Ten rules for writing fiction

[dagoncult]

Βρήκα αυτά και τα ανεβάζω για όποιον ενδιαφέρεται.

 

Ten rules for writing fiction 1

 

Ten rules for writing fiction 2

 

Επιλογές από τα παραπάνω μεταφρασμένες στα ελληνικά

[Sileon]

"Διάβαζε πολύ αλλά εκλεκτικά. Το κακό γράψιμο είναι μεταδοτικό"

Π. Ντ. Τζέιμς

 

 

[Guest Anime_Overlord]

Never open a book with weather

Γιατί καλε; Ατμόσφαιρα φτιάχνει.

 

Avoid prologues

Μπαμ στην πλοκή;

 

Never use a verb other than "said" to carry dialogue

Never use an adverb to modify the verb "said"

Κι ας είναι βαρετό μετά από 10 φορές;

 

Keep your exclamation points ­under control.

Άλλο και τούτο!

 

Never use the words "suddenly" or "all hell broke loose". This rule doesn't require an explanation. I have noticed that writers who use "suddenly" tend to exercise less control in the application of exclamation points.

Καλά, εγώ όλα άξαφνα τα έχω στις ιστορίες μου.

 

Use regional dialect, patois, sparingly.

Μα μου αρέσουν τα χωριάτικα!

 

Avoid detailed descriptions of characters

Don't go into great detail describing places and things

Πάνω από 5 προτάσεις είναι πολύ; Καημένε Τόλκιν, κόπηκες στο μάθημα.

 

Try to leave out the part that readers tend to skip. Think of what you skip reading a novel

Κάπως αυτονόητο

 

Ο καθένας το κοντό και το μακρύ του γράφει σε αυτό το κείμενο.

[northerain]

Never open a book with weather

Γιατί καλε; Ατμόσφαιρα φτιάχνει.

 

Avoid prologues

Μπαμ στην πλοκή;

 

Never use a verb other than "said" to carry dialogue

Never use an adverb to modify the verb "said"

Κι ας είναι βαρετό μετά από 10 φορές;

 

Keep your exclamation points ­under control.

Άλλο και τούτο!

 

Never use the words "suddenly" or "all hell broke loose". This rule doesn't require an explanation. I have noticed that writers who use "suddenly" tend to exercise less control in the application of exclamation points.

Καλά, εγώ όλα άξαφνα τα έχω στις ιστορίες μου.

 

Use regional dialect, patois, sparingly.

Μα μου αρέσουν τα χωριάτικα!

 

Avoid detailed descriptions of characters

Don't go into great detail describing places and things

Πάνω από 5 προτάσεις είναι πολύ; Καημένε Τόλκιν, κόπηκες στο μάθημα.

 

Try to leave out the part that readers tend to skip. Think of what you skip reading a novel

Κάπως αυτονόητο

 

Ο καθένας το κοντό και το μακρύ του γράφει σε αυτό το κείμενο.

 

Ο καιρός είναι γενικά κακή ιδέα. Άντε να πεις μια κουβέντα, αλλά η συγγραφή δεν είναι έκθεση του δημοτικού να ξεκινάς με ''Σήμερα έιναι μια ηλιόλουστη μέρα''.

 

Ο πρόλογος είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Εδώ εννοεί να κάτσεις σαν συγγραφέας να μιλάς για το έργο σου. Εκτός αν είσαι ο Σ. Κίνγκ, μην το κάνεις.

 

''Τα adverbs είναι θανατηφόρα για το κείμενό σου'' he said angrily.

 

Τα θαυμαστικά εντάξει...και πάλι καλό είναι να μην έχεις πάνω από 1-2 ανά 1000 λέξεις.

 

Ο Τολκιν κατείχε την τέχνη και πάλι, αρκετοί βαριούνται τα βιβλία του (εγώ π.χ).

[Drake Ramore]

Never open a book with weather

Γιατί καλε; Ατμόσφαιρα φτιάχνει.

 

Avoid prologues

Μπαμ στην πλοκή;

 

Never use a verb other than "said" to carry dialogue

Never use an adverb to modify the verb "said"

Κι ας είναι βαρετό μετά από 10 φορές;

 

Keep your exclamation points ­under control.

Άλλο και τούτο!

 

Never use the words "suddenly" or "all hell broke loose". This rule doesn't require an explanation. I have noticed that writers who use "suddenly" tend to exercise less control in the application of exclamation points.

Καλά, εγώ όλα άξαφνα τα έχω στις ιστορίες μου.

 

Use regional dialect, patois, sparingly.

Μα μου αρέσουν τα χωριάτικα!

 

Avoid detailed descriptions of characters

Don't go into great detail describing places and things

Πάνω από 5 προτάσεις είναι πολύ; Καημένε Τόλκιν, κόπηκες στο μάθημα.

 

Try to leave out the part that readers tend to skip. Think of what you skip reading a novel

Κάπως αυτονόητο

 

Ο καθένας το κοντό και το μακρύ του γράφει σε αυτό το κείμενο.

 

 

Εγώ συμφωνώ με τις παραπάνω υποδείξεις που παραθέτουν οι συγγραφείς.

 

 

[Guest Anime_Overlord]

8 You can never read your own book with the innocent anticipation that comes with that first delicious page of a new book, because you wrote the thing. You've been backstage. You've seen how the rabbits were smuggled into the hat. Therefore ask a reading friend or two to look at it before you give it to anyone in the publishing business. This friend should not be someone with whom you have a ­romantic relationship, unless you want to break up.

 

9 Don't sit down in the middle of the woods. If you're lost in the plot or blocked, retrace your steps to where you went wrong. Then take the other road. And/or change the person. Change the tense. Change the opening page.

 

4 Reread, rewrite, reread, rewrite. If it still doesn't work, throw it away. It's a nice feeling, and you don't want to be cluttered with the corpses of poems and stories which have everything in them except the life they need.

 

2 The way to write a book is to actually write a book.

 

3 Only bad writers think that their work is really good.

 

1 The reader is a friend, not an adversary, not a spectator.

 

2 Fiction that isn't an author's personal adventure into the frightening or the unknown isn't worth writing for anything but money.

 

Αυτά μάλιστα, είναι καλές συμβουλές. Αλλά ότι είχαν πει πιο πριν το βρήκα χαζό.

Edited March 17, 2010 by Anime_Overlord

[dagoncult]

Ανάμεσα σε άλλα, αυτό με τα επιρρήματα δεν το πολυπιάνω. Ποιός είναι ένας καλύτερος τρόπος να πω πχ ''-Μου απάντησε μελαγχολικά''? Τι είναι αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα με τα επιρρήματα;

[Nihilio]

Never open a book with weather

Γιατί καλε; Ατμόσφαιρα φτιάχνει.

αληθινή ιστορία: στα Νανορίμο που κάνουν στην Ευρώπη έχουν οργανωμένα meeting. Στο πρώτο wrimo meeting του Cardiff λοιπόν, κάναμε διαγωνισμό του ποιος έκανε την πιο lame εισαγωγή. Από τα 7 άτομα γύρω από το τραπέζι, πάνω από τα μισά ξεκινούσαν με το "It was a dark and stormy night " κάτι που έκανε το δικό μου "The night was still young. It had barely turned eleven o clock and Frank was due to take his first break for the shift. He needed one, he was desperate for a smoke." να μοιάζει με Ντοστογιέφσκι. Στην πράξη έχει χρησιμοποιηθεί τόσες και τόσες φορές που καταλήγει κακό αστείο, όχι ατμοσφαιρική εισαγωγή.

 

Ανάμεσα σε άλλα, αυτό με τα επιρρήματα δεν το πολυπιάνω. Ποιός είναι ένας καλύτερος τρόπος να πω πχ ''-Μου απάντησε μελαγχολικά''? Τι είναι αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα με τα επιρρήματα;

Ότι είναι άψυχα.

Μπορείς να πεις:

"Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω." Τα μάτια του είχαν μείνει κολλημένα πάνω από τον ώμο μου, το βλέμμα του χαμένο στη μελαγχολία του.

ή κάτι παρόμοιο. Ή, ακόμα καλύτερα, να το δείξεις μέσα από τα λόγια του

[Sileon]

Αυτή τη δήλωση περί επιρρημάτων κάπως μεγαλόστομη και απόλυτη τη βρήκα αλλά η οποία κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: Υπάρχουν πολλές συμβάσεις που χρησιμοποιούμε χωρίς να κατανοούμε ότι δημιουργήθηκαν για να καλύψουν ως επί το πλείστον αδυναμίες συγγραφικές.

 

Βέβαια, εμμένει στο "είπε" ενώ υπάρχουν και άλλες παραλλαγές, όπως το "έκανε" (έκανε νευρικά) ή ένευσε, ενώ μπορούμε να το γενικεύσουμε βάζοντας και τα επίθετα, π.χ.

"ένευσε τσαντισμένος". Δηλαδή; Τι σημαίνει τσαντισμένος; Δεν μπορείς να το αποδώσεις, αφήνοντας στην κρίση του αναγνώστη το αν ειναι τσαντισμένος ή όχι;

Κινδυνεύουμε όμως έτσι να παρασυρθούμε σε δύσβατα μονοπάτια. Οπότε τελικά, ξεκινώντας απο τον ειδικό κανόνα του επιρρήματος που εφαρμόζεται στο "είπε" αμφιβάλλω αν μια τέτοια αποτροπή έχει μόνο θετικά αποτελέσματα.

 

Γενικά, οδηγίες περί συγγραφής όπως αυτές είναι ένας μπούσουλας για οποιον θελει να αποφύγει να γράψει αρλούμπες. Η αληθινή δημιουργία δεν υπόκειται σε περιορισμούς. Μπορείς να κάνεις μαζεμένα όλα τα ανάποδα με απροσδόκητο, ρηξικέλευθο τρόπο και να πάρεις νόμπελ λογοτεχνίας.

 

 

υ.γ. Έσβησα το καταραμένο smiley που ξεπετάγεται απρόσκλητο.

Edited March 17, 2010 by Sileon

[Tiessa]

Αρκετά απ' αυτά είναι ενδιαφέροντα, αλλά επειδή μιλάνε πολλοί συγγραφείς, μοιραία κάποια συγκρούονται μεταξύ τους.

Έχουμε π.χ. κάποιον που λέει να διατηρούμε το λεξιλόγιο απλό και κάποιον άλλον που λέει να το εμπλουτίζουμε.

Ο καθένας μιλάει από την εμπειρία του και τη δική του οπτική γωνία.

 

Πάντως βρήκα δυο που μ' έκαναν να χαμογελάσω:

Marry somebody you love and who thinks you being a writer's a good idea.

 

...Therefore ask a reading friend or two to look at it before you give it to anyone in the publishing business. This friend should not be someone with whom you have a ­romantic relationship, unless you want to break up.

 

Την επόμενη φορά θα αποφύγω να παραπονεθώ στον άντρα μου ότι δε με βοηθάει καθόλου αφού το βρίσκει πάντα υπέεεεεροχο και δεν ασκεί καθόλου εποικοδομητική κριτική.

 

 

 

[northerain]

Αυτή τη δήλωση περί επιρρημάτων κάπως μεγαλόστομη και απόλυτη τη βρήκα αλλά η οποία κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: Υπάρχουν πολλές συμβάσεις που χρησιμοποιούμε χωρίς να κατανοούμε ότι δημιουργήθηκαν για να καλύψουν ως επί το πλείστον αδυναμίες συγγραφικές.

 

Βέβαια, εμμένει στο "είπε" ενώ υπάρχουν και άλλες παραλλαγές, όπως το "έκανε" (έκανε νευρικά) ή ένευσε, ενώ μπορούμε να το γενικεύσουμε βάζοντας και τα επίθετα, π.χ.

"ένευσε τσαντισμένος". Δηλαδή; Τι σημαίνει τσαντισμένος; Δεν μπορείς να το αποδώσεις, αφήνοντας στην κρίση του αναγνώστη το αν ειναι τσαντισμένος ή όχι;

Κινδυνεύουμε όμως έτσι να παρασυρθούμε σε δύσβατα μονοπάτια. Οπότε τελικά, ξεκινώντας απο τον ειδικό κανόνα του επιρρήματος που εφαρμόζεται στο "είπε" αμφιβάλλω αν μια τέτοια αποτροπή έχει μόνο θετικά αποτελέσματα.

 

Γενικά, οδηγίες περί συγγραφής όπως αυτές είναι ένας μπούσουλας για οποιον θελει να αποφύγει να γράψει αρλούμπες. Η αληθινή δημιουργία δεν υπόκειται σε περιορισμούς. Μπορείς να κάνεις μαζεμένα όλα τα ανάποδα με απροσδόκητο, ρηξικέλευθο τρόπο και να πάρεις νόμπελ λογοτεχνίας.

 

 

υ.γ. Έσβησα το καταραμένο smiley που ξεπετάγεται απρόσκλητο.

 

 

 

Τα Ελληνικά είναι λίγο διαφορετικά απο τα Αγγλικά. Για κάποιο λόγο μπορώ να συγχωρήσω τα επιρρήματα στα Ελληνικά αλλά όχι στα Αγγλικα.

Ο λόγος είναι όπως το είπες: Να μην τεμπελίάζεις συγγραφικά. Θες να πείς οτι κάποιος είναι τσαντισμένος?

 

''I hate you'' he said, angrily.

 

vs

 

''I hate you'' he said, banging his fist on the table.

 

 

Κάπου εκεί το πάει.

Edited March 18, 2010 by northerain

[lizbeth_covenant]

Την επόμενη φορά θα αποφύγω να παραπονεθώ στον άντρα μου ότι δε με βοηθάει καθόλου αφού το βρίσκει πάντα υπέεεεεροχο και δεν ασκεί καθόλου εποικοδομητική κριτική.

 

Χαχαχα Ναι κι εγώ εχω καταλήξει οτι αυτο πρέπει να το αποφεύγουμε!! Ειδικά αν ο άλλος ασχολείται επίσης με το γράψιμο!!

 

 

Καλά όλα αυτά αλλά αυτο με τη χρήση του "είπε" με παραξένεψε κι εμενα... Δε φαινεται ωραιο σε ενα κείμενο να βαζεις συνέχεια είπε στους διαλογους. Εντάξει να αποφεύγουμε τα περίεργα ρήματα αλλά μόνο "είπε" μου φαινεται περίεργο και ... κακόγουστο... Πειραζουν δηλαδή ακόμα και τα "ρώτησε", "απαντησε" ;;; Για να σπάει λίγο η μονοτονία!

[SpirosK]

Γενικά το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες λίστες με συμβουλές είναι λίγο ανούσιες. Ο καθένας που θα γίνει συγγραφέας (εμπορικός εννοώ) θα γράψει κάτι και θα έχει το κοινό του που του αρέσει όπως γράφει. Δεν νομίζω ότι τέτοιες λίστες πρέπει να παίρνονται και πολύ στα σοβαρά. Μόνο σαν μικρά guidelines σε στιγμές αναποφασιστηκότητας.

[dagoncult]

Νομίζω και γω πως το φιλτράρισμα των πληροφοριών είναι απαραίτητο. Αυτό που επαναλαμβάνεται από αρκετούς πάντως είναι αυτό το 'διάβασε-γράψε, γράψε-διάβασε'.

[DinMacXanthi]

Κανα δυο κουβέντες, μιας και είχα την ευκαιρία να τις συζητήσω αυτές τις 2 λίστες πριν 2,3 βδομάδες στη σχολή.

 

Όταν ο ένας κι ο άλλος συγγραφέας λέει για παράδειγμα "μην χρησιμοποιείς επιρρήματα-επίθετα" δεν το λέει καθαρά επειδή γράφει ο ίδιος έτσι.

 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο κάθε συγγραφέας (βλέποντας την λίστα, δεν μιλάμε μόνο για συγγραφείς που έχουν την ταμπέλα "εμπορικοί" πρώτη-πρώτη) για ότι έχει γράψει, παίζει να έχει διαβάσει τα 50πλάσια -500πλάσια. Οπότε, αυτό που λένε πηγάζει κι από ότι έχουν διαβάσει (και κανένας φτασμένος συγγραφέας δεν διαβάζει ΜΟΝΟ το είδος που του αρέσει να γράφει.) Επίσης, κανείς συγγραφέας δεν έπιασε από το λαιμό ποτέ αναγνώστη, τα κείμενα είναι εκεί, όποιος θέλει τα πιάνει με τα φίλτρα του. Το ίδιο και οι συμβουλές.

 

Περι "είπε ο τάδε" στον διάλογο: Το ζήτημα δεν είναι το "είπε", το ζήτημα είναι ΠΑΝΤΑ τι προηγείται του "είπε". Προσωπικά, δεν θεωρώ πως οι διάλογοι είναι το δυνατό μου σημείο. Γι'αυτό τους χρησιμοποιώ σαν υποστήριξη αντί για πυρήνα στα κείμενα και τους δίνω αρκετή ώρα στις διορθώσεις.

Έχω όμως 2 συμφοιτητές που ο διάλογος τους σε αρπάζει και δεν σε αφήνει με τίποτα. Ε, λοιπόν, έχουν πενήντα "said" στη σειρά και το μάτι δεν τα πιάνει. το μάτι για την ακρίβεια ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα που προαναφέρθηκε, ΑΝ ο διάλογος είναι δυνατός, δεν χρειάζεται να πεις "είπε μελαγχολικά" αρκεί να έχεις περάσει την μελαγχολία στο κείμενο, μέσα από τα λόγια τους και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Αν πιστεύεις ότι πρέπει να το γράψεις, να το ΠΕΙΣ στον αναγνώστη "πρόσεξε αναγνώστη, το είπε μελαγχολικά" τότε 2 πράγματα συμβαίνουν: Είτε δεν έχεις εμπιστοσύνη στην πένα σου είτε δεν έχεις δημιουργήσει το απαραίτητο κλίμα ώστε να το περάσεις φυσικά. Τα υπερβολικά επίθετα/επιρρήματα είναι στα κλασικά και αντανακλαστικά κόλπα των νέων συγγραφέων των οποίων η ιδέα είναι δυνατότερη της γραφής τους οπότε πρέπει να την περιχύσουν με ΔΥΝΑΤΕΣ λέξεις για να το ισορροπήσουν.

 

Οι επεξηγηματικές λέξεις συνήθως βρίσκονται εκεί για να δώσουν δύναμη σε κάτι αδύναμο (και δεν το πετυχαίνουν). Αν ο διάλογος έχει ισχύ, δεν υπάρχει λόγος να τις χρησιμοποιήσεις.

 

Αν έχεις ανάγκη τελικά να γράψεις "γρύλισε, κάγχασε, ειρωνεύτηκε, μόρφασε (πωπω, το ένα χειρότερο από το άλλο)" στην τελική ΜΗΝ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙΣ αλλά καλύτερα περιέγραψε μια άλλη δράση τους μετά το είπε, που να το εννοεί χωρίς να το πεις. Το παράδειγμα με τη γροθιά στο τραπέζι του northou είναι καλό. Το ίδιο και για τη μελαγχολία του μιχάlio.

Edited March 18, 2010 by DinMacXanthi

[Glowleaf]

1 Increase your word power. Words are the raw material of our craft. The greater your vocabulary the more effective your writing. We who write in English are fortunate to have the richest and most versatile language in the world. Respect it.

Χαχα και τρια λολ. Που να ξεραν...

[Nihilio]

Χαχα και τρια λολ. Που να ξεραν...

Διότι είναι γνωστό ότι όταν οι άλλοι λαοί τρώγανε βελανίδια , εμείς τρωγόμασταν μεταξύ μας;

 

Πέρα από το γεγονός ότι τα αγγλικά είναι μια γλώσσα που προέρχεται από επιμειξίες κι εγώ δεν ξέρω πόσων διαφορετικών και έχει ακατανόητους γραμματικούς κανόνες, εντούτοις προσφέρει ένα μεγάλο λεξιλόγιο για να χρησιμοποιηθεί. Κάτι που δεν ισχύει πχ για τη Νέα Ελληνική σε τέτοιο βαθμό, αφού μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της φαντάζει παράταιρο όταν χρησιμοποιείται.

[manstredin]

Θα συμφωνήσω με όσα είπε ο Ντίνος για τα επιρρήματα στους διαλόγους. Το έχω κάνει και το κάνω και σχεδόν πάντα είναι μια αποτυχία, καθώς όλη η ζωντάνια που μπορεί να δώσει ένας διάλογος δολοφονείται εν ψυχρώ. Εμπίπτει σ' αυτήν την άτιμη κατηγορία του show don't tell.

 

Τώρα για το αν θα πρέπει να ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο όλα τα "μόρφασε", "κάγχασε", και ούτω καθ' εξής δεν θα διαφωνήσω. Θεωρώ πως το "ρώτησε" ή "απάντησε" δεν είναι τόσο άσχημα πού και πού, αλλά τα υπόλοιπα λίγες φορές τα έχω διαβάσει κάπου και "έδωσαν" κάτι στο κείμενο. Πάντως κάθε φορά που βλέπω ένα "γρύλισε" σε κάποιο κείμενό μου (που είναι κι απ' τα αγαπημένα μου, χεχε) ξέρω ότι το έγραψα υπό την επίρεια οξείας τεμπελίτιδας (που συνεπάγεται περισσότερη δουλειά στην επιμέλεια)...

[Guest Anime_Overlord]

Να πάρει! Γρήγορα στο word, να κάνω εύρεση όλα τα είπε και να τα αλλάξω με κάτι άλλο. Και είναι πολλά!

[Sileon]

"Αύξησε το λεκτικό δυναμικό σου. Οι λέξεις είναι η πρώτη ύλη μας"

 

Π. Ντ. Τζέιμς

 

Για έναν ισορροπημένο άνθρωπο, χωρίς τάσεις μεγαλομανίας, είναι μια σημαντικότατη συμβουλή που η εφαρμογή της μόνο θετικά μπορεί να επιφέρει. Στον άσχετο, τον άπειρο και τον επιδειξία καλύτερα να μην ανοιχτεί τόσο αποφασιστικά και διάπλατα αυτή η διέξοδος. Του δείχνεις μια χαραμάδα και του λές πως έχει και άλλα δωμάτια το οίκημα.

Σαν τον λιμασμένο. Δεν τον πας στην κουζίνα. Τον απομακρύνεις και τον ταϊζείς ελεγχόμενα εσύ, αλλιώς θα κατασπαράξει τα άπαντα.

[Adicto]

Θα συμφωνήσω με ότι είπε ο Σκωτσέζος. Μόνο όταν κατακτήσεις ένα προσωπικό στυλ και ταυτότητα θα μπορούσες να "παίξεις" με τους κανόνες. Πρώτα μαθαίνεις να χρησιμοποιείς τα εργαλεία σου και με κλειστά μάτια και μετά πειραματίζεσαι μαζί τους....Ο Λαβκραφτ κάνει την πιο ασυστολη χρήση επιθέτων που έχει δει ποτέ η λογοτεχνία (+ τους πιο ξύλινους διαλόγους έβερ), ο Κορτάσαρ γράφει παραγράφους ...μιάμιση σελίδα (!) σε έκταση αλλά όταν τους διαβάζεις μένεις παγωτό. Αν δοκιμάσει κάποιος νέος στη συγγραφή να κάνει κάτι παρόμοιο το αποτέλεσμα θα είναι οικτρό...

 

 

[Sileon]

Θα συμφωνήσω με ότι είπε ο Σκωτσέζος...

 

 

 

Έι! Γυναίκα είναι!

 

εδιτ: και Βρεττανίδα

Edited March 19, 2010 by Sileon

[Adicto]

Έι! Γυναίκα είναι!

 

εδιτ: και Βρεττανίδα

 

Τον ΝτινΜακ εννοούσα!!! !!!

[Sileon]

Α-αααα!!

 

 

[mman]

Για μένα προσωπικά, βρίσκω χρήσιμα τα εξής (αραδιασμένα χύμα και κομμένα και ραμμένα κατάλληλα):

 

(Αδύνατον να ξεμπολντιάσω τα πρώτα 5)

 

• Never open a book with weather.
• Avoid prologues.
• Use regional dialect, patois, sparingly.
• Don't go into great detail describing places and things.
• Try to leave out the part that readers tend to skip.
• Read it aloud to yourself because that's the only way to be sure the rhythms of the sentences are OK (prose rhythms are too complex and subtle to be thought out – they can be got right only by ear).
• Cut (perhaps that should be CUT): only by having no ­inessential words can every essential word be made to count. Editing is everything. Cut until you can cut no more. What is left often springs into life. Cut like crazy. Less is more. A huge amount of information about character and backstory can be conveyed through small detail.
• Don't sit down in the middle of the woods. If you're lost in the plot or blocked, retrace your steps to where you went wrong. Then take the other road. And/or change the person. Change the tense. Change the opening page.
• Do give the work a name as quickly as possible.
• Do change your mind. Good ideas are often murdered by better ones.
• Finish the day's writing when you still want to continue.
• A problem with a piece of writing often clarifies itself if you go for a long walk.
• If you use a computer, constantly refine and expand your autocorrect settings.
• Keep a diary.
• Have regrets. They are fuel.
• Imagine that you are dying. If you had a terminal disease would you ­finish this book? Why not? The thing that annoys this 10-weeks-to-live self is the thing that is wrong with the book. So change it.
• The main rule of writing is that if you do it with enough assurance and confidence, you're allowed to do whatever you like.
• Style is the art of getting yourself out of the way, not putting yourself in it.
• Jokes are like hands and feet for a painter. They may not be what you want to end up doing but you have to master them in the meanwhile.
• Read widely and with discrimination. Bad writing is contagious.
• Be aware that anything that appears before "Chapter One" may be skipped. Don't put your vital clue there.
• If you get stuck, get away from your desk. Take a walk, take a bath, go to sleep, make a pie, draw, listen to ­music, meditate, exercise; whatever you do, don't just stick there scowling at the problem. But don't make telephone calls or go to a party; if you do, other people's words will pour in where your lost words should be.
• I always advise people who want to write a fantasy or science fiction or romance to stop reading everything in those genres and start reading everything else.
• If possible have something going on while you have your characters delivering exposition or philosophising. This helps retain dramatic tension.
• Carrot and stick – have protagonists pursued (by an obsession or a villain) and pursuing (idea, object, person, mystery).
• The prerequisite for me is to keep my well of ideas full. This means living as full and varied a life as possible, to have my antennae out all the time.
• Record moments, fleeting impressions, overheard dialogue, your own sadnesses and bewilderments and joys.
• Decide when in the day (or night) it best suits you to write, and organise your life accordingly.
• Protect the time and space in which you write. Keep everybody away from it, even the people who are most important to you.
• Just begin each day from the last sentence you wrote the preceeding day.
• Always carry a notebook. And I mean always.
• Work on a computer that is disconnected from the ­internet.
• Read like mad. But try to do it analytically.
• Treat writing as a job. Be disciplined.
• Don't overcrowd the narrative.
• Don't overwrite. Avoid the redundant phrases, the distracting adjectives, the unnecessary adverbs.
• Pace is crucial.