KELAINO Posted November 22, 2009 Share Posted November 22, 2009 (edited) Ορίστε κάτι που προέκυψε μετά από ανάγνωση του Νικόλαου Πολίτη... Δεν με ικανοποεί η εισαγωγή απόλυτα, αλλά πριν την εκμηδενίσω, θα μπορούσα να έχω και μια δεύτερη γνώμη? Ο ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ Ο ΑΝΗΡΑΔΟΣ.doc Edited November 24, 2009 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted November 23, 2009 Share Posted November 23, 2009 Πολύ καλό, νομίζω ότι πέτυχες αυτό που ήθελες (κι εγώ φαν του Πολίτη). Με εντυπωσίασαν οι εικόνες κι οι καταστάσεις. Η εισαγωγή όντως χάνει λίγο, μιας και όχι θα είχε μείνει κάποια μνήμη του Σμαραγδή (δεν πάνε και τόσα χρόνια, ενώ ήταν κάτι το εξαιρετικό), επίσης θα τον είχαν ακουστά, αφού ξέρουν την αφηγήτρια. Επίσης θα ήταν καλό το ρακί να αναφέρεται και κάπου ενδιάμεσα, γιατί με την τελευταία γραμμή μόνο, χάνει κανείς την επαφή με την εισαγωγή ακι τη ρίζα της αφήγησς. Η γλώσσα μού άρεσε, αλλά θες λίγο περισσότερη προσοχή, γιατί δεν είναι σταθερή. Την ίδια λέξη τη γράφεις με δυο και τρεις διαφορετικούς τρόπους (π.χ. ήντονε-ήτον-έντονε), με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι είναι ένα ιδίωμα που δεν το μιλά πραγματικά η αφηγήτρια και να αποκαλύπτεσαι εσύ ως συγγραφέας πίσω της. Το ξέρω εκ πείρας, πως δεν είναι εύκολο και σου ξεφεύγουν πράγματα ακόμη και στο τρίτο πέρασμα διορθώσεων σε ένα τέτοιου είδους κείμενο, αλλά τουλάχιστον τα πολύ χοντρά, εκείνα που είναι πιο πιθανό να προσέξει ο αναγνώστης, θα τα φτιάξεις με μια ανάγνωση. Λίγη προσοχή θέλει και στην πληκτρολόγηση, είναι λίγο τσαπατσούλικη, ειδικά στα κενά γύρω από σημεία στίξης και περισσότερο στις αποστρόφους. Τέλος (κι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό), θα προτιμούσα μακράν όλα τα πρόσωπα και ο τόπος να είχαν ελληνοειδή ονόματα σαν το Σμαραγδή, αντί για φαντασάδικα. Ομοίως οι αναφορές σε "δρουΐδιδες" που στην ουσία είναι παπάδες. Σου έγραψα μερικά σχόλια στο κείμενο, μη φρικάρεις από το πλήθος. Τα περισσότερα είναι τυπογραφικά-ορθογραφικά και οι πιο πάνω παρατηρήσεις αναλυτικότερα. Αν έχεις οποιαδήποτε απορία πάνω σ' αυτά, με ρωτάς Ο ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ Ο ΑΝΗΡΑΔΟΣ.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted November 23, 2009 Share Posted November 23, 2009 Μμμ... μπορώ να πω ότι ο λόγος με δυσκόλεψε (δεν είμαι και συνηθισμένος). Κάποιες φορές η δυσκολία εμφανίστηκε σαν απλό κόλλημα στη ροή και κάποιες άλλες σαν κόλλημα στην κατανόηση. Η ιστορία ήταν ωραία και η σκέψη μου είναι ότι θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερη. Η αφηγήτρια μού φάνηκε αρκετά αποστασιοποιημένη α) σε σχέση με το γεγονός ότι ο άντρας της ήταν ξωτικό (αν και αυτό, ανάλογα με τον κόσμο που φτιάχνεις, μπορεί να είναι και κάτι το συνηθισμένο) β) σε σχέση με την απώλειά του (ειδικά στα σημεία που μιλάει στη νοικοκύρισα του σπιτιού που έχει επισκεφτεί, μη σου πω ότι η γιαγιά δείχνει και καλοδιάθετη). Ναι, έχουν περάσει χρόνια και ο καημός έχει γιάνει αρκετά, ωστόσο δεν παύει να ισχύει ότι έχει χάσει τον άντρα της και ίσως μια δόση πίκρας να ήταν δικαιολογημένη. Αφού το ποτό που έψηνε ο Σμαραγδής είναι τόσο καλό, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για δαύτο. (εδώ κολάει και αυτό που έγραψα πιο πάνω, για το ότι θα ‘θελα την ιστορία μεγαλύτερη). Φυσικά, χαιρετίζω την πρώτη σου ιστορία και ελπίζω σε συνέχεια, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted November 24, 2009 Share Posted November 24, 2009 Η γλώσσα μου άρεσε πάρα πολύ. Μάλιστα με εντυπωσίασε τόσο πολύ, που η πλοκή μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως σου ήρθε να την επιλέξεις, αλλά πράγματικά έδωσε μοσχοβολιά κι ανάσα σε μια ιστορία που όλοι μας έχουμε ακούσει. Ένα κομμάτι της λαογραφίας ειπωμένο με τον λόγο της υπαίθρου. Δεν ξέρω αν στέκουν όλες οι ιδιωματικές εκφράσεις που χρησιμοποιείς, δεν έχω ποτέ ασχοληθεί συνειδητά με το θέμα των γλωσσικών ιδιωμάτων, αλλά ήταν λες και άκουγα την γιαγιά μου (Θρακιώτισσα) να μιλάει, πράγμα που με συγκίνησε, με αποτέλεσμα να "συνδεθώ" κατευθείαν με το κείμενο. Η αλήθεια είναι πως με ενόχλησαν ιδιαίτερα τα αγγλικά ερωτηματικά, μου φάνηκε πολύ κρίμα, να ακυρώνεται έτσι ειδικά αυτό το κείμενο. Χωρίς αυτά, και άλλα τυπογραφικά που ανέφερε ο Electroscribe πιο πάνω, πιστεύω δεν θα είχα να εντοπίσω κάτι άλλο. Πολύ εντυπωσιακή αρχή! Περιμένουμε κι άλλα δείγματα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 24, 2009 Author Share Posted November 24, 2009 Πολύ καλό, νομίζω ότι πέτυχες αυτό που ήθελες (κι εγώ φαν του Πολίτη). Με εντυπωσίασαν οι εικόνες κι οι καταστάσεις. Η εισαγωγή όντως χάνει λίγο, μιας και όχι θα είχε μείνει κάποια μνήμη του Σμαραγδή (δεν πάνε και τόσα χρόνια, ενώ ήταν κάτι το εξαιρετικό), επίσης θα τον είχαν ακουστά, αφού ξέρουν την αφηγήτρια. Επίσης θα ήταν καλό το ρακί να αναφέρεται και κάπου ενδιάμεσα, γιατί με την τελευταία γραμμή μόνο, χάνει κανείς την επαφή με την εισαγωγή ακι τη ρίζα της αφήγησς. Η γλώσσα μού άρεσε, αλλά θες λίγο περισσότερη προσοχή, γιατί δεν είναι σταθερή. Την ίδια λέξη τη γράφεις με δυο και τρεις διαφορετικούς τρόπους (π.χ. ήντονε-ήτον-έντονε), με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι είναι ένα ιδίωμα που δεν το μιλά πραγματικά η αφηγήτρια και να αποκαλύπτεσαι εσύ ως συγγραφέας πίσω της. Το ξέρω εκ πείρας, πως δεν είναι εύκολο και σου ξεφεύγουν πράγματα ακόμη και στο τρίτο πέρασμα διορθώσεων σε ένα τέτοιου είδους κείμενο, αλλά τουλάχιστον τα πολύ χοντρά, εκείνα που είναι πιο πιθανό να προσέξει ο αναγνώστης, θα τα φτιάξεις με μια ανάγνωση. Λίγη προσοχή θέλει και στην πληκτρολόγηση, είναι λίγο τσαπατσούλικη, ειδικά στα κενά γύρω από σημεία στίξης και περισσότερο στις αποστρόφους. Τέλος (κι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό), θα προτιμούσα μακράν όλα τα πρόσωπα και ο τόπος να είχαν ελληνοειδή ονόματα σαν το Σμαραγδή, αντί για φαντασάδικα. Ομοίως οι αναφορές σε "δρουΐδιδες" που στην ουσία είναι παπάδες. Είμαι απέραντα ευγνωμονούσα για τις πολύ σωστές παρατηρήσεις, και ήδη διόρθωσα όσα κατάφερα να εντοπίσω. Τα ερωτηματικά τα προτιμούσα από πάντα αγγλικά (κάνουν πιο ωραία μπούκλα σ' ένα χειρόγραφο), αλλά έχουν ενοχλήσει κι άλλους, οπότε τα σούταρα. Η ιστορία δεν διαδραματίζεται στην Ελλάδα, γι' αυτό και τα ονόματα δεν είναι ελληνικά. Και όντως: είτε παππά να τον πεις είτε δρουϊδη, τα ίδια σκ- γκχμμ, με το συμπάθειο. Τέλος, το νεαρό ζευγάρι δε γνωρίζει το Σμαραγδή γιατί παραείναι νέοι για να τους νοιάξει κάτι που έγινε πριν από 70 χρόνια τουλάχιστον. Αυτή η γριά θα μας θάψει όλους, πάντα το έλεγα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 24, 2009 Author Share Posted November 24, 2009 Μμμ... μπορώ να πω ότι ο λόγος με δυσκόλεψε (δεν είμαι και συνηθισμένος). Κάποιες φορές η δυσκολία εμφανίστηκε σαν απλό κόλλημα στη ροή και κάποιες άλλες σαν κόλλημα στην κατανόηση. Η ιστορία ήταν ωραία και η σκέψη μου είναι ότι θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερη. Η αφηγήτρια μού φάνηκε αρκετά αποστασιοποιημένη α) σε σχέση με το γεγονός ότι ο άντρας της ήταν ξωτικό (αν και αυτό, ανάλογα με τον κόσμο που φτιάχνεις, μπορεί να είναι και κάτι το συνηθισμένο) β) σε σχέση με την απώλειά του (ειδικά στα σημεία που μιλάει στη νοικοκύρισα του σπιτιού που έχει επισκεφτεί, μη σου πω ότι η γιαγιά δείχνει και καλοδιάθετη). Ναι, έχουν περάσει χρόνια και ο καημός έχει γιάνει αρκετά, ωστόσο δεν παύει να ισχύει ότι έχει χάσει τον άντρα της και ίσως μια δόση πίκρας να ήταν δικαιολογημένη. Αφού το ποτό που έψηνε ο Σμαραγδής είναι τόσο καλό, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για δαύτο. (εδώ κολάει και αυτό που έγραψα πιο πάνω, για το ότι θα ‘θελα την ιστορία μεγαλύτερη). Φυσικά, χαιρετίζω την πρώτη σου ιστορία και ελπίζω σε συνέχεια, Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η αφηγήτρια είναι αιωνόβια γριά. Όλα αυτά συνέβησαν πριν από αμέτρητα χρόνια, και στο διάστημα αυτό το φιλοσόφησε, το ξεπέρασε, η ζωή συνεχίζεται. Οι γριές είναι Απίστευτες, προσωπικά δε βλέπω την ώρα να φτάσω στην ηλικία τους και να μη χολοσκάω για τίποτα. Για το ρακί του Σμαραγδή δεν ξέρω και πολλές λεπτομέρειες, μη νομίζεις. Μόνο ότι είναι από κράνα, αρωματισμένο με υπερικό και σπόρους σαμπούκας. Προσωπικά, δεν είμαι των δυνατών ποτών.. σόρυ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 29, 2009 Share Posted November 29, 2009 (edited) Δεν ξέρω αν φταίει που μεγάλωσα ακούγοντας και τις δύο -εκ Πελοποννήσου- γιαγιάδες μου να λένε παραμύθια και ιστορίες από τη ζωή τους, χρησιμοποιώντας τέτοια γλώσσα, αλλά μου ήταν γνώριμη και απόλυτα κατανοητή. Το αξιοθαύμαστο, βέβαια, είναι που μπόρεσες να την αναπαράγεις με τέτοια πιστότητα, οπότε σου βγάζω το καπέλο, γιατί αν και μεγάλωσα μ'αυτή τη γλώσσα, αδυνατώ να φτιάξω μία σωστή πρόταση. Ένα το κρατούμενο.<BR><BR>Τέτοιες ιστορίες, όσες φορές και να τις 'ακούσω' δεν τις βαριέμαι, εκτός αν ο άλλος δεν ξέρει να αφηγείται. Εδώ, όμως, έχουμε μία γραφή μεστή, πλήρη και ευφυή. Θα μπορούσες να την ξαναγράψεις απ'την αρχή, ακριβώς την ίδια ιστορία, με λίγο διαφορετικό στήσιμο, και πάλι να μ'αρέσει. Δύο το κρατούμενο.<BR><BR>Ένα κι ένα κάνουν δύο (είμαι στουρνάρι στα μαθηματικά, αλλά αυτο το ξέρω πως ισχύει, τουλάχιστον σ'αυτή τη διάσταση!).<BR>Επομένως, και χωρίς περαιτέρω αναλύσεις: Η ιστορία σου με κράτησε. Κατάλαβα σχεδο΄ν απ'την αρχή ότι επρόκειτο για γιαγιά αφηγήτρια, και η 'αποστασιοποίησή' της δεν μου έκανε καθόλου λάθος, γιατί όντως έτσι είναι οι γιαγιάδες οι σωστές (!) -τουλάχιστον οι δικές μου έτσι ήταν, η πλοκή κουβαλάει το βάρος της λαογραφίας, κι αυτό της προσδίδει ένα άρωμα γλυκύτητας, τρυφερότητας αλλά και σκληράδας μαζί (το έχουν αυτό οι λαογραφικές ιστορίες, έτσι δεν είναι; ) και η γραφή σου αποπνέει μία...πώς το είπε η Manstredin; μία φρεσκάδα. Για την ακρίβεια, μ'αρέσει τόσο ο τροπος που γράφεις, που απολαμβάνω ακόμα και τα σχόλιά σου! Θα σ'το πω, και το πιστεύω ακράδαντα: έχεις σπάνιο χάρισμα λόγου. Οι λέξεις χαίρονται να τις χρησιμοποιείς, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω...<BR><BR>Τα ονόματα δεν με πείραξαν καθόλου που δεν ήταν ελληνικά, και ο δρυίδης, παραδόξως, δεν με 'τάραξε' που πήρε την θέση του πάτερ! Δεν ξέρω πώς στην ευχή το κατάφερες (γιατί καταλαβαίνω τα σχόλια των άλλων παιδιών, ασχέτως που ένιωσα το ίδιο), αλλά απλά ήταν όλα στη θέση τους. <BR><BR>ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΑ! Περιμένω εναγωνίως την επόμενη ιστορία σου, και ας την γράψεις και σε αλαμπουρνέζικα!<BR><BR>(Σε παρακαλώ, γράφε έστω 50 λέξεις την ημέρα...κάθε λεπτό που δεν γράφεις, στερείς τον κόσμο από μία συντροφιά λέξεων που ζουν την παράξενη ζωή τους στο έπακρο!)<BR><BR>ΥΓ Παρόλο που είχα τις πιο τσίφτισες γιαγιάδες στο σύμπαν, αυτή τη γιαγιά θα ήθελα να την γνωρίσω! <BR><BR>εντιτ 2. δεν ξέρω γιατί βγάζει κώδικες μετά το έντιτ, και έχουν χαθεί οι παράγραφοι! Σόρρυ, αλλά εν μπορώ να το αλλάξω! Edited November 29, 2009 by Blondbrained Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 (edited) Όκευ, είμαι μεγάλο κορόιδο με τα παραμύθια. Όσα κι αν διαβάσω μου φαίνονται λίγα, ακόμη κι αν διαβάζω ένα την ημέρα. Αυτό σαν εισαγωγή και σαν ευχαριστώ, που μου έδωσες ακόμη ένα παραμύθια για να έχω να διαβάζω. Τι μου άρεσε: Καταρχήν η ίδια η ιστορία. Αν και χιλιοειπωμένη είναι πάντα φρέσκια κι ευχάριστη όταν την ακούς. Δευτερον, η οπτική γωνία. Συνήθως είναι άντρας που ξελογιάζεται με νεράιδα, οπότε το κορίτσι που ερωτεύεται τον Ανηράδο είναι ωραία εισαγωγή καινού δαιμονίου... Έπειτα και το εύρημα της χορδής του ταμπουρά είναι εξαιρετικό. Γλυκύτατο κι εξαιρετικό. Τι δε μου άρεσε: Χμ. Παρατήρησα κι εγώ (αλλά στη δεύτερη ανάγνωση) ότι πολλές φορές χρησιμοποιείς άλλη μορφή λέξης στη διάρκεια της αφήγησης (αυτό που λέει ο Ελέκτρο). Έπειτα, παρά τις εξηγήσεις σου, ο Σμαραγδής (κι ο ταμπουράς) με παραπέμπουν ξεκινώντας σε κάτι ελληνικό. Τι θα έκανα στη θέση σου (δε σου το προτίνω, δική σου η επιλογή, αλλά σαφώς θα το έκανα εγώ στη θέση σου), ή θα άλλαζα το Σμαραγδή και θα τον έκανα Έλροντ (pun inteded) ή θα έκοβα τους δρουίδες. Να πω την αμαρτία μου, όταν είδα το όνομα του πατέρα της, σκέφτηκα μηπως μιλούσες για Σεφαραδίτες, αλλά μετά μπήκα στο νόημα. Επίσης θα ήθελα κι εγώ περισσότερη αναφορά στις ιδιαίτερότητες της ρακής (μια χαρά το βλέπω, με το σαμπούκο του και με το υπερικό του) όπως επίσης και στην ηλικία της γριάς (να τη βάλεις κάπου στην αρχή να λέει πόσων χρονών είναι)- (αντιθέτως δε με ενοχλεί καθόλου η εισαγωγή που χρησιμοποιείς, είναι η κλασσική αρχή που θα έκανε ένας γνήσιος παραμυθάς, αν θες τη γνώμη μου). This is #1 of the February Challenge. Edited February 1, 2010 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 1, 2010 Author Share Posted February 1, 2010 Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο σου και τα σχόλια. Χμμ, το ξέρω ότι παραείναι ελληνικό, αλλά πραγματικά εκτυλίσσεται σε χώρα του κόσμου μου (Μόκχηα) όπου το όνομα Αϊργιά είναι και πολύ συνηθισμένο... και έχουν και δρουϊδες, εγώ φταίω; Θα μπορούσα φυσικά να τους κάνω απλώς "ιερείς" στη συγκεκριμένη ιστορία... Ξανά ευχαριστώ! Θα γκρεμοτσακιστώ να διορθώσω ότι μπορέσω να εντοπίσω πάραυτα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Α, όχι τότε. Εφόσον ανήκει κάπου, και δεν είναι αυτοτελές, τότε να κρατήσεις το δρουίδη (και ν' αλλάξεις το Σμαραγδή, εφόσον ΔΕΝ υπάρχει άλλον με παρόμοιο όνομα στον κόμο σου.) Η χρήση ντοπιολαλιάς δε σε περιορίζει φυσικά στον πραγματικό κόσμο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 1, 2010 Author Share Posted February 1, 2010 Αν είναι να διαλέξω μεταξύ Σμαραγδή και δρουϊδη, τότε δεν έχω καμιά δυσκολία στο ν' αποφασίσω ποιανού τα οπίσθια θα φάνε το σούτι.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.