DinoHajiyorgi Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Το σφυρί ήχησε επώδυνα μέσα στη μεγάλη αίθουσα. «Ησυχία» απαίτησε η δικαστής. Το βλέμμα της, το ίδιο διαπεραστικό με την φωνή της, καρφώθηκε πίσω από τον όχλο. «Στρατιώτης Σεβέντικ» πρόσταξε. Με βήμα γοργό, το νεαρό αγόρι πέρασε ανάμεσα από τους παρατηρητές και παρέλασε μοναχό προς την δικαστική έδρα. Η αλυσίδα που ένωνε τους αστράγαλους του δεν έδειχνε να το πτοεί. Σταμάτησε εκεί σε στάση προσοχής και τα μικρά γαλανά του μάτια κοίταξαν ανέκφραστα την ενήλικα με την τήβεννο στην κορυφή του ξύλινου τείχους. Στο χακί πέτο του αγοριού γυάλιζε η μπρούτζινη νεκροκεφαλή των Σαλάστ. «Είσαι ο στρατιώτης Αντόν Σεβέντικ; Της Φρουράς Σαλάστ, του εικοστού πρώτου τομέα στο Πέρασμα Φολτ;» «Είμαι.» «Πότε σου δόθηκε αυτό το πόστο στρατιώτη Σεβέντικ;» «Στις 21 Ιουνίου του παρελθόντος έτους.» «Και μέχρι πότε ήσουν στον εικοστό πρώτο τομέα;» «Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του ιδίου παρελθόντος έτους.» «Ποιες ήταν οι συγκεκριμένες διαταγές που σου δόθηκαν;» «Να αναχαιτίζω κάθε άτομο που έφερε τον πράσινο σκούφο και αποτολμούσε να διασχίσει το Πέρασμα προς την πλευρά μας.» «Σου δόθηκαν συγκεκριμένες οδηγίες να πυροβολείς, να σκοτώνεις, οποιονδήποτε φορούσε πράσινο σκούφο και επιχειρούσε να διασχίσει το Φολτ. Σωστά;» «Σωστά. Πρασινοσκούφιδες.» «Γνωρίζεις γιατί οι στόχοι σου φορούσαν πράσινους σκούφους;» «Όχι.» «Ρώτησες ποτέ να μάθεις;» «Όχι.» «Και υπάκουσες σε αυτές τις διαταγές;» «Βεβαίως.» «Και στη διάρκεια της θητείας σου, από τις 21 Ιουνίου μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του παρελθόντος έτους, πόσους ανθρώπους πυροβόλησες και σκότωσες;» «Σκότωσα όλους όσους πυροβόλησα. Εκατόν είκοσι δύο άτομα σύνολο.» Η κυρία δικαστής κοίταξε στα χαρτιά της. Τρεμόπαιξε το μάγουλο της. Ο αριθμός ήταν σωστός. Το αγόρι συνέχισε να την κοιτάζει. Περίμενε. Τα δάχτυλα της ξεφύλλισαν έγγραφα, τράβηξαν μια σελίδα. «Στις 6 Αυγούστου του παρελθόντος έτους, πυροβόλησες, εσκεμμένα, και σκότωσες της Νοέλια Ουβατούρ, ετών οκτώ, καθώς έτρεχε να περάσει το Φολτ προς τις γραμμές μας;» «Δεν γνωρίζω το όνομα.» «Νοέλια Ουβατούρ!» φώναξε η δικαστής και η φωνή της αντήχησε στον τρούλο της αίθουσας σαν κλαγγή. Όλοι εκεί μέσα, και ένας πλανήτης εκεί έξω, γνώριζε το όνομα. Όλοι είχαν την εικόνα αποτυπωμένη στο μυαλό και την ψυχή τους. «Ετών οκτώ!» φώναξε πάλι η δικαστής. «Δεν ξέρω πόσων χρονών ήταν.» «Την σκότωσες όμως.» «Αν φορούσε πράσινο σκούφο ναι. 6 Αυγούστου. Ένας στόχος. 14:32 μετά μεσημβρίας, βορειοδυτικό τμήμα του Περάσματος. Μία σφαίρα.» «Στρατιώτη Σεβέντικ, ξέρεις γιατί αυτοί οι… πρασινοσκούφιδες, επιχειρούσαν, με κίνδυνο τη ζωή τους να διασχίσουν το Πέρασμα Φολτ προς το μέρος μας;» «Όχι.» «Δεν ρώτησες ποτέ να μάθεις;» «Όχι.» «Γιατί;» «Δεν με ενδιέφερε.» «Τους πυροβολούσες όμως.» «Αυτές ήταν οι διαταγές μου.» «Και δεν μετανιώνεις για κανέναν από τους θανάτους για τους οποίους είσαι υπεύθυνος; Εξήντα δύο άντρες, τριάντα τρεις γυναίκες και είκοσι εφτά παιδιά, με την Ουβατούρ το νεαρότερο σε ηλικία θύμα σου;» «Φορούσαν όλοι τους πράσινους σκούφους. Αυτές ήταν οι διαταγές μου.» «Και η ανθρωπιά σου στρατιώτη Σεβέντικ;» «Πρώτο μου καθήκον είναι να είμαι αποτελεσματικός στρατιώτης.» «Ακολουθώντας τυφλά διαταγές;» «Δική σας η οξύμωρη διατύπωση.» Η δικαστής ένιωσε κουρασμένη. Ο κόσμος είχε το βλέμμα του πάνω της, περίμενε την τιμωρία του ενόχου. Μια κενή τιμωρία, πάνω σε έναν νου που αδυνατούσε να κατανοήσει το σφάλμα του. Υπήρχε ένας μακρύς δρόμος προς την κατανόηση όλων των πλευρών, χωρίς όμως την αναγκαία υπομονή. Δεν ήθελε να χτυπήσει πάλι το σφυρί της. Της πονούσε το κεφάλι. Έκανε ένα νεύμα με το χέρι της και πήραν το αγόρι με την μπρούτζινη νεκροκεφαλή έξω από την αίθουσα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Μπέρδεμα... Τι τύπου εξουσία ασκείται στον τόπο που όλα αυτά διαδραματίζονται; Στρατιωτική ίσως; Η δικαστής γνωρίζει τις στρατιωτικές εντολές και δεν δείχνει σε κάποιο σημείο να δυσανασχετεί με αυτές. Το μόνο της πρόβλημα φαίνεται να είναι οτι σκότωσε συγκεκριμένα την οκτάχρονη την οποία γνώριζαν όλοι. Αρα δεν έκανε κάποιο λάθος , απλά μερικοί άνθρωποι είναι πιο ίσοι απο άλλους -όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις-. Έχω την εντύπωση πως για καταλάβουμε κάποια -περισσότερα- πράγματα για την ιστορία θα έπρεπε να είχες την αναγκαία υπομονή για να διασχίσουμε με την αφήγηση σου παρέα τον μακρύ δρόμο προς την κατανόηση όλων των πλευρών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Ντίνο, για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς αποσκοπεί η ιστορία σου. Φαντάζομαι μια ιστορία να κρύβεται πίσω από το κείμενο (σε κάποιο μέλλοντικο/εναλλακτικό κόσμο ένα κράτος έχει βάλει στρατιώτες να εκτελούν επαναστάτες/μετανάστες, ένας στρατιώτης πυροβολεί ένα 8-χρονο παιδί, η κοινή γνώμη αγανακτά και τον στέλνουν στο δικαστήριο ως εξιλαστήριο θύμα) Σηκώνει πολύ σκέψη γενικά το κείμενο και πολλές ερμηνείες και αυτό είναι ένα από τα υπέρ του. Σε βάζει να σκεφτείς το τι έχει συμβεί και το ποιος φταίει, ενώ υπογραμίζει τον παραλογισμό του στρατού και του πολέμου. Νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να μας είχες δώσει το κάτι παραπάνω για το setting στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία. ΥΓ: Αν με ρωτήσεις πάντως, για εμένα δε φταίει ο στρατιώτης, φταίει αυτός που επέβαλε την εντολή αυτή στους ανωτέρους του - κάτι μου λέει η ίδια η κοινή γνώμη, πριν σκεφτεί ότι ίσως έτσι πεθάνουν και παιδιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Για την ιστορία (που δεν είναι φάντασυ btw), θα επεκταθώ αργότερα. Αλλά ανοίγεις ζήτημα που έχει όντως ενδιαφέρον λόγω της γκρίζας ζώνης στην οποία στέκεται. Νομικά (ηθικά δεν ξέρω, αλλά ποιος μπορεί να τον κρίνει; Δικό του βάρος είναι.), ο στρατιώτης που υπακούει εντολές και της εκτελεί -και μάλιστα τόσο κλινικά - είναι καλυμμένος. Σε καιρό πολέμου, αν δεν εκτελούσε διαταγές, θα τον εκτελούσαν. Εγκληματίας πολέμου θα έπρεπε να δικαστεί αυτός που του έδωσε την εντολή, όχι ο στρατιώτης. Με τον ίδιο τρόπο που δεν θα δίκαζαν το τουφέκι, δεν θα δικαζόταν κι αυτός ο κακομοίρης εδώ. Το οτι σκότωσε ένα παιδάκι και την δικαστή την νοιάζει το παιδάκι αντί για τους άλλους 100τόσους είναι η αληθινή υποκρίσία. Αυτό που λέει κι ο Drake. Γιατί η ζωή του οχτάχρονου είναι πιο ακριβή από των υπόλοιπων τόσων; Αληθινό παράδειγμα, στην δίκη της Νυρεμβέργης ήταν τα κεφάλια των ναζί, όχι οι στρατιωτίσκοι. Θα ήταν γελοίο πραγματικά να πιάσουν τους στρατιώτες. Και όσο για την ανθρωπιά.. Σ'αυτή την περίπτωση, για τον στρατιώτη, "ανθρωπιά" είναι η μια και μοναδική, ακαριαία, σφαίρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Θα μπορούσες ίσως να κάνεις κάτι άλλο για να είσαι πιο καλυμμένος. Να μην ήταν το συμβάν σε καιρό πολέμου, ή το κοριτσάκι να μη φορούσε μπερέ. Τώρα κρύβεις το στρατιώτη σου πίσω από τις 'άνωθεν εντολές'. Δυσκόλεψέ του τα πράγματα, βγάλε από πάνω του τις πιθανές δικαιολογίες που μπορεί να παρουσιάσει και (κατα)δίκασέ τον. Εγώ πάντως θα προτιμούσα πιο ξεκάθαρες θέσεις, μέρα που ' ναι σήμερα. Κι άλλο διάλογο ανάμεσα στον κατηγορούμενο και τη δικαστή. Κι άλλο διάλογο. Κι άλλο διάλογο. Αν δεν υπήρχε αυτή η κάλυψη που του δίνεις λόγω άνωθεν εντολών (που κι αυτό δηλαδή... σηκώνει πολλή συζήτηση το αν δεν είσαι ένοχος όταν ακοκλουθείς δολοφονικές διαταγές), θα έλεγα ότι, όταν έχεις κάνει μ...ία (κι έρχεται η ώρα σου), μπροστά στη συζήτηση και στις απλές, αυτονόητες ερωτήσεις δεν έχεις να προτάξεις απολύτως καμία απάντηση/επιχείρημα που να στέκει. ΥΓ:Για τυχόν παρερμηνείες... οπωσδήποτε και οι εντολείς αξίζουν σκαμνί επίσης, μιας και αποτελούν το κεφάλι του βρωμερού ψαριού. Όλοι αξίζουν σκαμνί (και τιμωρία ανάλογη των εγκλημάτων τους), γιατί να διαλέξουμε ανάμεσα στον αρχηγό και τον τσίρο; Κι δυο εκεί που τους πρέπει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Υπο Κ.Σ η συζήτηση αυτή θα έληγε απο τη στιγμή που ο κατηγορούμενος θα απαντούσε "ακολουθούσα έντολές". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Καλό θα ήταν αφού μιλάς για πρώην δικτατορικό καθεστώς, να το γράψεις μέσα στην ιστορία. Όχι να το δίνεις σαν σχόλιο από κάτω. Αν το κείμενο σου δίνει έρεισμα να κολλήσουμε στην υποκρισία του ενός οκτάχρονου, αυτό υποδηλώνει οτι το κείμενο είναι γραμμένο με τέτοιον τρόπο που το μάτι κολλάει εκεί. Ίσως θα έπρεπε να αναδιατυπώσεις το πως το έγραψες, ώστε να μην μένουμε εκεί. Και φυσικά δεν παρακολουθείς μόνο εσύ την επικαιρότητα. Στην ουσία αφού όλοι κόλλησαν εκεί... δεν φταίνε οι αναγνώστες αν δεν περνάς το μήνυμα σου. Και να το σημειώσω και πάλι. Ο τελευταίος που φταίει είναι ο στρατιώτης. Του δόθηκαν εντολές; Τις εκτελεί όπως πρέπει. Για την ακρίβεια, το οτι τις εκτελεί χωρίς να βρίσκει ευχαρίστηση στο να βασανίσει τον στόχο του ή να τον μειώσει με οποιονδήποτε τρόπο. (Μια σφαίρα και τέλος.) δεν μπορεί να τον κάνει κακό στα μάτια μας. Περισσότερο πιόνι που πρέπει να τον λυπάσαι, όπως και τους εκατόν είκοσί δύο. Γιατί να πρέπει να γνωρίζει δηλαδή; (ειδικά αν ζεί σε ένα δικτατορικό καθεστώς όπως λες στο σχόλιο σου) Του είπαν να μην περάσει κανείς και δεν περνάει κανείς. Το ζήτημα είναι ότι δεν εξηγείς στην ουσία τίποτα για να πάρουμε θέση. Τι υπάρχει πέρα από το πέρασμα; Ποιοι τον δικάζουν; Δεν μας λες γιατί οι πρασινοσκούφηδες προσπαθούν να περάσουν από εκεί, πληροφορίες που πραγματικά λείπουν από το κείμενο, μειώνοντας την δύναμη του ως ιστορία. Αν θες να γράψεις αλληγορία, θα πρέπει να αποδεχτείς οτι ο αναγνώστης δεν είναι μέσα στο μυαλό σου για να σκέφτεται αυτό που σκέφτεσαι, οπότε πρέπει να δείξεις πράγματα και μέσα στο κείμενο. Σε μια ιστορία που θέλει να περάσει νόημα τίποτα δεν (πρέπει να) εννοείται. Αλλιώς, εμείς που το διαβάζουμε, κοιτιόμαστε μεταξύ μας, και στην ουσία το κείμενο σ'αυτή του την μορφή αποτυγχάνει στον προφανή σκοπό του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nocturnal Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 (edited) Μα καλά γιατί τα σκότωνε τα καημένα τα ξωτικά ;;;; ( Βλ. Πράσινοι σκούφοι ) :tongue: Χεμ .. Χεμ... Περα από την πλάκα : Δυνατό φλασάκι με έντονες εικόνες και (όπως πάντα) πολύ ωραία περιγραφη... Αυτό που ίσως το χαλάει είναι είναι πως το κομμάτι της ιστορίας που πρέπει να δημιουργήσουμε και να φανταστούμε από μόνοι μας είναι μεγαλύτερο από αυτό που μας δίνεται .... Επίσης είδα πως δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες και θα ήθελα αν μου επιτρέπεται να πω δυο λογάκια από την δικιά μου οπτικη γωνία ... Σε καιρό πολέμου, αν δεν εκτελούσε διαταγές, θα τον εκτελούσαν. Σίγουρα δεν σκέφτηκα οτι πρόκειτε για πόλεμο ... Ένιωθα κάτι να κρύβεται από πίσω αλλα δεν μπορούσα να το βρω , όχι χωρίς να πει ο κ. Ντίνος ότι πρόκειται για πρώην δικτατορικό καθεστώς ( στα μείον του κειμένου η ασάφεια, γιατί ύστερα από αυτην την γνώση το παζλ των ερωτήσεων καλύφθήκε για εμένα ... με πρώτη και καλύτερη αυτη ... Εγκληματίας πολέμου θα έπρεπε να δικαστεί αυτός που του έδωσε την εντολή, όχι ο στρατιώτης. Ύστερα από σκέψη κατάλαβα ότι ο κ.Ντίνος το γνώριζε αυτό και προσπαθούσε με έμμεσο τρόπο να μας περάσει το μήνυμα " ΠΡΩΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ " ... Αν φύγει το κεφάλι καταρρέει και το υπόλοιπο σώμα.... σωστά ; Εξωργισμένος όχλος που ζητάει δικαιοσύνη .... Πως θα μπορούσε λοιπόν να υπερασπιστεί τον εαυτό του ένας στρατιώτης(που υπάρχουν αποδείξεις για φόνο ) όταν οι εντολές του έρχονταν από άτομα μισητά στο λαό ( που προφανώς είχαν δικασθεί και οι ίδιοι) που πια δεν μπορούσαν να τον υπερασπιστούν στο δικαστήριο επειδή έχασαν την εξουσία τους. Απο την άλλη όμως πάλι αφήνονται κενα ,,, Ας με διαφωτίσει κάποιος παλαιότερος ... Ο χειριστής του τανκ στο πολυτεχνείο εκδικάστηκε ;;;;;; Αν όχι τότε δεν ισχυεί τίποτα από τα παραπάνω... Ακόμα: στην υποκρισία του ενός οχτάχρονου Ε, ελάτε τώρα ρε σεις ... Μην μου πείτε πως πάντα , ΠΑΝΤΑ , οι άνθρωποι δεν αναζητούν ένα σύμβολο. Αυτός ο φόνος έγινε φανερός με καποιον τρόπο , από αυτόν τον φόνο πιάστηκαν όλοι για να διαμαρτυρηθουν... Οι απτές αποδείξεις είναι φυσικά ισχυρότερες από την απλή γνώση των γεγονότων.... Ακόμα και ένας 110 χρονών με το ένα πόδι στον τάφο να σκοτωνόταν, αν υπάρχαν αποδείξεις .... ε,,, Δεν θα χρησιμοποιούταν ως σύμβολο ;;;; Edited January 20, 2010 by Nocturnal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 Αυτό το οχτάχρονο με θύμισε λίγο και τη Λίστα του Σίντλερ: χιλιάδες κατασφάζονται αναίτια, αλλά για να συγκλονιστούμε πραγματικά, να αποκτήσουμε προοπτική και να συμπάσχουμε ανάλογα χρειάζεται ένα κοριτσάκι με κόκκινο παλτό.. Το άλλο που σκέφτηκα διαβάζοντας τα σχόλια, είναι ότι όλα τα δικτατορικά καθεστώτα έχουν και τους υποστηρικτές τους. Στα μάτια αυτών, ο νεαρός είναι ήρωας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 (edited) Το άλλο που σκέφτηκα διαβάζοντας τα σχόλια, είναι ότι όλα τα δικτατορικά καθεστώτα έχουν και τους υποστηρικτές τους. Στα μάτια αυτών, ο νεαρός είναι ήρωας. ολα οκ! παρεξήγησα και απολογούμαι γι αυτό! Edited January 20, 2010 by Adicto Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 20, 2010 Share Posted January 20, 2010 (edited) Αυτό το σχόλιο δλδ χρειαζόταν τώρα; Όσοι έχουμε ενστάσεις για το κείμενο φοράμε στολές των SS και παίζουμε το Deutchland uber Alles στη διαπασών κατά την γνώμη σου; Ή έχουμε σε καμιά κορνίζα στο δωμάτιο μας το "πουλί"; ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!! Πως με παρεξήγησες έτσι;;; Ένα συνειρμό έκανα, βασισμένο στο κείμενο και σε ένα άρθρο που διάβαζα σήμερα για τις πρόσφατες εκλογές στη Χιλή.. Έχεις δίκιο, η διατύπωση μου είναι λάθος. Τη συγνώμη σας, θα περιορίζομαι σε αυστηρώς λογοτεχνικό σχολιασμό στο μέλλον. Edited January 20, 2010 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest melissoula Posted January 21, 2010 Share Posted January 21, 2010 «Στρατιώτη Σεβέντικ, ξέρεις γιατί αυτοί οι… πρασινοσκούφιδες, επιχειρούσαν, με κίνδυνο τη ζωή τους να διασχίσουν το Πέρασμα Φολτ προς το μέρος μας;» «Όχι.» «Δεν ρώτησες ποτέ να μάθεις;» «Όχι.» «Γιατί;» «Δεν με ενδιέφερε.» «Τους πυροβολούσες όμως.» «Αυτές ήταν οι διαταγές μου.» «Και δεν μετανιώνεις για κανέναν από τους θανάτους για τους οποίους είσαι υπεύθυνος; Εξήντα δύο άντρες, τριάντα τρεις γυναίκες και είκοσι εφτά παιδιά, με την Ουβατούρ το νεαρότερο σε ηλικία θύμα σου;» «Φορούσαν όλοι τους πράσινους σκούφους. Αυτές ήταν οι διαταγές μου.» «Και η ανθρωπιά σου στρατιώτη Σεβέντικ;» «Πρώτο μου καθήκον είναι να είμαι αποτελεσματικός στρατιώτης.» «Ακολουθώντας τυφλά διαταγές;» «Δική σας η οξύμωρη διατύπωση.» 1. Σε ενα σύστημα με διαταγές όπως αυτές, σκοτώστε κάθε έναν που φοράει πράσινο σκούφο, κανένας στρατιώτης που ακολουθούσε πιστά διαταγές δεν θα περνούσε ποτέ απο δίκη. 2. Στο ίδιο σύστημα, καμία δικαστίνα δεν θα χρησιμοποιούσε ποτε την έδρα για ανθρωπιστικά κυρήγμαγα. Γιατί αν αυτό ήταν ο καημός της θα της είχε βγεί και σε άλλες δίκες, πολύ πρίν την κάνει το σύστημα αυτό δικαστίνα. Ενα διήγημα πρέπει να έχει ένα "δεσιμο". Δεν βάζεις ένα καρχαρία να επιτίθεται στον κλέφτη που παει να ληστέψει το σπίτι του ήρωα, επειδή ο καρχαρίας είναι τρομακτικός και δαγκώνει καλά, οπότε είναι και το καλύτερο μαντρόσκυλο. Το ίδιο και ένα ηθικό δίδαγμα χανει πιστεύω το νόημα του όταν ο συγγραφέας επιλέξει να το πεί διαμέσου ατόμων αταίριαστων στο συγκεκριμένο ρόλο, και σε ακόμη πιο αταίριαστες εως παράλογες συνθήκες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 24, 2010 Share Posted January 24, 2010 "Φορέστε του έναν πράσινο σκούφο και σκοτώστε τον" είπε κουρασμένη η δικαστής και χτύπησε το σφυρί της πάνω στο έδρανο. Για μια στιγμή απόλυτη σιωπή επικράτησε στην αίθουσα. Τη διαδέχτηκαν χειροκροτήματα και πανηγυρισμοί από το πλήθος. Δύο γιγάντιοι Αλφα-Μίτες έπιασαν τον στρατιώτη Σεβέντικ από τα μπράτσα και άρχισαν να τον σέρνουν έξω από την αίθουσα. "Σκοτώστε τον τώρα!", "Δεν του αξίζει τόσο καλός θάνατος!", "Βάλτε τον φωτιά" ακούστηκαν κραυγές από το λυσσασμένο πλήθος. Στο πρόσωπο του Ούλριχ -γιατί αυτό ήταν το μικρό όνομα του στρατιώτη Σεβέντικ- είχε αποτυπωθεί απόγνωση πάνω στην απορία. "Μα εγώ..." ψέλλισε αλλά η βοή του πλήθους κατάπιε τα τελευταία του λόγια. Τη στιγμή που τον έβγαζαν βίαια από το δικαστήριο ένας ακόμη άνθρωπος έχανε τη ζωή του. Ήταν η Όλια Σεβέντικ η μαυροφορεμένη μάνα του στρατιώτη Σεβέντικ, που η γέρικη καρδιά της δεν άντεξε και την πρόδωσε εκεί, στην τελευταία σειρά των καθισμάτων του ακροατηρίου. Κανείς δεν την πήρε είδηση. Ή, μάλλον, σχεδόν κανείς. Μια ώρα μετά, το παρατηρητικό μάτι του Έρνι Ρόμπουρ, του δημοσιογράφου που ήταν πλέον διάσημος για το ρεπορτάζ που έκανε γνωστό στον κόσμο το θάνατο της οκτάχρονης Νοέλια Ουβατούρ, ανακάλυψε και αυτόν τον θάνατο. Μόλις κόπαζαν τα νέα θα τον παρουσίαζε κι αυτόν στον κόσμο, όχι για να μεταστρέψει την άποψή του, αλλά για να αυξήσει την ακροαματικότητα της εκπομπής του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 24, 2010 Share Posted January 24, 2010 (edited) 2. Στο ίδιο σύστημα, καμία δικαστίνα δεν θα χρησιμοποιούσε ποτε την έδρα για ανθρωπιστικά κυρήγμαγα. Γιατί αν αυτό ήταν ο καημός της θα της είχε βγεί και σε άλλες δίκες, πολύ πρίν την κάνει το σύστημα αυτό δικαστίνα. Ενα διήγημα πρέπει να έχει ένα "δεσιμο". Δεν βάζεις ένα καρχαρία να επιτίθεται στον κλέφτη που παει να ληστέψει το σπίτι του ήρωα, επειδή ο καρχαρίας είναι τρομακτικός και δαγκώνει καλά, οπότε είναι και το καλύτερο μαντρόσκυλο. Το ίδιο και ένα ηθικό δίδαγμα χανει πιστεύω το νόημα του όταν ο συγγραφέας επιλέξει να το πεί διαμέσου ατόμων αταίριαστων στο συγκεκριμένο ρόλο, και σε ακόμη πιο αταίριαστες εως παράλογες συνθήκες. Βασικά έχω μια αντίρρηση και μια παρατήρηση να κάνω εδώ διότι: α) σε μια κανονική δίκη αυτά (και χειρότερα) θα τα έλεγε ο εισαγγελέας για να κάνει τους ενόρκους/δικαστή να πειστούν να καταδικάσουν το στρατιώτη (και ο δικαστής δε θα έκανε ερωτήσεις) β) το ότι όλα αυτά τα λέει ο δικαστής και όχι ο εισαγγελέας αποδεικνύει ότι έχουμε απλά μια παρωδία δίκης με προκαθορισμένο αποτέλεσμα, άρα λειτουργει ως μία έξτρα πληροφορία για το κείμενο. Edited January 24, 2010 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 Μισοτελειωμένο σαν ιστορία, ίσως και εσκεμμένα. Πολύ συχνά και στα ανιμέ που παρακολουθώ γίνεται κάτι το ασαφές σε ένα επεισόδιο που στα φόρουμ όλοι λένε το κοντό και το μακρύ τους δίνοντας ο καθένας την ερμηνεία του. Και συχνά δεν υπάρχει καν επίσημη εξήγηση γιατί είναι απλά μια φάση που ούτε ο σεναριογράφος δεν είχε τρόπο να δικαιολογήσει αλλά το επέτρεψε ακριβώς για να έχουνε όλοι κάτι να λένε για την σειρά. Ήταν απλά ένα άκυρο σκηνικό χωρίς περαιτέρω εξήγηση. Αυτήν την εικόνα μου έδωσε και αυτήν η ιστορία. Δεν μπήκες στον κόπο να πεις τι παιζόταν με τους πράσινους σκούφους ή τους ανώτερους που δώσανε αυτές τις εντολές και άφησες τον αναγνώστη να γεμίσει τα κενά. Ίσως κόλπο για να κινήσεις πολλές απαντήσεις με την ασάφεια της ιστορίας. Σίγουρα πάντως ο στρατιώτης δεν έφταιγε και το ότι τον περάσανε από δικαστήριο δείχνει έναν πολιτισμό υποανάπτυκτο και ανίδαιο και μάλλον εδώ είναι το όλο φάνταζι της ιστορίας. Και αυτό είναι που με χαλάει στην ιστορία, ότι δηλαδή δεν εξηγείται το γιατί πιάσανε αυτόν. Μπορώ να υποθέσω ότι είναι ένας πολιτισμός που σκέφτεται έτσι αλλά χωρίς κανένα στοιχείο που να δηλώνει ότι είμαστε σε εναλλακτική πραγματικότητα ή κάτι τέτοιο είναι πολύ αυθαίρετο να σκεφτώ έτσι και να φτάσω σε συμπεράσματα. Καλή ιδέα αλλά λίγη παραπάνω ανάπτυξη την ήθελε. Με ασάφειες δεν πάει μπροστά μια ιστορία κι ας την κάνει μνημονική χάρη στις... ασάφειές της. Γνώμη μου για να βελτιωθεί η ιστορία. Κάνε τον στρατιώτη να είναι ο στρατηγός που έδωσε την εντολή. Τότε πραγματικά του αξίζει να περάσει από δικαστήριο. Και μάλιστα πάλι δεν θα είναι ξεκάθαρα ένοχος γιατί ότι έκανε, το έκανε για να κερδίσουν τον πόλεμο. Και μάλιστα βάλε το ότι η παράταξή του κέρδισε τον πόλεμο. Μπορεί αν δεν έδινε τέτοιες εντολές να είχανε χάσει. Αυτό κι αν είχε ζουμί για να αναλύσει ο καθένας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 31, 2010 Author Share Posted January 31, 2010 Ένας στρατηγός δίνει μια κακή εντολή. Την εκτέλεση ενός άμαχου αιχμαλώτου για παράδειγμα. Ένας στρατιώτης υπακούει και εκτελεί την εντολή. Μετά τη λήξη του… πολέμου ή της δικτατορίας … ο στρατηγός δικάζεται για έγκλημα πολέμου. Άρα αναγνωρίζουμε το φάουλ της εντολής. Ένας στρατηγός δίνει την εντολή να εκτελεστεί ένας άμαχος αιχμάλωτος. Γαβγίζει την εντολή σε δέκα στρατιώτες. Οι εννιά αρνούνται και ο ένας την εκτελεί. Πάλι δικάζεται μόνο ο στρατηγός; Ίδιο παράδειγμα. Χωρίς όμως στρατηγό. Μόνο ένα μπουλούκι από δέκα στρατιώτες. Η πλειοψηφία των στρατιωτών αποφασίζει την εκτέλεση ενός άμαχου αιχμαλώτου. Η μειοψηφία φοβάται την ακεραιότητα της και ίσως ακολουθεί το ρεύμα. Δεν με νοιάζουν οι πρωθυπουργοί, οι αξιωματικοί, οι στρατηγοί. Με νοιάζουν οι στρατιώτες. Οι στρατιώτες είναι...εγώ. Είναι το τέρας και ταυτόχρονα ο δειλός που κρύβω μέσα μου. Με τρομάζουν και με τυραννούν και οι δύο. Θεωρώ λοιπόν τους στρατιώτες, δική μου αυτή η άποψη, συνυπεύθυνους και υπόλογους. Αν η διαταγή του στρατηγού είναι εγκληματικά απαράδεκτη, ίσως το έγκλημα αποφευχθεί στο «όχι» ενός απλού φαντάρου. Αν δεν γίνεται αλλιώς γιατί όσο διαρκεί ο πόλεμος ή η δικτατορία ο στρατιώτης μπορεί να τουφεκιστεί για ανυπακοή… ε, εκεί δεν είναι και το ηθικό δίλημμα; Να κάνεις το σωστό με οποιοδήποτε τίμημα; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 Μετά το τέλος του Β'ΠΠ, εκείνοι που τιμωρηθήκαν δεν ήταν οι στρατιώτες, αλλά οι αξιωματικοί. Ο στρατιώτης έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να εκτελέσει μια διαταγή, αν πιστεύει πως αυτή η διαταγή είναι παράνομη. Αν όμως κινδυνεύει η ζωή του εκτελεί τη διαταγή, μετά το τέλος του πολέμου ή της δικτατορίας, μπορεί να επικαλεστεί το ό,τι δεν μπορούσε να μην υπακούσει στις διαταγές γιατί θα τον εκτελούσαν. Ο νόμος το αναγνωρίζει αυτό και θα αθωωθεί. Νομικά είναι σαν την περίπτωση που σκοτώνεις κάποιον κάτω από την απειλή κάποιου άλλου. Δηλαδή κάποιος, ένας κλέφτης, σε απειλεί πως αν δε σκοτώσεις το γείτονά σου, θα σε σκοτώσει εκείνος. Ή σαν την περίπτωση του ανθρώπου που είναι στη θάλασσα και κινδυνεύει να πνιγεί γιατί δεν έχει σωσίβιο. Βλέποντας κάποιον άλλο με σωσίβιο ο νόμος του δίνει το δικαίωμα να τον σκοτώσει για να του το πάρει. Ο νόμος σου δίνει το δικαίωμα να σκοτώσεις κάποιον για να ζήσεις εσύ. Και δεν είδα πουθενά στο διήγημά σου Ντίνο να λες πως άλλοι στρατιώτες αρνηθήκαν να ακολουθήσουν τις διαταγές. Ούτε αν ο στρατηγός που έδωσε τη διαταγή πέρασε από δίκη ή όχι. Ο Άνιμε έχει δίκιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 Στον ''σύγχρονο'' στρατό υπάρχουν πια κανόνες που λένε πως αν ένας στρατιώτης δεχτεί εντολή η οποία παραβαίνει κάποιες συνθήκες (π.χ εκτέλεση αιχμαλώτων, βασανιστήρια κτλ), έχει δικαίωμα να την αρνηθεί (θεωρητικά γιατί πρακτικά...). Αυτά μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 A robot may not injure a human being or, through inaction, allow a human being to come to harm. Ο πρώτος νόμος της Ρομποτικής του Asimov εξισώνει την πράξη με την απραξία. Λογικά και ως ενός σημείου νομικά, πιστεύω ότι δε θα διαφωνήσετε ότι είναι ηθική συνενοχή να αφήσεις να διαπράττεται ένα αδίκημα μπροστά στα μάτια σου. Ο στρατιώτης μπαίνοντας στον στρατό δέχτηκε ότι θα υπακούει τους ανωτέρους του. Δεν δέχτηκε ότι θα τους υπακούει "εκτός αν πιστεύει ότι μια εντολή τους είναι λάθος" - σε μια τέτοια περίπτωση κανείς στρατός δε θα λειτουργούσε, αφού ο καθένας θα είχε την άποψή του για το τι είναι σωστό. Υπό αυτήν την έννοια όλα τα μέλη μιας κοινωνίας είναι ένοχα - κανείς δεν είναι αθώος. Αν οι εκλεγμένοι από εμάς άρχοντες κάνουν κάτι λάθος, αν στείλουν στρατιώτες σε έναν πόλεμο και σκοτώσουν ανθρώπους, δε φταίμε κι εμείς που τους εξελέξαμε; Δε φταίμε που συνεχίζουμε να είμαστε μέλη της κοινωνίας/έθνους/χώρας/ομάδας αυτής; Που μέσα από την inaction/αδράνειά μας, επιτρέψαμε σε ένα ανθρώπινο ον να βλαφτεί; Δε φταίμε που επιτρέπουμε στα παιδιά στην Αφρική να λιμοκτονούν; Που επιτρέπουμε να γίνονται πόλεμοι; Που καθόμαστε στα σπιτάκια μας και ταϊζουμε τα γατιά μας και γράφουμε τις ιστορίες μας, ενώ δίπλα μας οι άνθρωποι πεθαίνουν/ βιάζονται/ αρρωσταίνουν/ παθαίνουν τόσα κακά; Δε φταίει η δικαστής που δέχτηκε να είναι, όχι πιόνι, αλλά βασίλισσα ενός διεστραμμένου συστήματος; Δε φταίει ο εισαγγελέας, οι ένορκοι, το ακροατήριο, που συμμετείχαν στο έγκλημα; Που ψήφισαν το νόμο ότι "οι στρατιώτες θα πρέπει να υπακούν το στρατηγό τους αλλιώς θα εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες;" Ο απλός στρατιώτης Ούλριχ Σεβέντικ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Το άτομο στο οποίο φορτώνουμε τις δικές μας ενοχές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 Αθώος ο ένοχος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Ο πρώτος νόμος της Ρομποτικής του Asimov εξισώνει την πράξη με την απραξία. Λογικά και ως ενός σημείου νομικά, πιστεύω ότι δε θα διαφωνήσετε ότι είναι ηθική συνενοχή να αφήσεις να διαπράττεται ένα αδίκημα μπροστά στα μάτια σου. Ο στρατιώτης μπαίνοντας στον στρατό δέχτηκε ότι θα υπακούει τους ανωτέρους του. Δεν δέχτηκε ότι θα τους υπακούει "εκτός αν πιστεύει ότι μια εντολή τους είναι λάθος" - σε μια τέτοια περίπτωση κανείς στρατός δε θα λειτουργούσε, αφού ο καθένας θα είχε την άποψή του για το τι είναι σωστό. Υπό αυτήν την έννοια όλα τα μέλη μιας κοινωνίας είναι ένοχα - κανείς δεν είναι αθώος. Αν οι εκλεγμένοι από εμάς άρχοντες κάνουν κάτι λάθος, αν στείλουν στρατιώτες σε έναν πόλεμο και σκοτώσουν ανθρώπους, δε φταίμε κι εμείς που τους εξελέξαμε; Δε φταίμε που συνεχίζουμε να είμαστε μέλη της κοινωνίας/έθνους/χώρας/ομάδας αυτής; Που μέσα από την inaction/αδράνειά μας, επιτρέψαμε σε ένα ανθρώπινο ον να βλαφτεί; Δε φταίμε που επιτρέπουμε στα παιδιά στην Αφρική να λιμοκτονούν; Που επιτρέπουμε να γίνονται πόλεμοι; Που καθόμαστε στα σπιτάκια μας και ταϊζουμε τα γατιά μας και γράφουμε τις ιστορίες μας, ενώ δίπλα μας οι άνθρωποι πεθαίνουν/ βιάζονται/ αρρωσταίνουν/ παθαίνουν τόσα κακά; Δε φταίει η δικαστής που δέχτηκε να είναι, όχι πιόνι, αλλά βασίλισσα ενός διεστραμμένου συστήματος; Δε φταίει ο εισαγγελέας, οι ένορκοι, το ακροατήριο, που συμμετείχαν στο έγκλημα; Που ψήφισαν το νόμο ότι "οι στρατιώτες θα πρέπει να υπακούν το στρατηγό τους αλλιώς θα εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες;" Ο απλός στρατιώτης Ούλριχ Σεβέντικ είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Το άτομο στο οποίο φορτώνουμε τις δικές μας ενοχές. Μη ξεχνάς και τον Βουδισμό που εδώ και πόσες χιλιάδες χρόνια διδάσκει τον δρόμο του μη-πράττειν. Και αδυνατώ να δω τον στρατιώτη της ιστορίας σαν αποδιοπομπαίο τράγο. Πάντα όλοι δείχνουνε κάποιον με εξουσία κι όχι τον πάτο της ιεραρχίας. Ας ήταν υποδεκανέας ρε αδελφέ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Ένας στρατηγός δίνει την εντολή να εκτελεστεί ένας άμαχος αιχμάλωτος. Γαβγίζει την εντολή σε δέκα στρατιώτες. Οι εννιά αρνούνται και ο ένας την εκτελεί. Πάλι δικάζεται μόνο ο στρατηγός; Σε καιρό ειρήνης πάνε όλοι πακέτο στο στρατοδικείο. Σε καιρό πολέμου ο στρατηγός φυτεύει 9 σφαίρες στους 9 στρατιώτες ή οι 9 στρατιώτες 9 σφαίρες στον στρατηγό (γιατί νομίζεις οι αξιωματικοί κουβαλούν πιστόλια, για να σκοτώνουν τον εχθρό; ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted February 1, 2010 Share Posted February 1, 2010 Κοινώς, ότι κι αν κάνεις ή δεν κάνεις στον πόλεμο την έχεις βαμμένη. Ειρήνη FTW. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.