christina91 Posted December 31, 2009 Share Posted December 31, 2009 Όνομα Συγγραφέα: Χριστίνα Είδος: Πραγματική ιστορία Βία; Ναι Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων:535 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Μια εξομολόγηση που ίσως να μην βγήκε πολύ σωστά συγγραφικά αλλά δεν ήταν καλή στιγμή να το σκεφτώ. Άλλη μια καταραμένη νύχτα. Πάλι ξύπνησα με τον ιδρώτα να λούζει το πρόσωπο μου και το κεφάλι μου να πονάει φοβερά. Σηκώθηκα προσεκτικά στα τυφλά και σκόνταψα άλλη μια φορά στο πακέτο με τα πράγματα του. Έχουν περάσει έξι μήνες απο τότε. Βγήκα στο μπαλκόνι να καπνίσω το τελευταίο μου τσιγάρο. Κοίταξα ψηλά το φεγγάρι και ένα δάκρυ άρχισε να κυλά αργά στο μάγουλό μου. Οι αναμνήσεις με πήραν πίσω. Την πρώτη μέρα που τον αντίκρυσα. Μπήκε στην αίθουσα του πανεπιστημίου χαμένος. Είχε χάσει την τάξη. Αμέσως ένιωσα ένα τρύπημα μέσα στο στομάχι και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά με μανία. Ποιός ήταν ο άγνωστος νεαρός που με αναστάτωσε δεν ήξερα μέχρι εκείνη την στιγμή. Η εντυπωσιακή ομορφιά του με θάμπωσε. Οι μεγάλες φλεβαρίδες του και τα πρασινωπά μάτια του με κοίταζαν με απορία, καθώς τον κοιτούσα επίμονα και δεν έκανα πέρα να καθίσει στην μοναδική θέση που ήταν δίπλα μου. Όταν επιτέλους ξύπνησα ζήτησα συγνώμη και μετακίνησα την καρέκλα μου στην άκρη του πάγκου. Τα γοητευτικά αγόρια με τρόμαζαν. Προσπάθησα να κοιτώ μπροστά και να μην δείξω ότι μέσα μου ξέσπασε ένας πόλεμος. Δεν είχα ιδέα αν λεγόταν έρωτας με την πρώτη ματιά αλλά όλα θόλωσαν. Δεν πίστευα στα αλήθεια να με προσέξει ποτέ. Δεν είχα ιδέα ότι θα είχα στο πλάι μου τέτοιο αγόρι. Θυμάμαι την μόνιμα πεσμένη τούφα στο πρόσωπο του. Χαμογελούσε και παρουσίαζε μια σειρά απο εκθαμπωτικά άσπρα δόντια. Δύο μικρά λακάκια εμφανίζονταν κάθε φορά που γελούσε. Πέρα απο την εξωτερική ομορφιά όμως δεν πρόλαβα να κοιτάξω στην εσωτερική. Μια νύχτα αυτή η υπέροχη εικόνα που είχα για αυτόν άρχισε να ραγίζει. Κατεβαίναμε τα σκαλιά του πανεπιστημίου και μου έλεγε μια φοβερή ιστορία. Ένας θεός ήξερε αν ήταν αληθινή ή όχι. Άκουγα με προσήλωση. Σε μια αιφνιαδιαστική στιγμή όταν φθάσαμε στο σκοτάδι είδα δυό φιγούρες να τρέχουν προς το μέρος μας. Οι εικόνες ξεθώριασαν. Λίγα πράγματα θυμάμαι. Θυμάμαι εμένα να πέφτω στο έδαφος, ένα τύπο να με κτυπά με μανία και να μου βγάζει το παντελόνι. Θυμάμαι επίσης αυτόν να προσπαθεί να με σώσει, όμως δεν μπορεσε. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος και η κραυγή δεν έβγαινε έυκολα. Προσπάθησα να ξεφύγω αλλά δεν τα κατάφερα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν ένας πυροβολισμός και μια αντρική φωνή να λέει σιχαμένα: ‘Σου είπα πως θα σε βρούμε και θα πεθάνεις. Μετά απο αυτό σκοτάδι. Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο νοσοκομέιου. Το σώμα μου πονούσε φοβερά και το στόμα μου ζητούσε απεγνωσμένα νερό. Οι μνήμες άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου. Τρελάθηκα. Κοίταζα γύρω μου να βρώ το αγαπημένο μου αλλά δεν τον έβλεπα πουθενά. Οι γιατροί ήρθαν βιαστικά απο πάνω μου και μου έβαλαν μια τεράστια βελόνα για να ηρεμήσω. Για μέρες με παρακολουθούσαν ψυχολόγοι και διάφοροι τρελλογιατροί. Δεν μιλούσα σε κανένα. Ήθελα να θρηνήσω το όμορφο πρόσωπο μονάχη. Δεν με πείραξε το γεγονός που είχα βιαστεί επανελημμένα. Έχασα αυτόν που αγαπούσα. Απόψε λοιπόν πίνω το τελευταίο μου τσιγάρο και τον περιμένω στο μπαλκόνι μου . Μου το είχε πεί πως θα έρθει να με βρεί. Θα περιμένω μέχρι την επόμενη πανσέληνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kalanapathw Posted January 1, 2010 Share Posted January 1, 2010 βασικά είναι μόνο αυτό; αν ναι αφήνει πολλά ερωτήματα. τον τρόπο γραφής σου το βρίσκω αρκετά καλό πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dolph Posted January 1, 2010 Share Posted January 1, 2010 Θα σταθώ μόνο στο Είδος: Πραγματική ιστορία. Δεν μπορώ να κρίνω ούτε καν τα ορθογραφικά, αν μιλάμε για αληθινή ιστορία· ελπίζω όχι δική σου. Εύχομαι μόνο δύναμη και λήθη σε όσους έχουν πληγωθεί σε αυτήν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
helena Posted January 1, 2010 Share Posted January 1, 2010 καλησπέρα. ελπίζω αυτό που περιγράφεις να μη συνέβη σε σένα. βέβαια σε όποια κι αν συνέβη δεν είναι λιγότερο οδυνηρό. Λοιπόν μου άρεσε ο τρόπος που γράφτηκε αλλά μόνο κάτι με ξάφνιασε. δε την πείραξε που βιάστηκε τόσες φορές αλλά που έχασε τον αγαπημένο της. είχε προλάβει να δεθεί τόσο μαζί του που παραμέρισε κάτι τόσο αβάσταχτο; Αν είναι έτσι μιλάμε για πραγματική κι αληθινή αγάπη. Θα σταθώ μόνο στο Είδος: Πραγματική ιστορία. Δεν μπορώ να κρίνω ούτε καν τα ορθογραφικά, αν μιλάμε για αληθινή ιστορία· ελπίζω όχι δική σου. Εύχομαι μόνο δύναμη και λήθη σε όσους έχουν πληγωθεί σε αυτήν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina91 Posted January 2, 2010 Author Share Posted January 2, 2010 καλησπέρα. ελπίζω αυτό που περιγράφεις να μη συνέβη σε σένα. βέβαια σε όποια κι αν συνέβη δεν είναι λιγότερο οδυνηρό. Λοιπόν μου άρεσε ο τρόπος που γράφτηκε αλλά μόνο κάτι με ξάφνιασε. δε την πείραξε που βιάστηκε τόσες φορές αλλά που έχασε τον αγαπημένο της. είχε προλάβει να δεθεί τόσο μαζί του που παραμέρισε κάτι τόσο αβάσταχτο; Αν είναι έτσι μιλάμε για πραγματική κι αληθινή αγάπη. Ο θάνατος είναι χειρότερο απο ότιδήποτε άλλο. Ναι έχει συμβεί σε μένα. Ήθελα κάπου να το πώ, κάπου να το γράψω, και για αυτό σκέφτηκα να το αφήσω εδώ. Μπορεί να μην βγήκε σωστά συντακτικά αλλά είναι σκέψεις γραμμένες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 2, 2010 Share Posted January 2, 2010 Εφόσον ο στόχος της ιστορίας σου είναι να την μοιραστείς, δε θα τη σχολιάσω ως λογοτεχνικό δημιούργημα αλλά ως κατάθεση - εξομολόγηση, όπως την ονομάζεις. Πρώτα από όλα να σου πω, ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Χαίρομαι που δεν έχεις κλειστεί μέσα σου αλλά αντιθέτως αναζητάς την ανθρώπινη επικοινωνία. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις αυτή τη στιγμή. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί. Συμφωνώ ότι η ζωή είναι το καλύτερο δώρο που έχουμε, που έχεις κι εσύ, ακόμα κι αν περιόδους, σαν αυτή που διανύεις, μπορεί να μας φαίνεται δύσκολη ή και αβάσταχτη. Τέλος, να σταθώ στον τίτλο της ιστορίας σου: "Εξομολόγηση". Αναρωτιέμαι αν νιώθεις με κάποιον τρόπο ενοχές γι' αυτό που σου συνέβη. Συχνά, άνθρωποι που πέρασαν αυτό που πέρασες τείνουν να κατηγορούν (άδικα συνήθως) τον εαυτό τους. Δε χρειάζεται να μου απαντήσεις, βέβαια. Απλά σκέψου το λιγάκι για τον εαυτό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina91 Posted January 2, 2010 Author Share Posted January 2, 2010 Τέλος, να σταθώ στον τίτλο της ιστορίας σου: "Εξομολόγηση". Αναρωτιέμαι αν νιώθεις με κάποιον τρόπο ενοχές γι' αυτό που σου συνέβη. Συχνά, άνθρωποι που πέρασαν αυτό που πέρασες τείνουν να κατηγορούν (άδικα συνήθως) τον εαυτό τους. Όχι δεν νιώθω ενοχές για τον βιασμό νιώθω ενοχές για το ότι δεν έκανα κάτι για να σωθεί μια ζωή. Είναι δύσκολο πράγμα να χάνεις αγαπημένο πρόσωπο και να μην προσπαθήσεις να το αποτρέψεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 6, 2010 Share Posted January 6, 2010 Πώς να προσπαθήσεις να το αποτρέψεις όταν ήδη ήσουν χτυπημένη και συνεχιζόταν να απειλείται η ζωή σου; Δεν είμαστε δυστυχώς υπεράνθρωποι. Τώρα περιμένω κι άλλο διήγημά σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted January 7, 2010 Share Posted January 7, 2010 Ο θάνατος είναι χειρότερο απο ότιδήποτε άλλο. Ναι έχει συμβεί σε μένα. Ήθελα κάπου να το πώ, κάπου να το γράψω, και για αυτό σκέφτηκα να το αφήσω εδώ. Μπορεί να μην βγήκε σωστά συντακτικά αλλά είναι σκέψεις γραμμένες. Wow θέλει πραγματικά μεγάλα (χμχμ πως να τα πω τώρα) βελανίδια για να κάτσεις να γράψεις κάτι τέτοιο, ειδικά αν σου έχει συμβεί. Μου άρεσε η γραφή. Θα μπορούσες σαφώς να γράψεις και περισσότερα, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλά ό,τι σου βγαίνει. Όπως και να χει μπράβο και για το ηθικό και για το συγγραφικό θάρρος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina91 Posted January 8, 2010 Author Share Posted January 8, 2010 Wow θέλει πραγματικά μεγάλα (χμχμ πως να τα πω τώρα) βελανίδια για να κάτσεις να γράψεις κάτι τέτοιο, ειδικά αν σου έχει συμβεί. Μου άρεσε η γραφή. Θα μπορούσες σαφώς να γράψεις και περισσότερα, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλά ό,τι σου βγαίνει. Όπως και να χει μπράβο και για το ηθικό και για το συγγραφικό θάρρος. Σε ευχαριστώ.! Η ζωή συνεχίζεται. Η ανωνυμία βοήθησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.