Το μετάλλιο

[khar]

Το μετάλλιο

 

Ο Νεκτάριος Κλείτσας έκλεινε τα ογδονταέξι, όταν κέρδισε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στα εκατό μέτρα. Εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο γραφείο του και μόλις είχε τελειώσει το πότισμα της Ελενίτσας, όπως αποκαλούσε τη γαρδένια του. Ετοιμαζόταν να πάρει το χάπι για την άνοια, για να μην ξεχνάς μπαρμπα-νεκτάριε, όπως του είχε πει ο παθολόγος του, αν και ο ίδιος θεωρούσε ότι μερικά πράγματα καλύτερα να μη τα θυμάσαι όταν γεράσεις. Πολλές φορές είχε σταθεί να κοιτάζει το χάπι ανάμεσα στα δάχτυλά του, προσπαθώντας να αποφασίσει αν θα το καταπιεί ή θα το ρίξει στο καλάθι των αχρήστων, αλλά πάντα στο τέλος νικούσε ο φόβος της αμνησίας.

 

Όταν χτύπησε, λοιπόν, το κουδούνι της πόρτας, ο Νεκτάριος προχώρησε με αργά βήματα προς την είσοδο, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι κάποιο από τα παιδιά του αποφάσισε να το κάνει μια επίσκεψη εκτός προγράμματος. Δεν θα τον πείραζε να παίξει λίγη ώρα με τα εγγόνια του, λίγο πριν τον μεσημεριανό ύπνο. Έτσι, όταν άνοιξε, το τελευταίο πράγμα που περίμενε να δει ήταν μερικές δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία, την ολυμπιακή επιτροπή της χώρας και ένα βάθρο με μία και μόνο θέση που είχαν τοποθετήσει ακριβώς στο σημείο που σκόπευε να μεταφυτέψει την Ελενίτσα του. Η αλήθεια ήταν ότι εκνευρίστηκε βλέποντας την αναστάτωση που είχαν προκαλέσει όλοι αυτοί που είχαν συγκεντρωθεί στη μικρή αυλή του σπιτιού του, και έτσι έχασε τις πρώτες φράσεις από τα λόγια του προέδρου της ολυμπιακής επιτροπής. Το μόνο που συγκράτησε ήταν μια πρόταση για τα ιδεώδη του αθλητισμού και την ευγενή άμιλλα, που του θύμισε αμυδρά κάποιες εκθέσεις που έγραφε όταν πήγαινε σχολείο.

 

Την στιγμή που ήταν έτοιμος να διαμαρτυρηθεί για όλή αυτή την φασαρία, μερικά δυνατά χέρια τον έπιασαν, του φόρεσαν μια γαλανόλευκη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος και τον μετέφεραν πάνω στο βάθρο που είχε στηθεί έξω από το σπίτι του. Δεκάδες φλας τον τύφλωσαν, καθώς σχολιαστές από όλες τις χώρες του κόσμου περιέγραφαν τη σκηνή στα μικρόφωνά τους. Ο Νεκτάριος συναισθάνθηκε το κρίσιμο της περίστασης και έτσι αποφάσισε να καταπιεί την αγανάκτησή του για το γεγονός, ότι η μελλοντική θέση της Ελενίτσας είχε μαγαριστεί με τόσο βέβηλο τρόπο, και να προσπαθήσει να συμμετάσχει στην ευφορία που ξεχείλιζε από κάθε πρόσωπο που έβλεπε.

 

Τα επόμενα λεπτά ήταν ένας καταιγισμός πληροφοριών, οπτικών και ακουστικών, που τον έφεραν στα όρια της αντοχής του. Ο πρόεδρος της επιτροπής είχε σταθεί μπροστά του εκφωνώντας έναν υπερβολικά επίσημο λόγο, που μάλλον απευθυνόταν στο έθνος, ενώ οι δημοσιογράφοι έδιναν ενθουσιώδεις ανταποκρίσεις και το πλήθος ζητωκραύγαζε. Ο Νεκτάριος προσπάθησε να βγάλει ένα νόημα από αυτά που άκουγε, κυρίως επειδή επιθυμούσε να μάθει πότε θα τελειώσει το μαρτύριό του, ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί με την ησυχία του με τον κήπο του. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να μάθει ποτέ ποια ήταν η αιτία για αυτήν τη βίαιη εισβολή στην προσωπική του ζωή. Ο λόγος του προέδρου, οι μεταδόσεις των δημοσιογράφων και τα σχόλια των θεατών σχημάτιζαν ένα ηχητικό κολάζ από το οποίο δεν καταλάβαινε τίποτε.

 

Το ολυμπιακό κίνημα είναι πια καθαρό και άμεμπτο. Οι νέες γενετικές τεχνικές, ανιχνεύουν το ντοπάρισμα ακόμα και αν κάποιος είχε πεθάνει πριν εκατό χρόνια. Ναι καλά, κάποιος χάκεψε τα αντι-ντόπινγκ αρχεία και τα έβγαλε όλα στη φόρα. Τα μετάλλια απονέμονται ξανά. Η επανεξέταση των αθλητών ξεκίνησε συμβολικά από την εκατοστή επέτειο των αγώνων. Μιλάμε, τους βρήκαν όλους ντοπαρισμένους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, το απόλυτο φιάσκο. Η Ολυμπιακή ιδέα ξαναζεί. Αναγκάστηκαν να πάνε στα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά και εκεί όλοι χαπακώνονταν. Αυτός ο γεράκος είχε τον καλύτερο χρόνο από όσους βρέθηκαν καθαροί, όχι ότι ήταν και πολλοί. Τρίχες, τον διάλεξαν στην τύχη για να μας πουλήσουν τους νέους πρωταθλητές. Στο πρόσωπο του Νεκτάριου Κλείτσα βρίσκουμε μια νέα αρχή για τα ολυμπιακά ιδανικά. Υπήρχαν και καλύτεροι, αλλά έχουν πια πεθάνει. Σκέψου να έστηναν την τελετή πάνω από κανέναν τάφο. Σε ανακηρύσσω χρυσό Ολυμπιονίκη.

 

Ο Νεκτάριος ένοιωσε το δάφνινο στεφάνι να ακουμπά στο κεφάλι του και το χρυσό μετάλλιο να βαραίνει στο λαιμό του. Ο πρόεδρος τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε: «Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου. Λυπάμαι που το πήρες τόσο καθυστερημένα». Αν και ο Νεκτάριος είχε πάρει το χάπι του, δεν μπορούσε με τίποτε να θυμηθεί για ποιους αγώνες μιλούσαν όλοι γύρω του. Έκανε μια γενναία προσπάθεια να φέρει στο μυαλό του τον παλιό εαυτό του, αλλά εκείνος ο εικοσάχρονος νέος, που νόμιζε ότι θα ζήσει για πάντα, τού φαινόταν πια τόσο ξένος. Χαμογέλασε όταν θυμήθηκε ότι τότε είχε γνωρίσει στο Πανεπιστήμιο την Ελενίτσα του, αν και πέρασε πολύ καιρός μέχρι να της εξομολογηθεί τον έρωτά του, αλλά καμία άλλη πληροφορία δεν αναδύθηκε από το ήδη ταλαιπωρημένο μνημονικό του. Έδωσε μερικές απαντήσεις σε έναν καταιγισμό ερωτήσεων, κυρίως για την ηλικία του και την αθλητική του σταδιοδρομία. Αναγκάστηκε να επινοήσει ένα σωρό ψέματα, αφού κανένας από τους δημοσιογράφους δεν δεχόταν σαν απάντηση τη φράση «δεν θυμάμαι», αν και ο Νεκτάριος ανέφερε τουλάχιστον δέκα φορές τα προβλήματα μνήμης που αντιμετώπιζε. Έβγαλε και αρκετές φωτογραφίες δίπλα σε επίσημους, που τον αγκάλιαζαν σαν να τον ήξεραν από χρόνια, και τελικά αναγκάστηκε να προφασιστεί ένα λιποθυμικό επεισόδιο, ώστε να μπορέσει να διώξει όλον αυτόν τον συρφετό από τον αγαπημένο του κηπάκο.

 

Μόλις μπόρεσε να ανακτήσει τις δυνάμεις του, προχώρησε με τον αργό ρυθμό που του επέβαλαν τα ρευματικά του προς το μικρό δωμάτιο που περνούσε τις ώρες του διαβάζοντας, από τότε που έφυγε η Ελενίτσα. Άνοιξε το συρτάρι του μικρού κομοδίνου και έβαλε μέσα το χρυσό μετάλλιο, ανάμεσα στο κουτί με τις κορτιζόνες και το μικρό, ηλεκτρονικό πιεσόμετρο. Κάθισε στο γραφείο και κοίταξε τις φωτογραφίες στον τοίχο απέναντί του. Η Ελενίτσα του, ο Λάμπρος του, η Γεωργία του και τα εγγόνια του. Θυμήθηκε τα λόγια του προέδρου της επιτροπής την ώρα που αποχωρούσε. «Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου». Ο Νεκτάριος, που ένοιωθε πια εξουθενωμένος, έσκυψε πάνω από τη γλάστρα και πλησίασε το πρόσωπό του στο λευκό άνθος. «Παρά τρίχα την γλιτώσαμε, Ελενίτσα μου», είπε και το μεθυστικό άρωμα της γαρδένιας τού έφερε στο νου πολύ περισσότερα πράγματα από όσα τα χάπια, που τόσο τακτικά έπαιρνε.

 

ΤΕΛΟΣ

Edited December 31, 2009 by khar

[DinoHajiyorgi]

Όμορφο και συγκινητικό. Λάμπει κυρίως για το μικρό του μέγεθος, που κάνει τον κεντρικό χαρακτήρα ακόμα πιο πλούσιο και ελκυστικό. Τον χάρηκα και θα καθόμουν μαζί του και μερικές σελίδες ακόμα. Ντόπια, αστεράτη ε.φ., ένας ήρωας με παντούφλες.

[Tiessa]

Το διήγημα ήταν όμορφο και συγκινητικό.

Το μόνο που με μπέρδεψε, επειδή δεν το πρόσεξα την πρώτη φορά, ήταν ότι τα πλάγια γράμματα ήταν αυτό που λες κολάζ, γιατί στην αρχή δεν έβγαζα νόημα, κυρίως ως προς το ύφος της παραγράφου, που άλλαζε συνεχώς. Από την άλλη υποθέτω ότι δε θέλεις να βάλεις τρεις τελείες εκεί που αλλάζει η κάθε πρόταση ακριβώς επειδή επιδιώκεις να μας δείξεις πόσο μπερδεμένα έφταναν όλα στ' αυτιά του Νεκτάριου.

 

ένας ήρωας με παντούφλες.

+1 στον παππούλη που πότιζε την Ελενίτσα του

[mman]

Το διήγημα ήταν όμορφο και συγκινητικό.

Το μόνο που με μπέρδεψε, επειδή δεν το πρόσεξα την πρώτη φορά, ήταν ότι τα πλάγια γράμματα ήταν αυτό που λες κολάζ, γιατί στην αρχή δεν έβγαζα νόημα, κυρίως ως προς το ύφος της παραγράφου, που άλλαζε συνεχώς. Από την άλλη υποθέτω ότι δε θέλεις να βάλεις τρεις τελείες εκεί που αλλάζει η κάθε πρόταση ακριβώς επειδή επιδιώκεις να μας δείξεις πόσο μπερδεμένα έφταναν όλα στ' αυτιά του Νεκτάριου.

 

 

+1 στον παππούλη που πότιζε την Ελενίτσα του

Ωραία. Αν περιμένεις αρκετά, όλο και κάποιος θα μαζέψει και θα εκφράσει τις εντυπώσεις σου. Ένα τυπικό, ήσυχο και καλογραμμένο, με νόημα διήγημα του khar σε εντυπωσιακά μικρή έκταση.

 

Εδίτιον το θαυμαστικόν: Ιδάνικη εναρκτήρια πρόταση! Το τέλειο catch.

Edited January 1, 2010 by mman

[khar]

 

Το μόνο που με μπέρδεψε, επειδή δεν το πρόσεξα την πρώτη φορά, ήταν ότι τα πλάγια γράμματα ήταν αυτό που λες κολάζ, γιατί στην αρχή δεν έβγαζα νόημα, κυρίως ως προς το ύφος της παραγράφου, που άλλαζε συνεχώς. Από την άλλη υποθέτω ότι δε θέλεις να βάλεις τρεις τελείες εκεί που αλλάζει η κάθε πρόταση ακριβώς επειδή επιδιώκεις να μας δείξεις πόσο μπερδεμένα έφταναν όλα στ' αυτιά του Νεκτάριου.

 

 

 

Ένας από τους λόγους που το ανέβασα, ήταν ακριβώς αυτό το δίλημμα. Να βάλω τρεις τελείες ή όχι; Και η αιιτία είναι αυτό που επισήμανες: Να παρουσιάσω τη σύγχηση του Νεκτάριου. Δέχομαι εναλλακτικές προτάσεις

[dolph]

Μου έφτιαξες την μέρα!

 

Μια πολύ ωραία ιδέα, ωραία δοσμένη.

Δεν βλέπω τα αποσιωπητικά, αλλά ο «κανόνας» είναι να μην τα βάζεις αν δεν υπάρχει σπουδαίος λόγος και αφού δεν βλέπω να λείπουν από το κείμενο καλά έκανες και τα έβγαλες.

 

Όπως πολύ σωστά λέει ο mman, η πρώτη πρόταση είναι αριστουργηματική.

Το μόνο που θα διόρθωνα λιγάκι (όχι πολύ, απλό χτένισμα-σιγύρισμα λέω) είναι η πέμπτη παράγραφος με τις μεταδόσεις των σχολιαστών.

 

9 στα 10 από μένα!

[khar]

 

Το μόνο που θα διόρθωνα λιγάκι (όχι πολύ, απλό χτένισμα-σιγύρισμα λέω) είναι η πέμπτη παράγραφος με τις μεταδόσεις των σχολιαστών.

 

 

 

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Η συγκεκριμένη παράγραφος περιέχει ένα κολάζ ανταποκρίσεων, σχολίων περαστικών και εκφώνησης λόγου. Ίσως γι’ αυτό να δείχνει κάπως αχτένιστη, αλλά θα το κοιτάξω.

 

 

[Blondbrained]

Αν το διάβαζα άλλη στιγμή μπορεί να δάκρυζα κιόλας... Από τα πιο συγκινητικά διηγήματα που έχω διαβάσει... Δεν έχω λόγια να σ'ευχαριστήσω γι'αυτόν τον υπέροχο χαρακτήρα...για την Ελενίτσα του... Δεν έχω λόγια.

 

Όσον αφορά στο "κολάζ", κι εμένα με μπέρδεψε λίγο. Ίσως θα μπορούσες να πάιξεις με διαφορετικό τρόπο με τις φράσεις, ώστε να ξεχωρίσουν η μία από την άλλη, αλλά σε ένα παιχνίδι που θα τις κρατήσει ενωμένες (όπως το κολάζ). Κάτι σαν το παρακάτω, που είναι απλά μία ιδέα:

 

..........................Το ολυμπιακό κίνημα είναι πια καθαρό και άμεμπτο.

Οι νέες γενετικές τεχνικές, ανιχνεύουν το ντοπάρισμα ακόμα και αν κάποιος είχε πεθάνει πριν εκατό χρόνια.

................................Ναι καλά, κάποιος χάκεψε τα αντι-ντόπινγκ αρχεία και τα έβγαλε όλα στη φόρα.

..............................................................................................Τα μετάλλια απονέμονται ξανά.

....................................Η επανεξέταση των αθλητών ξεκίνησε συμβολικά από την εκατοστή επέτειο των αγώνων.

....Μιλάμε, τους βρήκαν όλους ντοπαρισμένους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, το απόλυτο φιάσκο.

........................Η Ολυμπιακή ιδέα ξαναζεί.

..............................................Αναγκάστηκαν να πάνε στα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά και εκεί όλοι χαπακώνονταν.

....................Αυτός ο γεράκος είχε τον καλύτερο χρόνο από όσους βρέθηκαν καθαροί, όχι ότι ήταν και πολλοί.

................................Τρίχες, τον διάλεξαν στην τύχη για να μας πουλήσουν τους νέους πρωταθλητές.

...............................................................Στο πρόσωπο του Νεκτάριου Κλείτσα βρίσκουμε μια νέα αρχή για τα ολυμπιακά ιδανικά.

Υπήρχαν και καλύτεροι, αλλά έχουν πια πεθάνει.

...........................................................................Σκέψου να έστηναν την τελετή πάνω από κανέναν τάφο.

.............................................Σε ανακηρύσσω χρυσό Ολυμπιονίκη.

 

(ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν μου το βγάζει στο μήνυμα ο΄πως το έχω γράψει...Η πρότασή μου είναι να ξεκινάει από διαφορετικό σημείο η κάθε φράση, όχι μόνο από διαφορετική γραμμή. Αλλη από το κέντρο της γραμμής, άλλη προς το τέλος, άλλη στην αρχή, κτλ. Έβαλα τις τελίτσες, για να φανεί τι εννοώ. Δεν λέω να μπουνε τελίτσες.)

Edited January 4, 2010 by Blondbrained

[khar]

Αν το διάβαζα άλλη στιγμή μπορεί να δάκρυζα κιόλας... Από τα πιο συγκινητικά διηγήματα που έχω διαβάσει... Δεν έχω λόγια να σ'ευχαριστήσω γι'αυτόν τον υπέροχο χαρακτήρα...για την Ελενίτσα του... Δεν έχω λόγια.

 

Όσον αφορά στο "κολάζ", κι εμένα με μπέρδεψε λίγο. Ίσως θα μπορούσες να πάιξεις με διαφορετικό τρόπο με τις φράσεις, ώστε να ξεχωρίσουν η μία από την άλλη, αλλά σε ένα παιχνίδι που θα τις κρατήσει ενωμένες (όπως το κολάζ). Κάτι σαν το παρακάτω, που είναι απλά μία ιδέα:

 

..........................Το ολυμπιακό κίνημα είναι πια καθαρό και άμεμπτο.

Οι νέες γενετικές τεχνικές, ανιχνεύουν το ντοπάρισμα ακόμα και αν κάποιος είχε πεθάνει πριν εκατό χρόνια.

................................Ναι καλά, κάποιος χάκεψε τα αντι-ντόπινγκ αρχεία και τα έβγαλε όλα στη φόρα.

..............................................................................................Τα μετάλλια απονέμονται ξανά.

....................................Η επανεξέταση των αθλητών ξεκίνησε συμβολικά από την εκατοστή επέτειο των αγώνων.

....Μιλάμε, τους βρήκαν όλους ντοπαρισμένους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, το απόλυτο φιάσκο.

........................Η Ολυμπιακή ιδέα ξαναζεί.

..............................................Αναγκάστηκαν να πάνε στα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά και εκεί όλοι χαπακώνονταν.

....................Αυτός ο γεράκος είχε τον καλύτερο χρόνο από όσους βρέθηκαν καθαροί, όχι ότι ήταν και πολλοί.

................................Τρίχες, τον διάλεξαν στην τύχη για να μας πουλήσουν τους νέους πρωταθλητές.

...............................................................Στο πρόσωπο του Νεκτάριου Κλείτσα βρίσκουμε μια νέα αρχή για τα ολυμπιακά ιδανικά.

Υπήρχαν και καλύτεροι, αλλά έχουν πια πεθάνει.

...........................................................................Σκέψου να έστηναν την τελετή πάνω από κανέναν τάφο.

.............................................Σε ανακηρύσσω χρυσό Ολυμπιονίκη.

 

(ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν μου το βγάζει στο μήνυμα ο΄πως το έχω γράψει...Η πρότασή μου είναι να ξεκινάει από διαφορετικό σημείο η κάθε φράση, όχι μόνο από διαφορετική γραμμή. Αλλη από το κέντρο της γραμμής, άλλη προς το τέλος, άλλη στην αρχή, κτλ. Έβαλα τις τελίτσες, για να φανεί τι εννοώ. Δεν λέω να μπουνε τελίτσες.)

 

Ευχαριστώ και για τα σχόλια, αλλά και για την πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για το κολάζ.

[dagoncult]

Λοπόν, ο Khar γράφει πολύ δυνατές ατάκες. «Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου». Πολύ καλό. Δέκα λέξεις, αλλά ικάνές να σε βάλουν σε σκέψεις, μελαγχολικές ή ευχάριστες, δεν έχει σημασία.

 

Από την άλλη, η φάση με την επιτροπή και το μετάλλιο δεν μου φάνηκε πάρα πολύ πιστευτή. Οκ, είναι μια φανταστική ιστορία και αυτό δικαιολογεί διάφορα ζητήματα, ωστόσο νομίζω ότι θα μπορούσες να βρεις κάτι πιο δυνατό για να φτιάξεις μια ιστορία από τις σκέψεις που είχες όταν έγραφες το ‘μετάλλιο’. Ή ίσως πιο πολλές λέξεις; Δεν ξέρω, απλά έσκασε τόσο ξαφνικά ο χαμός στον κήπο (πράγματι, έσκασε πολύ ξαφνικά)…

 

Για τον λόγο δεν χρειάζεται να πω κάτι.

 

Η κεντρική ιδέα (ή καλύτερα οι κεντρικές ιδέες?) είναι πανέμορφη και μαζί με αυτό το «Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου» φαίνεται ικανή να στηρίξει όχι 1000 λέξεις, αλλά ολόκληρο βιβλίο

 

Ωραία ιστορία.

 

ΥΓ:Το φινάλε είναι καλό. Ηρεμεί πάλι τα πράγματα, μετά τον πανικό που έχει παίξει. Τα τελευταία λόγια του Νεκτάριου δεν είναι τίποτε άλλο, από ακόμα μια ευκαιρία του αναγνώστη για στοχασμούς.

[Tiessa]

Σε συνέχεια προτάσεων για το τι μπορεί να γίνει με το κολάζ, σκέψου επίσης μήπως λειτουργεί καλά και η εκδοχή να κόβονται οι λέξεις στη μέση ή να μην ολοκληρώνονται οι προτάσεις, κάτι που είναι κάπως τολμηρό οπτικά αλλά πολύ αυθεντικό ακουστικά, αφού έτσι γίνεται όταν υπάρχει ζάπινγκ και απότομες αλλαγές ομιλητών. Φαντάσου κάτι τέτοιο:

 

Το ολυμπιακό κίνημα είναι πια καθαρό, άμεμπτο και- Οι νέες γενετικές τεχνικές, ανιχνεύουν το ντοπάρισμα ακόμα και αν κάποιος είχε πεθάνει πριν εκατό χρόν-. Ναι καλά, κάποιος χάκεψε τα αντι-ντόπινγκ αρχεία και τα έβγαλε όλα στη φόρα. Τα μετάλλια απονέμονται ξαν-.

 

Συμπληρώνοντας, κόβοντας ή μετατοπίζοντας λέξεις, μπορείς να έχεις την ίδια πληροφορία στις προτάσεις, αλλά όπως θα ακουγόταν στ' αυτιά του.

 

[khar]

Από την άλλη, η φάση με την επιτροπή και το μετάλλιο δεν μου φάνηκε πάρα πολύ πιστευτή. Οκ, είναι μια φανταστική ιστορία και αυτό δικαιολογεί διάφορα ζητήματα, ωστόσο νομίζω ότι θα μπορούσες να βρεις κάτι πιο δυνατό για να φτιάξεις μια ιστορία από τις σκέψεις που είχες όταν έγραφες το ‘μετάλλιο’. Ή ίσως πιο πολλές λέξεις; Δεν ξέρω, απλά έσκασε τόσο ξαφνικά ο χαμός στον κήπο (πράγματι, έσκασε πολύ ξαφνικά)…

 

 

Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις. Πιο πολύ είχα στο μυαλό μου να διηγηθώ την σκηνή, όπως τη βλέπει ο Νεκτάριος, και όχι να γράψω μια μεγάλη ιστορία. Ίσως, γι' αυτό φαίνεται λίγο χαοτική στον κήπο. Πιθανόν, αν την είχα προετοιμάσει να ήταν πιο λογική.

 

Tiessa: Ευχαριστώ για την πρόταση, αλλά τώρα έχω το δίλλημα να διαλέξω από δυο πολύ ενδιαφέρουσες εκδοχές.

Edited January 12, 2010 by khar

[pericles]

Χαιρετώ σε,

 

Καταπληκτική ιστορία. Πανέξυπνη ιδέα! Μια μικρή ιστορία που συγκίνησε. Εύγε!

 

Όσο για τις ανταποκρίσεις-κολλάζ... Από την εργασία μου (για μερικά φεγγάρια) σ’ έναν μικρό επαρχιακό εκδοτικό οίκο, έμαθα πως τα βάζουμε ανάμεσα σε εισαγωγικά.

 

Π.χ.: Οι εφημερίδες έγραφαν με έντονους τίτλους: «Απαράδεκτη στάση του πρωθυπουργού», «Όνειδος για την χώρα το σκάνδαλο», «Επαίσχυντη πράξη υπουργού απειλή την κυβέρνηση», «Τραβεστί δηλώνει πως θέλει να ξαναγίνει άντρας»... κ.ο.κ.

 

[Andkand]

Όμορφη και συγκινητική ιστορία που μεταδίδει μια γλυκιά μελαγχολία στον αναγνώστη. Την ιδέα (ανακατανομή των ολυμπιακών μεταλλίων μετά από χρόνια λόγω του ότι η νέα τεχνολογία επέτρεψε την ανίχνευση του ντοπαρίσματος) την βρίσκω πάρα πολύ καλή και είναι από αυτές που με κάνουν να τις ζηλεύω επειδή δεν τις είχα σκεφτεί εγώ πρώτος!

 

Θα συμφωνήσω με κάποιες από τις πιο πάνω απόψεις ότι το κολάζ, έτσι όπως είναι τοποθετημένο μέσα στο κείμενο, είναι λίγο προβληματικό. Στην πρώτη (βιαστική) ανάγνωση θεώρησα ότι τα πλάγια γράμματα ήταν η ομιλία του προέδρου της Ολυμπιακής Επιτροπής, κάτι που δεν έβγαζε νόημα… Θα ήταν, πιστεύω, καλύτερα να έμπαινε σε διαφορετική γραμμή η κάθε φράση που προέρχεται από διαφορετικό άτομο.

 

Η «Ελενίτσα», πάντως, δίνει άλλη διάσταση στο όλο κείμενο…

[Nirgal]

Αν δεν το σχολίαζε ο "Γιος της Μάγισσας", αμφιβάλλω αν θα το ξέθαβα για να το διαβάσω.

Διάβασα όλα τα σχόλια και δε θα πω κάτι για το κολάζ όσων άκουγε ο Νεκτάριος, εκτός απ' το γεγονός ό,τι μου αρέσει η πρόταση της Βάσως.

 

Θα πω όμως, για την καταπληκτική ατάκα: "Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου".

Μερικά διηγήματα μπορούν να πουν πολύ περισσότερα, να προβληματίσουν και να προκαλέσουν, απ' όσο ολόκληρα βιβλία.

Φαίνεται ότι ο Χαρήτος έχει την ικανότητα να το πετυχαίνει αυτό αρκετά συχνά.

 

ΥΓ1. Η καταπληκτική ατάκα, αν την καλοσκεφτούμε, είναι κάπως ειρωνική. Αν το σύστημα ήταν τόσο καλά δομημένο, ώστε αυτά τα μετάλλια να απονέμονταν σε αυτούς που πρέπει, τότε δε θα άλλαζαν και τόσο τη ζωή όσων τα κέρδιζαν.

[khar]

Ευχαριστώ και τους δύο για τα σχόλια. Κι εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η ατάκα και ακόμα περισσότερο ότι υπάρχουν αναγνώστες που αντιλαμβάνονται την ειρωνία της.

 

Υ.Γ. Χαρίτος, φίλε μου Σταμάτι:-)

[Nirgal]

Υ.Γ. Χαρίτος, φίλε μου Σταμάτι:-)

 

ουπς...

[Man_from_Earth]

Πολύ όμορφο!Πρωτότυπη ιδέα που πατάει στο μοτίβο του ηλικιωμένου ήρωα ε.φ (Το θαυματοπωλείο του Άλαστερ Μπάφλ, Old mans war κλπ.) με τη διαφορά οτι κράτησες τον ήρωα στα όρια του πραγματικού.Ανθρώπινος, με άγγιξε. Στην Επιστημονική Πραγματικότητα θα το κατέτασσα.

[khar]

Πολύ όμορφο!Πρωτότυπη ιδέα που πατάει στο μοτίβο του ηλικιωμένου ήρωα ε.φ (Το θαυματοπωλείο του Άλαστερ Μπάφλ, Old mans war κλπ.) με τη διαφορά οτι κράτησες τον ήρωα στα όρια του πραγματικού.Ανθρώπινος, με άγγιξε. Στην Επιστημονική Πραγματικότητα θα το κατέτασσα.

 

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Αυτό με το άγγιγμα είναι απώτερος συγγραφικός μου στόχος για τα επόμενα χρόνια. Όσο για την Επιστημονική Πραγματικότητα, υπάρχουν μερικές κακές γλώσσες που με κατατάσσουν στο extremely near future, αλλά τις αντιπαρέρχομαι.

[gismofbi]

Ήρεμο, γλυκό και συγκινητικό διηγηματάκι με πρωτότυπη ιδέα που δεν αποκλείεται καθόλου στο μέλλον να γίνει πραγματικότητα. Απολαυστικό και εύκολο στην ανάγνωση που σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος. Γλυκιά γιατί λες πως έστω και αργά οι κόποι και το αγνό αθλητικό πνεύμα του Νεκτάριου δικαιώθηκαν και αναγνωρίστηκαν. Πικρό γιατί όπως είπες κι εσύ δια στόματος του προέδρου της επιτροπής «Αυτό το μετάλλιο θα άλλαζε για πάντα τη ζωή σου». Αν γίνονταν όλα σωστά η ζωή του θα ήταν αλλιώς και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να παλεύεις για κάτι και οι κόποι σου να εξανεμίζονται από λάθη άλλων.

Edited May 1, 2013 by gismofbi