Βιβλία που Αφήσατε στη Μέση

[wordsmith]

Εγώ πρόσφατα μόνο άρχισα να αφήνω βιβλία στη μέση και είναι λόγω απαίσιας μετάφρασης. Άφησα τον "Υπεράνθρωπο" του Άλφρεντ Μπέστερ. Αλλά, εφόσον το είχα προχωρήσει αρκετά, το μετράω σαν διαβασμένο. Το πήρα, πάντως και στα αγγλικά. Επίσης για τον ίδιο λόγο αγκομαχώ διαβάζοντας το "Πώς να γράψετε ένα πραγματικά καλό μυθιστόρημα" του Τζ. Φρέι/Φράι (δε θυμάμαι ποιο απ' τα δύο).

 

 

δίνει συμβουλές;

 

έγω άφησα πριν κάμποσο καιρό στην μέαση ¨Το Σμήνος" του Σέστινγκ. Ήτανε πολύ καλό βιβλίο και το έφτασα μέχρι την σελ 600 όμως ΄το βιβλίο έχει 1021 σελ. ΄Και παρόλο που σε κάποια σημεία δεν θες να το αφήσεις, σε άλλα σε κουράζει αφάνταστα με τις επιστικομικές περιγραφές.

 

Ναι, από περιεχόμενο είναι πολύ καλό και πρακτικό. Μου το σύστησε και ο Solonor (γι'αυτό γκρινιάζει από πάνω). Πάντως τα καλύτερα βιβλία δημιουργικής γραφής που έχω διαβάσει είναι τα How to write science fiction and fantasy και Characters and viewpoint του Orson Scott Card. Πολύ πρακτικές συμβουλές και ευκολοδιάβαστα. Κάθε φορά που τα ξανάπιανα για να τα συνεχίσω, τα άφηνα ενθουσιασμένη, "τι έγραψε πάλι ο άνθρωπος!". Μόνο που δεν υπάρχουν στα ελληνικά. Θα τα τολμήσεις στα αγγλικά; Εγώ τα πήρα από το amazon, είναι αρκετά φτηνα. Ίσως πιο φτηνά να τα έχει το www.abebooks.co.uk Στα ελληνικά και από Ελληνίδα συγγραφέα υπάρχει το "Δημιουργική γραφή για μελλοντικους ομότεχνους" της Πόλυς Μηλιώρη, από τον Ψυχογιό. Δεν το συνιστώ με χίλια, δεν είναι και τόσο πρακτικό, αλλά τρώγεται.

[Tattoman]

Δεν αντέχω τον Κοέλιο. Με καμία δύναμη και Παναγία. Ξεκίνησα τον Αλχημιστή και τον άφησα στις 30 σελίδες.

 

Έλα ρε ο αλχημιστής ήταν από τα ποιό εύκολα σε ανάνγωση βιβλία...μετά τον μάγο στην πόλη αρχίζει το καλό.Θα μου πεις γούστα, και θα συμφωνήσω.Με αρέσουν κάτι τέτοια εσωτερικοπερίεργα.Ειδικά το τέλος του Αλχημιστή ήταν όλα τα λεφτά.Να χει γίνει η τρίχα κάγκελο λέμε

ΒΙβλία που έχω παρατήσει?Χμμμμμ Κάτι ψιλομούφες που δεν μου άρεσε από την αρχή το βιβλίο.Την θεία κομωδία επειδή είναι πολύ βαρύ για μένα(την κόλαση διάβασα) και το Μια άλλη ματιά στον στάλιν επειδή στης τελευταίες 50 σελίδες είχα βαρεθεί να ακούω της ποιό αίσχατες συνωμοσίες των τροτσκιστών/αμερικάνων για να ρίξουν τον στάλιν και λιπά.Πάντως έχω να λέω ο Λούντο Μάρτενς με έκανε κουμούνι

 

 

παιδιά, ο Αλχημιστής είναι από τα πιο ξεκούραστα και ελαφριά βιβλία. Εγώ τον τελείωσα σε δύο μέρες. Από Κοέλο έχω διαβάσει και το ημερολόγιο ενός μάγου, επίσης πολύ καλό. Εγώ άφησα "Το Σιλμαρίλλιον". Πραγματικά μην το πάρετε... Επίσεις άφησα το "Ατέλειωτες ιστορίες". Επηδή από τις πολλές σημειώσεις δεν υπήρχε πλοκή και το σκυλοβαρέθηκα.

 

Εγώ πρόσφατα μόνο άρχισα να αφήνω βιβλία στη μέση και είναι λόγω απαίσιας μετάφρασης. Άφησα τον "Υπεράνθρωπο" του Άλφρεντ Μπέστερ. Αλλά, εφόσον το είχα προχωρήσει αρκετά, το μετράω σαν διαβασμένο. Το πήρα, πάντως και στα αγγλικά. Επίσης για τον ίδιο λόγο αγκομαχώ διαβάζοντας το "Πώς να γράψετε ένα πραγματικά καλό μυθιστόρημα" του Τζ. Φρέι/Φράι (δε θυμάμαι ποιο απ' τα δύο).

 

 

δίνει συμβουλές;

 

έγω άφησα πριν κάμποσο καιρό στην μέαση ¨Το Σμήνος" του Σέστινγκ. Ήτανε πολύ καλό βιβλίο και το έφτασα μέχρι την σελ 600 όμως ΄το βιβλίο έχει 1021 σελ. ΄Και παρόλο που σε κάποια σημεία δεν θες να το αφήσεις, σε άλλα σε κουράζει αφάνταστα με τις επιστικομικές περιγραφές.

 

Ναι, από περιεχόμενο είναι πολύ καλό και πρακτικό. Μου το σύστησε και ο Solonor (γι'αυτό γκρινιάζει από πάνω). Πάντως τα καλύτερα βιβλία δημιουργικής γραφής που έχω διαβάσει είναι τα How to write science fiction and fantasy και Characters and viewpoint του Orson Scott Card. Πολύ πρακτικές συμβουλές και ευκολοδιάβαστα. Κάθε φορά που τα ξανάπιανα για να τα συνεχίσω, τα άφηνα ενθουσιασμένη, "τι έγραψε πάλι ο άνθρωπος!". Μόνο που δεν υπάρχουν στα ελληνικά. Θα τα τολμήσεις στα αγγλικά; Εγώ τα πήρα από το amazon, είναι αρκετά φτηνα. Ίσως πιο φτηνά να τα έχει το www.abebooks.co.uk Στα ελληνικά και από Ελληνίδα συγγραφέα υπάρχει το "Δημιουργική γραφή για μελλοντικους ομότεχνους" της Πόλυς Μηλιώρη, από τον Ψυχογιό. Δεν το συνιστώ με χίλια, δεν είναι και τόσο πρακτικό, αλλά τρώγεται.

 

 

Μπα, στα αγγλικά δεν το ρισκάρω, τώρα ετοιμάζομαι για προφίσενσι. Ευχαριστώ πάντως...

[wordsmith]

 

Remaining Unread: The Top Ten Reasons We Don’t Get to Certain Books

by Beth Carswell

Some co-workers and I were recently at the lunch table talking about (you guessed it) books. The subject turned specifically to lamentations over the books sitting on our shelves unread, collecting dust, while we grow quietly old.

 

This is a phenomenon I know all too well. So what happens? Why do some books languish unopened in my collection, while fresh young faces shoot to the top of my stack, given precious priority placement at my bedside? I think there are numerous reasons some books take us ages - or forever - to read. Here are my top 10.

 

 

1. It's a book I feel like I should read. Naomi Klein's No Logo, Al Gore's An Inconvenient Truth, and Camille Paglia's Sexual Personae all discuss crucial, undeniably vital issues, from manipulation in marketing and capitalism, to the crisis of climate change and its increasingly clear reality, to the age-old nature versus nurture debate in sexuality and gender roles, and its effect on participation in the arts, the workplace and more.

 

But I only know this from reading jacket-blurbs and reviews. These are the books I buy with the best intentions and a healthy dose of guilt, feeling I should educate myself enough to at worst appear socially conscious (perhaps brilliant) at a dinner party, and at best, save the world. But in reality, I've finished university, I work hard all day, and sometimes, when I read for pleasure, I want it to be just that - pleasant. It's a shame I find it difficult to make myself pick up the more serious, non-fiction books - sometimes, as in the case of We Wish to Inform You That Tomorrow We Will Be Killed With Our Families: Stories from Rwanda, these can be the most fascinating and rewarding books (if grim and devastating) and go a long way toward understanding people and the world around us.

 

2. It's part of a series, and I haven't read the earlier ones, yet. Numerous times I've come across a good deal on book two or three in a trilogy or series, and gone “ooh! I've been meaning to read this!” and picked it up….only to never get around to procuring the first instalment(s).

 

3. Everyone I know is recommending it. I know my taste pretty well by now, and I should trust my instincts. Despite its enormous, unstoppable, bestseller status, I know I would loathe Marley & Me, for instance. But every now and then, all the praise and adulation and recommendations get to me, and I buy something against my better judgment. These remain largely unread. I wish I could say the same for The Pilot's Wife, which stole four hours or so of my life, and made me temporarily more stupid. I refuse to link to it. You can thank me later.

 

4. It's intimidatingly enormous.

One day, I will read Tolstoy's War & Peace, David Foster Wallace's Infinite Jest, and Vikram Seth's A Suitable Boy. One day. But I've barely recovered from reading Shantaram (excellent, but mammoth), and that's been a couple of years now. It's just such a commitment to read a giant book. 5. It's a classic.

I feel like I should read everything ever written by Charles Dickens, Mark Twain, D.H. Lawrence, Jane Austen, Victor Hugo…I feel like I should forgo all chocolate and alcohol in favour of vegetables, too. And floss more. Constant flossing. I should be flossing right now. Things rarely work out that exact way. If I have any feelings of “should” about a book, it usually sinks toward the bottom of the pile (see #1).

 

6. My reading stacks get wildly out of control.

Between book sales, gifts, and my entirely revolting lack of self-control, it's amazing how many books I always have on my "to read" pile. Don't get me wrong - this feels like complaining that too many men are in love with me, or this diamond necklace is too heavy for my neck. Nevertheless, it's a contributing factor to some of the volumes lying seemingly forgotten on my bookcases.

 

7. The siren call of the bargain bin.

When we're standing right there, and a book costs 5p, and it has a UKRAINIAN SPY with an OMINOUS MOUSTACHE, and a TORRID LOVE RHOMBUS and a SUSPICIOUS DASCHUND in it, it's difficult to not grab it on the spot - after all, it's cheaper than a fancy coffee. And oh man - suspicious daschund. Good times guaranteed. Even the covers tempt me. A woman in a silver leotard, draped unconscious in the arms of a swarthy astronaut, while the rings of Saturn loom behind? How can it NOT be good? And such a steal! But when you do this a lot - and Lord, I do this a lot - it's amazing how quickly they build up, and sit there, judging you, accusing you, when you walk down the hall.

 

8. The author wrote something else we like.

There have been so many times I've brought a book home - despite thinking it sounds mundane or otherwise not up-my-alley, because I adored another book written by the same person. The obvious example for me would be Truth and Beauty by Ann Patchett. I really loved both Bel Canto and The Magician's Assistant, so picked up Truth and Beauty despite it sounding like something I wouldn't like (it's a departure from her fiction - an account of a friendship, and pretty preachy and heartwarming). And I didn't like it - or the first part of it, anyway - and I've never picked it back up.

 

9. It's a textbook or an assignment

Nothing takes the fun, joy or pleasure out of reading like being told we have to. I procrastinated on virtually every reading assignment given me in university (except, perhaps, my literature classes), then would come home, pick up whatever book I was reading by choice, and devour it.

 

10. We have a friend/crush who works at the bookshop, or in my case…

I work at one of the world's largest and most wonderful book websites on Earth. My job includes researching and writing about books for large chunks of each and every day. Many of those books I suddenly realise I need to read and own immediately if not sooner. Between gorgeous antiquarian collectibles with cherry blossoms on the cover, twisty-turny mystery books and more, it's a bit shocking how many I've ordered as a direct result of work-related book exposure. ...I wonder if I can claim that as a business expense?

 

Regardless of the whys and what fors, our lunch table conversation reassured me that I'm by no means unusual in my unread-book shame. We all have a few books in the closet - behind the skeletons. Here are some of the books the staff of AbeBooks (names withheld to protect the guilty) haven't been able to get through.

 

 

 

 

Από το abebooks.co.uk Τα βιβλία που λέει (η συνέχεια και το τέλος του άρθρου, δηλαδή) υπάρχουν εδώ.

 

 

 

[Cat Sidhe]

Eγώ ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω την Νανά του Εμίλ Ζολά.

Ενώ η προβληματική , πάνω στην οποία κινείται το έργο με αφορά, είναι από τα πιο κλασσικά έργα και δύσκολα μπορείς να βρεις κατι αρνητικό, η πλοκή ήταν τόσο αργή και για τα δεδομενα της εποχης μας το θεμα ήταν τοσο γνωστο (στην εποχη του πρεπει να προκαλεσε θυελλα αντιδρασεων) που ποτε δεν μπορεσα να το ολοκληρωσω.

 

Επεισης (στα δικά μας), ενα βιβλίο που προσπαθησα να διαβασω και δεν μπορεσα να διαβασω παρά τους γρηγορους ρυθμους του ήταν το "Ποτε Ξανα" του William Hjortsberg.

H πλοκή μου είχε φανει τοοσο περιπλοκη και αλλοκοτη, που σε καθε σελιδα αναρωτιωμουν μηπως ο συγγραφεας το εκανε επιτηδες και αυτο το "Η τεχνη για την Τεχνη" ειναι οτι με εκνευριζει περισσοτερο σε ενα εργο.

Επιπλεον, κατα τη γνωμη μου, ήταν ενα "ανακατωμα" γοτθικου μυστηριου κι ενος "Who is who της εποχής της τζαζ"

 

Tελος, όπως είπαν και καποιοι ακομα, δεν μπορω με τιποτα τον Paolo Coelho. Jeez, ειναι οτι πιο μιζερο, μοιρολατρικο και κλισέ έχω προσπαθήσει να διαβασω ποτέ.

Περα του φαινομενικα ελκυστικου περιεχομενου του, με την απαραιτητη φαμφαρολογια και μεγαλοστομια που οχλοποιει το αναγνωστικο κοινο, αυτό που διεκρινα εγω συντομα είναι μια πελωρια φουσκα.

Μολαταυτα το "11 Λεπτα" μπορώ να πω ότι με συγκίνησε αρκετά.

[Lady Nina]

Παλιότερα, δε συνήθιζα να αφήνω βιβλία στη μέση. Πλέον τα αφήνω όλο και περισσότερο -τα πιο πολλά με την πρόθεση να τα ξαναπιάσω κάποια στιγμή αργότερα, ενώ άλλα αναβάλλοντάς τα επ'άπειρον...

 

Δύο από τα βιβλία που έχω αναβάλει επ'άπειρον είναι το "Σιλμαρίλλιον" του Τόλκιν, που ήδη αναφέρθηκε προηγουμένως, καθώς και ένα που ονομάζεται "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ". Ειδικά για το τελευταίο, έχω να πω πως μολονότι το οπισθόφυλλο με προϊδέαζε για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, τι κι αν προσπάθησα δις και τρις να το διαβάσω, δεν τα κατάφερα. Σε καμία από τις περιπτώσεις δεν κατάφερα να διαβάσω πάνω από 50 σελίδες -και πολλές λέω, νομίζω... Όσον αφορά το "Σιλμαρίλλιον", κι αυτό δυο με τρεις φορές πρέπει να αποπειράθηκα να το ξεκινήσω, όμως το άφησα προτού σταματήσει την αρχική αφήγηση για τους αγγέλους που έπλαθαν μουσική -ή κάτι τέτοιο.

 

Αυτά δε, είναι μόνο δύο από αυτά που έχω παρατήσει. Ανασταλτικός παράγοντας για μένα είναι συνήθως η απουσία πλοκής, το να πλατιάζει πολύ με περιγραφές ο άλλος, το να βρίσκω κάτι που γράφει πολύ αλλόκοτο ή να μη μου αρέσει το κλίμα του, καθώς και η γλώσσα -έχω ξεκινήσει βιβλία στα αγγλικά και τα γερμανικά, μα τα έχω παρατήσει, διότι είχα βαρεθεί να είμαι με ένα λεξικό από δίπλα. Ένα από αυτά που έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να διαβάσω στα αγγλικά, μα δεν το προχώρησα, είναι το "Pride and Prejudice". Θα τα διαβάσω, όμως, κάποια στιγμή! Πού θα μου πάει;

 

 

[Anwrimos23]

Επειδη δεν εχω πολλα λεφτα για βιβλια και τεραστια πατατα να μου βγει( ενα βιβλιο) θα κανω τα αδυνατα,δυνατα για να το διαβασω μεχρι τελους κ μετα για τις επομενες μερες θα βριζω τον εαυτο μου και θα καταριεμαι τον συγγραφεα ή αυτον που μου το προτεινε...

Σε μικροτερη ηλικια(γυμνασιο) ομως ,ειχα παρατησει τον "Τροπικο του Καρκινου",γιατι μου ειχε φανει πορνογραφικο κ στο πρωτο ετος ,αφου ξεθαψα ενα παλιο βιβλιο της μανας μου "τα μηχανακια"(Κουμανταρεας), θυμαμαι απο ενα σημειο και μετα πηδαγα σελιδες, ωσπου να φτασω στο τελος.Για να δω οτι αυτοκτονησε ο κεντρικος χαρακτηρας...

Επισης,διαβαζοντας "Τα βουνα της τρελας"(Κακτος),μπηκα σε μεγαλο πειρασμο να το παρατησω στην μεση και σκεφτομουν τροπους για να παρω τα λεφτα μου πισω...Να το επιστρεψω κ να πω πχ οτι ειναι κακεκτυπο ή κατι τετοιο.Τελικα το τελειωσα με τα χιλια ζορια.Τρομερα κουραστικη η περιγραφη των βουνων,του οριζοντα,του ουρανου,της πετρας,του παγου,του χαλικιου,του χωματος.........Ουφφ!

Τελος πριν 2 μερες πηγα να αρχισω το "Στη φωλια του Λευκου Φιδιου" (Μπραμ Στοκερ) και ανεβαλα την αναγνωση του τουλαχιστον μεχρι τον Ιουλιο ,που θα εχω τελειωσει με εξεταστικη και τα νευρα μου δε θα ναι ζαρτιερες...λολ

Γενικα,οσο παλιοτερος ο συγγραφεας,αυξανονται οι πιθανοτητες να με κουρασει ο τροπος γραφης ή η παρωχημενη θεματολογια.(Ειδικα στα τρομου)

Edited May 6, 2011 by Anwrimos23

[Alucard]

Και εγώ ανήκω στην πολυπληθή κατηγορία των 'το ξεκίνησα, θα το τελειώσω'. Βέβαια, ως γνωστών, ο κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Το μοναδικό μου ατόπημα είναι το Vampire Lestat της Rice. Μετά από πολλές σελίδες με περιγραφές για το πως βλέπει ο βρυκόλακας, πόσα χρώματα βλέπει ο βρυκόλακας, πόσες @#$τρίχες βλέπει να σαλέυουν στο πιο απειροελάχιστο αεράκι, ε...άνθρωπος είμαι. Σελιδοδείκτης στην σελίδα (γιατί και εγώ λέω πως κάποια στιγμή θα το τελειώσω, όπως λέει και η Naroualis) και πάμε για άλλα.

 

Υ.Γ. Το Silmarillion κατάφερα και το διάβασα με την πρώτη! Ήρωας!

[KELAINO]

Κι εγώ στους ψυχαναγκαστικούς.

 

Ένα από τα ελάχιστα που έχω αφήσει στη μέση, είναι "Το Μυστικό του Βασιλείου" του Μίκα Βάλταρι. Πωπω, κόντεψα να ψοφήσω από βαρεμάρα.

[Naroualis]

Καλέ, θυμήθηκα ακόμα ένα βιβλίο που δεν τελείωσα ποτέ! Με τη διαφορά ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να το τελειώσω ποτέ, έτσι για σπάσιμο στον σπαζαrxida. Το δεύτερο βιβλίο του Σαραντινού Ψηφιδωτού του Κέι. Ξεμασχαλιάστηκαν τα σαγόνια μου από το χασμουρητό στις πρώτες 100 σελίδες, σε σημείο που ούτε και μ' ενδιαφέρει τι απογίνανε εκείνοι οι δόλοι οι ήρωές του.

 

 

[Raven]

Εγώ πριν από δύο-τρία χρόνια είχα παρατήσει στη μέση (ή μάλλον στο τέλος) το "Ο Άρχοντας των Γρίφων". Ήταν ένα τούβλο 500 σελίδες (το οποίο τώρα δε μου φαίνεται τίποτα αλλά τότε το είχα βρει τεράστιο) και το παράτησα στις τελευταίες 50. Στην αρχή ήταν ενδιαφέρον και ήθελα να μάθω τι γίνεται στο τέλος αλλά δεν άντεξα να το τελειώσω. Το βαριόμουν και το διάβαζα με διαλλείματα μηνών (μέσα στα οποία διάβαζα άλλα εντελώς άσχετα). Στο τέλος δεν κατάλαβαινα καν τι έλεγε και το βαριόμουν ελεεινά.

[heiron]

Σε καταλαβαινω απολυτα.Κι εγω δεν την παλεψα με αυτο το βιβλιο κι απλα ξεπετουσα στα γρηγορα τις βαρετες σελιδες του βγαζοντας την αγγαρεια.Ουσιαστικα το μονο απο φανταστικη λογοτεχνια που μου το εκανε αυτο...Τελικα το χαρισα μηπως και αρεσει σε κανεναν αλλο.Στη βιβλιοθηκη μου τσαμπα χωρο επιανε,ολα ειναι ενα κι ενα.

[Δημήτρης]

Εγώ πριν από δύο-τρία χρόνια είχα παρατήσει στη μέση (ή μάλλον στο τέλος) το "Ο Άρχοντας των Γρίφων". Ήταν ένα τούβλο 500 σελίδες (το οποίο τώρα δε μου φαίνεται τίποτα αλλά τότε το είχα βρει τεράστιο) και το παράτησα στις τελευταίες 50. Στην αρχή ήταν ενδιαφέρον και ήθελα να μάθω τι γίνεται στο τέλος αλλά δεν άντεξα να το τελειώσω. Το βαριόμουν και το διάβαζα με διαλλείματα μηνών (μέσα στα οποία διάβαζα άλλα εντελώς άσχετα). Στο τέλος δεν κατάλαβαινα καν τι έλεγε και το βαριόμουν ελεεινά.

 

Καλά έκανες αυτό το πράγμα; 'Εφτασες ως εκεί και μετά σταμάτησες; Εγώ στη θέση σου ή θα το τελείωνα, ή αφού λες ότι είναι τόσο βαρετό θα το παρατούσα πολύ νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση το έχω το συγκεκριμένο, και θα μπορέσω να διαπιστώσω από πρώτο χέρι περί τίνος πρόκειται.

[helena]

δε μου αρεσει να το κανω αυτο με τα βιβλια αλλα εκτος απο το λυκο της στεπας τον οποιο δεν εχω καταφερει να ολοκληρωσω φοβαμαι πως θα παρατησωψ και το ψηφιακο οχυρο.

Αν και ειμαι επιτελους στη σελιδα 303 δεν ξερω αν θα βρω το απαιτουμενο κουραγιο για να προχωρησω.

Ισως επειδη με περιμενουν πολυ καλυτερα βιβλια.

[BladeRunner]

Ένα βιβλίο που παράτησα, ήταν το Σκιά, του Τζέιμς Κουνέτκα. Φαινόταν ενδιαφέρον, γιατί στο οπισθόφυλλο έλεγε ότι ήταν κατασκοπευτική ιστορία με πυρηνικά, Λος Άλαμος, Ρώσους και λοιπά, και όλα αυτά εμένα μου αρέσουν λίγο-πολύ, αλλά το βρήκα τελείως άχρωμο, άνοστο, ανούσιο, βαρετό, υπερβολικά mainstream. Κάπου στη μέση το άφησα, δεν νομίζω να μου προσέφερε κάτι παραπάνω στη συνέχεια. Υπάρχουν και πολύ καλύτερα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα...

[kostas1966]

Ως νέο μέλος εδώ σας χαιρετώ και πιστεύω ότι οι απόψεις σας θα μου χρησιμεύσουν στην στόχευση βιβλίων που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μου.

Με τη βοήθειά σας ελπίζω να μην αφήνω πλέον άλλα βιβλία στη μέση.

 

Στο θέμα τώρα.

Ξεκινώ με μια από τις τελευταίες αποτυχημένες μου προσπάθειες που έμειναν ατελέσφορες.

 

Πρόκειται για το υπερεκτιμημένο Εκκρεμές του Φουκώ.

 

 

Με τυράννησε πάρα πολύ!Το βιβλίο για μένα έχει κάποιες καταπληκτικές σελίδες (!) αλλά η συντριπτική πλειοψηφία είναι για 1002 θρησκείες, κινήματα, ομάδες κλπ. Αν τα ξέρεις όλα αυτά (ας μην κοροϊδευόμαστε, κανείς δε μπορεί να τα ξέρει) ή αν το παλεύεις να τα μάθεις τότε εντάξει. Αλλιώς είναι πολύ κούραση. Και δεν είμαι από τους ανθρώπους που τα παίρνουν όλα αψήφιστα. Αλλά αν ασχοληθώ εκτενώς με όλες αυτές τις ομάδες που αναφέρει ο Έκο, θα τελειώσω το βιβλίο σε 10 χρόνια.Προσπάθησα πολύ να με ... συνεπάρει η πλοκή του έργου όμως πελαγοδρομούσα σε ένα ανούσιο οδοιπορικό στην...Βραζιλία (περιττό ως άσχετο με την πλοκή).Το βιβλίο σε πάει από την Αθήνα στον Πειραιά μέσω Αλεξανδρούπολης κι έτσι το τίμημα των 903 σελίδων απέβη δυσβάσταχτο για τον φουκαρά τον αναγνώστη.

 

Πέρα από την υπόθεση στην οποία ο Έκο έχει βάλει όλη του τη μαεστρία για να αποσυντονίσει τον αναγνώστη, η πληθώρα των πληροφοριών πολλές φορές φαντάζει περιττή.

Δύσκολο βιβλίο με την αγωνία να κορυφώνεται,που μα την αλήθεια;

Αφού η πλοκή υποβιβάζεται λόγω των πολλών πληροφοριών.

 

Το λάθος ήταν δικό μου.Γιατί ενώ ζητούσα μυθιστόρημα μυστηρίου και αγωνίας,να το διαβάσω απνευστί,πήρα ιστοριογράφημα γραμμένο από καθηγητή σημειολογίας.

 

Ένα πολύ δύσκολο & φλύαρο βιβλίο.Μοιάζει με πανεπιστημιακή εργασία.

Έτσι μετά από οδυνηρή ανάγνωση 498 σελίδων πετάχτηκε βιαίως στο ράφι θρηνώντας τα 20+ ευρωπουλάκια που γίνανε πουλάκια.

Edited July 13, 2011 by kostas1966

[Spyrex]

Φέτος αποφάσισα για πρώτη φορά να διαβάσω Paulo Coelho ("Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει") και φυσικά το παράτησα στη μέση. Πιστεύω πως πρόκειται για έναν υπερτιμημένο συγγραφέα που δεν έχει να σου δώσει τίποτα. Περίπου στη σελίδα 50 το βαρέθηκα αλλά δεν ήθελα να το αφήσω στη μέση. Τελικά κατάλαβα ότι έχανα το χρόνο μου και το άφησα.