khar Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 (edited) Συγγραφέας: Κώστας Χαρίτος Είδος: ΕΦ Σεξ: Όχι Βία: Όχι Λέξεις: 900 Σχόλια: Εκτος συναγωνισμού, για τον 17 ο διαγωνισμό με θέμα το «ελάττωμα» Όπως οι περισσότεροι Ο Άγγελος Μαράτσης, προτού κλείσει τα εισοσιτρία, θα ερωτευόταν την Ελευθερία και το ντροπαλό χαμόγελό της, και από τότε δεν θα χώριζαν ποτέ. Ο Άγγελος Μαράτσης, λίγο μετά τα πενήντα, θα πάθαινε ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο, το οποίο θα ήταν μοιραίο. Οι γονείς του Άγγελου, όπως οι περισσότεροι γονείς, το έμαθαν μόλις στον τρίτο μήνα της κύησης, από τον γενετιστή τους, ο οποίος κρατούσε στη χούφτα του μια μικρή ηλεκτρονική μνήμη που περιείχε την τρισδιάστατη απεικόνιση του DNA του γιου τους. Ενενηνταπέντε τοις εκατό. Οι γονείς του Άγγελου ήταν εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερναν στα μαθηματικά. Όπως τους εξήγησαν, οι προβλέψεις των γενετιστών συνοδεύονταν από μια σειρά δεδομένων, αλλά το σημαντικότερο ήταν αυτό το νούμερο, που λεγόταν διάστημα εμπιστοσύνης. Δεν χρειαζόταν να ξέρουν τους αλγόριθμους που κρύβονταν πίσω του, αλλά έπρεπε να καταλάβουν τη σημασία του. Ο Άγγελος θα πέθαινε στα πενήντα του από έμφραγμα του μυοκαρδίου, με πιθανότητα ενενηνταπέντε τοις εκατό. Ήταν μόνο ένα νούμερο. Το έλεγαν διάστημα εμπιστοσύνης. Και οι γονείς του Άγγελου, όπως οι περισσότεροι γονείς, το εμπιστεύθηκαν. Ο Άγγελος Μαράτσης στα τριάντα του θα συνέθετε μια μελωδία που σύντομα θα έπαιζαν όλα τα φορητά mp5 και θα κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο με το χαιδευτικό όνομα «το τραγούδι των λουλουδιών», επειδή οι περισσότεροι που την άκουγαν, αισθάνονταν οσμές τριαντάφυλλου και γερανιού να πλημμυρίζουν το χώρο τους. Ο Άγγελος Μαράτσης, στη διάρκεια της εφηβείας του, θα εκδήλωνε μια δερματική πάθηση που θα εξελισσόταν σε χρόνια, η οποία θα τον ανάγκαζε να πλένεται υποχρεωτικά τρεις φορές την ημέρα με ένα ειδικό σαπούνι και να αποφεύγει την επαφή με τα περισσότερα πτηνά. Με διάστημα εμπιστοσύνης ενενήντα τοις εκατό. Οι γονείς του Άγγελου ενημερώθηκαν έγκαιρα για τις επιλογές τους. Όπως τους είπαν οι γιατροί, ποτέ δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν κάτι με βεβαιότητα μελετώντας το γενετικό αποτύπωμα, αλλά οποιοδήποτε διάστημα εμπιστοσύνης πάνω από το ενενήντα τοις εκατό, ήταν ότι κοντινότερο μπορούσε να υπάρξει σε αυτό. Η γενετική είχε προχωρήσει πια τόσο πολύ που δεν γίνονταν λάθη. Ήξεραν ακριβώς ποια γονίδια ευθύνονταν για τις περισσότερες παθήσεις που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους. Και για τις ελαφριές, και για τις βαριές. Η επιστήμη κατείχε τον τρόπο. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν οι υπογραφές. Οι γονείς του Άγγελου, όπως οι περισσότεροι γονείς, συζήτησαν αρκετές μέρες το θέμα. Ποτέ, όμως, δεν μίλησαν για το δέκα τοις εκατό που έλειπε από το διάστημα εμπιστοσύνης. Ο Άγγελος Μαράτσης, μια κρύα βραδιά του χειμώνα, θα οδηγούσε τριάντα χιλιόμετρα για να πάει την Ελευθερία στην άκρη μια απόκρημνης πλαγιάς και να δουν μαζί το ολόγιομο φεγγάρι να ρυτιδώνει τη μαύρη θάλασσα, μόνο και μόνο για να τη φιλήσει για πρώτη φορά. Ο Άγγελος Μαράτσης, κατά την παιδική του ηλικία, θα εμφάνιζε μια σειρά αλλεργιών που θα τον άφηναν αρκετές μέρες στο σπίτι του, με κρίσεις άσθματος, ανήμπορο να αναπνεύσει, χωρίς τη βοήθεια μιας ειδικής μάσκας. Με διάστημα εμπιστοσύνης ογδόντα πέντε τοις εκατό. Οι γονείς του Άγγελου πήραν την ίδια απόφαση που είχαν πάρει εκατομμύρια γονείς σε όλο τον κόσμο. Δεν ήθελαν ο γιος τους να ταλαιπωρηθεί, ούτε να κινδυνεύσει. Συμφώνησαν με τους ειδικούς να επιδιορθωθούν όλα τα ελαττωματικά γονίδια που έδιναν ασθένειες με διάστημα εμπιστοσύνης τουλάχιστον εβδομήντα τοις εκατό. Κάποτε ήταν το πιάνο, οι ξένες γλώσσες και ο αθλητισμός, αλλά τώρα υπήρχε και η γενετική αισθητική. Είχαν κάνει ότι καλύτερο μπορούσαν για το παιδί τους, όπως οι περισσότεροι γονείς. Με διάστημα εμπιστοσύνης εκατό τοις εκατό, όπως τους είπε ο γενετιστής τους, χαμογελώντας. Ο Άγγελος είδε την Ελευθερία στο αμφιθέατρο της σχολής του, την ώρα που προσπαθούσε χωρίς επιτυχία να συγκεντρωθεί στο μάθημα της Στατιστικής. Καθόταν με μια φίλη της και χαμογελούσε τόσο ωραία που ο Άγγελος είχε την εικόνα της στο μυαλό του για αρκετές ώρες μετά από το μάθημα. Αν και την συνάντησε αρκετές φορές στη συνέχεια, και μερικές από αυτές η Ελευθερία του χαμογέλασε, δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να της εξομολογηθεί τον έρωτά του. Όταν τελείωσε τη σχολή του και έφυγε για το στρατό, την έχασε και δεν την είδε ποτέ ξανά. Θυμόταν, όμως, πάντα το ντροπαλό της χαμόγελο. Οι γονείς του Άγγελου, δεν άκουσαν ποτέ για πολυγονιδιακές συμπεριφορές και αλληλεπιδράσεις γονιδίων. Ούτε έμαθαν ότι μερικά από τα γονίδια της καρδιοπάθειας του Άγγελου, σχετίζονταν με το θάρρος του και την εξωστρέφειά του. Όπως δεν έμαθαν ότι τα γονίδια της δερματίτιδας, που τόσο πολύ θα τον ταλαιπωρούσε, ήταν φορείς μιας ιδιαίτερης αίσθησης του ρυθμού και της μελωδίας. Ο Άγγελος παρακολούθησε από μικρός το ωδείο και σύντομα έπαιζε κιθάρα και πιάνο. Σκάρωσε κάνα δυο τραγούδια στα νιάτα του, αλλά μόλις έπιασε δουλειά τα παράτησε. Του άρεσε πολύ να ακούει μουσική και εκτιμούσε ιδιαίτερα τους μεγάλους συνθέτες. Μερικές φορές, ειδικά όταν καθόταν στον κήπο του σπιτιού του, έπιανε τον εαυτό του να φτιάχνει μια μελωδία στο μυαλό του, αλλά πριν προλάβει να την ολοκληρώσει την έχανε, σαν νερό που κυλάει ανάμεσα στα χέρια σου. Ο Άγγελος, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, πέρασε μια ζωή χωρίς αλλεργίες, δερματίτιδες και κίνδυνο καρδιοπάθειας. Δεν παντρεύτηκε, αν και ερωτεύτηκε μερικές φορές, χωρίς ποτέ να μπορέσει να μιλήσει στις κοπέλες με το ντροπαλό χαμόγελο. Έζησε ήσυχα, μοναχικά και, μετά την σύνταξη του, απομονώθηκε στην μονοκατοικία των γονιών του. Ο κήπος του ήταν γεμάτος γεράνια και ποτέ δεν κατάλαβε γιατί κάθε φορά που τα μύριζε, ευχόταν να είχε ζήσει μια διαφορετική ζωή. ΤΕΛΟΣ Edited February 5, 2010 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OuterHeaven Posted February 5, 2010 Share Posted February 5, 2010 (edited) Ο "τέλειος" άνθρωπος δεν ειναι τόσο τέλειος τελικά. Και ποτέ δε θα είναι. Τίποτα στη ζωη δεν είναι μαύρο και τίποτα άσπρο. Όλα έχουν την απόχρωση του γκρι. Όλα έχουν τα + τους και τα - τους. Και το κάθε τι που συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Και στην τελική..."αμαρτίαι" γονέων παιδεύουσι τέκνα. Μ'άρεσε αρκετά Edited February 5, 2010 by OuterHeaven Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 6, 2010 Share Posted February 6, 2010 Βαθύς πραγματικά ο προβληματισμός μέσα σε τόση μικρή ιστορία. Τι είμαστε εμείς, τι είναι τα γονίδιά μας, τι δικαιώματα έχουμε να επέμβουμε στη ζωή του άλλου. Όπως και η προηγούμενη ιστορία με τον Κύβο και τη Ζυγαριά, και αυτή αποπνέει ένα ήπιων τόνων αλλά πολύ πικρό παράπονο για μια χαμένη ζωή. Αλλά αντίθετα από εκεί, εδώ ο ήρωας δεν έχει καν το διακίωμα της επιλογής. Κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει για το "καλό" του, με ό,τι αυτοί θεωρούν καλό, με ό,τι κι εγώ στη θέση τους θα θεωρούσα καλό -κι αυτό είναι το τραγικότερο. Πολύ όμορφος ο συνδυασμός των περιστατικών με την Ελευθερία και των γονιδιακών προβλημάτων. Στην αρχή δεν κατάλαβα πού πήγαινε, αλλά η εξήγηση ήρθε αποκαλυπτική. Με συγκίνησε πάρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 6, 2010 Share Posted February 6, 2010 Πολύ συγκινητικό όντως. Και προσφέρεται για προβληματισμό. Μου άρεσε πάρα πολύ khar! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 6, 2010 Share Posted February 6, 2010 Άψογο, όπως συνήθως. Πέτυχες διάνα. Ήταν σαν να έπιασες διάφορες σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με το θέμα του γεννετικού προγραμματισμού, που πετούσαν αδέσποτες στα κεφάλια μας και τους έδωσες έκφραση και συγκροτημένη μορφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 6, 2010 Author Share Posted February 6, 2010 Ευχαριστώ για τα σχόλια. Για να πώ την αλήθεια, εγώ την γλίτωσα, αλλά μου προκαλεί μεγάλη ανησυχία η ιδέα ότι οι επόμενες γενιές θα κληθούν να απαντήσουν σε τέτοια διλήμματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted February 9, 2010 Share Posted February 9, 2010 Φίλε Khar, η μοριακή βιολογία και η γενετική θα επιδιώξουν να διεκδικήσουν έναν ρόλο, μια ισχυρή συμμετοχή στην διαμόρφωση του μέλλοντος. Όπως επισημαίνεις, θα υπάρξουν ζητήματα. Κάθε τροποποίηση της “φυσικής ροής” των γεγονότων, γεννά μια ακολουθία αναδιαρθρώσεων της πραγματικότητας. Ένιωσα τους προβληματισμούς που η ιστορία σου φέρνει στο προσκήνιο και το συναίσθημα που αναδύεται απ’ αυτήν. Η ε.φ. έχει τρόπους να προεκτείνει πέρα από μελλοντολογικές περιγραφές και να αναβαθμίζει ποιοτικά το περιεχόμενό της με ηθικο-φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Το προφανές είναι πως εσύ κατέχεις καλά αυτούς τους τρόπους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted February 9, 2010 Share Posted February 9, 2010 Χα! Μετά από τόσα και καλά σχόλια, ώρα και για τη δική μου κακία! Συνολικά ήταν μια καλή (αν και μου φάνηκε γρήγορη) προσπάθεια και πέρασε ένα μήνυμα. Είπαμε δεν βαθμολογούμε πρωτοτυπία ιδεών αλλά στη δική μου εμπειρία αυτή είναι μια χιλιοειπωμένη ιδέα, που δεν την πρόσφερες τίποτα καινούριο. Λογική συνέχεια: οι γονείς κάνοντας τις επιλογές τους, αποφάσισαν για τον γιο τους να ζήσει μόνος και άσημος. Δε νομίζω ότι θα το κάνανε αυτό. Αλλά ας πούμε ότι το έκαναν. Φταίνε; Όχι, βέβαια, τα γονίδιά τους τούς αναγκάσανε να κάνουν αυτήν την επιλογή. Επομένως αν τα γονίδια είναι τόσο καθοριστικά, δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχείς για την ηθική ευθύνη των επιλογών. Αυτή εξανεμίζεται μαζί με την ελεύθερη βούληση. Στατιστική: το διάστημα εμπιστοσύνης, όντας διάστημα εμπεριέχει δύο τιμές και όχι μία. Επίσης, η φράση "ποτέ δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν κάτι με βεβαιότητα μελετώντας το γενετικό αποτύπωμα, αλλά οποιοδήποτε διάστημα εμπιστοσύνης πάνω από το ενενήντα τοις εκατό, ήταν ότι κοντινότερο μπορούσε να υπάρξει σε αυτό" είναι κακοδιατυπωμένη: αντί να ορίσεις το άνω όριο (να πεις δηλαδή ότι δεν πάει πάνω από 95) ορίζεις το κάτω όριο (δηλαδή ότι από 90 και πάνω είναι ΟΚ). Μοριακή βιολογία και γενετική: -Τρίτο μήνα; Είναι πολύ αργά... Ήδη κάνουμε προγενετική διάγνωση στη φάση των 4-8 κυττάρων. Άσε που τον τρίτο μήνα έχουν σχηματιστεί ήδη όλα τα όργανα... -Το να ξέρουν ότι θα του αρέσουν οι ντροπαλές, ΟΚ. Αλλά το να ξέρουν πώς θα λένε την κοπέλα που θα ερωτευτεί είναι πέρα από τις δυνατότητες της γενετικής... Ομοίως το να μπορέσουν να προβλέψουν τις αντιδράσεις των άλλων (που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη), το χαϊδευτικό όνομα του τραγουδιού που θα συνθέσει ή το ότι την τεχνολογία ήχου σε 20 χρόνια θα την λένε mp5 και αυτά είναι πέρα από τη γενετική. -Αν μπορούσαν να κάνουν τέτοιες προβλέψεις, θα μπορούσαν να προβλέψουν και την απόφαση των γονιών του: γιατί να μπουν στον κόπο να τους ρωτήσουν; Συνολικά, είναι μια καλή προσπάθεια από πλευράς Φ αλλά θέλει δουλειά από πλευράς Ε! Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anomanter Posted February 10, 2010 Share Posted February 10, 2010 Καλογραμμένο. Καταφέρνει να μιλήσει στο συναίσθημα. Πείθει, με τον τρόπο του. Η επιστημονική του αληθοφάνεια μ' αφήνει αμφιθυμικό. Το ανθρώπινο γονιδίωμα αποτελεί άραγε την -κατά στατιστική προσέγγιση- γραφή της ιστορίας ενός ανθρώπου; Με ένα γονίδιο λιγότερο, ή περισσότερο, θα είχαμε τις ίδιες επιλογές; Το σίγουρο είναι ότι κανείς -στο παρόν ή το μέλλον- δεν πρόκειται να προβλέψει το μέλλον. Ή, για να το πω αξιωματικά, όταν αναφερόμαστε στη συμπεριφορά ενός ατόμου (και όχι ενός συνόλου), καμιά επιστήμη δεν μπορεί να προβλέψει τίποτα. Όπως έλεγε κι ο Μπέιτσον, δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε ανθρώπους σαν να είναι μπάλες του μπιλιάρδου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 10, 2010 Author Share Posted February 10, 2010 Χα! Μετά από τόσα και καλά σχόλια, ώρα και για τη δική μου κακία! Συνολικά ήταν μια καλή (αν και μου φάνηκε γρήγορη) προσπάθεια και πέρασε ένα μήνυμα. Είπαμε δεν βαθμολογούμε πρωτοτυπία ιδεών αλλά στη δική μου εμπειρία αυτή είναι μια χιλιοειπωμένη ιδέα, που δεν την πρόσφερες τίποτα καινούριο. Λογική συνέχεια: οι γονείς κάνοντας τις επιλογές τους, αποφάσισαν για τον γιο τους να ζήσει μόνος και άσημος. Δε νομίζω ότι θα το κάνανε αυτό. Αλλά ας πούμε ότι το έκαναν. Φταίνε; Όχι, βέβαια, τα γονίδιά τους τούς αναγκάσανε να κάνουν αυτήν την επιλογή. Επομένως αν τα γονίδια είναι τόσο καθοριστικά, δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχείς για την ηθική ευθύνη των επιλογών. Αυτή εξανεμίζεται μαζί με την ελεύθερη βούληση. Στατιστική: το διάστημα εμπιστοσύνης, όντας διάστημα εμπεριέχει δύο τιμές και όχι μία. Επίσης, η φράση "ποτέ δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν κάτι με βεβαιότητα μελετώντας το γενετικό αποτύπωμα, αλλά οποιοδήποτε διάστημα εμπιστοσύνης πάνω από το ενενήντα τοις εκατό, ήταν ότι κοντινότερο μπορούσε να υπάρξει σε αυτό" είναι κακοδιατυπωμένη: αντί να ορίσεις το άνω όριο (να πεις δηλαδή ότι δεν πάει πάνω από 95) ορίζεις το κάτω όριο (δηλαδή ότι από 90 και πάνω είναι ΟΚ). Μοριακή βιολογία και γενετική: -Τρίτο μήνα; Είναι πολύ αργά... Ήδη κάνουμε προγενετική διάγνωση στη φάση των 4-8 κυττάρων. Άσε που τον τρίτο μήνα έχουν σχηματιστεί ήδη όλα τα όργανα... -Το να ξέρουν ότι θα του αρέσουν οι ντροπαλές, ΟΚ. Αλλά το να ξέρουν πώς θα λένε την κοπέλα που θα ερωτευτεί είναι πέρα από τις δυνατότητες της γενετικής... Ομοίως το να μπορέσουν να προβλέψουν τις αντιδράσεις των άλλων (που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη), το χαϊδευτικό όνομα του τραγουδιού που θα συνθέσει ή το ότι την τεχνολογία ήχου σε 20 χρόνια θα την λένε mp5 και αυτά είναι πέρα από τη γενετική. -Αν μπορούσαν να κάνουν τέτοιες προβλέψεις, θα μπορούσαν να προβλέψουν και την απόφαση των γονιών του: γιατί να μπουν στον κόπο να τους ρωτήσουν; Συνολικά, είναι μια καλή προσπάθεια από πλευράς Φ αλλά θέλει δουλειά από πλευράς Ε! Καλή συνέχεια! Ευχαριστώ για την κριτική. Προφανώς είναι βάσιμη, αλλά μεγάλο μέρος της βασίζεται στο ότι μάλλον δεν έκανα σαφές στο διήγημα κάτι που είναι προφανές σε μένα. Οι γονείς, όπως και οι γιατροί, γνωρίζουν μόνο τα στατιστικά για τις ασθένειες. Τα υπόλοιπα για τη μουσική και τον έρωτα τα ξέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας. Τα διάστημα εμπιστοσύνης είναι υπερβολικά απλουστευμένο, κυρίως γιατί νομίζω ότι οι γιατροί θα χρησιμοποιούν αυτήν την ορολογία στο μέλλον όταν θα μιλάνε σε αδαείς, περι τα μαθηματικά, γονείς. Πολύ συχνά οι πρώτοι δύο μήνες της κύησης περνούν χωρίς επίσκεψη σε γιατρό, κι έτσι δεν είναι υπερβολικό η ενημέρωση να γίνεται λίγο αργότερα, αν, και για να πω την αλήθεια, δεν είμαι σίγουρος σε ποιο μήνα μπορεί να πραγματοποιηθεί γονιδιακή θεραπεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 10, 2010 Share Posted February 10, 2010 Οι τρεις μήνες με φάνηκαν και μένα πολύ αργά. Φαντάζομαι πως όταν η γονιδιακή θεραπεία γίνει καθημερινή πρακτική, θα υπάρχει και ο τρόπος να εντοπίζεται μια κύηση στις πρώτες ώρες, πχ ένα επίθεμα στο μπράτσο της μητέρας που αλλάζει χρώμα, λέμε τώρα, οπότε βουρ στο γονιδιατζή για το ρεγουλάρισμα. Εκτός απ' αυτό, μ' άρεσε ο τρόπος που χρησιμοποίησες την αλληλεπίδραση των γονιδίων, πράγμα που είναι όντως τέρα ινκόγκνιτα για τη σημερινή επιστήμη. Αυτό το λεπτό σημείο είναι και το πρόβλημα με την ευγονική (το ελάττωμά της), πέρα από τα όποια ηθικά, έτσι; αφού μέχρι να κατανοήσουμε τη λειτουργία της θα προχωράμε στα τυφλά. Πάντως απ' ότι κατάλαβα οι γονείς καλούνται να εγκρίνουν τη διόρθωση των γονιδίων που ενδέχεται να προκαλέσουν αρρώστιες, χωρίς ούτε αυτοί, ούτε ο γενετιστής να γνωρίζουν τις επιπτώσεις στο χαραχτήρα και το μέλλον του τελικού προϊόντ- ε, ατόμου. Οι ματιές στα πιθανά μέλλοντα με φάνηκε πως φαίνονται μόνο από μας, τους αναγνώστες, και όχι από το γιατρό ή τους γονείς, οι οποίοι παίρνουν την απόφαση που πιστεύουν πως είναι η καλύτερη για το γιο τους, σα γονείς κι αυτοί. Γενικά, πραγματεύεσαι το θέμα σου μια χαρά θα έλεγα, και εκτός από κείνο το φεγγάρι που σε κάποιο σημείο "ρυτιδώνει τη θάλασσα", δεν έχει άλλα προβλήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 19, 2010 Share Posted July 19, 2010 (edited) Πολύ όμορφη ιστορία, με τον τρόπο της συγκινητική και βαθυστόχαστη, και σε βάζει να σκέφτεσαι για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον (που όπως όλα δείχνουν είμαστε αρκετά κοντά). Θα συμφωνήσω με τις «κακίες» του Γιώργου (aka tetartos), όσον αφορά την μοριακή βιολογία και την γενετική, αλλά επίσης θα πάρω και το μέρος σου, όταν λες ότι οι επιπλέον πληροφορίες είναι αποκλειστική γνώση του συγγραφέα. Απλά, ίσως, θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να ξεχωρίσεις ποια είναι αυτά που ξέρει η επιστήμη και ποια αυτά που ξέρει ο συγγραφέας. Ένιωσα, επίσης, πως όλο το κείμενο διέπεται από μια αιτιοκρατία. Οι επιλογές που έκαναν οι γονείς των γονιών ευθύνονται για τις επιλογές των γονιών που θα ευθύνονται για τις επιλογές των τέκνων και ούτω καθεξής... και όλ' αυτά, είναι εν μέρει γνωστά από την επιστήμη. Σαν ο δαίμονας του Λαπλάς να εφαρμόζεται στην μεγαλόκλιμακα των ανθρώπων. Edited July 19, 2010 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ubiquitus Posted July 29, 2010 Share Posted July 29, 2010 Καλογραμμένο και αρκετά σαφές. Εμένα τουλάχιστον με πείθει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ubiquitus Posted July 29, 2010 Share Posted July 29, 2010 (edited) Χα! Μετά από τόσα και καλά σχόλια, ώρα και για τη δική μου κακία! Συνολικά ήταν μια καλή (αν και μου φάνηκε γρήγορη) προσπάθεια και πέρασε ένα μήνυμα. Είπαμε δεν βαθμολογούμε πρωτοτυπία ιδεών αλλά στη δική μου εμπειρία αυτή είναι μια χιλιοειπωμένη ιδέα, που δεν την πρόσφερες τίποτα καινούριο. Λογική συνέχεια: οι γονείς κάνοντας τις επιλογές τους, αποφάσισαν για τον γιο τους να ζήσει μόνος και άσημος. Δε νομίζω ότι θα το κάνανε αυτό. Αλλά ας πούμε ότι το έκαναν. Φταίνε; Όχι, βέβαια, τα γονίδιά τους τούς αναγκάσανε να κάνουν αυτήν την επιλογή. Επομένως αν τα γονίδια είναι τόσο καθοριστικά, δεν υπάρχει ανάγκη να ανησυχείς για την ηθική ευθύνη των επιλογών. Αυτή εξανεμίζεται μαζί με την ελεύθερη βούληση. Στατιστική: το διάστημα εμπιστοσύνης, όντας διάστημα εμπεριέχει δύο τιμές και όχι μία. Επίσης, η φράση "ποτέ δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν κάτι με βεβαιότητα μελετώντας το γενετικό αποτύπωμα, αλλά οποιοδήποτε διάστημα εμπιστοσύνης πάνω από το ενενήντα τοις εκατό, ήταν ότι κοντινότερο μπορούσε να υπάρξει σε αυτό" είναι κακοδιατυπωμένη: αντί να ορίσεις το άνω όριο (να πεις δηλαδή ότι δεν πάει πάνω από 95) ορίζεις το κάτω όριο (δηλαδή ότι από 90 και πάνω είναι ΟΚ). Μοριακή βιολογία και γενετική: -Τρίτο μήνα; Είναι πολύ αργά... Ήδη κάνουμε προγενετική διάγνωση στη φάση των 4-8 κυττάρων. Άσε που τον τρίτο μήνα έχουν σχηματιστεί ήδη όλα τα όργανα... -Το να ξέρουν ότι θα του αρέσουν οι ντροπαλές, ΟΚ. Αλλά το να ξέρουν πώς θα λένε την κοπέλα που θα ερωτευτεί είναι πέρα από τις δυνατότητες της γενετικής... Ομοίως το να μπορέσουν να προβλέψουν τις αντιδράσεις των άλλων (που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη), το χαϊδευτικό όνομα του τραγουδιού που θα συνθέσει ή το ότι την τεχνολογία ήχου σε 20 χρόνια θα την λένε mp5 και αυτά είναι πέρα από τη γενετική. -Αν μπορούσαν να κάνουν τέτοιες προβλέψεις, θα μπορούσαν να προβλέψουν και την απόφαση των γονιών του: γιατί να μπουν στον κόπο να τους ρωτήσουν; Συνολικά, είναι μια καλή προσπάθεια από πλευράς Φ αλλά θέλει δουλειά από πλευράς Ε! Καλή συνέχεια! Διαφωνώ. Η ιστορία εφ αρκεί να ειναι επιστημονικοφανής και όχι επιστημονική κατά γράμμα. Οι 3 μηνες ειναι υπεραπλουστευση, ωστοσο καποιος θα μπορουσε να πει οτι στο μελλον ακομη και 13 μηνες ισως να αποτελουν κοινο τοπο. Με βαση την επιστημη του σημερα ενταξει, αλλα σε μια ιστορια που συμβαινει υποτιθεται στο μελλον?? Κατα τη ροη της ιστοριας υπαρχει ο κοσμος ο εναλλακτικός και ο κοσμος μετα τη γενετικη "θεραπεια" - οποτε οι δυο κοσμοι συμπληρώνουν θαυμασια το τελος. Δεν υπαρχει καποιο κενο λογικης, οι γονεις αποτελουν τον "παρατηρητη "τον αναγνωστη. Ειναι λογικο να εχουν αποριες και ανησυχίες που θα εχει ενας αναγνωστης. Edited July 29, 2010 by Ubiquitus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 23, 2011 Share Posted November 23, 2011 Bump εδώ γιατί το αξίζει! Ντροπαλά χαμόγελα, μυρωδιές γερανιού και γονιδιακές ακολουθίες σε μια σπάνια χρήση υποθετικού μέλλοντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted November 23, 2011 Share Posted November 23, 2011 "Ουαου". Αυτό είπα, τελειώνοντας. Σκεφτόμουν, διαβάζοντας, αυτά περί αιτιοκρατίας και "τι ξέρει ο συγγραφέας και τι οι γονείς", αλλά τελικά δεν με πείραξαν και το διήγημα μου άρεσε πολύ. Σκέφτομαι ότι, αν οι προβλέψεις ήταν πιο δυσοίωνες, θα μπορούσε να είχε τελειώσει με τη φράση:" Ο Άγγελος Μαράτσης δεν γεννήθηκε ποτέ". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 23, 2011 Share Posted November 23, 2011 Εξαιρετική ιδέα. Μου άρεσε πολύ και τολμώ να πω ότι τη ζήλεψα κιόλας! Θα σου παρατηρούσα μονάχα το εξής: Ίσως θα μπορούσες να το καταστήσεις σαφέστερο σε ορισμένα σημεία, ώστε να μην υπάρχει η σύγχυση ότι η Γενετική έχει ή θα αποκτήσει μαντικές ικανότητες σχετικά με τους έρωτες και τη ζωή του ατόμου. Μονάχα εκεί προβληματίστηκα για λίγο. Στα θετικά του η αρνητική αύρα που αποπνέει για το τίμημα της τεχνολογικής εξέλιξης. Σ'ευχαριστώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.