Nihilio Posted November 26, 2011 Share Posted November 26, 2011 Χμ, το Τραμ 1852 θα διαβαστεί μέσα στον μήνα Δεκέμβριο που θεματικά θα περιλαμβάνει μόνο βιβλία τρόμου, λέτε να διαβάσω πρώτα κάτι από Λάβκραφτ για να είμαι καλύτερα μέσα στο κλίμα του βιβλίου; Η μοναδική μου επιλογή είναι το βιβλιαράκι της Ωρόρας, με τον τίτλο Ο Στρογγυλός Πύργος. Το Τραμ 1852 θα το απολαύσεις πραγματικά μόνο αφού έχεις διαβάσει αρκετό Lovecraft (και κυρίως ΓΙΑ το Lovecraft). Αλλιώς θα χάσεις κάποια όμορφα "easter eggs" στο βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 26, 2011 Share Posted November 26, 2011 Οπότε λες να το αφήσω στην άκρη μέχρι να διαβάσω περισσότερο Λάβκραφτ; Γιατί δεν θέλω απλώς να διαβάσω το Τραμ 1852 για να λέω ότι το διάβασα, αλλά να καταλάβω την ιστορία και να μην χάσω τα "easter eggs" που λες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted December 3, 2011 Share Posted December 3, 2011 Αφού τελείωσα σήμερα το "Οι γυναίκες με τα μαύρα", μπορώ να γράψω & εγώ τη γνώμη μου.. Λοιπόν ο Lee είναι ένας πραγματικά υπέροχος συγγραφέας τρόμου. Η όλη φρίκη της υπόθεσης αντισταθμίζεται άψογα με το άφθονο χιούμορ στη κάθε σκηνή. Οι λέξεις ...σιδηρόδρομοι ήταν αν μη τι άλλο διασκεδαστικές, και οι προσπάθεια του "Υπερτάτορα" και των ακολούθων του τραγικά...κωμικές! Το βιβλίο με διασκέδασε, και συγχρόνως με αηδίασε, όπως άλλωστε ένα αξιόλογο βιβλίο τρόμου οφείλει να κάνει. Πάντως, μεταξύ μας, οι περισσότερες splatter καταστάσεις/σκηνές, όπως π.χ. με τα κεφάλια που συνεχίζουν να μιλάνε ενώ είναι αποκομμένα από τα σώματα δε θα είχαν καμία τύχη σε ταινία τρόμου. Σε βιβλίο όμως, προσωπικά, τις βρήκα απολαυστικές! Μία τελευταία παρατήρηση: Για τη προτελευταία σελίδα του βιβλίου που εμφανίζεται ο Edward Lee, δε μπορούσε να βρεθεί μια...(πώς να το πω).. λιγότερο καλοκαιρινή φωτογραφία; Όπως και να 'χει, βιβλίο τρόμου είναι αυτό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 3, 2011 Share Posted December 3, 2011 Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο! Ελπίζω να μεταφράσουν και άλλα βιβλία του συγγραφέα, π.χ. City Infernal, Flesh Gothic, Infernal Angel, House Infernal, Monstrocity κλπ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anwrimos23 Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 O Εdward Lee είναι ένας καλτ συγγραφέας τρόμου και δεν είναι για το σύνολο του αναγνωστικού κοινού. Οι γυναίκες με τα μαύρα είναι κάτι το απερίγραπτο, μηδενική λογική, ανούσιοι διάλογοι, απερίγραπτες καταστάσεις, ανύπαρκτοι χαρακτήρες... Αν ήταν ταινία θα ήταν σκονισμένη βιντεοκασέτα 3ης διαλογής,μηδενικού προυπολογισμού, με άγνωστο σκηνοθέτη και ανύπαρκτους ηθοποιούς. Το σενάριο θα έμπαζε από χίλιες μεριές, αλλά σίγουρα θα κατέληγε να γίνει θρύλος του καλτ σε μια μικρή μερίδα χοροράδων με περίεργα γούστα και ροπή προς το κιτς. Εν τέλει ίσως και να ήταν ότι πιο περίεργο έχω διαβάσει εδώ και καιρό, αλλά χωρίς καμιά ουσία. Ο ορισμός του καλτ δηλαδή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 Μία τελευταία παρατήρηση: Για τη προτελευταία σελίδα του βιβλίου που εμφανίζεται ο Edward Lee, δε μπορούσε να βρεθεί μια...(πώς να το πω).. λιγότερο καλοκαιρινή φωτογραφία; Όπως και να 'χει, βιβλίο τρόμου είναι αυτό! Εσύ ποιος λες να τη διάλεξε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 αχμμμμ....αλήθεια count; Ε, μα...και εγώ δεν έχω δίκιο; Θα μπορούσε να μπει η συγκεκριμένη φωτό (αφού σου άρεσε ) αλλά κομμένη & όχι ολόσωμη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 15, 2012 Share Posted September 15, 2012 Εγώ μόνο τις γυναίκες με τα μαύρα έχω διαβάσει και το λάτρεψα! Χιούμορ και ακραίος τρόμος μαζί. Δεν το έχω πρόσφατο, όμως θυμάμαι ότι είχα διασκεδάσει διαβάζοντάς το. Πρωτοποριακό σε πολλές ιδέες όπως π.χ. ότι η παρθένα της υπόθεσης δεν είχε καλή μοίρα Επίσης εντύπωση μου έκαναν οι τεχνικές της αστυνομικής έρευνας που τις βρήκα πολύ προηγμένες τεχνολογικά (υπάρχουν άραγε στ' αλήθεια;) Θυμάμαι ότι όταν το διάβασα, είχα πει σε μια φίλη μου ότι πολύ θα ήθελα να έχω τον Lee γείτονα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 25, 2013 Author Share Posted March 25, 2013 Διάβασα εχτές σχεδόν μονορούφι το Τραμ 1852. όπως προειπώθηκε, είναι να κρατάς την κοιλιάς σου κι από την αηδία κι από τα γέλια. Η μίμηση του ύφους είναι εκπληκτική, όχι τέλεια αλλά αυτή η μη-τελειότητα την έκανε και πιο πιστευτή. Το θέμα αλήθεια λαβκράφτιο, η χρήση της "ιδιαιτερότητας" ορθολογιστική κι όχι μόνο για εντυπωσιασμό. Η τελευταία παράγραφος του βιβλίου περικλείει όλη την αγάπη που μπορεί να έχει ένας συγγραφέας (και αναγνώστης) βιβλίων τρόμου για τον Λάβκραφτ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 14, 2014 Share Posted August 14, 2014 Μεμφιστόπολη ή αλλιώς City Infernal: Αν περιμένετε κάτι σαν τις γυναίκες με τα μαύρα ή το Τραμ 1852 μάλλον θα απογοητευτείτε. Το βιβλίο μου φάνηκε σαν ο Ed Lee να προσπαθεί να γράψει σύγχρονο YA fantasy με τον δικό του τρόπο (άρα και σεξ θα βρείτε και ακραίο gore και καφρίλα αν και οι περιγραφές είναι μαζεμένες). Ηρωίδα είναι η Κάσι, μία γκοθ κοπελιά που μετά την αυτοκτονία της δίδημης αδερφής της, μετακομίζει σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, που είναι πύλη για την Κόλαση (που είναι μία αχανής πόλη) και, ω τι έκπληξη, είναι η εκλεκτή. Τα καλά νέα είναι η φαντασία του συγγραφέα που ζωγραφίζει μία κόλαση πολύ διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει, με ωραίο μαύρο χιούμορ και πετυχημένες πινελιές. Για αυτό και μόνο αξίζει να διαβαστεί το βιβλίο και αφήνει καλή γεύση. Και πάμε στα άσχημα: Κατ' αρχήν είναι το πρώτο σειράς. Υπάρχει ψευτοτέλος, αλλά είναι to be continued. Έπειτα, οι χαρακτήρες και η πλοκή είναι χάρτινα. Αδιάφοροι χαρακτήρες και η πλοκή αδύναμη, σα quests σε βίντεο γκέημ. Η γραφή τρώγεται, τίποτα το εντυπωσιακό, η μετάφραση όμως μου άφησε την αίσθηση ότι δεν αποδίδει αρκετά από τα λογοπαίγνια που θα την έκαναν καλή στο πρωτότυπο. Συνολικά, όχι αξιόλογο βιβλίο (αν εξαιρέσουμε την κεντρική ιδέα φυσικά που είναι καταπληκτική) που μπορεί άνετα να διαβαστεί φίλους του τρόμου αλλά ίσως απογοητεύσει όποιον ψάχνει κάτι σαν τα άλλα βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted January 4, 2015 Share Posted January 4, 2015 Tραμ 1852 Edward Lee. Προτείνεται σε άτομα που έχουν μια σφαιρική ιδέα σχετικά με την ζωη και το εργο του Λαβκραφτ χωρις ομως να χρειαστεί να εμβαθύνουν σε αυτά για να απολαύσουν την ιστορια.Μιας και έγραψα την λέξη απόλαυση θα συνεχίσω και με αυτη,κυριο θεμα του βιβλιου μεσα στο βιβλιο ειναι η αναζητηση της χαμενης αδερφης του αφηγητη την οποια για να φερει εις περας ο αφηγητης θα ''αναγκαστει'' να επισκεφτει ενα οικο ηδονης και απολαυσης και να ''υποστει'' την περιποίηση τον εργαζομενων του.Απο τον οικο αυτο οδηγουμαστε,καπως απότομα,σε ενα γνωστο για τους αναγνωστες του Λαβκραφτ κοσμο οπου και ο κοσμικος φοβος σε συνδυασμό με την παρουσια μιας παρωδιας μεγαλων παλαιων κανει την παρουσια του. Η καταληξη φυσικα της ιστοριας μεσα στην ιστορια ειναι αναλογη ενός Λαβκραφτιανου εργου όσων τουλαχιστον αφορα την θεση του αφηγητη.Τελος η καταληξη της ιστοριας στην οποια πρωταγωνιστης ειναι ο ιδιος ο Λαβκραφτ κλεινει το ματι με εναν ειρωνικο τονο,ισως και τραγελαφικό,σε οσους χαρακτηριζουν τον Λαβκραφτ ως ανέραστο.Πρεπει να σημειωθεί οτι παρόλο που ο Lee προσπαθει να διατηρήσει το υφος του Λαβκραφτ στην γραφη σε μερικες,αν οχι σε ολες,σκηνες ερωτικου περιεχομενου δημιουργει ενα γελοιο κραμα γραφης μεταξυ του ιδιου του του εαυτου και του Λαβκραφτ με το δικο του να υπερτερει.Απολαυστικο μεχρι αηδίας για εμάς τους χορροραδες. Συστήνεται επιφυλακτικά. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted February 5, 2015 Share Posted February 5, 2015 Τελειωσα το Μιστερ Τορσο.Αρρωστο αρρωστο,αρρωστο!!!Που την σκεφτηκε ο μπαγασας αυτην την ιστορια?Απο τις ιστοριες που σου μενουν οσα χρονια κι αν περασουν!Και η Ελληνικη μεταφραση πολυ καλη!! 9/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 15, 2015 Share Posted March 15, 2015 (edited) Τραμ 1852 Πρόκειται για ένα απίστευτα διασκεδαστικό, αηδιαστικό και κάφρικο μικρό βιβλιαράκι, ικανό να σε κάνει να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια αλλά και επειδή ετοιμάζεσαι να ξεράσεις το πρωινό και το μεσημεριανό από τις διάφορες αηδιαστικές και σιχαμερές λεπτομέρειες. Εννοείται πως ήμουν σχετικά προετοιμασμένος για την όλη αναγνωστική εμπειρία, αφού έχω διαβάσει το "Οι γυναίκες με τα μαύρα", το "Μίστερ Τόρσο" και την ιστορία του στην ανθολογία "Ξεσκαρτάρισμα" και όταν ξέρεις ότι ο συγκεκριμένος τύπος έγραψε μια ιστορία με τον Χ. Φ. Λάβκραφτ να γράφει πορνογραφικό τρόμο, τότε οι καφρίλες είναι αναπόφευκτες. Πρόβιντενς, 1934: Ο Λάβκραφτ με το ζόρι τα βγάζει πέρα, όντας στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας και υποχρεωμένος να φροντίζει την άρρωστη θεία του. Μια μέρα όμως δέχεται μια επιστολή από τον συντάκτη ενός "ιδιόρρυθμου" περιθωριακού συνδρομητικού περιοδικού, ο οποίος του ζητάει έναντι αδράς αμοιβής να γράψει μια ιστορία χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο. Ο μοναδικός όρος του συμβολαίου είναι ένας: Να γράψει μια ιστορία πορνογραφικού περιεχομένου. Η συνέχεια στο βιβλίο... Ο Έντουαρντ Λι σκέφτηκε ότι θα ήταν καλή ιδέα η συγκεκριμένη για να γράψει μια τρελή και βρόμικη ιστορία και ευτυχώς για τους λάτρεις του Λάβκραφτ και του ίδιου του Λι που έκατσε και την έγραψε. Βέβαια η ανάγνωση ενός τέτοιου βιβλίου είναι μια εντελώς ένοχη απόλαυση, αν λάβει κανείς υπόψιν ένα μεγάλο μέρος του περιεχομένου, και είναι ακόμα πιο ένοχη όταν τελικά περνάς καλά. Γιατί όχι; Η γραφή είναι καταπληκτική, το ύφος της αφήγησης πέρα από κάθε περιγραφή (απλά απίθανο) και η ιστορία εντελώς, μα εντελώς βδελυρή, συναρπαστική, απολαυστική. Οπωσδήποτε δεν είναι ούτε για όλα τα γούστα ούτε για όλα τα στομάχια, όμως πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική και απολαυστική αναγνωστική εμπειρία, που τουλάχιστον οι φαν του Λάβκραφτ πρέπει να έχουν υπόψιν. Γιατί απ'όσο κατάλαβα και ο ίδιος ο Λι είναι μεγάλος φαν του συγγραφέα για να γράψει κάτι τέτοιο. Υ.Γ. Πολύ ωραία και ιδιαίτερα προσεγμένη η έκδοση της Jemma Press. Και η μετάφραση εξαιρετική! 8.5/10 Edited March 15, 2015 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadstamalive Posted April 26, 2015 Share Posted April 26, 2015 (edited) Sleep Disorder 8,5/10Σε αυτό το βιβλίο συνεργάστηκε ο Edward Lee με τον Jack Ketchum. Περιέχει ιστορίες που ξεκίνησε ο ένας κ τις έδωσε στον άλλο για διορθώσεις και αλλαγές.Το ευχαριστήθηκα σαν σύνολο. Περιέχει 5 ιστορίες και 2 draft (καλύτερες είναι οι φτιαγμένες ιστορίες)I'd Give Anything for You 9/10 βρωμάει Lee αυτή η ιστορία, not much else to sayLove Letters from the Rain Forest 9/10 επίσης LeeMasks 5/10 η μόνη meh ιστορίαEyes Left 8,5/10 ενδιαφέρουσα zombie-apocalypse ιστορίαSleep Disorder 8,5/10 ένας τύπος που μιλάει στον ύπνο του. Αν δεν ήταν μουλωχτο κάθαρμα ίσως να μην πείραζε+ τα draft του I'd Give Anything for You του Lee και του Sleep Disorder του Ketchum.The Teratologist 8,5/10Σε αυτή τη νουβέλα ο Edward Lee συνεργάζεται με τον Wrath James White.Ένας ζάμπλουτος και τρελός τύπος έχει βάλει στόχο της ζωής του να προσβάλλει τον θεό τόσο ώστε να κατέβει και να αναμετρηθούν (αποδεικνύοντας του πως αυτός είναι καλύτερος). Το πως προσπαθεί να το επιτύχει αυτό δεν θέλω να σας το χαλάσω. ;ρYou are My Everything 9/10 (Θα χρησιμοποιήσω το κείμενο του goodreads γιατι φοβάμαι μη κάνω κάνα σποιλερ)Η Ίστερ έχει προβλήματα στο γάμο της με τον Νουτ (αν μπορείς να πεις απλα προβλήματα το να έχει ο άντρας σου σχέση με την 17χρονη κόρη σας), αλλά όπως λέει ο Νούτ είναι τα πάντα για αυτήν. Και τώρα έχει βρει τον τρόπο να φτιάξει τα πράγματα στο γάμο της και να δώσει στον άντρα της να καταλάβει πόσο τον αγαπάει. Γιατί ο παππούς της πριν πεθάνει της έδωσε κάτι αρχαία χειρόγραφα στα οποία κρύβεται η σκοτεινότερη μαγεία που έχει γνωρίσει ο κόσμος, μαγεία η οποία θα κάνει τον Νούτ να δει πως η Ίστερ το εννοεί όταν λέει πως είναι τα πάντα για αυτήν. Edited April 26, 2015 by deadstamalive 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted December 31, 2015 Share Posted December 31, 2015 Διάβασα το ''Μίστερ Τόρσο'' το οποίο συνιστά και τον πρώτο μου Λι. Ένας φιλοσοφημένος μπάτσος προσπαθεί να ανακαλύψει τον δράστη μίας σειράς αποτρόπαιων δολοφονιών. Το κίνητρο του είναι να μην το χωράει ο νους του ανθρώπου, με την σύγκρουση των δύο τους να είναι αναπόφευκτη. Είχα υποψιαστεί την εξέλιξη (μέγα λάθος να ανοίγεις διάλογο με τον κρατούμενο σου πριν τον τσουβαλιάσεις), όχι όμως και την κατάληξη. Κάτι που αν μη τι άλλο είναι θετικό, ενώ και η ταιριαστή εικονογράφηση δίνει μία ξεχωριστή νότα. Πολύ ωραίο, εμετικό φλασάκι με ποιότητα αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του. Έχω όλα τα (λίγα δυστυχώς) βιβλία του συγγραφέα που μεταφράστηκαν στα Ελληνικά και θα κοιτάξω από του χρόνου να διαβάσω και κάτι άλλο. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 18, 2016 Share Posted August 18, 2016 (edited) Νέος Έντουαρντ Λι που περνάει στα διαβασμένα με το ''Οι Γυναίκες με τα Μαύρα''. Βρισκόμαστε στη κολλεγιούπολη του Έξαμ κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι. Και όπου καλοκαίρι βόλτες με το αμάξι, γυναίκες και μπύρες στη παραλία, σωστά; Λάθος. Τουλάχιστον όχι για το ρεμάλι που ακούει στο όνομα Γουέιντ Σαιν Τζων που ως σωστός κοπρίτης που είναι, άλλο δεν κάνει από το να αλητεύει και να τρώει τα λεφτά του μπαμπά. Ως εδώ όμως. Ή θα πιάσει δουλειά, θα ξεκολλήσει τους βαθμούς του από τον πυθμένα της βαθμολογικής κλίμακας και θα γίνει άνθρωπος, ή θα πάρει σούτι από το σπίτι Και θα πει αντίο στη κληρονομιά. Τα δικά τους προβλήματα έχουν και οι δύο κολλητοί του στο κολλέγιο που είναι και οι μόνοι με τους οποίους προβλέπεται να περάσει αυτό που προμηνύεται ένα βαρετό, επίπονο καλοκαίρι. Δεν θα είναι όμως καθόλου τέτοιο μιας και οι Γυναίκες με τα Μαύρα καραδοκούν. Πεινασμένες και μοχθηρές, πρέπει πάση θυσία να τραφούν. Αδιάφορο με ποιο τρόπο, χωρίς να τους νοιάζει το τίμημα. Και η κόλαση θα αρχίσει Δεν θα επεκταθώ στα τι και τα πως. Γιατί αν και δεν αποβαίνουν εις βάρος του βιβλίου και δεν το κάνουν να σέρνεται, αργούν ωστόσο να έρθουν. Αποσπασματικά λοιπόν θα πω για ολότυπα με παλαμάρια που κάνουν εκείνα των αράπηδων να μοιάζουν με μαραμένια ματζούνια. Διχοτομαναπαραγωγιδοχεία με όχι μόνο ένα αλλά πολλά μ... well, καταλάβατε τι. Φοιτήτριες που αρνούνται να απαχθούν. Αντιστέκονται όντας αδαείς ότι θα αποτελέσουν μέρος ενός ανώτερου σκοπού, ενός κοινωνικού έργου. Μίας νέας τάξης πραγμάτων. Κερατωμένοι πρυτάνεις που λαδώνονται και μπατσίνες που ψάχνουν να βρουν τι παίζει. Που αμφισβητούνται και αμφισβητούν. Γέλασα πάαααααρα πολύ στη σελίδα 125 με τον υπεύθυνο του Υπουργείου Γεωργίας και την επίδειξη του Αντικατοπτρίζει σε πολύ καλό βαθμό το όλο πνεύμα. Καλογραμμένο, κάφρικο, κυνικό, αγωνιώδες και με γλώσσα που χώνεται σαν ξυράφι στο δέρμα, με κράτησε ως το τέλος. Η εξήγηση αν και μου άρεσε, παραήταν κουλή. Μάλλον επειδή είμαι άπειρος ακόμη σε ΕντουαρντΛικες καταστάσεις. Το ξεκίνησα με το προαίσθημα που έχουμε για ένα άγνωστο βιβλίο ότι θα μας αρέσει. Δικαιώθηκα απόλυτα και σκοπεύω μελλοντικά να τον γνωρίσω πιο καλά. Και μου ενίσχυσε την υποψία που αρχίζει να μετατρέπεται σιγά- σιγά σε βεβαιότητα. Ότι το σπλάτερ θα αποδειχθεί το δεύτερο αγαπημένο μου είδος τρόμου μετά από την αξεπέραστη Μυθολογία Κθούλου. Edited August 18, 2016 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 18, 2016 Share Posted August 18, 2016 (edited) Δικαιώθηκα απόλυτα και σκοπεύω μελλοντικά να τον γνωρίσω καλύτερα. Και μου ενίσχυσε την υποψία που αρχίζει να μετατρέπεται σιγά- σιγά σε βεβαιότητα. Ότι το σπλάτερ θα αποδειχθεί το δεύτερο αγαπημένο μου είδος τρόμου μετά από την Μυθολογία Κθούλου. Να διαβάσεις οπωσδήποτε το "Τραμ 1852", που συνδυάζει και τα δυο! Άκρως απολαυστικό και αρκετά κάφρικο βιβλίο... Edited August 18, 2016 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 18, 2016 Share Posted August 18, 2016 (edited) Δικαιώθηκα απόλυτα και σκοπεύω μελλοντικά να τον γνωρίσω καλύτερα. Και μου ενίσχυσε την υποψία που αρχίζει να μετατρέπεται σιγά- σιγά σε βεβαιότητα. Ότι το σπλάτερ θα αποδειχθεί το δεύτερο αγαπημένο μου είδος τρόμου μετά από την Μυθολογία Κθούλου. Να διαβάσεις οπωσδήποτε το "Τραμ 1852", που συνδυάζει και τα δυο! Άκρως απολαυστικό και αρκετά κάφρικο βιβλίο... Εννοείται ότι θα το κάνω! Το έχω ήδη έτοιμο στη βιβλιοθήκη μου να με περιμένει. Και σκοπεύω να τον δοκιμάσω κάποια στιγμή και στο πρωτόπυπο. Ελπίζω μόνο να μην αποδειχθεί τόσο δύσκολος όσο στις Γυναίκες γιατί θα τα βρω μπαστούνια. Edited August 18, 2016 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadstamalive Posted August 31, 2016 Share Posted August 31, 2016 Αγαπημένα κ τα 2, κ οι γυναικες κ το τραμ!Να ρωτησω κατι, κ ασχετο κ σχετικο.. ;ρΠαλια υπηρχε ενα thread πωλησεων, εχω να το δω πολυ καιρο οποτε καταλαβα πως δεν υπαρχει πλεον.Κ εχω καποια βιβλια για πουλημα, συμπεριλαμβανομενων κ μερικων του edward lee. θα μπορουσα να τα αναφερω εδω? ή στο ποστ του εκαστοτε συγγραφεα? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 31, 2016 Share Posted August 31, 2016 Αγαπημένα κ τα 2, κ οι γυναικες κ το τραμ! Να ρωτησω κατι, κ ασχετο κ σχετικο.. ;ρ Παλια υπηρχε ενα thread πωλησεων, εχω να το δω πολυ καιρο οποτε καταλαβα πως δεν υπαρχει πλεον. Κ εχω καποια βιβλια για πουλημα, συμπεριλαμβανομενων κ μερικων του edward lee. θα μπορουσα να τα αναφερω εδω? ή στο ποστ του εκαστοτε συγγραφεα? Καλύτερα να το αναφέρεις σε Status update. Για αγορές/πωλήσεις/ανταλλαγές δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή κάτι στο φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 9, 2023 Share Posted November 9, 2023 Διάβασα The Bighead από Edward Lee Είναι μια ιστορία στα πλαίσια του κινήματος splatterpunk και επομένως περιλαμβάνει πολλά ακραία και αναγουλιαστικά σκηνικά, όπως κοπροφιλία, ουρολαγνία, βιασμούς κλπ. Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα διάβαζα κάτι τέτοιο, αλλά δεδομένου ότι διανύουμε εποχή νεοπουριτανισμού και πολιτικής ορθότητας, θεωρώ ότι κι αυτές οι ιστορίες έχουν θέση στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Ο "μεγαλοκέφαλος" είναι ένα θηριώδες και απαίσιο πλάσμα που αποτελεί τοπικό θρύλο. Βιάζει και σκοτώνει με ακραίους τρόπους. Και σαν να μην έφτανε αυτός, συμμετέχουν στην αφήγηση και άλλοι δυο τύποι, οι οποίοι κάνουν ακριβώς τα ίδια. Στο στρατόπεδο των "καλών" υπάρχουν δύο φιλενάδες, μία ανοργασμική και μία σεξομανής, καθώς επίσης και ένας ιερέας, πρώην έφεδρος καταδρομέας, ο οποίος βρίζει σαν λιμενεργάτης. Υπάρχουν κάποιες σημαντικές αποκαλύψεις στο τέλος που δείχνουν ότι η ιστορία θα μπορούσε να στέκει αυτούσια και χωρίς τα ακραία στοιχεία. Το συνιστώ μόνο σε όσους έχουν γερό στομάχι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted December 10, 2023 Share Posted December 10, 2023 Διάβασα το The Chosen του Edward Lee Η πρωταγωνίστρια λέγεται Βέρα και διευθύνει επιτυχώς ένα εστιατόριο. Της γίνεται πρόταση να διευθύνει ένα υπερπολυτελές εστιατόριο που πρόκειται να ανοίξει δίπλα σε ένα ξενοδοχείο που παλιά ήταν άσυλο ψυχοπαθών με πολύ κακή φήμη. Δέχεται και μεταβαίνει στην περιοχή. Σύντομα ανακαλύπτει ότι το ξενοδοχείο είναι βιτρίνα για παράνομες και εξωπραγματικές δραστηριότητες. Το μυθιστόρημα ξεκινάει καλά, αλλά όσο προχωράει, γίνεται όλο και πιο πορνοδιαστροφικό (Lee είναι αυτός), μέχρι που στο τέλος δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από πορνοδιαστροφή. Το περίμενα καλύτερο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.