καιρό, δεν πέθαιναν τα ίδια, πέθαινε το μυαλό τους.

Τα νοσοκομεία λάμβαναν είκοσι περιπτώσεις την ημέρα, συστηματικούς χρήστες που κατέφταναν εγκεφαλικά νεκροί, όμως ανέπνεαν ακόμα. Πάρτι μετατρέπονταν σε μαζικές αυτοκτονίες, πιτσιρίκια τα 'έφτυναν, αφήνοντας πίσω τα σώματά τους. Κανείς δεν επανήλθε, απ' όσο ξέρω.

 

Όλοι έφεραν τα συμπτώματα μακράς χρήσης: μαύρα σημάδια στο σώμα τους, μαυρισμένες φλέβες που πετάγονταν απ' το δέρμα τους, μαύρους κύκλους κάτω απ' τα μάτια τους, κατακόκκινα μάτια, αφού η Μαύρη Ηρωίνη έσπαγε τα αιμάτινα αγγεία και γέμιζε τα μάτια μ' αίμα.

 

Όσοι το έπαιρναν είχαν πια χεστεί απάνω τους, αλλά ακόμα κι έτσι, οι περισσότεροι από μας σουτάραμε κανονικά. Η Μαύρη Ηρωίνη ήταν σκληρή αφέντρα, αλλά κανείς δεν την παρατούσε τόσο εύκολα. Τους επόμενους μήνες, τα στατιστικά 'θανάτων' συνέχιζαν ν' αυξάνονται, στις ειδήσεις την ανέφεραν πλέον σαν 'Μαύρη Πανούκλα', ζητώντας απ' την αστυνομία να πάρει αυστηρότερα μέτρα και τι κάνει ο Πρόεδρος κι όλες αυτές τις μαλακίες. Εμείς συνεχίζαμε.

 

Όμως προτρέχω. Άσε με να σου πω πρώτα για την Μαύρη Ηρωίνη. Γι' αυτά που έβλεπες όταν ήσουν φτιαγμένος, Όπως πολλές άλλες πρέζες, η ΜΗ μπορούσε να γίνει μερικές φορές άσχημη εμπειρία. Τ' άσχημα τριπάκια δεν ήταν ασυνήθιστα, τριπάκια όπου έβλεπες τη μάνα σου φαγωμένη από αρρώστιες, να σαπίζει, με κομμάτια απ' το σώμα της να αποκολλώνται ή τον κολλητό σου σαν βρικόλακα με μικρά μυτερά δόντια κι ένα σαγόνι που μπορούσε ν' ανοίξει αρκετά για να σε καταπιεί ολόκληρο. Κι άλλα πράγματα, πράγματα που δεν υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο, όντα βγαλμένα από εφιάλτες να πετούν στον μαύρο ουρανό, έντομα που έμοιαζαν με κατσαρίδες μεγάλες σαν γροθιά με κυνόδοντες που θα μπορούσαν να φάνε τον σκύλο σου ζωντανό.

 

Όλοι ξέραμε τ' άσχημα τριπάκια, αλλά συνήθως καταφέρναμε να τ' αγνοούμε. Αυτό συνέβαινε μέχρι που καταλάβαμε ότι όλοι είχαμε παρόμοιες εμπειρίες. Ό,τι βλέπαμε, όσο γαμημένα διαστρεβλωμένο κι αν ήταν, αναδυόταν απ' την ίδια πηγή εφιαλτών. Βλέπαμε τα ίδια πράγματα, άτομα που δεν είχες συναντήσει ποτέ, σού περιέγραφαν έναν λύκο δυόμισι μέτρα με κατακόκκινα μάτια και ανθρώπινα χέρια που είδαν σε κάποια φάση να τρέχει στο Σέντραλ Παρκ. Κι εσύ θυμόσουν τη φάση που ήσουν εκεί κι έβλεπες το ίδιο ακριβώς πράγμα, μέχρι και στην ουλή που είχε στο αριστερό του χέρι.

 

Το τρομαχτικό είναι πως, μετά από λίγο, άρχισαν αυτά να βλέπουν εμάς. Έβλεπες ένα από δαύτα να σταματά για μια στιγμή και να κοιτά γύρω του, να σε βλέπει για πρώτη φορά, όπως περίπου είχες δει εσύ αυτό την πρώτη φορά, να υπολογίζει κατά πόσο αποτελείς απειλή, ν' αποφασίζει τι να κάνει. Και στην αρχή, αυτό ήταν όλο, ένα περαστικό ενδιαφέρον.

 

Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες πως όσοι κατέληγαν εγκεφαλικά νεκροί βρίσκονταν τώρα κάπου αλλού. Άφηναν τα σώματά τους εδώ και ταξίδευαν σ' εκείνο το μέρος, μόνιμοι κάτοικοι του κόσμου που μας άνοιξε η Μαύρη Ηρωίνη.

 

Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να σουτάρουμε και δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε απ' αυτά τα πράγματα, που τώρα άρχισαν να αντιλαμβάνονταν μόνιμα την παρουσία μας.

Βίαια εγκλήματα αυξήθηκαν ανάμεσα στους φτωχούς και τους νέους. Έβρισκαν άτομα μισοφαγωμένα, καμένα, με πληγές λες κι είχαν πέσει απ' το Ιμπάιερ Στέιτ, χτυπημένα μέχρι θανάτου από κάτι έμβιο χωρίς σημάδια πως είχαν χρησιμοποιηθεί όπλα.

 

Τα πράγματα χειροτέρευαν. Απ' τη μία οι εγκεφαλικοί θάνατοι και τα θύματα, απ' την άλλη οι αυτοκτονίες κι οι κανονικοί θάνατοι από πρέζα (απόπειρες να γλιτώσουν από μια μοίρα που κάποιοι ισχυρίζονταν πως ήταν χειρότερη απ' τον θάνατο). Στο τέλος, δεν είχαμε μείνει και πολλοί.

Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Οι βίαιοι φόνοι, οι ανεξήγητες αυτοκτονίες και η βία άρχισαν να εξαπλώνονται στις 'ασφαλείς' γειτονιές, τα ανώτερα τμήματα της πόλης, αποκτώντας θύματα απ' τον καλοντυμένο πληθυσμό και τα μαμμόθρεφτα. Δεν υπήρχε καμία εξήγηση, στην τελική αυτοί δεν έπαιρναν πρέζα και δεν είχαν πάρε δώσε με υποκείμενα σαν εμάς. Όπως και να έχει, συνέχιζαν να πεθαίνουν.

 

Τώρα, η Μαύρη Ηρωίνη είναι η μοναδική λύση όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος μ' έναν τρομακτικό κόσμο. Δεν τους βλέπεις αν δεν την πάρεις κι αν δεν μπορείς να τους δεις, δεν μπορείς και να τους ξεφύγεις. Έτσι όλοι έχουν γίνει πια πρεζάκια, πράγμα που προσωπικά βρίσκω πολύ ειρωνικό.

 

Αν κατηγορώ τον εαυτό μου για ό,τι έγινε; Μπα, όχι ιδιαίτερα. Η Μαύρη Ηρωίνη ήταν πολύ γαμάτη για να κρατηθεί μυστικό, αργά ή γρήγορα κάποιος θ' άρχιζε να την πουλάει.

Είναι αστείο, τελικά, τα πρεζάκια που ξεκίνησαν την Μαύρη Ηρωίνη πριν λίγα χρόνια είναι τώρα πια οι ''κυνηγοί΄΄, έχοντας την απαραίτητη εμπειρία για να κρύβονται και να πολεμούν τα τέρατα που τους βλέπουν σαν γεύμα, ενώ καλοντυμένοι μεσήλικες προσπαθούν να την παλέψουν, καταλήγοντας να διστάζουν, τελείως χεσμένοι απ' τον μπαμπούλα που έρχεται να τους βουτήξει.

 

Όμως εύχομαι να μην είχα αρχίσει να την σουτάρω κι εγώ την γαμημένη. Έχω τα συμπτώματα εδώ και αρκετό καιρό, μαύρες φλέβες, κόκκινα μάτια, αναγνωρισμένο πρεζάκι της Μαύρης Ηρωίνης. Οπότε υποθέτω πως τώρα ή ψοφάω από υπερβολική δόση ή τινάζω τα μυαλά μου στον αέρα.

 

Όμως υποσχέθηκα πληροφορίες. Σίγουρα πράγματα. Σίγουρα ψοφάς να μάθεις. Στην τελική, πρώτος εγώ βρήκα την Μαύρη Ηρωίνη, είμαι η 'πηγή', όπως λένε.

Μαθαίνω πως έχεις βάλει τους ανθρώπους σου να με βρουν.

 

Το μόνο που θα βρουν θα είναι το πτώμα μου, αλλά παρηγορήσου με το γράμμα μου. Ακόμα κι αν μ' έπιανες, δεν θα μπορούσα να σου πω τίποτα περισσότερο απ' ότι σου λέω τώρα. Στην τελική, δεν την έφτιαξα εγώ τη Μαύρη Ηρωίνη. Απλά την αγόρασα από έναν καλοντυμένο τύπο λίγα χρόνια πριν.

 

Ξέρω, ξέρω, είσαι έξω φρενών μαζί μου. Στην τελική, κατέστρεψα την ανθρωπότητα όπως την γνωρίζουμε. Νιώθω λίγο άσχημα γι αυτό.

 

Η αθάνατη ψυχή μου; Την αντάλλαξα εδώ και χρόνια. Τα ναρκωτικά είναι ακριβά, δικέ μου.

[Adicto]

Μου άρεσε και μάλιστα πολύ! Αν ήταν και λίγο μεγαλύτερο θα ήταν ακόμα καλύτερο. Πολυ καλό το σημείο που αναφέρεις πως όλοι αρχίζουν να βλέπουν τα ίδια τέρατα!

 

Ωραίος.

[christina]

Άριστο! Ήθελα όμως να διαβάσω και άλλο, εκτός και αν υπήρχε περιορισμός λέξεων, γι' αυτό ήταν σχετικά μικρό σε έκταση...

[northerain]

Γράφτηκε μέσα σε 1 ώρα, σύμφωνα με τον διαγωνισμό.

[Dark desire]

Αχτυπητο!

[Blondbrained]

Νόρθε, είσαι ωραία πένα τελικά! Και του γούστου μου σίγουρα...

Το βουλώνω, γιατί τα λόγια είναι περιττά.

[Mindtwisted]

Πάρα πολύ ωραία ιδέα, θα ήθελα να τη δω σε μυθιστόρημα.

Σκοτεινό, καθηλωτικό, είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου είδη να διαβάζω.

[Starlet...]

Πολύ...πολύ...ΠΟΛΥ καλό!!!

[mman]

Αυτό το διήγημα μου άρεσε τόσο πολύ, που το συμπεριέλαβα στη Λίστα των αγαπημένων μου.

[Drake Ramore]

Νομίζω Νόρθε πως αυτό είναι το καλύτερο σου διήγημα. Βαθύ, με προεκτάσεις, τρομακτικό.

Επίσης έχω την εντύπωση οτι τελικά είναι καλύτερα να γράφεις με ροή (όπως σου έρχονται) και όχι τεχνικά, περνώντας σχολαστικά την κάθε γραμμή, την κάθε λέξη κάτω απο ένα μικροσκόπιο.

 

Το οτι γράφτηκε σε μια μόλις ώρα, μάλλον έδωσε στο κείμενο , παρά αφαίρεσε.

Πολύ καλή δουλειά!

[Tattoman]

είσε τσακάλι!. Ωραίος! ωραίος και πάλι ωραίος.... πορώθηκα!!!! μπράβο

 

 

[Storyteller]

Πάρα πολύ καλή ιστορία!! Πραγματικά με εξέπληξε!!!

Πολύ δυνατό σημείο η στιγμή που αρχίζουν να σε βλέπουν και τα τέρατα και μάλιστα στην αρχή με κάποια καχυποψία!!!

[Mesmer]

Πολύ καλό!

Οι παραισθήσεις μερικών γίνονται πραγματικότητα για όλους

ενδιαφέρουσα ιδέα.

Μ' άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που ενώνεις την αρχή με το τέλος.

 

 

[Ροη]

Ήταν πολύ έξυπνα γραμμένο, δεν πιστεύω οτι το έγραψες σε τόσο λίγο χρόνο! Κυρίως η ανατροπή

 

 

όσοι παίρνουν ναρκωτικά επιβιώνουν

 

 

ήταν πολύ ενδιαφέρουσα σε σύγκριση με αυτά που διαβάζουμε συνήθως.

[Electroscribe]

Αντιγράφω την κριτική μου αυτολεξεί από το τόπικ του διαγωνισμού τον οποίο είχε κερδίσει το διήγημα:

 

Όταν κάποιος επιλέγει να μου φορτώσει ένα κείμενο στα αγγλικά χωρίς να είναι αυτή η μητρική του γλώσσα, απαιτώ τουλάχιστον να τη γνωρίζει καλύτερα από μένα που δεν τολμώ να γράψω σ' αυτή. Τα παλιότερα κείμενα του Northerain χώλαιναν από αυτήν την άποψη. Αυτό εδώ, καμία σχέση. Δε βρήκα λαθάκι ούτε για δείγμα. Σαν διήγημα ήταν πολύ καλό, με το in medias res του και τα όλα του. Ειδικά με εντυπωσίασε η μεγάλη κλίμακα χώρου και χρόνου στην οποία έπαιζε η πλοκή, και ο σωστός ρυθμός με τον οποίο περιγράφτηκε αυτή. Η τελική "ανατροπή" ήταν λίγο προβλέψιμη, λίγο αδιάφορη, αλλά δε με χάλασε τόσο που να παίξει ρόλο στην ψήφο μου. [το easter egg με τον Κινγκ πρέπει να το έπιασαν πολλοί και να μην το ανέφεραν απλώς, αν κρίνω από τον εαυτό μου]

Edited June 15, 2011 by Electroscribe

[Oceanborn]

Έμεινα μόνο στην αγγλική αφήγηση. Μου άρεσε υπερβολικά πολύ για να μπω στη διαδικασία να διαβάσω το κείμενο και στα ελληνικά... Εξαιρετικό λεξιλόγιο, τρομερές εικόνες και πολύ αληθινό μέσα στην μεταφορά του. Μπράβο Northerain. Πολύ καλογραμμένο κείμενο.

[Howard Crease]

To έχω διαβάσει εδώ και καιρό, και τώρα συνειδητοποίησα πως δεν έχω φιλοτιμηθεί να γράψω μια κριτική.

Βγάζει τόσο urban feeling που δεν γίνεται να μη βουλιάξεις στην ατμόσφαιρά του. Παραισθησιογόνο σχεδόν όσο η ηρωίνη που περιγράφει. Αν έφτιαχνα κι εγώ λίστα με αγαπημένα, σίγουρα θα ήταν μέσα. Βέβαια για κάποιο λόγο, το διάβασα με μισό ενθουσιασμό από εκείνον που είχα όταν τελείωσε. I guess that's named pacing.

Εντυπωσιακός ο Βορειοβρόχης.

[Adicto]

Νορθος = Τρομοεγγύηση! Και έχει καιρό να ανεβάσει χοροριά εδώ που τα λέμε...

[Asgaroth]

Ανατρίχιασα ολόκληρος.Φοβερή ατμόσφαιρα νορθ...Το θέμα είναι πως είδα μετά πως το έγραψες μέσα σε μία ώρα...Πραγματικά εξαιρετικό...Νιώθεις πραγματικά τα πλάσματα να σε καρφώνουν με το βλέμμα...Φοβερή ιδεα.

[Cassandra Gotha]

Καλά, δεν έχω αφήσει σχόλιο εδώ;

 

Μου άρεσε πολύ, είναι γραμμένο εξαιρετικά και η ιδέα είναι δυνατή. Αυτό το θεωρώ πιο σημαντικό, το να έχουμε κατι να πούμε. Είμαι λάτρης των καλών ιδεών. Αυτή η ιστορία τα έχει όλα λοιπόν, ατμόσφαιρα, ιδέα, δράση.

 

Α, και μια από τις καλύτερες χρήσεις αγγλικών από Έλληνα! (Διάβασα και τη μετάφραση, που επίσης είναι άψογη κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μπράβο παιδιά).

[northerain]

Ευχαριστώ για όλα τα σχόλια παιδιά. Ίσως είναι καιρός να γράψω εκείνη την νουβέλα που σκεφτόμουν

[MountainRoot]

Πραγματικά απίστευτο.... Πολύ καλή ιδέα.

 

Απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει... Πραγματικά μπράβο.

[Λιμβρός]

Μπράβο!

[Μιχάλης]

πωωωωω..Εντάξει προσκυνώ.Η ιστορία είναι ΦΟΒΕΡΗ

Edited April 30, 2012 by Μιχάλης

[Kate88]

 

ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ και.. ΕΥΓΕ!!!!

 

Έχω καιρό να διαβάσω κάτι που να μου κάνει τόση εντύπωση!!! και πάλι συγχαρητήρια!!!!