Extra Sensory Perception

[Πυθαρίων]

Με κάλεσες.

Έτσι, κρύφτηκα σ’ αυτή τη ρωγμή του χρόνου και περίμενα.

Είχα υπέρτατο από τη φύση μου χρέος να σε βρω, κι’ έπρεπε να παίξω αυτοσχεδιάζοντας. Δεν είναι βέβαια ακριβώς παιχνίδι, μα περιέχει μιά ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Κι’ έναν εξαιρετικό βαθμό δυσκολίας: Σε ποια ρωγμή; Σε ποιο σύμπαν; Σε ποια διάσταση; Σε ποια κατάλληλη τομή;

Ο Αφέντης μου - θολωμένος και σε απόγνωση - αναγκασμένος να προβλέπει τις εντολές που θα ακολουθήσω, μπερδεύτηκε με τις άπειρες εκδοχές.

Τελικά, παραβλέποντας την παράμετρο της σχάσης παραγόντων - υποπτεύομαι πως αυτό έγινε έντεχνα, από καλή διάθεση - απέσυρε την πρωτοβουλία του, αφήνοντάς με δήθεν ελεύθερο να αυθαιρετήσω. Έτσι κινήθηκα σε δυό επίπεδα. Παρέμεινα εκεί ενεργειακά σταθερός και ήμουν ταυτόχρονα εδώ ασταθής, σε συνεχή μεταλλαξιγόνα κατάσταση. Μορφοποιήθηκα από την στιγμιαία σφοδρή επιθυμία σου, δανείστηκα κατά μία έννοια από τη φύση σου και, μη φοβάσαι, δεν σου αφαίρεσα τίποτα. Η παλμικότητα του κενού αναπληρώνει αυτόματα το κβαντικό σου έλλειμμα. Είσαι πάντα ακέραιος δομικά, αν και τώρα είσαι ένα μαζί μου, υπαρξιακά. Η δομή σου θα αναστατωθεί για λίγο, παίρνει κάποιο χρόνο μέχρι να απορροφήσει τις πληροφορίες, αλλά ύστερα δεν θα νοιώθεις διχασμένος. Εγώ θα είμαι Εσύ και Εσύ θα με συμπεριλαμβάνεις. Άλλωστε ακόμη και ο δικός σου κόσμος, πρωτόγονος και υλικά δομημένος, στατικός δηλαδή και παγωμένος, βρίσκεται σε διαρκή αλληλεπίδραση με το Αιώνιο Ένα. Συνεπώς, η αιθερική σου υπόσταση ήταν πάντα ασυνείδητος δέκτης. Είχε πάντα μια στοιχειώδη επαφή. Δεν θα’ ναι κάτι εντελώς ξένο.

Είμαι λοιπόν τώρα κομμάτι της σκέψης σου και των συναισθημάτων σου, που όπως πιθανά γνωρίζεις, δεν είναι παρά προϊόν υποατομικών κβαντικών διεργασιών. Κατά μία έννοια, είμαι ένας τροποποιητικός μικροϊός στην ψυχοννοητική σου λειτουργία. Η παρουσία μου θα σου οξύνει την ικανότητα της παρ’ αίσθηση αντίληψης και της διαίσθησης. Όπως είπα, δεν είναι ακριβώς ένα παιχνίδι. Είναι μια παρέμβαση επιδιόρθωσης αδικίας. Και ’συ φυσικά, θα έχεις την αρμοδιότητα και την ευθύνη της άμεσης εμπλοκής. Μόνο που αυτό πρέπει να συμβεί γρήγορα, έγκαιρα και συγχρονισμένα με τις συγκυρίες.

Οι κυκλικές κινήσεις των σφαιρών, με κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτό το δομημένο σύμπαν, συνδυαστικά με τις αρχικές δυνάμεις διασποράς, της βαρύτητας και της φυγόκεντρου, οδηγούν σε μια ακριβή αναπαραγωγή ενός μοντέλου με τιμές τυπικά προσδιορισμένες στα πιθανολογικά πλαίσια της συνάρτησης που ορίζεται…

Όλες τις μάρκες σου στο 17, μαύρο, 2η δωδεκάδα… ΤΩΡΑ !

Edited March 8, 2010 by Πυθαρίων

[Adicto]

[dagoncult]

:worshippy:

[Πυθαρίων]

Adicto, Dagoncult,

 

[Innerspaceman]

Moυ άρεσε πολύ σαν ιδέα, ήταν πολύ καλά στημένο και ευφυέστατο.

Είναι ενα μετα-επιστημονικό διηγηματικό ποίημα (!) αλλά σαν λίγο περισσότερο επιστημονίζουσα μου φάνηκε η γλώσσα , για τα γούστα μου, παρ΄όλο που καταλαβαίνω πως είχε τον σκοπό της και ίσως επιβαλλόταν για αυτό που ήθελες να γράψεις. Η ποιητική σου και ρομαντική σου διάθεση, εδώ, έρχεται σε γάμο με την σύγχρονη ή μελλοντική φυσική και σκέψη (ή μετα - επιστήμη) και παρά το δύσκολο (εώς και άτοπο ίσως) αυτού του εγχειρήματος, λειτουργεί σε γενικές γραμμές αρκετά καλά.

 

Αν και αμφιβάλλω τελικά κατά πόσο αυτά τα αντιθετικά στοιχεία μπορούν να συνυπάρξουν απόλυτα αρμονικά και ειρηνικά, αυτό το έργο, καταβάλει πολύ αξιότιμες και αξιόλογες προσπάθειες να πείσει για το αντίθετο.

 

Τα συγχαρητήρια μου.

Edited September 4, 2010 by Innerspaceman