Hokus Pokus Posted April 6, 2010 Share Posted April 6, 2010 (edited) Όνομα Συγγραφέα: (συγγραφέας; χαχα) εγώ Είδος: Έλα μου ντε; Βία: Ε δεν το λες και βία Σεξ: Μπα Αριθμός Λέξεων: Μικρός Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Στο θεατρικό εργαστήρι που πηγαίνω είπαμε να το γυρίσουμε στη συγγραφή μια μέρα μήπως γράψουμε κάτι να το ανεβάσουμε, με λίγες λέξεις απο τα αγαπημένα μας παραμύθια έπρεπε να φτιάξουμε ένα δικό μας (παραμύθι) σε 10 λεπτά... το δικό μου είναι η αλήθεια ξέφυγε απο τα όρια του "κλασικού" παραμυθιού... Σκόνη μαγική Μόνο πέντε, μόνο πέντε και τα κατάφερα... τρία, τρία και είμαι μέσα... Άφησε μια ανάσα να του φύγει, είχε φτάσει επιτέλους, τα σκαλιά λίγα. Το παράθυρο του δωματίου ανοιχτό -καλοκαίρι βέπεις- ο Πήτερ κοίταξε για λίγο μέσα, το κρεβάτι του στρωμένο, τα πάντα στη θέση τους και τακτοποιημένα, μόνο το καντηλάκι στη γωνία δήλωνε ζωή στο σκοτεινό κατά τ' άλλα δωμάτιο -Α! ρε μάνα εσύ και οι θεοί σου. Το αγόρι μ'ένα σάλτο βρέθηκε μέσα, είχε βδομάδες να έρθει, από τότε που τον έδιωξε ο γερόλυκος ο πατέρας του -Μαλάκα... Έψαξε με μανία τα συρτάρια του γραφείου του. Η μανία του για την μαγεία της δεν τον άφηνε να σκέφτεται και πολύ. Λίγο ακόμα να έψαχνε θα έβρισκε κάνα 20ευρο, τόσα του έλειπαν αφού η σκατόγρια που απείλησε πριν δεν είχε παρά μόνο 10 ευρώ σε 2ευρα πάνω της. Ο Πήτερ πέταξε με θόρυβο ότι υπήρχε πάνω στα ράφια προσπαθόντας να ξεψαχνίσει ακόμα και τις πιο σκοτεινές γωνιές τους. Τίποτα... Το βλέμα του έπεσε πάνω του, ήταν ίσως το μόνο που μπορούσε να του τραβήξει την προσοχή, το πράσινο παλιωμένο του εξώφυλλο που ακόμη φώτιζε στα μάτια του, του θύμιζε την φωνή της μητέρας του τα βράδια -Ο Πήτερ Παν έβαλε τα χέρια στη μέση, έγειρε πίσω το κεφάλι και με μια γαργαλιστική κραυγή πέταξε ψηλά- έτσι κι αυτός θα πετούσε ψηλά σε λίγο, αρκεί να έπαιρνε την μαγική του σκόνη που με την βοήθεια μιας φλόγας έλιωνε και κύλαγε σε όλο του το κορμί, ταξιδεύοντας απο τα ακροδάχτυλα ως τις ξανθιές του τρίχες. Λίγο ακόμα, λίγο ακόμα και θα έβρισκε κάνα ψιλό και μετά θα πέταγε, ψηλά, χαμηλα, όπως εκείνος ήθελε, λίγο ακόμα και θα πέταγε, λίγο ακόμα και θα τα έβρισκε, λίγο ακόμα και η σκόνη... λίγο ακόμα και το... λίγο... ακόμα λίγο το και... θα... Ο Πήτερ θα ξύπναγε αγκαλιασμένος απο το δέρμα της Χιονάτης, λευκό και βαρύ όπως συμβαίνει πάντα στις κλινικές, οι γονείς του θα τον αγκάλιαζαν και θα τον έπαιρναν στο σπίτι, ο Πήτερ ίσως να μην ξαναπέταγε ποτέ... ο Πήτερ ίσως και να ζούσε κάποια στιγμή, για καιρό όμως θα κραύγαζε χωρίς να γαργάλαγε τα αυτιά κανενός για την μαγική του σκόνη... ο Πήτερ ίσως κάποια μέρα να μάθαινε... Edited April 6, 2010 by Hokus Pokus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 6, 2010 Share Posted April 6, 2010 Μια που, απ' ό,τι λες, δεν σε απασχολεί η συγγραφή, δεν θα σου πω τη γνώμη μου γι' αυτό το κομμάτι. Θα σου πω ότι το διάβασα, ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη να το μοιραστείς μαζί μας, και καλό δρόμο με ό,τι άλλο ασχολείσαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted April 6, 2010 Share Posted April 6, 2010 Στο σύνολό του μου άρεσε, και συνεχώς ήμουν καχύποπτη να δω από ποιο παραμύθι θα δανειστείς τί και πως θα το χρησιμοποιήσεις. Απόλαυσα όλη αυτή την twisted version αλλά με χάλασε η τελευταία παράγραφος. Πιστεύω εκεί θέλει αρκετή δουλειά γιατί για μένα μετρίασε την καλή γενική εικόνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Hokus Pokus Posted April 6, 2010 Author Share Posted April 6, 2010 Ευχαριστώ πάρα πολύ! Cassandra η αλήθεια είναι οτι θέλω όσο τίποτα να γίνω συγγραφέας, αλλά ακόμα μου έχουν μείνει οι χαζές ντροπές του τύπου, αν το πω παραέξω θα με πουν ψωνάρα και τα λοιπά. Εκτός αυτού μου φαίνετε και λίγο αστείο να θεωρώ τον ευατό μου συγγραφέα μόνο και μόνο γράφοντας εδώ λίγες γραμμές... τέλος πάντων... τη γνώμη σας την θέλω! περίμενα πως και πως να σχολιάσει κάποιο μέλος και ήμουν όλη την ώρα μπες-βγες στο συγκεκριμένο τόπικ (αλλά αυτό μην το πεις παραέξω ) με λίγα λόγια πες μου την γνώμη σου! mansterdin σ ευχαριστώ και εσένα! όσο για την τελευταία παράγραφο ομολογώ οτι μ' άρέσει πιο πολύ απο το υπόλοιπο (μου θυμίζει λίγο κοκκινόπουλο χαχα) αλλά ίσως το δοκιμάσω κι αλλιώς σε κάτι πιο μεγάλο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted April 7, 2010 Share Posted April 7, 2010 (edited) Καλημέρα και καλωσόρισες Διαφορετικά θα στα έλεγα αν δεν ήταν το παραπάνω ποστ σου, αλλά επειδή τη θυμάμαι την αίσθηση και το τι περίμενα κι εγώ στην πρώτη ιστορία που είχα ανεβάσει κάποτε εδώ αλλιώς θα στα πω. Καταρχάς η γραφή σου είναι περίεργη. Δεν κατάλαβα αν έπρεπε να πάρετε αυτούσιες εκφράσεις από τα παραμύθια και να τις μαγειρέψετε ώστε να βγάλετε μια νέα ιστορία. Αν ναι, τότε μπορώ να σου πω μόνο μπράβο και τίποτα άλλο, για τη γραφή σου θα σου μιλήσω στην επόμενη ιστορία σου που θα διαβάσω. Αν όχι, υπάρχει κάτι που με μπερδεύει, ένα μπλέξιμο στις λέξεις και τις φράσεις σου που θέλει ξεκαθάρισμα ώστε να μπορεί να βγάλει το νόημα και κυρίως την εικόνα που θέλεις, με τρόπο τέτοιο που να σιγουρέψεις πως αυτός που θα το διαβάσει δε θα γυρίσει πίσω να ξαναπιάσει την πρόταση από την αρχή για να βγάλει νόημα. Ίσως αν το διάβαζες δυνατά? Όπως κάνετε με τα έργα όταν ξεκινάτε? Τώρα, ιστορία δεν υπάρχει ακριβώς, υπάρχει μια ανάγκη που κινεί τον ήρωά σου και η οποία βγαίνει αρκετά προς τα έξω, την κατάλαβα διαβάζοντας δηλαδή, δε μου άφησε αμφιβολίες. Παρόλο που το θέμα στάνταρ θα σου πει κάποιος κάποια στιγμή πως είναι κλισέ -πράγμα που για μένα είναι παντελώς αδιάφορο- θεωρώ πως η οπτική γωνία ενός ναρκομανή είναι μια εξαιρετικά δύσκολη οπτική γωνία (κάπου μεταξύ ενός σχιζοφρενή, ενός παιδιού ή ενός ζώου μάλλον) και την έχεις πιάσει καλά για μένα. Τον νιώθω που βιάζεται, νιώθω το επείγον της κατάστασης και μου αρέσει το μπλέξιμο με το παραμύθι και το όνομά του, βοηθάει την αίσθηση, δεν είναι απλά κοσμητικό στοιχείο. Ελπίζω να βοηθάω και σου εύχομαι καλή συνέχεια edit: η μορφοποίηση μου κάνει τσιριμόνιες Edited April 7, 2010 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Hokus Pokus Posted April 7, 2010 Author Share Posted April 7, 2010 Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, κυρίως για τα τόσα πολλά σχόλια!!! οτι είναι κλισέ είναι καρά-κλισέ... απλά εδώ που είμαι (Αθήνα-σπουδάζω Πάτρα) δεν είχα καμία άλλη ιστορία εκτος απο αυτή που είχε ξεμείνει στο παλτό μου... σε λίγες μέρες ελπίζω να ανεβάσω κι άλλες ιστορίες (δεν λέω πολλά γιατί αν αρχίσω δεν σταματάω... απλά και πάλι σ ευχαριστώ πάρα πολύ και για το χρόνο σου και για τα σχόλια σου) και φυσικά... ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 7, 2010 Share Posted April 7, 2010 Λοιπόν, το κείμενό σου με άφησε διχασμένη. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε, αλλά ούτε και ότι ήταν κακό. Ήθελε κάτι παραπάνω για να λέγεται ιστορία, καταρχήν, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. ;) Μου άφησε άσχημη γεύση που παίρνεις ένα παραμύθι και το κατρακυλάς στο σκοτάδι και τη δυστυχία. Σα να προσπαθείς να αναιρέσεις τη φαντασία του, να θες να το προσγειώσεις, να το ξεγυμνώσεις. (Τελείως προσωπική μου άποψη ότι αυτό είναι αρνητικό, έτσι; ) Από τον τρόπο που γράφεις καταλαβαίνω ότι είσαι ένας άνθρωπος που έχει πάρα πολλά να πει αλλά δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει. Όμως αυτό το κειμενάκι είναι γραμμένο κάπως σα σενάριο για τηλεταινία του '80, και δε μιλάω για το περιεχόμενο, αλλά για το ύφος του. Ο Πήτερ δεν έχει χαρακτήρα, και αφού τον παρουσιάζεις σαν τον γνωστό ήρωα, θα έπρεπε να έχει. Περίμενα να έχει. (Βέβαια, τον πετυχαίνουμε και σε δύσκολη κατάσταση). Τέλος, (γιατί θα γράψω σε λίγο πιο πολλά από το ίδιο το κείμενο ), είναι επικεντρωμένο στο δράμα του ήρωά σου, και σε τίποτε άλλο. Για΄τι αυτό είναι κακό; Γιατί δεν μου προσφέρει κάτι καινούργιο. Γιατί έχω διαβάσει, δει, ακούσει, ένα εκατομύριο φορές τέτοιες ιστορίες, ενώ εσύ πήγες να τη δεις από μια άλλη πλευρά. Την άφησες όμως ανεκμετάλευτη, πιστεύω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.