Space: 1999 (1975-1977)

[pantits]

ίσως πολλοί να μην την ξέρετε την σειρά, την πρόβαλε πριν πολλά πολλά χρόνια η τηλεόραση

 

πρέπει να ήταν η πρώτη τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας

 

αφορμή που το γράφω, στάθηκε ότι κατάφερα να την βρω πάλι την σειρά και να την κατεβάσω απο το ίντερνετ !!

 

υπάρχουν επεισόδεια που μου ήρθαν στην μνήμη, αν και τότε ήμουν στο δημοτικό !!!

τόση εντύπωση μου είχαν κάνει τότε...

 

φυσικά την δει για πρωτη φορά κάποιος, θα βάλει τα γέλια απο τα φτωχα γραφικά κ.τ.λ.

π.χ. όλοι οι εξωγήινοι είναι με ανθρώπινη μορφή

στην καλύτερη τους έχουν βάλει μέικ απ

Edited December 7, 2017 by Dreamer
Προστέθηκαν τα έτη που κυκλοφόρησε η σειρά στον τίτλο του topic καθώς και το τρέιλερ της σειράς

[mman]

Έτσι για την ιστορία, να σημειώσω ότι η πρώτη εκπομπή ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, ήταν, από το MEGA, μια Παρασκευή στις 3:00 μ.μ. του 1989 και (μαντέψτε!) ήταν Ε.Φ.!

Το θυμάμαι σαν τώρα: Το πρώτο επεισόδιο του 1999!

[Guest Anime_Overlord]

Γιατί δεν την θυμάμαι καθόλου τούτη;;; Καμοία εικόνα παίζει;

[Mandrake]

Δεν είναι γραφικά αλλά εφέ! Ο πρωταγωνιστής κάτι μου'φερνε στο μυαλό αλλά δεν θυμάμαι αν την είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν... Την "ξεκίνησα" λοιπόν πριν μερικά χρόνια απ'το περιοδικό "Cine Fan" που άρχισε να την εκδίδει σε DVD μαζί με 2 άλλες σειρές (Τρόμου και Ηρωικής Φαντασίας αντίστοιχα για να καλύψουν όλα τα γούστα!), που δυστυχώς σταμάτησε την κυκλοφορία του... Πλέον έχει μεταφραστεί από ορισμένα παλικάρια και μπορούμε όλοι να την απολαύσουμε κατεβάζοντάς την! Και τους 2 κύκλους παρακαλώ! ;) Η πρώτη τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας που παίχτηκε στην Ελλάδα εννοείς προφανώς και όχι που βγήκε ποτέ! Έτσι δεν είναι; Γιατί στην πρώτη που βγήκε ποτέ πάμε πολύ πιο πίσω... Δεν ξέρω πότε προβλήθηκε στην Ελλάδα ακριβώς αλλά υποθέτω πως, τουλάχιστον, το "Ταξίδι Στ'αστέρια" ("Star Trek: The Original Series") την πρόλαβε.

 

Έτσι για την ιστορία, να σημειώσω ότι η πρώτη εκπομπή ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, ήταν, από το MEGA, μια Παρασκευή στις 3:00 μ.μ. του 1989 και (μαντέψτε!) ήταν Ε.Φ.!

Το θυμάμαι σαν τώρα: Το πρώτο επεισόδιο του 1999!

Ε μα τότε την πρόλαβα σίγουρα!! Τι στο καλό... :/ Και είχα δει κι εγώ το ξεκίνημα της ιδιωτικής! Περιμέναμε τότε στους δέκτες μας! Απ'τη στιγμή που παίχτηκε το 1989 τότε έχουν βγει πολλές σειρές επιστημονικής φαντασίας στην Ελληνική τηλεόραση, νωρίτερα!

[mman]

[...] Απ'τη στιγμή που παίχτηκε το 1989 τότε έχουν βγει πολλές σειρές επιστημονικής φαντασίας στην Ελληνική τηλεόραση, νωρίτερα!

 

Το 1989 παίχτηκε σε έπανάληψη. Την πρώτη φορά είχε παιχτεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '70. Νομίζω γύρω στο '77 - '78.

[DimitrisX]

Και στα μέσα της δεκαετίας του '80 μεταδιδόταν στην ΕΡΤ. Κορυφαία βρεττανική σειρά με τους Martin Landau και Barbara Bain.

 

Μην ξεχνάμε, όμως, τον ΜΕΓΙΣΤΟ δημιουργό της: Gerry Anderson (Thunderbirds, Fierball XL5 και λοιπές μαριονετο-σειρές).

[Naroualis]

Ω, Θε μου. Παίζαμε με τις φίλες μου στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ (τρίτη-τετάρτη) αυτή τη σειρά και μάλιστα εγώ ήμουν η εξωγήινη που μεταμορφωνόταν!

 

 

[Tiessa]

[...] Απ'τη στιγμή που παίχτηκε το 1989 τότε έχουν βγει πολλές σειρές επιστημονικής φαντασίας στην Ελληνική τηλεόραση, νωρίτερα!

 

Το 1989 παίχτηκε σε έπανάληψη. Την πρώτη φορά είχε παιχτεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '70. Νομίζω γύρω στο '77 - '78.

 

 

Η σειρά άρχισε να παίζεται τέλη '75 ή αρχές '76. Θυμάμαι ότι ο πρώτος κύκλος παιζόταν για μεγάλο διάστημα Σάββατο αργά το απόγευμα και τότε την παρακολουθούσα σαν τρελή. Μάλιστα εμπνεόμουνα συνεχώς ιστορίες και βασάνιζα τον κακομοίρη τον αδελφό μου να παίζουμε παρέα.

Τη δεύτερη σειρά όμως δεν την είχα δει σχεδόν καθόλου.

Δυστυχώς όμως, όταν μου έδωσε ένας φίλος τα επεισόδια κατεβασμένα πριν από δυο χρόνια και κάθισα όλο χαρά να τα ξαναδώ, απογοητεύτηκα εντελώς.

[mman]

Δυστυχώς όμως, όταν μου έδωσε ένας φίλος τα επεισόδια κατεβασμένα πριν από δυο χρόνια και κάθισα όλο χαρά να τα ξαναδώ, απογοητεύτηκα εντελώς.

 

Εεεμμμ, προφανώς. Ακόμα και το 1989 που το είδα, μου φάνηκε σχεδόν παιδικό.

[Mandrake]

Εμένα πάντως τα 5 πρώτα επεισόδια που είδα πριν 3-4 χρόνια μου άρεσαν πολύ!! Είναι απορίας άξιο γιατί δεν την έχω πιάσει ακόμη. Είναι τόσες οι σειρές πλέον που μπορεί να παρακολουθεί κανείς... Δεν υπάρχει χρόνος! Θα την βολέψω όμως τώρα που μου την φέρατε ξανά στην επιφάνεια για να έχω και μια καλύτερη εικόνα! Εάν πάμε τέλη '75 το φάγαμε λάχανο το "Ταξίδι Στ'αστέρια" το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, προβλήθηκε το 1980.

Edited April 19, 2010 by Mandrake

[Darkchilde]

Την έχω σε DVD αγορασμένη μόλις πρωτοβγήκε, μιας και είναι μία από τις σειρές που μου άρεσαν πάρα πολύ όταν ήμουν μικρή.

 

Δεν απογοητεύτηκα όταν την ξαναείδα, αντιθέτως τα είδα τα επεισόδια με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία.

 

Η σειρά παιζόταν κάθε Παρασκευή απόγευμα στα τέλη της δεκαετίας του 70 αρχές της δεκαετίας του 80. Αυτό το θυμάμαι πολύ καλά, επειδή η γιαγιά μου επέμενε να με κουβαλάει με το ζόρι στους χαιρετισμούς και εγώ ήθελα να δώ Διάστημα 1999. (Φυσικά έφαγε τέτοια γκρίνια όλο το απόγευμα στην εκκλησία που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν με ξανακουβάλησε.) Μάλιστα το επεισόδιο που έχασα όταν ήμουν παιδί, δεν το ξαναείδα, παρά όταν μου είχαν δανείσει σε βιντεοκασσέτες κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90.

[DinoHajiyorgi]

 

To Space 1999 ήταν Βρετανική σειρά επιστημονικής φαντασίας και έπαιξε από το 1975 μέχρι και το 1977. Στον πιλότο, πυρηνικά κατάλοιπα από την Γη που αποθηκεύονται στη σελήνη εκρήγνυνται, βγάζοντας τον δορυφόρο από την τροχιά του, στέλνοντας τον, μαζί με τα 311 μέλη της Σεληνοβάσης Άλφα, ανεξέλεγκτα στο εξώτερο διάστημα.

Οι πρωταγωνιστές της σειράς ήταν οι Αμερικανοί ηθοποιοί Martin Landau και Barbara Bain, που ήταν παντρεμένοι τότε και είχαν εμφανιστεί μαζί και στο Mission Impossible. Στον πρώτο κύκλο πρωταγωνιστούσε και ο Barry Morse, που ήταν γνωστός για τον ρόλο του επιθεωρητή Τζεράρντ στην τηλεοπτική σειρά The Fugitive.

Κατά την διάρκεια των δύο κύκλων που κράτησε η σειρά έκαναν guest εμφανίσεις οι Christopher Lee, Joan Collins, Peter Cushing, Ian McShane, Sarah Douglas, David Prowse και Brian Blessed.

Η ιστορία της σειράς επικεντρώνεται στις περιπέτειες των κατοίκων της Σεληνοβάσης Άλφα μετά την καταστροφική έκρηξη στις 13 Σεπτεμβρίου του 1999. Μια σειρά από πυρηνικές εκρήξεις στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης στέλνουν τον δορυφόρο στο διάστημα, μακριά από την τροχιά της Γης, παγιδεύοντας το προσωπικό της βάσης πάνω του. Με άλλα λόγια, το φεγγάρι μετατρέπεται σε ένα διαστημόπλοιο, του οποίου το «πλήρωμα» ψάχνει πλέον για μια νέα πατρίδα. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, οι άνθρωποι της βάσης συναντούν μια πληθώρα από εξωγήινους πολιτισμούς, δυστοπικές κοινωνίες και περίεργα φαινόμενα.

Το concept βέβαια δεν είναι διαφορετικό από εκείνο του Star Trek ή Lost in Space, αν και οπτικά, η αισθητική του Space 1999 ήταν επηρεασμένη από το 2001: A Space Odyssey. Επίσης, τα σενάρια του πρώτου κύκλου ήταν επικεντρωμένα σε μυστικιστικές και μεταφυσικές ανησυχίες του ανθρώπου. Στον δεύτερο κύκλο αυτό θα άλλαζε για μεγαλύτερη προσήλωση στη δράση και την περιπέτεια, με στόχο το νεαρότερο κοινό.

Ο Isaac Asimov επισήμανε ότι μια έκρηξη ικανή να βγάλει τη Σελήνη από την τροχιά της, στην πραγματικότητα θα κομμάτιαζε τον δορυφόρο, αλλά κι αν ακόμα το κατάφερναν ακέραιοι, θα περνούσαν εκατοντάδες χρόνια πριν φτάσουν στο πλησιέστερο άστρο.

Ο πρόεδρος της ITC Entertainment ακύρωσε την παραγωγή της σειράς το 1975 όταν οι μετρήσεις θεαματικότητας άρχισαν να πέφτουν στην αμερικάνικη αγορά. Πολλοί από τους ηθοποιούς έφυγαν για να βρουν δουλειές σε άλλα προγράμματα. Οι παραγωγοί της σειράς έκαναν τότε πρόταση για τον χαρακτήρα της Μάγιας, μιας εξωγήινης ικανής να μεταμορφώνεται, σαν νέο μέλος της Σεληνοβάσης. Πίστευαν ότι αυτό θα έδινε νέα ώθηση στη σειρά στην Αμερική. Ο πρόεδρος της ITC δέχτηκε να ξεκινήσει και δεύτερος κύκλος.

Εκτός από την προσθήκη του χαρακτήρα της Μάγιας, που την έπαιζε η Catherine Schell, υπήρχαν κι άλλες εμφανείς αλλαγές στη σειρά. Όπως η απουσία του χαρακτήρα που έπαιζε ο Barry Morse, ο οποίος έφυγε για λόγους αποδοχών. Καθώς ο ρόλος του ήταν εκείνος του επιστήμονα της βάσης, η Μάγια θα τον αντικαθιστούσε και σε αυτό, θα ήταν δηλαδή εξωγήινη επιστήμονας με γνώσεις ανώτερες των ανθρώπων. Θα ήταν δηλαδή ο “Spock” του Space 1999 αλλά με μεγαλύτερο συναισθηματισμό.

 

Ενώ οι παραγωγοί ετοίμαζαν και τρίτο κύκλο, αυτός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

 

Γυρισμένο στις 29 Αυγούστου του 1999, το «Message From Moonbase Alpha» είναι ένα μίνι-επεισόδιο γυρισμένο από φαν της σειράς, σε συνεργασία με τον Johnny Byrne, επιμελητή των σεναρίων του Space 1999. Γυρίστηκε μέσα σε ένα σπίτι, σε ένα εκπληκτικό αντίγραφο από μέρος των γνήσιων σκηνικών και προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Space 1999 Breakaway Convention, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1999, την ημερομηνία όπου υποτίθεται λαβαίνει μέρος το πρώτο επεισόδιο της σειράς. Με άδεια της Εταιρείας Παραγωγής, η ταινία κάνει χρήση πλάνων από επτά επεισόδια και υλικό που τραβήχτηκε αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Το φιλμάκι, που κρατάει 7 λεπτά, παρουσιάζει την ηθοποιό Zienia Merton που παίζει πάλι τον ρόλο της ως Sandra Benes, η οποία ηχογραφεί ένα τελευταίο μήνυμα για την Γη. Είναι η μόνη που έχει μείνει στη βάση καθώς όλοι έχουν κατεβεί στον πλανήτη που θα είναι η νέα τους πατρίδα, τον Terra Alpha. Έτσι οι φαν έδωσαν μια ολοκλήρωση που η σειρά δεν κατάφερε να δώσει ποτέ.

Edited April 19, 2010 by DinoHajiyorgi

[flamandin]

Τι αναμνήσεις.Ο κάπταιν Κένινγκ,η Μάγια και το μάτι της,ηβάση Άλφα,τα φαίηζερ και οι αετοί!Ειδικά στους τελευταίους μου άρεσε τόσο το σχήμα τους που ακόμα τους σκιτσάρω.Θυμάμε ακόμα εμένα και τα αδέρφια μου να παίζουμε επεισόδια απο την σειρά.Τα φαίηζερ τα φτιάχναμε με τα ξύλινα μανταλάκια της μπουγάδας και για τα εφφέ μας είχαμε βρει μία μεγάλη φωτογραφία με έναν μεγάλο κρατήρα της σελήνης και αφού είχαμε ζωγραφίσει σε χαρτή και κόψει τους αετούς και τα άλλα σκάφη τα μετακινούσαμε πάνω στην φωτογραφία.Είχε και ωραία μουσική των τίτλων που την είχα μάθει απ'έξω.Πάντως απόσο μπορώ να θυμηθώ έπαιζαν πολύ οι πυρηνικές βόμβες(κάθε τόσο άφηνε κάπου μία ένας αετός) και η ποσύνδεση του λάστιχου απο το οξυγόνο της στολής στις συμπλοκές έξω απο την βάση.

[pantits]

τρομερή περιγραφή από τον DinoHajiyorgi !

 

ειδικά για το τελευταίο επεισόδιο, μετά από τόσα χρόνια δεν το ήξερα

 

 

χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που στιγματίστηκε από την σειρά...

[karatasiospa]

Η πρωτη σαιζόν ήταν πολ'υ καλή απο τισ καλύτερεσ που εχουν γυριστεί ( παρόλη την συχνη αντιεπιστημονικότητα της). Η δεύτερη σαιζόν ήταν ανόητη και απαραδεκτη κλασσικό παραδειγμα δολοφονιας μιας σειράς στο όνομα της τηλεθέασης. Παρεπιμπτόντως ο παραγωγός της δεύτερης σαιζον ήταν ο ίδιοςπου κόντεψε να καταστρέψει το star trek tos στην τρίτη σαιζόν.Για 'οσους ενδιαφέρονται η πρώτη σαιζόν εχει βγει σε dvd μπορείτε να την βρείτε στο αγγλικό amazon.

[Oberon]

Ξαναβλέπω τη σειρά αυτές τις μέρες από την αρχή. Δεν την είχα δει εδώ και κάμποσες δεκαετίες και παρόλο που θυμόμουν κάποια επεισόδια δεν τα είχα δει όλα με τη σειρά.

 

Λοιπόν, είναι πολύ καλύτερη σειρά από ό,τι θυμόμουν και αν και επιστημονικά, η Σελήνη με warp speed ικανότητες δεν χωνεύεται εύκολα (έως καθόλου), αν κάποιος το ξεπεράσει αυτό το "μελανό" σημείο, τα σενάρια, οι ηθοποιίες και η όλη παραγωγή είναι πολύ, πολύ καλή. Μάλιστα σε κάποιο σάιτ διάβασα πως η λογική της σειράς, στην πρώτη σεζόν τουλάχιστον, ήταν σχεδιασμένη στα "χνάρια" της Οδύσσειας 2001. Βέβαια πρόκειται για κλασσική ε.φ. που ίσως σήμερα θεωρείται παλιομοδίτικη αλλά δεν σταματά να είναι πολύ καλή.

 

Όπως είπαν και άλλοι πιο πάνω, η δεύτερη σεζόν ήταν διαφορετική, αλλά δεν έχω φτάσει μέχρι εκεί ακόμα οπότε θα δούμε πώς θα μου φανεί όταν την ξαναδώ. Βέβαια ο χαρακτήρας της Μάγια είναι αγαπητός και ανεπανάληπτος.

 

Χάρηκα όταν είδα πως υπάρχουν φανς της σειράς ακόμα και σήμερα. Μάλιστα κυκλοφορούν και νέα μυθιστορήματα τοποθετημένα στην "3η σεζόν". Το καλύτερο όμως είναι η ιδιωτική προσπάθεια από φανς να επαναφέρουν τη σειρά, κάνοντας ένα upgrade όπως έγινε με τα εφφέ κλπ του κλασσικού Τρεκ πριν λίγα χρόνια, με το όνομα Space: 2099.

 

To καλύτερο όμως είναι ένα βιντεάκι που έφτιαξαν για ένα πιθανό σήκουελ τοποθετημένο 30-40 χρόνια μετά την αρχική σειρά. Mε το όνομα Space: 2099 Legacy είναι ένα μικρό teaser αλλά πολύ "ορεκτικό". Όχι πως κανένα κανάλι θα ενδιαφέρθει σήμερα για remake μιας σειράς που έχει το "στίγμα" της "πολύ εγκεφαλικής" ( ειδικά για την πρώτη σεχόν!!!) αλλά είναι μια αξιέπαινη  και νοσταλγική προσπάθεια. Yπόψην πως ουδεμία σχέση έχει το Syfy channel. Το βιντεάκι είναι ανεπίσημο.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Space:_2099

 

http://www.youtube.com/watch?v=vMfD7kXkV_Q (το τρέιλερ του Legacy)

 

 

[Oberon]

Tελείωσα να ξαναβλέπω τον πρώτο κύκλο της σειράς σήμερα και λέω να πω δυο λόγια για τα επεισόδια ένα προς ένα. Δεν είναι εύκολο να έχει κανείς της αίσθηση συνοχής μέσα στη συγκεκριμένη σειρά μια που από ό,τι φαίνεται η συνοχή αυτή δεν απασχολούσε εξ αρχής τους δημιουργούς της. Συχνά οι ηθοποιοί και κυρίως ο Martin Landau παραπονούνταν για τα σενάρια ή για το characterization. Το ίδιο έκαναν και κάποιοι συγγραφείς, κυρίως ο Johnny Byrne που έγραψε και μερικά από τα καλύτερα, όταν η παραγωγή και τα τηλεοπτικά "στελέχη" (στελέχη με I.Q. σέλινου συνήθως) άλλαζαν με το "'ετσι θέλω" ιδέες, φράσεις, σκηνές κλπ. βλακοποιώντας όσο μπορούσαν ένα κατά τα άλλα εξαιρετικό επεισόδιο.

 

 

 

Η δυσκολία βέβαια να πάρει κανείς "στα σοβαρά" τη σειρά αυτή έρχεται από το βασικότερο premise της που δεν είναι άλλο από τη warp speed Σελήνη που άλλοτε θα έτρωγε τα έτη φωτός με το κουταλάκι, και άλλοτε θα βολτάριζε κοντά σε διάφορους πλανήτες για μέρες! Δεν έχω αγοράσει κάποιο οδηγό για το Space: 1999 και όταν τα οικονομικά μου είναι καλύτερα θα το κάνω γιατί τη σειρά αυτή την είχα αγαπήσει μικρός. Τότε που δεν μας απασχολούσε η επιστημονικότητα του premise αλλά το sense of wonder. Τότε που το suspension of disbelief ήταν στραγάλια για μας, και όχι βότσαλα όπως σήμερα.

 

Συνεχίζω να αναρωτιέμαι γιατί έγινε η επιλογή αυτού του premise. Γιατί η Moonbase Alpha, π.χ. να μην ήταν μια τροχιακή βάση γύρω από τη Σελήνη. Γιατί να μην είχαν σκεφτεί ένα φαινόμενο όπως μια σκουληκότρυπα που ανοίγει ξαφνικά (a la Farscape) και εκσφενδονίζει τη βάση σε κάποιο άλλο σημείο του σύμπαντος. Γιατί το premise να μην ήταν η ανακάλυψη ενός δικτύου από σκουληκότρυπες και οι Alphans - θα μπορούσε η τροχιακή βάση να έχει δυνατότητες διαπλανητικών ταξιδιών - να ταξίδευαν μέσα από τις σκουληκότρυπες αναζητώντας πάλι μια έξοδο προς το δικό μας ηλιακό σύστημα. Μια δυνατότητα διαπλανητικών ταξιδιών θα τους έκανε να μπορούν να επισκεφτούν τους κόσμους των συστημάτων όπου θα οδηγούσαν οι διάφορες σκουληκότρυπες. Απλώς μια ιδέα για ένα εναλλακτικό premise στο οποίο θα μπορούσε να είχε βασιστεί το Space 1999, που σε μένα φαίνεται πολύ πιο πιστευτό από τη Σελήνη-Enterprise!

 

Ένιχάου, κρατώντας στο νου μου την ιδέα πως αν δεν δεχτώ, έστω και πολύ δύσκολα, την ιδέα μιας warp speed Σελήνης, δεν θα μπορέσω να δω τη σειρά "στα σοβαρά" ώστε να διακρίνω και τα καλά της στοιχεία, ξεκίνησα να τη βλέπω.

 

 

 

Breakaway  Kαλός και δυνατός ο πιλότος, δείχνοντας ένα ωραίο μέλλον στο φουτουριστικό έτος 1999 όπου η ανθρωπότητα έχει ταξιδέψει στο ηλιακό σύστημα και έχει βάσεις, τροχιακές και μη, παντού. Μάλιστα έχει και τη δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών. Η ανθρωπότητα όμως που συνεχίζει να είναι ανθρωπότητα, άρα και ολίγον ηλιθία, έχει αφήσει ένα σωρό πυρηνικά απόβλητα στην επιφάνεια της Σελήνης. Από ό,τι φαίνεται, για πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους οι κυβερνήσεις της Γης ενδιαφέρονται περισσότερο για έναν εξωηλιακό(?) πλανήτη ονόματι Meta ο οποίος δείχνει να έχει ζωή. Θέλουν να φτάσουν εκεί at any cost. Ε, και κάποια στιγμή γίνεται το κακό, μια πυρηνική έκρηξη και η Σελήνη φεύγει από την τροχιά της και αρχίζει να ταξιδεύει στο σύμπαν παγιδεύοντας τους 300-τόσους κατοίκους της Σεληνοβάσης Άλφα. Οι χαρακτήρες της σειράς είναι ενδιαφέροντες και ψαγμένοι, χωρίς βέβαια ιδιαίτερες πρωτοτυπίες, αν και πόση πρωτοτυπία χαρακτήρων μπορεί να έχει μια ιεραρχικά δομημένη, πολιτικοστρατιωτική βάση? Ο κυβερνήτης είναι πολύ ανθρώπινος όμως, η γιατρός ένας δυνατός χαρακτήρας με εξουσία - κάτι ακόμα ασυνήθιστο στις τηλεοπτικές σειρές - ο επιστήμονας προσιτός και κατανοητός, ο αρχι-πιλότος fun-loving και έτοιμος για περιπέτεια κλπ. Το προσωπικό της βάσης είναι πολυεθνικό και πολυφυλετικό. Καλό σημείο και αυτό. Αρχικά, η μόνη τους ελπίδα είναι να φτάσουν στον Meta όπου ίσως μπορέσουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. O Roy Dotrice στο ρόλο του "κακού" Simonds θυμίζει αισθητά τον Doctor Smith από το Lost in Space.

 

Οπτικά, το στήσιμο της σειράς φαίνεται να είναι extrapolation από την Οδύσσεια 2001. Δυστυχώς, το πνεύμα του 2001 που θα είναι λίγο-πολύ διάχυτο σε κάμποσα επεισόδια της πρώτης σεζόν θα χαθεί στη δεύτερη.

 

 

 

Matter of Life and Death   H σειρά προβολής ειδικά στην πρώτη σεζόν είναι προβληματική, οπότε ακολουθώ τη σειρά παραγωγής. Εδώ στο δεύτερο επεισόδιο, αντί να δούμε τις αντιδράσεις από το σοκ ενός τέτοιου ξεριζώματος, αντί να δούμε τα μέτρα που αναγκαστικά παίρνουν για να επιβιώσουν στην αφιλόξενη Σελήνη, αποκομένοι από τα πάντα, αντί να δούμε characterization, βλέπουμε μια περιπέτεια η οποία μάλιστα δεν έχει σχέση με την υπόθεση του πιλότου. Δηλαδή ξεχνούν εντελώς τον Meta και βρίσκονται στον πρώτο από μια πλειάδα υποψήφιων κόσμων που βέβαια αποδεικνύεται περισσότερο από προβληματικός. Αυτό καθαυτό το σενάριο όμως είναι αρκετά καλό, παρά τις διάφορες τρύπες στην πλοκή, και θυμίζει το Solaris του Lem. Αν βρήκα ένα πράγμα που με εκνεύρισε, και αποδεικνύει κάπου αυτό που έγραψα πιο πάνω για την έλλειψη αντιδράσεων, είναι επίσης η αντίδραση της Helena Russell. Οκ, είναι γιατρίνα, επαγγελματίας, με νεύρα ατσάλινα (στην πρώτη σεζόν τουλάχιστον), αλλά εδώ φαίνεται σχεδόν ψυχρή και ρομποτική. Βλέπει το σύζυγό της ζωντανό, ενώ είναι πεθαμένος εδώ και χρόνια, και η μόνη της αντίδραση είναι . . . "I'm numb?" Αναρωτιέμαι αν έχει να κάνει με την κλασσική, και βαρετή, ιδέα πολλών σειρών του παρελθόντος πως μια γυναίκα που είναι επαγγελματίας, επιστήμονας, πρέπει οπωσδήποτε να είναι και συναισθηματικό παγόβουνο! Πάντως, το επεισόδιο κάνει το point του σαφές πως το σύμπαν είναι πολύ μυστήριο, πολύ παράξενο και όχι φτιαγμένο για να ταιριάζει στον άνθρωπο γάντι! 

 

Μια που σε άλλο τόπικ συζητάμε για τον ανθρωποκεντρισμό, να πω πως το Space 1999 είναι από τις σειρές που το premise τους είναι λιγότερο ανθρωποκεντρικό από άλλες, από την άποψη πως δεν είναι πια οι "δυνατοί" και "ισχυροί" του σύμπαντος. Είναι μια μικρή ομάδα πάνω σε έναν αφιλόξενο κόσμο που πρέπει να επιβιώσουν και, μέσω την επαφής τους με όποια θαύματα και τρόμους τους περιμένουν, να αλλάξουν.

 

 

 

Black Sun   Κατά τη γνώμη και των δημιουργών της σειράς, και της δικής μου σαν θεατής, αυτό είναι από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο - επεισόδιο όλης της σειράς. Είναι ακριβώς αυτό που θα μπορούσε να γίνει το Space 1999. Φυσικά η επιρροή από την Οδύσσεια 2001 είναι εμφανέστατη, αλλά παραμένει ένα εξαιρετικό επεισόδιο, με πολύ δυνατή πλοκή, δυνατές ιδέες, δυνατό characterization. Βλέποντας το Black Sun, και την έμφαση στην επαφή με μια κοσμική νοημοσύνη, ένιωσα πως μπορούσα να "συγχωρήσω" και να ξεχάσω το θέμα της warp speed Σελήνης. Αν ήταν να συστήσω ένα μόνο επεισόδιο, θα ήταν το Black Sun.

 

 

 

Ring Around the Moon   Θα μπορούσε να ήταν ένα καλό επεισόδιο αν και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Φαίνεται πως κάθε σειρά που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει και από ένα επεισόδιο όπου μια εχθρική, εξωγήινη νοημοσύνη, καταλαμβάνει τη βάση, το διαστημόπλοιο, γουατέβα. Αν δεν έχουμε possession episode δεν μπορούμε, κάτι παθαίνουμε ως θεατές και έτσι όλες οι σειρές ε.φ. μέχρι σήμερα έχουν τουλάχιστον ένα κάθε σεζόν. Όμως το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν πείθει και είναι  αλλοπρόσαλλο, αντιφατικό και κακογραμμένο. Δυστυχώς τα inconsistencies της πλοκής και οι αντιφάσεις της ιστορίας μαρτυρούν πως είτε ο συγγραφέας του δεν είχε ιδέα για τη σειρά και έγραψε μια generic scifi ιστορία, είτε η παραγωγή δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για τη συνοχή και το βασικό στήσιμο της σειράς. Το σχόλιο που βγάζει μάτι έρχεται από τον Doctor Bergman ο οποίος, ουτε λίγο ούτε πολύ ψάχνει τη μνήμη του υπολογιστή, βρίσκει ΟΛΕΣ τις πληροφορίες πως ο πλανήτης Triton δεν υπάρχει πια και έτσι πείθει τους Tritonians. Exsqueeeeeze me??? Είναι κάτι εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, σε εντελώς άγνωστο περιβάλλον, ενάντια σε μια φυλή που είναι εμφανέστατα απίστευτα πιο ανεπτυγμένη και οι Alphans τους πείθουν με μερικά slides (και όπου μπερδεύουν και τις έννοιες galaxy, solar system, universe) και πληροφορίες από τον υπολογιστή της βάσης για τον Triton? Όχι απλά plot hole, αλλά plot black hole που σε ρουφά και δεν σ'αφήνει. Με την ίδια λογική, θα έπρεπε και γω με τον ZX Spectrum που είχα το '84 να έχω πληροφορίες στο Web για μια ταινία σε avi που θα μπορούσα να κατεβάσω με DSL από Peer2Peer! Aν κάτι σώζει κάπως το επεισόδιο είναι οι καλές ηθοποιίες από όλους.

 

 

 

 

Earthbound   Ένα ακόμα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς. Η επαφή με μια ανθρωποειδή φυλή, εμφανώς πιο ανεπτυγμένη, όχι εχθρική. Η ιστορία και το characterization είναι καταπληκτικά, η ηθοποιία του Christopher Lee και του Roy Dotrice εξαίρετη, και το τέλος απρόσμενο και τόσο παγερό που να σου σηκώνεται η τρίχα! Άσχετο με το επεισόδιο, αλλά σχετικό με μια κυριαρχούσα και σήμερα νοοτροπία είναι μια κριτική που διάβασα για το επεισόδιο. Αν και άρεσε στο σχολιαστή, αναφέρει στην κριτική του πως η φυλή αυτή ήθελε να φτάσει στη Γη "για να την κατακτήσει". Όμως η μικρή ομάδα των επιζώντων της φυλής, όχι μόνο είναι γενικά φιλική, αλλά δηλώνει εξ αρχής πως το μόνο που θέλει είναι να ζήσει ειρηνικά στη Γη και δεν υπάρχει κανένας λόγος σε όλο το επεισόδιο να υποθέσει κάποιος πως οι εξωγήινοι ψεύδονται. Βέβαια δεν είναι και ηλίθιοι και αφήνοντας τους ανθρώπους να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεών τους σε ένα twist που θα έφερνε δάκρυα (λέμε τώρα) στα μάτια κάθε Βουλκάνιου γιατί θα αναγνώριζε "τη γενιά του", δείχνουν πως είναι και πολύ σοφοί. Καλύτερα βέβαια να πήγαιναν στο Βούλκαν και όχι στη Γη! :tongue:

 

Another Time, Another Place   Ένα time travel/alternate universe επεισόδιο από αυτά που θα βλέπαμε συχνά αργότερα στο Next Gen. και το DS9, αλλά για την εποχή του αρκετά πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Η guest star Judy Geeson δίνει ρέστα, κάνοντας έναν ρόλο που θα μπορούσε να είναι απλά bland, τόσο δυνατό και δικό της που επισκιάζει όλους τους άλλους ηθοποιούς.  Character-driven επεισόδιο και αυτό, αλλά με πολύ καλή sci-fi πλοκή επίσης! Αν και υπάρχουν μια δυο λεπτομέρειες που είναι κάπως  cringe-inducing, διάβαζα πως ο συγγραφέας Johnny Byrne είχε φρικάρει με την πρόσθεση κάποιων "λεπτομερειών" στο σενάριό του που έκαναν το scientific στοιχείο της ιστορίας ανόητο. Αυτό μαρτυρά πως και κάποιοι συγγραφείς και ηθοποιοί ενδιαφέρονται να γίνει το Space 1999 μια σειρά ε.φ. με αξιώσεις.

 

 

 

 

 

Missing Link   Όμορφο, πολύ όμορφο επεισόδιο. Οπτικά και σεναριακά. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στη σημερινή ανθρωπότητα και σε μια πολύ πιο ανεπτυγμένη, εξελιγμένη - αν και ανθρωποειδή - φυλή είναι έντονη και σαφής. Βέβαια η πρωτοτυπία κάπου πάσχει κυρίως γιατί η έμφαση βρίσκεται στο "συναίσθημα" που χαρακτηρίζει τους σημερινούς ανθρώπους, αλλά αυτό ήταν - και ίσως είναι ακόμα - ένα κλισέ της ε.φ. όταν έχει να κάνει με εξωγήινα όντα. Πολύ δυνατή η ηθοποιία του Martin Landau όπως συνήθως, ο Peter Cushing απολαυστικός (το σκουφί να μη φόραγε μόνο), και η Joanna Dunham εξωτική και συχρόνως ανθρώπινη. Στο επεισόδιο αυτό η κουκλίτσα, η γλυκύτατη και ταλαντούχα Zienia Merton έχει τη δυνατότητα να παίξει λίγο με το χαρακτήρα της Sandra Benes, και να ξεφύγει από το ρόλο της "γλάστρας" όπως ήταν συνήθως οι περισσότερες γυναίκες της σειράς, και όχι μόνο, με εξαίρεση βέβαια τη Helena Russell και αργότερα τη Maya.

 

 

 

Guardian of Piri   Η πρώτη εμφάνιση της Catherine Schell που αργότερα θα ενσάρκωνε τη μεταμορφική Maya σε ένα ρόλο avatar μιας τεχνητής νοημοσύνης. Φυσικά είναι ντυμένη με τα διαφανή και σέξυ ρούχα που ταίριαζαν σε κάθε εξωγήινη, φουτουριστική "θεά" εκείνη την εποχή, και προσωπικά δεν παραπονούμαι καθόλου! Το επεισόδιο είναι επίσης πολύ καλό, οπτικά πανέμορφο (καλά, μιλάμε πάντα με όρους των '70ς, έτσι?) και με αρκετά συμβολική ιστορία που θα έλεγα πως, από τη μία, σατίριζε τις διάφορες θρησκευτικομεταφυσικές σέκτες που ξεκίνησαν από την εποχή των χίππις, και από την άλλη τόνιζε τους κινδύνους -φανταστικούς ή μη - μιας πολύ ισχυρής και απ-άνθρωπης τεχνητής νοημοσύνης. Ο John Koenig έρχεται αντιμέτωπος με όλο το προσωπικό της βάσης και το όλο characterization ήταν επίσης πολύ δυνατό. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι το γιατί

καταστράφηκε ο κόσμος επειδή ο Koenig έσπασε το ρομπότ-άβαταρ

αλλά θα μπορούσα κι αυτό να το δω συμβολικά.

 

 

 

Force of Life  Άλλο ένα "possession" επεισόδιο που όμως έχει κάποιες πρωτοτυπίες στο τι ακριβώς είναι ο . . . possessor. Eπίσης υπήρχαν και σκηνές που για πρώτη φορά έδειχναν λίγο και την καθημερινή ζωή στη Moonbase Alpha. Βλέπουμε πως η ζωή τους είναι σχετικά καλή χωρίς βαρύτατους περιορισμούς, εκτός των δεδομένων περιορισμών βέβαια. Επίσης συνεχίζουμε να βλέπουμε κι άλλες περιοχές της βάσης μια που το συγκεκριμένο επεισόδιο έχει αρκετό κυνήγι. Καλές οι ηθοποιίες των guest stars.

 

 

 

 

Alpha Child   ΟΚ, αν έβλεπα το επεισόδιο αυτό σε κάποια τωρινή σειρά θα έλεγα πως ήταν μέτριο σεναριακά. Αλλά για τότε ήταν αρκετά πρωτότυπο και γυρίστηκε πολύ πριν κάποιο ανάλογο του Star Trek: TNG. Το πρώτο παιδί γεννιέται στη Moonbase Alpha και φυσικά, και αναμενόμενα, δεν είναι αυτό που φαίνεται μια που μεγαλώνει πολύ γρήγορα. Παγερή και δυνατή η ηθοποιία του  Julian Glover που ενσάρκωνε τον Jarak, και ο οποίος επιλέχτηκε για το ρόλο για την τρομακτικά ψυχρή ματιά του. To ασημένιο βρακάκι μου τα χάλαγε λίγο. Τεσπα. Την ιδέα μιας τόσο εξελιγμένης τεχνολογίας που μπορεί να είναι πάρα πολύ επικύνδινη για τους ανθρώπους θα την εκμευταλλευτεί αργότερα κατά κόρον το Torchwood. Πράγματι, το σενάριο σ'αυτό το επεισόδιο θα μπορούσε χαλαρά να γίνει επεισόδιο του Torchwood (και πάω στοίχημα πως ο Jack Harkness θα γούσταρε πολύ το . . . κοστούμι του Jarak!)

 

 

 

The Last Sunset   Από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς. Πλησιάζοντας έναν κόσμο ονόματι Ariel, δεκάδες παράξενες συσκευές προσεδαφίζονται στη Σελήνη και, ούτε λίγο ούτε πολύ, την κάνουν κατοικήσιμη σε χρόνο μηδέν! Με ωραίο ουρανό και αεράκι και βροχή! Το μόνο εντελώς μελανό σημείο για το science του επεισοδίου, είναι πως αυξάνεται και η βαρύτητα ώστε όταν οι Alphans βγαίνουν έξω και περπατούν πάνω στην επιφάνεια του πρώην δορυφόρου, σε μια συγκινησιακά πολύ φορτισμένη σκηνή, δεν κινούνται με τα γνωστά πηδηματάκια των αστροναυτών σε χαμηλή βαρύτητα, αλλά παίζουν, τρέχουν και αγκαλιάζονται όπως αν ήταν στη Γη. Τέλος πάντων, το αντιπαρέρχομαι αυτό το "χοντρό", μια που το επεισόδιο είναι καταπληκτικό, πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό. Μάλιστα δίνεται η ευκαιρία στον  Prentis Hancock  που ενσάρκωνε τον Paul Morrow, αλλά και στον Nick Tate (Alan Carter) και στη Zienia Merton να γίνουν πρωταγωνιστές για μια φορά, με τη Helena Russell  σε αρκετά "αρχηγικό" ρόλο. Η σκηνή του "τελευταίου ηλιοβασιλέματος" αργότερα είναι επίσης συγκινητική και τραγικά ποιητική.

 

 

 

Voyager's Return   Ένα επίσης δυνατό επεισόδιο τόσο σαν ιστορία όσο και από άποψη human interest. Σε ένα ωραίο twist των συνήθων κλισέ, βλέπουμε πως μπορεί και η Γήινη τεχνολογία - χωρίς ήθος -  να έχει τρομακτικές συνέπειες σε άλλους πολιτισμούς. Κάμποσα χρόνια πριν το Star Trek: The Motion Picture με τον V'ger του, ο Voyager σ'αυτό το επεισόδιο είναι εξ ίσου επικίνδυνος. Το επεισόδιο εξετάζει επίσης πόσο εύκολα ένα τραγικό γεγονός μπορεί να παρεξηγηθεί και να καταστρέψει, μεταξύ άλλων, την ειρήνη. Ο Ernst Queller/ Ernst Linden, ενσαρκωμένος από τον Jeremy Kemp είναι μια τραγική φιγούρα που δείχνει να έχει βγει από αρχαία Ελληνική τραγωδία και όπου ο ίδιος φέρνει τελικά την πρέπουσα, "απαιτούμενη από τους θεούς και τον άνθρωπο", κάθαρση.

 

 

 

* * *

 

Σχόλια για υπόλοιπα επεισόδια της πρώτης σεζόν, λέιτερ. ;)

Edited November 6, 2010 by Oberon

[karatasiospa]

Μια παρατηρηση μόνο: η έννοια της wormhole δεν έιχε καν διατυπωθεί όταν έγινε η σειρά. Πάραυτα θα μπορούσαν να βρούν κάποιο πιο επιστημονικοφανή τρόπο. Συμφωνώ στις αξιολογήσεις τψν επεισοδίων Αλά δηλώνω από τώρα ότι δεν αντέχω την απαράδεκτη δευτερη σαιζόν.

[Oberon]

Aπό ό,τι διάβαζα στη wikipedia, η έννοια της σκουληκότρυπας είχε ήδη διατυπωθεί με αυτό το όνομα από το 1957. Μπορεί βέβαια να μην ήταν ευρέως γνωστή στο πλατύ κοινό, ή τους δημιουργούς του Space 1999, όταν σχεδιάζαν τη σειρά γύρω στο 1973.

 

Έχεις δίκιο πως η δεύτερη σεζόν είναι διαφορετική. Πολύ πιο "παιδικοποιημένη" και σίγουρα ο ερχομός του Fred Freiberger έκανε τα καλά κακά, και τα κακά χειρότερα. Μόνη εξαίρεση η Μάγια που ήταν ωραίος χαρακτήρας.

 

Συνεχίζοντας το σχολιασμό των υπόλοιπων επεισοδίων της πρώτης σεζόν:

 

 

 

 

 

Collision Course    Aυτό το επεισόδιο έχει διχάσει τόσο τους φίλους όσο και τους κριτικούς της σειράς. Προσωπικά μου άρεσε, πάρα πάρα πολύ. Το θεωρώ από τα καλύτερα, μετά το Black Sun. Σε διάφορα προηγούμενα επεισόδια, κάποια φαινομενικά άσχετα σχόλια σπέρνουν μια ιδέα η οποία όχι μόνο επιβεβαιώνεται σε αυτό το επεισόδιο, αλλά ήταν κάτι με το οποίο θα είχαν ασχοληθεί οι συγγραφείς της σειράς αν τα πράγματα είχαν κυλήσει διαφορετικά και η δεύτερη, όπως και η ανύπαρκτη τρίτη, σεζόν είχαν συνεχιστεί στις βάσεις της πρώτης. Η ιδέα είναι ένα overarching arc που κάπου θα δικαιολογούσε (έστω και με όχι αυστηρά επιστημονικό τρόπο) κάποια αναπάντητα γιατί, όπως το ερώτημα του τι κάνει τη Σελήνη να ταξιδεύει όπως ταξιδεύει. Κάποιοι θεωρούν το Collision Course ανόητο και εντελώς αντιεπιστημονικό ενώ άλλοι το λατρεύουν σαν ένα ιδιαίτερα μυστηριακό και μαγευτικό επεισόδιο με ένα εξαιρετικό χαρακτήρα που δεν είναι άλλος από τη Arra of Atheria. Αν οι διάλογοι ήταν καλύτερα γραμμένοι με λιγότερο corny λέξεις, το επεισόδιο θα ήταν τέλειο. Η Arra ξέρει! Δυστυχώς η Arra δεν μας λέει, και περιορίζεται σε "κοσμικές" γενικότητες. Η μαγεία όμως του επεισοδίου είναι απτή. Μελανό σημείο φυσικά η παντελής έλλειψη εξήγησης για το collision του τίτλου. Δηλαδή γιατί λειτούργησε έτσι όπως λειτούργησε. Είναι ένα πράγμα να γράφεις με μεγάλη δόση μυστηρίου και άλλο να καταφεύγεις τελικά σε κάτι που δείχνει φτιαγμένο για το wow μόνο, σαν ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο, όπως το collision που είναι βέβαια και το αποκορύφωμα του επεισοδίου. Αυτό που μου έμεινε όμως ήταν αυτά τα γλυκά, βαθιά μάτια και η όλη μορφή της  Margaret Leighton που ενσάρκωνε την Arra. Είχε κάτι . . . δεν ξέρω . . . κάτι ιερό, σ'αυτόν τον τελευταίο ρόλο της ζωής της . . .

 

 

 

 

 

Death's Other Dominion   Όπως έχουν γράψει στις ιστοσελίδες με κριτικές για το Space 1999, η ιστορία αυτού του επεισοδίου έχει πολλά κοινά με το Lost Horizon του James Hilton, ένα βιβλίο που σε άλλο τόπικ του φόρουμ έχει συζητηθεί, μια που βρίσκεται σαν μέρος μιας λίστας με τα 100 καλύτερα fantasy μυθιστορήματα του κόσμου. Εδώ όμως υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά στην κοινωνία που ζει στον παγερό κόσμο Ultima Thule που κάνει το επεισόδιο πολύ δυνατό, πολύ δυναμικό και βαθύ. Δεν φαίνεται όμως να απασχολεί την παραγωγή η χρονική συνέπεια, μια που και εδώ αναφέρονται εντελώς αντιφατικές ημερομηνίες σχετικά με την εποχή στη Γη. Επίσης, μια ακόμα αντίφαση είναι πως εδώ φαίνεται πως οι άνθρωποι είχαν δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών, ενώ σε άλλα επεισόδια διάφορα σχόλια δείχνουν πως το 1999 ήταν ακόμα "περιοριεσμένοι" στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Ωραίες οι συγκρούσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες και στους guest characters, και το τέλος τρομακτικό αν και κάπου αναμενόμενο.

 

 

 

 

 

The Full Circle    Α-χεμ! Μαζί με τα possession επεισόδια δεν μπορεί να μην υπάρχει και κάποιο όπου οι πρωταγωνιστές γίνονται πρωτόγονοι άνθρωποι των σπηλαίων. Κατανοώ πως συνήθως είναι λίγο tongue-in-cheek αυτά τα επεισόδια, και δεν θυμάμαι καμμία σειρά στην οποία το "νεάντερταλ" επεισόδιο να θεωρήθηκε ποτέ από τα καλύτερα. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Ένα μέτριο επεισόδιο με εκνευριστικά κλισέ όπως η αρπαγή της Sandra Benes η οποία παίζει το ρόλο της damsel in distress, και το ακόμα πιο εκνευριστικό να μετατρέπονται και τα ρούχα τους σε γούνες και δέρματα! Έλεος! Μόνο καλά στοιχεία οι ηθοποιίες, κυρίως της Barbara Bain που παρουσιάζει μια πολύ πειστική πρωτόγονη και δίνει ένα ρεσιτάλ συναισθημάτων μέσα από ένα σενάριο που αποτελείται κυρίως από κραυγές. Ένα αστείο trivium είναι πως η κόρη της Bain και του Landau είχε πάει με το φίλο της στο σπίτι της, όπου η μητέρα της έκανε ακόμα πρόβες μόνη της για το ρόλο και ούρλιαζε σαν δαιμονισμένη! Βάζω στοίχημα πως ο φουκαράς ο νεαρός θα τα είχε κάνει επάνω του!

 

 

 

End of Eternity     Το ηθικό δίδαγμα του επεισοδίου αυτού είναι πως κάτι ξέρουν όσοι κλείνουν κάποιον σε ένα αστεροειδή, τον παγώνουν, και τον στέλνουν να πλανάται αιωνίως στο διάστημα, βάζοντας και δίπλα του αρκετούς τρομακτικούς πίνακες ζωγραφικής. Αλλά η ανθρωπότητα είναι - όπως έλεγα και στην αρχή του προηγούμενου ποστ - ανθρωπότητα, άρα και ολίγον ηλιθία, και φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν. Έτσι, έχουμε ένα πολύ δυνατό και τρομακτικό επεισόδιο που εξετάζει τόσο το δίλημμα αθανασία-θάνατος σε σχέση με το ενδιαφέρον για τη ζωή, όσο και τον τρόμο που μπορεί άθελά του να εξαπολύσει ο άνθρωπος όταν βρίσκεται μπροστά στο άγνωστο. Αν και δεν συμφωνώ αναγκαστικά με το μάλλον χιλιοχρησιμοποιημένο και κουρασμένο στερεότυπο πως η αθανασία θα έκανε τους ανθρώπους να μην εκτιμούν τη ζωή, το επεισόδιο σίγουρα κάνει την λογική του σαφή, καθαρή και ενδιαφέρουσα. Μελανό αισθητικά σημείο, για έναν σημερινό θεατή, που κάνει τον κατά τα άλλα εξαιρετικό και τρομακτικό Balor ( Peter Bowles) λίγο αστείο, είναι το κοστούμι του με τα φαρδιά παντελόνια-καμπάνες και τα μανίκια-χωνιά, λες και είναι έτοιμος για τη ντίσκο και τη μουσική των Boney M. Αλλά είπαμε . . . είμαστε στα '70ς!    

 

 

 

 

 

 

War Games  Άλλο ένα κορυφαίο επεισόδιο και, οπτικά, από τα πιο εντυπωσιακά. Και εδώ βλέπουμε το μεγάλο δυναμικό αυτής της σειράς, όπως και τη φιλοσοφική "διάθεση" που χαρακτήριζε την πρώτη σεζόν. Το θέμα εδώ είναι ο φόβος, ο βαθύς φόβος που έχει κρατήσει την ανθρωπότητα σε τόσο χαμηλό επίπεδο σε σύγκριση με τις δυνατότητές της. Στο War Games επαληθεύονται οι χειρότεροι φόβων όλων των κατοίκων της Moonbase Alpha και όλοι έρχονται αντιμέτωποι με τους φόβους τους, όπως και με τις επιλογές που κάνουν κυριευμένοι - περισσότερο ή λιγότερο - από το φόβο. Και πώς να μην φοβάται κάποιος? Βασικοί χαρακτήρες σκοτώνονται, η βάση μισοκαταστρέφεται, οι νεκροί πάνω από το 1/3 όλων των κατοίκων της Alpha, μια ανώτερη στρατιωτικά εξωγήινη δύναμη στην οποία δεν μπορούν να ελπίζουν πως θα αντισταθούν βομβαρδίζει τη βάση ασταμάτητα. Είναι όμως τα πράγματα όπως φαίνονται? Φυσικά και ΔΕΝ είναι! Πράγματι κορυφαίο επεισόδιο. Υπάρχουν βέβαια και τα προβληματάκια όπως π.χ. γιατί δεν παρατήρησε ο συνήθως ψύχραιμος Victor Bergman,  oύτε ο John Koenig, ούτε κανείς άλλος πως

αφού τα διαστημόπλοια που τους την έπεσαν ήταν Γήινα και αναγνώρισαν και τον τύπο τους μάλιστα, κάποιο λάκο έχει η φάβα αφού ήταν των απιθάνων απίθανο να βρεθούν Γήινα πλοία σ'αυτές τις εσχατιές του γαλαξία, ή και σε άλλο γαλαξία!

 

 

 

 

 

 

The Last Enemy    Aπό τα χειρότερα επεισόδια της σεζόν. Η ιδέα ήταν της Barbara Bain αλλά ούτε εκείνη, ούτε κανείς άλλος ήξερε τι "θέλει να πει ο ποιητής", και το ίδιο δεν μπορεί να ξέρει και ένας θεατής. Η όποια επιστημονική αληθοφάνεια πάει στα τάρταρα (χειρότερα από ότι συνήθως) και το επεισόδιο είναι βαρετό, κουραστικό, στερεότυπο μέχρι αηδίας και από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει κανείς. Εδώ έχουμε ένα πόλεμο ανάμεσα σε δύο πλανήτες "υπέροχα" ονομασμένους Βήτα και Δέλτα, ο ένας φαινομενικά κατοικημένος από γυναίκες, ο άλλος από άντρες. Είναι σε πόλεμο εδώ και αιώνες αλλά το πρόβληματικό της υπόθεσης (Ποιας? Ποιος ήρθε?) είναι πως βρίσκονται σε αντιπολικές τροχιές, or some such, και έτσι ο ένας κρύβεται πάντα πίσω από τον ήλιο! Ανάμεσα λοιπόν στον Βήτα και τον Δέλτα έρχεται η Άλφα! Η Σελήνη δηλαδή με τη Moonbase πάνω της. Έτσι οι δύο φυλές χρησιμοποιούν τη Σελήνη για να αλληλοχτυπηθούν μια που από τη Σελήνη είναι, για κάποιο λόγο, πιο εύκολο να χτυπήσουν οι μεν τους δε. Ο John Koenig προσπαθεί να κάνει το μεσάζοντα διπλωμάτη με τη βοήθεια μιας πλοιάρχου από τον Βήτα, η οποία μοιάζει με ραλίστρια των 70ς και φάτσα Joan Jett, και μπλα μπλα μπλα. Adding insult to injury τα ονόματα των εξωγήινων είναι αρχαιοελληνικά: Τάλως, Θεία, Διώνη . . .  Το μόνο μου ερώτημα είναι: Αφού έχουν τον Αλφα, τον Βήτα, και τον Δέλτα, ο Γάμα που είναι να . . . Αλλά αν το γράψω αυτό για την παραγωγή του επεισοδίου, θα φάω warning! Ένα και μοναδικό καλό στοιχείο βρήκα σ'αυτό το επεισόδιο, που δεν το σώζει μεν αλλά τουλάχιστον είναι καλό characterization. Η εξαιρετικά δύσκολη απόφαση που πρέπει να πάρει ο κυβερνήτης Koenig στο τέλος.

 

 

 

 

 

The Troubled Spirit    Ξεκινώντας με ένα καταπληκτικό μουσικό κομμάτι με ηλεκτρικό σιτάρ από τον  Jim Sullivan που παίζει έναν Alphan ο οποίος δίνει συναυλία στη σεληνοβάση, το επεισόδιο δείχνει ήδη σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και θριλεράτο. Είναι πολύ καλογυρισμένο επεισόδιο, με ωραία camera work, υποβλητικές σκιές παντού, και διάχυτη αίσθηση φόβου. Αν δεν μπορώ να το πω πραγματικά καλό επεισόδιο είναι γιατί δεν είναι επ'ουδενί επιστημονική φαντασία, αλλά κάτι φτιαγμένο για το Halloween. Είναι καθαρά φάντασυ επεισόδιο, με seances, φαντάσματα κλπ. και διάφορα μεταφυσικά που παραμένουν μεταφυσικά, και ανεξήγητα, στο τέλος. Καλό ίσως σαν θριλεράκι, αλλά σίγουρα αταίριαστο με το όλο κλίμα της πρώτης σεζόν. Μια εντελώς εκνευριστική σκηνή του επεισοδίου που ήθελα να ήξερα ποιανού ιδέα ήταν, είναι όταν η ψύχραιμη, δυνατή, γιατρός Russell βλέπει το "πτώμα" (σε τέτοιο επεισόδιο θα είχε και ένα πτώμα κάπου) που είναι παραμορφωμένο και φρικάρει εντελώς. Η αντίδραση της είναι να αγκαλιάσει τον Victor Bergman που προφανώς, σαν άντρας, θα την έκανε, σαν γυναίκα, να νιώσει ασφαλέστερη!! Aaaaaarghhh! Όπως και να έχει, να ένα λινκ για να ακούσετε το κομμάτι για ηλεκτρικό σιτάρ, από την αρχή του επεισοδίου:

 

 

 

 

 

 

 

Space Brain    Kαλό επεισόδιο, πολύ καλό, στο οποίο ο περιορισμός του budget κάνει τα εφφέ πολύ cheesy και δυστυχώς κάπου χάνεται η ουσία του, λόγω του οπτικού "cringe inducing"που προκαλεί η φτωχή παραγωγή.  Η οποία ουσία είναι η επαφή με ένα τόσο αλλόκοτο εξωγήινο ον, κάτι σαν ζωντανό εγκέφαλο στο διάστημα, ο οποίος θεωρεί τη Σελήνη ξένο σώμα, κάτι σαν μικρόβιο δηλαδή, και φυσικά εξαπολύει "αντισώματα" εναντίον της που βέβαια έχουν καταστροφικές συνέπειες για τη Moonbase Alpha. Πολύ ωραίες και ανθρώπινες σκηνές με ωραίο παίξιμο από τους guest stars.

 

 

 

 

 

The Infernal Machine   Επίσης εξαιρετικό επεισόδιο και μπροστά από την εποχή του. H ιδέα της συμβιωτικής σχέσης ενός ανθρωποειδούς όντος με έναν πανίσχυρο, και γενικά νοήμονα, υπολογιστή, δεν είναι μεν καινούργια ακόμα και για τα 70ς, αλλά η εξέταση της σχέσης που δημιουργείται, των επιπλοκών και αποτελεσμάτων της συμβίωσης με τεχνητές νοημοσύνες που εμείς έχουμε δημιουργήσει είναι σίγουρα πρωτότυπη για μια σειρά ε.φ. Από πολλές απόψεις, η περίπλοκη λογική του νοήμονα υπολογιστή (και του companion του) τον κάνει ίσως ένα από τα πιο αλλόκοτα "εξωγήινα" και δύσκολα κατανοητά όντα που υπάρχουν. Συγκινητική ιστορία, άλλοτε κωμική, άλλοτε τραγική, με τραγικό τέλος. Ίσως λίγο over the top, σε κάποια σημεία, τα λόγια του νοήμονα υπολoγιστή, αν και γεμάτα από μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων και εκπληκτική ερμηνεία από τον  Leo McKern που παίζει και τον companion και τη φωνή του Gwent, του νοήμονος computer ship. Υπάρχουν κάποια προβληματάκια, όπως η μάλλον γελοία παρατήρηση του John Koenig πως ο Gwent

 είναι τυφλός, ενώ  ήδη έχει δείξει πως μπορεί να σκανάρει οτιδήποτε και να αναγνωρίσει όπλα, κλπ. Δεν θα τον εμπόδιζε τίποτα να δει ένα χαρτόνι με κάποια λόγια που γράφει ο Koenig και σίγουρα ΔΕΝ είναι τυφλός!

. Αλλά είναι λεπτομέρεια μόνο.

 

 

 

 

 

Mission of the Darians Οκ, από τα καλύτερα των καλύτερων επεισόδια, καλύτερο από πολλά άλλων σειρών, και από κείνα που θυμάμαι όταν το είχα πρωτοδει μικρός. Πριν τη Daria βέβαια, είχαμε τη Yonada στο κλασσικό Σταρ Τρεκ, έναν κούφιο αστεροειδή που μέσα του ταξίδευαν οι Fabrini έχοντας επιζήσει την καταστροφή του κόσμου τους. Έτσι και οι Darians. Όμως η ίδια η Daria δεν είναι αστεροειδής. Είναι ένα τεράστιο διαστημόπλοιο-πόλη, ένα εκπληκτικό κατασκεύασμα της τεχνολογίας, και τόσο μεγάλο που θα κάλυπτε ένα oλόκληρο Ελληνικό νησί σαν την Άνδρο! Moναδικό και ιδιαίτερα πρωτότυπο! Η υπόθεση του επεισοδίου έχει κάποια κοινά τόσο με το Time Machine του Wells, αν και δεν είναι time travel story, όσο και με την ταινία

Soylent Green της ίδιας περίπου εποχής που γράφτηκε το σενάριο του επεισοδίου

που το κάνει αρκετά σκοτεινό. Τα σκηνικά πανέμορφα, οι ηθοποιίες εξαιρετικές και η παρουσία της Joan Collins σαν Kara ανεβάζει τον οπτικό πήχη του θεατή. Περίπλοκο το σενάριο και θα μπορούσε σίγουρα να γίνει ένα ωραίο διπλό επεισόδιο, πολλά ερωτήματα και διλήμματα, και η λύση σκληρή αλλά πειστική και τελικά ελπιδοφόρα. Ο συγγραφέας Johnny Byrne στα καλύτερά του! Χαίρομαι που έχω τον τόμο στον οποίο το Mission of the Darians γράφτηκε σαν novelette - μεταξύ άλλων επεισοδίων -  από τον John Rankine και που είναι από τα πρώτα βιβλία ε.φ. που αγόρασα ποτέ. Πράγματι, το επεισόδιο αυτό, ίσως περισσότερo από κάθε άλλο θα μπορούσε να είχε βασιστεί σε κάποιο καλό βιβλίο ε.φ. ή να γινόταν ένα μεγάλο μυθιστόρημα. Πιστεύω πως θα έστεκε ακόμα και σήμερα!

 

 

 

 

 

Dragon's Domain    Eίμαι διχασμένος με αυτό το επεισόδιο. Δεν είμαι ιδιαίτερα φαν του Λαβκραφτ ή των ταινιών Alien και ίσως παίζει κάποιο ρόλο για το σχόλιό μου αυτή η προσωπική προτίμηση. Σίγουρα το Dragon's Domain είναι καλογυρισμένο, με υψηλού επιπέδου σενάριο και με ισορροπία τόσο προς την περιπέτεια, όσο και προς το ανθρώπινο ενδιαφέρον. Ασχολείται με τις επιπτώσεις στο νου ενός ανθρώπου όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις μνήμες ενός απόλυτου τρόμου στο διάστημα και το πώς όποιοι είναι "απ'εξω", δηλαδή η κοινωνία στην οποία ζει, θα τον θεωρήσουν τρελό, ψεύτη, παρανοικό κλπ κλπ κλπ ειδικά όταν διακυβεύονται προσωπικά τους συμφέροντα. Το πρόβλημά μου με το επεισόδιο αυτό είναι η έλλειψη λογικής (pun not intended) στην αληθοφάνειά του. Δυστυχώς, η έλειψη συνέπειας φαίνεται πολύ έντονα και δω. Από τη μία, ο "τρόμος" βρίσκεται σε ένα διαστημικό σταθμό που είχε ανακαλυφθεί πριν χρόνια πέρα από τον Πλούτωνα, σε έναν φιλικό προς τη ζωή(!) κόσμο ονόματι Ultra. Από την άλλη, ο σταθμός αυτός, μαζί με τα ερειπωμένα διαστημόπλοια που βρίσκονται γύρω του, ξαφνικά εμφανίζεται κοντά στην περιφερόμενη Σελήνη! Μαζί μ΄αυτό, κάτι σαν υπνοτιστική δύναμη του τέρατος (οπωσδήποτε θα υπήρχε και ένα τέρας κάπου!) φαίνεται να γίνονται αντιληπτές μόνο από τον Tony Cellini που τώρα βρίσκεται στη Moonbase Alpha, ενώ είχε υπάρξει ο μοναδικός επιζών από την αποστολή στον Ultra. Κάπου δεν κολλάει η όλη φάση, αν και το επεισόδιο είναι ιδιαίτερα τρομακτικό και θριλεράτο, και εκεί που το The Troubled Spirit πιο πάνω δεν είχε λειτουργήσει και πολύ καλά, το Dragon's Domain λειτουργεί άψογα τόσο σαν επεισόδιο horror όσο και σαν scifi, και οι guest stars,  ειδικά ο  Gianni Garko σαν Cellini δίνουν ρέστα!  Η Ellen Ripley και το καστ του Torchwood πάντως θα ένιωθαν σαν στο σπίτι τους (τρόπος του λέγειν) εδώ!

 

 

 

 

 

The Testament of Arkadia    Το τελευταίο επεισόδιο που γυρίστηκε για την πρώτη σεζόν ήταν το προτελευταίο που παίχτηκε. Τελευταίο ήταν το βλακώδες The Last Enemy. Μακάρι να ήταν το υπέροχο Testament of Arkadia, αλλά φαίνεται μας προετοίμαζαν ήδη για τη δεύτερη σεζόν. Το Testament είναι απλά υπέροχο και οπτικά και σεναριακά και με ιδιαίτερα προσεγμένη μουσική. Και εδώ έχουμε αυτά τα "παράξενα" σχόλια που δίνουν κάποια μικρά hints για το όλο μυστήριο που περιβάλλει τα ταξίδια της Σελήνης. Ο πλανήτης της εβδομάδας ήταν κάποτε κατοικημένος αλλά τώρα έρημος και κατάξερος. Τι παράξενο όμως πως βρίσκουν, εκτός από Γήινα φυτά, και τοιχογραφίες σε μια σπηλιά στις οποίες η γλώσσα μοιάζει πολύ με . . . Σανσκριτικά. Θα ήταν το "wet dream" του Daniel Jackson από το Stargate SG-1, αλλά η Moonbase Alpha έχει και μία τουλάχιστον γλωσσολόγο, την Anna Davies ( Liza Harrow). Και έτσι μαθαίνουν για την κατεστραμένη Arkadia. Όμως ο πλανήτης δεν είναι τελικά κατάλληλος για να μεταφερθούν όλοι εδώ και να ξεκινήσουν αυτή την πολυπόθητη νέα ζωή που επιθυμούν. Ή μήπως είναι? Βλέπετε, τόσο η Anna όσο και ο σύντροφός της Luke Ferro    (Orso Maria Guerrini) ανακαλύπτουν πολύ περισσότερα τα οποία τους αλλάζουν το χαρακτήρα επίσης πολύ! Πάρα πολύ! Μια πρωτοτυπία αυτού του εκπληκτικού επεισοδίου είναι πως η διήγηση γίνεται από τον John Koenig ο οποίος γράφει στο ημερολόγιό του αφού έχουν φύγει από την Arkadia. Η Sylvia Anderson, σε ένα ντοκυμαντέρ που βρίσκεται στα dvd της σειράς λέει (μετάφραση δική μου από το Αγγλικό κείμενο):

Εδώ προσπαθούσαμε να είμαστε, ας πούμε, ώριμοι. Πραγματικά, είχαμε ήδη αρχίσει να βρίσκουμε το βήμα/ρυθμό μας, με αυτό το επεισόδιο, το επεισόδιο 24. Είναι ίσως λίγο πιο αργό από κάποια άλλα επεισόδια, αλλά πολύ βαθύ. Νομίζω πως ο Johnny Byrne είχε ακολουθήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα . . .

Προσωπικά δεν το βρήκα καθόλου αργό και με άφησε με πολλά αναπάντητα ερωτήματα, όπως και άλλους θεατές υποθέτω, που σίγουρα θα έλπιζα να απαντούνταν στη δεύτερη σεζόν. Αλλά δεν ήταν γραφτό . . . Σίγουρα, ένα κορυφαίο επεισόδιο και από τα αγαπημένα μου.

 

 

 

 

 

* * *

 

Μόλις δω κάμποσα επεισόδια από τη δεύτερη σεζόν θα γράψω και γι'αυτά. Ah well. Τουλάχιστον η Maya άξιζε!

Edited November 6, 2010 by Oberon

[DinoHajiyorgi]

Ευχαριστώ Διονύση γι αυτό το (trip to memory lane) episode guide και εύγε! Απογείωσες το τόπικ ως άρμοζε.

 

Αγαπημένο μου επεισόδιο το Earthbound, κυρίως γιατί μου έμεινε αξέχαστο από το ανατριχιαστικό/τραγικό φινάλε.

 

Και πάντα μου πονούσε το δοντάκι για την γλυκύτατη Zienia Merton.

[Oberon]

Ευχαριστώ Διονύση γι αυτό το (trip to memory lane) episode guide και εύγε! Απογείωσες το τόπικ ως άρμοζε.

 

Αγαπημένο μου επεισόδιο το Earthbound, κυρίως γιατί μου έμεινε αξέχαστο από το ανατριχιαστικό/τραγικό φινάλε.

 

Και πάντα μου πονούσε το δοντάκι για την γλυκύτατη Zienia Merton.

 

You're welcome Ξενυχτώντας απόψε, βλέπω τα επεισόδια της 2ης σεζόν. Είμαι στο 5ο τώρα. Όταν δω τα πρώτα 6, θα γράψω και γι'αυτά, και μετά για άλλα 6 κλπ.

 

 

 

 

[karatasiospa]

Ευχαριστώ Διονύση γι αυτό το (trip to memory lane) episode guide και εύγε! Απογείωσες το τόπικ ως άρμοζε.

 

Αγαπημένο μου επεισόδιο το Earthbound, κυρίως γιατί μου έμεινε αξέχαστο από το ανατριχιαστικό/τραγικό φινάλε.

 

Και πάντα μου πονούσε το δοντάκι για την γλυκύτατη Zienia Merton.

 

You're welcome Ξενυχτώντας απόψε, βλέπω τα επεισόδια της 2ης σεζόν. Είμαι στο 5ο τώρα. Όταν δω τα πρώτα 6, θα γράψω και γι'αυτά, και μετά για άλλα 6 κλπ.

 

 

 

 

 

Συμφωώ και πάλι με τις αξιολογήσεις των επεισοδίων. Οσο για την δεύτερη σαιζόν καλή τύχη!

[Oberon]

Πράγματι χρειαζόταν τύχη η δεύτερη σεζόν, που φαίνεται να εγκατέλειψε τη σειρά με τον ερχομό του Fred Freiberger. Δεν τον ξέρω τον κύριο, ούτε και μου έχει κάνει ποτέ τίποτα, αλλά η εντύπωση που μου δίνεται τόσο από την πορεία της δεύτερης σεζόν της σειράς, όσο και από διάφορα που έχω διαβάσει, είναι πως ο Freiberger απόκτησε "POWER" - μια που τον διορισε το Αμερικανικό γραφείο του ITC αφού άσκησε βέτο στο ήδη υπάρχον υλικό για της 2η σεζόν - και είπε να παίξει μαζί της όσο μπορεί. Εξ άλλου . . . η ε.φ. είναι για παιδάκια, κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά, οπότε μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας κατέβει και, υποθέτω, με τη βοήθεια των στελεχών, να αρχίσουμε την αρλουμπολογία περί τηλεθέασης και να κάνουμε το επίπεδο της σειράς . . . παρκέ!

 

Οι αλλαγές ξεκίνησαν τόσο με το καστ - που ήταν ωραίο και ισορροπημένο στην 1η σεζόν  - όσο και  με τους συγγραφείς. Η λίστα των επεισοδίων στη wikipedia θα δείξει πως οι συγγραφείς των επεισοδίων της 2ης σεζόν ήταν άλλοι από την πρώτη. Μόνη εξαίρεση ο Johnny Byrne που έγραψε το Metamorph όπου πρωτοεμφανίζεται η Maya και, περιέργως πως, τα δύο τελευταία πριν σταματήσει η σειρά. Αναρωτιέμαι αν τους έζωσαν τελικά τα φίδια με την πτώση της τηλεθέασης και αποφάσισαν να καλέσουν πάλι το Byrne για να γράψει καλό επεισόδιο.

 

Η παρασκηνιακή πολιτική πριν την έναρξη της σεζόν ήταν τεράστια. Από ό,τι φαίνεται ο Freiberger και τα άλλα στελέχη είχαν πάρει την απόφαση να τα κάνουν όλα άνω-κάτω. O Barry Morse φεύγει από τη σειρά - όπως έγραψαν και άλλοι στο παρόν τόπικ πιο πάνω - για οικονομικές διαφωνίες. O Paul Morrow και ο Kano κόβονται σαν χαρακτήρες και εξαφανίζονται. To ϊδιο και ο γιατρός Mathias και η Tanya Alexander. Ο ρόλος της Zienia Merton περιορίζεται ακόμα περισσότερο οπότε αποφασίζει να φύγει, αν και αργότερα επιστρέφει πάλι. Ευτράπελο της υπόθεσης με τη Zienia και το ρόλο της Sandra, που θυμίζει τις ιστορίες που είχαν ακουστεί πως ο Irwin Allen τιμωρούσε τους ηθοποιούς του Lost in Space με το να τους κόβει από επεισόδια (ανεξάρτητα από σενάρια) αν σήκωναν κεφάλι, είναι πως ποτέ ξανά η Sandra Benes δεν ονομάστηκε έτσι στη σειρά, αλλά όλοι τη φώναζαν με το υποκοριστικό Sahn. O Nick Tate τη γλυτώνει τελευταία στιγμή και ο ρόλος του Alan Carter σώζεται αλλά και πάλι περιορισμένος. Συγχρόνως φεύγει και η Sylvia Anderson.

 

Το λουκ της σειράς αλλάζει αισθητά και από κάποιες απόψεις γίνεται καλύτερο. Η Main Mission της βάσης και οι υπολογιστές δείχνουν πιο μοντέρνοι (στα πλαίσια των '70ς πάντα), οι γκαρνταρόμπες τους πιο πλούσιες. Ένα στοιχείο όμως που . . . απλά δεν ξέρω πώς να ερμηνεύσω είναι το εξής: Αν και σήμερα οι στολές των Alphans είναι απελπιστικά του 1970, με τα ζέρσευ και τα παντελόνια-καμπάνες, είχαν σχεδιαστεί από έναν μάλλον avant-garde σχεδιαστή, τον Rudi Gernreich που ήταν στενός φίλος της Barbara Bain (Helena Russell). Έδειχαν διαφορετικές, φουτουριστικές οπωσδήποτε, κομψές, και - ίσως το σημαντικότερο - ήταν ίδιες τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες. Ο σεξισμός που υπήρχε στην εμφάνιση των γυναικών σε πάμπολλές άλλες σειρές, όπως π.χ. στο κλασσικό Τρεκ όπου οι κυρίες φορούσαν σούπερ-μίνι φουστίτσες προσφέροντας eye candy στους κυρίους (εκτός του Σποκ), εδώ δεν υπάρχει! Στη δεύτερη όμως σεζόν του Space 1999 οι κυρίες συχνά φορούν φούστα με άνοιγμα στο πόδι για να φαίνεται και ολίγο μπούτι όταν περπατούν. Βέβαια έχουν την επιλογή να φορούν και παντελόνια όταν θέλουν, αλλά σε συνδυασμό με το εντονότερο (αν και ευχάριστο ομολογώ) eye candy που βλέπουμε στα νέα επεισόδια, αναρωτιέμαι αν η αλλαγή αυτή στις στολές των γυναικών δεν ήταν μέρος της απόφασης να γίνει η σειρά οπτικά πιο σέξυ για τους νεαρούς θεατές, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν βέβαια αρσενικοί.

 

Για το νέο λουκ έχει ακουστεί και  η άποψη πως ήταν bland και πως τα μπουφάν που φορούσαν, όπως και τα διακριτικά κλπ έκαναν τη σειρά να χάσει αυτό το ιδιαίτερο design που είχε στην 1η σεζόν και όπου όλα έδεναν μεταξύ τους από τα κοστούμια, μέχρι τους διαδρόμους της βάσης, τα διαστημόπλοια Eagle, τα έπιπλα, τους υπολογιστές, τα όπλα, τους σκάνερς κλπ. Η αρμονία αυτή με βάση το λευκό-λευκόφαιο-μπεζ χρώμα είχε χαθεί πια.

 

Μια ακόμα αλλαγή ήταν στο μουσικό θέμα. Αν και το αρχικό θέμα ήταν πολύ ντίσκο, ξεκινούσε με ένα τόσο δραματικό τρόπο που σε έκανε να ανατριχιάζεις. Το θέμα στη 2η σεζόν χωρίς να είναι κακό είναι, κατά τη γνώμη μου, μάλλον άχρωμο. Βέβαια, μακάρι το μόνο που είχε αλλάξει να ήταν η μουσική!

 

Ο Freiberger ήθελε μια σειρά πoυ - κατά τη γνώμη του - θα προκαλούσε το ενδιαφέρον να παιχτεί το Space 1999 στην Αμερική και να προσελκύσει και Αμερικανικό κοινό. ΟΚ, καλά όλα αυτά, αλλά να θυμηθούμε εδώ πως ο κύριος Freiberger ήταν υπεύθυνος και για την τρίτη *και τελευταία* σεζόν του κλασσικού Σταρ Τρεκ! Ενιγουέυ, η ιδέα ήταν να προστεθεί και ένας εξωγήινος χαρακτήρας μια που στο ήδη γνωστό Σταρ Τρεκ ο Σποκ ήταν εξαιρετικά δημοφιλής. Έτσι δημιουργήθηκε η Maya με τη βοήθεια της ίδιας της Catherine Schell. Μάλιστα διάβαζα πως αρχικά η Maya είχε διαφορετική μορφή. Λευκά μάτια με ίριδες σε σχήμα άστρου και ασημένια, μακριά, σγουρά μαλλιά. Mια γραμμή θα χώριζε το πρόσωπό της στα δύο σαν είδος τατουάζ. Θα ήταν ντυμένη με μια λευκή, παράξενη στολή. Το πρόβλημα ήταν πως η λευκή περούκα ενοχλούσε πολύ τη Schell οπότε τελικά αποφασίστηκε το γνωστό μας λουκ.

 

Μικρός είχα την απορία - τότε που είχαμε μόνο ασπρόμαυρες τηλεοράσεις ακόμα στην Ελλάδα - αν αυτά τα πράγματα στα μάγουλα της Maya ήταν φαβορίτες. Αλλά δεν ήταν. Είναι απλά ιδιοτυπίες στο δέρμα των Psychonians και στην πορεία το χρώμα τους έγινε απαλότερο. Η Maya είναι, κατά τη γνώμη μου, το μόνο καλό που απέκτησε η σειρά. Απλά "ταίριαζε" και κάπου είναι λογικό ύστερα από κάμποσα χρόνια (στον εσωτερικό χρόνο της σειράς) να αποφάσιζε και ένα εξωγήινο ον να συμπορευθεί με τους Alphans και να ταξιδέψει με τη Σελήνη μαζί τους. Η μεταμοφική Maya είναι τόσο ανθρώπινος όσο και εξωτικός χαρακτήρας και - δύο δεκαετίες σχεδόν πριν τον Odo του DS9 - ο πρώτος σημαντικός metamorph σε οποιαδήποτε σειρά ε.φ.

 

Δυστυχώς όμως, ενώ η Maya με το μυστηριώδες χαμόγελο και την uber-cool δύναμη πρόσθεσε κάτι στο Space 1999, οι άλλες επιλογές αφαίρεσαν πολλά και έκαναν τη σειρά να χάσει την ισορροπία της. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τι απέγινε ο Victor Bergman (αν και υπάρχει ένα μυθιστόρημα που καλύπτει αυτό το κενό), ούτε και οι άλλοι χαρακτήρες. H Sandra αντικαθίσταται ουσιαστικά από μια Γιαπωνεζούλα τη Yasko η οποία όμως, σαν χαρακτήρας, είναι άχρωμη, άοσμη και άγευστη. Δηλαδή χειρότερα κι από "γλάστρα"! Η χειρότερη αλλαγή όμως είναι ο "εξ ουρανού" Tony Verdeschi (Tony Anholt) που όχι απλά ξαφνικά βρίσκεται μέσα στη Main Mission να ορίζει το σύμπαν, αλλά δείχνει να είναι και κολλητός του Koenig αφού τον αποκαλεί κιόλας "John"!

 

Δεν έχω τίποτα εναντίον ούτε του ηθοποιού, ούτε αυτού καθαυτού του χαρακτήρα αν είχε εμφανιστεί από την αρχή. Όμως ο Tony Verdeschi δεν φέρνει απολύτως τίποτα, μα τίποτα το καινούργιο και μάλιστα όντας ένας συνδυασμός John Koenig/Alan Carter, αφαιρεί ΚΑΙ από τους δύο άλλους χαρακτήρες! Είναι λες και ήθελαν κάτι καινούργιο που όμως το είχαν ήδη! Ο Τοny πρωταγωνιστεί σε κάμποσα επεισόδια και είναι εμφανές πως δεν μπορείς να έχεις και Τοny και Alan, ή Tony και Koenig. Έτσι, τι κάνουν τα σαίνια της παραγωγής. Περιορίζουν ΚΑΙ τη σημασία του Alan Carter KAI του John Koenig, οι οποίοι ήταν ήδη established χαρακτήρες!

 

Μάλιστα, το χάος που επικρατεί στα πρώτα επεισόδια της 2ης σεζόν φαίνεται και από την έλλειψη του Victor Bergman αφού μέχρι και η Helena Russell, που είναι γιατρός και ουσιαστικά η βάση της είναι στο ιατρείο, έχει καθήκοντα "science officer"μαζί με τη Maya. 

 

Έχω δει τα πρώτα 7 επεισόδια της 2ης σεζόν και θα γράψω αργότερα σχόλια για το καθένα. Γενικά όμως η εντύπωση που μου δίνεται είναι πως το Space 1999 έχει ήδη αρχίσει να γίνεται πολύ πιο flippant, fluffy, και παιδιάστικο. Αν και η πρόσθεση της Maya είναι θετική, και είναι ωραίο που βλέπουμε λίγο περισσότερο χιούμορ και ρομάντζο και καθημερινότητα στη σειρά, ήδη φαίνεται πως τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. Οι "βαθιές", "σοβαρές" περιπέτειες ε.φ. με φιλοσοφική διάθεση που είχαμε στην 1η σεζόν, δεν θα έχουν πια ιδιαίτερη θέση στη 2η.

Edited November 6, 2010 by Oberon

[karatasiospa]

To χιούμορ ήταν χαζό και το ρομάντζο χαζοχαρούμενο. Και τα περισσότερα σενάρια ήταν για γέλια.

Edited November 6, 2010 by karatasiospa

[Oberon]

To χιούμορ ήταν χαζό και το ρομάντζο χαζοχαρούμενο. Και τα περισσότερα σενάρια ήταν για γέλια.

 

Very succinctly put. Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να γράψω σχόλια για τα επεισόδια ένα προς ένα αλλά μάλλον θα το κάνω, έτσι για το "complete" της υπόθεσης!