Cassandra Gotha Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 (edited) Κατέβηκα από ένα αυτοκίνητο. Ούτε που ξέρω γιατί με πήγε εκεί, ή τι αυτοκίνητο ήταν, και ούτε το είδα να φεύγει. Μόνο πρόσεξα πως έβρεχε και ο δρόμος γυάλιζε υγρός. Τότε την είδα, με περίμενε στο τέλος του δρόμου, στεκόταν μπροστά από ένα σπίτι με ψηλή και ογκώδη πόρτα. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι φορούσε παλτό και κρατούσε ομπρέλα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έμοιαζε παράταιρο με την εποχή. Ήταν η φίλη μου η Κωνσταντίνα, και την πλησίασα, γιατί θυμήθηκα πως εκείνη είχα πάει να βρω. Κρατούσα στα χέρια μου κάτι, κάτι που ήθελα να της δώσω. Το κοίταξα και θυμήθηκα: ήταν ένα βιβλίο, μικρό, με σκληρό πολύχρωμο εξώφυλλο. Ο Νίκος το είχε δώσει στο Λουκά κι εγώ έπρεπε να το επιστρέψω. Δεν μου μίλησε, δε με χαιρέτησε, στεκόταν σαν άυλη, και αυτό με πάγωσε. Της μίλησα πρώτη, δεν διάλεξα όμως αρκετά προσεκτικά τις λέξεις μου. «Σου έφερα το βιβλίο που θα δανείσει ο Νίκος στο Λουκά το 2009.» Καμιά απόκριση, φαινόταν να το σκέφτεται. Μια που ξεκίνησα τόσο λάθος την κουβέντα, αποφάσισα να της εξηγήσω. Ήταν φοβερά επικίνδυνο αυτό που έκανα, και αμέσως το κατάλαβα, το ένιωσα ταυτόχρονα με τα λόγια που έφευγαν από το στόμα μου. «Έρχομαι από το 2009 για να σου επιστρέψω το βιβλίο που θα δανείσει ο Νίκος στο Λουκά. Εδώ, στο δικό σου χρόνο, είναι 1999, σωστά;» Τα μάτια της μισόκλεισαν και έγειρε το κεφάλι της ελαφρά στο πλάι. Ποτέ δε λες σε κάποιον ότι έχεις έρθει απ’ το μέλλον, σκέφτηκα, αλλά ήταν πια αργά. Κάτι με ξένιζε πάνω της, δεν την αναγνώριζα. Ήταν αυτή, η φίλη μου, αλλά και δεν ήταν. Άρχισα να φοβάμαι, μ’ έναν παράξενο, άυλο τρόμο, όπως και η μορφή που με κοιτούσε παριστάνοντας την Κωνσταντίνα. Ανατριχιάζοντας, τη ρώτησα χωρίς να ελέγχω πια το τι κάνω και λέω, σαν κάποιος να με καθοδηγούσε: «Ήτανε μέρα, έτσι δεν είναι;» κι από μέσα μου παρακάλαγα, κάνε να ήταν μέρα, ήταν, το ξέρω, πρέπει να ήταν! Όμως εκείνη μου απάντησε χωρίς να με λυπηθεί, μιλώντας για πρώτη φορά τόση ώρα, σα να χαιρόταν που επιτέλους έκανα την ερώτηση που περίμενε: «Όχι, ήτανε νύχτα. Πάντα ήτανε νύχτα» Η φωνή της δεν ήταν ανθρώπινη, μιλούσε ένα πλάσμα βγαλμένο από τα πλευρά του θανάτου, κι εγώ άρχισα να νιώθω το παγερό χέρι της στην πλάτη μου, ένα αόρατο, επώδυνο χέρι, που ακουμπούσε την ψυχή μου. Τότε οι κόρες των ματιών της απλώθηκαν και τα γέμισαν, τα μάτια της πλημμύρισαν μ’ ένα μαύρο υγρό που έσταξε πένθιμα στα μάγουλά της. Και η φωνή της ακούστηκε ξανά, αυτή η φωνή του δαίμονα που με σιγουριά έμπαινε στα βάθη του μυαλού μου, όπως ένα μαχαίρι μπαίνει στη σάρκα. «Ήτανε νύχτα τη μέρα του νονού μουουου!» Με τα τελευταία της λόγια ένιωσα το παγωμένο χέρι ξανά στην πλάτη μου, να με τραβάει προς τα πάνω, προς το μέρος της, να μου ρουφάει την ίδια μου την ύπαρξη, με μια δύναμη που ήξερα πως δεν θα πάλευα ποτέ, κι ένιωθα όλο και πιο πολύ να παρασέρνομαι, να γίνομαι χρόνος και τίποτα και ποτέ, να μην υπάρχω… Nonos.doc Edited December 1, 2009 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτο το κείμενο κι αυτό γιατι... δεν κατάλαβα τίποτα!!! Θα έπρεπε να καταλαβω κάτι; Τι είναι βασικά;; Εφιάλτης;; Δικός σου ή εφιάλτης της ηρωίδας;; Αν αναπτυχθει παντως μπορει να βγει ωραια ιστοριούλα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 2, 2009 Author Share Posted December 2, 2009 Ναι μωρέ, εφιάλτης δικός μου ήταν. Άντε πες μου τώρα εσύ, τι παίζει με το νονό της... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted December 2, 2009 Share Posted December 2, 2009 Ναι μωρέ, εφιάλτης δικός μου ήταν Να μην τρως πολύ βαριά το βράδυ! Εντάξει κι εγώ βλέπω μερικές φορές πολύ φανταζι όνειρα... Το "νονός" είναι συνθηματικό, είμαι σίγουρη! ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted December 5, 2009 Share Posted December 5, 2009 Νονός?! Μήπως ταράχτηκε στο τέλος επειδή ήτανε νύχτα και οι νονοί ως γνωστόν βαπτίζουν μέρα..? αστειεύομαι. καλή προσπάθεια mate Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted December 6, 2009 Share Posted December 6, 2009 Στὸν ὑπότιτλο δηλώνεις "ἐφιάλτης". Καί, πράγματι, αὐτὸ εἶναι. Ἔχεις ἀποδώσει θαυμάσια τὴν αἴσθηση τοῦ ἐφιάλτη - τὸ ἀκατανόητο, βαρὺ στὴν καρδιὰ αἴσθημα ποὺ μᾶς καταπνίγει. Ἀπ' αὐτὴν τὴν ἄποψη, λοιπόν, κατάφερες νὰ μὲ κάνεις νὰ νοιώσω τὴν ἀγωνία σου. Κι αὐτὸ εἶναι σπουδαῖο κατόρθωμα. Τώρα, ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ ὑπότιτλος, θὰ ἔλεγα πὼς πρόκειται γιὰ κάποιο σουρρεαλιστικό/ποιητικὸ κείμενο. Ἂν τὸ δῶ ἔτσι, πιστεύω πὼς τὸ κείμενο λειτουργεῖ μιὰ χαρὰ καὶ στὴν θέση σου δὲν θ' ἄλλαζα τίποτα. Συνοπτικά: εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς, τὸ κείμενό σου μοῦ ἄρεσε τρομερά. Δὲν βρῆκα καμμία παρασπονδία, τὸ ὕφος σου εἶναι ἐξαίρετο καί, μολονότι δὲν κατανόησα τὸ τί ἤθελες νὰ πεῖς, στὸ τέλος εἶπα: "Καὶ τί ἔγινε ποὺ δὲν κατάλαβα; Ἀρκεῖ ποὺ μοῦ ἄφησε μιὰ περίεργη αἴσθηση". Συγχαρητήρια, μανδάμ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 6, 2009 Author Share Posted December 6, 2009 Σας ευχαριστώ. Δεν ήθελα να πω τίποτα, είναι στ' αλήθεια κάτι που είδα στον ύπνο μου πριν λίγο καιρό. Χαίρομαι που κατάφερα να αποδώσω την εξωπραγματική αίσθησή του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 7, 2009 Share Posted December 7, 2009 Χαχαχα.... Καλό είναι και την ξέρω καλά την αίσθηση, πολύ καλύτερα από όσο θα ήθελα βασικά και τη βγάζεις μια χαρά. Εγώ δε θα έλεγα να μην τρως βαριά το βράδυ, θα έλεγα μάλλον να μη βλέπεις heroes πριν να κοιμηθείς. Το ίδιο πράγμα με τη Μάγια το είδα, ευτυχώς, σε άτομο που δεν ήξερα -είναι πολύ πιο απαίσιο να το βλέπεις σε δικό σου - αλλά με τρόμαξε εξίσου γιατί στο όνειρο ήξερα πως αν το βλέπω σε λίγο θα πεθάνω και δεν είχα προλάβει να τελειώσω και μια δουλειά που έπρεπε να την είχα κάνει. Πφφφφ δεν τους μπορώ τους εφιάλτες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δίδυμος Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Συμφωνω με Adinol Doy για αυτο το διηγημα. Cassandra εχεις πετυχει κατι απο την ανησυχια, την αρνηση, το αγνωστο, αυτο που σε φοβιζει με τις περιγραφες που κανεις. Υπαρχει μια αλλοκοσμη αισθηση σε συνδυασμο μ' αυτα τα δυνατα συναισθηματα που ειπα, ολα κρεμονται απο μια κλωστη. Η ηρωιδα προσπαθει να ισορροπησει σε μια κατασταση πληρως απροβλεπτη. Θα διαβασω και κανενα αλλο δικο σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Άντε πες μου τώρα εσύ, τι παίζει με το νονό της... ''Νονός της Νύχτας'', απλό είναι. Στην αρχή μοιάζει με σελίδα από ημερολόγιο ονείρων, μετά προς το τέλος βουλιάζει στο απόκοσμο, αποκτά ατμόσφαιρα και αφορά επιτέλους κι εμένα την αναγνώστρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 21, 2012 Author Share Posted October 21, 2012 Ευχαριστώ. Μια που το ξεθάψατε, λέω να το ξεσκονίσω λιγάκι, να το κάνω πιο λογοτεχνικό, μικρό είναι, εύκολο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.