Κάτω από την Επιφάνεια

[manstredin]

 

Κάτω από την Επιφάνεια

Παρατίθεται η επιγραφή της εισόδου του χωριού:

 

«Πάντα βασιλεύει σ’ αυτά τα πέτρινα σπίτια του υποχθόνιου χωριού, αυτή η τρομερή Νεράιδα, ντυμένη στα κόκκινα».

Οι περισσότεροι την ξέρουν ως Νεράιδα και πιστεύουν ακράδαντα ότι κανείς άλλος στον κόσμο δεν υπάρχει που να γνωρίζει την βασίλισσά τους. Κι όμως, υπήρχαν μερικές φορές, οστά που τους πετούσαν οι Επιφάνειοι που ανέδυαν ελαφρά το άρωμα της, εκείνο που αναδύεται σαν ένας Υποχθόνιος πεθάνει, και τα κόκαλά του γυμνωθούν από την σάρκα. Κι όλοι τότε σπεύδανε να πουν πως ο Υποχθόνιος στον οποίο ανήκαν τα ευωδιασμένα οστά θα πρέπει να είχε από χρόνους αμέτρητους παραδοθεί στην Καταραμένη στρατιά της, πάνω στη γη, πως ήταν ένας προδότης. Δεν μπορούσε να εξηγηθεί διαφορετικά. Ακούγονταν όμως ψίθυροι, εδώ κι εκεί, από Τζάκι σε Τζάκι, ότι οι Επιφάνειοι λένε τη Νεράιδα με ένα όνομα που μόνο στο φως του ήλιου μπορεί να προφερθεί. Γι’ αυτό κανείς τους δεν το ξέρει.

 

Υπάρχουν πολυάριθμες παραδόσεις για λιποτάκτες Υποχθόνιους, που παρασύρθηκαν από τη ζεστασιά του πρωινού, κι ύστερα τιμωρήθηκαν από τη Νεράιδα σε αιώνια περιπλάνηση στην Επιφάνεια, με καθήκον τους να στρατολογούν τους Φωτισμένους κι όσους δένουν τις ψυχές τους με τις αφηρημένες έννοιες. Η στρατιά είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχει, αλλά φυσικά αποδείξεις αξιόπιστες δεν έχουν συλλεχθεί. Οι ίδιοι οι κάτοικοι των πέτρινων μαυσωλείων δεν τις αναζήτησαν. Ήδη, όλοι τους τρέμουν την ίδια τους την αναθεματισμένη φύση, για να σηκώσουν και δεύτερη κατάρα στους ώμους τους.

 

Κάποτε, φήμες κυκλοφόρησαν ότι η Νεράιδα δεν έχει όνομα κανονικό, όπως οι υπόλοιποι που έχουν φορτωθεί ανεπιστρεπτί το όνομα του πατρός τους. Εκείνη έχει αλλιώτικο όνομα, όνομα που αλλάζει με τις εποχές. Σύμφωνα με τις φήμες, η Νεράιδα δεν είναι μια οντότητα, αιώνια κι ακέραιη. Είναι θνητή και αναλώσιμη, όπως κι ένα σώμα. Κι όποιος επιλέγεται για Νεράιδα αποκτά ευθύς αμέσως την δική της συνείδηση, χάνοντας την δική του. Πολλοί επιπόλαιοι πείστηκαν ότι η Νεράιδα μπορεί να είναι ο καθένας κι άρχισαν εξεγέρσεις. Η Νεράιδα όμως, που κανείς τελικά δεν ξέρει στα σίγουρα τι είναι, αντιλήφθηκε τις ταραχές, κι έστειλε τους προδότες να περιπλανιούνται χωρίς λύτρωση να βρίσκουν, μαζί με τους Καταραμένους και τα άλλα όντα του φωτός.

 

Αργότερα, ειπώθηκε συμπληρωματικά πως για να γίνει κανείς Νεράιδα πρέπει να πουλήσει την συνείδηση του στην αδηφάγα Αιωνιότητα, κι ακόμα κι οι Υποχθόνιοι που δεν γνωρίζουν την διάρκεια της ζωής τους, αφού κανείς τους δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια, τρόμαξαν και τα παράτησαν. Για την ψυχή, και για το τί απογίνεται αφού χριστεί Νεράιδα, δεν έχει ειπωθεί ποτέ τίποτα. Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά, η Νεράιδα φυσούσε και η φλόγα έσβηνε, μέχρι που όλοι εγκατέλειψαν την ιδέα της εξέγερσης, από φόβο και μόνο.

 

Οι Υποχθόνιοι, σα λαός, θυμίζουν περισσότερο αγέλη ζώων. Σε γενικές γραμμές, επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας ανάμεσα στα μεγάλα Τζάκια. Δεν γνωρίζουν από εργασία, ύπνο ή χρώματα. Από αγαθά πάλι, ξέρουν πολύ καλά: μπόλικο πιόμα, βαριά και πλούσια ενδύματα που διώχνουν τη σάπια μυρωδιά από το ασθενικό τους δέρμα, και πολύτιμοι λίθοι γυαλιστεροί πολύ, μα γι’ αυτούς όλοι γκρίζοι. Όσο για τις προσδοκίες τους, αυτές ήταν, και είναι, λίγες. Κυρίως ελπίζουν στον φυσικό θάνατο.

 

Το ηθικό τους σύστημα αξιών είναι φτωχό και αλλόκοτο. Δεν υφίστανται φυσικές οικογένειες, ούτε παραδοσιακοί δεσμοί αίματος. Υπάρχουν όμως συμμαχίες, τα Τζάκια. Τα μέλη κάθε συμμαχίας ενώνονται με συμβολικούς δεσμούς αίματος, πίνοντας συμβολικά ο ένας το αίμα του άλλου. Το ένστικτο της επιβίωσης είναι κυρίαρχο έξω από τις συμμαχίες αλλά παραδόξως και μέσα σε αυτές, οπότε τις περισσότερες φορές οι τυπικοί αυτοί δεσμοί αίματος δεν εξασφαλίζουν στην ουσία καμία προστασία, αλλά αποτελούν απλώς ένα σχεδόν ξεπερασμένο έθιμο. Είναι στην δικαιοδοσία του ισχυρότερου της κάθε συμμαχίας να ορίσει την ηθική των μελών.

 

Παλιότερα, υπήρχαν νόμοι που απαγόρευαν την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των εκδηλώσεων που βασίζονταν στο ένστικτο της επιβίωσης. Ο νομοθέτης όμως, θεωρήθηκε προδότης ταγμένος στην Επιφάνεια κι αφανίστηκε στο όνομα της αδικίας σε βάρος των φυσικά δυνατών. Τώρα, η Νεράιδα βασιλεύει ατάραχη, κουνώντας τα πιόνια με τα δανεικά της χέρια. Οι Υποχθόνιοι χτίζουν σήραγγες ολόκληρες μυστικά, γιατί το Πάντα θεωρούν ότι τους έχει αφήσει χρόνους πίσω. Αρνούνται βέβαια να παραδεχτούν ότι τους παρακινεί η ελπίδα για λύτρωση, όπως και αρνούνται τον όρο «επαναστάτες» για τους εαυτούς τους. Ωστόσο, το σχέδιο τους για ανάδυση στο φως και για άρση της κατάρας παραμένει μέχρι σήμερα φυλαγμένο απ’ τη Νεράιδα. Εκτός κι αν η ίδια το επιτρέπει εν γνώσει της, γνέφοντας απαλά στο πέρασμα του χρόνου, στο ζαρωμένο της είδωλο, και στο φως που ολοένα πλησιάζει.

[Drake Ramore]

Συνήθως οι προτάσεις που είναι γραμμένες με παρήχηση με ξενίζουν και θεωρώ τεμπέλη τον συγγραφέα που τις χρησιμοποιεί.

Σε αυτό το κείμενο όχι μόνο δεν με ξένισαν, αλλά δημιούργησαν και την απαραίτητη ατμόσφαιρα, οπότε το συμπεριλαμβάνω στα θετικά.

Θα παραδεχτώ πως το κείμενο δεν το είδα ως φλασάκι. Το είδα ως περίληψη κάποιου μεγαλύτερου κειμένου (νουβέλας; )

Εχει τόσες πολλές πληροφορίες που μόνο έτσι θα έβγαζε νόημα.

 

Θέλω μια μεγαλύτερη ιστορία απο αυτόν τον κόσμο. Έχει πολύ ωραίες ιδέες προς επεξεργασία.

Edited March 24, 2010 by Drake Ramore

[Tiessa]

Θέλω μια μεγαλύτερη ιστορία απο αυτόν τον κόσμο. Έχει πολύ ωραίες ιδέες προς επεξεργασία.

 

 

Κι εγώ.

Υπάρχει υλικό που ζητάει επειγόντως να αναδυθεί.

Edited March 24, 2010 by Tiessa

[Διγέλαδος]

οι προτάσεις που είναι γραμμένες με παρήχηση

τι σημαίνει παρήχηση;

[Drake Ramore]

«Πάντα βασιλεύει σ’ αυτά τα πέτρινα σπίτια του υποχθόνιου χωριού, αυτή η τρομερή Νεράιδα, ντυμένη στα κόκκινα».

 

Αυτό ας πούμε είναι παρήχηση.

Όταν η σειρά που τοποθετεί ο συγγραφέας τις λέξεις δημιουργεί ένα ανάγνωσμα ή άκουσμα διαφορετικό απο τον συνηθισμένο τρόπο σύνταξης.

 

Δεν είναι ο ακριβώς δόκιμος όρος για το παραπάνω (μια και οι παρηχήσεις χρησιμοποιούν κοινά φωνήεντα για δημιουργία ομοιοκαταληξίας μέσα στην πρόταση) αλλά είναι ότι πιο κοντινό σκέφτηκα για να το περιγράψω.

Edited March 25, 2010 by Drake Ramore

[manstredin]

Tiessa και Drake έχετε δίκιο για τις πολλές πληροφορίες. Είναι ένα κείμενο που είχα γράψει πάρα πάρα πολλά χρόνια πριν (νομίζω στο λύκειο) και έτυχε να το ανακαλύψω, να το ξαναδιαβάσω και να το συμμαζέψω πριν λίγες μέρες. Πάλι θυμίζει περίληψη ε; Ίσως πάντως κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο...

Όσο για το θέμα της παρήχησης, το κείμενο δεν γράφτηκε έτσι επίτηδες, προέκυψε. Τώρα που μου το είπατε το πρόσεξα. Χαίρομαι όμως που δεν σας χάλασε.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και για τα σχόλια

[KELAINO]

Δε θα το έλεγα περίληψη, θα 'ελεγα ότι λαβκραφτιάζει ελαφρώς. Αυτή η έλλειψη διαλόγων, αυτό το διάχυτα υποχθόνιο..