Pooka Posted January 21, 2005 Share Posted January 21, 2005 Take Me To The World On Time… Δε φοβόταν το σκοτάδι. Όχι σ’ αυτό το μέρος, το τόσο ζεστό και φιλόξενο. Κι έτσι όπως κολυμπούσε στο υγρό κελί του, ένιωθε σαν μεγαλόπρεπο πλάσμα της αβύσσου. Δεν τον ένοιαζε που ήταν φυλακισμένος. Ο κόσμος έξω ήταν τόσο άσχημος… Και κρύος. Ενώ εδώ, στο υδάτινό του καταφύγιο, είχε τα πάντα: στέγη, τροφή, θερμότητα… Ίσως να είχε λίγη υγρασία παραπάνω, αλλά το είχε συνηθίσει πια. Αυτό που δεν μπορούσε να συνηθίσει, αν και δεν τον ενοχλούσε ιδιαίτερα, ήταν η μοναξιά. Τόσο καιρό που ήταν κλεισμένος εκεί μέσα και δεν είχε δει ψυχή. Όχι πως αποζητούσε ιδιαίτερα τις διαπροσωπικές σχέσεις. Είχε άσχημες εμπειρίες από τη ζωή. Παρόλα αυτά, οχτώμισι μήνες μοναξιάς ήταν πολύς καιρός. Ακόμη και για κάποιον τόσο μοναχικό όσο εκείνος. Μοναδικός του σύντροφος, αν μπορούσε βέβαια να χαρακτηρίσει έτσι ένα άυλο ον, ήταν η οντότητα που είχε το όνομα Άιλμα. Συζητούσαν πολλές ώρες μαζί και για πολλά θέματα. Συνήθως την ρωτούσε για τον έξω κόσμο, αν άλλαξε πολύ κατά τη διάρκεια της απουσίας του και πώς θα ήταν όταν έβγαινε έξω. -Κάνει κρύο πολύ, θα κρυώσεις όταν βγεις. Κι είναι πολύ ξηρό το κλίμα. Μη σε μέλει, όμως, γιατί έξω υπάρχει φως. Θα σου αρέσει, το ΄χεις πεθυμήσει… -Είναι ακόμα κακός ο κόσμος; τη ρωτούσε ο φυλακισμένος κολυμπώντας ανήσυχα. -Ναι, του απαντούσε εκείνη. Όμως εκεί που θα πας θα σε υποδεχτούν με αγάπη. Και ο φυλακισμένος δε ρωτούσε άλλα, μόνο συνέχιζε να κολυμπάει στην ονειρική του φυλακή και να πλάθει ιστορίες. Και περίμενε την Άιλμα για να της τις διηγηθεί. Κι όταν εκείνη δεν ερχόταν, έπαιρνε φόρα και κουτουλούσε στους τοίχους του κελιού του. Όμως εκείνοι ήταν μαλακοί και δε χτυπούσε πουθενά. Κι αυτό τον θύμωνε. Όμως αυτό που τον θύμωνε περισσότερο ήταν η ίδια η Άιλμα, που, αντί να έρθει τρέχοντας και να τον νοιαστεί, κατέφθανε με το πάσο της και γελούσε. Τον ενοχλούσε αυτό το γέλιο. Όμως, ένιωθε να τον γεμίζει αγάπη με έναν τρόπο ανεξήγητο. Και ο θυμός καταλάγιαζε… Ώσπου ήρθε η μέρα της αποφυλάκισής του. Η Άιλμα τον είχε ήδη πληροφορήσει για τις απάνθρωπες μεθόδους εκκένωσης των κελιών, όμως ούτε τα καθησυχαστικά της λόγια μπόρεσαν να διώξουν λίγο τον τρόμο του. Ο φοβερός σεισμός τον πετούσε μια από δω και μια από εκεί. Και ξαφνικά, η γη άνοιξε και όλο το νερό του κελιού κύλησε μανιωδώς σε ένα τεράστιο χάσμα, από όπου ξεχυνόταν ένα λαμπερό, παγωμένο φως. Ο φυλακισμένος, τρομοκρατημένος από τη δύναμη του σεισμού και τυφλωμένος από το φως, προσπάθησε να γαντζωθεί από τους τείχους του κελιού, που κατέρρεαν πάνω του. - Άιλμα, φοβάμαι! Φώναξε. Όμως δεν πήρε απάντηση. Βούλιαξε κι αυτός στο χάσμα και χάθηκε στη φωτεινή παγωνιά… Ένιωσε να πνίγεται. Ξαφνικά βρέθηκε να κρέμεται με το κεφάλι κάτω. Κάτι τον χτύπησε δυνατά στο κάτω μέρος του κορμιού του και ένιωσε τον παγωμένο αέρα να εισβάλλει στα πνευμόνια του. Φώναξε, ούρλιαξε, έκλαψε από τον πόνο. Το βασανιστήριο κράτησε μερικές στιγμές, έπειτα όμως ο πόνος ήταν πιο υποφερτός. Άρχισε να αναπνέει. Οξυγόνο… Και τότε βρέθηκε σε ένα άλλο μέρος, λίγο πιο ζεστό, λίγο πιο σκοτεινό. Και πιο οικείο. Ένα μέρος απαλό, που ανεβοκατέβαινε γλυκά κάτω από το σχεδόν αμελητέο βάρος του. Άκουσε μια φωνή: -Καλωσόρισες, γιε μου... Ήταν της Άιλμα. By Pooka (Δανάη Τ.) 29/10/2004 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 21, 2005 Share Posted January 21, 2005 Με ξένισε πολύ το τέλος γιατί καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας φανταζόμουν ένα τεράστιο πλοκαμοφόρο αμφίβιο, και όχι ένα μωρό! Τέλειο, πολύ καλό! Μπορείς να το γεμίσεις σε μερικά σημεία ώστε να μην είναι τόσο μικρό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 21, 2005 Share Posted January 21, 2005 Πολύ πολύ πολύ καλό. Αν και πιστεύω πως θέλει γέμισμα,μπορεί να το καταστρέψεις... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pooka Posted January 21, 2005 Author Share Posted January 21, 2005 Και εγω ακριβως αυτό φοβάμαι, γι'αυτό το άφησα έτσι μικρό... Αν και ψάχνω έναν τρόπο να το μεγαλώσω χωρίς να "χαλάσει". (Είσαι online, χρυσουλάκιμ' εεε? για να πάω να δω πως πάει το Ρου Που Γου ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 21, 2005 Share Posted January 21, 2005 Με ξένισε πολύ το τέλος γιατί καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας φανταζόμουν ένα τεράστιο πλοκαμοφόρο αμφίβιο, και όχι ένα μωρό! LOL Κι εγώ το ίδιο ακριβώς! Όμορφος ο περιγραφικός τρόπος που το έδωσες αν και όντως βγήκε λίγο μικρό. Πιστευώ ότι θα μπορούσες να το μεγαλώσεις, λίγο ακόμη όμως. Καλή δουλειά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 21, 2005 Share Posted January 21, 2005 Αν και από την αρχή φώναζε ότι μιλάμε για έμβρυο, βρήκα αρκετά έξυπνο το πως περιγράφεται η κύηση. Τώρα αν πράγματι θέλει μεγάλωμα δε ξέρω. Και έτσι δεν είναι άσχημο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 22, 2005 Share Posted January 22, 2005 Εμένα με ξάφνιασε όμορφα και με συγκίνησε. Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να το μεγαλώσεις. Είναι όμορφη ιδέα και στέκεται σε αυτό το μέγεθος από μόνο του. Εκπληκτικό, με άγγιξε. Ενδιαφέρουσα προοπτική. Μπράβο, ειλικρινά μπράβο. Ενθουσιάστηκα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted January 22, 2005 Share Posted January 22, 2005 (edited) Υπεροχη ιστορια. Μα νομιζω οτι ειχεσ γραψει κατι με παρομοιο τελος ξανα αλλα εντελως διαφορετικο ? Ε ναι και αυτη η προσεγγιση υπεροχη. Edited January 22, 2005 by LordCeleborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 22, 2005 Share Posted January 22, 2005 Καλό! Και πετυχημένη η έκπληξη στο τέλος. Πρόσεξε, ωστόσο, ότι έχεις πάρα πολλά "όμως" εκεί στη μέση της ιστορίας, και χαλάει η ευηχία του κομματιού. Πολλά από αυτά θα μπορούσες να τα αλλάξεις με "αλλά" ή "ωστόσο". Επίσης, αυτό το "φώναξε" -- "Άιλμα, φοβάμαι! Φώναξε." -- θέλει με μικρό, γιατί η πρότασή σου συνεχίζεται, δεν τελειώνει -- "Άιλμα, φοβάμαι! φώναξε." Το αφήγημα δε νομίζω ότι χρειάζεται να είναι μεγαλύτερο. Είναι άψογο ως έχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted January 25, 2005 Share Posted January 25, 2005 (edited) Ωραίο, πολύ ωραίο! Το γράψιμο καμία σχέση με αυτό της 6ης άσκησης στο εργαστήρι. Με ενθουσίασε! Κι εγώ πίστευα ότι θα μιλούσες για κάποιο παράξενο πλάσμα γιατί με μπέρδεψε το σημείο "Δεν τον ένοιαζε που ήταν φυλακισμένος. Ο κόσμος έξω ήταν τόσο άσχημος… Και κρύος. ". Υπέθεσα πως είχε δει πιο πριν τον κόσμο και απλώς μέσα στην φυλακή του άλλαξε η εικόνα του γι'αυτόν και δεν του άρεσε πια. Έτσι δεν πέρασε καθόλου από το μυαλό μου το ενδεχόμενο να λέει για ένα μωρό... Ως συνηθισμένος στο φάντασυ, ενώ περίμενα να βγει κάποιο πλάσμα και να τελειώσει η ιστορία με κάποιον πολύ θεαματικό/έξυπνο/σύντομο/ανατρεπτικό τρόπο (βλέποντας πως δεν έμενε πολύ ακόμα να διαβάσω), η αγωνία μου όλο και ανέβαινε... κατάλαβα στο τέλος ότι ήταν μωρό και μετά ξενέρωμα... συνειδητοποίησα όμως αμέσως την πρωτοτυπία του και μ'άρεσε. Συνέχισε έτσι! Edited January 25, 2005 by King_Volsung Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Posted January 25, 2005 Share Posted January 25, 2005 Wow! Τέλεια ιδέα! Πολύ πολύ καλό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jack_Mordino Posted January 25, 2005 Share Posted January 25, 2005 Kι εμένα μου άρεσε. Κι ένα σχόλιο πάνω στο μέγεθος των διηγημάτων, ποιημάτων, γενικά οτιδήποτε: Πιστεύω οτι είναι λάθος να λέμε "χμμ μικρό είναι, θα προσθέσω κάτι για να μεγαλώσει". Γιατί αυτό το επιπλέον που θα προστεθεί δεν θα είναι πλέον τόσο αυθεντικό, δεν θα είναι εκεί επειδή η παρουσία του είναι απαραίτητη για τη συνοχή και ποιότητα του όλου, θα είναι ένα περιττό κομμάτι λίπους σε ένα κατά τα άλλα τέλειο σώμα. Κι αν κάτι βγεί μικρό, μικρότερο ίσως από ότι περιμέναμε, ας μείνει έτσι, ας μείνει αυθεντικό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted August 23, 2007 Share Posted August 23, 2007 Πολύ όμορφα δοσμένο διήγημα και καλογραμμένο. Για μένα έχει ακριβώς το μέγεθος που χρειάζεται- μεγαλύτερο ίσως πλάτιαζε. Αν είστε τυχεροί και διαβάζετε το δικό μου σχόλιο πριν τα υπόλοιπα, προχωρήστε κατευθείαν στην ιστορία, μιας και περιέχουν στοιχεία που θα σας καταστρέψουν την μαγεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted August 23, 2007 Share Posted August 23, 2007 πανέμορφη ιστοριούλα, και όντως στο σωστό μέγεθος. ένα μικρό φλασάκι που σου αλλάζει οπτική γωνία. διαολεμένα πετυχημένες οι περιγραφές στην αρχή . ξαφνικά έχω την επιθυμία να επιστρέψω εκεί... (ο φρόυντ θα είχε να πει πολλά για αυτό) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted September 16, 2007 Share Posted September 16, 2007 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted August 21, 2008 Share Posted August 21, 2008 Το μυαλό μου μού έπαιξε το εξής παιχνίδι στην ιστορία αυτή: Κατάλαβα πολύ νωρίς ότι το πλάσμα ήταν το έμβρυο και παρασύρθηκα να πιστεύω ότι το "νόημα" της διήγησης θα ήταν η έκπληξη του τέλους - την οποία είχα ήδη χάσει. Οπότε δεν κατάφερα να εστιαστώ στην "χαρά της διαδρομής". Πιστεύω ότι θα το ευχαριστιόμουν καλύτερα, εάν η συγγραφέας (αποφάσιζε να ξαναμπει στο φόρουμ μετά από τόσο καιρό και) διάλεγε μία από τις δύο κατευθύνσεις: ή να μας κρατήσει επιδέξια την έκπληξη για το τέλος ή να μας ξεκαθαρίσει το πλαίσιο από την αρχή και να μας αφήσει να ευχαριστηθούμε την όμορφη περιγραφή της διαδικασίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.