lexis Posted January 23, 2005 Share Posted January 23, 2005 Αναζήτηση φωτός Ρώτησα την ζωή μας που την πήγαιναν. Ρώτησα την αγάπη πως την αφόπλισαν. Ρώτησα τους στεναγμούς των δέντρων- στις φυλλωσιές τους αλήθειες κρύβονται. Ρώτησα τους ανθούς της Άνοιξης. Ρώτησα το νωπό απ’ τη βροχή χώμα και την όμορφη μυρωδιά του. Ρώτησα τη νύχτα πριν γίνει μέρα. Ρώτησα τη μέρα πριν γίνει νύχτα. Ρώτησα τον εφήμερο πόθο και την χαρά που δεν έρχεται. Ρώτησα τα φιλιά που μας δαγκώνουν. Ρώτησα την άψογη καθαρότητα της οδύνης. Ρώτησα την τέλεια θαμπάδα της ευτυχίας. Ρώτησα σε σοκάκια, πλατείες, σταθμούς` γυναίκες, άντρες, παιδιά..... Ρώτησα: - Καλά πάμε για το φως ; Κι ακούστηκε φωνή απ’ το σκοτάδι: - Ποιο φως; Αυτό που σβήσανε; Ρώτησα πάλι: - Καλά πάμε για τη ζωή: Ακούστηκε η φωνή απ’ το σκοτάδι: - Ποια ζωή; Αυτήν, την άλλη που μας έταζαν; Και ήταν φανεροί ,στον τόνο της φωνής, ο εμπαιγμός και η πίκρα. Βαγγέλης Κυριακός Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 23, 2005 Share Posted January 23, 2005 Πολύ ωραίο. Έχω κουραστεί να λέω τα ίδια και τα ίδια ρε παιδιά, γράψτε και ένα ποίημα που να είναι λίγο άθλιο, λίγο χαζό, λίγο ανώριμο, λίγο απαράδεκτο! Τι θα πω κι εγώ ο έρμος... Να, βρήκα και κάτι να πω. παιδιά..... Οι πέντε τελείες είναι υπερβολή. σταθμούς` Τυπογραφικό λάθος. όχι σταθμούς` Ρώτησα: - Καλά πάμε για το φως ; Η παύλα στο "Καλά πάμε" είναι λάθος. Ή βαλτο "Ρώτησα: Καλά πάμε..." ή "Ρώτησα: -Καλά πάμε..." Ρώτησα πάλι: - Καλά πάμε για τη ζωή: Αντί για ; στο "ζωή" έβαλες : Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 23, 2005 Share Posted January 23, 2005 χμμμ...εγώ δεν έχω πρόβλημα με το ποίημα αυτό καθαυτό αλλά με όσα πρεσβεύει... τι θα πει ρώτησες την ζωή μας που την πήγαιναν; Αφού είναι ζωή μας, όλοι την πάμε κάπου και την δική σου ζωή εσυ την πας κάπου...δεν φταίει κανεις άλλος αν παει ας πούμε κατα διαόλου...λέω εγώ τώρα σαν παράδειγμα, οχι οτι όντως παει προς θεού! Επίσης το ίδιο για την αγάπη που αφόπλισαν. Οι αλήθειες παλι που κρύβονται στις φυλλωσιές των δένδρων και οι αναστεναγμοί τους, μου άρεσαν πολύ, σαν σύλληψη και στίχος, μάλιστα μου θύμισε παλιές δοξασίες πως τα δένδρα μιλούν με το θρόισμα τους και λένε τις βαθιές αλήθειες της φύσης (κάτι που έχω και εγω χρησιμοποιήσει σε ποιήματα μου). Αλλά στην σύνεχεια παλι μου βάζεις εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα, που εγω βρίσκω απίστευτα υποκριτικά..γιατί θα πρέπει να κατηγορηθούν αλλοί για τα λάθη της δικής μας ζωής;;; Και καλά ποίος είναι ο εφήμερος πόθος και η χαρά που δεν έρχεται; (εμείς φταίμε αν συνηδητοποιούμε πως ζούμε έναν εφήμερο πόθο και τον δεχόμαστε, αλλα μετά παραπονιόμαστε για χαρές που τάχα μου δεν έρχονται και φταίνε αυτές γι αυτό η τελοσπάντων η απίστευτα κακιά ζωή) Ποια είναι τα φιλιά που μας δαγκώνουν; Και πάλι εμείς φταίμε αν τα δεχόμαστε... Ποιά είναι η τέλεια θαμπάδα της ευτυχίας; Αν είματσε τόσο κενοί ώστε να μην μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι εκείνα τις λίγες στιγμές που κραταεί η ευτυχία ..ναι ξέρεις τι θα πω. Και πάλι εμείς φταίμε! Ποιά είναι η ζωή που έταξαν; Ποίοι την έταξαν; Τι είναι η ζωή; Υπογράφει κανείς συμβόλαιο και του τάζουν ευτυχία, γαλήνη και χαρά; Να πάω και εγώ ρε παιδιά να το υπογράψω, να μπορώ μετά να κατηγορώ πως κάποιοι αλλοί φταίνε που θα δυστυχίσω! Και γενικά έχω σοβαρές διαφωνίες με την φώνη που τολμάει να βγάζει τον εαυτό της απο έξω και να έχει εμπαιγμό και πίκρα για το σκοτάδι που χάθηκε και γενικά για ότι πήγε στραβά...εκτός και αν εμπαιζει τον ίδιο της τον εαυτό, αν και με την αίσθηση που μου αφήνει το ποιήμα δεν το νομίζω. Αυτό που προσπαθώ να πω, είναι πως πρέπει να παρουσιάζεται μια σωστά τεκμηριώμενη ίδεα, ακόμα και στην ποιήση και εγώ προσωπικά διαφωνώ καθέτως με την λογική του κατηγορούμε την ατίμη, κακιά, άδικη και δεν ξέρω τι άλλο κοινωνία ή ζωή κτλ για τις δικές μας αποτυχίες...Αυτό είναι αυτολύπηση, μεμψιμοιρία και είναι η εύκολη λύση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 23, 2005 Share Posted January 23, 2005 Diladi laas, gia ta panta sthn zoh kapoiou ey8ynetai o idios?Fuck me diladi, alla rikse mia matia kata Afrikh meria.Ti Afrikh, edo dipla koita. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 23, 2005 Share Posted January 23, 2005 Πολύ όμορφο. Απλώς πολύ απαισιόδοξο βέβαια. Δεν θα κάτσω να σου πω που διαφωνώ και που συμφωνώ εξ'αλλου δεν κρίνουμε αυτό εδώ πέρα. Πάντως φαίνεται πως βγήκε από μέσα σου και είναι αξιοπρεπέστατο. Συνέχισε να γράφεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Sorry kai go pou eimoun ektos 8ematos, edo as milhsoume gia to poihma ayto ka8 ayto.Poly kalh douleia kat eme, an kai ligo xilioeipomeno 8ema, alla de ftaime emeis pou alloi prolaban na grapsoun kati paromoio etsi? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 dear northrain αυτό που είπα είναι πως κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη της ζωής του, όσων λέει και κάνει...και στην δική μας περίπτωση που είμαστε οι τυχεροί και ζούμε κανονικά και όχι στην αφρική και μπορούμε να γράφουμε ποιήματα και μυθιστορήματα και διηγήματα και αναρωτιόμαστε για διάφορα πράγματα στην ζωή μας ακόμα περισσότερο...γιατί πολυ απλά αν εγώ ήμουν στην αφρική (και παιρνώ τον εαυτό μου για παράδειγμα) δεν θα είνα κανέναν καημό με την ποιήση και την λογοτεχνία αλλα θα με ένοιαζε πως θα ζήσω και την επόμενη μέρα και πως θα βρώ ένα πίατο φαι. Αυτό λοιπόν που είπες είναι άτοπο (γιατί έχεις μια μανία να διαστρεβλώνεις και να παρεξηγείς ο,τι λέω;) γιατί εγώ μιλαω για εμάς , που οκ δεν φταίμε για τον πόλεμο στο ιρακ και την πολιτική κρίση, αλλα φταίμε και έχουμε τις ευθύνες μας για την ζωή μας και τις προσωπικές μας αποφάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 dear northrainαυτό που είπα είναι πως κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη της ζωής του, όσων λέει και κάνει...και στην δική μας περίπτωση που είμαστε οι τυχεροί και ζούμε κανονικά και όχι στην αφρική και μπορούμε να γράφουμε ποιήματα και μυθιστορήματα και διηγήματα και αναρωτιόμαστε για διάφορα πράγματα στην ζωή μας ακόμα περισσότερο...γιατί πολυ απλά αν εγώ ήμουν στην αφρική (και παιρνώ τον εαυτό μου για παράδειγμα) δεν θα είνα κανέναν καημό με την ποιήση και την λογοτεχνία αλλα θα με ένοιαζε πως θα ζήσω και την επόμενη μέρα και πως θα βρώ ένα πίατο φαι. Αυτό λοιπόν που είπες είναι άτοπο (γιατί έχεις μια μανία να διαστρεβλώνεις και να παρεξηγείς ο,τι λέω;) γιατί εγώ μιλαω για εμάς , που οκ δεν φταίμε για τον πόλεμο στο ιρακ και την πολιτική κρίση, αλλα φταίμε και έχουμε τις ευθύνες μας για την ζωή μας και τις προσωπικές μας αποφάσεις. <{POST_SNAPBACK}> Απλά ξεχνάς κάτι, η στάση ζωής είναι κάτι προσωπικό. Είμαστε ελεύθεροι, μπορεί να ταιριάζει σε κάποιον να ναι απαισιόδοξος, υπάρχουν άνθρωποι που γράφοντας απαισιόδοξα βγάζουν την μαυρίλα από μέσα τους... [όπως έχεις πει και για σένα] Επίσης ένα ποίημα είναι κάτι στιγμιαίο. Μπορεί σε δέκα λεπτά να μην ένιωθε άλλο έτσι αδικημένος... ποτέ δεν ξέρεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Ναι σωστό nienna μπορεί μετά απο δέκα λεπτά να μην ένιωθε έτσι! Άλλωστε δεν χρείαζεται να το κουράζουμε πολύ, απλά και εγώ λέω την γνώμη μου..αυτό! Άλλωστε δεν νομίζω πως με παρεξηγεί κανείς...ή με παρεξηγεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jack_Mordino Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημα. Με άγγιξε. Τί κάνεις όταν μια μέρα ξυπνάς και η ζωή δεν είναι όπως τη φανταζόσουν? Σίγουρα ο καθένας πρέπει να έχει την ευθύνη του εαυτού του και των αποφάσεων του όμως καθώς μεγαλώνουμε, (ίσως όχι όλοι, κάποιοι όμως σίγουρα) έχουμε κάποιες εντυπώσεις, κάποια ιδανικά για το πως πρέπει να λειτουργούν τα πράγματα μέσα στην κοινωνία. Και άξαφνα βλέπουμε οτι δεν λειτουργούν ακριβώς όπως νομίζαμε. Φυσικά και δεν φταίει κανένας αν εγώ είμαι πχ δυστυχισμένος, κάποιος φταίει όμως αν σε μια κοινωνία επικρατεί κακία, εγωισμός, αλλοτρίωση, διαφθορά. Καλώς η κακώς οι άλλοι άνθρωποι σχηματίζουν το Background της ζωής μας και δε νομίζω οτι είναι κακό να γράφουμε γι αυτό ούτε και θα το χαρακτήριζα ακριβώς μεμψιμοιρία. Παράπονο ίσως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Μην το κουράζετε. Ο άνθρωπος ποίηση έγραψε. Δε θέλω να διακόψω τη συζήτηση, βέβαια, διότι όλες οι συζητήσεις είναι καλές, IMHO. Διαφωνώ με αυτά που λέει η laas, ότι τα πάντα είναι στο χέρι κάποιου. Τα πάντα δεν είναι στο χέρι κάποιου. "Στο χέρι σου" είναι αυτά τα οποία μπορείς, απλώνοντάς το, να πιάσεις. Δηλαδή, δρας ανάλογα με το χώρο στον οποίο βρίσκεσαι και τις δυνατότητες που σου δίνονται. Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι πρέπει να κλαίγεσαι --δε βοηθάς κανέναν έτσι, ούτε καν τον εαυτό σου. Κάνεις ό,τι μπορείς με όσα σου έχουν δοθεί. Όπως λέει και στην ταινία του LotR: You do what you can with the time that is given to you. Α, ναι, το ποίημα. Ωραίο ήταν, αν και περισσότερο με αράδιασμα σκέψεων μού έμοιαζε, παρά με κάτι που έχει μορφή και ευηχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 (edited) Πολύ όμορφο το ποίημα, και μετά τις υποδείξεις του φίλου Throgos δεν νομίζω να έχει κάποιο γραμματικό ή συντακτικό λάθος. Αληθινό πάνω από όλα, και αυτό είναι που μετράει. Laas, θα σου προτίνω έναν άλλο τρόπο να το δούμε. Ένα αληθινό ποίημα, είναι κάτι που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μας. Πολλές φορές, ακόμη και αν σκεφτόμαστε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι της κατάστασή μας, δε σημαίνει ότι δεν έχουμε την τάση να κατηγορούμε κάτι άλλο (ή κάποιον άλλο) για όσα μας συμβαίνουν. Ακόμα και αν ως σκέψη είναι λανθασμένη, είναι υπαρκτή. Άρα, εφόσον είναι υπαρκτή, σημαίνει ότι αν γράφουμε για αυτή είναι και αληθινό και βαθύ το προϊόν που θα παράγουμε. ;) Και σκέψου και κάτι άλλο. Συνήθως η πρώτη αντίδραση όταν κάτι μας πάει άσχημα είναι να μεταθέσουμε τις κατηγορίες. Στη συνέχεια βέβαια εξαρτάται από τον καθένα μας να συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει πραγματικά και να το αντιμετωπίσει. Αυτό το ποίημα, πιστεύω, διαπραγματεύεται αυτή τη φάση της κατηγορίας των άλλων, αμέσως πριν το επόμενο βήμα της προσωπικής αντιμετώπισης (ή μη). Όπως λέει και η Nienna αμέσως μετά μπορεί να άλλαξε γνώμη και να το πάλεψε το θέμα. Αυτή η σκέψη όμως δεν κάνει λιγότερο αληθινά ακόμη και τα συναισθήματα λύπης και απόγνωσης, και τις σκέψεις αυτοκαταστροφής και εκδίκησης. Όλα μπορεί να είναι εξίσου αληθινά και βαθειά, αν και λανθασμένα (πάντα με υποκειμενικό τρόπο). Φιλικά πάντα, δεν τα λέω αυτά για να πω ότι σε βρίσκω λάθος. Απλά πολλές φορές στην ποίηση (και όχι μόνο) το όμορφο και το λάθος τείνουν τα ταυτίζονται. Edited January 24, 2005 by Elsanor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 dear elsanor... δεν έχω κανένα πρόβλημα να μου πεις πως με βρίσκεις λάθος αν αυτό πιστεύεις...το ξέρεις αυτό! Αλλά νομίζω πως τελικά όλοι λέμε με άλλα λόγια το ίδιο πράγμα... απλά άλλοι ειναι, απο την φύση τους, πιο μαχητικοί και παράφοροι και ίσως εκφράζονται με ορμή και άλλοι είναι πιο εγκεφαλικοί και διατύπωνουν πιο φρόνιμα τις απόψεις τους...Συμφωνώ απολύτως μαζί σου πως η μεταφορά των ευθυνών είναι το πρώτο συνήθως στάδιο και απλά επειδή βρίσκω χάσιμο χρόνου να σκεφτόμαστε έτσι, πέρασα αμέσως στο επόμενο στάδιο, όταν μίλησα για ευθύνες του καθενός. Και εδώ βαρδε κάνεις λάθος γιατί εγώ δεν είπα πουθενά πως όλα είναι στα χέρια κάποιου, απλά, όπως απάντησα και στον northrain, εμείς έχουμε την ευθύνη της δικής μας ζωής και αν το συνειδητοποιούσαμε κάπως περισσότερο και φροντίζαμε να το θυμόμαστε συχνά, ίσως ο κόσμος να ήταν ένα καλύτερο μέρος. Άλλωστε εγώ,όπως και είπα στο πρώτο post μου, δεν μίλησα για το ποιήμα, αλλά για την ιδέα που εκφράζεται. Αυτό που εμένα μου άφησε το ποιήμα αυτό είναι μια ψυχή εκγλωβισμένη, μέσα σε παγωμενά συναίστηματα μετατόπισης ευθυνών και κατηγοριών σε άλλους, ουσιαστικά παγιδεύεται απο την ίδια του την αδυναμία. Βέβαια δεν σκέφτηκα καθόλου το οτι ίσως εκφράζεται ένα παράπονο...τώρα που το λες elsanor χμμμ...ναι νομίζω έχεις δίκιο, όπως άλλωστε συμφώνησα και με την νιεννα...απλά και πάλι λόγω χαράκτηρα δεν με τράβαει..αυτό είναι όλο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lexis Posted January 25, 2005 Author Share Posted January 25, 2005 Καταρχήν σας ευχαριστώ όλους και όλες που σταθήκατε σ' αυτό εδω το ποίημα. Μου άρεσε η κριτική που έγινε εδώ, γιατι ήταν αρκετα γόνιμη και με βοήθησε να δω τα πράγματα απο μια άλλη οπτική γωνία. Το συγκεκριμένο ποίημα γράφτηκε σε μια χρονική στιγμή που ήμουν απογοητευμένος απο τα γύρω μου και μου βγήκε έτσι αν και πέρασε απο πολλά στάδια επεξεργασίας. Ο καθένας μπορεί να το κρίνει αλλιώς, αναλόγως με τον ψυχισμό του και το πως βλέπει τα πράγματα γύρω του. Έχω γράψει κι αισιόδοξη ποίηση, απόδειξη το ποίημα μου "ύμνος στην αυγή". όμως πιστεύω πως πέρα απ' την περιγραφή κάποιων όμορφων εικόνων και βιωμάτων μας, πέρα απ' την ομορφιά που το βαθύτερο "είναι μας"αναζητά, υπάρχει ο προβληματισμός που πάντα σκαλίζει και κατατρώει έναν ποιητή. Γιατί για εμένα αν δεν υπάρχει αληθινός προβληματισμός, που μέσα απ' την ανάγκη μας γι έκφραση θέλουμε να εξωτερικέψουμε γράφοντας, δεν υπάρχει και αληθινή ποίηση. Κάποιοι θα νομίσουν κάτι τέτοιο λίγο απόλυτο. Ίσως και να 'ναι. Ο Σεφέρης η Καβάφης, ουδέποτε καταπιάστηκαν με κατι το εύκολο, ούτε και η ποίηση τους διαπνέεται απο έναν άνεμο αισιοδοξίας... Γι' αυτό, λοιπόν, αν θα μπορούσαμε αναζητώντας την ομορφια, να χρησιμοποιούσαμε την φαρέτρα των λέξεων μας για να στηλιτέψουμε αυτα που μας πονούν και μας τρομάζουν γύρω μας κάτι τέτοιο θα ήταν το ιδανικότερο για έναν δημιουργό. Ευχαριστώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.