jjohn Posted September 10, 2011 Share Posted September 10, 2011 (edited) !!Τεράστιο post !! flashback πρώτη γυμνασίου έγραψα ένα αστυνομικό που μάλλον ανήκει στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας λόγω της δικιάς μου αμπαλίας γιατί κατάφερε ο κακός μου να αντιγράψει αποτυπώματα από μία κόλλα χαρτιού και να τα κολλήσει πάνω σε μία πόρτα! επείδη εκείνον τον καιρό είχα φόρα έγραψα και την φάντασυ απάντηση στο survivor με έναν τύπα που καταλήγει σε ένα νησί και OMG μαθαίνει πως είναι ο εκλεκτός στην δευτέρα γυμνασίου τώρα άρχισα να γράφω μία ιστορία με τον ήρωα μου τον Ηρακλή 2(γαμάτος ήταν απόγονος του Ηρακλή και τον είχα φτιάξει στο δημοτικό στα κόμικ που ζωγράφιζα τότες) που surprise δεν ολοκληρώθηκε ποτέ(την βρήκα πρόσφατα και την ξαναδιάβασα-είχε τεράστιο potentia πάντως l για να συναγωνίζεται με την Ζήνα και τον Ηρακλή στην βλακεία) πάμε τώρα στην δευτέρα λυκείου έγραφα την ώρα του μαθήματος μία χαβαλετζίδικη μλκ βασισμένη σε μλκιες που λέγαμε στην τάξη την ώρα της παράδοσης όταν δεν προσέχαμε(παραλιγον να χει και σικουελ στην τριτη με την υπερτατη συνομωσία των πουλιών(περιστέρια και κτλπ) αλλά το όλο πράγμα έμεινε σταθερό) τρίτη λυκείου έγραψα ένα φαν φικ ντεξτερ από τα χριστούγεννα του 2009 μέχρι την άνοιξη του 10(κυκλοφορεί και online αλλά δεν το δίνω για να μην γίνω ρεζίλι)(btw το μεγαλύτερο κείμενο που έγραψα ποτέ 18.000 λέξεις!) και εκεί που νόμιζα πως είχα τελείωσει με την συγγραφή enter πρώτη πανεπιστημίου ξεκίνησα να γράφω την ελλήνικη απάντηση στον Jim Butcher και τα Dresden Files με τον ήρωα μου έναν στριμμένο μπάτσο που well θα γινόταν μάγος Έμεινε στάσιμο στις 10.000 αν και τώρα τελευταία το ξαναδιάβασα και μου ήρθαν κάποιες ιδέες για να το συνεχίσω.Όψωμεν ε λίγο μετά γράφτηκα σε αυτό το forum ε πορώθηκα και εγώ και άρχισα να γράφω πιο συχνά σοβαρά άρχισα να γράφω φέτος αλλά ας πούμε στα 13-14 Edited September 10, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Ξεκινησα να γραφω στα 8 μου, διαφορες φανταστικες ιστοριουλες. Ζουσα περισσοτερο στην φαντασια μου παρα στην γη που δεν μου αρεσε και ιδιαιτερα. Συνειδητα εγραψα το πρωτο μου βιβλιο στα 16 το καλοκαιρι αναμεσα απο το σχολειο. Ημουν πολλη ντροπαλη αλλα καταφερα να το διαβαζω στην κολητη μου και να το στειλω σε δυο συγγραφεις που θαυμαζα να μου πουν αν ειναι καλο, οπως και στην τοτε αγαπημενη μου θεια. Ειχα ζωγραφισει το εξωφυλλο, τις σελιδες μεσα σε μεσαιωνικο στιλ,τα περιεχομενα κτλ. Ηταν μεγαλη πατατα, αλλα ακομα το εχω και καμμια φορα το διαβαζω και χαζοχαμογελαω. Ο τιτλος ηταν "ο αγγελιοφορος του βασιλια". Μεχρι τα 17 μου ειχα φτιαξει την λιστα με τα βιβλια που θα γραψω και ακομα η ιδια ειναι εχω να σας πω. Οι ιδεες μου συνεχως εμπλουτιζονται και ισως να αλλαζουν σχετικα, αλλα οι αρχικες ειναι απο τοτε. Ωραιοι καιροι....! Ειχα οοοοολο τον χρονο να σκεφτομαι τον φανταστικο μου κοσμο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Λοιπόν, εγώ άρχισα να γράφω έξι μήνες πριν γραφτώ στο φόρουμ περίπου, δηλαδή γύρω στα 20. Ήταν η περίοδος που είχα μανία με το blogging, το οποίο, όπως και τα περισσότερα πράγματα, βαρέθηκα σύντομα και, σε μια από αυτές τις κρίσεις που με πιάνουν και απομονώνομαι από όλο τον κόσμο, το παράτησα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά οτι στην αρχη δεν ήξερα ούτε πως να βάλω τη μορφή των διαλόγων και έψαχνα τη βιβλιοθήκη μου να αντιγράψω τρόπους. Μετά από λίγο παράτησα και το sff, αλλά, όλως περιέργως, όχι το γράψιμο και επέστρεψα μετά από κανένα χρόνο πάλι, γιατί μου κίνησε το ενδιαφέρον ένας διαγωνισμός. Τώρα, όταν με πιάνει κρίση απομόνωσης, χώνομαι στο sff και διαβάζω τις βιβλιοθήκες. Είναι να μην αρχίσεις μου φαίνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Στην πέμπτη δημοτικού, ένα κόμικ με ήρωα ένα παιδί-ταραξία (κοινώς κωλόπαιδο) που για τιμωρία συρρικνώθηκε σε μέγεθος μυρμηγκιού και υιοθετήθηκε από μια αποικία μυρμηγκιών. Το κόμικ ήταν σε εβδομαδιαίες συνέχειες. Το γράφαμε με ένα συμμαθητή μου και κάθε βδομάδα συγκρίναμε τα επεισόδιά μας. Σημειωτέον, τα μυρμήγκια με τα οποία ζούσε ο ήρωάς μας είχαν μαγικές ικανότητες. (Ακόμα τρέχω στα δικαστήρια τους σεναριογράφους του Ant Bully). Στο Γυμνάσιο, σε σπιράλ τετράδια, ξεκίνησα ένα φάνταζι έπος. Ήρωας, ένας οδηγός του ράλι Paris-Dakkar, που τον πιάνει λάστιχο στις Άλπεις(!) και συναντά ένα (χμμμ, τι άλλο) ξωτικό που τον μεταφέρει στο μαγικό του κόσμο. Γύρω στα 20 έγραφα συνειδητά και μανιωδώς (ανάμεσα σε άλλα) SF φλασάκια με οικολογικές προεκτάσεις(...) και τα έστελνα στον Πήττα στα Μονοπάτια του Γαλαξία (Top FM νομίζω - ακόμα θυμάμαι τη διεύθυνση που έγραφα στο φάκελο: Δορυλαίου 15, πλ. Μαβίλη). Κάμποσα απ' αυτά τα είχε αναγνώσει. Έπειτα, στη σχολή, σενάρια για μικρού μήκους (συνήθως ΕΦ & Φ) και ντοκιμαντέρ. Αυτά ήταν και τα πρώτα άξια λόγου κείμενα - κυρίως λόγω του ότι ήταν εργασίες και άρα κάποιος προσπαθούσε να σε μάθει να αφηγείσαι. Τώρα, γιατί SF&F. E, λόγω Τόλκιν και Star Wars στην αρχή. Λόγω Dick και Spinrad αργότερα. O.T. Συνέχισα να γράφω μικρά διηγήματα μέχρι περίπου τα 28. Μετά τα παράτησα. Δεν είχε πλάκα να γράφω μόνος μου. Ξανάρχισα γύρω στα 35 (αραιά και που) και πιο έντονα λίγο πριν τα κρίσιμα 40. Τώρα αρχίζει να έχει πλάκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Πριν το 2010 δεν είχα γράψει ποτέ διηγήματα. Από παιδί ό,τι ιδέες είχα στο μυαλό μου τις έκανα εικόνες. Ζωγράφιζα πάρα πολυ. Στα 25 ξεκίνησα να φτιάχνω κόμικς από τις εικόνες. Ξεκίνησα να γράφω ένα διήγημα τον Αύγουστο του 2010. Ήταν μια ιστορία που δεν είχα χρόνο να την κάνω κόμικ. Δηλαδή στα 26. Αυτή την ιστορία δεν την έχω τελειώσει μέχρι σήμερα. Κάποτε θα την πιάσω από την αρχή γιατί σαν ιδέα ακόμα μου αρέσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Laina Posted January 20, 2012 Share Posted January 20, 2012 Από τα έντεκά μου ξεκίνησα να γράφω ποιήματα και μικρά διηγήματα και να διαβάζω ακατάπαυστα αμέτρητα βιβλία επειδή ένα καλοκαίρι ο αδερφός μου είχε σοβαρά διαβάσματα να κάνει και έκλεισε ο υπολογιστής.Αργότερα κάθε καλοκαίρι έβγαινα έξω με την παρέα μου και δεν είχα τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο,όμως εκείνο το ένα καλοκαίρι αποτέλεσε θρυαλλίδα του πάθους μου για τη λογοτεχνία γενικότερα.Από τότε δεν έχω σταματήσει το γράψιμο και το διάβασμα,φυσικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 20, 2012 Share Posted January 20, 2012 (edited) Από τα 11 μου, έγραψα ένα διήγμα επ. φαντασίας στο σχολείο. (Ακόμα το έχω) Ήταν για κάτι επιστήμονες που πήγανε στον Αρκτικό Πόλο και βρήκανε κάτι.. Αλλά δεν το πήρα στα σοβαρά. Και ξανάρχισα να γράφω στα 15 με μερικές μισές ιστορίες και 3-4 πεζά ποιήματα. Μετά έγραψα ένα-δυο ποιήματα στα 20 μου. Και άρχισα να γράφω τα όνειρά μου από τα 23 μου. Κι από το 2005 κανονικά διηγήματά μου. Edited January 20, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 21, 2012 Share Posted January 21, 2012 Ελα ρε .... και εγω γραφω τα ονειρα μου η τμηματα ονειρων μου και γενικως εμπνευομαι απο οσα βλεπω στον υπνο μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted January 22, 2012 Author Share Posted January 22, 2012 Ελα ρε .... και εγω γραφω τα ονειρα μου η τμηματα ονειρων μου και γενικως εμπνευομαι απο οσα βλεπω στον υπνο μου Κι εγώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Turambar Posted December 24, 2012 Share Posted December 24, 2012 (edited) Χμμμ... Για να πω την αλήθεια μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ξεκίνησα να γράφω συνειδητά τα τελευταία 1-2 χρόνια, αλλά όσο το σκέφτομαι συνειδιτοποιώ ότι το μικρόβιο με τριγυρνούσε από πολύ παλιά. Είχα φτιάξει δύο κόμικς μικρός (γύρω στα 6-7), το ένα για μια ροκ μπάντα αποτελούμενη από δεινόσαυρους (ναι, δεινόσαυρους) και το άλλο για έναν ιππόκαμπο, που έσωζε τον κοραλιογενή του ύφαλο από καρχαρίες, γιγάντια καλαμάρια και άλλα ταραχοποιά στοιχεία. Στη συνέχεια υπάρχει μια ημιτελής ιστορία για τέσσερα παιδιά, που βρίσκουν το σκάφος του πλοιάρχου Νόβα, ενός εξωγήινου που έχει ξεμείνει στη Γη και στη συνέχεια τον ακολουθούν σε ένα ταξίδι στο γαλαξία. Εκεί προς το τέλος του δημοτικού με αρχές γυμνασίου, έγραφα για τις περιπέτειες ενός νεαρού ιππότη, μέχρι που κατάλαβα ότι ουσιαστικά αντέγραφα το Έραγκον, οπότε και σταμάτησα ντροπιασμένος. Αρκετά χρόνια αργότερα, στο Λύκειο επέστρεψα στις ιστορίες του νεαρού ιππότη και πάλι χωρίς επιτυχία, αλλά την περίοδο που έγραφα συνέβη κάτι αξιοθαύμαστο. Όσο σκάλιζα το μυαλό μου για να φτιάξω την ιστορία του ιππότη, κι άλλες ιστορίες ξεπηδούσαν από το πουθενά, χαρακτήρες, ατάκες και ιδέες για πλοκή. Έτσι βρέθηκα με τρεις-τέσσερις διαφορετικές ιστορίες και αποφάσισα ότι κάποια στιγμή πρέπει να γραφτούν. Αυτό έγινε πριν δύο χρόνια περίπου. Πλέον έχω ένα μεγάλο σπιράλ τετράδιο τεσσάρων θεμάτων, με σημειώσεις και πρώτα κεφάλαια που περιμένουν να σταματήσω να βαριέμαι τη ζωή μου και να στρωθώ στη δουλειά. Edited December 24, 2012 by Turambar 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted December 24, 2012 Share Posted December 24, 2012 Μεγάλη ιστορία, ας την μικρύνουμε. Δημοτικό: Tρίτη δημοτικού, και τρελαμένος με Age of Empires 2 και Pokemon καθίσαμε με κάτι φίλους και κάναμε ένα μισό κόμικ, μισό βιβλίο για τις περιπέτειες τριών ιπποτών (που όλως τυχαίως είχαν τα ονόματά μας) και κουβαλούσαν κάτι πετράδια σαν Pokeballs που είχανε μέσα τους δράκους. Μετέπειτα είδαμε το φως το αληθινό με τις ταινίες Lord of the Rings, κι έγινε η μεγάλη αλλαγή. Διαλέξαμε ο καθένας την αγαπημένη του fantasy φυλή και μεταφέραμε τους χαρακτήρες σε έναν fantasy κόσμο που φτιάξαμε. Γυμνάσιο: H παρέα διασπάστηκε, και οι άλλοι τα παράτησαν σε εμένα. Όλο το Γυμνάσιο το πέρασα μόνος, χωρίς παρέες, λόγω γεγονότων που δεν είναι της παρούσης,και η ανάπτυξη του κόσμου αυτού, των ηρώων και της ιστορίας ήταν ένα από πράγματα που με βοήθησαν πολύ εκείνα τα χρόνια. Μέχρι το τέλος του Γυμνασίου, το setting από High Fantasy είχε εξελιχθεί σε κάτι αρκετά πιο σκοτεινό, καθώς οι ήρωες ήταν το λιγότερο καθάρματα. Η ανάπτυξη και το γράψιμο αυτού του κόσμου σταμάτησε στο Λύκειο. Λύκειο: Star Wars III και η τρέλα βαράει κόκκινο. Παρατάω το fantasy και φτιάχνω έναν κόσμο-κλώνο του Star Wars. Αφού ασχολούμαι κάνα χρόνο, συνειδητοποιώ ταπεινωμένος ότι είναι Star Wars με άλλα ονόματα, που στο τέλος κερδίζουν οι κακοί, και το σταματάω όπως είναι. Δευτέρα Λυκείου παίζω Call Of Duty 4: Modern Warfare κι εμπνεόμενος από μια πίστα, γράφω μια ιστοριούλα για μια δημοσιογράφο που κάλυπτε την επίθεση των Ομοσπονδιακών Πεζοναυτών σε μια πόλη που είχαν καταλάβει οι ρέμπελοι. Έτσι, γεννήθηκε το τωρινό μου Military Sci-Fi. Πανεπιστήμιο: Τέταρτο έτος πλέον, και πέρα από το Military Sci-Fi μου, γράφω ένα Fan Fiction για τον κόσμο του mod Thera: Legacy of the Great Torment για το Medieval 2: Τotal War Kingdoms (το οποίο σκέφτομαι να ανεβάσω στο site) και προσφάτως, επέστρεψα στον κόσμο που δημιούργησα στο Γυμνάσιο, μόνο που πλέον η νέα ιστορία εκτυλίσσεται στην εποχή της πυρίτιδας (τεχνολογία επιπέδου αρχών 18ου αιώνα) και οι παλιές ιστορίες μου είναι οι θρύλοι και μύθοι των νέων πρωταγωνιστών μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted December 25, 2012 Share Posted December 25, 2012 Ξεκινησα από πιτσιρίκι να γράφω αλλά μόλις σκέφτηκα πως δεν ήταν και πολύ φυσιολογικές -για την ηλικία μου-μερικές ιστορίες. Πχ Αγορι που το υιοθετούν αφού χάνει τους χορτοφάγους γονείς του σε πυρκαγιά. Οι θετοί γονείς τρώνε σαν τρελοί κρέας και το πιέζουν να φάει και εκείνο. Ε, τελικά το κρέας είναι από ανθρώπους που σκοτώνουν και κρύβουν στο υπόγειο και πάλι καλά που δεν έφαγε γιατί μετά θα εθιζοταν και εκείνο αλλάααα αφού δε τρώει με τίποτα σκοπεύουν να το φάνε οπότε καρφώνει μια πιρούνα στο λαρύγγι του πατριού, ξεκοιλιάζει εν τω μεταξύ τη μητριά, αποτελειώνει τον πατριό και βάζει φωτιά στο σπίτι να καλύψει τα εγκλήματα. Καλά (;) που δεν με πήγαν σε παιδοψυχολόγο. Βέβαια μπορεί να φταίει που από μικρή γούσταρα τρομαχτικές ιστορίες (όταν ανακάλυψα τις ανατριχίλες όσα λεφτά είχα εκεί τα χάλαγα) είχα διαβάσει και τον μικρό βρικόλακα και μετά έγραφα διηγήματα με ήρωες παιδιά που μπλέκουν με βρικολακοπεριπέτειες. οκ έγραφα και άλλου είδους μα αυτά ήταν η αδυναμία μου. Στο γυμνάσιο γούσταρα τρελά τις εκθέσεις και εκνευριζόμουν με την μαλάκω της τάξης που κάθε φορά έλεγε πως τα ξεπατικώνω από βιβλίο εκθέσεων. Στο λύκειο έγραψα ένα βιβλίο με χιουμοριστικά διηγήματα που το καθένα έχει ως βάση την σεξουαλική ζωή/πρόβλημα/βίτσιο κλπ κλπ κάποιου και ξεκίνησα άπειρες φορές ένα μυθιστόρημα φαντασίας που ακόμη δεν συνέχισα ως το τέλος. ΄Ομως δεν έγραφα συστηματικά ούτε το είχα σκεφτεί και πολύ. Ίσως γιατί η μεγάλη μου καψούρα ήταν το σχέδιο -αχχχ κόμιξ - και είχα το μυαλό κολλημένο εκεί. Ιστορίες έγραφα όταν κάποια γέμιζε το μυαλό μου σε σημείο που πλέον έπρεπε να την γράψω. Κάποιες τις έδινα σε 1-2 άτομα να τις διαβάσουν αλλά τις περισσότερες απλά τις έκλεινα στο συρτάρι. Δεν έχει πολύ καιρό που μετά από συζήτηση με φίλο άρχισα να το βλέπω αλλιώς και με βοήθησε εκείνος στο να "χτίζω" μεθοδικά και όχι αέρα πατέρα ένα διήγημά μου. (ναι, προτιμώ τα διηγήματα όπως φάνηκε μάλλον) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esperos Posted April 22, 2013 Share Posted April 22, 2013 Στα 12 μου ξεκίνησα να γράφω μικρές ιστοριούλες φαντασίας που καμιά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τις 12 σελίδες. Ένιωθα την ανάγκη να γράψω από πολύ μικρός μιας και η φαντασία μου έτρεχε στα όρη και στα λαγκάδια. Μεγαλώνοντας αποφάσισα να κάνω κάτι και εγώ μια φορά στην ζωή μου που δεν θα το άφηνα στην μέση. Ε και το έκανα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alucardos Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 (edited) γύρω στα 34 (φρέσκος φρέσκος). Γιατί; Βιβλία διαβαζα από μικρός και δεν χρειάστηκε να γράψω ποτέ μου, μέχρι που επαιξα ενα pen and paper παιχνίδι και έπρεπε να κανω εγω τον story teller. Μου αρεσε όταν έβλεπα τους χαρακτήρες μου να παιρνουν σαρκα και οστα. Να βλεπω τους παιχτες να μαγευονται απο αυτους (και να τρομαζουνε ακομα). Εβλεπα το σεναριο μου να εξελλίσεται και να ζωντανευει. Και έτσι είπα να αρχισω να γράφω. Φοβάμαι όμως πως το βιβλίο ίσως και να αρχίζει να πεθαίνει (τουλάχιστον στη πόλη μου πέθανε). Μετρημένοι στα δάχτυλα οι αναγνώστες, και πολύ λιγότερο οι αναγνώστες του φανταστικου. Μεγάλο κόμπλεξ ωστόσο και για τους έλληνες συγγραφείς....."αααπαπαπαπα, αν ειναι έλληνας δεν τον διαβαζω", κάτι που με νευριάζει αφάνταστα.Και αναρωτιέμαι ωρες ώρες. Αν ποτε καταφερω να γράψω και καλό, αραγε ποιος θα το διαβασει; Αυτό που με φοβίζει περισσότερο όμως δεν είναι το να γράψω κάτι και να αποτύχει. Αυτό που με φοβίζει είναι να με απορρίψουν πριν προλάβουν να με διαβάσουν. Edited August 12, 2014 by alucardos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βελόρεν Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 (edited) Στα 27 μου. Δεν το ήξερα πως είχα αυτήν τη φλέβα. Πέρναγα πολύ δύσκολα εκείνον τον καιρό και χρειαζόμουν εκτόνωση. Την βρήκα σε μία κόλλα χαρτί και κόλλησα!!! Υγ: Είχα κάνει και απόπειρες βέβαια στο παρελθόν σε πολύ μικρότερη ηλικία μα τις είχα εγκαταλείψει... Edited August 19, 2014 by Βελόρεν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted April 10, 2016 Share Posted April 10, 2016 Αν η ερώτηση είναι: πότε έπαθα τη ζημιά της γραφής γενικά, η απάντηση πάει πολύ παλιά και έχει ως εξής: Ως παιδί, λέμε πολύ μικρή τώρα, πριν πάω σχολείο, έβαζα να μου αγοράζουν τετράδια τα οποία γέμιζα μουτζούρες και πλήθος ορνιθοσκαλίσματα. Θεωρούσα πως έγραφα ιστορίες τότε. Όταν με ρωτούσαν ήξερα να τους πω τι ήταν γραμμένο πού. Απλώς δεν ήξερα ακόμη γράμματα.... Πρώτη γυμνασίου είχα γράψει ένα μυθιστόρημα, πώς να το πούμε, ένα είδος αστυνομικό; Με εφήβους; ....Κάπου στη δευτέρα γυμνασίου αναρωτήθηκα γιατί να μην υπάρχουν παραμύθια για μεγάλους ανθρώπους, ενήλικες ιστορίες όπου το στοιχείο της μαγείας και της περιπέτειας θα ήταν σε ημερήσια διάταξη. Αυτό (ή περίπου αυτό) φυσικά είναι η φάντασυ, μόνο που έκανα έναν ακόμη χρόνο να καταλάβω πως ήδη υπήρχε σαν είδος. Μέχρι να βρεθεί στο δρόμο μου ο Τόλκιν, δηλαδή, και να φάω την μεγάλη κατρακύλα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted May 3, 2016 Share Posted May 3, 2016 Ουσιαστικά μια μικρή νουβέλα γράφτηκε στα 11 μου αλλά δε την μετράω... η πραγματική συγγραφή ξεκίνησε στα 30. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 4, 2016 Share Posted May 4, 2016 Ουσιαστικά μια μικρή νουβέλα γράφτηκε στα 11 μου αλλά δε την μετράω... η πραγματική συγγραφή ξεκίνησε στα 30. Εγώ πιστεύω ότι όλα μετράνε. Ήταν τα πρώτα βήματα, όχι κάτι αξιόλογο (μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως να είχε ενδιαφέρον να ξαναδιάβαζα όλα εκείνα τα αχαρακτήριστα που είχα γράψει μικρή). 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted May 4, 2016 Share Posted May 4, 2016 Ουσιαστικά μια μικρή νουβέλα γράφτηκε στα 11 μου αλλά δε την μετράω... η πραγματική συγγραφή ξεκίνησε στα 30. Εγώ πιστεύω ότι όλα μετράνε. Ήταν τα πρώτα βήματα, όχι κάτι αξιόλογο (μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως να είχε ενδιαφέρον να ξαναδιάβαζα όλα εκείνα τα αχαρακτήριστα που είχα γράψει μικρή). Μιας και ανοίξαμε το θέμα πέρασα σε word πρόσφατα εκείνη τη νουβέλα από τα 11 για να μη χαθεί και γέλασα πολύ... είχε πολύ γούστο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 4, 2016 Share Posted May 4, 2016 (edited) Ουσιαστικά μια μικρή νουβέλα γράφτηκε στα 11 μου αλλά δε την μετράω... η πραγματική συγγραφή ξεκίνησε στα 30. Εγώ πιστεύω ότι όλα μετράνε. Ήταν τα πρώτα βήματα, όχι κάτι αξιόλογο (μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως να είχε ενδιαφέρον να ξαναδιάβαζα όλα εκείνα τα αχαρακτήριστα που είχα γράψει μικρή). Η Ελλάδα είναι ένα μέρος στο οποίο δεν γίνονται και πολλά παράξενα πράγματα. Το έτος 1992 γεννιέται ένα αγόρι που η μετέπειτα πορεία του θα αλλάξει την ροή της ιστορίας θα σώσει τον κόσμο από ποίκιλα κακά και θα ωριμάσει .Ας μην αρχίσω τα spoilers και ας πω για τον ήρωα μας. Το 2006 θα γίνει κάτι το οποίο θα γίνει η αιτία της δημιουργίας μιας πύλης προς τον αρχαίο κόσμο. Από το magnus opus μου Ηρακλής 2 circa 2006 Νομίζω έχω ναρκισσισμό edit: Τώρα διαβάζω το post μου στην προηγούμενη σελίδα. Πραγματικά, θα πλήρωνα για να διαβάσω τις σαχλαμαρίτσες που έγραφα στο σχολείο. Το ένα από αυτά έγινε τόσο διάσημο που με ανάγκασαν να γράψω και συνέχεια Edited May 4, 2016 by jjohn 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.