supermario Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 O καθένας έχει την οπτική του και αυτή ήταν μια προσωπικά άποψη. Εμένα αυτήν την αίσθηση μου δίνει-but that's me. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 O καθένας έχει την οπτική του και αυτή ήταν μια προσωπικά άποψη. Εμένα αυτήν την αίσθηση μου δίνει-but that's me. Εννοείται, και καλά κάνεις που την εκφράζεις. Εγώ περισσότερο σχολίασα το "χριστιανικό" στο ηθικοπλαστικό. Ότι θα μπορούσε κάποιος να το πει γενικά ηθικοπλαστικό, ναι όντως. Όμως το τέλος το ένοιωσα κάπως πιο μεγάλο από κάτι ηθικό.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Και διαβασα το κείμενο ολόκλήρο και προσεκτικά, και εδω ιδέα και διανοούμαι και σκέπτομαι, πολύ οχι λίγο. Ομως δεν θα κάνω άλλες ερωτήσεις. Από το ίδιο υλικό την αναπηρία και το δίλλημα ενός πατέρα της επαρχίας, εγώ θα έβγαζα τελείως διαφορετικο διήγημα. Ο χειρισμός μου φαίνεται νερόβραστος και χωρίς καμία δύναμη. Εσένα σου άρεσε, δικαίωμα σου. Πραγματικα δε μπορω να δω πως γινεται να σου φενεται νερόβραστο... Ασχετα με το οτι δεν ειναι το στυλ μου και γενικα δε τα πολυσυμπαθω τα κειμενα αυτου του τυπου ειχε ολα τα στοιχεια που χρειαζεται για να, αν οχι συγκινησει, για να προκαλέσει ενα καποιο αισθημα, αν το χρησιμοποιουσες εσυ ως βαση δηλαδη που θα το πηγενες? και πως? δηλαδη ρε συ το ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ και ΜΗ ΝΕΡΟΒΡΑΣΤΟ κομπο απλα δε μπορω να το δω. Αν θες και εχεις ορεξη γραψτο η ενα σκελετο τελοσπαντων να δουμε κι εμεις πως το εννοεις, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest melissoula Posted January 21, 2010 Share Posted January 21, 2010 Συμφωνώ απόλυτα με τον twocows. Η ιστορία λειτουργεί καλά μέσα στο περιβάλλον της. Η ύπαρξη της εκκλησίας σαν κεντρικό σημείο αναφοράς σ' ένα χωριό, και μάλιστα αρκετά χρόνια πριν, είναι κομβική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πατέρας είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει στο χωριό, ακόμα κι αν δεν είναι βαθιά θρήσκος, έχει μάθει να πηγαίνει στην εκκλησία, σίγουρα πιστεύει ότι ο θεός είναι από πάνω του και "τα πανθ' ορά", συνεπώς δεν είναι ηθικοχριστιανικό το ότι καταλήγει στην εκκλησία και στο αγίασμα. Είναι απολύτως λογικό στο πλαίσιο αναφοράς της. Εγώ νομίζω ότι καταλήγει στην εκκλησία επειδή ο παπάς του είπε ότι η Κατερίνα είναι ξεχωριστό παιδί, αναζητώντας δηλαδή την επιβράβευση (και τους λόγους, δηλαδή όλα όσα δεν αναφέρονται στο διήγημα) για το ότι δεν την λύτρωσε από αυτό που θεωρούσε πρόβλημα της και δικό του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 24, 2010 Share Posted January 24, 2010 Το διάβαζα κι έλεγα: Δεν είναι δυνατόν, δε θα το κάνει, δεν μπορεί να το κάνει ο Ντίνος αυτό! Ευτυχώς που δεν... Βάσω, πες το, γιατί ντρέπεσαι; Ευτυχώς που δεν το έγραψε κάποιος άλλος... Καθόλου άσχημη ιστορία, Ντίνο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 24, 2010 Share Posted January 24, 2010 Πολύ όμορφη ηθογραφία που περνάει επιτυχημένα μια πραγματική κατάσταση της Ελληνικής επαρχίας και, χωρίς πολλές φλυαρίες μας βάζει στη θέση του δυστυχή πατέρα. Κατά τη γνώμη μου όμως η μεγάλη αδυναμία του κειμένου είναι το τέλος του. Δε με έπεισε ότι τελευταία στιγμή μετάνιωσε ο πρωταγωνιστής και δεν το έκανε, αλλά ότι ο συγγραφέας δείλιασε. Το επεισόδιο με το κουνέλι είναι μια κακή παραφωνία κάνει τη σκηνή από δραματική μάλλον κωμική. Έχω την αίσθηση ότι πρέπει να ξαναδουλέψεις το κείμενο για να λειτουργεί το φινάλε του (πχ ο πατέρας να νομίζει για μια στιγμή ότι βλέπει κάποιον άγγελο - ένα δέντρο ή μια πέτρα στον ήλιο που να μοιάζει έτσι - και να σταματάει). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest melissoula Posted January 25, 2010 Share Posted January 25, 2010 Κι έτσι όπως είναι αν πάει στην εκκλησία σοκαρισμένος, κι αρχίσει να φωνάζει.... - Θεέ, που είσαι Θεέ να αναλάβεις αυτό το παιδί; Που δεν με αφήνεις ούτε να το λυτρώσω; Και να λυτρώσω και μένα;! Που είσαι; - Γιατί φωνάζεις το Θεό Παναγή, είπε ο παπάς βγαίνοντας ήσυχα από το ιερό όπου ετοίμαζε κάτι. Ο αναστατωμένος Παναγής μπαίνοντας νόμιζε ότι ήταν μόνος του στην εκκλησία. - Εσύ γιατί λές την Κατερίνα ξεχωριστή παπά μου; Τη ευλόγησε ο Θεός λές. Που είναι ο Θεός τώρα ; - Τώρα που τί Παναγή; Φώναζες πρίν ότι δεν σε αφήνει ο Θεός να την λυτρώσεις... - Θα την σκότωνα παπά μου. Εκεί που έπαιζε τρισευτυχισμένη μές τα λουλούδια της, με τους ήχους και τα κελαιδίσματα των πουλιών και των πλασμάτων του δάσους στ'αφτιά της, με την γαλήνη και την απεραντοσύνη της κοιλάδας και το φώς του ήλιου στα μάτια της. Ευτυχισμένη.... θα πέθαινε... όπως δεν θα ζήσει ποτέ παπά μου... Ο παπάς κοίταξε τον Παναγή σκεφτικός όμως όχι θυμωμένος. Μάλιστα για την ακρίβεια ένα χαμόγελο αχνοφαινότανε κάτω απο τα παχια του μουστάκια και γένια - Κι όμως Παναγή, η Κατερίνα είναι ευτυχισμένη. Είναι ίσως πιο ευτυχισμένη από τον καθένα μας, δεν το βλέπεις; Γι'αυτό είναι ευλογημενη. Δεν έχει κακία μέσα της... κλπ λεω τώρα μια ιδέα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted January 26, 2010 Share Posted January 26, 2010 Πολύ ωραία ιστορία. Μου φάνηκε απόλυτα αληθοφανής τόσο ώς προς την κόρη, όσο και ως προς τον πατέρα. Επειδή κατάγομαι από χωριό με πλατεία και πλάτανο, μου ήταν ιδιαίτερα βιωματικό. Ίσως πρέπει να γίνει πλάγια η γραφή στη διήγηση της Κατερίνας ή να ξεχωρίσει με παράγραφο από την οπτική γωνία του πατέρα της, και καλύτερα να αποφύγεις επιπλέον οπτικές γωνίες, όπως των κυνηγών, γιατί νομίζω ότι σε «βγάζουν» από το διήγημα. Μου άρεσε η αρχή, αλλά όχι το τέλος. Θα προτιμούσα να σταματήσεις στο σημείο όπου ο πατέρας κρατάει ακόμα δίβουλος το δίκανο, και ύστερα να δείξεις μία σκηνή από το σπίτι ή την υποδοχή της θείας, όπου θα εμφανιστεί και πάλι η Κατερίνα για να αποκαλύψεις την τελική επιλογή του πατέρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.