Adicto Posted February 26, 2010 Share Posted February 26, 2010 (edited) ... Το Άνθος edited.doc Edited August 21, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 6, 2010 Share Posted March 6, 2010 Γραμμένη στο στυλ που χρησιμοποίησες με τον«Ανθρωπο που σκότωσε τον Χρόνο» στον προηγούμενο διαγωνισμό, αυτή είναι μια πολύ καλή ιστορία τρόμου. Είναι αυτός ο μπερδεμένος τρόπος παρουσίασης της ιστορίας που την κάνει διαφορετική απο τα συνηθισμένα. Σου ξαναείπα ότι θεωρώ πως βρίσκεις τον προσωπικό σου τρόπο γραφής με αυτές τις ιστορίες στις οποίες θεωρώ πως είσαι πολύ καλός. Οι εικόνες που δίνεις –ειδικά μέσα στην πόλη- είναι εξαιρετικές, μέσα στην διαστροφή και την διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Ήταν σαν να παρακολουθώ βιντεοκλίπ από μέταλ συγκρότημα. Συγκεκριμένα μου ήρθαν εικόνες από το untillit sleeps. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 6, 2010 Share Posted March 6, 2010 Αν διάβαζα αυτό το διήγημα με παρθένο βλέμμα, δεν θα του έβρισκα κανένα ψεγάδι. Καλογραμμένο είναι, και μεταδίδει έναν ανατριχιαστικό τρόμο… όμως, μου φάνηκε γραμμένο όπως θα μαύριζε κανείς αριθμημένα πλαίσια σε παζλ. Και σκέφτομαι, που είναι ο καλός Adicto, που ξέρω. μέσα σε όλο αυτό; Κατανοώ τον «φόρο τιμής» από έναν συγγραφέα προς έναν από τους μεγάλους του είδους, και ίσως να μην έχω διαβάσει όλα τα έργα του Λάβκραφτ, αλλά… Δύο είναι τα στοιχεία που γεμίζουν αυτό το διήγημα. Ένα, τα όνειρα που βλέπει ο ήρωας, μια περίεργη πόλη με αντίστροφη ή ανάποδη αρχιτεκτονική και εφιαλτικούς κατοίκους, και Δύο, η κατάθλιψη που βιώνει ο ήρωας στην «πραγματική» κοινωνία, ανίκανος να λειτουργήσει, εθισμένος στα όνειρα και δυστυχισμένος που δεν ζει σε εκείνες τις άλλες πόλεις. Έτσι, με τα λίγα που έχω διαβάσει, αυτά τα δύο τα έχω συναντήσει ήδη σε Λάβκραφτ και Κθούλου ανθολογίες άλλων συγγραφέων. Ως προς αυτό λοιπόν, ο Adicto βγαίνει άξιος, δηλαδή ισάξιος, στην διεκπεραίωση του φόρου τιμής. Του μένει μόνο το φυτό…που κάπως καλύπτει το θέμα του διαγωνισμού, και μακάρι να είχε μεγαλύτερο και πιο ανεξαρτοποιημένο ρόλο. Ως έχει, μου έρχεται λίγο, το διήγημα τελειώνει με το τέλος του «φόρου τιμής». Νιώθω να στερήθηκα μια πιο πρωτότυπη, μια πιο ανεξάρτητη δημιουργία. Το υλικό είναι εδώ. Έχουμε ελληνικό στοιχείο, δώσε και μια νύξη στην πηγή του δώρου… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 6, 2010 Share Posted March 6, 2010 Εχω την εντύπωση πως δεν πρόκειται για ωδή στον Λάβκραφτ αλλά για μια ματιά στους κόσμους του Τόμας Λιγκοτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 6, 2010 Share Posted March 6, 2010 (edited) Η θεματολογία του διηγήματος, αν και καταλαβαίνω ότι είναι μάλλον συνηθισμένη στους φίλους του τρόμου, εμένα μού αρέσει. Έχω βέβαια και κάτι με τις πόλεις… Επίσης μού άρεσε η σύνδεση του άνθους με τη μάσκα. Θεωρώ ότι είναι ένα κείμενο καλά γραμμένο και με μια γερή φαντασία από πίσω. Προσωπικά θα προτιμούσα κάπως λιγότερη σαπίλα και πύον, αλλά το προσπεράνω επειδή οι σκηνές και οι συλλήψεις ήταν γοητευτικές. Edited March 6, 2010 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted March 6, 2010 Share Posted March 6, 2010 Ονειρικό τοπίο, απομόνωση, κακό που φυτρώνει εκεί που δεν υπάρχουν προσδοκίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 7, 2010 Share Posted March 7, 2010 Μου άρεσαν τα σουρεαλιστικά και γι αυτό απόλυτα πραγματικά όνειρα και τα πουλιά –αν και η αναφορά στον Χίτσκοκ παραείναι ευθεία. Δεν μου άρεσε η επίσης πολύ άμεση αναφορά στον HPL και στη Ρ’λύε. Δεν νομίζω ότι το χρειαζόσουν κάτι τέτοιο. Καλή η ιδέα ότι χωρίς τη Μάσκα δεν μπορούσε να δει τους κατοίκους. Σίγουρα κάνεις μια αξιοπρεπή προσπάθεια να χτίσεις την κατάλληλη ατμόσφαιρα, αλλά φοβάμαι ότι δεν έπιασε πολύ σ’ εμένα. Εννοώ, ότι οι υπερφυσικές εικόνες είναι όλες εκεί, αλλά κάποιο απαραίτητο συστατικό περιγραφής λείπει, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να μπω στη θέση του Τόμας: Διαβάζοντας τον έβλεπα να ονειρεύεται ή να ξυπνά στο κρεβάτι, ενώ ιδανικά θα έπρεπε να είμαι εγώ στη θέση του και να τα «ζω» όλ’ αυτά. Οπότε είχα ένα πρόβλημα με την ταύτιση. Δυστυχώς δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο γιατί στο θέμα της ατμόσφαιρας σπάνια μπορεί να βάλει κανείς το δάχτυλό του πάνω σε κάποιες συγκεκριμένες λέξεις και να πει «Να! Άλλαξε αυτές». Το τέλος δεν ήταν άσχημο, αλλά η γενικότερη υφή της ιστορίας ήταν μάλλον τυπική για το είδος. Πάντως, σίγουρα έχεις κάτι και δεν βλέπω πώς γίνεται να μην βελτιωθείς στο μέλλον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted March 7, 2010 Share Posted March 7, 2010 Βρίσκω ιδιαίτερα ευχάριστο τον τρόπο γραφής σου, Adicto. Όπως και στον προηγούμενο διαγωνισμό, αυτό το είδος διατύπωσης εικόνων και ιδεών είναι στα δικά μου favorites. Πέρα από τον Λάβκραφτ που όντως, όλοι σκεφτήκαμε μάλλον όταν το διαβάσαμε, εγώ βλέπω μια άλλη αγάπη σου να αναδύεται από το κείμενο. Συγκεκριμένα, dear all, ανατρέξτε στο τόπικ "weird paintings" και δείτε ποιός το ξεκίνησε και ποιος το τροφοδοτεί. Ξεκάθαρα πολλές εικόνες βρίσκονται μέσα στους πίνακες που παρουσιάζεις κατα καιρούς καθώς και σ'αυτούς τους οποίους ακόμα δεν έχουμε δει στο τόπικ. Αυτή η μείξη πινάκων και ιστοριών... you've got something there. Ναι, δεκτόν, οι επιρροές και το κόνσεπτ είναι φορεμένα από μαέστρους της γραφής, αλλά αυτό δε σημαίνει πως η ιστορία δεν ήταν ευχάριστη ή ευανάγνωστη. Θεωρώ πως όσο γράφεις, τόσο θα ραφινάρεις την πένα σου. Συνέχισε έτσι, μυρίζομαι ταλέντο in the making. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted March 7, 2010 Share Posted March 7, 2010 (edited) Εγώ ως άσχετο στο είδος (μόνο "Τα Βουνά της Τρέλας" έχω διαβάσει) δεν μπορώ παρά να δω πολύ απομονωμένα αυτή την προσπάθεια σου, addicto. Μ' άρεσε πάρα πολύ η ιδέα σου και το πως χειρίστηκες την όλη κατάσταση. Δημιούργησες πολύ πετυχημένα έναν εφιαλτικό κόσμο για τον ήρωα σου. Ωστόσο, μου λείπουν κάποια πράγματα. Θα 'θελα να μου έδινες κάποια παραπάνω στοιχεία για το σκοπό της αποστολής αυτού του δέματος στον ήρωα σου και το τι τελικά επετεύχθη μ' αυτό. ΟΚ, έχω μία υποψία, αλλά δε θέλω να την πω τώρα μην επηρεάσω τους υπόλοιπους αναγνώστες. Κατά τ' άλλα δεν έχω κάποιο παράπονο γι' αυτή την ιστορία. Επαναλαμβάνω ότι το είδος δεν το 'χω διαβάσει-δουλέψει καθόλου, οπότε παίζει απλά να μην έχω μπει στον τρόπο σκέψης ενός τέτοιου διηγήματος! Με ικανοποίησε παραπάνω από αρκετά, σίγουρα πάντως!! Μπράβο και καλή επιτυχία!! Edited March 7, 2010 by TheTregorian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted March 8, 2010 Share Posted March 8, 2010 Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Δε βρήκα κάποιο ιδιαίτερο ψεγάδι για να "παραπονεθώ". Και μάσκα και τρόμος και όλα ΟΚ. Well done! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 8, 2010 Share Posted March 8, 2010 Πολύ καλή ιδέα, Σταμάτη. Εξαιρετική η χρήση της μάσκας, της πόλης, του άνθους, τα πάντα. Θύμισε Λάβκραφτ στο ύφος της, το οποίο δεν είναι καθόλου κακό. Δεν αντιγράφεις, μετουσιώνεις την ατμόσφαιρα του Λάβκραφτ σε κάτι σχεδόν μεταμοντέρνο. Ο τρόμος είναι περισσότερο κρυμμένος ανάμεσα στις λέξεις, παρά ωμός. Δεν ξέρω αν ήταν εσκεμμένο αυτό, πάντως σε μένα δούλεψε πολύ καλά. Υποννοείς πολλά περισσότερα απ' αυτά που λες, αφήνεις τον αναγνώστη έρημο ανάμεσα σε ανήλιαγες γωνιές και πλάσματα που γίνονται ορατά μόνο μέσα απ' το πρίσμα της μάσκας. Το τέλος ήταν λίγο αδύναμο, αλλά κατά τα άλλα, η ιστορία ήταν στα γνωστά υψηλά επίπεδα επίπεδα που μας έχεις συνηθίσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted March 8, 2010 Share Posted March 8, 2010 Ἐξαιρετικὴ ἱστορία. Ἡ ἀτμόσφαιρα, τὸ ὕφος, ἡ λυρική - σὲ στιγμές - γλῶσσα, ὅλα λειτούργησαν ἰσορροπημένα. Ὁ "διάλογος" μὲ τὸ ὕφος καὶ τὶς θεματολογίες τοῦ Λάβκραφτ ἦταν ἄμεσος, ἀποφεύγοντας τὸν σκόπελο τῆς δουλικῆς μίμησης τοῦ ἐρημίτη ἀπ' τὴν Πρόβιντενς. Δὲν βρῆκα οὐσιαστικὰ κανένα σφάλμα. Μιὰ παρατήρηση μόνο ἔχω νὰ κάνω, ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ προσωπικά μου γοῦστα: θὰ προτιμοῦσα ὁ ἥρωάς σου νὰ μὴν ἔχει ὄνομα. Ἐν ὀλίγοις: Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
djagil Posted March 12, 2010 Share Posted March 12, 2010 Πολύ δυνατές εικόνες. Ήταν σαν να τις προβάλεις με κάποιο τρόπο στο μυαλό μου Μπράβο. Πολύ καλό το κόλπο με την μάσκα. 2 πταίσματα: - όταν ανοίγεις ένα κουτί και βλέπεις ένα μυστηριώδες και εξαιρετικά όμορφο φυτό πρώτα σκέφτεσαι ΄οτι είναι ομορφο και μυστηριώδες και μετά αναρωτιέσαι πως κατάφερε να είναι έτσι μέσα στο κουτί. - Στο κείμενο σου χρησιμοποιείς απλή γλώσσα μέχρι και λαικιζουσα (πιλαλάω) και πετάς και κάτι επίθετα ψαγμένα. Θα ήθελα πιο ομογενοποιημένο ύφος. Δεν κάνει πολύ μπαμ αλλά σε μαγαλύτερο κείμενο ίσως να φαινόταν. - 3ο bonus Καλά αυτή η γκόμενα τόση τρεμούρα είχε να τον δει που χτύπαγε στους γειτόνους??? Θα μπορύσες να το κάνεις μονοκατοικία να ικανοποιήσεις και μένα τον γκρινιάρη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 12, 2010 Share Posted March 12, 2010 Κατά τη γνώμη μου, του έλειπε κάτι για να το απογειώσει, και δεν ξέρω τι ήταν αυτό. Δεν κατάφερα να νιώσω τις εικόνες (ούτε να τις δω καλά-καλά). Απλά ήταν εκεί, διάβαζα τις λέξεις που τις περιέγραφαν. Δεν μπήκα στη θέση του ήρωα ούτε για μια στιγμή. Είχε ένα κλίμα, όμως δεν άγγιζε αυτό που θα μπορούσε να έχει. Δε μιλάω για ακόμη πιο εφιαλτικό σκηνικό, ως εκεί που έγραψες αντέχω ώστε να μη χαλαστώ. Μιλάω για το ίδιο σκηνικό, στημμένο πιο ατμοσφαιρικά, πιο πειστικά, να νιώθω ότι με ρουφάει κι εμένα. Μου έλειψαν οι ήχοι και οι μυρωδιές (καλά, αυτές σχεδόν πάντα λείπουν σε ό,τι γράφουμε). Μου έλειψαν τυχόν σκέψεις του ήρωα σε ό,τι αντίκρυζε, μου έλειψαν μικρές αλλά σημαντικές κινήσεις του. Το τέλος, με την κοπέλα να τον ψάχνει κι αυτόν να προσπαθεί να βγει από εκεί, μου φάνηκε γραμμένο λίγο άτεχνα, βεβιασμένα. Μου έλειψε λίγη περισσότερη προσοχή σ' εκείνο το κομμάτι. Και μια λεπτομέρεια: Στο σημείο"Ο Τσαρλατάνος σήκωσε το σαγόνι του στον ουρανό" μπερδεύτηκα, είδα την εικόνα κυριολεκτικά, γιατί είχα διαβάσει την προηγούμενη σκηνή με τον Τσαρλατάνο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 12, 2010 Share Posted March 12, 2010 Πολύ ωραία ιστορία. Συμπαγής, χωρίς προβλήματα που να αφαιρούν από το αποτέλεσμα. Δεν μου άρεσε η μιζέρια που αποπνέει ο τύπος. Είναι κάτι που κάνουν και άλλοι συγγραφείς (Liggotti, Barker, Lovecraft) και που με ενοχλεί. Αν ο ήρωας της ιστορίας θέλει να πεθάνει και η ζωή του είναι μίζερη και άδεια, αυτό αφαιρεί από το ενδιαφέρον μου. Γιατί να νοιαστώ για έναν τύπο που απλά δεν υπάρχει? Χάρηκα που δεν με κούρασες με το να μας δείξεις λεπτομέρειες απο την ζωή του. Αν μου επιτρέπεις να προτείνω κάτι, γύρισε το εντελώς ανάποδα. Δείξε μου έναν τύπο που έχει τη ζωή μπροστά του, που είναι ερωτευμένος, που του αρέσει η δουλειά του, που είναι χαρούμενος. Μετά δείξε μου πως τον καταλαμβάνει η Πόλη. Θέλω να με νοιάξει. Το δεύτερο είναι ότι δεν ξέρω τι σκοπό είχε η Άννα στο τέλος, εκτός από το να τον ξυπνήσει. Δεν την αξιοποίησες αρκετά, ακόμα και μερικές γραμμές με την Άννα να κλαίει έξω από την πόρτα θα το έκαναν πιο δραματικό και ενδιαφέρον. Μου άρεσε πως δεν ακολούθησες το κλισέ με την πόλη. Η ιδέα πως η μάσκα που βλέπει στο όνειρό του γίνεται πραγματική και ουσιαστικά είναι το Άνθος είναι πολύ έξυπνη και όταν έφτασε η σκηνή αυτή ένα χαμόγελο κακίας απλώθηκε στα χείλη μου. Γενικά η ιστορία σου με ικανοποίησε και μπορώ να πω ότι είναι μια από τις καλύτερες που έγραψες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 12, 2010 Share Posted March 12, 2010 [...] Αν μου επιτρέπεις να προτείνω κάτι, γύρισε το εντελώς ανάποδα. Δείξε μου έναν τύπο που έχει τη ζωή μπροστά του, που είναι ερωτευμένος, που του αρέσει η δουλειά του, που είναι χαρούμενος. Μετά δείξε μου πως τον καταλαμβάνει η Πόλη. Θέλω να με νοιάξει. +1! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 13, 2010 Share Posted March 13, 2010 Μίλησε ένας απ' τους μαιτρ του τρόμου, Σταμάτη. Οι συμβουλές του Νόρθου σ' αυτόν τον τομέα είναι χρυσάφι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted March 13, 2010 Author Share Posted March 13, 2010 Δεκτή η συμβουλή του γκραν μαιτρ, αλλά έχω μια μικρούλα ένσταση τώρα που το ξανασκέφτομαι! Μετά τον διαγωνισμό θα την συζητήσουμε (πιστεύω ότι θα είναι αφορμή για μια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη κουβέντα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 13, 2010 Share Posted March 13, 2010 Ένας από τους άλλους γκραν μέτρ έχει κάτι άλλο να προτείνει πάντως, και θα έρθει με την κριτική του μετά το τέλος του διαγωνισμού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 13, 2010 Share Posted March 13, 2010 Φόρος τιμής στον Λάβκραφτ και τους Ονειρόκοσμούς του, με μια γκροτέσκα Μπαρκερική όμως αισθητική να συμπληρώνει το παζλ τρόμου. Στα συν οι πολύ δυνατές εικόνες του ονειρόκοσμου, στα πλην η εμβάθυνση στον κεντρικό χαρακτήρα. Νομίζω η ιστορία χρειάζεται περισσότερες εικόνες από τον “πεζό” καθημερινό κόσμο για να μπούμε στο πετσί του ήρωα και να καταλάβουμε το γιατί προτιμάει τη φρίκη των ονείρων από την ασφάλεια του πραγματικού κόσμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 15, 2010 Share Posted March 15, 2010 Γενικά: Πιο πολύ ονειρικό παρά τρομακτικό. Δεν αναγνώρισα εξαρχής την προαναφερόμενη αναφορά (πσσσσσς…) στον Λάβκραφτ, αλλά τώρα ο Κουράνις που κλίνει το μάτι πονηρά. Γενικά μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια. Μου άρεσε: Οι περιγραφές. Η αίσθηση του οικείου (παρά το τρομακτικό περιεχόμενο) που έχει η Πόλη. Οι μεγαλειώδεις απλωμένες εικόνες. Οι μεγάλες ποσότητες πλασμάτων (πολλά ασπόνδυλα βρέφη, πολλά νεκρά πουλιά, πολλά στόματα). Η άνευρη*, χαλαρή ροή, που εξυπηρετεί τέλεια το θέμα σου. Δε μου άρεσε: Αναρωτιέμαι αν ο Τσαρλατάνος έγινε Σαλτιμπάγκος από απροσεξία ή επίτηδες. Το βιαστικό τέλος κι ο μικρός διακοσμητικός ρόλος της Άννας. Το είπε κι ο Αντινόλ, θα προτιμούσα οι ήρωές σου να μην έχουν ονόματα. *Μάλλον, όχι άνευρη, αλλά παχύρρευστη, σα μέλι ή σα βούρκος που ρέει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 28, 2010 Share Posted December 28, 2010 Δεν ξέρω πού αποτίνεις φόρο τιμής, εγώ με ταβανόπροκες ασχολούμαι. Οι ιδέες σου όμως μου αρέσουν πολύ. Έχουν έναν υπαρξιακό σουρεαλισμό, που είναι πάρα πολύ του γούστου μου. Οι εικόνες του Σαλτιμπάγκου, του Απερίγραπτου και τα συναφή, με γοητεύουν και μου φέρνουν στο μυαλό καλές ταινίες του κινηματογράφου. Θα ήθελα ένα εφαλτήριο, όμως, ένα κόλπο για να το αγαπήσω περισσότερο, πέρα από τον ονειρικό του χαρακτήρα και τις πολύ καλές περιγραφές. Επίσης, η δομή η συγκεκριμένη δεν μου πολυαρέσει στις ιστορίες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted August 21, 2011 Author Share Posted August 21, 2011 ... Είχε κατέβει για κάποιες ορθογραφικοτέτοιες διορθώσεις και είχα ξεχάσει να την ανεβάσω πάλι... Το Άνθος edited.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 21, 2011 Share Posted August 21, 2011 Προστέθηκε και στο αρχικό ποστ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 24, 2011 Share Posted November 24, 2011 Bump! Για τον Τέταρτο Διαγωνισμό Τρόμου, κάνουμε ένα ταξιδάκι στο παρελθόν και στις ιστορίες που διακρίθηκαν! Enjoy Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.