khar Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Συγγραφέας: Κώστας Χαρίτος Είδος: ΕΦ Σεξ: ΌΧι Βία: Όχι Λέξεις: 1000 "Μετακόμιση" Όταν έμαθα την ημέρα της συντέλειας του κόσμου, ξαφνικά απέκτησα μερικές παράξενες εμμονές. Μάλλον, έπαθα κάτι σαν το άσπρισμα των μαλλιών μετά από ένα αναπάντεχο σοκ. Mου έγιναν απολύτως απαραίτητα ο έναστρος ουρανός, το τσάι με άρωμα φράουλας, τα λεία βότσαλα και η κασέτα με τα best των REM. Δεν ήταν ότι μου έλειπαν τα τραγούδια τους. Τα είχα όλα καμιά δεκαριά φορές, συμπιεσμένα σε τρία διαφορετικά φορμάτ και αποθηκευμένα σε κάθε δυνατό ηλεκτρονικό μέσο. Προσπάθησα να τα ακούσω από εκεί, αλλά μάταια. Κάτι μέσα μου έμενε ανικανοποίητο, ένας μικρός κόκκος άμμου στο μάτι που, αν δεν τον βγάλεις, κινδυνεύεις να τρελαθείς.. Έπρεπε να επιστρέψω στο προηγούμενο σπίτι μου για να βρω τις παρατημένες κασέτες. Πριν δυο μήνες είχα μετακομίσει για τέταρτη φορά μέσα σε δύο χρόνια. Είχα μετακινηθεί προς την εξοχή, αλλά δεν είχαν αλλάξει πολλά πράγματα. Τα βράδια άκουγα γαβγίσματα αντί για κορναρίσματα, οι Φιλιπινέζες στην παιδική χαρά δεν ήταν μαμάδες αλλά νταντάδες, ο γείτονας δεν πετούσε τα σκουπίδια από το μπαλκόνι, αλλά άδειαζε τα λάδια των τριών αυτοκινήτων του στο διπλανό οικόπεδο, επειδή βαριόταν να περπατήσει μέχρι το δοχείο ανακύκλωσης. Ευτυχώς το διαμέρισμα που έμενα δεν νοικιάστηκε, από τότε που το άφησα, και βρήκα εύκολα τις κασέτες, που είχα κάποτε κληρονομήσει από τον πατέρα μου. Νόμιζα ότι δεν θα τις χρειαζόμουν ποτέ ξανά και τις είχα αφήσει μέσα στη ντουλάπα του υπνοδωματίου, μαζί με ένα σπασμένο λαμπατέρ, κάτι παλιομοδίτικα ρούχα και ένα σωρό ντοσιέ με σημειώσεις από το πανεπιστήμιο. Οι μετακομίσεις είναι κουραστικές, αλλά σε βοηθούν να αποφασίσεις τι είναι πραγματικά άχρηστο, ώστε να μην το κουβαλάς μαζί σου. Να, όμως, που έκανα λάθος. Δεν είναι ότι άλλαξα γνώμη. Προφανώς οι κασέτες ήταν άχρηστες. Το πρόβλημα ήμουν εγώ με τις εμμονές μου. Δεν πρέπει, όμως, να είστε πολύ αυστηροί μαζί μου. Όπως και να το κάνεις, είναι ελαφρώς σοκαριστικό να ξέρεις την ημέρα που θα καταστραφεί ο κόσμος. Όχι, ότι με πίστεψε κανείς. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι ο Αρμαγεδδών είχε ήδη έρθει πέντε-έξι φορές πιο πριν, αλλά κανείς δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Ξεκίνησε με το 1999, συνέχισε με το 2000 και το 2002, άλλη μια συντέλεια το 2012, πέρασε και η δεύτερη μέρα του Φεβρουαρίου, το 2022, αλλά μάταια περίμεναν όλοι το μοιραίο. Δεν ξέρω γιατί τότε οι άνθρωποι ήταν πιο εύπιστοι. Φυσικά, κι εγώ ήμουν άτυχος στην ημερομηνία. Πώς μπορούσα να αντιπαρατεθώ με την τρίτη μέρα, του τρίτου μήνα, του 2033; Εξέτασα τη δική μου πρόβλεψη από όλες τις μεριές, έψαξα κάθε δυνατό αριθμητικό συνδυασμό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ήταν ένας ταπεινός αριθμός, χωρίς κανένα ίχνος κρυφής απειλής μέσα της. Ίσως πάλι να φταίει ο τρόπος που το έμαθα. Δεν βρήκα την ημερομηνία καταχωνιασμένη σε κάποιο απαγορευμένο βιβλίο, ούτε μου αποκαλύφθηκε μέσω ουράνιων όντων, ούτε ήταν σκαλισμένη στον τοίχο ενός ναού για εκλεκτούς. Έπεσα τυχαία πάνω της σε ένα αυτοσχέδιο πείραμα αστρονομίας. Το μόνο που χρειαζόσουν ήταν ένα τηλεσκόπιο, ένα μικρό τριγωνικό πρίσμα, ένας κρύσταλλος χαλαζία και ένας πολωτής φωτός, αρκεί να τα έβαζες με τη σωστή σειρά να κοιτάζουν τον ουρανό. Δυστυχώς δεν κατάφερα να πείσω κανέναν. Ούτε καν τον νέο μου γείτονα, που χρησιμοποιούσε τις εκάστοτε εσχατολογικές προβλέψεις σαν αφορμή για να πετάει τα καμένα λάδια χωρίς περιττό κόπο. «Έλα, μωρέ, εδώ σε πέντε χρόνια θα καταστραφούμε και εσένα σε νοιάζει ο υδροφόρος ορίζοντας;». «Σε ένα εξάμηνο θα γίνουν όλα στάχτη και μπούλμπερη και χολοσκάς για τα δέντρα;» ήταν οι πιο συνηθισμένες δικαιολογίες του. Έτσι απόμεινα μόνος να περιμένω την ημέρα της συντέλειας. Όταν, λοιπόν, έφτασε η επίμαχη ημερομηνία, εγώ καθόμουν στο μπαλκόνι, με ένα φλιτζάνι τσάι με άρωμα φράουλας στο χέρι, ακούγοντας την κασέτα των REM. Ο γείτονας επέστρεφε από το διπλανό οικόπεδο, κρατώντας ένα άδειο μπιτόνι. Δεν μου μίλησε, αλλά έκανε μια γκριμάτσα ειρωνείας και έδειξε τον ήλιο που είχε ανατείλει μεγαλοπρεπώς πάνω από το κοντινό βουνό. Συνήθως δεν αντιδρώ σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά εκείνη τη μέρα ήμουν εκνευρισμένος γιατί το κασετόφωνο είχε μασήσει την κασέτα δύο συνεχόμενες φορές. Έτσι, δεν άντεξα και κούνησα προειδοποιητικά το δάχτυλο προς το μπιτόνι του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σχεδόν όλοι οι άνθρωποι νόμιζαν ότι όταν έρθει το τέλος του κόσμου θα καταστραφεί η Γη και όλο το υπόλοιπο σύμπαν θα έμενε όπως ήταν. Δυστυχώς, ο γείτονας μου, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της γης, έμαθαν κάπως απότομα ότι έκαναν λάθος. Όλοι είδαμε με δέος τις εικόνες από την Αυστραλία στην τηλεόραση, αλλά μετά από δέκα ώρες διαπιστώσαμε και μόνοι μας πόσο άδειος δείχνει ο ουρανός χωρίς κανένα αστέρι. Ένα απόλυτα μαύρο στερέωμα είναι ότι πιο μεγαλειώδες και θλιβερό μπορεί να αντικρίσει ο ανθρώπινος νους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχασαν τα λογικά τους εκείνο το βράδυ. Ο γείτονάς μου δεν μου ξαναμίλησε. Ίσως τσαντίστηκε που είχα δίκιο. Ούτε κανένας επιστήμονας ήρθε να μου ζητήσει συγνώμη. Είναι όλοι πολύ απασχολημένοι. Προσπαθούν να εξηγήσουν τι έγινε, πώς εξαφανίστηκε ολόκληρο το σύμπαν μέσα σε μια ημέρα. Μάλλον δεν μετακομίζουν τόσο συχνά όσο εγώ και γι΄ αυτό δυσκολεύονται να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Εγώ, πάλι, δεν γλίτωσα από τις εμμονές μου. Πίνω τσάι με άρωμα φράουλα, έχω συνεχώς δυο βότσαλα στα χέρια μου και το κασετόφωνο παίζει μόνιμα τους REM. Για τον έναστρο ουρανό δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ο γείτονας μου απέκτησε και αυτός μια σταθερή συνήθεια. Μαζεύει πολύ προσεκτικά τα λάδια των αυτοκινήτων του, χωρίς να χάσει ούτε σταγόνα, και ύστερα αδειάζει το μπιτόνι στο δοχείο της ανακύκλωσης, Κάθε βράδυ βγαίνω στο μπαλκόνι μου και στρέφω το βλέμμα μου προς το απέραντο μαύρο τίποτα που μας σκεπάζει. Οι φίλοι μου δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί. Θέλω να τους εξηγήσω, αλλά δεν τολμώ. Ίσως να προσπαθούσα, αν έβλεπα μερικά ακόμα αστέρια. Αν ήξερα ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εμάς που δεν τα κατάφεραν, που έμειναν πεταμένοι στην ντουλάπα μαζί μας, όταν το σύμπαν μετακόμισε. Όμως, και πάλι δεν χάνω τις ελπίδες μου. Μπορεί το σύμπαν να έχεις τις δικές του εμμονές. Μπορεί κάποια στιγμή να νοσταλγήσει εκείνον το μικρό γαλάζιο πλανήτη με τους παράξενους κατοίκους, έστω και σαν μια χιλιομασημένη κασέτα, και να επιστρέψει για να τον πάρει μαζί του. Και αυτό είναι ένα θέαμα που δεν θα ήθελα με τίποτε να χάσω. ΤΕΛΟΣ 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Είναι εξαιρετικό. Μία άλλη ματιά στο θέμα, και πολύ καλά διατυπωμένη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Ἔ; Ὦ! Μμμ! Πφλμχ! Ἀβαβάου παπαπάου! Μὲ δυὸ λόγια: ἄναυδος! Συγχαρητήρια, κύριος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Καλό, πρωτότυπο (απ' όσο γνωρίζω) και ανατρεπτικό στη σύλληψή του. Επίσης, η μικρή του έκταση του δίνει την δυναμική που απαιτείται για να στηριχθεί ουσιαστικά κυρίως στην ιδέα του. Τέλος μου άρεσε η παρακάτω αναφορά -που ίσως και να μην έγινε συνειδητά. [...] Ένα απόλυτα μαύρο στερέωμα είναι ότι πιο μεγαλειώδες και θλιβερό μπορεί να αντικρίσει ο ανθρώπινος νους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχασαν τα λογικά τους εκείνο το βράδυ. [...] Anti-Nightfall! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Κι εγώ σκέφτηκα το nightfall με αυτή τη φράση. Φοβερό, μια συντέλεια που αφήνει την πιο γλυκιά γεύση από όλες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 1, 2009 Author Share Posted December 1, 2009 Καλό, πρωτότυπο (απ' όσο γνωρίζω) και ανατρεπτικό στη σύλληψή του. Επίσης, η μικρή του έκταση του δίνει την δυναμική που απαιτείται για να στηριχθεί ουσιαστικά κυρίως στην ιδέα του. Τέλος μου άρεσε η παρακάτω αναφορά -που ίσως και να μην έγινε συνειδητά. Anti-Nightfall! Τώρα, αν σου πω ότι σήμερα άρχισα να γράφω ένα μικρό διήγημα, βασισμένος στη "Νύχτα", θα με πιστέψεις; Ιεροσυλία, θα πεις. Φόρος τιμής, θα απαντήσω και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Καλά, τι απίστευτη ιδέα ήταν αυτή! Ουάου! Τι άλλο να πω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 2, 2009 Share Posted December 2, 2009 Ωπ, φοβερή ιδέα, όμως η εκτέλεση ήταν όλα τα λεφτά. Συγχαρητήρια, πολύ έξυπνη η απόδοση, σύντομη και περιεκτική. Μπράβο κ. Χαρίτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 4, 2009 Author Share Posted December 4, 2009 Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις. Ίσως είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ ότι η ιδέα ενός διηγήματος είναι τόσο καλή, εκ των υστέρων. Ήξερα ότι τα ανεξάρτητα σχόλια έχουν πολλά πλεονεκτήματα, αλλά αυτό δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου. Γηράσκω…κτλ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 4, 2009 Share Posted December 4, 2009 Χάρηκα με το δίηγημα. Ο καλύτερος τρόπος για να μας εκδικηθεί το σύμπαν. Και ξέρεις τι; Καλά να πάθουμε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dolph Posted December 17, 2009 Share Posted December 17, 2009 (edited) Χμμμ, ανάμεικτα συναισθήματα. + Πολύ καλή και προσεγμένη η γραφή. + Αρκετά κομμάτια με σπάνια ομορφιά ("Κάτι μέσα μου έμενε ανικανοποίητο, ένας μικρός κόκκος άμμου στο μάτι που, αν δεν τον βγάλεις, κινδυνεύεις να τρελαθείς.." , το αγαπημένο μου). - Πρωτότυπη η ιδέα, αλλά, και εδώ είναι η ένστασή μου: έπρεπε να υπάρξει μια σχετική εξήγηση και το κυριώτερο; Η όποια εξήγηση που θα έφερνε αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι δυνατόν να βρισκόταν από τον ήρωα και όχι από τις χιλιάδες των αφοσιωμένων επιστημόνων παγκοσμίως. Γενικότερα δεν συμφωνώ με το μοτίβο (που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά στην Ε.Φ., ακόμα και από έμπειρους και καταξιωμένους δημιουργούς) που οι απλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν περισσότερα από τους ειδικούς σε τέτοια θέματα. Εν τέλει, νομίζω ότι αυτή η γραφή και ιδέα αξίζουν ενός ακόμα χεριού, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να πάρει 10. Τί λές, θα το προσπαθήσεις; Edited December 17, 2009 by dolph Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 17, 2009 Author Share Posted December 17, 2009 Χμμμ, ανάμεικτα συναισθήματα. + Πολύ καλή και προσεγμένη η γραφή. + Αρκετά κομμάτια με σπάνια ομορφιά ("Κάτι μέσα μου έμενε ανικανοποίητο, ένας μικρός κόκκος άμμου στο μάτι που, αν δεν τον βγάλεις, κινδυνεύεις να τρελαθείς.." , το αγαπημένο μου). - Πρωτότυπη η ιδέα, αλλά, και εδώ είναι η ένστασή μου: έπρεπε να υπάρξει μια σχετική εξήγηση και το κυριώτερο; Η όποια εξήγηση που θα έφερνε αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι δυνατόν να βρισκόταν από τον ήρωα και όχι από τις χιλιάδες των αφοσιωμένων επιστημόνων παγκοσμίως. Γενικότερα δεν συμφωνώ με το μοτίβο (που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά στην Ε.Φ., ακόμα και από έμπειρους και καταξιωμένους δημιουργούς) που οι απλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν περισσότερα από τους ειδικούς σε τέτοια θέματα. Εν τέλει, νομίζω ότι αυτή η γραφή και ιδέα αξίζουν ενός ακόμα χεριού, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να πάρει 10. Τί λές, θα το προσπαθήσεις; Δεν ξέρω. Βασικά, αυτή την εποχή, είμαι σε μια φάση που γράφω πολύ μικρά διηγήματα, οπότε αναγκαστικά κάνω κάποιες παραχωρήσεις στην αληθοφάνεια και την τεκμηρίωση. Το συγκεκριμένο δεν το βλέπω να γίνεται μεγάλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted December 25, 2009 Share Posted December 25, 2009 Μου άρεσε και εμένα πολύ το διήγημα σου Khar. Σου αφήνει μια μοναδική αίσθηση, μιά γλυκιά θλίψη που είναι συγχρόνως και "διδακτική". Μια εναλλακτική προσέγγιση σε όλοι αυτή την ανεξέλεγκτη και ανούσια καταστροφολογία των ημερών μας. Μπράβο σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 26, 2009 Author Share Posted December 26, 2009 Μου άρεσε και εμένα πολύ το διήγημα σου Khar. Σου αφήνει μια μοναδική αίσθηση, μιά γλυκιά θλίψη που είναι συγχρόνως και "διδακτική". Μια εναλλακτική προσέγγιση σε όλοι αυτή την ανεξέλεγκτη και ανούσια καταστροφολογία των ημερών μας. Μπράβο σου. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Καλού, κακού μέχρι το 2012 θα έχω μετακομίσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 Αυτό το διήγημα μου άρεσε τόσο, που το συμπεριέλαβα στη Λίστα των αγαπημένων μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 (edited) Η επιβεβαίωση μιας ρομαντικής οπτικής (νομίζω εγώ). Απολαυστικό και γλυκό. Edit: Και με το απαραίτητο οικολογικό μήνυμα. Edited April 9, 2010 by Πυθαρίων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 Λοιπόν,πριν λίγο είπα "ας διαβασω όποιο διηγημα ΕΦ βρω μπροστα μου στο σουφουφου" και το διαβασα. Χαρηκα που ηταν ενός άγνωστου σε μένα αλλά που μου έχει κανει καλή εντυπωση σε άλλες περιπτώσεις.Τα παιδια μίλησαν σωστά.Ψιλοκλισέ ιστορια-καταστροφής-που-ο-ασχετος-ανακαλυπτει-και-κανεις-δεν-τον-πιστεύει αλλά αρκετά καλά δοσμένη κυρίως για το δεν χανεται η Γη απο το σύμπαν αλλά το αντιθετο.Φυσικά θα περιμενα δυο λόγια(στο διηγημα) επι τούτου,αλλιώς χάνει την αξία του.Επίσης,συνηθισμένο το ¨κολλημα" του ήρωα με κάτι παλιο αγαπημένο αλλά ούτε και εκεί δινεται μαι εμβάθνυνση.Οκ,ουτε εγώ κάνω κάτι τέτοιο αλλά σαν αναγνώστης κάτι μου λείπει τώρα. Οι βλακες σαν τον γείτονα δεν θα άλλαζαν ούτε τοτε πάντως.Η βλακεία είναι η μονη σταθερη σταθερά. Εχω την εντύπωση,χωρίς να παιρνω όρκο,ότι αυτό το διηγημα είναι πιο συναισθηματικο,πιο "αναλαφρο" απο άλλα σου κχαρ κι ως εκ τουτου λιγοτερο ξύλινο,πραγμα αν μη τι άλλο σαφώς θετικο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted April 13, 2010 Author Share Posted April 13, 2010 Λοιπόν,πριν λίγο είπα "ας διαβασω όποιο διηγημα ΕΦ βρω μπροστα μου στο σουφουφου" και το διαβασα. Χαρηκα που ηταν ενός άγνωστου σε μένα αλλά που μου έχει κανει καλή εντυπωση σε άλλες περιπτώσεις.Τα παιδια μίλησαν σωστά.Ψιλοκλισέ ιστορια-καταστροφής-που-ο-ασχετος-ανακαλυπτει-και-κανεις-δεν-τον-πιστεύει αλλά αρκετά καλά δοσμένη κυρίως για το δεν χανεται η Γη απο το σύμπαν αλλά το αντιθετο.Φυσικά θα περιμενα δυο λόγια(στο διηγημα) επι τούτου,αλλιώς χάνει την αξία του.Επίσης,συνηθισμένο το ¨κολλημα" του ήρωα με κάτι παλιο αγαπημένο αλλά ούτε και εκεί δινεται μαι εμβάθνυνση.Οκ,ουτε εγώ κάνω κάτι τέτοιο αλλά σαν αναγνώστης κάτι μου λείπει τώρα. Οι βλακες σαν τον γείτονα δεν θα άλλαζαν ούτε τοτε πάντως.Η βλακεία είναι η μονη σταθερη σταθερά. Εχω την εντύπωση,χωρίς να παιρνω όρκο,ότι αυτό το διηγημα είναι πιο συναισθηματικο,πιο "αναλαφρο" απο άλλα σου κχαρ κι ως εκ τουτου λιγοτερο ξύλινο,πραγμα αν μη τι άλλο σαφώς θετικο. Μου αρέσει αυτή η κριτική γιατί είναι στο στυλ μου. Σφάζω, αλλά με το βαμβάκι. Δυο μικρά σχόλια: Η ιδέα στηρίζεται στο ότι το σύμπαν είναι μια μορφή ζωής-νοημοσύνης που μπορεί να αλλάζει θέση αφήνοντας πίσω του ότι είναι περιττό και άχρηστο. Το κόλλημα με τους REM το έβαλα γιατί έχουν γράψει ένα ωραίο τραγουδάκι για το τέλος του κόσμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 13, 2010 Share Posted April 13, 2010 (edited) Η ιδέα στηρίζεται στο ότι το σύμπαν είναι μια μορφή ζωής-νοημοσύνης που μπορεί να αλλάζει θέση αφήνοντας πίσω του ότι είναι περιττό και άχρηστο Πολύ καλή ιδέα(βασικά ακόμη και κάποιος που δεν με ξερει αλλα έχει διαβασει καποια κειμενα μου εδώ θα καταλαβει ποσο μου αρεσουν κατι τετοια),κριμα που δεν φαίνεται οπως το έγραψες. Για το ,το σκέφτηκα αργότερα(doh!),αλλά από την άλλη δεν θα έπρεπε να με κάνεις να το σκεφτώ αμέσως;Λογικά δεν ήθελες να μου το κάνεις νιανια αλλά ορισμενοι αναγνώστες είμαστε πιο αργόστροφοι από άλλους. Edited July 4, 2010 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Valerou Posted April 18, 2010 Share Posted April 18, 2010 Φοβερό με άφησε άναυδο και σαν στύλ γραφής με κράτησε αλλά αυτή η ιδέα, το κάτι άλλο φοβερή... και σαν ιδέα αλλά και ο τρόπος που σιγά σιγά το έφερες και το παρομίωσες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted April 20, 2010 Share Posted April 20, 2010 Μου άρεσε πολύ η ιδέα και η ανάπτυξή της γινόταν έτσι που να την στηρίζει και να την αξιοποιεί απόλυτα. Αλλά η γραφή μού φάνηκε ένα κλικ πιο κάτω από το σύνηθες επίπεδο της πένας σου. Τέλος πάντων, μικροπαρατηρήσεις στο αρχείο: khar - Μετακόμιση.doc (στους REM δεν έδωσα σημασία. Και Boney M να έλεγε, το ίδιο θα μου έκανε. Θεώρησα πως δε θα έχουν κάποιο νόημα, αλλιώς θα έρπεπε να έχει νόημα και το τσάι φράουλα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted April 22, 2010 Author Share Posted April 22, 2010 Μου άρεσε πολύ η ιδέα και η ανάπτυξή της γινόταν έτσι που να την στηρίζει και να την αξιοποιεί απόλυτα. Αλλά η γραφή μού φάνηκε ένα κλικ πιο κάτω από το σύνηθες επίπεδο της πένας σου. Τέλος πάντων, μικροπαρατηρήσεις στο αρχείο: khar - Μετακόμιση.doc (στους REM δεν έδωσα σημασία. Και Boney M να έλεγε, το ίδιο θα μου έκανε. Θεώρησα πως δε θα έχουν κάποιο νόημα, αλλιώς θα έρπεπε να έχει νόημα και το τσάι φράουλα) Πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις. Φυσικά και οι REM είναι εκεί σαν μπόνους για τους ακροατές τους. Δεν παίζουν κανέναν ουσιαστικό ρόλο στο διήγημα. Υ.Γ. Valerou, ευχαριστώ. Ελπίζω να είδε ο heiron την κριτική για να παίρνει ιδέες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mmsoft Posted April 10, 2016 Share Posted April 10, 2016 Αυτό ήταν ένα καλό διήγημα, από εκείνες τις ομορφιές που θα χάσει το σύμπαν όταν φύγει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LoL4NevEr Posted September 28, 2016 Share Posted September 28, 2016 Όταν το είχα διαβάσει για πρώτη φορά, το καλοκαίρι που μας πέρασε, μου έβγαζε μια νοσταλγία, κάτι απόκοσμο και μακρύ. Μετά την δεύτερη ανάγνωση, και με το μυαλό μου λίγο πιο συγκροτημένο, μπορώ να πω πως ακόμα μου αρέσει. Κάποια σημεία ίσως να είναι πολύ "άμεσα", παρότι το όλο διήγημα είναι έμμεσο στο τι προσπαθεί να πει, όμως δεν χαλάει το συναίσθημα της μοναξιάς που εκπέμπει. Η μετακόμιση σαν πράξη δεν είναι αυτό που δημιουργεί τις συνθήκες για να αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεται κανείς, αλλά οι μνήμη του τι ήταν. Μου άρεσε, όπως κατάλαβες, έξυπνο και όμορφο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Billandros Posted February 2, 2017 Share Posted February 2, 2017 (edited) Ευχάριστο και ανάλαφρο αφήγημα. Ίσως η πιο αισιόδοξη ιστορία συντέλειας του κόσμου που έχει γραφτεί ποτέ! Είναι το αντίστροφο, σαν το αρνητικό φιλμ, του «τέλους του κόσμου» που έχουμε στο μυαλό μας. Αντί να καταστρέφεται η Γη και να μένει ανεπηρέαστο το Σύμπαν, εξαφανίζεται το Σύμπαν ενώ η Γη μένει άθικτη και η ζωή συνεχίζεται κανονικά! Μου άρεσε επίσης η αναφορά σε αισθήσεις και αναμνήσεις. Άρωμα φράουλα, βότσαλα, μουσική από κασέτες για εμάς τους παλιότερους. Απλά πράγματα δηλαδή, που συχνά τα προσπερνάμε στην καθημερινότητα και δεν απολαμβάνουμε την ομορφιά τους. Μοναδική παρατήρηση πως μας αφήνει με την απορία και δεν εξηγεί τι ακριβώς συνέβη και εξαφανίστηκε το στερέωμα. Edited February 2, 2017 by Billandros 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.