50 βιβλία για το 2010

[Adicto]

27. Το Κουρδιστό Πουλί, Χαρούκι Μουρακάμι, εκδ. Ωκεανίδα, σελ. 862

[Naroualis]

41. Ιστορίες μέσα από τη γυάλινη μάσκα-Τρομώδες Παραλήρημα, Γιώργος Βολουδάκης, σελ. 105

[Nihilio]

27) Old Flames - Jack Ketchum (290)

[Adicto]

28. O Θρυλος του Άγιου Πότη, Φίλιπ Ροτ, εκδ. Άγρα, σελ.82

[mman]

Α, φέτος έχω τρομερή πλάκα! Διαβάζω τόσο αργά, που ξεχνάω τι έχω διαβάσει, και δεν μπορώ να βρώ τα δικά μου posts, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα δικά σας. Το αποτέλεσμα είναι κάπως έτσι:

 

Δυστυχώς, σε σχέση με τον Nova απομακρύνομαι ακόμα λίγο:

 

1. Αντώνης Πάσχος - Πέρα απ' τη Γη των Θεών (σελ. 518)

2. Gavriel Kay - Τιγκάνα (Τόμος 2ος) (σελ. 312)

3. Πέτρος Τσαλπατούρος - Έλος (σελ. 94)

 

1. Αντώνης Πάσχος - Πέρα απ' τη Γη των Θεών (σελ. 518)

2. Μαρκήσιος ντε Σαντ - Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ (σελ. 226) Είχα ξεχάσει πώς είναι ο Σαντ: Original μεν, ανεδαφικός δε. (Άθλια η έκδοση, Εκδόσεις ΚΑΤΣΑΝΟΣ)

 

Ε, δε μπορεί! Θα την σηκώσω την κούπα φέτος!

 

Έχω κι εγώ ένα ανέκδοτο έργο και αναρωτιόμουν πώς θα το ανέφερα...

 

1. Αντώνης Πάσχος - Πέρα απ' τη Γη των Θεών (σελ. 518)

2. Μέλος του sff - Ανέκδοτο έργο (σελ. 170)

3. Μαρκήσιος ντε Σαντ - Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ (σελ. 226) Είχα ξεχάσει πώς είναι ο Σαντ: Original μεν, ανεδαφικός δε. (Άθλια η έκδοση, Εκδόσεις ΚΑΤΣΑΝΟΣ)

 

Καλό, ε; Οπότε, ας μαζέψω τα άπειρα διαβάσματά μου σε ένα post. Νομίζατε ότι τα είχα παρατήσει, ε; Όχι, κύριε! Εδώ και δυόμισι μήνες διάβαζα τσούκου-τσούκου ένα βιβλίο με τον καταιγιστικό ρυθμό των 15... γραμμών την ημέρα!

 

1. Αντώνης Πάσχος - Πέρα απ' τη Γη των θεών (σ. 518)

2. Gavriel Kay - Τιγκάνα (Τόμος 2ος) (σ. 312)

3. Πέτρος Τσαλπατούρος - Έλος (σ. 94)

4. Μέλος του sff - Ανέκδοτο έργο (σ. 170)

5. Μαρκήσιος Ντε Σαντ - Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ (σ. 226)

6. Joe Haldeman - Forever War (σ. 231) (Ναι, αυτό διάβαζα δυόμισι μήνες! Άβυσσος...)

[Tiessa]

Α, φέτος έχω τρομερή πλάκα! Διαβάζω τόσο αργά, που ξεχνάω τι έχω διαβάσει, και δεν μπορώ να βρώ τα δικά μου posts, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα δικά σας...

 

 

Άστα αυτά! Προσπαθείς να βγεις τελευταίος και κλέβεις!

[Adinol Doy]

1. Ἡ Κλάρα στὸ μισοσκόταδο, Χοσὲ Κάρλος Σομόθα, ἐκδ. Πατάκη (606 σελ.) (Τὸ 2010 ξεκίνησε μὲ ἕνα σχεδὸν ἀριστουργηματικὸ βιβλίο)

2. Γοτθικὲς ἱστορίες ἀπὸ βικτοριανὲς συγγραφεῖς, Συλλογικό, ἐκδ. Ars Nocturna (440 σελ.) (ἐπίσης ἐξαιρετικὴ δουλειά - ξεχωρίζω ὡς ὑποδειγματικὸ διήγημα τὸ "Παράθυρο τῆς βιβλιοθήκης" τῆς Μάργκαρετ Ὄλιφαντ)

3. Οἱ δαίμονες τῶν μπαμποῦ, Τζόρυ Σέρμαν, ἐκδ. Σίμωσι (σειρά "Βιβλιοθήκη τοῦ τρόμου")(260 σελ.) (ἁπλῶς κάλτ)

4. Οἱ σημαδεμένοι, Ἔρικ Ἔρικσον, ἐκδ. Ἀ. Σίμωσι, (σελ. 282) (ἐνδιαφέρον - σὲ σημεῖα ξεπερασμένο)

5. Ἡ κραυγή, Μαίρη-Ρόουζ Χέιζ, ἐκδ. Ἀ. Σίμωσι (σελ. 282) (σχετικὰ καλογραμμένο)

6. Ὁ τελευταῖος κύκνος, Στέφανος Δάνδολος, ἐκδ. Καστανιώτη (σελ. 242) (ἐνδιαφέρον θέμα, ἀλλὰ φλύαρο βιβλίο καὶ σὲ σημεῖα ἀφελές)

7. Ὑπατία ἡ Ἀλεξανδρινή, Μαρία Ντζιέλσκα, ἐκδ. Ἐνάλιος (σελ. 210) (ἐξαιρετικὴ μονογραφία, ἀρκετὰ ἀκαδημαϊκὴ γιὰ τὰ γοῦστα μου)

8. Ὁ δολοφόνος, Τζέρρυ Βάισμαν, ἐκδ. Σίμωσι (σελ. 278) (ἀναφερόμενο στὸν δολοφόνο τοῦ Ζωδιακοῦ, ὄχι τίποτε ἰδιαίτερο, μᾶλλον βαρετὸ βιβλίο)

9. Στὸν ἀργαλειὸ τοῦ φεγγαριοῦ, Εὔα Βλάμη, ἐκδ. Ἑστία (σελ. 192) (ἀριστούργημα, ἑλληνικὸ γκόθικ)

10. Ἡ ἀπορρύθμιση τοῦ κόσμου, Ἀμὶν Μααλούφ, ἐκδ. Ὠκεανίδα (σελ. 372) (ἐξαιρετικὸ δοκίμιο πολιτικῆς-κοινωνιολογίας, ἀρκετὰ εὐανάγνωστο)

 

11. Κρέας ἀπὸ σταφύλι, Σταυρούλα Σκαλίδη, ἐκδ. Πόλις (σελ. 133) (κακό)

 

12. Ἡ τέχνη τῆς γραφῆς, ἐκδ. Τόπος (σελ. 274). Συνεντεύξεις γνωστῶν συγγραφέων (Μπόρχες, Χέμινγουεϊ, Ἔλιοτ, Μαρκές, Καπότε κ.ἄ.) σχετικὲς μὲ τὴν τέχνη τους. Ἐξαιρετικὸ βιβλίο, πολὺ διαφωτιστικὸ καὶ χρήσιμο σὲ ὅσους γράφουν. Ξεχώρισα, μεταξὺ ἄλλων, τὴν πνευματώδη συνέντευξη τοῦ Χέμινγουεϊ. Π.χ.: Ερώτηση: Σας είναι εύκολο να μεταπηδάτε από το ένα λογοτεχνικό έργο στο άλλο ή συνεχίζετε μέχρι να τελειώσετε ό,τι αρχίσατε; Ἀπάντηση: Το γεγονός ότι διακόπτω σοβαρή δουλειά για να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις αποδεικνύει ότι είμαι τόσο ανόητος που θα έπρεπε να τιμωρηθώ παραδειγματικά. Θα γίνει κι αυτό. Μην ανησυχείτε. Ἡ συνέντευξη μὲ τὸν Μπόρχες δὲν περιγράφεται. Ἁπλᾶ ἀγγίζει τὸ θεϊκό. Ὁ δὲ Χάρολντ Μπλοὺμ τσακίζει κόκκαλα.

13. Κορίτσι συναντᾶ ἀγόρι, Ἄλι Σμίθ, ἐκδ. Τόπος (σελ. 180) (Ἐνδιαφέρον. Ἀκόμη δὲν ἔχω ἀποφασίσει ἂν μοῦ ἄρεσε ἢ μὲ ἄφησε ἀδιάφορο).

 

14. Ἄγριες νύχτες, Συρὶλ Κολλάρ, ἐκδ. ΠΑΤΑΚΗ (σελ. 256) (Τολμηρὸ βιβλίο ποὺ ἀγγίζει τὴν πορνογραφία. Ὠμὴ γραφή, ἰδιότυπος λυρισμός. Ἀπ' τὰ δυνατὰ βιβλία τῆς χρονιᾶς)

 

15. Τὸ χιόνι τοῦ καλοκαιριοῦ, Νίκος Μάντης, Καστανιώτης (σελ. 376) (μέτριο βιβλίο, ἀλλὰ μιὰ καὶ εἶναι πρωτόλειο θὰ εἶμαι ἐπιεικής: ὁ συγγραφέας ξέρει νὰ χειρίζεται τὸν λόγο καὶ νὰ γράφει στρωτὲς προτάσεις. Ὅταν μάθει νὰ ἐλέγχει τὰ ἐργαλεῖα του – πρᾶγμα ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει σύντομα – πιθανὸν νὰ ἀναδειχθεῖ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλὰ ὑποσχόμενους συγγραφεῖς).

 

16. Ἡ Πανδώρα στὸ Κονγκό, Ἄλμπερτ Σάντσεθ Πινιόλ, Bell, σελ. 424 (ἀριστούργημα. Βιαστεῖτε νὰ τὸ διαβάσετε!)

 

 

[Adicto]

29. Όταν ήμουν έργο τέχνης, Ερικ Εμμάνουελ Σμιτ, εκδ. Οpera, σελ.211

[wordsmith]

29. Όταν ήμουν έργο τέχνης, Ερικ Εμμάνουελ Σμιτ, εκδ. Οpera, σελ.211

 

 

Το έχω διαβάσει κι εγώ. Πώς σου φάνηκε; Έχεις διαβάσει άλλα του ίδιου;

[Adicto]

Μου άρεσε, το βρήκα ανάλαφρο και σπιρτόζικα γραμμένο, παρά τη βαθος των θεμάτων που αγγίζει (συγχρονη τέχνη, χειραγώγηση της μαζας, η σημασια του φαίνεσθαι, ο παραλογισμος της γραφειοκρατείας).

Ακόμα και οι τραβηγμένοι από τα μαλλιά (αλλά απολαυστικοί) χαρακτήρες και οι μπουρλέσκ καταστάσεις εξυπηρετούν το σκοπό τους. Το μόνο (ίσως) ψεγάδι είναι κάποιος διδακτισμός που αχνοφάινεται κάποιες στιγμές.

Δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό του πάντως! Καμμία πρόταση;

Edited May 28, 2010 by Adicto

[wordsmith]

Έχω διαβάσει του ίδιου τα:

 

-Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου, Opera. Συλλογή διηγημάτων, ένα έγινε και ταινία ("Η Οντέτ στ' άστρα"-"Odette Toulemonde"-κάπως έτσι, δεν ξέρω γαλλικά). Τα πιο πολλά μου φαινονται καταπληκτικά, πολύ ενδιαφέροντες και σύγχρονοι χαρακτήρες με τις εμμονές τους και τις αρετές τους. Το μόνο που δεν αξίζει είναι αυτό που δίνει τον τίτλο του βιβλίου. Άααααλλο ένα μελό των Εβραίων και των στρατόπεδων συγκέντρωσης (έχει και εβραϊκές ρίζες ο συγγραφέας). Κάποιος διδακτισμός ίσως του ξεφεύγει κι εδώ, αλλά αξίζει παρ' όλ' αυτά.

 

-Η άλλη εκδοχή, Καστανιώτης. Σε αριθμό σελίδων πρέπει να είναι σχεδόν το διπλό από το "Όταν ήμουν έργο τέχνης", αλλά το συνιστώ με χίλια! Η ζωή του Χίτλερ από τη στιγμή που, στα δεκαεννιά του, απορρίφθηκε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και η άλλη εκδοχή! Δηλαδή, σε αφήγηση παράλληλη με την πρώτη, η ζωή του Χίτλερ όπως θα ήταν αν είχε περάσει στη σχολή αυτή και είχε σπουδάσει ζωγράφος κλπ. ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ!! Πολύ καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέρον. Εδώ δεν έχει τίποτα, νομίζω, τραβηγμένο, όπως αυτά που σε ενόχλησαν στο άλλο. Αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες και καταστάσεις. Μαθαίνεις και διάφορα παράπλευρα για την εποχή εκείνη και τον πόλεμο... Ίσως να δυσκολευτείς να το βρεις, αλλά είναι must!

 

-Αγαπητέ Θεέ, Opera. Ένα παιδάκι που πεθαίνει από καρκίνο. Πολύ προσγειωμένη και επιδέξια διαπραγμάτευση του θέματος ο-θάνατος-είναι-κάτι-που-συμβαίνει-και-μην-τρελαίνεστε, συν κάποια τρυφερότητα και χιούμορ στο ύφος. Αλλά εμένα δε με πολυενδιέφερε το θέμα. Δεν είναι παιδικό, εννοείται. Πάρα πολύ λίγες σελίδες. Αν είναι του γούστου σου κάτι τέτοια...

 

-Το παιδί του Νώε, Opera. Πάλι Εβραίοι αλλά όχι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε ορφανοτροφείο, κάτι τέτοιο. Καλογραμμένο, απλό, συγκινητικό, αλλά... πόοοοσα ακόμα θα γραφτούν για αυτό το θέμα;

 

Συνιστώ θερμά τα δυο πρώτα. Τα άλλα μόνο αν σε ενδιαφέρει το θέμα. Υπόψη ότι κανένα δε φτάνει σε βαθμό τρέλας και "τραβήγματος" το "Όταν ήμουν έργο τέχνης". Κανένα δε θα μπορούσε να θεωρηθεί εφ εκτός από αυτό που διάβασες. Και αυτό με το Χίτλερ, που μπαίνει στην κατηγορία φάντασυ "εναλλακτική ιστορία", "τι θα είχε γίνει αν...". Θέμα γούστου.

[wordsmith]

[

10. Ἡ ἀπορρύθμιση τοῦ κόσμου, Ἀμὶν Μααλούφ, ἐκδ. Ὠκεανίδα (σελ. 372) (ἐξαιρετικὸ δοκίμιο πολιτικῆς-κοινωνιολογίας, ἀρκετὰ εὐανάγνωστο)

 

 

 

 

Αγαπητέ φίλε adinol, από την ας-την-πούμε-γνωριμία μας πριν μια βδομάδα παίρνω το θάρρος να σου επισημάνω το εξής:

Ευανάγνωστο σημαίνει κάτι που κυριολεκτικά διαβάζεται εύκολα. Ένα τυπωμένο κείμενο δε μπορεί να μην είναι ευανάγνωστο, εκτός αν έχει τυπωθεί με καμιά μικροσκοπική ή πολύ περιέργα καλλιγραφική γραμματοσειρά.

Ευκολοδιάβαστο, on the other hand, είναι ένα κείμενο που καταλαβαίνεις εύκολα τι λέει όταν το διαβάζεις, όχι δηλαδή βαρύ, όχι Μπαμπινιώτης αλλά Τέρυ Πράτσετ, αν με πιάνεις. Νομίζω ότι στο παραπάνω κομματάκι ήθελες να πεις "ευκολοδιάβαστο".

Σόρι που κάνω την έξυπνη, αλλά μου φαίνεται λογική αυτή η ταξινόμηση. Μπορεί να κάνω εγώ λάθος, δεν το διάβασα σε κανένα λεξικό αυτό. Αν κάποιος άλλος έχει υπόψη του καμιά τεκμηριωμένη άποψη πάνω στη διαφορά της σημασίας του "ευανάγνωστου" από το ευκολοδιάβαστο", να την ακούσουμε.

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας (σελ 291)

2) Clive Barker - Τα Βιβλία του Αίματος I (σελ 213)

3) Clive Barker - Τα Βιβλία του Αίματος II (σελ 203)

4) Γιώργος Μπαλάνος - Οι Ονειρότοποι της Γης (σελ 312)

5) H. G. Wells - Θαυμαστές Ιστορίες (σελ 332)

6) Jonathan Carroll - Η Φωνή της Σκιάς μας (σελ 181)

7) J. G. Ballard - Η Πλημμύρα (σελ 216)

8) C. L. Moore - Οι Περιπέτειες του Νόρθγουεστ Σμιθ (σελ 274)

9) Stephen King - Το Κινητό (σελ 439)

Χάλια η χρονιά φέτος. Και με μουντιάλ- μουντομπάσκετ εν όψει δεν με βλέπω ούτε καν να τριανταρίζω

[wordsmith]

Αυτό του H.G. Wells, οι "Θαυμαστές Ιστορίες", από ποιον εκδοτικό οίκο έχει βγει; Είναι συλλογή διηγημάτων, έτσι; Γιατί ψάχνω να βρω ένα του συγκεκριμένο, με κάποιον που κατάφερνε μα κινείται τόσο γρήγορα που όλα γύρω του έμοιαζαν παγωμένα. Μήπως είναι σ' αυτή τη συλλογή κανένα τέτοιο;

[Δημήτρης]

Αυτό του H.G. Wells, οι "Θαυμαστές Ιστορίες", από ποιον εκδοτικό οίκο έχει βγει; Είναι συλλογή διηγημάτων, έτσι; Γιατί ψάχνω να βρω ένα του συγκεκριμένο, με κάποιον που κατάφερνε μα κινείται τόσο γρήγορα που όλα γύρω του έμοιαζαν παγωμένα. Μήπως είναι σ' αυτή τη συλλογή κανένα τέτοιο;

 

Από Terra Nova. Έβγαλαν καμιά εικοσαριά βιβλία συνολικά από Λάβκραφτ, Κλαρκ Ας- Τον, Ντέρλεθ, Μπηρς και Σία. Σχεδόν όλα τσέπης και με μαύρο εξώφυλλο. Δεν ξέρω αν βρίσκονται ακόμη. Τώρα για το διήγημα που ρώτησες δεν μου λέει κάτι. Θα πρέπει να ρωτήσεις κανέναν Wellικό εδώ πέρα μέσα. Και ναι, είναι συλλογή διηγημάτων.

Edited May 28, 2010 by Δημήτρης

[Mort13]

10. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch, and the Wardrobe - C.S. Lewis (224)

11. The Tales of Beedle the Bard - J.K. Rowling (124)

[mman]

1. Αντώνης Πάσχος - Πέρα απ' τη Γη των θεών (σ. 518)

2. Gavriel Kay - Τιγκάνα (Τόμος 2ος) (σ. 312)

3. Πέτρος Τσαλπατούρος - Έλος (σ. 94)

4. Μέλος του sff - Ανέκδοτο έργο (σ. 170)

5. Μαρκήσιος Ντε Σαντ - Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ (σ. 226)

6. Joe Haldeman - Forever War (σ. 231)

7. Stephen King - Περί συγγραφής (σ. 157)

[Solonor]

Δεν μας είπατε αν σας άρεσε μάκη

[heiron]

Δεν θελει να σε προσβαλει,Sol...:tongue:

[mman]

Δεν μας είπατε αν σας άρεσε μάκη

 

Όπως θα πρόσεξες από τον αριθμό των σελίδων, διάβασα μόνο το δεύτερο μισό του βιβλίου. Άξιζε τον κόπο. Είχε μέσα πραγματικά χρήσιμα πράγματα, αν και λίγο χύμα, όπως τού 'ρθαν, όχι πραγματικά ταξιμονημένα ή διατεταγμένα με σειρά που να βοηθάει ιδιαίτερα την εκμάθησή / κατανόησή τους.

Το επόμενο ανάγνωσμά μου θα είναι επίσης σχετικό με τη συγγραφή.

[dagoncult]

Ιανουάριος

1)Το σπίτι των πνευμάτων - Ιζαμπέλ Αλιέντε (635)

2)Το πνεύμα του μπουκαλιού - Ρόμπερτ Λιούις Στήβενσον (118)

3)Ο μικρός Νικόλας, Το κόκκινο μπαλόνι και άλλες ανέκδοτες ιστορίες με έγχρωμα σκίτσα - Ρενέ Γκοσινί & Ζαν Ζακ Σενπέ (145)

4)Δαιμονισμένη ταξιαρχία - Γκράχαμ Μάστερτον (262)

5)Άκου ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράιχ (95)

6)Οι περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων - Λιούις Κάρολ (200)

7)Ασμόλ – Δημήτρης Βανέλλης (146)

 

Φεβρουάριος

8)Ιστορίες από παράξενους κόσμους – Ωρόρα Νο1 (313)

9)Ιστορίες μαγείας και τρόμου – Ωρόρα Νο7 (304)

10)Η απόδραση των Βούρλων – Θόδωρος Βασιλόπουλος (102)

11)Η ταβέρνα του Ζολά – Πάνος Κουτρουμπούσης (95)

12)Δρ Τζέκυλ και Κύριος Χάιντ - Ρόμπερτ Λιούις Στήβενσον (156)

 

Μάρτιος

13)1984 – Τζώρτζ Όργουελ (331)

14)Οι εξοχές των νεκρών – Κοσμάς Χαρπαντίδης (126)

 

Απρίλιος

15)Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγγ - Όσκαρ Ουάιλντ (83)

16)Αντικαραγκιόζης – Σπύρος Κοκκίνης (54)

17)Ρασομόν – Ριουνοσουκέ Ακουτάγκαβα (92)

18)Αυρηλία – Ζεράρ Ντε Νερβάλ (113)

19)Η μεταμόρφωση – Φράντς Κάφκα (148)

20)Ξεσκαρτάρισμα – Τζακ Κέτσαμ, Έντουαρντ Λη, Ρίτσαρντ Λέιμον (229)

21)Έντγκαρ Άλαν Πόε – Ποιήματα 1831-1849 (73)

22)Το άρωμα του ονείρου – Τομ Ρόμπινς (404)

23)Νυχτερινή βάρδια – Στήβεν Κίνγκ (447)

 

Μάιος

24)Let the right one in - John Ajvide Lindqvist (519)

25)Το χρώμα της μαγείας - Τέρι Πράτσετ (273)

[tetartos]

1) Πρίγκηπας και φτωχός, Mark Twain, Αλκυών, 2004, 176

2) SFF.GR Ονείρων Σκιές, Συλλογικό, Συμπαντικές Διαδρομές, 2008, 148

3) "Ναι", Μαργαρίτα Καραπάνου, Ωκεανίδα, 1999, 375

4) Dune: Οίκος των Χαρκόννεν, Brian Herbert & Kevin J. Anderson, Anubis, 2002, 688

5) Η νεραϊδοφωνή, Δημήτρης Φιλοκώστας, Αυτοέκδοση, 2009, 58

6) Μπι όπως Μπίρα (B is for Beer), Tom Robbins, Αίολος, 2009, 134

7) Ονειροψιθυριστές, Σάββας Γρηγοριάδης, Λιβάνη, 2008, 278

8) Dune: Οίκος των Κορρίνο (Dune: House Corrino), Brian Herbert & Kevin J. Anderson, Anubis, 2003, 572

9) Ο φύλακας του χρόνου, Κωνσταντίνος Παπαχρήστου, Λιβάνη, 2008, 371

10) Το πράσινο μίλι, The green mile, Stephen King, Bell, 2006, 444

11) Σχέδιο Φράκταλ, Κώστας Χαρίτος, Τρίτων, 2009, 252

12) Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής, Παναγιώτης Κούστας, Τρίτων, 2007, 154

 

Δεν πάμε καλά, δεν πάμε καθόλου καλά...

Edited May 30, 2010 by tetartos

[Adicto]

Έχω διαβάσει του ίδιου τα:

 

-Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου, Opera. Συλλογή διηγημάτων, ένα έγινε και ταινία ("Η Οντέτ στ' άστρα"-"Odette Toulemonde"-κάπως έτσι, δεν ξέρω γαλλικά). Τα πιο πολλά μου φαινονται καταπληκτικά, πολύ ενδιαφέροντες και σύγχρονοι χαρακτήρες με τις εμμονές τους και τις αρετές τους. Το μόνο που δεν αξίζει είναι αυτό που δίνει τον τίτλο του βιβλίου. Άααααλλο ένα μελό των Εβραίων και των στρατόπεδων συγκέντρωσης (έχει και εβραϊκές ρίζες ο συγγραφέας). Κάποιος διδακτισμός ίσως του ξεφεύγει κι εδώ, αλλά αξίζει παρ' όλ' αυτά.

 

-Η άλλη εκδοχή, Καστανιώτης. Σε αριθμό σελίδων πρέπει να είναι σχεδόν το διπλό από το "Όταν ήμουν έργο τέχνης", αλλά το συνιστώ με χίλια! Η ζωή του Χίτλερ από τη στιγμή που, στα δεκαεννιά του, απορρίφθηκε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και η άλλη εκδοχή! Δηλαδή, σε αφήγηση παράλληλη με την πρώτη, η ζωή του Χίτλερ όπως θα ήταν αν είχε περάσει στη σχολή αυτή και είχε σπουδάσει ζωγράφος κλπ. ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ!! Πολύ καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέρον. Εδώ δεν έχει τίποτα, νομίζω, τραβηγμένο, όπως αυτά που σε ενόχλησαν στο άλλο. Αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες και καταστάσεις. Μαθαίνεις και διάφορα παράπλευρα για την εποχή εκείνη και τον πόλεμο... Ίσως να δυσκολευτείς να το βρεις, αλλά είναι must!

 

-Αγαπητέ Θεέ, Opera. Ένα παιδάκι που πεθαίνει από καρκίνο. Πολύ προσγειωμένη και επιδέξια διαπραγμάτευση του θέματος ο-θάνατος-είναι-κάτι-που-συμβαίνει-και-μην-τρελαίνεστε, συν κάποια τρυφερότητα και χιούμορ στο ύφος. Αλλά εμένα δε με πολυενδιέφερε το θέμα. Δεν είναι παιδικό, εννοείται. Πάρα πολύ λίγες σελίδες. Αν είναι του γούστου σου κάτι τέτοια...

 

-Το παιδί του Νώε, Opera. Πάλι Εβραίοι αλλά όχι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε ορφανοτροφείο, κάτι τέτοιο. Καλογραμμένο, απλό, συγκινητικό, αλλά... πόοοοσα ακόμα θα γραφτούν για αυτό το θέμα;

 

Συνιστώ θερμά τα δυο πρώτα. Τα άλλα μόνο αν σε ενδιαφέρει το θέμα. Υπόψη ότι κανένα δε φτάνει σε βαθμό τρέλας και "τραβήγματος" το "Όταν ήμουν έργο τέχνης". Κανένα δε θα μπορούσε να θεωρηθεί εφ εκτός από αυτό που διάβασες. Και αυτό με το Χίτλερ, που μπαίνει στην κατηγορία φάντασυ "εναλλακτική ιστορία", "τι θα είχε γίνει αν...". Θέμα γούστου.

 

 

Η Άλλη Εκδοχή φαίνεται τρομερό βιβλίο! Θα το ψάξω!

 

 

[BladeRunner]

Τελείωσα το "Ο Δρομέας" του Στήβεν Κινγκ. Ένα απο τα ΚΑΛΑ βιβλία του Στήβεν Κινγκ. Με ένα θέμα που εμένα με συναρπάζει, αλλά και με προβληματίζει.

-Μάιος

44. Μαρκ Λέινερ, "Κι εσύ, μωρό μου", εκδόσεις Aquarius, 1995, σελ. 213

45. Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, "Ο σκύλος των Μπάσκερβιλ", εκδόσεις Νάρκισσος, 2004, σελ. 255

46. Οδυσσέας Ανδρούτσος, "Ψευδή σημεία επαφής", εκδόσεις Αμόνι, 2005, σελ. 158

47. Στήβεν Κινγκ, "Ο Δρομέας", εκδόσεις Κέδρος, 1997, σελ. 300

[Tiessa]

Μάιος

18. Διαδρομές, Μανώλη Φουρτούνη (σελ. 151)

19. Η Προδοσία οδηγεί στον Παράδεισο, Βασιλική Πιτούλη (σελ. 540)

20. Πάψε να μου λες πως είμαι όμορφη, Καίτη Καγκαράκη (σελ. 150)

 

Υ.Γ. Μόνο τρία το Μάιο. Κανένα από τα τρία δεν ήταν του φανταστικού κι έτσι ο ρυθμός έπεσε σημαντικά.