Electroscribe Posted April 6, 2010 Share Posted April 6, 2010 Διάβασα και το δεύτερο κεφάλαιο και νομίζω πως παρά κάποιες αδυναμίες ρέει καλύτερα στην ανάγνωση. Όπως σε όλους, η γραφή στρώνει όσο τη χρησιμοποιούμε κι απομακρυνόμαστε από την αφετηρία της πρώτης γραμμής. Και τα κοφτά κομμάτια με τις εναλλεγές οπτικής γωνίας βοηθυάνε πολύ. Πιο συγκεκριμένα σχόλια στο αρχείο. Επίσης, συνεχίζοντας να μη γνωριζω το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, μου δόθηκε η εντύπωση πως η σημαντικότερη επιλογή σε κάθε κείμενό του είναι η φύση των πρωταγωνιστών: ο ένας εκ των δυο εραστών θα είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό από άνθρωπος, αλλά ο άλλος; Άνθρωπος ή κάτι άλλο κι αυτός; Νομίζω πως ανάλογα με την προσέγγιση που θα επιλέξει ο συγγραφέας, θα χάσει κάποιους αναγνώστες, λόγω ιδιοσυγκρασίας, χωρίς καμιά εκδοχή να είναι σωστή ή λάθος. Απλά ανοίγονται διαφορετικές αφηγηματικές δυνατότητες. Κεφάλαιο 2ο.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kelley Posted April 8, 2010 Author Share Posted April 8, 2010 Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες στην ιστορία και για τα σχόλια σου. Θα κοιτάξω το αρχείο απόψε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Γενικά: Μια ενδιαφέρουσα ιστορία που με ιντριγκάρει να διαβάσω παρακάτω. Αλήθεια με ιντριγκάρει και δεν είμαι καν φαν του είδους! Μου άρεσε: Το ότι δε χάνεις τη σειρά των γεγονότων. Ακολουθείς την οπτική γωνία του ήρωά σου μέσα από κάθε σωστά τοποθετημένη αντίδρασή του στο περιβάλλον. Ειδικά με τη σκηνή όπου ο Άρβιν καθρεφτίζεται στα βαγόνια, εκεί με έπεισες ότι ξέρεις να ακολουθείς τους ήρωές σου, να μπαίνεις στα παπούτσια τους, που λένε κι οι Άγγλοι, κυριολεκτικά! Εύγε, δεσποινίς μου. Δε μου άρεσε: Γενικά έχεις μικρά προβληματάκια τεχνικής φύσης. Πχ., γράφεις αριθμούς, πράγμα που γενικά είναι τζιζ στη λογοτεχνία. Όχι 5η συνάντηση, αλλά πέμπτη συνάντηση, όχι 23 χρόνια, αλλά εικοσιτρία χρόνια. Για τη γραμματική και τα ορθογραφικά με κάλυψες, οπότε δε θα πω τίποτε. Πάντως ο κύριος ρόλος ενός επιμελητή στα ελληνικά εκδοτικά δρώμενα είναι εκείνος του διορθωτή ορθογραφικών-γραμματικών λαθών, οπότε δεν έχεις να ανησυχείς και για αυτό Ένα άλλο θέμα είναι το μέγεθος των παραγράφων σου. Κάποιες είναι υπερβολικά μεγάλες, που με κούραζαν να τις διαβάσω, ειδικά εφόσον έχει μια κάποια δράση. Ειδικότερα: Καταρχήν δεν ξέρω αν είναι ακριβώς αυτά τα συμπτώματα μιας καρδιακής προσβολής (για την ακρίβεια ξέρω ότι πρώτα σε πονάει η πλάτη και μετά το στήθος. Οι περισσότεροι φέρνουν το χέρι στο στήθος γιατί δε φτάνουν να το ακουμπήσουν στην πλάτη τους. Αλλά εκεί σταματούν οι γνώσεις μου). Αλλά δεν είμαι και σίγουρη ότι πείστηκα, διαβάζοντας το πρώτο μισό του πρώτου κεφαλαίου. Πιο πολύ αναρωτήθηκα αν μέσα στον πανικό της η Στεφανία πίστεψε ότι έπαθε καρδιακή προσβολή, εξαιτίας του φόβου της δηλαδή. Έπειτα υπάρχει μια και μόνη (πιστεύω) ασυνέχεια στην πλοκή σου. Ένα λάθος σαν κι αυτά των κινηματογραφικών ταινιών. Στην αφήγηση του Άρβιν, ο σταθμός αδειάζει από κόσμο σχεδόν εντελώς, όταν βλέπει την Στεφανία στο πάτωμα. Στην αφήγηση της Στεφανίας, είναι περικυκλωμένη από κόσμο, όταν σηκώνεται και πέφτει πάνω στον Άρβιν. Κράτα το ένα από τα δύο (η γνώμη μου: την αφήγηση της Στεφανίας, είναι πολύ πιο καλή για να κατανοήσει κανείς το χαρακτήρα της και επιπλέον είναι και πολύ δυνατή σκηνή. Συν το ότι μπορείς να βάλεις τον Άρβιν να αναγνωρίζει τη μυρωδιά της ακόμη και μέσα στη δυσωδία των υπολοίπων, δεν έχει ανάγκη από καθαρό αέρα για να την οσμιστεί). Και, εντάξει, βρίσε με αν θες το αξίζω, αλλά μόνο ακριβά αρώματα στο μετρό; Κανένα φτηνό; Ποιες κυρίες που σπαταλούν λεφτά σε ακριβά αρώματα θα έπαιρναν ποτέ το μετρό; Δε λέω κι εγώ ταξιδεύω με μετρό κι εγώ επίσης φοράω ακριβό άρωμα, αλλά στοίχημα ότι δίπλα μου υπάρχει και το φοιτηταριό που φοράει BU... Κι αυτό θα τον ενοχλούσε ακόμη περισσότερο τον Άρβιν. Περιμένω τη συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kelley Posted April 14, 2010 Author Share Posted April 14, 2010 Ευθυμία σ’ ευχαριστώ για τα σχόλια σου και το χρόνο που αφιέρωσες στα δυο κεφάλαια. Όσα επισήμανες με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. Για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ περισσότερες οι ασάφειες και τα λάθη από αυτά που επισήμανες, (όπως ότι η Στεφανία φοράει γυαλιά ηλίου μέσα στο Μετρο! Έλεος δηλαδή!) γι’ αυτό το λόγο το πρώτο και δεύτερο κεφάλαιο είναι ήδη σε φάση rewrite. Το περίεργο είναι ότι εσύ εντόπισες και άλλες νοηματικές ασάφειες, που ξέφυγαν σε άλλους. Το πρώτο κεφάλαιο δεν ξεπερνά τις 500 λέξεις και είναι τόσα πολλά τα προβλήματα του που το μόνο που θέλω να κάνω είναι να το τυπώσω και να το κάνω κομφετί! Όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει καλός λόγος που δεν ανέβασα τα υπόλοιπα κεφάλαια της ιστορίας. Πάντως, οφείλω να παραδεχτώ πως η δικιά σου κριτική ήταν η πιο ήπια και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό. Έχει αρχίσει να πρήζετε το μάγουλό μου από τα πολλά «χαστούκια». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Το πιο μεγάλο λάθος που μπορείς να κάνεις γράφωντας είναι να απογοητευτείς! Τι κουβέντες είναι αυτές, πιπέρι θα σου βάλω στο στόμα... Δε νομίζω να είπε κανείς τη φράση "περιμένω με αγωνία τη συνέχεια" σε αυτό τουλάχιστον το τόπικ, χωρίς να την εννοεί. Έχεις μια ωραία ιδέα, την υπηρετείς με αγάπη κι αυτό φαίνεται, παρά τα όσο λες ότι θες να σε κάνουν τη σκύσεις. Αν μη τι άλλο Το ότι βρέθηκαν λάθη, αυτό σημαίνει μόνο ότι έχεις πολύ απαιτητικούς αναγνώστες. Κι αν θες και τη γνώμη μου ότι έχεις και αρκετούς και διαφορετικούς αναγνώστες. Δες πόσες άλλες ιστορίες έχουν μέινει μόνο με δυο σχόλια στη Βιβλιοθήκη μας. Μην απογοητεύεσαι, καλέ, σου λέω. Να θυμώσεις ναι, να πέσεις πάνω του με τα μούτρα και να μας κάνεις φανατικούς σου θαυμαστές ναι, αλλά να απογοητεύεσαι; Όχι βέβαια! Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα κι ο Τόλκιν έγραφε το Σιλμαρίλιον 40 χρόνια. Και κάτι ακόμη. Είναι το λογικότερο όλων, το πρώτο κεφάλαιο, που είναι και το πιο δύσκολο απ' όλα, να είναι κάπως άτεχνο στην αρχή. Εγώ προσωπικά γράφω, γράφω, γράφω, γράφω (μπούρδες σε μεγάλο ποσοστό) και μετά όταν όλη η ιστορία έχει τελειώσει κι έχω κάπως βγει από το τρανς, την ξανακοιτάω για να τη διορθώσω. Έτσι, αν μου προκύψει κάποια έκτακτη ιδέα στο τέλος, να καταφέρω να τη "ζουλήξω" από την αρχή, ώστε να είναι το κείμενο ομοιόμορφο. Συν το ότι πλέον τη βλέπεις με πιο ώριμο μάτι και καταφέρνεις να ξεχωρίσεις τις αδυναμίες που πάνω στον ενθουσιασμό της έμπνευσης δε μπορείς να δεις καθαρά. Και μεταξύ μας, ακόμη κι ο Σεφέρης είχε πει ότι όσο κάτι βρίσκεται στο συρτάρι του (κι όχι τυπωμένο προς έκδοση) πάντα ξαναγυρίζει και το διορθώνει. Οι διορθώσεις δε σταματούν ποτέ. Πο-τέ. Ποτέ. ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ. Και τώρα, γράφε! Χρμφ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Kelley όντως δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις τόσο απογοητευμένη. Να προσθέσω μάλιστα ότι πρέπει να δεις πολύ θετικά το γεγονός ότι οι παρατηρήσεις μας είναι συγκεκριμένες και μάλιστα σε λεπτομέρειες. Δηλαδή δεν λέμε γενικά ότι το γραπτό σου πάσχει ή τίποτα τέτοιο. Απλώς θέλουμε να σε βοηθήσουμε να το κάνεις ακόμα καλύτερο!! Θα βοηθούσε ίσως να αντικαταστήσεις τα παλιά κείμενα με τα διορθωμένα στο αρχικό σου post. (ή εστω σε καινούριο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Στα έλεγα για το ανέβασμα της συνέχειας, αλλά εσύ το είχες πάρει στράβα! Είδες που είχα δίκιο; Κοίτα πόσος κόσμος περιμένει την συνέχεια! Ασε δε για τα σχόλια που λαμβάνεις και έφτασαν τις δύο σελίδες. Πόσο θα ήθελα να είναι και τα δικά μου γραπτά τόσο ενεργά σε συμμετοχές! Εγώ δεν σου λέω να στρωθείς και να γράψεις (γιατί ξέρω οτι ακολουθούν πολλά -πολλά κεφάλαια ήδη γραμμένα) αλλά να κάτσεις να τα διορθώσεις και να τα ποστάρεις εδώ για γνώμες. Άντε ντε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kelley Posted April 14, 2010 Author Share Posted April 14, 2010 Διαβάζω τα τελευταία ποστ σας και δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Θα πω λοιπόν πράγματα που πιστεύω πως θα καταλάβετε όλοι σας. Αρχικά, η υποστήριξη. Και μόνο που διαβάζω το «μην απογοητεύεσαι» μου φτάνει να το πιστέψω και να νιώσω καλύτερα. Οπότε, ένα μεγάλο ευχαριστώ εδώ. Πραγματικό ευχαριστώ και όχι τυπικό. Πιστεύω ότι όλοι σας ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να έχεις έστω και έναν υποστηρικτή, όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι που δεν έχεις ούτε καν φανταστεί πως μπορείς να το κάνεις. Εγώ ανακαλύπτω τελικά πως έχω περισσότερους και με ξαφνιάζει ευχάριστα. Ακόμη και αυτοί που μου τράβηξαν το αυτί μέχρι που ξεκόλλησε από το κεφάλι μου (και ξέρουν ποιοι είναι), ακόμη και αυτοί υποστηρικτές είναι. Πιστεύω επίσης πως, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι ξέρετε πως είναι να χάνεις τον ύπνο σου για μια ιστορία που τριγυρνά για μήνες στο μυαλό σου. Θέλεις να πεταχτείς από το κρεβάτι και να γράφεις για μέρες. Χάνεις τον ύπνο σου λοιπόν, όταν συλλάβεις την ιδέα, τον ξαναχάνεις για να κάνεις την ιδέα λέξεις και μετά τον χάνεις μια και καλή, όταν διαβάσεις τις κριτικές. Επειδή όμως αυτό το κομμάτι του φόρουμ είναι για τελειωμένα έργα και όχι για ασκήσεις δημιουργικής γραφής, έχω πολύ δουλειά μπροστά μου μέχρι να ξανανεβάσω κεφάλαιο εδώ. Ελπίζω να τα καταφέρω. Τα σχόλια σας πάντως θα είναι και ο οδηγός μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Θα πάθαινα κράμπα στα δάχτυλα αν πληκτρολογούσα τους τίτλους και μόνο των ιστοριών της βιβλιοθήκης που έχουν μείνει χωρίς να ολοκληρωθούν... Μαζί και πολλά δικά μου σαφώς! Σε κάθε περίπτωση πάντως η επιλογή είναι δική σου. Μην το αφήσεις όμως, αξίζει και τον κόπο σου και το χαμένο σου αυτί...! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted April 14, 2010 Share Posted April 14, 2010 Και ο van gogh με ένα αυτί ζωγράφιζε αργότερα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.