Αναστασία

[Kafka]

Το ακόλουθο είναι η πρώτη σελίδα απο ένα κείμενό μου. Θα με ενδιέφερε να μου πείτε αν θεωρείτε πως είναι μία εισαγωγή που τραβάει τον αναγνώστη, ή αν δεν είναι τόσο πετυχημένη

 

Η μικρή συντροφιά των φοιτητών είχε συγκεντρωθεί γύρω από το τραπέζι του σαλονιού. Η συζήτηση, αφού περιστράφηκε σε διάφορα θέματα, κατέληξε στις γυναίκες, κάτι που μου φάνηκε δυσάρεστο διότι τώρα ετοιμαζόμουν να ακούσω τις ίδιες παρατηρήσεις, που τις γνώριζα ήδη τόσο καλά, και ωστόσο δε θα μπορούσα να επηρεάσω αρκετά τους άλλους ώστε να επιλεγεί ένα διαφορετικό ζήτημα προς συζήτηση, ιδίως όταν κάποιοι αντιμετώπιζαν αυτό ως ένα τόσο κύριο, και ο καθένας είχε κάτι να πει.

 

Έτσι για λίγη ώρα άκουγα ορισμένες παρατηρήσεις που μου φαίνονταν γενικόλογες και βαρετές, και ωστόσο στη συζήτηση, πέρα από εμένα, μόνο ένας ακόμα, κάποιος άγνωστός μου που είχε έρθει μαζί με έναν φίλο του οικοδεσπότη μας, ένας συνομήλικος μου, εξαιρετικά αδύνατος, μαυροντυμένος, με μακριά μαύρα μαλλιά, καθόταν επίσης αμίλητος, με μία έκφραση που ίσως να είχα μαντέψει σωστά ότι δήλωνε την απόρριψή του για όσα λέγονταν.

 

Κάποια στιγμή ένας γνωστός μου, αντιδρώντας σε έναν αναστεναγμό κάποιου άλλου, σημείωσε ότι κάποιες σχέσεις του με γυναίκες τον είχαν τρομάξει. «Θα μπορούσες να μου πεις τι εννοείς;» ρώτησε ξαφνικά ο μαυροντυμένος νεαρός, που τα φρύδια του έμοιαζαν να είχαν ιδιαίτερα ανασηκωθεί, αλλά η ματιά του δεν πρόδιδε μόνο κάποια δυσπιστία γι αυτό που άκουγε’ ίσως να ήταν ανάμικτη με μία ελπίδα. Του δόθηκε η εξήγηση πως ορισμένες γυναίκες ήταν τόσο ζηλόφθονες που πραγματικά έδιναν την εντύπωση πως μπορούσαν ίσως να προβούν σε ενέργειες ασυνήθιστες, αν περιέρχονταν σε δύσκολη θέση, όπως οι ίδιες την ερμήνευαν.

 

«Αυτό δεν είναι τρομακτικό» απάντησε ο νεαρός. «Εικάζω ότι αναφέρεσαι σε κάποιες περιπτώσεις ζήλειας, που όμως ερμηνεύονται εύκολα από την ψυχοσύνθεση του ατόμου, και πάντως παρόλο που μπορούν να προκαλούν αντιπάθεια, ή ακόμα και κάποιον μικρό φόβο πως η σχέση θα διαιωνιστεί ολοένα και παρουσιάζοντας μεγαλύτερα προβλήματα, δεν προκαλούν ποτέ τρόμο. Όμως υπάρχουν άλλες σχέσεις με γυναίκες που όντως μπορούν να τον προκαλέσουν. Επιτρέψτε μου να σας αφηγηθώ την ακόλουθη ιστορία που μου συνέβη παλιά, όταν ήμουν ακόμα στο Γυμνάσιο».

 

Το κείμενο έχει τελειώσει εδώ και καιρό, και θα το στείλω μαζί με άλλα πέντε (τέσσερα του βιβλίου, αυτό και άλλο ένα) σε λίγες μέρες σε εκδοτικούς οίκους

 

 

[TheTregorian]

Κυριάκο κατ' αρχήν καλώς ήρθες στο σάιτ!! (από μένα τουλάχιστον που δε σου 'χω ξαναποστάρει κάτι)

 

Το απόσπασμα που μας έχεις δώσει εδώ είναι αρκετά περιορισμένο για να μπορέσω να σου σχολιάσω κάτι για την ιστορία σου ή να βγάλω συμπεράσματα για τυχόν τεχνητά θέματα. Σου προτείνω ν' ανεβάσεις, αν θες, κάτι πιο μεγάλο για να 'ναι και πιο ορθές οι παρατηρήσεις που θα λάβεις.

 

Καθαρά πάντως πάνω σ' αυτό, είναι καλογραμμένο αν κι ίσως λίγο ασαφές ως προς το θέμα της συζήτησης.

 

Δε θα πω κάτι παραπάνω γιατί περιμένω κάτι περισσότερο όπως σου 'πα! Καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου μ' αυτό και καλώς μας ήρθες!!:)

[Cassandra Gotha]

Δεν είναι αρκετά καλή εισαγωγή, γιατί είναι άψυχη. Πολύ περιλιπτικά μας λες τι συζητιέται, σα να βιάζεσαι να περάσεις στο ζουμί, στο ενδιαφέρον της υπόθεσης. Αυτό δεν είναι καλό, γιατί κάνει και τον αναγνώστη να προσπεράσει αυτές τις γραμμές αδιάφορα. Αν έγραφες τις τελευταίες κουβέντες που ειπώθηκαν, πριν αρχίσει να μιλάει ο μαυροντυμένος μυστήριος, θα ήταν πολύ καλύτερο, πιο ζωντανό. Άσε μας να μπούμε μέσα στο κλίμα, προετοίμασέ μας.

 

Επίσης πρόσεξε το μέγεθος των προτάσεών σου, είναι πολύ μεγάλες. Χώρισέ τες σε μικρότερες, αντί να βάζεις κόμματα στη σειρά, και θα γίνει πιο ξεκούραστο το κείμενο.

 

Καλή επιτυχία!

Edited April 20, 2010 by Cassandra Gotha

[Guest Anime_Overlord]

Μεγάλες προτάσεις που πιάνουν για απότομη εισαγωγή.

Φτηνό τέχνασμα να βάζεις κάποιον να ρωτάει στα ίσια και μετά να κάνει ο άλλος αναδρομή έτσι επίσης στα ίσια. Και ποτέ δεν λες "επιτρέψτε μου να σας περιγράψω..." προς τον αναγνώστη λες και θα διαβάσει επιστημονική ερμηνεία.

Δεν κατάλαβα τίποτα για τους χαρακτήρες κι όμως πετάγεσαι κατευθείαν στην ιστορία δίχως να ξέρουμε ή νοιώθουμε κάτι για αυτούς.

Κοινώς, μεγάααααλωσέ το. Πως είναι το σαλόνι, τι φοράνε, τι δουλειά κάνουνε. Κι όχι απανωτές πληροφορίες, πρόταση και διακιολογία για λιθαράκι με πληροφορία.

Edited April 20, 2010 by Anime_Overlord

[Kafka]

Ευχαριστώ Tregorian για το σχόλιο και το καλωσόρισμα

 

Προσωπικά δε συμφωνώ με τα σχόλια των άλλων. Δε χρειάζεται αναφορά στους άλλους χαρακτήρες διότι είναι απλώς κάποιοι που ακούν την ιστορία, που ο κύριος χαρακτήρας της μιλάει στη συνέχεια

 

Το κατατάσσω στα καλύτερα μου κείμενα, αν και βέβαια δε φαίνεται κάτι απο αυτό το απόσπασμα. Γι αυτό άλλωστε και είχα κάνει το post στην κατηγορία "συγγραφή" και όχι εδώ

Edited April 20, 2010 by Iwannhs

[Adicto]

Εμμμ...αφού ήδη έχεις αποφασίσει αν το κείμενο είναι καλό ή όχι, γιατί ζητάς γνώμες και συμβουλές;

[Kafka]

Δε ζητάω συμβουλές, διότι το κείμενο έχει ολοκληρωθεί. Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου, εσύ δε ρωτάς άλλους για τα έργα σου;

Άλλο ζήτημα είναι η προσωπική μου γνώμη, που φυσικά και είναι η πιο σημαντική για εμένα

[Guest Anime_Overlord]

Τότε έπρεπε να ανεβάσεις κι άλλο κείμενο με την συνέχεια γιατί είναι τόσο μικρό τούτο που ΔΕΝ μπορούμε να βρούμε ακόμα τα θετικά που αναφέρεις. Είναι κάπως ακατόρθωτο να περιμένεις θετικά σχόλια από κάτι τόσο μικρό όσο καλό κι αν είναι στο σύνολό του.

 

Και θα μπορούσα να ρωτήσω γιατί βάζεις να υπάρχουν πολλοί που συζητάνε κι όχι μόνο ο αφηγητής με τον τύπο με τα γυαλιά; Αν απλά είναι ακροατές και δεν παίρνουν μέρος στην πλοκή, σε σημείο που ούτε λόγος να τους περιγράψεις δεν υπάρχει (κοινώς, κομπάρσοι) γιατί τους έβαλες; Και οι κομπάρσοι χρειάζονται βέβαια, αρκεί να κάνουν κάτι, έστω και τυπικό. Γιατί δε μπορούσε να είναι απλά ο αφηγητής που φέρνει το ζήτημα με τις γυναίκες δηλαδή;

Edited April 20, 2010 by Anime_Overlord

[Adicto]

Θα με ενδιέφερε να μου πείτε αν θεωρείτε πως είναι μία εισαγωγή που τραβάει τον αναγνώστη, ή αν δεν είναι τόσο πετυχημένη

 

Προφανως κατάλαβα λάθος...

[Nihilio]

(αν δε θες τη σκληρή αλήθεια μη διαβάσεις το ποστ που ακολουθεί)

 

Ως αναγνώστη προσωπικά δε με τραβάει αυτή η εισαγωγή, γιατί, ουσιαστικά μου δείχνεις τον χειρότερο εαυτό σου σα συγγραφέα (όχι εσύ προσωπικά, καταλαβαίνεις τι εννοώ)

Πρώτα από όλα μου δείχνεις έναν άνθρωπο που βαριέται να γράφει. Όχι μόνο επειδή περνάς τα πάντα με μια γρήγορη αφήγηση, ενώ θα μπορούσες να είχες αποδώσει τις σκηνές δραματοποιημένες, με διαλόγους και τα σχετικά. Αλλά και επειδή το ίδιο το γράψιμο φαίνεται να στερείται της δομής που είναι το γνώρισμα ενός συγγραφέα που δουλεύει. Οι προτάσεις είναι πολύ μεγάλες, όπως βγαίνουν συνήθως σε πρώτη γραφή, ενώ λείπουν και οι ισορροπίες (πχ η περιγραφή του άλλου άντρα ενώ όλα τα άλλα είναι απλά αόριστες λέξεις)

Επίσης, μου δείχνεις ένα άτομο που δεν ξέρει να γράψει με ενδιαφέροντα τρόπο μια σκηνή. Πχ ξεκινάς με το

Η μικρή συντροφιά των φοιτητών είχε συγκεντρωθεί γύρω από το τραπέζι του σαλονιού. Η συζήτηση, αφού περιστράφηκε σε διάφορα θέματα, κατέληξε στις γυναίκες, κάτι που μου φάνηκε δυσάρεστο διότι τώρα ετοιμαζόμουν να ακούσω τις ίδιες παρατηρήσεις, που τις γνώριζα ήδη τόσο καλά, και ωστόσο δε θα μπορούσα να επηρεάσω αρκετά τους άλλους ώστε να επιλεγεί ένα διαφορετικό ζήτημα προς συζήτηση, ιδίως όταν κάποιοι αντιμετώπιζαν αυτό ως ένα τόσο κύριο, και ο καθένας είχε κάτι να πει.

Είναι απότομο ως εισαγωγή. Έχεις μία πρόταση 3 σειρές που, πρακτικά, δε λέει τίποτα.

Δες πχ την εξής εισαγωγή:

- Σας το λέω παιδιά, οι γκόμενες έχουν τρελαθεί.

Ο Μιχάλης κοίταξε απορρημένος το Ντίνο. Τί σχέση είχαν οι γκόμενες με τον ΠΑΟΚ. Έτσι ήταν όμως ο Μιχάλης, πέταγε από το πουθενά ότι του κατέβαινε στο μυαλό. Και οι υπόλοιποι τον ακολουθούσαν πειθήνια στο νέο θέμα συζήτησης.

Πρώτος, όπως θα περίμενε ο οποιοσδήποτε είχε ακούσει τα ηρωικά φοιτητόπουλα να ξανακάνουν αυτή την κουβέντα, πετάχτηκε ο Θωμάς αναφωνώντας.

- Μα το θεό! Θα γίνω γκέυ. Σαν το Μάνο

Όλοι γέλασαν με το αστειάκι. Ακόμα και ο Μάνος που όμως το έκανε άκεφα - είχε βαρεθεί να ακούει το ίδιο αστείο.

- Σας είπα για τη γκόμενα που έσκασε σήμερα στο μαγαζί; ρώτησε ο Νικήτας, τραβώντας την προσοχή των υπόλοιπων.

Όχι όμως και τη δική μου. Το βλέμμα μου στάθηκε για πρώτη φορά στο νεοφερμένο, που καθόταν αμίλητος όσο ο Νικήτας ο επιβήτορας εξυμνούσε τις χυμώδεις καμπύλες της μελαχροινής ξανθιάς δίμετρης που της έριχνε μόνο μισό κεφάλι αυτός και το 1,90 του...

Ποια έκδοση νομίζεις θα τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη;

 

Τέλος, στήνεις μια υποτυπώδη σκηνή μόνο και μόνο για να μας δείξεις τον αμίλητο χαρακτήρα να βγάζει έναν τεράστιο μονόλογο - εισαγωγή στην ιστορία. Το στυλ αυτό που χρησιμοποιείς είναι απαρχαιωμένο και δύσκολα διαβάζεται στην εποχή μας. (αν παρόλα αυτά θες καλό παράδειγμα σύγχρονου Ελληνικού βιβλίου που κάνει καλά αυτό που προσπαθείς να πετύχεις εδώ, δες τη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας" του Κ. Μίσσιου)

 

 

Συνολικά, ο πρόλογος αυτός με πείθει να αφήσω το βιβλίο κάτω. Είναι μια πολύ ατυχής επιλογή και θεωρώ ότι, για να σταθεί επάξια στην αγορά πρέπει να ξαναδουλευτεί.

[Kafka]

Διάβασα αυτό που έγραψες, αν και το άρχισες με τέτοιο τρόπο (αν θέλεις την "σκληρή αλήθεια" - δεν το ήξερα οτι μιλάω με τον μοναδικό εκπρόσωπο της μιας και μόνης αλήθειας Είχα την εντύπωση ως τώρα οτι εδώ υπάρχουν απλώς άνθρωποι που εκφράζουν την προσωπική τους γνώμη ) που δε το έκανε και πολύ ελκυστικό...

 

Όσον αφορά το κείμενο που έγραψες σαν υποτιθέμενα καλύτερο, μπορώ να πω οτι αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι απο την οπτική μου γωνία σαν λογοτεχνικό κείμενο, αλλά σαν μία σκηνή απο τηλεoπτική παραγωγή.

 

Ο σκοπός μου με το ανέβασμα του αποσπάσματος ήταν να ρωτήσω τί εντύπωση κάνει στους άλλους εδώ. Δεν έχω τη γνώμη οτι βρίσκομαι στο βουνό όπου κατοικούν οι πιο ευρυμαθείς φιλόσοφοι που ζουν στη γη, είμαι απλώς σε ένα site με λογοτεχνικό περιεχώμενο, και το αντιμετωπίζω στα μέτρα του. Δεκτές οι αρνητικές (και οι θετικές) γνώμες που ακούστηκαν, ως μεμονωμένες απόψεις. Οπωσδήποτε θα στείλω αυτό το κείμενο συνολικά, μαζί με άλλα, διότι εγώ, και άλλοι που το διάβασαν, το βρίσκω αξιόλογο

Edited April 20, 2010 by Iwannhs

[Nihilio]

Διάβασα αυτό που έγραψες, αν και το άρχισες με τέτοιο τρόπο (αν θέλεις την "σκληρή αλήθεια" - δεν το ήξερα οτι μιλάω με τον μοναδικό εκπρόσωπο της μιας και μόνης αλήθειας Είχα την εντύπωση ως τώρα οτι εδώ υπάρχουν απλώς άνθρωποι που εκφράζουν την προσωπική τους γνώμη ) που δε το έκανε και πολύ ελκυστικό...

Ούτε είπα κι εγώ ότι κατέχω τη μοναδική αλήθεια (εξάλλου, σε ένα φιλοσοφικό επίπεδο, μόνο εκδοχές της μπορούμε να έχουμε, επειδή η αντίληψή μας είναι περιορισμένη)

 

Όσον αφορά το κείμενο που έγραψες σαν υποτιθέμενα καλύτερο, μπορώ να πω οτι αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι απο την οπτική μου γωνία σαν λογοτεχνικό κείμενο, αλλά σαν μία σκηνή απο τηλεoπτική παραγωγή.

Δεν το έγραψα σαν καλύτερο, το έγραψα σαν μια άλλη εκδοχή του πώς μπορεί να γράψει κανείς. Πχ ο Stephen King γράφει με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα και ο Lovecraft και ο Poe χρησιμοποιούν σκηνές στα έργα τους, έστω και με έναν πιο παραδοσιακό τρόπο.

Το γράψιμό σου μου θυμίζει αρκετά το ύφος του Ambrose Bierce, πολύ λιτές σκηνές, λιγνές περιγραφές και γρήγορη εξέληξη. Αλλά ο Bierce ζήτημα να περνούσε τις 10 σελίδες σε κάθε ιστορία του, αν διάβαζα ολόκληρο βιβλίο σε αυτό το ύφος (σημείωση: διάβασα μια συλλογή ιστοριών του Bierce) θα βάραγα ενέσεις.

Και, βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του βαριεστημένου αναγνώστη εκδοτικού οίκου που βλέπει μπροστά του έναν σωρό από χειρόγραφα και ψάχνει να βρει λόγο να κόψει πράγμα γρήγορα για να τελειώνει, μπορώ να σκεφτώ γιατί θα αγνοούσα το δικό σου.

 

Ο σκοπός μου με το ανέβασμα του αποσπάσματος ήταν να ρωτήσω τί εντύπωση κάνει στους άλλους εδώ. Δεν έχω τη γνώμη οτι βρίσκομαι στο βουνό όπου κατοικούν οι πιο ευρυμαθείς φιλόσοφοι που ζουν στη γη, είμαι απλώς σε ένα site με λογοτεχνικό περιεχώμενο, και το αντιμετωπίζω στα μέτρα του. Δεκτές οι αρνητικές (και οι θετικές) γνώμες που ακούστηκαν, ως μεμονωμένες απόψεις. Οπωσδήποτε θα στείλω αυτό το κείμενο συνολικά, μαζί με άλλα, διότι εγώ, και άλλοι που το διάβασαν, το βρίσκω αξιόλογο

Καλή σου επιτυχία όπως και να έχει.

[Guest Anime_Overlord]

Θα πω κι αυτό κι αν θέλεις μη το λάβεις υπ' όψιν. Οι μεγάλες προτάσεις είναι κουραστικές. Όπως και οι πολύ μικρές. Σκέψου αν μεταξύ δύο τελειών θα ήταν πιο όμορφο ακουστικά να υπάρχει μια πληροφορία για τον αναγνώστη. Όχι δέκα κι όχι καμία.

 

Επίσης αισθητικά. Ο αφηγητής λέει ότι βαριέται... Τι πρέπει να νοιώσει ο αναγνώστης που με το που ξεκινάει την ανάγνωση έχει στις πέντε πρώτες σειρές έναν πρωταγωνιστή που βαριέται αλλά πρέπει και να κάνει ολάκερο διάλογο, εξήγηση και αναδρομή; Ότι βαριέται και το κάνει από αγγαρεία;

[leste]

Θα με ενδιέφερε να μου πείτε αν θεωρείτε πως είναι μία εισαγωγή που τραβάει τον αναγνώστη, ή αν δεν είναι τόσο πετυχημένη

 

Για εμένα δεν είναι και τόσο επιτυχημένη. Αυτό το στυλ μπορεί να δούλευε για τον H.G Wells κάποτε αλλά σήμερα νομίζω ότι θα δυσκολευτείς να το "πουλήσεις".