Έρμαν Έσσε (Hermann Hesse)

[Kafka]

Διάβαζα εχθές ξανά μερικά διηγήματα του Έσσε απο το βιβλίο "Φανταστικές ιστορίες" των εκδόσεων Ζαχαρόπουλος. Οι καλύτερες κατά τη γνώμη μου εκεί είναι "Το τέλος του δρ. Κνέλγκε", "Παράξενη είδηση για ένα άλλο αστέρι", και "Ο άνθρωπος του δάσους". Το τελευταίο μάλιστα είναι ένα πολύ άγριο διήγημα, που δε θυμίζει πολύ άλλα έργα του λογοτέχνη αυτού, δείχνοντας έτσι οτι είχε πολλές πτυχές στο ταλέντο του.

 

Αν κανείς ενδιαφέρεται ακόμα και για ιστορίες τρόμου, "Ο άνθρωπος του δάσους" μπορεί να του αρέσει

 

Προσωπικά περισσότερο ικανοποιητικό για εμένα ήταν "το τέλος του δρ. Κνέλγκε" διότι μου αρέσουν τα μικρότερα κείμενα (μέχρι είκοσι πέντε σελίδες) γιατί τέτοια γράφω και εγώ, και εκτιμώ την επίτευξη της δημιουργίας πιστευτών χαρακτήρων και μιας ενδιαφέρουσας πλοκής.

[Kafka]

Δεν τον έχει διαβάσει κανείς;

Δε μου αρέσουν τα υπόλοιπα έργα του, αλλά αυτή η συλλογή μου έκανε πολύ καλή εντύπωση

[kitsos]

Έχω διαβάσει - πριν πολλά χρόνια - το «Νάρκισσος και Χρυσόστομος», «Σιντάρτα» και το «Λύκο της Στέπας».

 

Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, το μόνο που θυμάμαι κάπως είναι το «Σιντάρτα» πάνω στο οποίο πάτησε χοντρά ο Κοέλο για να γράψει τον «Αλχημιστή».

 

Θεωρώ πως ο Εσσε είναι λίγο έξω από τα γούστα μου και δεν γράφω κάτι παραπάνω γιατί δεν θέλω να τον αδικήσω.

 

 

[Sonya]

Μου αρέσει πάρα πολύ ο συγκεκριμένος συγγραφέας. Νομίζω ότι το "Ντέμιαν" είναι ένα απ' τα καλύτερα βιβλία που διάβασα ποτέ. Παίρνοντας αμπάριζα απ' αυτό, διάβασα το "Κάτω απ' την Ρόδα", "Σιντάρτα", "Γερτρούδη", "Ο φτωχούλης του θεού" και πέντ-έξι ακόμα.

 

Ξεχωρίζω το "φτωχούλης του θεού" και το "Ντέμιαν" σαν τις κορυφαίες στιγμές του Χέρμαν Έσσε, το πρώτο για τον λυρισμό και τον συναισθηματισμό που βγάζει αυτή η ιδιόμορφη βιογραφία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης (personal favourite) και το δεύτερο σαν ένα ισχυρό και ηχηρό χαστούκι προς την μονομέρεια της χριστιανικής θρησκείας.

[kleo]

Ο Χέρμαν Έσσε είναι εξαιρετικός συγγραφέας, απλά γράφει πολύ δοκιμιακά. Παίζει με τα αρχέτυπα της ψυχολογίας και το κάνει πολύ καλά. Ο λύκος της στέππας είναι φίνο βιβλίο. Το καλυτερό του κατά την ευτελή γνώμη μου. Και οι Μυθοι μου άρεσαν κάμποσο.

[Airbourne]

Πρέπει να ήμουν περίπου δεκαπέντε ετών όταν επισκεπτόμουν αρκετά συχνά την κεντρική δημοτική βιβλιοθήκη της Λάρισας. Αν και τα ενδιαφέροντα μου τότε ανήκαν αποκλειστικά σε ε.φ και συγγραφείς όπως: Ιούλιος Βέρν, Άντριου Τόμας, Έριχ Φόν Ντένικεν και Άρθουρ Κλάρκ, στα χέρια μου έπεσε μια μέρα ένα βιβλίο που άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο που διάβαζα βιβλία.

 

Ήταν το Πίτερ Κάμετσιντ του Έρμαν Έσσε. Η γραφή του, η περιγραφή του και ο έντονος συναισθηματισμός του ήρωα αφομοιώθηκε στο νού μου και με ταξίδεψε όσο κανένα άλλο βιβλίο. Σύντομα ανακάλυψα και άλλα βιβλία του Έρμαν και άρχισα να αγοράζω πλέον ότι έβρισκα απο αυτόν. Στις πρώτες μου συγγραφικές απόπειρες ήμουν σαφέστατα επηρεασμένος απο τον Έρμαν και την λυρική γραφή του. Μερικά απο τα βιβλία που εκτιμώ όσο τίποτα είναι τα εξής: Ντέμιαν, Ροσάλντε, ο λύκος της στέπας, Ταξίδι στην Ανατολή, Σιντάρτα, κάτω απο τον τροχό, μια συλλογή απο ερωτικές του ιστορίες (εκδόσεις Καστανιώτη). Φυσικά υπάρχουν και άλλα απλά εστιάζω σε αυτά που έχουν αφήσει σημάδια στη ψυχή μου. Ένας συγγραφέας ιδανικός για νέους ανθρώπους που τολμά να ασχοληθεί με τα προβλήματα της νιότης. Αν και οι ήρωες του είναι απλοί άνθρωποι, συνήθως καταλήγουν να παλεύουν με τους εσωτερικούς τους δαίμονες, προσεγγίζοντας την πιο ερωτική πλευρά του εαυτού τους. Για τον Έσσε το συναίσθημα παίζει πρωτεύοντα ρόλο και η ανάγκη για έρωτα είναι έκδηλη σε πολλές απο τις ιστορίες του.

 

Οι ιστορίες του σε κάνουν να ταξιδεύεις στα μέρη που διαδραματίζονται και η λεπτομερειακή διήγηση είναι κάτι παραπάνω απο αρκετή για να κάνει τον αναγνώστη μέρος του κόσμου που περιγράφει. Τον συνιστώ σε όλους.

Edited June 6, 2013 by Airbourne

[yanni]

 

Μύθοι

Η συλλογή των οκτώ ιστοριών, αναδεικνύει αρχέτυπα υποκειμενικών αντιδράσεων σε σταθερά επαναλαμβανόμενες καταστάσεις της ζωής. Ο Έσσε μέσω των μύθων προσπαθεί να μας μεταδώσει την αλήθεια και την ομορφιά που βρίσκεται κρυμμένη σε αυτούς.

Το αρχέτυπο του γέροντα, είναι η κυριότερη από τις μορφές των οκτώ μύθων του βιβλίου, συμβολίζει την αιώνια σοφία. Η πάλη με το σκοτεινό τμήμα του εαυτού τους αποτελεί το ουσιαστικό έργο ζωής των ηρώων των μύθων.

Οι ιστορίες μεταπηδούν γρήγορα από μία χρονική πραγματικότητα σε ένα ψυχεδελικό περιβάλλον. Ο θάνατος και η μοναξιά, ο χρόνος που περνάει και χάνεται είναι η βασική θεματολογία. Ιστορίες που τις διαβάζεις αργά και όχι μονορούφι, γιατί πέφτουν βαριά στο στομάχι.

Edited June 21, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[yanni]

Ταξίδι στην Ανατολή 

Το ταξίδι στην Ανατολή, είναι μια σύντομη νουβέλα γραμμένη το 1932. Η ιστορία μας περιγράφει έναν άνθρωπο που έγινε μέλος σε μία διαχρονική θρησκευτική αίρεση, της όποιας μέλη υπήρξαν ορισμένα σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας όπως, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Μότσαρτ κ.α. Ένα τμήμα αυτής της ομάδας πηγαίνει για προσκύνημα στην Ανατολή αναζητώντας την απόλυτη αλήθεια. Ο αφηγητής μιλάει για ταξίδια στο χρόνο και στο χώρο σε φαντάστηκα και μη μέρη.

Είναι το πιο παράξενο και ευφάνταστο μυθιστόρημα του Χέρμαν Έσσε, ταξιδεύει τον αναγνώστη από τον πραγματικό στον φανταστικό κόσμο, εκφράζοντας τις λεπτότητες της ανθρώπινης ψυχής. 

Μας παρουσιάζεται με τη μορφή του ρομαντισμού αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί φιλοσοφικό έργο. Κύριος στόχος του έργου είναι η ολόψυχη και εναγώνια προσπάθεια του ατόμου να χτίσει τον αρμονικό εαυτό του.