ο'ρούρκ και φίννεϋ

[Rikochet]

Ο’Ρούρκ λέγεται ο φονιάς του κακοποιού Φίννεϋ, υπό τον οποίο εκτελεί και χρέη σωματοφύλακα, έμπιστου και αγγελιοφόρου.

 

Οι κλασικοί τροφοδοτούν τον Ο’Ρούρκ με λέξεις που θεριεύουν στα όνειρα του. Ο ξύπνιος του ποτίζεται από τη νοσταλγία, την μυρωδιά της σκουριάς και τον πυρετό κατορθωμάτων που έγιναν οπουδήποτε, οποτεδήποτε, μα ποτέ εδώ και τώρα.

 

Η σφαίρα, το μπαρούτι, το αίμα, μαθαίνουν στο φονιά μια σπάνια απόλαυση, στερημένη όμως από δόξα. Τα μηνύματα που παραδίδουν τα υπόλοιπα αφεντικά του Δουβλίνου στον Φίννεϋ μέσω του Ο’Ρούρκ, γεμίζουν τον αγγελιοφόρο με την ανακούφιση των λέξεων που δε θα σημαίνουν ποτέ και πουθενά τίποτα εκτός από εδώ, εκτός από τώρα. Οι εκμυστηρεύσεις του Φίννεϋ στον Ο’Ρούρκ, του Φίννεϋ του άκαρδου προς τους εχθρούς και του δίκαιου προς τους φίλους, φυτεύουν στον έμπιστο τους σπόρους της δυσπιστίας.

 

Τα χρόνια περνούν. Ο Ο’Ρούρκ σκοτώνει, μεταφέρει, ακούει. Ο Ο’Ρούρκ αποκρυπτογραφεί τον άψογο στίχο του Ιταλού. Συνομιλεί με το διάβολο του Βρετανού. Πιο πίσω – βλέπει την Τροία να καίγεται, ή την καίει ο ίδιος. Ο Ο’Ρούρκ δυσπιστεί.

 

Λίγοι έχουν την τύχη να αναγνωρίσουν τη δεύτερη φύση του τυχαίου γεγονότος: πως είναι επίσης ο τελευταίος κρίκος, αυτός που δένει μαζί όλες τις αλυσίδες που κουβαλούν μέχρι εκείνη τη στιγμή.

 

Όταν ο Φίννεϋ έμεινε ανάπηρος από μια έκρηξη στο εστιατόριο που δειπνούσε, ο Ο’Ρούρκ, έχοντας γλυτώσει το θάνατο παρά τρίχα, είδε, ή νόμισε πως είδε, εκείνο τον κρίκο.

 

Τώρα σκοτώνει άλλος φονιάς, τα γράμματα μεταφέρονται από διαφορετικά χέρια.

 

Ο Ο’Ρούρκ συνεχίζει να ακούει. Ακούει τη φωνή του Φίννεϋ, του ανάπηρου, του μόνιμα καθισμένου πλάι στη βιβλιοθήκη, με ένα βιβλίο ανοιχτό στα γόνατα του. Ακούει τη γλώσσα του να πλαταγίζει, τη φωνή να γίνεται βραχνή απ’το ουίσκι. Ακούει τους κλασικούς απ’την αρχή, τις μέρες προτού διατάξει να εκβιάσουν, τις νύχτες αφού έχουν σκοτώσει στο όνομα του.

 

Οι πράξεις αυτές έγιναν στο Δουβλίνο και δεν ξέρω κανέναν που να τις αμφισβητεί. Τα ονόματα χάνονται και αντικαθίστανται.

 

Γι’αυτό ο Ο’Ρούρκ και ο Φίννεϋ είναι νεκροί, ή υπήρξαν άλλοτε, αλλιώς. Κάποιος άλλος διαβάζει, κάποιος άλλος ακούει. Το στόμα δεν κουράζεται να μιλάει, το αυτί δε κουράζεται να ακούει.

Edited March 16, 2010 by Rikochet

[Διγέλαδος]

Ο’Ρούρκ λέγεται ο φονιάς του κακοποιού Φίννεϋ

 

εδώ για λίγο νόμιζα ότι ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Φίννευ

 

... να καίγεται, ή την καίει ο ίδιος. Ο Ο’Ρούρκ δυσπιστεί.

 

με ποιο πράγμα δυσπιστεί; με αυτές τις ιστορίες;

 

Τελικά όντως έζησε αυτά τα πράγματα; (δύσκολο γιατί φαίνεται για κανονικός θνητός.) Ή τα άκουγε από το αφεντικό του στη βιβλιοθήκη;

Μου θυμίζει τους μαφιόζους που ακολουθούν τυφλά εντολές. Μόνο που όταν έχουμε ενα Near-Death-Experience βρίσκουν κάποιο διαφορετικό νόημα. κι αυτό έδεσε κι έκατσε με τις ιστορίες που άκουγε. nice.

Edited March 16, 2010 by Διγέλαδος

[Electroscribe]

Δάντης και Μάρλοου, εκτός από Όμηρο; Καλά το 'πιασα;

 

Άσχετο, αυτά τα δυο σε συνάρτηση με μπέρδεψαν:

 

 

Τώρα σκοτώνει άλλος φονιάς, τα γράμματα παραδίδονται σε διαφορετικά χέρια.

 

[...]

 

τις μέρες προτού διατάξει να εκβιάσουν, τις νύχτες αφού έχουν σκοτώσει στο όνομα του.

[Rikochet]

Δάντης και Μάρλοου, εκτός από Όμηρο; Καλά το 'πιασα;

 

Άσχετο, αυτά τα δυο σε συνάρτηση με μπέρδεψαν:

 

 

 

 

 

Δάντης και Μίλτον. =)

 

Ο Ο'Ρούρκ έγινε το αφεντικό στη θέση του Φίννεϋ και προσέλαβε άλλον φονιά και άλλον αγγελιοφόρο. Προφανώς ως αφεντικό αυτός διέταζε τα πώς και τα πού. Δεν είναι ασήμαντο το θέμα του ποιός χρεώνεται στ'αλήθεια τον φόνο, το χέρι ή το σπαθί, αλλά δεν ήθελα να εξερευνήσω αυτό εδώ.

[Electroscribe]

Ο Ο'Ρούρκ έγινε το αφεντικό στη θέση του Φίννεϋ και προσέλαβε άλλον φονιά και άλλον αγγελιοφόρο. Προφανώς ως αφεντικό αυτός διέταζε τα πώς και τα πού.

 

Αυτό υποπτεύτηκα, αλλά με μπέρδεψε το "παραδίδονται" για τα γράμματα. Δεν ήμουν βέβαιος αν εννοούσες νέο αγγελιαφόρο ή νέο αφεντικό, περισσότερο στο δεύτερο πήγε το μυαλό μου. Νομίζω το ίδιο πρόβλημα θα υπάρχει και με το "παραλαμβάνονται" Καλύτερα "μεταφέρονται". Επίσης, στο "τις μέρες προτού διατάξει να εκβιάσουν, τις νύχτες αφού έχουν σκοτώσει στο όνομα του." θεώρησα ότυι θα μπορούσε να είναι υποκείμενο κι ο Φίννευ και μπερδεύτηκα μόνος μου.

 

Πάντως, ρέπεις όλο και πιο πολύ προς μια ολοκληρωμένη ιστορία, έστω κι αν δε συμβιβάζεις το στυλ σου