NZK Posted November 23, 2009 Share Posted November 23, 2009 (edited) Κόσμος: Command & Conquer Copyright: Electronic Arts Όνομα συγγραφέα: Νικόλαος Κράλμος Είδος: Επιστημονική Φαντασία Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός λέξεων: 1.892 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Μια σύντομη ιστορία που χρονολογικά είναι τοποθετημένη ανάμεσα στο Δεύτερο Τιβεριανό Πόλεμο και στην αρχή του Τρίτου Πολέμου. έχω ανεβάσει και το attachment ώστε να μπορείτε να τη διαβάσετε στην κανονική της μορφή και οπτική. Κάτω Από Τον Τιβεριανό Ήλιο.pdf Πράσινοι, γυαλιστεροί κρύσταλλοι απλώνονταν, σχεδόν ως εκεί που έφτανε το μάτι της κομάντο Τριμ. Πολύ πιο μακριά, πελώριοι Τιβεριανοί παγετοί υψώνονταν μέχρι το σκουρόχρωμο, μωβ ουρανό. Στην απέναντι πλευρά, ένα τεράστιο μεταφορικό μαχητικό πλανητικής επίθεσης, αν και πολλά χιλιόμετρα μακριά, ήταν ευδιάκριτο ακόμα και μέσα από την ιοντική καταιγίδα που το ίδιο είχε δημιουργήσει γύρω του. Μερικά καταδρομικά των εξωγήινων προστατεύανε το κάριερ, έως ότου φτάσει το βαρύ πυροβολικό, οι καταστροφείς. Μπροστά στα πόδια της, το σχεδόν κρυσταλλωμένο κουφάρι ενός Τιβεριανού Δαίμονα. Ήταν πολύ παράξενο που ακόμη δεν είχε μετατραπεί πλήρως σε Τιβέριο. Αλλά, από την άλλη, αυτά τα πλάσματα ανέκαθεν είχανε μία πολύ ιδιόρρυθμη σχέση με τον πράσινο εξωγήινο κρύσταλλο. Οι Τιβεριανοί Δαίμονες ζούσαν χάρη στο Τιβέριο. Το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι προέκυψαν από γήινα, μεταλλαγμένα όντα, όμως εκείνη ήταν σίγουρη, κάθε φορά που έβλεπε και άκουγε ένα, ότι αποτελούνταν αποκλειστικά από ζωντανό Τιβέριο! Είχαν την ικανότητα να θάβονται μέσα στη γη και να αιφνιδιάζουν τους στρατιώτες, τρομοκρατώντας τους και σκοτώνοντάς τους ακαριαία. Το μοναδικό όπλο ενός Δαίμονα ήταν απλό και θανατηφόρο: εκτοξεύοντας με πολύ μεγάλη ταχύτητα αιχμηρά κομμάτια Τιβερίου από την πλάτη του, μπορούσε να αποδεκατίσει μια μικρή στρατιά από ελαφρύ πεζικό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Από ένα τέτοιο πλάσμα έχασε την ομάδα της η Τριμ, πριν από δεκαεφτά χρόνια. --- Τότε ακόμα, οι Σκιώδεις Ομάδες, λόγω περιορισμένων και πολύ συγκεκριμένων επιχειρήσεων, ήταν ελάχιστες και άγνωστες ακόμα και στη μεγάλη μάζα των Νοντ, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Τιβεριανού Πολέμου. Αποτελούνταν πάντα από μία κομάντο, ένα μηχανικό και τρείς στρατιώτες. Τις αποστολές των ομάδων αυτών τις οργάνωνε και τις διέτασσε πάντα ο ίδιος ο Μεσσίας. Η τελευταία αποστολή της ομάδας της Τριμ ήταν η εισβολή σε μία μικρή, απόμερη, διακριτική βάση των ΤζιΝτιΑϊ και η απόκτηση ενός πολύ σημαντικού στοιχείου, το οποίο ο Κέην θεωρούσε παράθυρο στο μέλλον της εξέλιξης. Το υπόγειο μεταφορικό όχημα της ομάδας είχε αναγκαστεί να βγεί στην επιφάνεια λόγω σκληρού και αδιαπέραστου πετρώματος. Μόλις η στριφογυριστή μύτη του φάνηκε να προβάλλει από την επιφάνεια, κάτι τους χτύπησε, σκοτώνοντας τον οδηγό. Οι υπόλοιποι τρέξανε στα γρήγορα μέσα από τα σπασμένα σίδερα, τον καπνό και τη φωτιά, προσπαθώντας να κρυφτούν. Ένα τιτάν τους είχε βάλει στο σημάδι. Οι βολές του ακολουθούσαν τα βήματά τους, χωρίς να καταφέρουν να τους πετύχουν. «Αφού αυτό το καταραμένο δίποδο είναι εδώ, τότε η βάση τους είναι κοντά!» συμπέρανε η Τριμ. «Αλλά δε μπορώ να καταλάβω πώς ξέρανε ότι ερχόμαστε! Δεν επιτεθήκαμε τόσες εβδομάδες σε αυτή τη βάση για να την ξεχάσουν!» αναστέναξε. «Κάθε πόσες ώρες χρειάζονται λάδωμα στους άξονες;» ρώτησε τον Εϊρμάθ, το μηχανικό. «Κάθε δέκα με έντεκα ώρες περίπου. Με αυτό το κρύο, όμως, μπορεί και πέντε.» «Όντως», παρατήρησε η Τριμ. «Με τέτοιο κρύο, μπορεί και να χιονίσει σε λίγο εδώ πέρα!» «Να χιονίσει τον αύγουστο;» πετάχτηκε ο στρατιώτης Ήνρακ. «Η ιοντική καταιγίδα προχθές ήταν πιό συνηθισμένη για καλοκαίρι;» χαμογέλασε η κομάντο. «Καταραμένο Τιβέριο!» γρύλισε ο Ήνρακ. «Από τη μέρα που έπεσε στη γη, άρχισε να διαστρεβλώνει τα πάντα, από το κλίμα του πλανήτη, μέχρι τις ψυχές μας!» Όλοι τους τον κοιτάξανε άναυδοι. Αυτά ήταν λόγια των ΤζιΝτιΑϊ!! Αλλά, κυρίως, ήταν βλάσφημα λόγια απέναντι στην ιερή ουσία του Τιβερίου. Αμέσως η Τριμ έστειλε από το πιστόλι της μια ακτίνα λέιζερ μέσα στο κεφάλι του Ήνρακ. «Αυτός δεν ήταν ο Ήνρακ! Ήταν κατάσκοπος των ΤζιΝτιΑϊ. Αυτός τους ειδοποίησε να μας περιμένουν!» μίλησε βιαστικά η κομάντο. «Και ήταν έτοιμος να πεθάνει, μαζί μας, μέσα στο μεταγωγικό;» απόρησε ο Εϊρμάθ. «Αν γνώριζε την αποστολή μας, ναι. Προτίμησε να διακινδυνεύσει να σκοτωθεί προκειμένου να μη μας χάσει ούτε στιγμή από τα μάτια του.» συμπέρανε η κομάντο. Η Τριμ σκέφτηκε για λίγα δευτερόλεπτα. Έπειτα αποφάσισε. «Θα φύγουμε από δω. Αφήστε το πτώμα του, αλλά ψάξτε τον για πομπούς και πάρτε τους. Αν δεν έχει, τότε τους έχουν εμφυτεύσει μέσα του. Θα τον κάψουμε.» Βρήκαν δύο πομπούς κρυμμένους επάνω του και τους δώσανε στην Τριμ. Προχωρήσανε μέσα στη ζούγκλα Τιβερίου που υπήρχε πίσω τους, αλλά με προσοχή. Τους τελευταίους μήνες οι μορφές του Τιβερίου είχαν αρχίσει να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται γρηγορότερα από πρίν. Δε χρειαζόταν μεγάλη απροσεξία για να προσβληθεί κανείς. Φτάσανε σε ένα φυσικό διάδρομο που σχηματίζονταν ανάμεσα σε ένα μεγάλο πεδίο πράσινου Τιβερίου. Εκείνη τη στιγμή, οι σκούρες θήκες του Τιβερίου ανοίγανε και περισσότεροι φωσφορούχοι κρύσταλλοι πρόβαλλαν από μέσα. Μία ελαφριά δόνηση πλημύριζε το έδαφος. Οι ρίζες από κάτω μεγαλώνανε. Ο Ααρών, στεκόταν αμίλητος, κοιτάζοντας τη μεγαλειώδη, πανέμορφη εικόνα που σχημάτιζαν γύρω του οι ποικίλες μορφές του Τιβερίου. Μερικές δεκάδες μέτρα μπροστά του, το πράσινο φως των κρυστάλλων τον μάγευε και η μονότονη, σταθερή λειτουργία των Τιβεριανών Ριπάριους τον ηρεμούσε. Πίσω του απλωνόταν μία μικρή πεδιάδα με Τιβεριανή χλωρίδα. Μια πανδαισία από γαλάζια, κοκκινωπά και πράσινα πανύψηλα φυτά απλωνόταν κάτω από τον κίτρινο, μελαγχολικό ουρανό. Στο βάθος, μια ιοντική καταιγίδα ακουγόταν να σφυροκοπάει τον πλανήτη. «Μόλις η καταιγίδα πλησιάσει, θα μπούμε» είπε η Τριμ. «Κάποιοι έρχονται!» ψιθύρισε ο Ιαμχήλ. Μηχανικά βήματα ακουγόταν να πλησιάζουν. Δεν ήταν τόσο βαριά, ούτε τόσο αργά, όσο του τιτάν. «Λύκαινες» είπε η Τριμ. «Από πού έρχονται Εϊρμάθ;» Ο Εϊρμάθ είχε ήδη βγάλει από τη ζώνη του τον εντοπιστή του και προσπαθούσε να αναγνωρίσει τα σήματα των μηχανικών εξωσκελετών. «Είναι τέσσερα! Έρχονται μέσα από το πεδίο του Τιβερίου–» «-και έξω μας περιμένει το τιτάν, κατάλαβα» τον διέκοψε η Τριμ. Γονάτισε και έβγαλε από τη ζώνη της τη βόμβα για τα μηχανόποδα. Τη ρύθμισε στα εφτά δευτερόλεπτα. Οι άντρες της κατάλαβαν. Το είχαν ξανακάνει λίγους μήνες πρίν, κοντά στο ναό του Σαράγιεβο. Η αποστολή τους, που τελικά απέτυχε, ήταν να πάρουν ένα από τα κομμάτια του πυρήνα του C.A.B.A.L. μέσα από τον κατεστραμμένο ναό τους, ερείπιο του Πρώτου Τιβεριανού Πολέμου. «Κρυφτείτε. Όταν ακούσετε την έκρηξη, ξέρετε τι να κάνετε» τους είπε ψιθυριστά. Ενεργοποίησε τη συσκευή κάλυψης στη ζώνη της, ώστε να φαίνεται αόρατη στα εχθρικά ραντάρ για όσο χρόνο άντεχε η συσκευή και επέστρεψε αργά-αργά στο κατεστραμμένο υπόγειο μεταγωγικό. Το τιτάν περιπολούσε ακόμη εκεί κοντά, περιμένοντας τις λύκαινες να οδηγήσουν την ομάδα της έξω. Η Τριμ υπολόγιζε αποστάσεις και χρόνους όταν, ψηλά, στον ιονισμένο ουρανό, είδε όρκες! Δύο μαχητικά όρκα και ένα πολύ μεγαλύτερο, μάλλον βομβαρδιστικό. «Σίγουρα ξέρουν τι σχεδιάζουμε να κάνουμε! Θα μας σταματήσουν με κάθε τρόπο!» σκέφτηκε. Ο μεγάλος κίνδυνος να αποτύχει η αποστολή τήν ερέθιζε αντί να την αποθαρρύνει. Δεν έγινε τυχαία κομάντο η Τριμ. Η εκπαίδευσή της στις ειδικές δυνάμεις των Νοντ της διδάξανε να τα παρατάει μόνο όταν πεθάνει. Εκτός από τότε, στο Σαράγεβο. Η διαταγή να ματαιώσουν την αποστολή ήρθε από τον ίδιο τον Κέην και οι εντολές του Μεσσία δεν αμφισβητούνται. Το μυαλό της δούλευε γρηγορότερα τώρα. Είχε υπολογίσει ότι οι όρκες θα φτάνανε σε περίπου τέσσερα λεπτά. Πετούσαν με ιδιαίτερα μικρή ταχύτητα, ώστε να συνοδεύουν αποτελεσματικά το βομβαρδιστικό. Με τη συσκευή κάλυψης ακόμα ενεργοποιημένη, πλησίασε το τιτάν. Με προσοχή, όμως, επειδή η συσκευή κάλυψης λειτουργούσε μόνο όταν η κομάντο ήταν ακίνητη ή όταν κινούνταν πολύ αργά. Το μεγάλο ύψος και τα αργά βήματα της μηχανής, ειδικά μέσα σε τέτοιο κρύο, θέσανε τις ιδανικές συνθήκες για το σχέδιο της Τριμ. Κόλλησε τη βόμβα στο δεξί μεταλλικό πόδι του μηχανόποδου, πάτησε το κόκκινο κουμπί κι έτρεξε πίσω, στο κατεστραμμένο μεταγωγικό όσο πιο γρήγορα μπορούσε, πριν προλάβει να την εντοπίσει το τιτάν. Με μία μέτρια έκρηξη, τα πόδια του τιτάν καταστράφηκαν και το σώμα του έπεσε κάτω, φλεγόμενο. Οι λύκαινες φτάσανε στη μικρή Τιβεριανή πεδιάδα όπου περίμενε η υπόλοιπη ομάδα λίγα δευτερόλεπτα μετά από την αποχώρηση της Τριμ. Ο Ααρών, ο Εϊρμάθ και ο Ιαμχήλ είχαν κρυφτεί πίσω από μερικά μεγάλα, χοντρά φύλλα Τιβεριανής χλωρίδας και μερικά δέντρα που η μετάλλαξή τους δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Οι λύκαινες σταματήσανε. Οι στρατιώτες ΤζιΝτιΑϊ που βρισκόταν μέσα κοιτάζανε τριγύρω, μέσα από το προστατευτικό γυαλί. Δεν υπήρχαν συσκευές εντοπισμού σε μία λύκαινα. Ήταν μόνο ένας μεταλλικός εξωσκελετός που προστάτευε τους στρατιώτες από τις απλές σφαίρες και τους έδινε τη δυνατότητα να περπατήσουν επάνω στο Τιβέριο χωρίς να προσβληθούν. Το ένα μηχανικό σταμάτησε κοντά στο Ριπάριους και στριφογύριζε γύρω από τον άξονά του, προσπαθώντας να αποκτήσει γενική άποψη του χώρου. Από μακριά, μια έκρηξη ακούστηκε και μεταλλικά αντικείμενα συγκρούστηκαν με το έδαφος. Οι λύκαινες φύγανε και κατευθύνθηκαν αμέσως προς το σημείο της έκρηξης, όσο γρήγορα μπορούσαν να προχωρήσουν τα μικρά μηχανικά πόδια τους. Βλέποντας το σπασμένο, πεσμένο τιτάν, πρότειναν τους βραχίονες-πολυβόλα τους αναζητώντας τον εχθρό. Καθώς ήταν απασχολημένα να κοιτάζουν προς το σημείο της έκρηξης, οι τρείς στρατιώτες Νοντ βγήκαν από τις κρυψώνες τους και όρμησαν επάνω στις λύκαινες. Σκαρφάλωσαν μέχρι την κορυφή και πυροβολήσανε τα κεφάλια των μηχανών. Από τόσο κοντινή απόσταση οι σφαίρες διαπεράσανε το γυαλί του πιλοτηρίου και το μέταλλο και σκότωσαν τους οδηγούς. Ο Ααρών, συγκεκριμένα, σκότωσε δύο από τους τέσσερις οδηγούς, πηδώντας από το ένα μηχανικό στο άλλο. Αμέσως μόλις το τελευταίο μηχανικό έπεσε στο έδαφος, οι όρκες ακούστηκαν να πλησιάζουν. Μία ρουκέτα εκτοξεύτηκε από ένα μαχητικό, στοχεύοντας τον Ιαμχήλ. Ο Ιαμχήλ πρόλαβε να ξεφύγει και η ρουκέτα χτύπησε τα ερείπια των μεταλλικών κατεστραμμένων κομματιών. Οι πιλότοι των μαχητικών ετοιμαζόταν να στοχεύσουν και να ξαναχτυπήσουν. Ο πιλότος του βομβαρδιστικού υπολόγιζε την περιοχή και τις θέσεις των εχθρών για να επιτεθεί. Ένας ιοντικός κεραυνός τρύπησε το δεξί φτερό του ενός μαχητικού. Η καταιγίδα μόλις είχε φτάσει στην περιοχή. Το μαχητικό συγκρούστηκε με το βομβαρδιστικό και πέσανε μαζί πάνω στο πεδίο του Τιβερίου. Δεν εξερράγησαν, αλλά οι πιλότοι είχαν σκοτωθεί. Το άλλο μαχητικό, μέσα στη μανία των ιοντικών κεραυνών που ξέσπασε, προσπάθησε να φύγει από την περιοχή. Δύο απότομοι, δυνατοί κεραυνοί το χτύπησαν και το ψήσανε στον αέρα. Μέσα στο χαμό της καταιγίδας, η Τριμ ενίσχυσε το ηθικό της ομάδας της, αποκαλύπτοντάς τους τα λόγια του Μεσσία, με τα οποία την ευλόγησε πριν ξεκινήσουν για την αποστολή τους. «Θα στείλω την οργή μου μέσα από μία ιοντική καταιγίδα για να σας προστατεύσει. Πήγαινε, κόρη μου. Και επέστρεψε θριαμβεύτρια, κρατώντας την εξέλιξη του κόσμου στα χέρια σου.» «Ο Κέην ζει στο θάνατο!» φώναξαν όλοι μαζί, δυνατοί και υπερήφανοι. «Πάμε αδέρφια μου! Η καταιγίδα έχει απενεργοποιήσει την ηλεκτρική ενέργεια σε ολόκληρη τη βάση! Ήρθε η ώρα να ωθήσουμε τον πλανήτη στο επόμενο βήμα της εξέλιξης!» Και, καθώς ετοιμαζόταν να εισβάλλουν στις αφύλαχτες, απενεργοποιημένες εγκαταστάσεις όπου ένα μεγάλο κομμάτι από Κρουέντους γινόταν αντικείμενο πειραμάτων στα χέρια των ΤζιΝτιΑϊ επιστημόνων, ακούσανε πίσω τους το μούγκρισμα ενός Τιβεριανού Δαίμονα. Οι στρατιώτες σκοτώθηκαν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Τα θραύσματα Τιβερίου που πέταξε ο Δαίμονας τους τρύπησαν, τους έσκισαν και τους διαμέλισαν. Αμέσως, το πλάσμα στράφηκε προς την Τριμ, αλλά αμέτρητες συνεχόμενες ακτίνες λέιζερ διαπέρασαν το κεφάλι του και το σώμα του. Η Τριμ κατάφερε να το σκοτώσει και να σωθεί την τελευταία στιγμή, μόνο και μόνο επειδή το όπλο της ήταν λέιζερ, σε αντίθεση με τα απλά αυτόματα των αντρών της. Έμεινε μόνη της. Η αποστολή, όμως, έπρεπε να συνεχιστεί εφόσον κάποιο μέλος της ομάδας ήταν ακόμη ζωντανό. «Η τιμωρία στην προδοσία είναι θάνατος.» Συγκράτησε την απόγνωσή της και τη μετέτρεψε σε μίσος για τους ΤζιΝτιΑϊ. Εισέβαλλε στη βάση και εκτέλεσε μόνη της την αποστολή. Βγαίνοντας από την κεντρική πύλη, με όλους τους στρατιώτες και τους επιστήμονες της βάσης νεκρούς και τη θήκη με το Κρουέντους στην πλάτη της, είδε πως η καταιγίδα είχε σταματήσει. Μπήκε σε ένα μαχητικό όρκα που ήταν προσγειωμένο στο αεροϋπόστεγο της βάσης και επέστρεψε στον Κέην. --- Τώρα, δεκαεφτά χρόνια μετά, η κομάντο Τριμ ηγούνταν μίας τεράστιας ομάδας, αποτελούμενης από άβαταρς, στρατιώτες της Μαύρης Χείρας, στέλθ τάνκς και σκορπιούς. Απέναντί τους παρατάσσονταν μια μεγάλη επίγεια και εναέρια στρατιά των εξωγήινων Σκριν, παίρνοντας μέρος στον Τρίτο Τιβεριανό Πόλεμο. Edited November 23, 2009 by Loader Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 (edited) Ο τίτλος μου θύμησε αμέσως Command & Conquer και τα όπλα. Από ποιο παιχνίδι πήρες την έμπνευση; Γιατί στο αρχικό παιχνίδι (αυτό θυμάμαι μόνο ) δεν θυμάμαι για δαίμονες Edited November 26, 2009 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NZK Posted November 27, 2009 Author Share Posted November 27, 2009 (edited) από το δεύτερο, το Tiberian Sun. εκεί υπήρχαν τα Tiberian Fiends, που μοιάζανε με μαύρα αγριογούρουνα και είχαν Τιβέριο κολλημένο στην πλάτη και σκοτώνανε με τον τρόπο που περιέγραψα :Ρ η πρώτη και η τελευταία παράγραφος είναι εμπνευσμένες από το τρίτο παιχνίδι, Tiberium Wars Edited November 28, 2009 by Loader Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.