I have a mouth but I can't scream

[Drake Ramore]

Εγώ έμαθα ποιος με ψήφισε πρώτο. Οι υπόλοιποι θα μείνετε με την απορία!

 

Σπύρο για αυτό με τους διαλόγους εγώ είμαι μέσα. Έχω και ιδέα.

Ξεκινάς με το κείμενο μέχρι το σημείο που αρχίζουν οι διάλογοι και μου το στέλνεις σε π.μ.

Αναλαμβάνω τον ρόλο της θρησκόληπτης Τ.Ν και εσύ τον ρόλο του αστροναύτη. (πιστεύω άλλωστε πως δεν θέλεις τον ρόλο της Τ.Ν )

Όταν δούμε οτι βγάλαμε κάποιους καλούς διαλόγους αντιγράφουμε τα π.μ σε κείμενο και το παρουσιάζουμε.

Κάνεις βέβαια και το απαραίτητο κλείσιμο μιας και είναι δικό σου "παιδί".

 

Δώσε μου λίγο χρόνο μόνο γιατί πέσαν πολλοί διαγωνισμοί στα καπάκια και έπαθα ένα overdose.

 

 

[SpirosK]

Ναι, ΟΚ. Θα σου στείλω μόλις ξεμπερδέψω κι εγώ... (έχει και τρόμου τώρα... αν τον προλάβω... )

[Nocturnal]

Γειά σου Σπύρο και από εμένα και συγγνώμη για την καθυστέρηση μου ως προς τον σχολιασμό.

 

Λοιπόν μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.

 

Τελειώνοντας την ιστορία σου προσπάθησα να σκεφτώ τι συναισθήματα μου είχε δημιουργήσει. Δεν μπορούσα να διευκρινίσω τι πραγματικά ένιωσα με το τέλος της αλλά και κατά την διάρκεια της. Αυτό που ξέρω είναι πως είχα ένα κενό το οποίο όμως δεν δημιουργήθηκε γιατί δεν ευχαριστήθηκα την ιστορία- Αντιθέτως θα έλεγα – αλλά γιατίγια μένα είναι μία από αυτές τις ιστορίες που πραγματικά έχουν κάτι να πουν αλλά εχμ…‘’ χάνονται στην μετάφραση ‘’ .

 

Ας πάρω τα πράγματα όμως από την αρχή…

 

Η αρχή ( το όνειρο ) αν και διάβασα αρκετά καλά σχόλια προσωπικά το θεωρώ το πιο αδύναμο κομμάτι της ιστορίας. Θα συμφωνήσω πως είναι πραγματικά πολύ ωραία σκηνή αλλά αρκεί το ΄΄ωραία΄΄;

Η σκηνή προσφέρεται για συναισθηματική φρενίτιδα και στεναχωρήθηκα βλέποντας σε να πετάς την ευκαιρία να είχες μεγαλουργήσει.

 

Τι θέλω να πω :

Καθώς το διάβαζα αισθάνθηκα πως έβλεπα κάποιου είδους ANIME παρά πως διάβαζα ένα διήγημα. Ήταν ωραίο… ναι σίγουρα αλλά δεν ήταν δυνατό, σοκαριστικό, αγχώδες όπως του άρμοζε.

 

Θα ήθελα πιο ομιχλώδη ατμόσφαιρα, λεπτομερέστερη περιγραφή της εξωτερικής και εσωτερικής «φυλακής» του ήρωα και τον δαίμονα με όχι τόσο κλισέ εμφάνηση. Επίσης ( καθαρά προσωπική άποψη ) τα όνειρα από την φύση είναι μυστηριώδη, ατμοσφαιρικά και δεν πρέπει να αποσπούνται από σκέψεις όπως αυτή «Έχει εμφανιστεί σε φυσικό μέγεθος, κάτι που δεν ήξερα ότι

 

μπορούσε να κάνει, πίσω από το δαίμονα.» . Ο ήρωας έχει να σκεφτεί πιο σημαντικά πράγματα από αυτό το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να το σκεφτόταν στον ξύπνιο του αργότερα. Αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα – έχεις λίγες ακόμη τέτοιες φράσεις και αργότερα στο κείμενο που καλύτερα να μην υπήρχαν εκεί που τις έβαλες . Δεν είναι σοβαρό. Εγώ θα ξίνιζα αν μου το έλεγε κάποιος αλλά σου λέω πως το βλέπω.

 

Πέρα από αυτά δεν έχω να πω πολλά …

Η σύλληψη τρομερή και το τέλος ακόμη καλύτερο. Οι διάλογοι θέλουν δουλειά και επέκταση. Πολύ έξυπνο ελλάτωμα…

Δεν μου άρεσε εκεί που σκέφτεται ποιος μπορεί να του το έκανε και σκέφτεται τις πρώην του κλπ…

Πραγματικά για μένα δεν πρέπει να υπάρχει ούτε η ελάχιστη χιουμοριστική διάθεση στο κείμενο. Η ιστορία προσφέρεται για σφίξιμο στομαχιών και άγχος και μόνο - πράγμα που δεν το πέτυχες σε εμένα…

 

 

 

Δεν έχω τίποτε άλλο να πω … τα λέμε

Edited February 26, 2010 by Nocturnal

[Naroualis]

Ξέρω, τα σχόλιά μου έχουν καλυφθεί από τις απαντήσεις σου, αλλά ήθελα να το ανεβάσω εδώ, γιατί σχολιάζω όλα τα διηγήματα των διαγωνισμών.

 

Γενική εικόνα: Ατελής. Απόμακρη και χωρίς νεύρο. Δυστυχώς δε μπόρεσα ούτε μια στιγμή να ταυτιστώ με τον ήρωα ή να καταλάβω τους σκοπούς του διηγήματος. Πλαντζάρει ανάμεσα στο κωμικό και το θρίλερ χωρίς να αποφασίζει αν είναι το ένα ή το άλλο και μπερδεύοντάς με από την αρχή ως το τέλος.

 

 

Τι μου άρεσε: Η ιδέα.

 

 

Τι δε μου άρεσε: Η υλοποίηση της ιδέας. Είναι κάπως άνευρη, αφήνει περισσότερα νοηματικά κενά απ’ όσα μπορώ να παραβλέψω και δε μου επιτρέπει να ταυτιστώ με τον ήρωα. Η αποστολή είναι ασαφής, όπως και ο προορισμός του σκάφους (μια γενική κι αδιάφορα πεταμένη αναφορά στο «άστρο του Θεού» με μπερδεύει ακόμη περισσότερο). Το ελάττωμα του υπολογιστή μένει ως το τέλος ανεξήγητο και οι περιγραφές του ήρωα δε μας κάνουν σαφές το πόσο υποφέρει, το γιατί φοβάται. Το τέλος, παρότι θα μπορούσε να είναι πολύ εντυπωσιακό, με το εύρημα της ακύρωσης των ηχητικών κυμάτων, είναι χλιαρό.