Τζέιμς Χέρμπερτ (James Herbert)

[Nihilio]

James Herbert (born 8 April, 1943, London) is a best-selling English horror writer who originally worked as the art director of an advertising agency. He is a full-time writer who also designs his own book covers and publicity. Herbert lives near Brighton with his wife and daughters. He is the son of a stall-holder at London's Brick Lane Market[1]. He has two brothers; Peter, also a market trader (retired) and John, an insurance broker.

 

His first two books, The Rats and The Fog, are disaster novels with man-eating Giant Black Rats in the first and an accidentally released chemical weapon in the second.

Herbert has written three sequels to The Rats; Lair deals with a second outbreak of the mutants, this time in the countryside around Epping Forest rather than in the first book's London slums; In Domain, one of Herbert's bleakest and most ironic books, a nuclear war means that the rats have become the dominant species in a devastated city. The third sequel, the graphic novel The City, is an adventure set in the post-nuclear future.

 

With his third novel, the ghost story The Survivor, Herbert used supernatural horror rather than the science fiction horror of his first two books. In Shrine he explored his Roman Catholic heritage with the story of an apparent miracle which turns out to be something much more sinister. Haunted, the story of a sceptical paranormal investigator taunted by malicious ghosts, began life as a screenplay for the BBC, though this was not the screenplay used in the eventual film version. Its sequel was The Ghosts of Sleath

 

Others of Herbert's books, such as Moon, Sepulchre and Portent, are structured as thrillers, and include espionage and detective story elements along with the supernatural. The Jonah is in large part the story of a police investigation, albeit by a policeman whose life is overshadowed by a supernatural presence. The Spear deals with a neo-Nazi cult in Britain and an international conspiracy which includes a right-wing US general and an arms dealer. '48 is set in an alternate world of 1948 in which the Second World War ended with the release of a devastating plague by the defeated Hitler and, like The Spear, features British characters who sympathise with the Nazis. Others presents the story of a physically deformed private detective.

 

Herbert had previously tackled the theme of reincarnation in his fourth novel, Fluke, the story of a dog who somehow remembers his previous life as a human being. Rumbo, one of the characters from Fluke also turns up in The Magic Cottage. Once... includes another reference to the character of Rumbo. Nobody True continues the theme of life after death, being narrated by a ghost whose investigation of his own death results in the destruction of his illusions about his life.

 

Herbert has described Creed as his Abbott and Costello Meet Frankenstein.[citation needed] The character Joe Creed is a cynical, sleazy paparazzo who is drawn into a plot involving fed-up and underappreciated monsters.

 

The novel, The Secret of Crickley Hall, originally scheduled for release in April 2006, was eventually released in October. A long novel about a haunted country house in England, it examined the relationship between religious zealotry and child abuse. One of the characters in this novel is named after a real person, who won the honour by having the winning bid in the 2004 BBC Radio 2 Children in Need Auction.

 

Various biographical and critical pieces by and about Herbert have been collected in James Herbert: By Horror Haunted, edited by Stephen Jones, and also in James Herbert: Devil in the Dark by Craig Cabell.

 

Herbert released a new novel every year between 1974 and 1988, wrote six novels during the 1990s and to date has released three new works in the 2000s.

 

"I am very insecure about being a writer", he stated in the book Faces of Fear. "I don't understand why I am so successful. And the longer I stay that way, the better it's going to be, because that's keeps me on the edge, striving if you like."[citation needed]

 

Works

Novels

• 
   
  
• The Rats (1974), made into a film in 1982 under the title Deadly Eyes; adapted into a computer game for the Commodore 64 and Sinclair Spectrum in 1985
  
• The Fog (1975) (not related to the John Carpenter film of the same name)
  
• The Survivor (1976), made into a film of the same name in 1981
  
• Fluke (1977), made into a film in 1995
  
• The Spear (1978)
  
• Lair (1979)
  
• The Dark (1980) (not related to the John "Bud" Cardos film of the same name)
  
• The Jonah (1981)
  
• Shrine (1983)
  
• Domain (1984)
  
• Moon (1985)
  
• The Magic Cottage (1986)
  
• Sepulchre (1987)
  
• Haunted (1988), made into a film in 1995
  
• Creed (1990)
  
• Portent (1992)
  
• The City (1993),
  
• James Herbert's Dark Places
  
• The Ghosts of Sleath (1994)
  
• '48 (1996)
  
• Others (1999)
  
• Once (2001)
  
• Nobody True (2003)
  
• The Secret of Crickley Hall (2006)
  
• Ash (October 2010)
  

Short stories

• 
   
  
• "Breakfast" (a chapter cut from some editions of Domain, about a woman who continues with her chores after the armageddon). Available in Scare Care, ed. Graham Masterton, Tor 1989 and James Herbert: By Horror Haunted, NEL 1992.
  
• "Maurice and Mog" (like "Breakfast" cut from some editions of Domain, about a man living in his nuclear shelter with a cat). Available in Masques #2, ed. J. N. Williamson 1987; The Best of Masques, ed. J. N. Williamson, Berkley 1988; Dark Masques, ed. J. N. Williamson, Kensington/Pinnacle 2001, and James Herbert: By Horror Haunted, NEL 1992.
  
• "Halloween's Child" (published in the Daily Mail). Available in The Complete Masters of Darkness, ed. Dennis Etchison, Underwood-Miller 1990; Masters of Darkness III, ed. Dennis Etchison, Tor 1991, and James Herbert: By Horror Haunted, NEL 1992.
  
• "They Don't Like Us", Available in A Feast of Stories by Britain’s Favourite Authors, ed. Clare Francis & Ondine Upton, Pan 1997 and James Herbert: By Horror Haunted, NEL 1992.
  
• "Extinct", Available in James Herbert: Devil in the Dark, Craig Cabell, Metro Publishing Ltd. 2003
  
• "Cora's Needs" (a restoration of a chapter from Sepulchre that was cut down before publication), Available in James Herbert: Devil in the Dark, Craig Cabell, Metro Publishing Ltd. 2003
  

(από τη wikipedia)

Διάβασα πρόσφατα το The Fog και με άφησε με ανάμεικτες εντυπώσεις. Από τη μία το εφιαλτικό σκηνικό μιας χώρας όπου ένα δηλητηριώδες νέφος τρελαίνει τους κατοίκους της ήταν τρομαχτικό, από την άλλη όμως η γραφή μου φάνηκε μετριότατη. Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του, ξέρω όμως ότι το έργο του Others έχει μεταφραστεί από τις εκδόσεις Οξύ με τίτλο "Οι Άλλοι".

Έχει διαβάσει κανένας άλλος κάποιο έργο του;

[Adicto]

Το Haunted, το οποιο ηταν επιοικως μέτριο... Μέτρια γραφή, κλισεδάρες, ηθικοπλαστισμοί για το κακό ντεθ μέταλ κλπ κλπ

[Nihilio]

Ανακάλυψα πρόσφατα ότι, στα Ελληνικά, έχουν μεταφραστεί τουλάχιστον άλλα δύο βιβλία του συγγραφέα, το Haunted και το Creed, με τίτλους "Στοιχειωμένος" και "Κρηντ" αντίστοιχα. Οι μεταφράσεις είναι από τις εκδόσεις Bell, με το δεύτερο να έχει κυκλοφορήσει το 1994 και το πρώτο σίγουρα πιο νωρίς.

[BladeRunner]

Το Haunted δεν ήταν και τόσο άσχημο, εντάξει, μάλλον μέτριο. Έχω και το Creed που θα διαβαστεί του χρόνου.

[Adicto]

Το Haunted βρήκα και εγω πολύ μέτριο.

[Nihilio]

Τελείωσα το Creed χθες βράδυ. Ξέρω ότι πολλοι φαν του Χέρμπερτ αγαπούν να το μισούν, και καταλαβαίνω το γιατί, αλλά εγώ το βρήκα διασκεδαστικό.

Ήρωας του βιβλίου είναι ο Τζόζεφ Κριντ, παπαράτσι που, ενώ καλύπτει την κηδεία μιας σταρ του Χόλυγουντ, φωτογραφίζει έναν παράξενο γέρο να βεβηλώνει τον τάφο της αμέσως μετά την κηδεία. Και εκεί μπλέκεται σε μία ιστορία άνευ προηγουμένου.

Ακούγεται σαν τυπικό θρίλερ (και σε μεγάλο βαθμό είναι) αλλά αυτό που διαφοροποιεί το βιβλίο είναι η χρήση της οπτικής γωνίας παντογνώστη αφηγητή που, με τη συνεχή ειρωνία της, αλλάζει αρκετά τον τόνο σε βαθμό που το βιβλίο γίνεται μαύρη κωμωδία ή σάτιρα αντί για τρόμου.

Ναι, έχει τις σκηνές τρόμου του, αλλά δεν μου έκαναν τόση εντύπωση και, καθαρά ως βιβλίο τρόμου μάλλον απογοητεύει. Αλλά, ως αυτό που πραγματικά είναι, είναι καλό.

[Count Baltar]

Κοίτα να δεις... Δεν είχα πάρει χαμπάρι αυτό το νήμα. Το "Άλλοι" το μετέφρασα εγώ, και πρέπει να ομολογήσω ότι πολύ το γλέντησα. (Αν εξαιρέσουμε τα τελευταία κεφάλαια όπου

πέφτει πολύ action, ρε αδερφάκι μου, με ξύλο και κυνηγητά και φωτιές και τέτοια

, που δεν είναι πολύ του γούστου μου, αλλά τέλος πάντων, άλλοι μου έχουν πει ότι την καταβρήκαν εκεί). Το γενικό κόνσεπτ μού άρεσε πάρα πολύ, ενώ σε κάποιες στιγμές ένιωσα και ένα ωραίο ρίγος φόβου, που είχα καιρό να νιώσω σε βιβλίο

και μετά βέβαια, χάθηκε, όταν για όλα δόθηκε παραφυσική μεν, αλλά ουχί υπερφυσική εξήγηση.

 

 

Μετά από λίγο καιρό μού δόθηκε ένα άλλο του Χέρμπερτ για να το μεταφράσω, αλλά διαβάζοντάς το σκυλοβαρέθηκα τόσο που το άφησα. Ούτε θυμάμαι ποιο ήταν, ούτε ξέρω αν τελικά βγήκε στα ελληνικά.

[Mr. R.Carter]

Το Στοιχειωμενο (Haunted) πρεπει να ειναι το πιο κλισε βιβλιο τρομου που εχω διαβασει ποτε. Στις πρωτες σελιδες μου φανηκε να διαβαζω σεναριο εφηβικης ταινιας τρομου με ολα τα κλασικα κολπακια που εχουν για να φτιαχνουν ατμοσφαιρα. Αλλα το βρηκα ευκολοδιαβαστο και ειχε και τις καλες στιγμες του.

Βοηθησε πολυ το μικρο του μεγεθος. Γενικα, η απολυτη μετριοτητα, που το κανει ενα ευχαριστο διαλλειμα απο βαρυτερα βιβλια, καλο ως αναγνωσμα για την παραλια. Αν το πετυχετε καπου φτηνα σκεφτειτε την αγορα του, αμα σας αρεσουν οι ιστοριες φαντασματων.

[Cassandra Gotha]

Διάβασα το Άλλοι και είναι ένα πραγματικά κακό βιβλίο.

Στην αρχή μου άρεσε μπορώ να πω, (η γραφή είναι από την αρχή κακή, βέβαια), αλλά μετά το κούρασε πολύ, και όσο πήγαινε προς το τέλος, τόσο δεν είχε νόημα πια. Στην εξήγηση ομολογώ ότι γέλασα, κανονικά, δυνατά. Δηλαδή, εντάξει, υπάρχουν και όρια στη μαλακία. Στα ατελείωτα σημεία -ανούσιας- δράσης πήδηξα σελίδες (πολλές σελίδες) μέχρι να γίνει ό,τι έγινε, που δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο (ή απρόβλεπτο).

 

Τίποτα. Το βλέπω να πιάνει χώρο στη βιβλιοθήκη μου και τσαντίζομαι. 

Edited January 11, 2015 by Cassandra Gotha

[AlienBill]

Διάβασα το The Jonah του James Herbert.

Από την αρχή ενημερωνόμαστε ότι ο αστυνομικός πρωταγωνιστής Kelso, είχε βρεθεί όταν ακόμη ήταν βρέφος, σε κάτι αποχωρητήρια, μαζί με κάτι το ακατονόμαστο. Ως ενήλικας, όλες οι υποθέσεις που έχει αναλάβει, καταλήγουν σε τραγωδίες, όχι λόγω κάποιας δικής του ευθύνης, αλλά γιατί είναι υπερβολικά άτυχος. "Jonah" χαρακτηρίζεται ο κακότυχος. Ο γκαντέμης. Τέλοσπάντον, του αναθέτουν να ερευνήσει μία υπόθεση σε ένα χωριό όπου μια ολόκληρη οικογένεια δηλητηριάστηκε με lsd από άγνωστη αιτία. Εκεί γνωρίζει μία πράκτορα των τελωνειακών, την Ellie που ερευνά μία υπόθεση δηλητηρίασης πιλότου από lsd σε μία γειτονική βάση του NATO. Παράλληλα, διαβάζουμε κάποια flashback από τη ζωή του Kelso, όπου διαπιστώνουμε πως η κακοτυχία του έχει υπερφυσικά αίτια. Η ιστορία είναι καθηλωτική, περιλαμβάνει ακόμη και

Spoiler

τσουνάμι

αν και το τέλος το είχα προβλέψει, γιατί όποιος έχει διαβάσει πολλά βιβλία τρόμου, καταλαβαίνει πού το πάει. Η αφήγηση συνδυάζει πολλά είδη τρόμου (από θρίλερ, μέχρι μεταφυσικό) και νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί.

Edited September 26, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα The Fog από James Herbert

Ο Herbert το έκανε πάλι το θαύμα του. Σε ένα χωριό της Αγγλίας, το έδαφος ανοίγει και καταπίνει κάμποσα σπίτια, ενώ από μέσα βγαίνει μία κιτρινωπή ομίχλη, η οποία όποιον συναντήσει στο διάβα της, τρελαίνεται και γίνεται επιθετικός. Εκτός από τον πρωταγωνιστή που εξαιτίας μιας έγκαιρης μετάγγισης αίματος, αποκτά ανοσία. Η ιστορία είναι πολύ δυνατή, με καλοδουλεμένους χαρακτήρες και πολλά τρομακτικά σκηνικά. Είναι από τα πρώτα του συγγραφέα (εκδόθηκε το 1975) και ήδη τότε, από νωρίς, φαινόταν το ταλέντο του.

Edited November 10, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα το Once... του James Herbert

Ο πρωταγωνιστής, ο Thom, έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω τροχαίου. Επισκέπτεται την πολυτελή έπαυλη του θείου του, ο οποιος είναι στα τελευταία του και εκεί επανασυνδέεται με τον ξάδερφό του τον Hugo. Παράλληλα γνωρίζει μία νοσοκόμα η οποία κουράρει τον θείο και περισσότερη σχέση έχει με το κίνημα της Wicca παρά με τη νοσηλευτική. Ο Hugo εξερευνά το δάσος για το οποίο η μητέρα του στο παρελθόν του αφηγούνταν  θρύλους που το συνοδεύουν, σχετικά με τον νεραιδολαό που κατοικεί εντός του. Ολα αυτά αποδεικνύονται αληθινά. Ο νεραιδολαός υπάρχει, όπως υπάρχουν και φριχτά πλάσματα που η κακιά μάγισσα/νοσοκόμα στέλνει στο κατώφλι του Thom, προκειμένου να τον ξεκάνουν και να μείνει εκτός του μεριδίου της κληρονομιάς που θα αφήσει ο θείος. Το βιβλίο είναι αχρείαστα μεγάλο, 400 σελίδες, γεμάτο με ένα σωρό περιγραφές για το δάσος και τον νεραιδολαό, αλλά και πολλές ερωτικές σκηνές, οι οποίες με έκαναν να βαρεθώ κάπως. Ολα αυτά δεν χαρακτηρίζουν τον Herbert, επομένως, είπε αυτή τη φορά να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Είναι εμφανώς επηρεασμένος από τον "Υφαντόκοσμο" του Μπάρκερ, αλλά ευτυχώς, περιέχει σκηνές φρίκης που διατηρούν την ιστορία στο είδος του τρόμου και δεν παρεκκλίνει σε φάνταζι. Εκδόθηκε το 2001. Δεν είναι αντιπροσωπευτικός Herbert πάντως.

Edited November 17, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα The rats (νούμερο ένα) από James Herbert

Στο Λονδίνο, γίνεται μια επιδρομή από κοπάδια ενός νέου είδους αρουραίου: Εχει μέγεθος σκύλου, πεινάει για ανθρώπινη σάρκα και όποιον δαγκώσει, πεθαίνει μέσα σε μια μέρα. Ο πρωταγωνιστής, είναι ένας δάσκαλος, που μετά τον χαμό ενός μαθητή του από δάγκωμα αρουραίου, αποφασίζει να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Καλούτσικο μυθιστόρημα, αλλά περιλαμβάνει πολλές σκηνές από άτομα που είναι άσχετα με την κεντρική πλοκή, μόνο και μόνο για να μας πει πώς τους έφαγαν οι αρουραίοι. Κατά τ' άλλα, καλό.

Edited November 23, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα το Rats #2 Lair του James Herbert.

 

Οι γιγάντιοι αρουραίοι πληθαίνουν ξανά και κρύβονται αυτή τη φορά σε ένα δάσος. Παρακολουθούμε πώς κατατροπώνουν διάφορα χωριά, ενώ αυτός που καλείται να βοηθήσει, είναι εργαζόμενος σε μια πολυεθνική που πλούτισε εξοντώνοντας τους αρουραίους όταν επιτέθηκαν στο Λονδίνο. Το βιβλίο είναι το χειρότερο που έχω διαβάσει από Herbert. Ενας τεράστιος όγκος του κειμένου, συστήνει άτομα μόνο και μόνο για να ξεπαστραφούν από τα τρωκτικά. Ενα άλλο μεγάλο μέρος εξηγεί τη βιολογία του είδους. Τέλος, πολύ μελάνη ξοδεύεται σε σκηνες δρασης που καταλήγουν βαρετές. Πενήντα σελίδες πριν το τέλος, θυμάται να αναπτύξει τον ήρωα και να του προσδόσει βάθος. Lame! Με το τρίτο δε σκοπεύω να ασχοληθώ καν.

Edited November 26, 2023 by AlienBill