STEVEN ERIKSON VS GEORGE R.R.MARTIN

[heiron]

 

Η ετυμηγορία; Δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω. Θα περιμένω μάλον 4-5 χρόνια ακόμα που θα έχουν ολοκληρωθεί (ελπίζω) κι οι δύο σειρές.

Καλα,ειδικα για τη σειρα του Μαρτιν προσθεσε κανα 1 στα χρονια που λες...Και δεν εννοώ να προσθεσεις +1 αλλα να βαλεις το ψηφιο 1 μπορστα απο τα 4-5,δηλαδη 14-15.

[Salmonella]

Καλημέρα

 

Εγω παλι δε πιστευω οτι τίθεται θέμα συγκρισης μεταξυ των 2. Ισως το μόνο κοινό σημείο που εχουν ειναι οτι ξεφευγουν απο τον μέσο ορο συγγραφέων φαντασιας που έχω διαβασει. Πραγματι, ο Μαρτιν έχει γράψει μια πολυ καλή σειρα ως τα τώρα ομως πιστευω οτι έχει κάποιες αδυναμίες που τον κάνουν κουραστικό. Η πλοκή του είναι ενδιαφέρουσα βέβαια, καταναλώνει όμως εξαιρετικο χωρο και σκέψη για να περιγράψει ενδυμασίες και θυρεούς και γενικά έναν κόσμο τόσο χαρακτηριστικά μεσαιωνικό που ούτε στο Μαυρο Βέλος ή στον Ιβανοη δε θυμαμαι να ειναι τόσο σαφής. Εχει καλους χαρακτηρες και μεχρι το επομενο βιβλιο αναρωτιεσαι τι αλλο μπορει να εχουν παθει, καθως δε δισταζει να είναι σκληρος ουτε με τους ηρωες του ουτε με τον αναγνωστη σε σημειο που καταληγει να επαναλαμβανεται. Γενικως εχει πολυ δραμα, εχει τους καλους που υποφερουν και τους πολυ κακους που στο τελος ειμαι σιγουρη οτι θα βρουν το τελος που τους αξιζει οπως εχει φανει μεχρι τωρα, και μερικους που δεν ειναι ακριβώς τιποτε απο τα δυο, λιγη μαγεια, λιγη θάλασσα και τ αγορι μου εε οχι, πολυ νταβαντουρι και παααααααρα πολυ μεσαιωνικο λαιφ σταιλ, τα μαθαμε ολα! Παραμένει απλα ομως μια περιπέτεια περιορισμένη, οπου η συγκινηση περιστρεφεται γυρω απο την "των τοιουτων παθηματων καθαρσιν". Οσο ρεαλιστικη και αν φαινεται, προσωπικα δε μου εχει δωσει κατι καινουριο. Δυστυχως δε μπορώ να πω το ιδιο για τον Ερικσον. Στην περιπτωση του Ερικσον εγινα φανατικη αναγνωστρια -πραγμα που ποτε δε μου ειχε συμβει ως τωρα, και στις περιπτωσεις οπου εγινε κουραστικος ή έκανε κοιλιά, του τις συγχωρησα όλες, επειδη θεωρω οτι σε σχέση με τον όγκο αυτου που εχει αναλαβει να κανει ειναι εξαιρετικα λίγες. Σιγουρα δεν διαβαζεται ευκολα αλλα αυτο δεν οφειλεται στο οτι δεν ειναι καλος στη γραφη του, ισα-ισα, αλλα στο οτι ειναι εξαιρετικα απαιτητικος απο τον αναγνωστη. Τα βιβλια του ειναι εξαιρετικα συνθετα και ως προς τους ηρωες του και ως προς τον κοσμο που τους περιβαλλει και σχεδον καθε γεγονος και χαρακτηρας είναι αφορμη για μια φιλοσοφικη θεωρηση του πραγματικου κόσμου είτε αφορα πολιτικα συστήματα, είτε αφορα οικονομικά συστήματα. Τον κόσμο του δεν τον γνωρίζουμε μεσω ανεξαντλητων περιγραφών αλλα διαρκώς μεσα απο το ψυχολογικο και κοινωνικο υπόβαθρο των ηρώων του. Και οι ήρωες του είναι πολλοι, ουτε έναν δεν έχει αφήσει να πέσει χάμου. Απο θεοί μέχρι τυχαίοι περαστικοί, όλοι έρμαια της ιστορίας ή αλλιώς της διαρκους ροης ενος κόσμου που μπορεί να κανει και χωρις αυτους και εμείς τυχαίνει να τον γνωρίζουμε μέσα απο τη ματιά τους. Επίσης, όσον αφορά τη γραφή του είναι ενας εξαιρετικά επιδέξιος τεχνίτης. Νομίζω οτι ο καθένας που έχει διαβάσει παραπάνω απο δυο βιβλία της σειράς καποια στιγμή αισθάνθηκε κυριολεκτικά συναισθηματικά χειραγωγημένος απο τον τρόπο με τον οποιο εναλλασσει το δραματικο με το κωμικο, την τραγωδια με την ελαφρότητα, το σοβαρό με την αφέλεια. Και ενω σίγουρα έχει ιδιαιτερη συμπαθεια σε κάποιους απο τους χαρακτήρες του, τους βλέπει όλους, μαζι και τον αναγνώστη και χωρίς καθόλου να τον ξεχναει, μ' ενα βαθύ, ανθρώπινο αίσθημα.

Θα καταλήξω λοιπόν, γιατί θα μπορουσα να γράφω με τα κιλά για τον Ερικσον, οτι γι αυτους τους λόγους δε νομίζω οτι εχει νόημα μια συγκριση μεταξύ των δύο. Ο ένας γράφει μια συγχρονη εκδοχή ιπποτικού μυθιστορήματος και ο άλλος σαφώς ξεφευγει απο τα όρια που θέτει το φάντασυ για ένα ευχάριστο περιπετειώδες παραμύθι.

 

εχμ, εννοειται οτι ως φανατική του Ερικσον δεν αντεξα να τον βλέπω με τόσους λίγους ψήφους και συνέδραμα υπέρ του

 

υγ. συγγνώμη για τους τόνους, βαριέμαι να τους βάζω όλους κι έχει καταντήσει πεποίθηση...

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Τα βιβλια του [Έρικσον] ειναι εξαιρετικα συνθετα και ως προς τους ηρωες του και ως προς τον κοσμο που τους περιβαλλει και σχεδον καθε γεγονος και χαρακτηρας είναι αφορμη για μια φιλοσοφικη θεωρηση του πραγματικου κόσμου είτε αφορα πολιτικα συστήματα, είτε αφορα οικονομικά συστήματα. Τον κόσμο του δεν τον γνωρίζουμε μεσω ανεξαντλητων περιγραφών αλλα διαρκώς μεσα απο το ψυχολογικο και κοινωνικο υπόβαθρο των ηρώων του. Και οι ήρωες του είναι πολλοι, ουτε έναν δεν έχει αφήσει να πέσει χάμου. Απο θεοί μέχρι τυχαίοι περαστικοί, όλοι έρμαια της ιστορίας ή αλλιώς της διαρκους ροης ενος κόσμου που μπορεί να κανει και χωρις αυτους και εμείς τυχαίνει να τον γνωρίζουμε μέσα απο τη ματιά τους. Επίσης, όσον αφορά τη γραφή του είναι ενας εξαιρετικά επιδέξιος τεχνίτης. Νομίζω οτι ο καθένας που έχει διαβάσει παραπάνω απο δυο βιβλία της σειράς καποια στιγμή αισθάνθηκε κυριολεκτικά συναισθηματικά χειραγωγημένος απο τον τρόπο με τον οποιο εναλλασσει το δραματικο με το κωμικο, την τραγωδια με την ελαφρότητα, το σοβαρό με την αφέλεια. Και ενω σίγουρα έχει ιδιαιτερη συμπαθεια σε κάποιους απο τους χαρακτήρες του, τους βλέπει όλους, μαζι και τον αναγνώστη και χωρίς καθόλου να τον ξεχναει, μ' ενα βαθύ, ανθρώπινο αίσθημα.

 

Αχ, ρε Sal, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να γραφτεί καλύτερα... Προσυπογράφω, λοιπόν, και ψηφίζω αναλόγως.

 

Παρεμπιπτόντως, το 6/26 μου φαίνεται πραγματικά αναντίστοιχο των έργων. Ένα πιο ισοσκελισμένο αποτέλεσμα θα μου φαινόταν πιο αναμενόμενο, γιατί πραγματικά είναι και οι δύο πολύ καλοί συγγραφείς, και δεν έχουν κοινό πεδίο για να συγκριθούν.

Αλλά τι να γίνει, γούστα είναι αυτά και περί ορέξεως ουδείς λόγος, που λένε.

 

 

Για το edit, εντόπισα ορθογραφικό κι έτρεξα να το

Edited August 21, 2010 by Μάρβιν ΑΑΠ

[Mort13]

Και για λίγο κουτσομπολιό, ο Erikson επιβεβαίωσε ότι θα κάνει ένα πέρασμα-cameo από την τηλεοπτική σειρά του A Game of Thrones!

[Electroscribe]

Αξιώθηκα να διαβάσω κι εγώ επιτέλους το A Game of Thrones. Τους "Κήπους του Φεγγαριού" τούς είχα διαβάσει στα ελληνικά, μόλις είχαν κυκλοφορήσει. Κρίνοντας από αυτά μόνο, απ' όσα ήδη ειπώθηκαν, κρατάω αυτό:

Εγω παλι δε πιστευω οτι τίθεται θέμα συγκρισης μεταξυ των 2. Ισως το μόνο κοινό σημείο που εχουν ειναι οτι ξεφευγουν απο τον μέσο ορο συγγραφέων φαντασιας που έχω διαβασει.

 

νομίζω πως και οι δυο συγγραφείς επέλεξαν να υλοποιήσουν από ένα μεγάλο όραμα ο καθένας, σε ένα είδος που συχνά τελματώνεται σε αναμασήματα του ίδιου προτύπου ξανά και ξανά. Οι δύο εν λόγω επέλεξαν προς τιμήν του να τραβήξουν ως τα άκρα ο καθένας τη δική του έμπνευση. Σχεδόν μιλάμε για πειραματικό φάνταζυ. Και σε πολλά σημεία, έχουν αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις. Οπότε, δε νομίζω πως υπάρχει χώρος για αντικειμενική σύγκριση μεταξύ τους. Το τι αρέσει στον καθένα και τι τον ξενερώνει, περί ορέξεως...

 

Μου φαίνεται φυσιολογικό αυτό που είπε η Eroviana

 

Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να ψηφίσω, πώς να διαλέξεις απ' τους δύο πιο αγαπημένους σου συγγραφείς;

 

 

θα μου φαινόταν φυσιολογικό και το ανάποδο: σε κάποιον να μην αρέσει κανένας από τους δύο.

 

 

Όσον αφορά τη μεγάλη διαφορά στις ψήφους, θεωρώ πως οφείλεται εν μέρει στην έλλειψη μεταφράσεων του Έρικσον. Μπορεί και τον Μάρτιν να τον διαβάζουμε οι περισσότεροι στα αγγλικά, αλλά η ύπαρξη των βιβλίων στα ελληνικά μετράει για το πόσο θα ακουστεί ο κάθε συγγραφέας. Και το πόσο ακούγεται μετράει για το πότε θα διαβαστεί τελικά. Αν θα πάρει ποτέ σειρά, ανάμεσα στους τόσους που "κάποια στιγμή θέλω να διαβάσω".

[heiron]

Παντως και μονο οτι ο Μαρτιν ειναι γνωστος γιατι γραφει για ψευδοιστορικο κοσμο ενω ο ερικσον εχει την ιδια καταξιωση γραφοντας ερπιτζιστικο επικο φαντασυ(το πιο ευτελες και κλισε ειδος δηλαδη) δινει ποντους στον Ερικσον.Δειχνει οτι μπορεις να γραψεις τυπικο επικο φαντασυ και να ξεχωριζεις ταυτογχρονως.

[dimmit77]

Ειμαι φανατικος του Μαρτινς απο το 1996 που επεσε στα χερια μου το Παιχνιδι του Στεμματος. Στα τοσα χρονια απο τοτε , ενω εχω ψαξει πολυ , δεν εχω καταφερει να βρω καλυτερη σειρα φαντασι. Πραγματικα καταπληκτικοι χαρακτηρες που δεν μπορουν να μπουν σε καλουπι. Φοβερες ανατροπες, η ιστορια ποτε δεν παει εκει που την περιμενεις. 4 βιβλια και ακομα τωρα εχουμε αρχισει να αντιλαμβανομαστε οτι ολα τα προηγουμενα, ειναι απλως ο προλογος του πραγματικου χαμου που θα επακολουθησει.

 

Τοn Erikson τον δοκιμασα γιατι μου τον συνεστησαν σαν διαδοχο του Μαρτινς. Το πρωτο βιβλιο για εμενα ηταν μεγαλη απογοητευση. Δεν μου εμεινε κανενας χαρακτηρας απο το βιβλιο, δεν καταλαβα ποιος πολεμαει ποιον και γιατι. Μου φανηκε οτι το βιβλιο σε πεταει μεσα σε εναν κοσμο, και μια συγκρουση για τα οποια δεν γνωριζεις τιποτα, χωρις να εξηγει τι γινεται και απλως παρακολουθεις γεγονοτα να εξελισοντε. Καποια στιγμη θα το ξαναδοκιμασω, να δω μηπως στα επομενα βιβλια αρχιζει να βγαινει μια κεντρικη υποθεση.

 

To μονο πιστευω που μπορει να συγκριθει με τον Μαρτινς, στην συγχρονη επικη φαντασια ειναι το Wheel of Time tou Robert Jordan.

[Paris60]

Εγω, αντιθετα με τον φιλο dimmit77^^, βρηκα τους κηπους του φεγγαριου πολυ ενδιαφερον βιβλιο, αν και μου βγηκε λιγακι η πιστη στην αρχη. Δυσκολευτηκα με τους πολλους χαρακτηρες αλλα απο τη μεση και μετα ειχα μπει καλα στο στορυ, και το τελος με αντεμοιψε με το παραπανω. Ηταν μια ωραια εισαγωγη σε εναν ενδιαφεροντα κοσμο, αν και σε αρκετα σημεια με κουρασε με τις διαφορες sub-plots χαρακτηρων που δε κερδισαν την προσοχη μου.

 

Δυστυχως ομως συνεχιζοντας με τα 2 επομενα βιβλια, απογοητευτηκα. Το 3ο δε, που θεωρειται το καλυτερο των πρωτων τριων, με κουρασε παρα πολυ. Το κακο με τον Ερικσον πιστευω πως ειναι οι παρα πολλες σελιδες που χρειαζεται να περασεις για να φτασεις τις τελευταιες 200 που αξιζουν. Αντιθετα με τον Μαρτιν, που ειδικα στο Παιχνιδι του Στεμματος δεν υπηρχε σελιδα για μενα που να μη τη τελειωσω με αγωνια για την επομενη. Και απο αποψη χαρακτηρων, για μενα απο τα δυνατοτερα στοιχεια ενος βιβλιου, οι χαρακτηρες του Μαρτιν δε φτανονται. Ευχομαι να προλαβει να τελειωσει το προεχων γραψιμο στης σειρας, και να μη τρωει τον πολυτιμο χρονο του η καταραμενη τηλεοπτικη.

[subdee]

Εγώ θα διαφωνήσω και με τους δυό σας όσον αφορά τον Ericsson.

 

Τελειώνω το δεύτερο βιβλίο και ενώ όπως όλοι δυσκολεύτηκα στην αρχή στο πρώτο βιβλίο, μέχρι τώρα δεν έχω κανένα παράπονο! Η περιπλοκότητα αυτή κάνει την ιστορία του πιο αυθεντική.

 

Δεν αντιλέγω όμως ότι στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, δεν υπάρχει καλύτερη σειρά απο το Song of Ice and Fire.

[Eroviana]

Τοn Erikson τον δοκιμασα γιατι μου τον συνεστησαν σαν διαδοχο του Μαρτινς. Το πρωτο βιβλιο για εμενα ηταν μεγαλη απογοητευση. Δεν μου εμεινε κανενας χαρακτηρας απο το βιβλιο, δεν καταλαβα ποιος πολεμαει ποιον και γιατι. Μου φανηκε οτι το βιβλιο σε πεταει μεσα σε εναν κοσμο, και μια συγκρουση για τα οποια δεν γνωριζεις τιποτα, χωρις να εξηγει τι γινεται και απλως παρακολουθεις γεγονοτα να εξελισοντε. Καποια στιγμη θα το ξαναδοκιμασω, να δω μηπως στα επομενα βιβλια αρχιζει να βγαινει μια κεντρικη υποθεση.

 

To μονο πιστευω που μπορει να συγκριθει με τον Μαρτινς, στην συγχρονη επικη φαντασια ειναι το Wheel of Time tou Robert Jordan.

 

Πόσο πολύ διαφωνώ! Πρώτον Είναι Μάρτιν (χωρίς ς στο τέλος). Τον Έρικσον δεν τον λέει κανείς διάδοχο του Μάρτιν - κι αν το κάνει κάποιος πολύ απλά δεν ξέρει τι λέει. Δεν έχουν καμία σχέση, εκτός ίσως από το ότι σε πορώνουν κι οι δύο εξίσου.

 

Βρίσκω την αφήγηση του Έρικσον απόλυτα ρεαλιστική, σχεδόν σαν να λείπει ο συγγραφέας. Εδώ δεν έχουμε έναν παντογνώστη αφηγητή πάντα στο πλευρό μας, να μας λέει τι συμβαίνει στους πρωταγωνιστές, αλλά την οπτική του κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά. Όπως και στην πραγματικότητα βρίσκεσαι πάντα στη μέση μιας ιστορίας, με τα γεγονότα να εκτυλίσσονται γύρω σου. Αυτό νοιώθω εγώ τουλάχιστον όσο διαβάζω τη Μαλαζιανή Αυτοκρατορία.

[KELAINO]

...το βιβλιο σε πεταει μεσα σε εναν κοσμο, και μια συγκρουση για τα οποια δεν γνωριζεις τιποτα, χωρις να εξηγει τι γινεται και απλως παρακολουθεις γεγονοτα να εξελισονται.

 

Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που ψήφισα Έριξον.

[Κωστας1983]

Εχω διαβασει οτι ολα τα βιβλια και απο τις δυο σειρες και για μενα τουλαχιστον η επιλογη ειναι ευκολη: Ερικσον!

 

Ο λογος ειναι απλος, μεχρι στιγμης ο Μαρτιν δεν εχει τελειωσει και απο οτι φαινεται ή δε θα τελειωσει ή η ποιοτητα του εργου θα πεσει στα επομενα βιβλια. Αυτο το στηριζω στο οτι το feast for crows για εμενα ηταν μετριο στη καλυτερη περιπτωση. Ο Μαρτιν μου εδωσε την εντυπωση οτι δεν ειχε ιδεα με το που το παει η ιστορια και επελεξε να γραψει για τους πιο ευκολους χαρακτηρες του για να καθυστερηση την εξελιξη της πλοκης. Το τελικο αποτελεσμα ειναι ενα βιβλιο 500+ σελιδων το οποιο μου φανηκε στο μεγαλυτερο μερος του ανουσιο. Περα απο τα αρνητικα αυτα σημεια τα πρωτα 4 βιβλια του ηταν παρα πολυ καλα, με ευφανταστους χαρακτηρες και με καλη πλοκη (αν και δε μας εχει δειξει ακομα προς το που το παει). Το θεμα ειναι οτι δυστυχως οι αλλεπαλληλες καθυστερησεις για το Dance of Dragons κινδυνευουν να καταστρεψουν οτι με κοπο εχτισε ο Μαρτιν ολα αυτα τα χρονια.

 

Απο την αλλη ο Ερικσον εχει φτιαξει εναν πολυ επικο εργο με χτυπητες αδυναμιες το οποιο ομως εχει μια αρχη, μεση και τελος (1-2 μηνες μας εμειναν μεχρι το τελευταιο βιβλιο) και για το μεγαλυτερος μερος του ειναι σε ενα σταθερο επιπεδο ποιοτητας ενω και τα βιβλια βγαινουν σε συγκεκριμενα χρονικα διαστηματα. Ο κοσμος του Ερικσον ειναι πολυ πιο λεπτομερης απο του Μαρτιν, και οι μαχες ειναι απλα απιστευτες και, ολως περιεργως, αληθοφανεις. Ειλικρινα τα συναισθηματα που μου δημιουργησε το deadhouse gates, το memories of Ice και το bonehunters ηταν ανεπαναληπτα. Μια αλλη μαγκια του Ερικσον ειναι το μεγεθος του εργου του αυτο καθεαυτο, για παραδειγμα μια σκηνη περιγραφεται απο 3 διαφορετικες οπτικες γωνιες σε 3 διαφορετικα βιβλια!!! Οι χαρακτηρες του ανηκουν σε δυο ταχυτητες, τους κομπαρσους που ειναι αδιαφοροι αλλα και αλλοι που ανετα κερδιζουν βραβεια ευρηματικοτητας (οπως ο Tehol Beddict).

 

Βεβαια τα πλεονεκτηματα του Ερικσον ειναι και συναμα μειονεκτηματα αφου ειναι πολυ πιθανο ο αναγνωστης να παρατησει πρωτο του βιβλιο μεσα στις πρωτες 100 σελιδες. Δεκαδες ονοματα, φυλες, μαχες, ειδη μαγειας πεταγονται απο παντου χωρις καμια εξηγηση να δινεται στον αναγνωστη. Προσωπικα αρχισα να καταλαβαινω πανω κατω τι γινεται μετα το 5-6 βιβλιο, δηλαδη μετα απο περιπου 5500 σελιδες!!!

 

Οποτε λογικο ειναι ο Ερικσον ναμην αποκτησει ποτε πολυπληθες κοινο. Τουλαχιστον ομως εχει την εχει τελειωσει τη σειρα του.....

[Dimzar]

Εχω διαβασει οτι ολα τα βιβλια και απο τις δυο σειρες και για μενα τουλαχιστον η επιλογη ειναι ευκολη: Ερικσον!

 

Ο λογος ειναι απλος, μεχρι στιγμης ο Μαρτιν δεν εχει τελειωσει και απο οτι φαινεται ή δε θα τελειωσει ή η ποιοτητα του εργου θα πεσει στα επομενα βιβλια. Αυτο το στηριζω στο οτι το feast for crows για εμενα ηταν μετριο στη καλυτερη περιπτωση. Ο Μαρτιν μου εδωσε την εντυπωση οτι δεν ειχε ιδεα με το που το παει η ιστορια και επελεξε να γραψει για τους πιο ευκολους χαρακτηρες του για να καθυστερηση την εξελιξη της πλοκης. Το τελικο αποτελεσμα ειναι ενα βιβλιο 500+ σελιδων το οποιο μου φανηκε στο μεγαλυτερο μερος του ανουσιο. Περα απο τα αρνητικα αυτα σημεια τα πρωτα 4 βιβλια του ηταν παρα πολυ καλα, με ευφανταστους χαρακτηρες και με καλη πλοκη (αν και δε μας εχει δειξει ακομα προς το που το παει). Το θεμα ειναι οτι δυστυχως οι αλλεπαλληλες καθυστερησεις για το Dance of Dragons κινδυνευουν να καταστρεψουν οτι με κοπο εχτισε ο Μαρτιν ολα αυτα τα χρονια.

 

Απο την αλλη ο Ερικσον εχει φτιαξει εναν πολυ επικο εργο με χτυπητες αδυναμιες το οποιο ομως εχει μια αρχη, μεση και τελος (1-2 μηνες μας εμειναν μεχρι το τελευταιο βιβλιο) και για το μεγαλυτερος μερος του ειναι σε ενα σταθερο επιπεδο ποιοτητας ενω και τα βιβλια βγαινουν σε συγκεκριμενα χρονικα διαστηματα. Ο κοσμος του Ερικσον ειναι πολυ πιο λεπτομερης απο του Μαρτιν, και οι μαχες ειναι απλα απιστευτες και, ολως περιεργως, αληθοφανεις. Ειλικρινα τα συναισθηματα που μου δημιουργησε το deadhouse gates, το memories of Ice και το bonehunters ηταν ανεπαναληπτα. Μια αλλη μαγκια του Ερικσον ειναι το μεγεθος του εργου του αυτο καθεαυτο, για παραδειγμα μια σκηνη περιγραφεται απο 3 διαφορετικες οπτικες γωνιες σε 3 διαφορετικα βιβλια!!! Οι χαρακτηρες του ανηκουν σε δυο ταχυτητες, τους κομπαρσους που ειναι αδιαφοροι αλλα και αλλοι που ανετα κερδιζουν βραβεια ευρηματικοτητας (οπως ο Tehol Beddict).

 

Βεβαια τα πλεονεκτηματα του Ερικσον ειναι και συναμα μειονεκτηματα αφου ειναι πολυ πιθανο ο αναγνωστης να παρατησει πρωτο του βιβλιο μεσα στις πρωτες 100 σελιδες. Δεκαδες ονοματα, φυλες, μαχες, ειδη μαγειας πεταγονται απο παντου χωρις καμια εξηγηση να δινεται στον αναγνωστη. Προσωπικα αρχισα να καταλαβαινω πανω κατω τι γινεται μετα το 5-6 βιβλιο, δηλαδη μετα απο περιπου 5500 σελιδες!!!

 

Οποτε λογικο ειναι ο Ερικσον ναμην αποκτησει ποτε πολυπληθες κοινο. Τουλαχιστον ομως εχει την εχει τελειωσει τη σειρα του.....

 

 

 

To Feast of Crows και το A Dance of Dragons είναι στην πραγματικότητα ένα βιβλίο . Ο Μάρτινς αποφάσισε να το κόψει στα δυο επειδή υπήρχε μεγάλη καθυστέρηση και υπήρχε τεράστια πίεση από τους εκδότες του. Για εμένα αύτο ήταν λάθος . Πιστέυω όμως πως το επόμενο θα είναι πολύ καλύτερο ,αφού θα έχει να κάνει με τους βασικούς χαρακτήρες όπως ο Jon , o Bran , Deanerys , Tyrion . Τώρα σχετικά με τον Ερικσον.... το να χρείαζετε να διαβάσω 5.500 σελίδες για να αρχίσω να καταλάβαινω τι γίνετε μου δείχνει ότι ο τύπος δεν είναι καλός storyteller. Μου επιβεβαίωνης αυτό που κατάλαβα απο το Gardens . Ενα πολύ ενδιαφέρων αλλά κακογραμμένο βιβλίο , που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

 

 

[Paris60]

Εγω παντως 8α προτιμουσα ο Εριξον να ειχε γραψει το Μαλαζαν Μπουκ σε σκριπτ για τηλεοπτικη σειρα η ταινια, οπως στην αρχη επιδιωκε. Ειναι αυτο ακριβως που πολυς κοσμος θελει να δει στο σινεμα: ενας πρωτοτυπος αυθεντικος φαντασυ κοσμος, πολλοι και συναρπαστικοι χαρακτηρες που σου τραβουν το ενδιαφερον, εντονα γεγονοτα, σουπερ ντουπερ δυναμεις και επικες μαχες. Τα βιβλια με κουρασαν αρκετα (τα 2 π εχω διαβασει), σε πολλα σημεια βαριομουν και περιμενα να φτασει η ωρα της μαχης, αντιθετα ας πουμε απο το τραγουδι της φωτιας και του παγου που η καθε σελιδα του με εκανε να νοιαζομαι ολο και περισσοτερο για τους χαρακτηρες.

 

Φυσικα η τηλεοπτικη παραγωγη του Μαλαζαν σαφως δεν ειναι κατι ευκολο ουτε φθηνο, ομως για μενα του ταιριαζει παραπανω μια Full-CG 3D animation εκδοση παρα ενα λογοτεχνικο βιβλιο.

[heiron]

. Τώρα σχετικά με τον Ερικσον.... το να χρείαζετε να διαβάσω 5.500 σελίδες για να αρχίσω να καταλάβαινω τι γίνετε μου δείχνει ότι ο τύπος δεν είναι καλός storyteller. Μου επιβεβαίωνης αυτό που κατάλαβα απο το Gardens . Ενα πολύ ενδιαφέρων αλλά κακογραμμένο βιβλίο , που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

Υπαρχουν συγγραφεις που γραφουν 1-2 βιβλια οπου ελαχιστα πραγματα συμβαινουν κι απλα περιγραφουν τον κοσμο και τα αισθηματικα του καθε χαρακτηρα.Ο Ερικσον με το καλημερα σε βαζει μεσα στην ιστορια.Σιγουρα αυτο δεν ειναι απλο για τον αναγνωστη που ενδεχεται να ψιλοχαθει αλλα δε σημαινει οτι δεν γραφει καλα.Εξαλλου-οπως και ο Μαρτιν-ασχολειται με ηρωες και πλοκες σε διαφορετικες ηπειρους πηδωντας απο τον ενα στον αλλο.Ξερωπαιδια που μπερδευονται και με τον Μαρτιν,αυτο δεν σημαινει οτι δεν ξερει να γραφει.Και στο Αμπερ με τα 2 πρωτα βιβλια ελαχιστα καταλαβαινεις απο το τι παιζει ,μηπως και ο Ζελαζνυ γραφει χαλια;

Βτς,ο Μαρτιν εχει γραψει 5 πλεον βιβλια στη σειρα του ολα κι ολα.Ο Ερικσον εγραψε διψηφιο αριθμο και τελειωσε.Στον Μαρτιν ακομη περιμενουμε τα μεγαλο ντου απο τον Βορρα και την εισβολη της Νταινερις.Επισης λιγοτερα τουιστ και ακυρα εχει ο Ερικσον ενω θα ειχε δικαιολογια γιατι σαν ψιλοσουνενια που ειναι η ιστορια του θα ηταν αναμενομενο.

Just saying.

[Nargathrod]

Δύσκολο να ξεχωρίσω έναν από τους δυο. Και οι δυο έχουν κάτι ιδιαίτερο. Ίσως για να βγάλω καλύτερο συμπέρασμα θα πρέπει ο Μάρτιν να τελειώσει όλο το έργο του.

[Mhtsos]

Πολύ ωραία και τα 2.

Ο Μαρτιν έχει εξαιρετική αντίληψη του Μεσαιωνικού τρόπου ζωής και το περνάει.

Επίσης ξέρει τι του γίνεται σε ότι αφορά την περιγραφή των μάχων.

Ο Έρικσον από την άλλη μάλλον χλιαρά πράγματα στο θέμα "ρεαλισμός"(τουλάχιστον μέχρι το 4 βιβλίο που διάβασα) και οι μάχες του(εκτός του στοιχείου της μαγείας)είναι μάλλον αδιάφορες(με λίγες εξαιρέσεις).

Οι χαρακτήρες του Μάρτιν είναι πολύ ρεαλιστικοί και θυμίζουν πραγματικές ιστορικές φιγούρες της αναγέννησης και ιδιαίτερα του πολέμου των Ρόδων.Μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό λόγω του ότι είμαι φαν της ιστορίας.

 

Από την άλλη η πλοκή του Έρικσον είναι ανυπέρβλητη και δαιδαλώδης.Καλή είναι του Μάρτιν(με πολλά στοιχεία παρμένα από πραγματικά γεγονότα),αλλά προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει σύγκριση στο θέμα.

 

Δεν ψήφισα γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι ως ανώτερο.

Απόλαυσα τα 5 βιβλία του Μάρτιν πολύ(εκτός ίσως το 4 που ψιλοβάλτωσε)και όσα βιβλία του Έρικσον διάβασα μέχρι τώρα.

Edited May 29, 2012 by Mhtsos