Οι κρυμμένοι θησαυροί της ψυχής

[Nocturnal]

Όνομα Συγγραφέα: Παναγιώτης

Είδος: Ιστορία Φαντασίας

Βία; Ναι

Σεξ; Ναι

Αριθμός Λέξεων: 2900

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Για το Διαγωνισμό Δεκεμβρίου 2009 με θέμα "Θησαυρός" .

Λοιπόν παρακάτω είναι η πρωτη ολοκληρωμένη μου ιστορία ever και ειμαι ιδιαιτερα χαρούμενος γιατι αν και ηθελα να δουλεψω παραπάνω επάνω της (την εγραψα χθες τα μεσάνυχτα ψιλλοξενυχτώντας ) πιστεύω πως βγήκε αρκετά καλή. Δεν ειχα χρόνο να κάνω διορθώσεις οπότε ... θα δείξει.

Υ.Γ1 Naroualis αυτό το " Θησαυρός στην καρδιά '' μου εδωσε τρέλη έμπνευση ! Ευχαριστω

Υ.Γ2 Δέχομαι κάθε είδους κριτική.Γουσταρω να μου λένε τα λάθη μου ... Ελπιζω να την απολαύσεται

 

 

 

ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗ ΨΥΧΗΣ

 

 

Μην φύγεις , Σ' αγαπώ μου δήλωσε και ύστερα τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Δεν μπορούσα να την παρεξηγήσω. Κατάφερνα να αισθανθώ μερικά από τα αισθήματα της. Νομίζω πως και εγώ την αγαπούσα ... μάλλον .

 

 

αγάπη, η, 1. η στοργή, η αφοσίωση σε κάτι : Είχε

μεγάλη αγάπη στο μικρο του γιο. 2. έρωτας, πόθος:

Πεθαίνει από αγάπη. 3. το πρόσωπο που αγαπά κα-

νείς : Παντρεύουν την αγάπη του κι είναι πολύ θλι-

μένος. 4. συμφιλίωση : Επιτέλους έκαμαν αγάπη

(συμφιλιώθηκαν). 5. ως κύριο όνομα Αγάπη, η δεύ-

τερη Ανάσταση την Κυριακή του Πάσχα: Ετοιμάστη-

καν να πάνε στην Αγάπη .

 

 

Πίστεψα πως την είχα κατανοήσει την λέξη τότε όταν την πρώτο άκουσα. Γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα πως όπως κάθε άγνωστος όρος έτσι και αυτός μου πλημμύρισε το μυαλό με διάφορες πιθανές εξηγήσεις και ερεθίσματα.

 

Εκείνη όμως ακριβώς την στιγμή , καθώς το χέρι μου βυθιζόταν ανάμεσα στους λαμπερούς βοστρύχους της ήξερα πως δεν είχα καν αγγίξει το πραγματικό νόημα της λέξης. Ήξερα πως αυτή η παράξενη γλώσσα όσο απλή και ρηχή κι αν ήταν, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με απίθανες ιδέες και συναισθήματα που δεν θα μπορούσα πότε μου να φανταστώ.

 

Ναι, Θυμάμαι καθαρά εκείνη την στιγμή. Το Αστέρι τους έδυε και ο άνεμος χόρευε απαλά τα στάχυα πίσω μας. Θυμάμαι τον φόβο της καθώς με αγκάλιαζε σφιχτά τοποθετώντας το πρόσωπο της πάνω στο στήθος μου. Μπορώ να πω πως αισθάνθηκα την αμηχανία της, όταν δεν έκανα καμιά κίνηση να την παρηγορήσω και απλά συνέχισα καθισμένος και με τα χέρια στο έδαφος να παρακολουθώ τα κύματα της θάλασσας που έσκαγαν στα βράχια από κάτω μας.

 

Σε παρακαλώ μην με αφήσεις μονή πρόσθεσε. Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε μέσα στα μάτια μου με απελπισία ψάχνονταν εκεί μέσα την ελπίδα. Ένα πράγμα που σίγουρα έμαθα είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται με τις ελπίδες τους, με τους φόβους και τις επιθυμίες τους παρά με το μυαλό τους. Δεν την κατηγόρησα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να την κατηγορήσω. Ήταν διαφορετική...φυσικά.

 

Αρκέστηκα σε ένα πρέπει.

Τότε πάρε με μαζί σου .

 

Δεν μπορώ και το ξέρεις .

 

Όχι δεν το ξέρω . Δεν ξέρω τίποτα . Πότε μου εξήγησες το οτιδήποτε για να ξέρω ;

 

 

Ήταν αλήθεια. Μην φοβάσαι δεν της μίλησα ποτέ για σένα . Για την ακρίβεια δεν της μίλησα ποτέ για τίποτα. Τον περισσότερο καιρό τον περνούσαμε αγκαλιασμένοι ακριβώς σε αυτό το σημείο με την ίδια να μου διηγείται ιστορίες ( μια όπως καταλαβαίνεις καινούρια εμπειρία για την ίδια που έδειχνε να την ευχαριστιέται πολύ ) από τις οποίες βέβαια οι περισσότερες ήταν ανόητα παραμυθάκια με ομιλούντα ζώα. Παρ' όλα αυτά θα μπορούσα να την ακούω με της ώρες.

 

 

 

Φέρνω ακόμη στο νου μου την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε. Ήταν η μόνη που άκουσε το κάλεσμα μου. Αρχικά όταν την αντίκρισα απογοητεύτηκα. Πως να μην το κάνω άλλωστε . Αλλά ξέρεις τι λένε ; ''Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός'' , πράγμα που ευθύς αμέσως σημαίνει πως και ''ότι βρωμάει σκατά δεν είναι απαραίτητα για πέταμα", κοίτα καλύτερα και ίσως να ανακαλύψεις ένα μικρο θησαυρό.

 

Κοίταξα λοιπόν καλύτερα και αυτό που αντίκρισα ήταν πράγματι ένας θησαυρός . Ο μεγαλύτερος και ο πιο καλά κρυμμένος θησαυρός του κόσμου.

 

Ήρθε και με βρήκε καθισμένη στο καροτσάκι της και είχε καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου φανερά φοβισμένη. Το κεφάλι της κρεμόταν άτονο στο πλάι και σάλια έτρεχαν από το στόμα της μέχρι το πιγούνι. Πήρα την πρωτοβουλία να την πλησιάσω ήρεμα όταν εκείνη άρχισε να ουρλιάζει βγάζοντας άναρθρες κραυγές και κουνώντας τα άνω άκρα της μανιωδώς. Προσπάθησα να την καθησυχάσω με λέξεις στην γλωσσά της αλλά δεν ανταποκρινόταν , ή τουλάχιστον δεν έμοιαζε να ανταποκρινόταν.

 

Έτσι χωρίς να χρονοτριβώ πήρα την απόφαση να ξεκινήσω αμέσως την διαδικασία αναγνώρισης και ταύτισης ικανοτήτων ώστε να βεβαιωθώ ότι δεν υπήρχε κάποιο λάθος σε όλη αυτή την φαρσοκωμωδία κι έτσι άφησα τις άμυνες του μυαλού μου ελεύθερες να ταξιδέψουν προς αυτήν. Τότε ήταν που τις ένιωσα για πρώτη φορά .

 

 

Δυνατές , πεντακάθαρες .... Πανέμορφες.

 

 

Οι σκέψεις τις είχαν κυριολεκτικά πλημμυρίσει τον χώρο γύρω της και σαν πλοκάμια προσπαθούσαν να εισβάλουν μέσα μου έτοιμες για αποκωδικοποίηση. Το ένιωσε και η ίδια και σταμάτησε τις κραυγές. Τον φόβο της τον διαδέχθηκε ο ενθουσιασμούς μέσα σε μια απειροελάχιστη στιγμή. Νομίζω πως τότε κιόλας είχε καταλάβει τα πάντα σαν να περίμενε καιρό να συμβεί κάτι τέτοιο. Η μια σκέψη μετά την άλλη άρχισαν να καταρρέουν ώσπου μια καινούρια αναδύθηκε από το μυαλό της και σαν νήμα από μετάξι ταξίδεψε μέχρι εμένα.

 

Απίστευτο άλλα για κάποιον που χρησιμοποιούσε για πρώτη φορά την τηλεπάθεια η σκέψη της ήταν τόσο τέλεια δομημένη που σχεδόν με συντάραξε. Και τόσο απίστευτα απρόβλεπτη...

 

 

Τι στον διάολο είσαι εσύ ; Με ρώτησε χαρακτηριστικά.

 

Ήθελα να βάλω τα γέλια από την απότομη ερώτηση άλλα δεν είχα χρόνο για χάσιμο και έτσι έψαξα μέσα στο μυαλό της μια πιθανή απάντηση .

 

Άγγελος Κυρίου

 

Τα σάλια της έτρεχαν ακόμη στο πιγούνι της όταν μου απάντησε με απόλυτη βεβαιότητα πως έλεγα ψέματα .

 

Έχεις δίκιο της είπα μετά από λίγη σκέψη . Δεν είμαι άγγελος. Είμαι κάτι καλύτερο, κάτι αληθινό .

 

Ύστερα το βλέμμα της εστιάστηκε για πρώτη φορά στο πρόσωπο μου και το στόμα της επιτελούς έκλεισε κρατώντας τα υγρά μέσα.

Το φαντάστηκα είπε τελικά .

 

Δεν κατάφερα να κρατηθώ και γέλασα με την ψυχή μου. Είχα βρει τον θησαυρό σου , και ήταν ανεκτίμητος .

 

 

 

Ο Δημιουργός άκουγε τόση ώρα με χαρακτηριστική απάθεια στο πρόσωπο του. Έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη του και σκούπισε λίγες στάλες ίδρωτα στο μέτωπο. Ύστερα πήρε τα γυαλιά του στα χέρια, κοίταξε το δημιούργημα του στα μάτια και το ρώτησε ήρεμα « Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις ποια ήταν η αποστολή σου ; » Ο ανιχνευτής σήκωσε κι αυτός το βλέμμα του και απάντησε εξίσου ήρεμα « Άσε με να τελειώσω ».

 

« Θα σου πω εγώ ποια ήταν η αποστολή σου » συνέχισε ο Δημιουργός αυξάνοντας τον τόνο της φωνής του χωρίς να τον ενδιαφέρουν τα λόγια του συνομιλητή του « Ήταν να φέρεις όσα πιο πολλά κωλόπαιδα των ανθρώπων με τις ικανότητες των ουράνιων τόξων μπορούσες. Ωστόσο μου λες πως μόνο ένα ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα σου. Έστω κι έτσι ,βλέπεις κανέναν άνθρωπο μέσα σε αυτό το δωμάτιο ηλίθιο πλάσμα; Πες μου βλέπεις; Γιατί εγώ δεν βλέπω κανέναν , ούτε με τα γυαλιά μου ούτε και χωρίς αυτά .»

 

« Άσε με να τελειώσω »

 

Ο Δημιουργός σηκώθηκε από την καρεκλά του και χτύπησε με δύναμη το χέρι του στο γραφείο.

 

« Το καλό που σου θέλω να έχεις μια καλή δικαιολογία για το πως κατάφερε να σου ξεφύγει. »

 

Ο ανθρωπόμορφος ανιχνευτής χαμογέλασε « Δεν μπορείς να το καταλάβεις έτσι ; Δεν μου ξέφυγε , εγώ την άφησα πίσω. »

 

» Βλέπεις δεν της εξήγησα πότε τον σκοπό της επίσκεψης μου. Στην αρχή πίστευα πως έτσι ήταν καλύτερα για την δουλειά μου , όσο όμως περνούσαν οι μέρες συνειδητοποιούσα πως δεν θα μπορούσα να βλέπω τον πανέμορφο κόσμο μέσα της να καταστρέφεται από τις ανόητες επιθυμίες σου. Είχε ήδη περάσει πολλά και δεν θα άφηνα να της συμβεί τίποτα παραπάνω. Έτσι της είπα ψέματα πως δεν υπήρχε τρόπος να την πάρω μαζί μου όσο και αν η ίδια το επιθυμούσε.

 

 

Δεν ξέρω τίποτα . Πότε μου εξήγησες το οτιδήποτε για να ξέρω ; μου είχε πει.

 

Καλύτερα έτσι. Εξάλλου δεν θα μείνεις μόνη . Έχεις την οικογένεια σου της απάντησα.

 

Δεν το πήρε ήρεμα. Απεναντίας τραβήχτηκε μακριά μου και έστρεψε το βλέμμα της προς την δύση του ηλίου. Δεν μου ξαναμίλησε για αρκετή ώρα ώσπου τα δάκρυα της στέρεψαν. Ξαναγύρισε και με κοίταξε με βλοσυρό βλέμμα.

 

 

Νομίζω πως πρέπει να σου δείξω μήπως και καταλάβεις ψιθύρισε. Τόσο καιρό κρατούσα κρυφό αυτό το κομμάτι του εαυτού μου. Ελπίζω να μην με μισείς.

 

Είχα μπερδευτεί άλλα δεν ζήτησα εξηγήσεις, απλά κατένευσα ήρεμα και ετοιμάστηκα για την επαφή. Άπλωσε τα δάχτυλα της, άγγιξε το μέτωπο μου και μου έδειξε...»

 

 

******

 

 

 

Η Μάγκι ήταν δώδεκα χρονών και έπασχε από τρισωμία 21*. Ήταν καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και η ομιλία της δεν ήταν καθαρή. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το σώμα της δεν την άκουγε και θα ορκιζόταν πως ήταν πολύ πιο έξυπνη από πολλούς από εκείνους που την κοιτούσαν με αηδία. Ένιωθε φυλακισμένη μέσα στον ίδιο της τον εαυτό αλλά είχε μάθει πια να ζει με την άθλια καθημερινότητα της και την περιφρόνηση του κόσμου .

 

Η Μάγκι ζούσε στα προάστια μιας πόλης που δεν γνώριζε το όνομα της και δεν την ενδιέφερε να το μάθει. Τα αγαπημένα της χόμπι ήταν να περνάει ώρες ολόκληρες κοιτώντας τα πολύχρωμα άνθη των λουλουδιών στη κοιλάδα που εκτείνονταν νότια του αγροκτήματος και να ακούει τα φανταστικά παραμύθια από το αγγελικό στόμα της μητέρας της λίγο πριν κοιμηθεί. Ωστόσο η Μάγκι ήταν δυστυχισμένη και η δυστυχία της πήγαζε από τον κόσμο και από πολλά πρόσωπα όπως αυτό του Πέτρου.

 

Ο Πέτρος ήταν ωραίος τύπος αλλά πολύ ξερακιανός. Γούσταρε να κυκλοφορεί με το ξεθωριασμένο του Diesel καπέλο πρωί-βράδυ και να συνδυάζει αθλητικά παπούτσια Nike με παντελόνι Dolce&Gabbana. Ο Πέτρος επίσης έδειχνε να έχει έξι δάχτυλα στο δεξί του χέρι. Το μεσαίο το μακρύτερο που αποκαλούνταν ''τσιγάρο'' μίκραινε συνεχώς άλλα αντικαταστώνταν αμέσως από ένα άλλο. Η Μάγκι μύριζε τον καρκίνο από μακριά αλλά και να μπορούσε να του μιλήσει για αυτό το πιο πιθανό ήταν να κέρδιζε ένα γερο χέρι ξύλο.

 

Ο άνδρας είχε εισβάλει αιφνίδια στην ζωή της μικρής και της μεγαλύτερης αδελφής της Ηλέκτρας μετά τον θάνατο του πάτερα τους και προσπαθούσε , όχι και πολύ επιτυχημένα να παίξει τον ρόλο του καλού πατριού.

 

Βέβαια η Μάγκι προτιμούσε τον Πέτρο από τον μεθύστακα τον πάτερα της. Τουλάχιστον τώρα την γλίτωνε με μερικές μόνο μελανιές και μόνο όταν ο καινούργιος άντρας του σπιτιού δεν είχε που αλλού να ξεσπάσει την οργή του. Αντίθετα ο βιολογικός της πατέρας την ξυλόδερνε σχεδόν κάθε μέρα και πολύ άσχημα μάλιστα. Ο δύστυχος είχε τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του που δεν μπορούσε να πιστέψει πως είχε δώσει ζωή σε ένα ''έκτρωμα της φύσης'' όπως την αποκαλούσε.

 

Η μικρή ήξερε πως του άξιζε ότι έπαθε και ευχόταν τώρα να σαπίσει στην κόλαση ο γαμιόλης.Hταν η μόνη που ήξερε . Βλέπετε στην τελική, η Μάγκι ήταν αυτή που τον σκότωσε.

Η μητέρα των κοριτσιών ήταν μαλθακή, ήρεμη γυναικά , από αυτές που στο όνομα της ''καλής οικογενειακής ζωής'' σωπαίνουν κάθε φορά που κακομεταχειρίζονται από τον αλκοολικό σύζυγο τους.

 

Σαν να μην έφτανε όμως αυτό ο συγκεκριμένος σύζυγος είχε και άλλα κρυφά πάθη με το χειρότερο να είναι πως γούσταρε την μεγαλύτερη του κόρη. Η Ηλέκτρα που μόλις είχε μπει στα δεκαεφτά και άφηνε πίσω της το κουκούλι της παιδικής της ανεμελιάς είχε σαγηνεύσει ανεπανόρθωτα τον πάτερα της που έμοιαζε να μην έχει κανένα ηθικό ενδοιασμό να την ρίξει στο κρεβάτι.

 

Για την ακρίβεια όταν τύχαινε να λείπει η γυναικά του από το σπίτι κλείδωνε την μικρή Μάγκι στο δωμάτιο της και έτρεχε να ικανοποιήσει της αηδιαστικές ορέξεις του ενώ το κοριτσάκι έκλαιγε καθισμένο στο καροτσάκι του χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζει το ίδιο τι πραγματικά συνέβαινε κάθε φορά που άκουγε την αδελφή της να ουρλιάζει από τον πόνο.

 

Οι μελανιές αποτελούσαν καθημερινότητα για τις τρεις γυναίκες και έτσι δεν ειπώθηκαν πότε ερωτήσεις σχετικά με τους καινούργιους μώλωπες της Ηλέκτρας. Αυτό που απασχολούσε όμως την Μάγκι η οποία έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τους άλλους ήταν γιατί η αδελφή της δεν ανέφερε ποτέ τίποτα στην μητέρα της για ότι συνέβαινε. Προφανώς ο άθλιος άνδρας θα την είχε γεμίσει με απειλές.

 

 

 

Μια μέρα ωστόσο ο πατέρας της ξέχασε την πόρτα του δωματίου ξεκλείδωτη και η Μάγκι αποφάσισε να διερευνήσει την κατάσταση. Δυστυχώς η κρεβατοκάμαρα βρισκόταν στον δεύτερο όροφο – μέρος όπου δεν είχε πατήσει πότε της λόγω της κατάστασης της- όμως μην μπορώντας να ακούει άλλο τα παρακαλητά της αδελφής της σήκωσε το παράλυτο κορμί της με τα χέρια και το έσυρε ανεβαίνοντας ένα ένα τα σκαλιά. Όταν επιτελούς έφτασε στην κορυφή μετά από δεκαπέντε άθλους για το τσακισμένο της σώμα πλησίασε έρποντας την πόρτα του δωματίου, την άνοιξε και αντίκρισε τον εύσωμο γονιό της να βιάζει την αδελφή της με χαρακτηριστική βιαιότητα.

 

Ο άνδρας αντιλήφθηκε την παρουσία της αμέσως και τινάχτηκε μέχρι επάνω. Χωρίς να νιαστεί για την γύμνια του έτρεξε προς το ανάπηρο κορίτσι προφέροντας βρισιές όπως ''μπάσταρδη'' και ''ανώμαλη'' και την σήκωσε αρπάζοντας την από το λαιμό. Η γροθιά του έπεσε με αναπάντεχη δύναμη στο παραμορφωμένο πρόσωπο του κοριτσιού το οποίο σωριάστηκε ξανά κάτω γεμάτο αίματα. Η Ηλέκτρα έτρεξε ουρλιάζοντας προς το μέρος τους προσπαθώντας να βοηθήσει την αδερφή της άλλα το μόνο που κατάφερε ήταν να σωριαστεί και αυτή έπειτα από μια αγκωνιά στην μύτη.

 

 

 

Ξέρετε όμως κύριοι, η μαγεία είναι παντού γύρω μας και η Μάγκι το αντιλήφθηκε αυτό και καθώς γευόταν το ίδιο της το αίμα μπόρεσε για πρώτη φορά να κοιτάξει πίσω από την κουρτίνα αυτού του βρόμικου κόσμου και να δει τα σκοινιά που τον συγκρατούσαν. Ένα από τα σκοινιά αυτά άνηκε σε έναν άνθρωπο που μισούσε με όλη της την ψυχή. Το άγγιξε λοιπόν με την σκέψη της και το έκοψε.

 

Ο άνθρωπος αυτός του οποίου το πέος βρίσκονταν ακόμα σε στύση έπιασε τον λαιμό του και παραπάτησε φοβισμένος κοιτάζοντας την μικρότερη του κόρη και γνωρίζοντας με κάποιο τρόπο τον δολοφόνο του. Ο σύζυγος μιας υπεροχής γυναικάς και πατέρας δυο κοριτσιών είχε έναν μικρο οργασμό καθώς πέθαινε. Αίμα πετάγονταν από μύτη, μάτια και στόμα σαν υγρά πυροτεχνήματα. Πλάσμα λευκώματα, αντισώματα,αιμοπετάλια και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια γυάλιζαν μέσα στο δωμάτιο. Ομάδα αίματος 0-. Σπάνια ομάδα. Κρίμα.

 

 

******

 

» Τα δάκρυα εμφανίστηκαν ξανά στα μάτια της μόλις τελείωσε και περάσαν ατελείωτες στιγμές μέχρι να μου ξαναμιλήσει. Τελικά αναζητώντας με το βλέμμα της το φεγγάρι που ξεπρόβαλε με ρώτησε με πόνο αν είμαι νευριασμένος .

 

Της απάντησα πως έκανε το σωστό .

 

 

Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί θέλω να φύγω από αυτόν τον κόσμο ; Καταλαβαίνεις γιατί σε παρακαλάω κάθε μέρα να με πάρεις μαζί σου ; Δεν είμαι κομμάτι αυτής της διαολεμένης κοινωνίας και ποτέ δεν θα γίνω. Καταλαβαίνεις γαμώτο ;

 

Καταλαβαίνω απόλυτα

 

Θα με αφήσεις λοιπόν να έρθω μαζί σου ;

 

Όχι.

 

 

 

****

 

 

 

Την τελευταία μου μέρα στην γη προετοιμαζόμουν για το ταξίδι της επιστροφής και έτσι δεν κατάφερα να περάσω καθόλου χρόνο μαζί της. Ωστόσο της άξιζε ένα αντίο και έτσι κατά τα μεσάνυχτα την συνάντησα στο σπίτι της. Καθόμουν πάνω από το προσκεφάλι της και την κοιτούσα αρκετή ώρα πριν την ξυπνήσω. Όταν άνοιξε τα μάτια και με αντίκρισε άρχισε να κλαίει με αναφιλητά γνωρίζοντας τον λόγο της επίσκεψης μου και με αγκάλιασε όσο πιο σφιχτά μπορούσε.

 

Την απομάκρυνα από το στήθος μου και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο. Την κοίταξα ίσως για πρώτη φορά βαθιά μέσα στα μάτια της κι της είπα

 

Ευχαριστώ που μου άνοιξες την πόρτα στον κόσμο σου και τους θησαυρούς της ψυχής σου. Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο έμαθα πολλά πράγματα από εσένα, πράγματα ανεκτίμητα που δεν αξίζουν όλο το χρυσάφι του κόσμου. Ήρθε όμως η ώρα για να φύγω , άλλα πριν το κάνω αυτό θέλω να σου χαρίσω τον δικό μου θησαυρό

 

 

Αυτά είπα και έβγαλα από την τσέπη μου έναν βόλο σε μέγεθος φουντουκιού. Το φως της σελήνης που έμπαινε από το παράθυρο τον έκανε να λάμπει σαν διαμάντι. Άπλωσα την χούφτα μου και την έτεινα προς το κορίτσι και αυτό προσπάθησε να πάρει την πετρά μαγεμένο.

 

Μη ακόμη της ψιθύρισα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τα πανέμορφα μάτια της

 

σκέψου αυτό που σου αρέσει πιο πολύ στον κόσμο.

 

Αφού ξέρεις τι μου αρέσει απάντησε δύσπιστα αυτή.

 

Θέλω να το σκεφτείς με όλη σου την δύναμη επέμενα εγώ.

 

 

Κι έτσι και έγινε. Σου είπα ήδη πως η δύναμη της ήταν πράγματι εκπληκτική και σε μια στιγμή έξω από τα όρια του χρόνου το πετράδι αιωρήθηκε αρχικά νωχελικά και αργότερα αποφασιστικά πάνω από την παλάμη μου κάνοντας κύκλους γύρω από τον άξονα του. Τότε άρχισε να παίρνει σχήμα και πριν καλά καλά το καταλάβει το πετραδάκι είχε πάρει την μορφή ενός τέλειου μικροί αστραφτερού κρίνου.

 

Το έπιασα από το ''κλωνάρι'' και της το έδωσα. Η έκφραση χαράς στο πρόσωπο της ήταν για μένα τα πάντα. Θέλω να το έχεις πάντα μαζί σου. Πάντα. Θέλω να με θυμάσαι και να ζω μέσα από εσένα. Αυτό είναι το δώρο μου. Αντίο

Έφυγα πριν προλάβει να πει οτιδήποτε. Καλύτερα έτσι. »

 

 

 

Ο Δημιουργός άκουγε και με σταυρωμένα τα χεριά περίμενε το δημιούργημα του να τελειώσει.Όταν πια σιγουρεύτηκε ότι δεν θα ξαναμιλούσε είπε « Ελπίζω πως δεν περίμενες να συγκινηθώ από αυτήν την ιστορία »

 

« Όχι. Κάθε άλλο. Απλά πιστεύω πως πρέπει να ξέρεις. »

 

«Σημασία έχει πως ξέρω ότι απέτυχες και θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες.»

 

« Ας είναι »

 

Ο επιστήμονας ξεφύσηξε. « Συνειδητοποιείς βέβαια πως όλα αυτά ήταν μάταια. Σήμερα κιόλας μπορώ να στείλω κάποιον άλλο να μου την φέρει. »

 

Το όμορφο πλάσμα χαμογέλασε « Νομίζεις πως δεν το είχα σκεφτεί; Τι πιστεύεις πως ήταν ο λίθος που της έδωσα;» Οι απάντηση ήρθε χαραγμένη στο πρόσωπο απέναντι του « Ναι. Καλά το φαντάζεσαι , Μιθιστάτης. Και τον πιο ισχυρό σου ανιχνευτή να στείλεις δεν θα την εντοπίσει. »

 

Ο δημιουργός έμεινε τελείως ακίνητος και κοίταζε το δημιούργημα του με έκπληξη και το στόμα ανοιχτό. Τελικά άπλωσε το χέρι του, άνοιξε ένα συρτάρι του γραφείου του και έβγαλε από μέσα ένα μπλοκάκι και στυλό. « Πες μου λίγα πράγματα ακόμη για αυτήν την ...'' Αγάπη '' . »

Το πλάσμα τον κοίταξε θλιμμένα « Δεν ξέρω τι να σου πω. Δεν θα καταλάβαινες τίποτα . »

 

 

 

 

*Τρισωμία 21 = Σύνδρομο Down

Edited January 2, 2010 by Nocturnal

[Cassandra Gotha]

Συγχαρητήρια για την πρώτη σου ολοκληρωμένη ιστορία! Σου εύχομαι να μη σταματήσεις, τώρα που έκανες την αρχή.

 

Με προβλημάτισε όμως η ιστορία σου. Ενώ είναι καλογραμμένη, σχεδόν επαγγελματικά μπορώ να πω, οι χαρακτήρες της δεν με έπεισαν. Διάβαζα και ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα κοντά τους. Ήταν μια ιστορία ψεύτικη, φτιαχτή, και αυτό γινόταν δυσάρεστα έντονο.

 

Για να μη μείνεις με πικρή γεύση, σου ξαναλέω πως η γραφή σου είναι πολύ καλή. Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή, και περιμένω να δω κι άλλα κείμενά σου (ολοκληρωμένα) στο forum.

[Nocturnal]

Με προβλημάτισε όμως η ιστορία σου. Ενώ είναι καλογραμμένη, σχεδόν επαγγελματικά μπορώ να πω, οι χαρακτήρες της δεν με έπεισαν. Διάβαζα και ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα κοντά τους. Ήταν μια ιστορία ψεύτικη, φτιαχτή, και αυτό γινόταν δυσάρεστα έντονο.

 

Λοιπον Cassandra ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου. Με προβληματισε θετικα και με εκανε να ξαναδιαβασω την ιστορια βαζοντας τον εαυτο μου στην θεση του απλου αναγνωστη και οντως και εγω ενιωσα λιγο απομακρος απο ολο αυτο.

 

Απο την αλλη σαν συγγραφεας του κειμενου μπορω να πω πως ισως αυτο το "ψευτικο" να ηταν μεσα στα αρχικα μου σχεδια ( ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙΣ ΕΣΥ). Βλεπεις το 80% της κειμένου ειναι καθαρά πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενος πλασματος που δεν έχει νιώσει παρά μόνο μερικά επιφανειακά συναισθήματα. Στο αρχικό κείμενο -πριν το αλλάξω για να στέκει στον διαγωνισμό- που ο ανιχνευτής ειναι ενα Ανδροειδές , ένα ρομπότ , νομίζω γινόταν πιο αντιλληπτό το πόσο δύσκολο ήταν για αυόν να να περιγράψει βαθύτερα τον εαυτό του και την Μάγκι όπως και όλα αυτά που είχε αρχισει να για αυτήν... κι έτσι απλά εστίαζε την αφήγηση του στα γεγονότα. Έτσι ενώ έβλεπα τις πιθανότητες να μπορέσω να φέρω τον αναγνωστη κοντά σε ένα γεννετικά μεταλλαγμένο κοριτσάκι με ψυχικές ικανότητες, δεν ήξερα πως να το καταφέρω ενώ ταυτόχρονα θα συνέχιζε να φένεται πώς αφτο που μιλουσε ηταν ενα ρομποτ.

 

Βέβαια δεν μπορώ να δικαιολογηθω στο κομμάτι της τριτοπρόσωπης αφήγησης οπού εκει ενω αρχικά είχα στο μυαλό ομου να τα κάνω όλα τα παραπάνω τελικά δεν τα κατάφερα μάλλον λογω του ενθουσιασμού μου για την ροή των πραγμάτων ( και που επιτέλους δεν θα άφηνα μία ιστορια στη μέση )

 

Σ΅ε ευχαριστω μια ακόμη φορά που μου το επισήμανες γιατί δεν θα το ειχα προσέξει μόνος μου.. Οι σχολιασμοί σου είναι πάντα ευπρόσδεκτοι.

Επίσης με τιμάει το γεγονος πως θεωρείς το κέιμενο "σχεδόν επαγγελματικό "... Δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό για μένα

Και να είσαι σίγουρη τωρα που άρχισα δεν σταματάω

Edited December 22, 2009 by Nocturnal

[aScannerDarkly]

Επειδή η ιστορία πρέπει να κριθεί όπως ανέβηκε για το διαγωνισμό, έτσι όπως είναι, λείπει κάτι. Δε δίνει ένδειξη για το τι/ποιος είναι ο Δημιουργός. Ο χαρακτήρας του Ανιχνευτή δεν έχει τη σημασία και το συναισθηματικό αντίκτυπο που θα είχε "κανονικά", γνωρίζοντας τη φύση του. Δεν κατάλαβα τελικά για ποιον ακριβώς λόγο έστελνε αυτός ο Δημιουργός τους απεσταλμένους του να του φέρουν παιδιά. Η εξήγηση που δίνεται μέσα στο κείμενο... εξηγεί ελάχιστα. Πέρα από κάποια τυπογραφικά σφάλματα, λείπουν ΠΑΡΑ πολλά κόμματα. Τέλος, αν και αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια που διορθώνεται εύκολα, δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό που περιγράφεις είναι σύνδρομο Down. Αλλά δεν είμαι ειδικός, οπότε μπορεί και να κάνω λάθος.

 

Η ιστορία σου όμως έχει και πολλά καλά. Είναι δυνατή, με έντονα συναισθήματα, που εκφράζονται με πολύ κομψό τρόπο. Γενικότερα, η γραφή δείχνει ότι έχεις ευχέρεια και έχεις τη δυνατότητα να γράψεις πολύ καλά. Συνέχισε να γράφεις, λοιπόν...

[kalanapathw]

συμφώνω για τον επαγγελμάτικο τρόπο γραφής.

απλά δεν μπορώ να καταλάβω γίατι δεν μας δίνεις περισσότερες εικόνες αφού έχεις την ικανότητα να τις αποδώσεις.

κάπως αποξενώνεις τουσ χαρακτήρες απο τους αναγνώστες.

και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που θέλει ο δημιούργος να πάρει τα παιδία , ποίος είναι ο δημιουργός και τι είναι το πλάσμα.

[KELAINO]

Λοιπόν... τι να πω; έπαθα πλάκα! Αυτή η ιστορία με βάρεσε κατακούτελα. Κυρίως γιατί άρχιζε με το ζευγαράκι στην παραλία, μπλα μπλα, τη σφίγγει στο στήθος του, μπλαμπλαμπλα, και κει που σκεφτόμουνα "άλλη μια ξανθιά με βυζιά", ξαφνικά Πάρτα Μωρή Προκατειλημμένη!!!

 

Επειδή το θέμα με αφορά άμεσα, καθώς στη δουλειά μου έρχομαι καθημερινά σε επαφή με τέτοια άτομα, έχω μόνο συναισθηματική αντίδραση να προσφέρω, και καθόλου εποικοδομητική κριτική.

Και, ναι, έρριξα ΤΟ κλάμα. Επιτέλους, και κάποιος άλλος που καταλαβαίνει πως αυτά "τα καϋμένα τα παιδάκια" δεν είναι καθόλου καϋμένα!!

 

Η αιτία που ο Δημιουργός έψαχνε αυτά τα άτομα με φάνηκε αρκετά σαφής: είχαν κάποιες ιδιότητες που δεν έπρεπε να έχουν γιατί δεν ταίριαζαν με τα σχέδιά του ή κάτι τέτοιο, κάνω λάθος;

 

Αυτή ήταν η πρώτη ιστορία που έγραψες ποτέ; Μας δουλεύεις;!!

[DinoHajiyorgi]

Συγχαρητήρια Nocturnal για το πρώτο σου διήγημα εδώ. Είναι ένα πολύ καλό δείγμα, αντισυμβατικό, που αν εδώ είναι αντισυμβατικό λόγω απειρίας, αυτό δεν σου βγαίνει και τόσο κακό. Αντίθετα ξαφνιάζει και προβληματίζει τον έμπειρο αναγνώστη.

 

Προσωπικά δεν νιώθω την ανάγκη να ξέρω ποιος είναι ο Δημιουργός. Σίγουρα δεν είναι ο "Δημιουργός" της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε εξωγήινος με την συμβατική έννοια. Το ζήτημα είναι πως ένιωσα ρίγος από την ψυχρότητα του και από την υπεροψία του. Σίγουρα ο ίδιος πιστεύει πως είναι θεός και άρα είναι επικίνδυνος. Ενώ ο υπηρέτης του, αυτός ο "άγγελος"...σίγουρα αποδεικνύεται αγγελικός.

 

Κατάλαβα επίσης πως για οποιοδήποτε λόγο αυτή η εξωγήινη οντότητα μαζεύει παιδιά με την ικανότητα...του ουράνιου τόξου, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Αυτόματα νιώθω πως για καλό δεν το θέλει και πως τα παιδιά που έχουν αυτή την ικανότητα δεν είναι ασφαλή στα χέρια του.

 

Και ως εδώ καλά. Έχεις στήσει ένα παραμύθι...που μόνο παραμύθι δεν είναι, σίγουρα όχι κατάλληλο για παιδιά. Η μικρή ηρωίδα σου έχει μια αρρώστεια και μια άρρωστη ζωή, αρκετά γήινη και σκληρή, δυσκολοχώνευτη θα έλεγα. Ζητώ συγνώμη, αλληθώρισα και δεν μπόρεσα να διαβάσω την απάντηση σου σε greeklish, μου προκάλεσες όμως έντονα ερωτηματικά αυτή σου η επιλογή για τη ζωή της Μάγκης. Ίσως ξενίζει κάπως, πολύ πιθανό όμως και να απογειώνει το διήγημα σου. Ανέβασες τον προσωπικό σου πύχη, να δούμε με τι θα ακολουθήσεις.

Edited December 22, 2009 by DinoHajiyorgi

[Nocturnal]

Ευχαριστώ παρα πολυ για τον χρόνο που ξοδεψατε στον σχολιασμο ....

Λοιπόν ... Νομίζω πως πρέπει να απαντήσω σε καποιες ερωτήσεις σας .

 

kalanapathw και aScannerDarkly

 

Ζητήσατε να μαθεται ποιος ειναι ο δημιουργος και τέτοιες λεπτομέρεις

Προσωπική μου άποψη είναι πως ένα σύγγραμα που αφήνει τον αναγνωστη να φανταστει καποια πραγματα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από το να σου τα δωσεις όλα στο πιάτο .

Νομίζω πως στην συγκεκριμένη περιπτωση αρκούσε να καταλαβεται την ψυχρότητα και τους κάθε άλλο παρα αγαθους σκοπους του Δημιουργου .

Τωρα απο εκει και πέρα βαλτε του εσεις πρόσωπο και σκευτείτε εναν δικό σας λόγο για τον οποιο αναζηταει αυτα τα παιδια .

 

Η KELAINO εκανε μία αποπειρα να αποκρυπτογραφήσει αυτο το γεγονος και αν και η άποψη της δεν ήταν αυτη που που είχα εγω στο μυαλό μου ακριβως δεν πειραζει .. Εφτιαξε την ιστορία οπως αυτη ήθελε .

 

Φυσικά σας ευχαριστω πολύ για τον κόπο σας !!!!!!

 

 

DinoHajiyorgi

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλα σου λόγια

Όσον αφορά το "ουράνιο τόξο " πήρα την έμπνευση μου από τα παιδιά INDIGO τα οποία αποκαλούνται και ''παιδιά του ουράνιου τόξου''

 

 

KELAINO

 

Είμαι πολύ χαρούμενος που σου άρεσε ... Συμμερίζομαι στο έπακρο την αποψη σου για αυτά τα παιδιά και πραγματικα νιώθω κάπως που ο χρόνος δεν μου άφησε περιθώρια να εμβαθύνω περισσοτερο στον κόσμο τους ...Όσον αφορα τα σχέδια του δημιουργού όπως είπα και επάνω ειναι καθαρα στην δικιά σου φαντασιά να τα ανακαλύψεις.

Και ναι ειναι η πρώτη μου ιστορία ....

Edited December 22, 2009 by Nocturnal

[Nocturnal]

Dino άλλαξα και την προηγουμενη μου απάντηση σε ελληνικά για να μπορεις να τη διαβασεις.

Συγγνωμη αλλα καποιες φορες θα πρεπει να γραφω με Greeklish και υστερα να το διωρθώνω .!!!! ( θα μου βγει η πίστη αλλα αφου για την ώρα δεν γινεται αλλιως .... )

[Nienor]

Αυτή ήταν η πρώτη ιστορία που έγραψες ποτέ; Μας δουλεύεις;!

 

Αυτή πάνω κάτω ήταν ακριβώς και η δική μου σκέψη όταν τελείωσα την ανάγνωση. Δηλαδή, ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη της δεύτερης, της τρίτης και πόσο μάλλον της ... εκατοστής. Κι όχι μόνο η ιστορία μιλάει για ένα θεματάκι έξω από τα συνηθισμένα με το τρόπο που το κάνει αρκετά πιστευτό καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, αλλά έχεις και μια κάποια συναίσθηση του γιατί έβαλες αυτά που έβαλες εκεί που τα έβαλες. Ε, τι να σου πω εγώ τώρα; Μπράβο; Λίγο είναι. Καλή συνέχεια; Το ελπίζω σθεναρά. Να σου πω μόνο να προσέξεις λίγο την επόμενη φορά να σου μείνει λίγος χρόνος για να την χτενίσεις, να βγάλεις τα ακατάληπτα σημειάκια της, διότι μπορείς εξαιρετικά εύκολα. Βεβαίως, ξέρεις, δεν προτείνουμε πάντα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε Δεν τα έχω καταφέρει σχεδόν ποτέ σε διαγωνισμό να το κάνω αυτό, παρόλα αυτά ξέρω πως είναι ιδιαίτερα χρήσιμο

 

Καλωσόρισες και καλή διαμονή

[dagoncult]

Τα παρακάτω τα έγραψα πριν διαβάσω τις άλλες γνώμες. Θα συμφωνήσω σ’ αυτό με τα κόμματα που λεει και ο aScannerDarkly και πάνω απ’ όλα συμφωνω με τη Nienor, για τη διαίσθηση του να χρησιμοποιείς/επιλέγεις τα κατάλληλα υλικά για την ιστορία σου. Παραθέτω λοιπόν και το δικό μου σχόλιο:

 

Μπράβο, πολύ καλή προσπάθεια για πρώτη ιστορία και μάλιστα σε ένα βράδυ. Έχει μειονεκτήματα στο λόγο, όμως πολλά από αυτά θα φύγουν με ένα καλό ρετουσάρισμα. Από κει και πέρα, υποθέτω ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν όσο περισσότερο γράφεις.

 

Να σου πω την αλήθεια (έστω και από αυτό το ένα γραπτό σου) αυτό που σκέφτομαι είναι ότι έχεις τις ιδέες για να φτιάξεις μια δυνατή ιστορία. Εννοώ πως φαίνεται να αντιλαμβάνεσαι τι είναι πιο δυνατό από κάτι άλλο και τι θα κάνει τον αναγνώστη να ενδιαφερθεί. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η διαίσθηση, από τη μεριά του συγγραφέα, είναι υπερβολικά σημαντική.

 

Συνέχισε να γράφεις (και να τσεκάρεις καλά την τελική μορφή) και, σίγουρα, εμείς θα έχουμε την ευχαρίστηση να διαβάσουμε από σένα κάτι πολύ καλύτερο στο μέλλον κι εσύ θα έχεις την ευχαρίστηση να το έχεις γράψει.

 

 

Λοιπά σχόλια:

 

Από το σημείο που γνωρίζουμε τη Μάγκι, μέχρι εκεί που μπαίνει στο δωμάτιο, μοιάζει να έχουν μαζευτεί πολλές πληροφορίες… μαζεμένες. Λες και επί τροχάδην περνούσα από το ένα στο άλλο.

 

Η ανακάλυψη που κάνει η Μάγκι εκείνη την δύσκολη ώρα, σκάει μάλλον άκομψα ή έστω πολύ ξαφνικά και ακατανόητα/ανεξήγητα.

 

Το τέλος (τελευταία μικρή παράγραφος) δεν είχε και τόση δύναμη.

 

«Προσπάθησα να την καθησυχάσω με λέξεις στην γλωσσά της αλλά δεν ανταποκρινόταν, ή τουλάχιστον δεν έμοιαζε να ανταποκρινόταν»

Μου φαίνεται ότι αυτό είναι ‘δεν έμοιαζε να ανταποκρίνεται’.

 

«Η μια σκέψη μετά την άλλη άρχισαν να καταρρέουν ώσπου μια καινούρια αναδύθηκε από το μυαλό της και σαν νήμα από μετάξι ταξίδεψε μέχρι εμένα.»

Ωραία φράση ήταν αυτή. Σαν νήμα από μετάξι ταξίδεψε μέχρι εμένα...

 

«Ήρθε και με βρήκε καθισμένη στο καροτσάκι της και είχε καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου φανερά φοβισμένη. Το κεφάλι της κρεμόταν άτονο στο πλάι και σάλια έτρεχαν από το στόμα της μέχρι το πιγούνι. Πήρα την πρωτοβουλία να την πλησιάσω ήρεμα όταν εκείνη άρχισε να ουρλιάζει βγάζοντας άναρθρες κραυγές και κουνώντας τα άνω άκρα της μανιωδώς.»

Αν πήγε η ίδια να τον βρει, γιατί βάζει μετά τις φωνές;

 

«Γούσταρε να κυκλοφορεί με το ξεθωριασμένο του Diesel καπέλο πρωί-βράδυ και να συνδυάζει αθλητικά παπούτσια Nike με παντελόνι Dolce&Gabbana.»

Δεν είμαι σίγουρος αν μας ενδιαφέρει τι μάρκες φορούσε.

 

«Το μεσαίο το μακρύτερο που αποκαλούνταν ''τσιγάρο'' μίκραινε συνεχώς άλλα αντικαταστώνταν αμέσως από ένα άλλο.»

Για μια στιγμή νόμιζα πραγματικά ότι είχε έξι δάχτυλα και ότι το έκτο το έλεγαν κοροϊδευτικά τσιγάρο!!! Ίσως αν είχε κανένα κόμμα να ήταν πιο στρωτό στην ανάγνωση. Ωραία πρόταση πάντως.

 

«Η μικρή ήξερε πως του άξιζε ότι έπαθε και ευχόταν τώρα να σαπίσει στην κόλαση ο γαμιόλης.»

Η τελευταία λέξη ίσως είναι αχρείαστη.

 

«Η μητέρα των κοριτσιών ήταν μαλθακή, ήρεμη γυναικά , από αυτές που στο όνομα της ''καλής οικογενειακής ζωής'' σωπαίνουν κάθε φορά που κακομεταχειρίζονται από τον αλκοολικό σύζυγο τους.»

Δεν ξέρω… ισχύει στη γραμματική μας κάτι σαν «κακομεταχειρίζομαι από’»; Δε σου άρεσε το «κάθε φορά που τις κακομεταχειρίζεται ο αλκοολικός σύζυγός του»;

 

«Η Ηλέκτρα που μόλις είχε μπει στα δεκαεφτά και άφηνε πίσω της το κουκούλι της παιδικής της ανεμελιάς είχε σαγηνευτεί ανεπανόρθωτα τον πάτερα της…»

Μάλλον εννοείς σαγηνεύσει.

 

«Μια μέρα ωστόσο ο πατέρας της ξέχασε την πόρτα του δωματίου ξεκλείδωτη…

…την άνοιξε και αντίκρισε τον εύσωμο γονιό της να βιάζει την αδελφή της με χαρακτηριστική βιαιότητα.»

Μπράβο. Η σκηνή είναι πολύ δυνατή σαν σύλληψη. Πολύ δυνατή. Χαλάει λίγο στο τέλος από τον συνδιασμό των λέξεων ‘βιάζει-βιαιότητα’.

 

«Πλάσμα λευκώματα, αντισώματα,αιμοπετάλια και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια γυάλιζαν μέσα στο δωμάτιο.»

Αυτό μπορεί και να είναι λίγο υπερβολικό σαν φράση.

 

«Ναι. Καλά το φαντάζεσαι , Μιθιστάτης. Και τον πιο ισχυρό σου ανιχνευτή να στείλεις δεν θα την εντοπίσει.»

Ε… πες το τόση ώρα ότι ήταν Μυθιστάτης.(η πληροφορία λύνει το πρόβλημα του εντοπισμού, αλλά ψιλοέρχεται από το πουθενά)

 

«Τελικά άπλωσε το χέρι του, άνοιξε ένα συρτάρι του γραφείου του και έβγαλε από μέσα ένα μπλοκάκι και στυλό.»

Ο Δημιουργός έβγαλε στυλό; Εδώ παίζει ολάκερος Μυθιστάτης αντιανιχνευτικός και γράφουν ακόμα με στυλό;

 

Συγχαρητήρια και πάλι για την ιστορία σου.

[Celestial]

σε γενικές γραμμές εχω καλυφθει απο τους προλαλήσαντές, θα προσθέσω μερικά πράγματα:

 

1. καπου έχανε η "ρεαλιστικότητα" της ιστορίας ( σε εισαγωγικα γιατι οκ φανταζυ γραφουμε ) ας πούμε αν η οικογένια της κοπελας 'ηταν τοσο... πως και δε την ειχαν στείλει σε κανα ίδρυμα; ποιός τη φρόντιζε; η οικογένια γενικα δεν απορεει το ποσοστο δυσλειτουργικότητας που θελεις γιατι εχεις πολυ ισχυρες εικόνες αγαπης απο τη μητερα προς τη κοπελα και απο την αλλη το χαος, η ετσι το ενοιωσα τεσπα )

 

2.

Ήταν να φέρεις όσα πιο πολλά κωλόπαιδα των ανθρώπων με τις ικανότητες των ουράνιων τόξων μπορούσες.

οκ εδω μας "στρωνεις" το δημιουργο ως δρακουμελ , fay, διαβολακο, εξωγηινο μάγο, σκέτο μαγο κατι τεσπα αλλα οχι και για κανένα λόγο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ!!!!! κανενας κακος επιστημονας που σεβεται τον εαυτο του δε θα ελεγε ΠΟΤΕ ικανότητες των ουράνιων τόξων .... ΠΟΤΕ απλα...

 

3.

Καλο το αντιανιχνευτικο στο τέλος, αλλα ... κρινος ? και αν τον χάσει? η εστω τον αφησει στο κομοδίνο? δεν της ειπε δα και μη τον αφησεις ποτε για κανενα λογο απο τα μάτια σου.

 

4.

Τέλος, και ειναι καθαρα προσωπικη εκτίμηση, χρησιμοποιείς ενα θεμα ευαισθητο το μπερδευεις με ενα δευτερο επίσεις ευαισθητο θέμα και δε παιζεις κανενα απο τα δύο ωστε να οδηγει την ιστορία σου, ειναι μια " σειρα απο ατυχη γεγονότα" τα οποια ομως δεν ειναι επι ουδενι κομβικα.

 

κατα τα άλλα καλό ανάγνωσμα παντως και σιγουρα μια καλή αρχη

[lizbeth_covenant]

Mου άρεσε πολύ η ιστορία σου. Εμένα συναισθηματικά με κάλυψε. Και απ’ την αρχή με τραβούσε να συνεχίσω παρακάτω. Για να πω την αλήθεια δε με προβλημάτισε το τι είναι ο δημιουργός και τι ήθελε τα παιδιά και όλα αυτά. Νομίζω πως το ζουμί της ιστορίας ήταν αλλού και καλύφθηκα από άλλα πράγματα. Ίσως να μην ήθελα να είμαι τόσο τυφλή ως προς το πλάσμα. Περιέγραφες όσα έκανε το πλάσμα με τη Μάγκι αλλά το πλάσμα το ίδιο δεν μπορούσα να το φανταστώ. Βέβαια τελικά δε με πείραξε και τόσο πολύ.

 

Αυτά από μένα…

 

Συγχαρητήρια για την πρώτη σου ιστορία!<br style=""> <br style="">

[khar]

Γενικά είναι καλογραμμένο και σε κρατάει με τις εναλλαγές εικόνων ηρεμίας και έντασης. Πολύ καλή η ατάκα που κλείνει το διήγημα. Όμως, ανακατεύει πολλά πράγματα, για διήγημα, και μπερδεύει τον αναγνώστη. Βρίσκουμε τηλεπάθεια, αγγέλους, παιδιά με ουράνια τόξα, δημιουργούς, νήματα που κόβονται μαζί με ζωές, αλλά και ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα (την κακοποίηση μέσα στην οικογένεια) και το μίγμα μάλλον δεν έχει πετύχει. Για εμένα ήταν δύσκολο να μετακινήσω την ψυχολογία μου από το παραμύθι του αγγέλου στην φριχτή καθημερινότητα της Μάγκι και ύστερα στον κυνισμό του δημιουργού. Αν επέλεγες να εστιάσεις μόνο σε μια πτυχή της ιστορίας, κρατώντας και το ανάλογο ύφος, μάλλον θα δούλευε καλύτερα.

ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗ ΨΥΧΗΣ, σχολια.doc

Edited December 26, 2009 by khar

[Nocturnal]

οκ εδω μας "στρωνεις" το δημιουργο ως δρακουμελ , fay, διαβολακο, εξωγηινο μάγο, σκέτο μαγο κατι τεσπα αλλα οχι και για κανένα λόγο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ!!!!! κανενας κακος επιστημονας που σεβεται τον εαυτο του δε θα ελεγε ΠΟΤΕ ικανότητες των ουράνιων τόξων .... ΠΟΤΕ απλα...

 

Ευχαριστώ πολύ Celestial για όλες τις αλλες παρατηρήσεις σου αλλα σε αυτην λίγο με μπέρδεψες ... Γιατί όχι ικανότητες των ουράνιων τόξων ;

Αν διαβάσεις παραπανω λέω πως εμπνεύστικα απο τον όρο " παιδιά του ουράνιου τόξου" ο οποιός είναι περα για πέρα επιστημονικός απο ότι ξέρω ... Εξάλλου στην αρχικη έκδοση μόνο ένας επιστήμονας θα μπορούσε να φτιάξει ενα ρομποτ ... Τελικα η αλλαγη του ανδροειδους σε "πλασμα" τα εφτεξε όλα

Απο εκεί και πέρα ίσως να έπρεπε τελικά να μην το αναφέρω καθόλου γιατι απο οτι φένεται δημιούργησε απορίες/...

Ας ελεγα " φερτα τα κωλοπαιδα" και τελος .....

 

Υ.Γ ( προς όλους ) Στην αρχη έλεγα πως θα απαντώ μετα το τέλος του διαγωνισμου .. αλλα τελικα αποδειχτηκα ανειπόμονος σε όλες τις περιπτώσεις .... Sorry !

Edited December 24, 2009 by Nocturnal

[TheTregorian]

Το πρώτο;; Είδα καλά;; ΟΚ... τι να πω τότε;; Φίλε είσαι μεγάλο ταλέντο!! Αν έβλεπα αποστασιοποιημένα από το φόρουμ ένα τέτοιο κείμενο θα λεγα πως το χει γράψει κάποιος που έχει ασχοληθεί με αρκετά κείμενα! Η ιστορία σου μ'άρεσε πάρα πολύ! Μου 'ριξες ένα γερό σκαμπίλι στην καρδιά, με καθήλωσες, με κέρδισες! Είχες πολύ ωραίες εικόνες, πολύ φορτισμένες συναισθηματικά! Χαίρομαι που βρέθηκες στην παρέα μας, θέλουμε ταλαντούχα άτομα σαν κι εσένα, φίλε! Να προσέξεις μόνο τις μεταβάσεις σου από κομμάτι σε κομμάτι γιατί ήταν λίγο άχαρες και να αφήνεις στον αναγνώστη τη δυνατότητα να πιάσει τα υπονοούμενα σου. ΟΚ, όπως είπε παραπάνω κι η Λίνα, δε με πολυκόφτει τι ήταν αυτός ο ανθρωπόμορφος κι ο άλλος ο επιστήμονας, γιατί αλλού το πήγαινες και τα κατάφερες! Αλλά πρόσεξε το γιατί σε μία άλλη ιστορία μπορεί να σε "κάψει"! Καλώς μας ήρθες αγαπητέ, καλή επιτυχία και ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΣ!! Σε θέλουμε εδώ και μ'άλλα σου κείμενα! Καλές γιορτές και καλή συνέχεια!!

 

ΥΓ1: Μ'άρεσε αυτό το φιλοσοφέ φάνταζι!

ΥΓ2: Το σημείο που λες για το αίμα το 0- μου σφιξε το στομάχι και μ'άφησε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο! Πολύ πολύ πολύ καλό σημείο!!

[Tiessa]

Αγαπητέ Nocturnal, έχεις πένα.

 

Παρόλο που το διήγημα έχει κάποια προβλήματα έκφρασης-σύνταξης κλπ, που φυσικά έχει να κάνει και με το χρόνο που του αφιέρωσες, υπάρχουν πολλές καλές φράσεις, έξυπνες εναλλαγές και ευχέρεια χρήσης αφηγηματικών τεχνικών. Βλέπουμε χρονικές επιστροφές μπρος-πίσω και τη χρήση άλλων πηγών για την εισαγωγή πληροφορίας, π.χ. λεξικό.

 

Το θέμα του να γνωρίσεις και να αγαπήσεις το θύμα σου (ή έστω το αντικείμενό της συλλογής του αφεντικού σου, όπως το αντιλαμβάνομαι εδώ) και τελικά να δράσεις διαφορετικά από ό,τι είναι αναμενόμενο, παρότι είναι ένα συνηθισμένο θέμα, προσφέρει πολλά περιθώρια κίνησης. Νομίζω ότι τα αξιοποίησες αρκετά καλά.

Πολύ καλό επίσης το κόψιμο του νήματος από τη Μάγκι -έτσι απλά, μόλις της δόθηκε η ευκαιρία.

Επειδή διάβασα και τα προηγούμενα σχόλια, και ξέρω ότι ο τύπος ήταν αρχικά ένα ανδροειδές, χαίρομαι πολύ που χρειάστηκε να το αλλάξεις και να γίνει ένα διαφορετικό, άγνωστο πλάσμα. Η ιστορία 'Ρομπότ αγαπάει γήινη γυναίκα και υπερβαίνει τον προγραμματισμό του', έχει δυσκολίες άλλου είδους ως προς την αληθοφάνειά της, που τώρα έχουν παρακαμφθεί και μπορούμε να εστιάσουμε καλύτερα στην ιστορία χωρίς να αναρωτιόμαστε πολλά πώς και γιατί. Αν της δώσεις κάποια στιγμή το χρόνο που της αξίζει, κάνεις κάποιες διορθώσεις και συμπληρώσεις ορισμένα πράγματα, νομίζω ότι θα έχεις ένα πολύ αξιόλογο κείμενο.

 

Μια μικρή, άμεση επέμβαση που θα βελτιώσει πολύ την οπτική εικόνα του κειμένου, είναι να βάζεις τα σημεία στίξης ακριβώς μετά το τέλος της λέξης, χωρίς να αφήνεις κενό. Το κενό μπαίνει πάντα μετά το σημείο στίξης, για να ξεχωρίζουν οι προτάσεις.

 

θα συμφωνήσω επίσης με την KELAINO

Λοιπόν... τι να πω; έπαθα πλάκα! Αυτή η ιστορία με βάρεσε κατακούτελα. Κυρίως γιατί άρχιζε με το ζευγαράκι στην παραλία, μπλα μπλα, τη σφίγγει στο στήθος του, μπλαμπλαμπλα, και κει που σκεφτόμουνα "άλλη μια ξανθιά με βυζιά", ξαφνικά Πάρτα Μωρή Προκατειλημμένη!!!

Στα συν του διηγήματος η καλή εισαγωγή και το χαστούκι που μας έρχεται αμέσως μετά.

[Solonor]

Ωραίο διήγημα. Το ύφος έχει κάποιες εναλλαγές ενώ με ξένισε λίγο η γλαφυρότητα της περιγραφής της αναπηρίας. Καλοί οι διάλογοι. Μου άρεσε πολύ η ιδέα και το τελείωμα. Τέλος, είχε πολύ δυνατά συναισθήματα. Περιμένω το επόμενο!

[Celestial]

Ευχαριστώ πολύ Celestial για όλες τις αλλες παρατηρήσεις σου αλλα σε αυτην λίγο με μπέρδεψες ... Γιατί όχι ικανότητες των ουράνιων τόξων ;

Αν διαβάσεις παραπανω λέω πως εμπνεύστικα απο τον όρο " παιδιά του ουράνιου τόξου" ο οποιός είναι περα για πέρα επιστημονικός απο ότι ξέρω ...

 

Βασικα το indigo ειναι ενα χρώμα μεταξυ σκουρου μπλε και μωβ και νομιζω οτι παιρνει το ονομα του απο καποιο ψιλοτροπικο φυτο ( η κατι τετοιο ) απο το οποιο το φτιάχναν , ο όρος indigo children ( τον οποιο ομολογουμενος πριν τον αναφέρεις δεν τον ήξερα και η απαντηση σου με εκανε να τον κοιτάξω ) ειναι παραεπιστημόνικός ( για να μη πω παραψυχολογικός ) και προέρχεται απο μια newager "ερευνητρια" ( δεν ειμαι φαν των new age stuff εξ ου και τα "" ) και αναφέρεται σε παιδια τα οποία εχουν απολεια επικοινωνιακών λειτουργιών και θεωριτικα διαθέτουν καποια μορφή εμπάθειας η τηλεπάθειας ( ποιο επιστημονικοί όροι αυτοι αν και πάλι αναφέρονται σε θεωριτικές ικανότητες χωρις σαφη ορισμό ), οπότε θεωρώ οτι ένας επιστήμονας θα έλεγε κατι του στύλ "Ήταν να φέρεις όσα πιο πολλά εξωαισθητικά κωλόπαιδα των ανθρώπων μπορούσες." επίσεις το των ανθρώπων τον κανει αμέσως μή ανθρωπο κατι το οποίο δε το εξηγείς η δε το εμφανίζεις στην ιστορία σου, γιατι ο χαρακτηρισμός αυτος υπονοει οτι υπαρχουν και παιδια που δεν ειναι των ανθρώπων.

 

βασικα καλα εκανες που δεν ειπες φερε τα κωλοπαιδα απλα οταν βαζεις και αλα στοιχεία μεσα στην ιστορια σου που εχουν αμεση σχεση με τη πολκη καλο ειναι να μη τα αφηνεις ανεκμεταλευτα.

 

σορυ για την ανάλυση

[Nocturnal]

Σε ευχαριστώ που έψαξες για τα Indigo και για την ανάλυση ... Μην ζητάς συγγνώμη - Είναι ωραίο να εξακριβώνουμε αυτά για τα οποια δεν είμαστε σίγουροι.

Και όντως τα " παιδιά των ανθρώπων " το έγραψα για να δηλώσω με απλό και σύντομο τρόπο πως ο Δημιουργος δεν είναι ανθρωπος.Έτσι και αλλιώς θέλησα να υπάρχει μυστήριο γύρω από το άτομο του ...

 

Σε ευχαριστώ παρα μα παρα πολυ ξανά ...

Edited January 6, 2010 by Nocturnal

[Naroualis]

Γενική εικόνα: Συγκινητική ιστορία, που θέλει την περιποίησή της, για να λάμψει.

 

 

Τι μου άρεσε: Η σύλληψη (παρόλο που φαίνεται ότι αρχικά δεν ήταν φάνταζι)

 

 

Τι δε μου άρεσε: Η αλλαγή στο ύφος της αφήγησης μεταξύ της συζήτησης και της περιγραφής της ζωής της Μάγκι. Βασικά η Μάγκι παρουσιάζεται ως 12 ετών. Στη θέση που είναι, όσο ιδιοφυία κι αν είναι θα ήθελα να σκέφτεται περισσότερο σαν παιδί παρά σαν ενήλικας. Ίσως να είναι το προσωπικό μου γούστο αυτό, αλλά πιστεύω ότι έπρεπε να στο πω. Από την άλλη, θα κάνω την κακιά κι αντί να σου πω μπράβο για την πρώτη σου ιστορία, θα σου πω «δουλειά τώρα, ώστε η δεύτερη να μας αφήσει πιο μαλάκες ακόμα». Αποστασιοποιήσου από το διαγωνισμό, βάλτην πάλι στα πλαίσια της αρχικής της σύλληψης (επιστήμονας, ανδροειδές), δώσε μας μερικές στιγμές ακόμη με τη Μάγκι και τη μαμά για να μας ρίξεις στα πατώματα και στρώσε μια ιδέα τα σημεία στίξης σου. Περιμένω ανυπόμονα το επόμενό σου λογοτέχνημα.

 

 

 

 

[supermario]

Τρυφερη και συγκινητική, η ιστορία σου μού ζέστανε την καρδιά αυτήν την κρύα νύχτα του χειμώνα !Η μόνη ένστασή μου είναι η αναδρομή στο παρελθόν της ηρωίδας με τον πατέρα της κτλ που έχω την αίσθηση ότι δεν δένει με την υπόλοιπη αφήγηση. Κατά τα άλλα μια πολύ όμορφη ιστορία γεμάτη ευαισθησία!

[mman]

Όμορφη αρχική σκηνή, με δυνατή ενδιάμεση ανατροπή (κατάσταση Μάγκυ). Ο χειρισμός της γλώσσας οπωσδήποτε επιδέχεται βελτιώσεων, αλλά ξεκινάς από ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό επίπεδο.

Στα αρνητικά δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούριο, παρά μόνο να τονίσω κι εγώ το ότι φαίνεται να καταπιάστηκες με περισσσότερα ζητήματα απ' όσα θα μπορούσαν να περιγραφούν ή να θιγούν σε 3000 λέξεις, οπότε μοιραία από το διήγημα λείπει πληροφορία. Μόλις μάθεις να "μαζεύεις" τις ιστορίες σου, αυτές θ' απογειωθούν.

Συνέχισε, γιατί οι δυνατότητες σου είναι καταδικαστικά εμφανείς.

[Electroscribe]

Για πρώτη προσπάθεια και γραμμένη βιαστικά, είναι εξαιρετική. Κι έχεις επιλέξει ένα πολύ καλό θέμα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρέπει να δουλέψεις, βέβαια, και πως δε βρήκα κάποιο ελάττωμα: νομίζω πως έχεις ένα θέμα οπτικής γωνίας. Κάποιες σκέψεις-συμπεράσματα που παρουσιάζεις δεν ταιριάζουν με την αντιληπτική-συλλογιστική ικανότητα που διαθέτει η Μάγκι (όπως την προσδιόρισες εσύ). Κι αν είναι σκέψεις του "αγγέλου" τελικά (όπως υποθέτω), δεν το έχεις ξεκαθαρίσει.

 

 

Πιο συγκεκριμένες τεχνικές παρατηρήσεις που ελπίζω να σε βοηθήσουν στα μελλοντικά σου κείμενα, θα βρεις στο αρχείο:

 

Nocturnal - Οι κρυμμένοι θησαυροί της ψυχής.doc

[Linmther Vaa Smartortan]

Φιλε Παναγιωτη,οφειλω να συμφωνησω με τους προλαλλισαντες οτι ειναι πολυ καλη για πρωτη ιστορια.Θα ηθελα να διαβασω και αλλες ιστοριες πανω στις αποστολες των αγγελων.Αλλες πετυχημενες αλλες οχι. Για καλους ‘αγγελους‘ για κακους για εκδικητικους. Πιστευω θα μπορουσαν να γραφτουν αυτοτελεις ιστοριες πανω στον κοσμο που δημιουργησες.Και παλι συγχαρητηρια.

 

Α!Κατι ασχετο. Αν η ιστορια σου λαμβανει χωρα στην ελλαδα η ομαδα αιματος 0 ειναι η πιο συνηθισμενη.