Adicto Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 (edited) Ένα διήγημα που γράφω αυτή την εποχή. Εδώ ανεβάζω το πρώτο μέρος (περίπου 1000 λέξεις). Οποιαδήποτε κριτική-σχολιασμός-βοήθεια-ένσταση-πρόταση είναι παραπάνω απο ευπρόσδεκτη.! είδος: sci-fi/terror (?) Αντιτοπία Τον ξύπνησε ο ήχος του παραληφθέντος μηνύματος. Στα αυτιά του έφτανε ο ρυθμικός ήχος του αναπνευστήρα, ρούφηγμα, ξεφύσημα. Άνοιξε αργά τα μάτια του και είδε το φακελάκι να αναβοσβύνει στην οθόνη του υπολογιστή που στεκόταν πάνω απο το κρεββάτι του. >> Ειδοποίηση. Ένα εισερχόμενο μήνυμα απο αποστολέα «Eλένη» Σάρωσε με τα μάτια του την οθόνη ωσότου επικεντρώθηκε πάλι στο φάκελο. Ανοιγόκλεισε τρεις φορές τα βλέφαρά του και μια μπάρα με επιλογές ξεδιπλώθηκε δίπλα απο το φάκελο: >Ανάγνωση >Διαγραφή >Αγνόησε Σταμάτησε το βλέμμα του στην επιλογή ανάγνωσης και ανοιγόκλεισε πάλι τα βλέφαρά του τρεις φορές. Το μήνυμα άνοιξε: -Είσαι ξύπνιος; Κοίταξε το ρολόι στα δεξιά της οθόνης. Τέσσερις παρά είκοσι. Κόιταξε τις επιλογές κάτω απο το κείμενο: > Aπάντηση > Διαγραφή Διάλεξε την απάντηση και ένα κειμενογράφος άνοιξε για να συντάξει το κείμενο. Αρκούσε να ανοιγοκλείσεις τρεις φορές τα βλέφαρα πάνω σε κάθε γράμμα για να συντάξεις τις λέξεις. - Μόλις ξύπνησα. Γιατί δεν κοιμάσαι; - Είδα πάλι όνειρο... -Το ίδιο; -Ναι. Κάθε μέρα είναι το ίδιο. Ανοίγω τα μάτια μου και μόλις συνειδητοποιώ ότι ήταν απλώς ένα όνειρο...θέλω να πεθάνω. -Κάνε κουράγιο κοριτσάκι... -Για ποιό λόγο ρε Αντώνη; Θέλω να φύγω πια. -Θα έρθει και αυτή η ώρα. Έχουν περάσει κοντά τέσσερα χρόνια. Είμαστε απο τους τελευταίους. Δε θα αργήσει πολύ ακόμα... -Δεν μπορώ άλλο! -Προσπάθησε να κοιμηθείς. -Εσύ βλέπεις όνειρα; Τέτοια όνειρα; -Καμμιά φορά... -Σε ενοχλούν; -Όχι. Είναι απλώς όνειρα. Τίποτα παραπάνω Ελένη. -Θα περάσεις απο τη Συνάθροιση το απόγευμα; Θα μιλήσει ο Πρεσβύτερος Βάγιας. -Όχι. -Πέρνα! Θα μιλήσουμε... θα μας μιλήσει για τους Άλλους μετά τη λειτουργία. Οι Άλλοι...Ο Αντώνης έφερε ξανά στο μυαλό του όλη τη φασαρία που είχε ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό. Φήμες που σέρνονταν υπόγεια, ψίθυροι και κραυγές. Όλα ξεκίνησαν πριν απο μερικούς μήνες. Ήταν σε ένα φόρουμ κοινωνικής δικτύωσης που ξεκίνησε. Όλη η στιχομυθία είχε αποκτήσει διαστάσεις θρύλου και είχε αναπαραχθεί σε άπειρους διαδικτυακούς τόπους. Ο Αντώνης την είχε διαβάσει τόσες φορές που την θυμόταν απ’ έξω πια. Ήταν εν μέσω μιας συνηθισμένης συζήτησης όταν κάποιος χρήστης είχε πει απλώς: Giannis>Κάποιος είναι εδώ... Nightstalker22>O Επιτηρητής σου μήπως; Giannis>Όχι, θα έρθει πάλι το πρωί αυτός. Κάποιος άλλος. Nightstalker22>Που; Giannis>Εδώ! Στο δωμάτιο! Νοιώθω την παρουσία του, είναι στο δωμάτιο! Nightstalker22>Βλέπεις τίποτα; Pennywise>Ιδέα σου θα είναι, χαλάρωσε. Giannis>Μια σκιά μονάχα να πέφτει απο πίσω μου. Δεν ακούω κάτι...Τι είναι αυτό Θεέ μου, τι τρέχει; Βοήθεια! Nightstalker22>ΠΑΤΑ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ! Elias>Αλάρμ! Πάτα το! Giannis>Όχι Θεέ μου! Διώξτο ότθι ακι να νςε Nightstalker22>Γιάννη; Γιάννη τι γίνεται; Εlias>Τι έγινε γαμώτο; Γιάννη; Ο Γιάννης δεν απάντησε όμως. Ποτέ. Αυτό ήταν, το φυτίλι άρπαξε φωτιά και άρχισε να καίει τα μυαλά των ανθρώπων. Συζητήσεις επι συζητήσεων ξέσπασαν παντού για το γεγονός. Απο αυτά που διάβασε ο Αντώνης είχε σχηματίσει μια θεωρία. Πιθανόν ο αναπνευστήρας να είχε μπλοκάρει ή να είχε παρουσιάσει κάποια βλάβη. Η έλλειψη οξυγόνου είχε προκαλέσει παραισθήσεις στον Γιάννη πριν τον οδηγήσει τελικά στο θάνατο. Απλό και λογικό. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο. Άσε τους άλλους να αναλύουν το τι έγινε, για τη θέση του κρεββατιού που δεν τον άφησε να δεί ποιός ήταν (ποιός θα μπορούσε να είναι ρε ηλίθιοι; ) για τη Σκιά. Ακολούθησαν και άλλοι θάνατοι. Και άλλες φήμες για χρήστες που ανέφεραν περίεργες Σκιές και θορύβους πριν χαθούν για πάντα. Στο τέλος κατάληξαν να μιλάνε για τους Άλλους. Άλλο που δεν ήθελαν και οι ηλίθιοι που «έτρεχαν» τις Νέες Εκκλησίες. «Άγγελοι του Θεού που φέρνουν τη λύτρωση» είπαν κάποιοι απο αυτούς. «Δαίμονες που μας τιμωρούν μετά την Αρρώστια για τις αμαρτίες μας» είπαν άλλοι. Ο Αντώνης για άλλη μια φορά απόρησε με την νοσηρή ικανότητα των ανθρώπων να βρίσκουν νέους μπαμπούλες ακόμα και όταν η ζωή τους είχε γίνει μια κόλαση. «Η Αρρώστια μας σκοτώνει και αυτοί ψάχνουν για τέρατα» σκέφτηκε. >Αντώνη; Το μήνυμα της Ελένης τον έβγαλε απο τις σκέψεις του. - Τι έγινε; Θα έρθεις τελικά στη Συνάθροιση; - Όχι, αφού στο είπα Ελένη. - Δεν φοβάσαι τους Άλλους, δε θες να μάθεις; - Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι θα αρχίσω να βρίζω Εφημέριους και Πρεσβύτερους που γαμάνε τα μυαλά σας. Έκλεισε το μενού των μηνυμάτων και σφάλισε τα μάτια του προσπαθώντας πάλι να κοιμηθεί. Δεν μπορούσε όμως. Ξανακοίταξε την οθόνη που είχε σβύσει ωσότου αυτή άναψε και πάλι. Έψαξε την σύνδεση δικτύου και όταν την βρήκε άνοιξε το παράθυρό της. Διάβασε την ένδειξη: 467.992 ενεργοί χρήστες. «Πόσοι ήταν οι ενεργοί χτες;» αναρωτήθηκε. Αν μπορούσε να κουνήσει τα χείλια του θα γέλαγε με την ίδια την σκέψη του. Ενεργοί...Διόρθωσε τον εαυτό του: πόσοι ήταν οι ζωντανοί χρήστες χτές; Δε θυμόταν, είχε σταματήσει να κρατάει αρχεία και να υπολογίζει πόσοι «έφευγαν» εδώ και καιρό. Ήξερε κάποιους χρήστες που το έκαναν ακόμα. Έχτιζαν περίπλοκες θεωρίες για να βρούν πιθανές κανονικότητες στα νούμερα ώστε να αποδείξουν ότι η αρρώστια είχε σταθεροποιηθεί ή επιταχυνθεί. Έψαχναν ελπίδα, και οι μεν και οι δε. Ο Αντώνης δεν την χρειαζόταν, ήξερε οτι θα πέθαινε. Όλοι θα πέθαιναν αργά ή γρήγορα, είχε συμβιβαστεί με αυτό απο νωρίς. Το μόνο που ήθελε ήταν να αντέξει όσο το δυνατόν παραπάνω. Ήταν ο μόνος σκοπός που του είχε απομείνει. Δεν έγραφε «το μεγάλο βιβλίο» όπως άλλοι είχαν βαλθεί να κάνουν, ποιός θα το διάβαζε άλλωστε; Δεν πέρναγε την ώρα του σε διαδικτυακά θρησκευτικά φόρα που είχαν αναδυθεί τα τελευταία δύο χρόνια αντικαθιστώντας τις εκκλησίες. Όχι, τίποτα απο αυτά. Ήταν δρομέας σε μια κούρσα θανάτου. Και είχε σκοπό να τερματίσει τελευταίος. Κατάλαβε ότι πείναγε. Έδωσε εντολή με τα βλέφαρα∙ η υγρή τροφή εγκατέλειψε τον τροφικό σάκο που βρισκόταν στην πλάτη του κρεββατιού και αφού ακολούθησε την πλαστική διαδρομή του καθετήρα, κατέληξε στο στομάχι του. Ξανασκέφτηκε την συζήτηση που είχε με την Ελένη. Το έχανε σιγά σιγά, διόλου περίεργο. Για πόσο να αντισταθεί ένα μυαλό στην παραφροσύνη όταν κατοικεί σε ένα νεκρό σώμα; Όταν όλο το υπόλοιπο της σύντομης ζωής που σου απομένει είσαι καταδικασμένος να το περάσεις ακίνητος σε ένα κρεββάτι με μόνη συντροφιά έναν υπολογιστή και τις αναμνήσεις μιας ζωής; Το άδειο μυαλό είναι το εργαστήρι του διαβόλου, έτσι δεν λένε; Και ο διάβολος χόρευε κλακέτες στα κεφάλια όλων τους πια... (συνεχίζεται) Edited February 5, 2010 by Adicto Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 (edited) Δύο σημεία που θέλουν προσοχή η αλλάγή. -Θα έρθει και αυτή η ώρα. Έχουν περάσει κοντά τέσσερα χρόνια. Είμαστε απο τους τελευταίους. Δε θα αργήσει πολύ ακόμα... εδώ λέει πως πέρασαν 4 χρόνια και είναι απο τους τελευταίους. Οι Άλλοι...Ο Αντώνης έφερε ξανά στο μυαλό του όλη τη φασαρία που είχε ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό. Φήμες που σέρνονταν υπόγεια, ψίθυροι και κραυγές. Όλα ξεκίνησαν πριν απο μερικούς μήνες. κι εδώ οτι ξεκίνησαν πριν κάποιους μήνες. Μετα απο τον διάλογο του Γιάννη (που τα ξεκίνησε όλα) γράφεις ο Αντώνης δεν απάντησε. Μάλλον εννοείς ο Γιάννης. Περιμένω την συνέχεια! Edited February 5, 2010 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 5, 2010 Author Share Posted February 5, 2010 Ευχαριστώ! Το Γιάννης-Αντώνης διορθώθηκε Όσον αφορά στην άλλη παρατήρηση: 4 χρόνια απο τότε που ξέσπασε η αρρώστια-λίγοι μήνες απο τότε που ξεκίνησε η ιστορία με τους Άλλους. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Thanks again για τη διόρθωση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 Τωρα που το λες , ναι, φαίνεται παρακάτω καλύτερα. Απλά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως αυτά τα δύο ήταν συνδεμένα κάπως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 Αντιτοπία σε αντιπαράθεση με το Ουτοπία - Δυστοπία υποθέτω. Γιατί θα μπορούσε να παίζει και το Αντι-τοπία (αντίθετα τοπία). Καλός τίτλος και από τη μια και από την άλλη άποψη. Φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά δεν έχουμε ακόμα επαρκή πληροφορία για να σχηματιστεί εικόνα. Το ξεκίνημα μού δίνει την εντύπωση πως πάει για αρκετά μεγάλο διήγημα, γιατί από την εισαγωγή δεν έχουμε μάθει τι άλλο συμβαίνει εκεί έξω. Κάνω μόνο μερικές εικασίες. Υπάρχουν αρκετοί υγιείς ώστε να έχουν φτιάξει τους υπολογιστές και όλο το σύστημα υποστήριξης για τους αρρώστους. Ή η αρρώστια είναι πολύ αργή στην εξέλιξή της κι έχουν προλάβει να καλωδιωθούν. Περιμένω τη συνέχεια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 Μου δημιούργησε απορίες που θέλω να λύσω διαβάζοντας περισσότερα. Το σημείο όπου σκάλωσε η ανάγνωσή μου ήταν το "Ξανακοίταξε την οθόνη που είχε σβύσει ωσότου αυτή άναψε και πάλι". Κατά τα άλλα, νομίζω ότι χρειάζεται να μας δώσεις λίγο περισσότερα. Επίσης, μου φάνηκε πως μου δόθηκαν πολλές πληροφορίες σε λίγο χώρο. Αυτό που μου άφησε στο τέλος είναι μια δυνατή εικόνα, αλλά όχι ακόμα μια ιστορία. Περιμένουμε λοιπόν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.