Διγέλαδος Posted May 3, 2010 Share Posted May 3, 2010 (edited) Βασισμένο σε όνειρο που είχα εχθές το βράδυ Τιτανικός ΙΙ Ένα δυσφορικό παρόν Λέξεις: 373 «Αφήστε με να βγω!» φώναξε χτυπώντας τις γυάλινες πόρτες μάταια. Μάταια, επειδή οι εξωτερικές πόρτες του πλοίου Τιτανικός ΙΙ, ήταν ερμητικά κλειστές και οι παρακλήσεις του δεν φαίνονταν να εισακούονται. «Μα γιατί δεν τις ανοίγουν;» κλαψούρισε ο επιβάτης ενώ κάποιοι που περνούσαν από κοντά αναρωτιόνταν τι συμβαίνει. Φυσικά δεν χρειάστηκε να βγουν μέχρι τώρα έξω, αφού περνούσαν μια χαρά στο εσωτερικό του πλοίου. Έμειναν για λίγο ακίνητοι για να παρατηρήσουν καλύτερα τον απεγνωσμένο επιβάτη. Απορίες άρχισαν να γεννιούνται στο μυαλό τους. «Γιατί να θέλει κάποιος να βγει;» ρώτησε ο ένας χαμηλόφωνα. «Αυτό είναι το θέμα; Γιατί δεν τον αφήνουν να βγει;» απάντησε με ερώτηση ο διπλανός του. Το σούσουρο δεν άργησε να ξεκινήσει. Πιο πέρα το εμπορικό κέντρο του πλοίου ακόμα έσφυζε από ζωή. Έτοιμο να ικανοποιήσει οποιαδήποτε ανάγκη. Όμως οι ψίθυροι είχαν τώρα απλωθεί μέχρι τους διαδρόμους που οδηγούσαν στα καταστήματα. Οι μαγαζάτορες έβλεπαν τους υποψήφιους πελάτες τους να παραμένουν μπροστά στις βιτρίνες, χωρίς να τις προσέχουν πια. Βγήκαν ανήσυχοι να δουν τι συμβαίνει. «Δεν μας επιτρέπουν να βγούμε», τους ενημέρωσαν οι συνεπιβάτες τους. Ενώ οι ψίθυροι εξελίσσονταν σε φωνές πανικού. «Κι αν συμβαίνει κάτι έξω;» ρωτάει ένας επιβάτης το φίλο του. «Φαντάζεσαι να έχουν πάθει κάτι;» αναρωτήθηκε όταν σκέφτηκε αυτό που του είπε ο φίλος του. «Άραγε ο χώρος είναι αεροστεγής;» πρόσθεσε με μια άλλη ερώτηση ένας άλλος συνεπιβάτης. «Τι θα γινόταν αν ήταν;» ζήτησαν να μάθουν οι δυο φίλοι. «Θα μπορούσαμε να μείνουμε από οξυγόνο!» κραύγασε από τρόμο. Αρκετός κόσμος στοιχιζόταν σε μεγάλες ομάδες με κατεύθυνση τις πόρτες εξόδου του πλοίου. Ένοιωθαν ότι είχαν το δικαίωμα να μάθουν τι είχε γίνει. «Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό!» ακούστηκε μέσα από τον όχλο. Όταν έφτασαν μπροστά από τις πόρτες ακινητοποιήθηκαν σύσσωμοι. Οι πόρτες έμοιαζαν με ένα γυάλινο τοίχο. Αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή αποφάσισαν να επιτεθούν με τις γροθιές και παλάμες των χεριών τους. Άλλοι είχαν κάτσει στο πάτωμα οκλαδόν περιμένοντας στωικά. Άλλοι απλώς έκλαιγαν κι άλλοι έβριζαν. Ο επιβάτης που είχε βρεθεί πρώτος να απαιτεί το άνοιγμα της πόρτας είχε εξουθενωθεί. Είχε σωριαστεί σε μια γωνία με την πλάτη στον τοίχο και το κεφάλι του μέσα στα χέρια του. Όλοι ήταν κουρασμένοι και τίποτα δεν γινόταν. Είχαν περάσει αρκετές ώρες και σιγά-σιγά αποχώρησαν στις καμπίνες τους. Edited May 4, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 3, 2010 Share Posted May 3, 2010 Ωραίο. Αλληγορικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted May 3, 2010 Share Posted May 3, 2010 Ἀγόρι μου, αὐτὸ εἶναι ἐφιάλτης! Μὲ ψυχοπλάκωσες ἀπογευματιάτικα. Φταίει κι αὐτὸ τὸ ἀποσπασματικὸ τοῦ κειμένου, ποὺ δὲν δίνει ἐξηγήσεις οὔτε ἀναπτύσσει τὴν ἱστορία. Well done! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 3, 2010 Author Share Posted May 3, 2010 (edited) thanx guys. Σκέφτηκα να το βάλω και στις ιστορίες τρόμου, αλλά άλλαξα γνώμη την τελευταία στιγμή (λόγω του τέλους). Edited May 3, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted May 3, 2010 Share Posted May 3, 2010 Συμφωνώ, εφιαλτικό. Ξερό και ωμό με τον τρόπο του, πάρε να 'χεις δηλαδή, αν μου επιτρέπετε την έκφραση. Μου έβγαλε ένα αίσθημα σαδισμού, μια χαιρέκακη ειρωνία, πράγμα πολύ καλό για το φλασάκι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 4, 2010 Author Share Posted May 4, 2010 Ευχαριστώ manstredin, όντως κι αυτά αισθανόμουν όταν το έγραφα. Να ρωτήσω τώρα κάτι. Σας είναι κουραστικό που γράφω και μια επεξήγηση μετά από κάθε γραμμή διαλόγου; Δηλαδή όταν γράφω "μπλα μπλα" είπε ο τάδε για αυτό.. Να σβήσω καμιά από τις επεξηγήσεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted May 4, 2010 Share Posted May 4, 2010 Προσωπικά, δεν με ενόχλησαν οι επεξηγήσεις. Ωστόσο, νομίζω πως το σωστό είναι τα σημεία στίξης να μπαίνουν πριν από τα εισαγωγικά και μετά να συνεχίζεται η επεξήγηση με μικρά, για παράδειγμα: «Κι αν συμβαίνει κάτι έξω;» ρωτάει ένας επιβάτης το φίλο του. Μπορεί να κάνω κααι λάθος, αλλά έχω αυτή την εντύπωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 4, 2010 Author Share Posted May 4, 2010 Κάτσε να φωνάξω και τον Electroscribe να μας πει. Γιατί έχω μπερδευτεί με αυτά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 4, 2010 Share Posted May 4, 2010 Υπάρχουν διάφορες συμβάσεις: μερικοί βάζουν κόμμα μετά από τα εισαγωγικά (αν δεν έχει τελεία), μερικοί όχοι, μερικοί μόνο αν υπάρχει άλλο σημείο στίξης ακριβώς πρίν (θαυμαστικό, ερωτηματικό, τρεις τελείες). Σε κάθε περίπτωση, το σημείο στίξης που δίνει χροιά μπαίνει μέσα από τα εισαγωγικά, όπως το έχει η Βάγια. Γιατί να θες να χωρίσεις π.χ. ένα ερωτηματικό από την ερώτηση; Αυτό δίνει στον εγκέφαλο το πώς πρέπει να εκλάβει τη φράση Επίσης, μετά βάζεις πεζό κι όχι κεφαλαίο. Το κεφαλαίο το συνδέουμε με την αρχή νεάς φράσης κι οι περισσότεροι θα σκαλώσουν εκεί, νομίζοντας πάνω στον ειρμό τηα ανάγνωσης πως υπάρχει τελεία. Στα υποκειμενικά, εγώ θεωρώ πως οι επεξηγήσεις που έβαλες είναι μια χαρά και πρέπει να τις αφήσεις όπως είναι. Επίσης, μου άρεσε το κείμενο, δυνατό. Γρήγορα επανέρχεσαι σε φόρμα, τελικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 4, 2010 Author Share Posted May 4, 2010 (edited) Σ'ευχαριστώ Λευτέρη! Άρα όλα τα σημεία στίξης εκτός από την τελεία μπαίνουν πριν από τα εισαγωγικά. Ενώ η τελεία βγαίνει έξω από τα εισαγωγικά και μετατρέπεται σε κόμμα. Επίσης, μετά βάζεις πεζό κι όχι κεφαλαίο. Το κεφαλαίο το συνδέουμε με την αρχή νεάς φράσης κι οι περισσότεροι θα σκαλώσουν εκεί, νομίζοντας πάνω στον ειρμό τηα ανάγνωσης πως υπάρχει τελεία. Όταν υπάρχει θαυμαστικό ή αποσιωπητικά; πάλι βάζουμε πεζό μετά; ή το αφήνουμε κεφαλαίο; Οκ ενημέρωσα τώρα το κείμενο Edited May 4, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 4, 2010 Share Posted May 4, 2010 Όταν υπάρχει θαυμαστικό ή αποσιωπητικά; πάλι βάζουμε πεζό μετά; ή το αφήνουμε κεφαλαίο; Πάντα πεζό. Δεν είναι τίποτα δύσκολο, απλά ένας εναλλακτικός τρόπος για να γράφουμε τους διαλόγους, σε σχέση με τις παύλες που μαθαίναμε στο σχολείο. Θυμάσαι τα αναγνωστικά του δημοτικού; Εκεί θα έβλεπες κάτι σαν: - Θα μπορούσαμε να μείνουμε από οξυγόνο! κραύγασε από τρόμο. Όλο είναι μια πρόταση, δεν αλλάζει, άρα δε θέλει κεφαλαίο μετά το σημείο στίξης. Με κεφαλαίο, το δεύτερο κομμάτι θα ήταν σαν ξεχωριστή φράση (μια προσταγή προς κάποιον να κραυγάσει από τρόμο αυτός) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 4, 2010 Author Share Posted May 4, 2010 οκ καλύφθηκα πλήρως, thanx Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 4, 2010 Share Posted May 4, 2010 Πολύ εφιαλτικό πραγματικά, Αλέξανδρε. Νομίζω ότι ήταν όσο πιο ζόρικο μπορούσε να γίνει. Όλη του η δύναμη είναι αυτή η αδυναμία που τους καταλαμβάνει και τους κάνει να τα παρατήσουν. Αντίθετα, αν συναντούσαν κάτι στο τέλος, αντί να γυρίσουν στις καμπίνες τους, απλώς θα είχαμε μια φλασιά καταστροφής. Τώρα έχουμε ένα βραχνά που μας πνίγει. Όσο για τις επεξηγήσεις, όχι απλώς δεν με κουράζουν, αλλά εγώ τις χρειάζομαι. Ξέρεις πόσες φορές εκνευρίζομαι όταν υπάρχουν διάλογοι και δεν καταλαβαίνω ποιος μιλάει και πώς είναι στημένη σκηνοθετικά η σκηνή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted May 5, 2010 Share Posted May 5, 2010 (edited) Το πιο δυνατό απ όλα ήταν το τέλος. Ξαφνικό και θλιμμένο! Εγώ θα διαφωνήσω. Δεν χρειάζονται πάντα επεξηγήσεις μετά απ τους διαλόγους. Οι επεξηγήσεις κουράζουν. Από τον τόνο που αφήνουν οι λέξεις μπορείς να συμπεράνεις ποιος λέει τι. Μπορώ να φέρω παραδείγματα,αλλά η σύγκριση δεν είναι απόδειξη έτσι κι αλλιώς. Πέρα απ αυτό είναι θέμαπου «όπως βολεύει τον καθένα» Edited May 5, 2010 by The Phantom Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 5, 2010 Share Posted May 5, 2010 Όντως πολύ καλό, κυρίως ως προς το ότι καταφέρνει να δώσει την εντύπωση μιας εφιαλτικής/αποπνικτικής κατάστασης, χωρίς να χρησιμοποιεί σκηνές φρίκης, φόνους, βία, αίματα και τέτοια. Είσαι σε καλό δρόμο to become a master! Αλλά είναι κάπως αποσπασματικό. Ελπίζω να έχεις γράψει και μεγαλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 5, 2010 Author Share Posted May 5, 2010 Κι εγώ είμαι αυτής της άποψης Tiessa αλλά φοβήθηκα ότι το παράκανα. The phantom σε κούρασε τώρα; wordsmith σ'ευχαριστώ για την ενθάρρυνση! Έχω γράψει μεγαλύτερα ναι, αλλά όχι πάνω από 3000 λέξεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted May 5, 2010 Share Posted May 5, 2010 The phantom σε κούρασε τώρα; Όχι! Και βέβαια δεν με κούρασε. Ήταν μικρό, αποσπασματικό μεν (αλλά όχι ξενικό) και κλειστοφοβικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.