Ποιος πίστεψε τον Ρίτσαρντ Μάρβελους;

[Cassandra Gotha]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τα σχόλια, είναι όλα πολύ χρήσιμα (ήδη το αναπτύσω-διορθώνω).

 

Ιδιαίτερα ευχαριστώ το ΝτίνοΧ' για την τόσο ωραία παρουσίαση, και τη Σόνια, για τα ενθουσιώδη λόγια της.

 

Όμως, εδώ θα ήθελα να υπενθυμίσω μια ταινία σε όσους την έχουν δει, και να την παρουσιάσω σε όσους δεν την έχουν δει:

'Βίκτορ-Βικτόρια', του Μπλέηκ Έντουαρντς, με την Τζούλι Άντριους.

Μια τραγουδίστρια που κάνει... τον άντρα που κάνει τη γυναίκα. Υπέροχη ταινία, και λυπήθηκα όταν, μετά από τις δυο πρώτες μου σελίδες, ανακάλυψα ότι "το είχα ξαναδεί το έργο μου".

 

Παρόλο που νιώθω κάπως ότι κλέβω, θα το αναπτύξω γιατί πραγματικά μου αρέσει και συμφωνώ με τις προτάσεις σας (δεν εννοώ με την πρόταση του Ντίνου για σειρά στο Αμέρικα. Δε λέω, καλά θά 'τανε, αλλά δεν πίνω βαριά ναρκωτικά για να το πιστέψω).

Επίσης, γι' αυτό:

 

δεν ξέρω γιατί, αλλά έβλεπα τα πάντα να εκτυλίσσονται σε ένα … βικτοριανό σκηνικό με ημίψηλα καπέλα και λιθόστρωτα καλντερίμια.

Ντίνο, είναι στ' αλήθεια περίεργο, αλλά αυτές τις εικόνες έβλεπα κι εγώ όταν το έγραφα! Χωρίς να προσπαθήσω ούτε στιγμή όμως να τις περάσω στο κείμενο.

 

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους,

θα έχετε νέα του Μάβελους σύντομα.

Edited February 14, 2010 by Cassandra Gotha

[DinoHajiyorgi]

Παρόλο που νιώθω κάπως ότι κλέβω, θα το αναπτύξω γιατί πραγματικά μου αρέσει και συμφωνώ με τις προτάσεις σας (δεν εννοώ με την πρόταση του Ντίνου για σειρά στο Αμέρικα. Δε λέω, καλά θά 'τανε, αλλά δεν πίνω βαριά ναρκωτικά για να το πιστέψω).

 

Καλά, περίμενε μια μέρα να το κάνω εγώ pitch σε κάποιο στούντιο, σαν δικό μου, και σου λέω εγώ.

 

Μετά θα τους λέω "Anna Makri? I don't know anyone named Anna Makri!" :tongue:

Edited February 14, 2010 by DinoHajiyorgi

[Naroualis]

Γενική εικόνα: Ξεκινάει ξύλινα, αλλά με κερδίζει ως το τέλος. Συνολικά πολύ καλή εικόνα.

 

 

Τι μου άρεσε: η ιδέα. Μου θύμισε το The Darfsteller του Walter Miller (ελληνικός τίτλος «Η παράσταση»), ίσως επειδή γυρίζουν και τα δύο γύρω από το θέμα του θεάτρου. Η αρχή, όπως είπα και προηγουμένως ήταν κάπως ξύλινη. Μετά από λίγο όμως, στη δεύτερη σελίδα, απογειώθηκε πραγματικά και κύλισε νεράκι μέχρι το τέλος. Το ψυχογράφημα των δύο πρωταγωνιστών (τριών, αν βάλεις και τον ατζέντη) είναι στέρεο και χωρίς εξάρσεις ή κραυγές.

 

 

Τι δε μου άρεσε: Η πρώτη σελίδα (συγνώμη, είναι η τρίτη φορά που το λέω, αλλά μου έκανε εντύπωση η διαφορά της από την ποιότητα των υπόλοιπων εννέα σελίδων). Επίσης η ασάφεια σχετικά με το ότι τα ρομπότ έχουν συναισθήματα αποδυνάμωσε λίγο τον αντίκτυπο που είχε η αποκάλυψη στο τέλος, συν το ότι η επιθυμία της Ξένιας να τον τρομοκρατήσει θα έπρεπε να είναι αρκετά κλινική, να παρουσιαστεί ως πείραμα που κάνει με τους ανθρώπους. Α, βρήκα κι ένα χτυπητό τυπογραφικό, αντί για γυναίκες γράφεις κάπου γυναικείες.

 

 

[Cassandra Gotha]

Είχα υποσχεθεί νέα του κυρίου Μάρβελους, και δεν μου αρέσει να αθετώ υποσχέσεις.

 

Προσπάθησα, αλήθεια σας λέω, προσπάθησα πραγματικά να γράψω τη συνέχεια αλλά δεν τα κατάφερα. Δηλώνω ανικανότητα.

Άλλαξα λίγο το ήδη υπάρχον κείμενο, με σκοπό να υποδεχτεί τη συνέχεια. Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα και έλεγα να το χαντακώσω κάπου να μη το βλέπω. Μετά σκέφτηκα να το ανεβάσω εδώ να μου πείτε τη γνώμη σας. Μετά σκέφτηκα "Όχι, αρνούμαι να το κάνω αυτό!"

Τώρα τελικά λέω να το κάνω (πιο πολύ από μαζοχισμό) κι ας πάει και το παλιάμπελο.

 

Ο ήρωας κάπως ρετουσαρισμένος, κατά τη γνώμη μου απαράδεκτος σε αυτή του την εμφάνιση:

Ρ. Μάρβελους.doc