Bye Bye Kitty

[DinMacXanthi]

Όνομα Συγγραφέα: Κέλλης Κωνσταντίνος

Είδος: ας πούμε fantasy αλλά δεν το δένω κόμπο.

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: νέα έκδοση 598, προηγούμενη 607

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Το παρακάτω φλασάκι θα εκδοθεί μαζί με τις ιστορίες των υπόλοιπων μελών του μεταπτυχιακού σε μια ανθολογία, μέσα στο καλοκαίρι που μας έρχεται. Όλες οι ιστορίες είναι εικονογραφημένες από μέλη του Κολεγίου Τεχνών του Εδιμβούργου. Η παρτενέρ μου λοιπόν από το κολέγιο, μου έστειλε την παρακάτω εικόνα για έμπνευση. Επειδή ως το τέλος της εβδομάδας το παραδίδω και επίσημα, θα ήθελα τις γνώμες σας αν γίνεται. Η ιστορία είναι σε ένα μοτίβο που εξερευνώ λίγο τον τελευταίο καιρό: Τα παιδιά, οι φανταστικοί τους φίλοι και το σημείο που τους αφήνουν πίσω. Υπάρχει προφανώς όριο λέξεων... α ναι, κι ένας καλός τίτλος αν σας βρίσκεται; Αυτό το bye bye kitty σαν παρωδία του Hello kitty μου ακούγεται.

edit: Ανέβασα μια νέα πειραγμένη έκδοση, αλλά κράτησα και την πρώτη εκδοχή από κάτω.

 

 

 

 

...

 

 

 

Α lonely elm tree stood by the creek, on the far side of the meadow. Olia was sitting between its ancient roots, her naked toes playing with the soft mud under them.She was holding a bottle of milk in one hand, a saucer and a wooden music box in the other. Her worried eyes were on the box, fixed on the image of a dancing cat,engraved upon it. The figure reminded Olia of an old nursery rhyme, her granny had taught her.

 

Give her milk and play the tune;

Kitty will be with you soon

 

Her friend was growing weaker and more distant, every day that passed. Their meetings were becoming rarer and rarer. She filled the saucer with warm milk, careful not to spill a single drop.

 

She took the box in her hands.

Olia looked on her side, towards the cottage on the meadow’s other side; the real world. A big birthday cake and smiling faces were waiting for her back there. Pink clouds cascaded gently above, paying their respects to the birthday girl.

She sniffed and opened the box’s lid.

 

As a soft tune arose from within, Olia closed her blue eyes and waited.

 

Then a low growl was heard before her, followed by soft lapping. Olia nodded and stood up while the sweet melody hung in the air above the music box.

 

An old grey cat, milk dripping from its whiskers, looked up at her.

 

“Kitty,” said the girl and the words turned the child’s lips into a sad smile.

 

The cat licked the milk off its nose and slightly tilted its head in attention.

 

“Nana said you can stay until I’m a big girl,” Olia said and sobbed.

“I’m a big girl now, kitty.”

 

The cat’s blue eyes narrowed. It shook its head, letting a long-drawn meowl. It looked so tired, so old…

 

“I have to let you go. If you stay…”

 

The music box’s song carried on. Far behind, a mother’s hand was lighting seven birthday candles; voices called her name. For just a moment, the cat’s figure flickered like a flame.

 

“You must find other children to take care of now.”

 

The cat huffed in annoyance. Gathering its dwindling strength, it began to grow big, as big as the elm tree. Its gray fur became a glistening coat of white and brown, tinted with peacocks’ eyes that flickered in the rising wind. It growled towards the girl with an open mouth, full of big teeth. The creek picked up that growl and tossed its echo around the meadow.

 

Olia stood motionless. The cat roared again and again but they both knew those roars held no fury within them, only sadness for their inevitable parting. The huge snout lowered to the level of Olia’s eyes, sniffing its friend. Blue bore into blue.

 

The girl kissed the furry forehead then put her hands around the big cat’s neck.

 

“I’ll miss you,” she tried to say, but her voice was broken into a whimper.

 

Dejected, the creature growled softly, steadily reverting to its previous size, until Olia found herself holding a grey kitten in her lap. She turned her head towards the music box, now at its dying notes. Closing her teary eyes again, she cradled her friend lovingly.

“Bye bye, kitty.”

 

Olia opened her eyes, the moment the music came to an end and the feeling of soft fur disappeared from her arms. The box’s lid fell, leaving Olia alone under the tree and the clouds. She swept her tears and turned towards the cottage. She was a big girl now.

 

 

 

 

 

>><<

 

 

 

Olia walked out of the cottage. A big birthday cake and smiling faces were waiting behind her but before those seven candles were blown out, she had something to do.

 

A bottle of milk was held in one hand, a wooden box and a saucer in the other. Her eyes were now on the box, fixed on the image of a dancing cat, engraved upon it. Their blue never let the figure go for the road’s sake.

 

She didn’t need to look ahead; she knew where she had to go.

 

Give her milk and play the tune;

Kitty will be with you soon

 

She kept repeating the two verses, over and over again. Her Grandma had taught that song to her.

 

The green blades beneath the girl’s naked feet gradually turned into soft mud by the time she reached the big elm tree by the creek. Still humming between her lips, she sat between its giant roots and filled the saucer with warm milk, careful not to spill a single drop. She then placed the box next to it and opened its lid.

 

A soft tune arose from within. An old lullaby that used to sent little Olia to sleep.

She turned her eyes behind, towards the cottage and the real world. Pink clouds cascaded gently above, paying their respects to the birthday girl.

 

Then a low growl was heard behind her, followed by soft lapping. Olia nodded while the sweet melody hung in the air above the music box.

 

She turned again. A grey cat, milk dripping from its whiskers, looked up at her.

 

“Kitty,” said the girl and the words turned the child’s lips into a sad smile.

 

The cat licked the milk off its nose and slightly tilted its head in attention.

 

“Nana said you’ll stay until I’m a big girl,”Olia said and gulped,

“I’m a big girl now, kitty.”

 

The cat’s blue eyes narrowed. It shook its head, letting a long-drawn meowl.

 

“I have to let you go.”

 

The music box’s song carried on. Far behind, a mother’s hand was lighting the birthday candles.

 

“You must find other children to take care of now.”

 

The cat huffed in annoyance. In a matter of moments, it seemed to grow big, as big as the elm tree. Its gray fur became a glistening coat of white and brown, tinted with peacocks’ eyes that flickered in the rising wind. It growled towards the girl with an open mouth, full of big teeth. The creek picked up that growl and tossed its echo around the farm.

 

Olia stood motionless. The cat roared again and again but they both knew those roars held no fury within them, only sadness. The huge snout lowered to the level of Olia’s eyes, sniffing its friend. Blue bore into blue.

 

The girl kissed the furry forehead then put her hands around the big cat’s neck.

 

“I’ll miss you,” she tried to say, but her voice was broken into a whimper.

 

The creature closed its eyes, steadily reverting to its previous size, until Olia found herself holding the grey cat in her lap.

 

“The song is almost over,” They both turned their heads towards the music box, now at its dying notes. She closed her teary eyes and cradled her friend, not daring to look.

“Bye bye, kitty.”

 

Olia opened her eyes, the moment the music came to an end and the feeling of soft fur disappeared from her arms. The box’s lid fell, leaving the birthday girl alone under the tree and the clouds. She swept her tears and stood up, looking towards the cottage. She was a big girl now.

Edited February 8, 2010 by DinMacXanthi

[Adicto]

Γλυκόπικρο κειμενάκι...Δείχνεις το σπάσιμο του δεσμού να γίνεται συνειδητά, κάτι που είναι πρωτότυπο αλλά κάτι λείπει απο το κειμενο. Ένταση ίσως; Δεν σε βοηθάω, το ξέρω αλλά δεν μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα τι μου λείπει. Απλά νοιώθω οτι ειναι λίγο ξερό έτσι... Ίσως να κράταγες τα γενέθλια κρυφά για τον αναγνώστη ως το τέλος; Ίσως να έψαχνε το κορίτσι το γατάκι και αυτό να μην ερχόταν παρά για να του πεί αυτό (το γατί δλδ) ότι πρέπει πια να χωρίσουν;

 

 

 

"ένα πικρο δωρό" για τίτλο ίσως;

[Tiessa]

How about "A Big Girl" for a title?

Το bye bye kitty προδίδει αμέσως τι θα γίνει κι αυτό δε συμφέρει στα φλασάκια.

 

Γλυκό και τρυφερό είναι το κείμενο και ως συνήθως προσεγμένο. Μια μικρή αντιρρηση που έχω είναι γιατί ένα παιδάκι στη εξοχή να έχει φίλο ένα φανταστικό γατάκι; Λογικά θα υπήρχαν πολλά γατάκια γύρω. Κάτι τέτοιο θα μου ταίριαζε πολύ περισσότερο για ένα παιδί στην πόλη ή γενικότερα σ' ένα περιβάλλον που δεν υπήρχαν, απαγορεύονταν, κάτι τέτοιο. Εκεί θα ήταν πολύ δραματικότερο και το σπάσιμο του δεσμού και η συνειδητοποίηση ότι μεγαλώνει.

 

Μου άρεσε το ποιηματάκι

Give her milk and play the tune;

Kitty will be with you soon

Και περιέργως, είχε και μια κάπως 'sinister' αιχμή μέσα του.

 

Ένα σημείο στο κείμενο

An old lullaby that used to sent little Olia to sleep

 

μήπως πρέπει να είναι 'used to send';

[DinMacXanthi]

Μη νομίζεις, βοηθάς και με το παραπάνω. Δυστυχώς επειδή είναι φλασάκι, δεν μπορώ να βάλω την πλοκή και τα twists ενός διηγήματος, είμαι ήδη στις 600 ενώ έπρεπε να 'ναι 500άρι. Προτίμησα να περιγράψω την εικόνα, οπότε... Πάντως ηθελημένα δεν κράτησα κρυφά τα γενέθλια, κάνω μια μικρή αποτοξίνωση από την πεπατημένη των twists στο τέλος, αλλά θα δω αν μπορώ να το φέρω λίγο πιο έμμεσα (κοινώς το κάτι ανάμεσα).

Αυτό με το γατί να μην έρχεται πάντως, μου αρέσει, και μπορώ να το προσθέσω από τη στιγμή που ανοίγει το κουτί να πω οτι "παρά τα καλέσματα του κοριτσιού, ερχόταν όλο και πιο σπάνια". Κανα 2 φράσεις διάσπαρτες μέσα στο κείμενο, είναι και καλές για την οικονομία των λέξεων, και μπορούν να βάλουν και λίγο παρελθόν στην εικόνα.

 

 

Βάσω, νομίζω οτι το γατί (που έχει και την ιδιότητα να "φουσκώνει" και να γίνεται λεοπάρδαλη όπως λέει και η εικόνα) είναι μέσα στο μυαλό του κοριτσιού, κάτι σαν σύμβολο του οικείου αλλά συνάμα άγριου και ανεξάρτητου. Ταιριάζει το προφίλ αυτό στην ψυχοσύνθεση της γάτας αλλά και στην ψυχοσύνθεση ενός φανταστικού φίλου για ένα παιδάκι που μεγαλώνει σε φάρμα. Όσο για το sinister του ποιήματος, χαίρομαι γι'αυτό. Είναι προσωπική επιρροή των παλιών παραμυθιών που ενώ φαίνονται πάντα παιδικίστικα, κρύβουν πάντα ένα κάτι πίσω τους. thanks για το send, φυσικά έχεις δίκιο.

[Adicto]

Χαίρομαι που βοήθησα! Αν προσθέσεις αυτό που λες θα είναι καλύτερο, θα κεντρίσεις την περιέργεια του αναγνώστη περισσότερο.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Πολύ προσεγμένο κείμενο και πολύ ωραία εικόνα!

Για το ποιηματάκι συμφωνώ απολύτως με την Tiessa. Ωραία ιδέα το μουσικό κουτί και ο συγχρονισμός του αποχαιρετισμού με τη μουσική.

Το γατο-λεοπαρδαλάκι είναι πολύ δυνατή φυσιογνωμία, τόσο που δεν μου φαίνεται αρκετή μια τούρτα με επτά κεριά για να πάρει ένα κοριτσάκι την απόφαση να το αποχωριστεί. Ίσως εκεί θα το ήθελε το κατιτίς παραπάνω. Αλλά με τον περιορισμό των λέξεων; Τι να πω; Καλή επιτυχία!

[DinMacXanthi]

Έκανα κάποιες αλλαγές που νομίζω το κάνουν λίγο καλύτερο. Το ανεβάζω σε λίγα λεπτά.

[mman]

Το "A Big Girl" είναι ένας πολύ καλός τίτλος.

Όταν εμφανίζεται η γάτα, το παιδί έχει κλειστά τα μάτια του αλλά δεν αναφέρεις ποτέ ότι τα ανοίγει.

Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνεις με τα γενέθλια, αλλά έχω την αίσθηση ότι κάπως πρέπει να "παίξεις" μ' αυτά. Αν όχι τελικό twist (που δεν θα ήταν και πολύ ισχυρό αφού υπάρχει η δήλωση "I'm a big girl now") ίσως κάπως λιγότερο φανερά.

Εφτά χρονών είναι κάπως μικρό ακόμα για τέτοιους οικειοθελείς αποχωρισμούς. Θα πρότεινα οχτώ ή εννιά, χωρίς όμως να σημαίνει ότι το εφτά είναι λάθος, το οποίο έχει το πλεονέκτημα ότι το παιδί φαίνεται μικρότερο στα μάτια του αναγνώστη.

Γενικά καλό πάντως ακόμα κι έτσι.

 

 

[Sonya]

Νο, no, no. Όχι από σένα αυτό. Η εικόνα που θέλεις να δώσεις είναι τρυφερή και μοναδική στην ζωή ενός παιδιού, η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι μεγαλώνει κι ότι οι φίλοι της φαντασίας του δεν υπάρχουν πια. Σαφώς οι λεξεις που έχεις να διαχειριστείς είναι λίγες, αλλά νομίζω πως με άλλη σειρά στα γεγονότα το συναίσθημα που απορρέει θα ήταν πιο έντονο. Τώρα μου μοιάζει σαν να έκανε η Όλια μια αγγαρεία στα γρήγορα πριν πάει στην τούρτα της. Επιπλέον, οι φανταστικοί φίλοι των παιδιών μιλάνε, ανεξάρτητα απ' το ότι είναι πάνινες κούκλες, λούτρινα αρκουδάκια ή φανταστικές γάτες. Περίμενα το αντίο της Κίττυ με λόγια. Σαφώς η ιστορία είναι πάρα πολυ καλή, αλλά στο δικό σου χέρι ξέρω ότι μπορεί να γίνει ένα αριστούργημα για πολλά χαρτομάντηλα. Εγώ θα έβαζα αυτή την σειρά στις εικόνες:

 

- εικόνα κάτω απ' το δέντρο, το κορίτσι να διστάζει ν' ανοίξει το κουτί, γιατί το κουτί σημαίνει αντίο για πάντα στην Κίττυ

- τα κεράκια ήδη σβησμένα στην τούρτα για να μην υπάρχει η αίσθηση της βιασύνης, ίσως κι ένα κομμάτι τούρτα για την Κίττυ, μαζί με το γάλα που της πήγαινε, ένα σημάδι ότι μεγάλωσε, ότι θα χωρίσουν

- παίζει η μουσική, εμφάνιση του ζώου, ίσως απορία για την τούρτα που το περιμένει, ίσως συνειδητοποίηση του τι σημαίνει η τούρτα

- όχι ενόχληση όταν μεγαλώνει (χαλάει λίγο την εικόνα), απλά ένα τελευταίο δώρο απ' την Κίττυ, να την δει η Όλια σ' όλη της την μεγαλοπρέπεια

- το αντίο μπορείς κάλλιστα να το υποννοήσεις αντί να το πεις

- μπορεί ν' αφήσει το μουσικό κουτί, μαζί με το μπολάκι για το γάλα κάτω απ' το δέντρο στο τέλος, να είναι το δικό της αποχαιρετιστήριο δώρο στην Κίττυ που δεν θα ξανάρθει απ' την μουσική του.

 

Αυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο σε βοήθησα.

[KELAINO]

Παίζει αντί για γενέθλια να έχει την πρώτη περίοδο; Μπορεί δώδεκα χρονών να φαίνεται μεγάλη, αλλά δεν είναι, αλήθεια. Θα πρέπει όμως να φαίνεται κάπου ότι οι συναντήσεις τους έχουν αραιώσει το τελευταίο διάστημα.

 

Το ξέρω ότι τώρα την έχεις ήδη γράψει αλλιώς την ιστορία, αλλά όπως και να το κάνουμε, τα γενέθλια είναι ένα φτιαχτό "ριτ ντε πασάζ", σε αντίθεση με την πρώτη περίοδο που είναι πολύ πραγματικό, χειροπιαστό και αφήνει χωρίς καμιά αμφιβολία το μύνημα "από σήμερα δεν είσαι πια η ίδια".

 

Σόρυ, αλλά σ' αυτό κατέληξα μετά από πολλή σκέψη πάνω στο τί ακριβώς ήταν αυτό που δε με κόλλαγε.

 

Βέβαια, το θέμα με την πρώτη περίοδο είναι και λίγο ψιλοσούπα.. τεσπά, εσύ είσαι ο μάστορης.

[mman]

- εικόνα κάτω απ' το δέντρο, το κορίτσι να διστάζει ν' ανοίξει το κουτί, γιατί το κουτί σημαίνει αντίο για πάντα στην Κίττυ

- τα κεράκια ήδη σβησμένα στην τούρτα για να μην υπάρχει η αίσθηση της βιασύνης, ίσως κι ένα κομμάτι τούρτα για την Κίττυ, μαζί με το γάλα που της πήγαινε, ένα σημάδι ότι μεγάλωσε, ότι θα χωρίσουν

- παίζει η μουσική, εμφάνιση του ζώου, ίσως απορία για την τούρτα που το περιμένει, ίσως συνειδητοποίηση του τι σημαίνει η τούρτα

- όχι ενόχληση όταν μεγαλώνει (χαλάει λίγο την εικόνα), απλά ένα τελευταίο δώρο απ' την Κίττυ, να την δει η Όλια σ' όλη της την μεγαλοπρέπεια

- το αντίο μπορείς κάλλιστα να το υποννοήσεις αντί να το πεις

- μπορεί ν' αφήσει το μουσικό κουτί, μαζί με το μπολάκι για το γάλα κάτω απ' το δέντρο στο τέλος, να είναι το δικό της αποχαιρετιστήριο δώρο στην Κίττυ που δεν θα ξανάρθει απ' την μουσική του.

Μ' αρέσει. Ιδιαίτερα τα bold.

[DinMacXanthi]

Ευχαριστώ για την βοήθεια. Θα ανεβάσω την τελική ιστορία την παρασκευή.

[Tiessa]

Λοιπόν, κι εμένα μου αρέσει η σειρά και η ιδέα που προτείνει η Sonya.

Πάντως, αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι άλλο αντί για γενέθλια, ένα κατάλληλο rite of passage για παιδάκια στην ηλικία που φαίνεται από την εικόνα που ακολουθεί την ιστορία, είναι και η απώλεια του πρώτου νεογιλού δοντιού. Πολλά παιδιά αποφασίζουν τότε ότι είναι μεγάλα.