DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Κάπου έγραψα ότι ξόφλησα ανέκδοτος και μια φίλη μου με πήρε στο ψιλό. Πολλοί από μας το παλεύουμε, παράλληλα το ρίχνουμε στη μίρλα, καταριόμαστε τη χώρα που ζούμε και τις σκοτεινές δυνάμεις που συνωμοτούν εναντίον μας. Θεωρούμε καραγκιόζηδες έως μυστήριους τους εκδοτικούς που μας απορρίπτουν ή που αρνούνται να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις τους. Στον αντίποδα είναι φίλοι και συνάδελφοι που έχουν καταφέρει να εκδοθούν, από μικρούς ή μεγάλους οίκους. Έχουμε βρεθεί σε παρουσιάσεις του βιβλίου τους, τους δώσαμε τα συγχαρητήρια και τις ευχές μας, και μετά…άκρα του τάφου σιωπή. Η άχλη του μυστηρίου καλύπτει την μετέπειτα πορεία του πονήματος. Κατ’αρχήν, ας μιλήσω για τον εαυτό μου. Έχω εκδοθεί με άλλους τριάντα συμφορουμίτες στην Ανθολογία του SFF. Μέχρι στιγμής δεν έχω να δείξω τίποτα άλλο. Αν όμως με ρωτήσει κανείς, «πως πήγε αυτό από πωλήσεις;», «Πόσα πουλήθηκαν;», «γράφτηκε καμιά κριτική σε κάποιο έντυπο;» δεν ξέρω τι να απαντήσω, δεν έχω απαντήσεις. Δεν το κρατώ μυστικό, απλά δεν με πληροφόρησε κανείς, τίποτα. Κι εγώ με την σειρά μου ομολογώ ότι δεν ρώτησα. Ήπια αρκετούς καφέδες με τον Γιώργο Σωτήρχο στο πέμπτο ΦΕΦΕ, ήμασταν παρέα και στο καράβι της επιστροφής. Ντρεπόμουν να τον ρωτήσω. Δεν περιμένω να λάβω ποσοστά, ούτε καν έχω όρεξη να υπολογίσω πόσα ποσοστά θα έπαιρνα αν ήταν να πάρω. Θα ήθελα να ξέρω πόσοι ίσως να διάβασαν το διήγημα μου. Μπορεί όμως η ερώτηση μου να έφερνε τον Γιώργο σε δύσκολη θέση. [Στο L.A. λέγανε πολύ πιο εύκολα κάποιος θα σου πει πόσες φορές έκανε σεξ, με ποιον, με πόσους, που κλπ, παρά θα σου φανερώσει πόσα λεφτά βγάζει. Τελικά ισχύει σε όλον τον κόσμο.] Ίσως αυτοί που ξέρουν τους αριθμούς φοβούνται να τους πουν για το «κακό το μάτι». Ειλικρινά, προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αν γνωρίζω κάτι, σε περίπτωση που εκδοθώ ποτέ, θα ποστάρω τα της πορείας του βιβλίου μου βήμα-βήμα. Δεν έχω τις παρανοϊκές πορείες ότι θα εκτεθώ σε «ανταγωνιστές» που…θα μου κάνουν τι; Θα με σαμποτάρουν; Δηλαδή σοβαρά. Ανοίγω αυτό το τόπικ για όλους όσους έχουν εκδοθεί και έχουν δει τα βιβλία τους στα ράφια ή σε κάποια κριτική σε εφημερίδα. Θέλετε να μας πείτε πως πήγε το έργο σας από πωλήσεις; Πως πήγε από κριτική αποδοχή; Και επίσης χρήσιμο: Αν όντως υπάρχει ταμπού, λόγοι και αιτίες για τους οποίους αποφεύγεται να μας πείτε τα μετεκδοτικά του βιβλίου σας, δείξτε λίγο συγγραφικό θάρρος και γράψτε μας αυτούς τους λόγους και τις αιτίες. Στη νέα εποχή που μπήκαμε, δεν στέκει η φοροδιαφυγή ως αιτία έτσι; Ανήκουμε στη γενιά που θα φερθούμε σωστοί σε αυτό το ζήτημα. Έτσι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 (edited) Εγώ είμαι σε δύο συλλογές με άλλους, αλλά (να πω την αλήθεια) ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω τι έγινε... Εφόσον δε βγάζω λεφτά από αυτό, όσα και να πούλησε το ίδιο μου κάνει. Εννοώντας ότι και σε πέντε ανθρώπους παραπάνω να έφθασαν τα γραφτά μου, εγώ είμαι ευχαριστημένος. Πόσο μάλλον αν ένας από τους πέντε κατάλαβε και τι προσπαθώ να πω Δε βλέπω τη συγγραφή ως επάγγελμα (τουλάχιστον όσο εχώ τη δουλειά μου που την αγαπώ, έστω και όχι τόσο πολύ όσο τα hobby μου), οπότε... Ας μας πουν όσοι έχουν εκδοθεί με (πιθανή) αμοιβή, καλύτερα (έχουμε αρκετους). Αυτοί πρέπει να ξέρουν, γιατί τους κόβουν λεφτά ανάλογα με τα αντίτυπα λογικά. ΥΓ: Όσον αφορά την κριτική, θα μπορούσα να ψάξω στην google και να δω. Αλλά σε μια συλλογή, σχεδόν ποτέ δε θα αναφερθούν σε έναν-ένα συγκεκριμένα, οπότε.... άχρηστο πάλι. Edited May 17, 2010 by SpirosK Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Author Share Posted May 17, 2010 (edited) Εφόσον δε βγάζω λεφτά από αυτό, όσα και να πούλησε το ίδιο μου κάνει. Εννοώντας ότι και σε πέντε ανθρώπους παραπάνω να έφθασαν τα γραφτά μου, εγώ είμαι ευχαριστημένος. Πόσο μάλλον αν ένας από τους πέντε κατάλαβε και τι προσπαθώ να πω Πως χάνεις έτσι το νόημα ρε Σπύρο; [ γμτ γκρεκοραγιαδιλίκη σας!] Fuck the money! Από τα λεγόμενα σου, αγαπάς τα γραπτά σου, όσο φαντάζομαι και τις φωτογραφίες που τραβάς. Θα ήσουν ευτυχισμένος λες αν έστω πέντε άτομα διάβασαν το γραπτό σου. Ωραία. Δεν θέλεις να είσαι σίγουρος ότι πέντε το διάβασαν; Κι αν μάθαινες ότι δεν πουλήθηκε ούτε ένα; Ή αν πούλησε αλλά το διάβασαν 10; 100; 1000; Το ίδιο είναι; Και να ψάξεις στο google να δεις τι γράψανε, εύγε σου. Εγώ άνοιξα το τόπικ για να έρθεις εδώ και να πεις "η συλλογή στην οποία συμμετέχω πούλησε Χ βιβλία και στο Χ έντυπο ή μπλογκ γράψανε αυτό..." Κι όποιος έχει εκδοθεί ας μας πει. Έγραψα κάπου ότι "είμαι ανέκδοτος και ξοφλημένος" και μου απάντησαν: "Ναι, είδαμε και τους άλλους, αυτούς που εκδώσανε βιβλία, τι όμορφα που περνούν. Κάθε μέρα συνεντεύξεις, λεφτά με ουρά, τρελές πωλήσεις, συζητήσεις με οίκους του εξωτερικού, θαυμαστές σε όλο τον πλανήτη, μέχρι και προσφορές από παραγωγούς του Χόλυγουντ δέχονται! Και από βραβεία ε; Ουυυυ, να φάνε και οι κότες!" Λοιπόν, εδώ σας θέλω. Έχουν δίκιο στο Οξύ για την στάση τους ή όχι; Δεν θέλω θεωρίες, δώστε μας την προσωπική σας εμπειρία! Edited May 17, 2010 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Αχ, ρε Ντίνο, δύσκολες ερωτήσεις που θέτεις τέτοιες δύσκολες εποχές! Θα σου απαντούσα απλά ότι οι περισσότεροι δεν μιλάνε α) γιατί όσοι έχουν κάνει τις μεγάλες επιτυχίες δεν έχουν ανάγκη να μιλήσουν -τα λένε όλα οι αριθμοί γι αυτούς και β) όλοι οι υπόλοιποι αναρωτιώμαστε αν φταίει το κακό το ριζικό μας ή αν φταίει ο θεός που μας μισεί (ποιητική αδεία οι στίχοι του Βάρναλη) Από την άλλη, μια που το θέτεις ευθέως, και μια που οι Λαξευτές είναι έργο ζωής, θα σου πω πολύ πεζά κάποιες εμπειρίες: Αφού πέρασε το μεθύσι του ενθουσιασμού όταν κράτησα το χάρτινο παιδί μου στα χέρια μου, ήρθε το πρώτο ξενέρωμα της απομυθοποίησης. Διάφοροι γνωστοί και φίλοι -νάναι καλά οι άνθρωποι- με παρέπεμψαν σε φίλους που είχαν τοπικές εφημερίδες (στην Πεύκη που μένω, στο Διόνυσο που δουλεύω, στη Δροσιά που ζουν κάποιοι φίλοι μου - τέτοια πράγματα). "Θα τους τηλεφωνήσεις", μου είπαν, "θα τους πας κι ένα αντίτυπο". Τηλεφώνησα. Οι περισσότεροι ήταν πολύ φιλικοί -έτσι κι αλλιώς, οι τοπικές εφημερίδες κάνουν αμάν να έχουν κάτι να παρουσιάσουν. "Γράψε ό,τι θέλεις", μου είπαν, "και θα στο δημοσιεύσουμε". Συμπέρασμα ξενερωτικό, νούμερο 1: Έτσι γράφονται τα περισσότερα στις τοπικές εφημερίδες. Κι εγώ που νόμιζα... Έγραψα. Τι να γράψω; Ότι το βιβλίο είναι ένα αριστούργημα και να μην το χάσουν; Δεν μπορούσα να το κάνω, ντρεπόμουνα. Έκανα μια περίληψη, προσπάθησα να βάλω και κάτι σαν teaser, αυτά. Το δημοσίευσαν. Ε, και; Έχω απλώς ένα αντίτυπο κάπου καταχωνιασμένο στα ράφια μου. Δεύτερη και τρίτη φορά αρνήθηκα να το κάνω. Δεν πήγα πουθενά. Όλο το Δεκέμβριο του 2006 γινόταν ένα σχετικό πανηγύρι. Στους επόμενους μήνες είχα και κάποια σχόλια: εν γένει καλά, αλλά τα περισσότερα ήταν από γνωστούς που είτε ήξεραν εμένα είτε ήξεραν ήδη μέρος ή και ολόκληρη την ιστορία. Όλο και κάτι γραφόταν, όλο και κάποιος θα το μάθαινε, οργανώθηκε και απόγευμα με υπογραφές στο Hondo -εκεί ένιωθα απαίσια αμήχανα και εντελώς ηλίθια στημένη, αλλά ευτυχώς τουλάχιστον βρέθηκαν αρκετοί φίλοι κοντά μου να κάνουν το απόγευμα υποφερτό και τη συγκλονιστική ...επιτυχία των εφτά (7) πωλήσεων ανέκδοτο. Δεν το επανέλαβα -εννοείται. Στο τέλος του 2007, με το δεύτερο βιβλίο μόλις στα βιβλιοπωλεία, έκανα την εκκαθάριση του πρώτου χρόνου. Ο εκδότης μού μίλησε για 250 αντίτυπα. Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, πήρα στα χέρια μου 400 ευρώ. Για το δεύτερο βιβλίο δεν έκανα απολύτως τίποτα. Και μια που αντικειμενικά είναι το λιγότερο καλό από τα τρία, αλλά και εν όψει της αναμονής του τρίτου, το μόνο που ξέρω είναι ότι στο τέλος του 2008 είχε πατώσει. Δεν τόλμησα καν να ρωτήσω νούμερα και να συζητήσω κάτι για ποσοστά -χωρίς πλάκα φοβόμουνα ότι ο εκδότης θα μου πει ότι δεν βγάζει το τρίτο. Το τρίτο βιβλίο βγήκε τον Απρίλιο του 2009. Ήμουνα απολύτως αποφασισμένη να μην κάνω τίποτα. Η Τέτη-deadend, μου οργάνωσε μια παρουσίαση για τους συναδέλφους μου σ' ένα βιβλιοπωλείο στο Μαρούσι, σχεδόν με το ζόρι. Τότε η δικαιολογία μου που δεν το έκανα μεγάλο γεγονός ήταν ότι οι συνάδελφοί μου δεν διαβάζουν φαντασία, θα κάνουμε κάτι σαν μάζωξη αρχαρίων, ο χώρος είναι μικρός, δεν καλώ κανέναν άλλον. Είχα τόσο πολύ άγχος που θυμάμαι ότι βλαστημούσα τον εαυτό μου που δέχτηκα. Η παρουσίαση πήγε καλά -τηρουμένων των αναλογιών. Μετά αποφασίσαμε να κάνουμε μια παρουσίαση τον Φεβρουάριο του 2010 με την ΑΛΕΦ. Πέρα από την ανακοίνωση που έγινε στο sff, και ελάχιστα mail και τηλέφωνα σε πολύ φίλους και πάλι δεν έκανα τίποτα. Δεν το αντέχω. Δεν είναι στο στυλ μου και μου δημιουργεί αφόρητο άγχος. Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με τον εκδότη που μου έχει υποσχεθεί πλήρη εκκαθάριση μέχρι το τέλος Ιουνίου. Χοντρικά μιλάει για 200 και 200 βιβλία από το 2ο και 3ο. Το πρώτο -αν κινείται καθόλου- κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς πια. Σαν να λέμε, μιλάμε για κάτι της τάξης των 800 ευρώ, βγάλε και τα λαδόξιδα, κανένα 600άρι. Είκοσι χρόνια δουελιάς, τρία βιβλία, 1000 ευρώ καθαρά, δηλαδή 50 ευρώ το χρόνο! Αν το δω έτσι, πρέπει να πάω να πνιγώ. Υπάρχει βεβαίως και μια αντικειμενική δυσκολία: δεν είναι τρία διαφορετικά βιβλία είναι ένα σε τρία που σημαίνει μια μεγάλη επένδυση χρημάτων και χρόνου για τον αναγνώστη από τη μια και φυσικά την αδυναμία να πω "Ρε παιδιά, μη διαβάσετε το πρώτο και το δεύτερο. Το καλύτερο είναι το τρίτο". Βοήθεια; Ναι, είχα βοήθεια. Υπήρξαν καλοί φίλοι που μου πρόσφεραν βοήθεια, διαβάζοντας τα draft του 2ου και 3ου βιβλίου και προσφέροντας χρήσιμες υποδείξεις και αντιρρήσεις. Κριτικές; Τελικά τις μόνες κριτικές που αξιολογώ είναι αυτές που βρίσκονται σε blog (π.χ. του PiKei) και στο τόπικ του sff. Όλες οι άλλες κριτικές και παρουσιάσεις, είδα πώς γίνονται ή πώς δεν γίνονται. Για τα καλά λόγια, όσους έχουν μιλήσει εδώ, τους ευχαριστώ. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές των Λαξευτών τις έχω περάσει εδώ μέσα. Δεν σας κρύβω πάντως ότι όταν βλέπω το τόπικ στο active content, μου κόβονται τα πόδια. Παρεμπιπτόντως έλαβα πρόπερσι και ένα απίστευτα επιθετικό και κακό -με όλη τη σημασία της λέξης- mail από κάποιον εντελώς άγνωστο, που δήλωσε ότι όταν δεν του αρέσει ένα βιβλίο ψάχνει να βρει τον συγγραφέα για να του τα ψάλει. Αναρωτιέμαι ακόμα αν ο κύριος ψάχνει να βρει και κανέναν που να του αρέσει το βιβλίο του για να του πει καλές κουβέντες. Πιθανολογώ ότι παρόλο που έχω υλικό για συλλογή και πιθανόν δυνατότητα για ένα ακόμα μυθιστόρημα, θα δυσκολευτώ πολύ να αποφασίσω να το ξανακάνω. Δεν είμαι άνθρωπος των pr, ντρέπομαι υπερβολικά να σπρώξω τη δουλειά μου και δεν ξέρω να κάνω καλές συμφωνίες. (Για μένα ειπώθηκε "οποιος δεν μπορεί να γίνει έμπορος γίνεται δάσκαλος"). Δεν είμαι υπεράνω των χρημάτων, αν και δεν είναι αυτό το ζητούμενο, απλά δεν αντέχω το άγχος. I rest my case... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Εγώ έγραψα ένα πολυπολυσυλλεκτικό έπος 15 σελίδων ονόματι "Κύματα" και ξεπούλησε η πρώτη έκδοση, (6 αντίτυπα) 300 δραχμές έκαστο. (Ρώτησα 2,3 φίλους που έχω από τότε αν το έχουν ακόμη, αλλά μπα...) 2η έκδοση δεν βγήκε ποτέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Author Share Posted May 17, 2010 I rest my case... Σε ευχαριστώ πολύ Βάσω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Εφόσον δε βγάζω λεφτά από αυτό, όσα και να πούλησε το ίδιο μου κάνει. Εννοώντας ότι και σε πέντε ανθρώπους παραπάνω να έφθασαν τα γραφτά μου, εγώ είμαι ευχαριστημένος. Πόσο μάλλον αν ένας από τους πέντε κατάλαβε και τι προσπαθώ να πω Και να ψάξεις στο google να δεις τι γράψανε, εύγε σου. Εγώ άνοιξα το τόπικ για να έρθεις εδώ και να πεις "η συλλογή στην οποία συμμετέχω πούλησε Χ βιβλία και στο Χ έντυπο ή μπλογκ γράψανε αυτό..." Και εγώ σου εξηγώ ΓΙΑΤΙ δεν μπορώ να στο πω (και γιατί δε με νοιάζει, πριν καν με ρωτήσεις )! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Το "Σαρκινο Φρούτο" (εκδόθηκε Δεκέμβριο του 1999) έχει πουλήσει μερικές εκατοντάδες αντίτυπα -δεν ξέρω τον ακριβή αριθμό. Η μόνη (θετική) κριτική που είχε ήταν στο περιοδικό ΠΟΠ & ΡΟΚ από κάποιον... Π. Κούστα που τότε δεν ήξερα! Θεωρώ όμως σημαντικό ότι ένα διήγημα από το βιβλίο επιλέχθηκε για τον Ε' τόμο της Ανθολογίας Ελληνικού Φανταστικού Διηγήματος του Μάκη Πανώριου. Για το "...και το τέρας" (εκδ. Οκτώβριο 2009) είναι πολύ νωρίς να πούμε οτιδήποτε. Το καλό είναι ότι για την ώρα φαίνεται να βοηθιέται από το "Σάρκινο Φρούτο" και συγχρόνως να το σπρώχνει κι αυτό με τη σειρά του. Δηλαδή αρκετοί από τους αναγνώστες που έχουν διαβάσει το ένα ψάχνουν και το άλλο. Είχε (εκτός του φόρουμ και της ΑΛΕΦ) μια μάλλον ενθουσιώδη κριτική στον τοπικό τύπο της Λάρισας από τον Θανάση Μάργαρη. Περιμένω το Τέρας να πάει καλύτερα από το Φρούτο, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της γνωστής πραγματικότητας: Έλληνας συγγραφέας, μικρός εκδοτικός, μηδέν pr και κυρίως Ε.Φ. και διηγήματα. Όλα αυτά είναι πολύ μεγάλα προβλήματα και εμπόδια στο δρόμο προς τις πολλές πωλήσεις. Ίσως πρέπει να αναφέρω τη μεγαλύτερη αμοιβή μου, που συνεχίζει να έρχεται αραιά και που λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του Τέρατος, με τη μορφή ενθουσιασμένων τηλεφώνων, μερικά από τα οποία στη δουλειά μου και κάποια από ανθρώπους που δεν ανήκουν στον Ε.Φ. χώρο και δεν ήξεραν αυτή μου την ιδιότητα. Ομολογώ πως είναι ό,τι καλύτερο, γιατί είναι προφανές ότι δεν τους έλκει το είδος. Εννοείται ότι τα λεφτά είναι αστεία. Από το "9" και το Asimov's έχω βγάλει πιο πολλά απ' ότι και από τα δύο βιβλία μαζί. Και, όσο λογικές και καλές κι αν ήταν οι αμοιβές κι αυτά αστεία είναι σε σχέση με τη δουλειά που έχει πέσει για κάθε ιστορία. Αυτά από μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Author Share Posted May 17, 2010 Αυτά από μένα. Σε ευχαριστώ Μιχάλη. Όσα έγραψες, και αυτά που ανέφερε η Βάσω, με προσγείωσαν αρκετά. Όταν δηλαδή βάση σύμβασης, το Οξύ λέει ότι θα εκτυπώσει 2.000 αντίτυπα του "Η Καρδιά του Δαίμονα", πως να έχω ελπίδες να αγγίξω καν τον αριθμό 1.000 σε πωλήσεις; Το να χρειαστεί δε Β' Έκδοση... όνειρο θερινής νυκτός. Μετά, πως να ελπίζεις να σπρώξεις δεύτερο βιβλίο με τον ίδιο εκδοτικό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Στην οθόνη του υπολογιστή σε μία τυχαία επίσκεψη στο site του εκδοτικού οίκου, βλέπω ένα flash-ακι διαφήμισης. "Οι Φύλακες οι Θεραπευτές" κτλ κτλ κτλ Πρώτη σκέψη ότι μου κλέψαν το βιβλίο, καθώς λίγες ημέρες πιο πριν με είχαν διαβεβαιώσει ότι το βιβλίο θα εκδίδονταν σε λίγους μήνες. Τελικά, διαπίστωσα ότι είχε το όνομα και την φωτογραφία μου. Από μία παρεξήγηση είχαν ξεχάσει να με ειδοποιήσουν ότι εκδόθηκε το βιβλίο μου (η πρώτη μου ένδειξη ότι υπάρχει ένας ερασιτεχνισμός στον εκδοτικό κόσμο, θα ακολουθούσαν και άλλες). Ήμουν πλέον εκδομένος. Εκείνη τη στιγμή άρχισαν οι πιο μοναχικοί μήνες της ζωής μου. Κατά ένα περίεργο τρόπο, που δεν έχει μεγάλη σημασία να αναλύσω το πως, το βιβλίο που μου έφαγε περίπου τρία χρόνια από την ζωή μου, για να γραφτεί, να φτάσει στον εκδότη, θα κριθεί και να εκδοθεί, είχε σαν άμεσες συνέπειες: 1. Να χωρίσω, μετά από μία σχέση δύο χρόνων. 2. Να χάσω αρκετούς "φίλους" 3. Να μπω σε μία διαδικασία υπεράσπισης του εαυτού μου. 4. Να πείσω τους πάντες γύρω μου, ότι δεν είμαι ένας πλασιέ βιβλίων, που αναζητά εναγωνίως να πουλήσει κανένα αντίτυπο. Εκεί που όλα έδειχναν ότι ένα βιβλίο ήταν ικανό να καταστρέψει τελείως την ζωή ενός ανθρώπου, άρχισαν τα ευχάριστα. Σιγά σιγά, βήμα βήμα, όλο και κανένας το διάβαζε τυχαία, όλο και καμία παρουσίαση στον τύπο. Το φαινόμενο "χτυπάει το τηλέφωνο" φαίνονταν να έχει τεθεί σε πράξη. Πρώτη επιταγή (ένας συγγραφέας πρώτα θα δώσει την ψυχή του και μετά τον αριθμό αντιτύπων που πραγματικά πούλησε) 1.500 ευρώ. Αισιόδοξα τα πράγματα. Οι επιταγές βέβαια συνεχώς μειώνονταν με εκθετικό ρυθμό(χαχαχα). Συνολικά μετά από δύο χρόνια από την έκδοση του βιβλίου τα κέρδη είναι κυρίως ηθικά. Το πιο σημαντικό όσον αφορά το βιβλίο και την πορεία του μετά την έκδοση, είναι ότι δεν φταίει το βιβλίο για τον αν δεν πραγματοποιήθηκαν οι προσδοκίες σου, αλλά μάλλον το αντίθετο. Οι προσδοκίες πρέπει να τίθονται σε πραγματικά πλαίσια. Πλέον ξέρω, ότι από τη συγγραφή, δεν γίνεται να ζήσω, είναι ένα πολύ ωραίο χόμπι η συγγραφή, που πρέπει να έχεις πολύ μεγάλα πλαίσια αυτοσαρκασμού για να αντέξεις την ειρωνία της. Παραδείγματα αυτού του αυτοσαρκασμού: 1. Σε κάθε παρουσίαση η πρώτη ερώτηση και ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης θα τεθεί στο πως εκδίδεται κανένας. Ο "θέλω να γίνω συγγραφέας καλύτερος και πιο πετυχημένος από εσένα" άντρας, που κάθεται στην πρώτη σειρά, αριστερά με φουλάρι και καμπαρντίνα, είναι ο πρώτος που θα σε ρωτήσει ειρωνικά, το πως εκδόθηκες, υπονοώντας ότι είσαι πράκτορας της λέσχης Βίλντεμπεργκ. 2. Τα πρώτα email που θα λάβεις θα είναι συγχαρητήρια από ανθρώπους που δεν διάβασαν το βιβλίο σου, αλλά πολύ ευχαρίστως θα σου στείλουν το δικό τους γραπτό για το διαβάσεις και να το κρίνεις. 3. Γενικά πρέπει να μάθεις πως να κρύβεις τη συγγραφική σου ιδιότητα, κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να οδηγήσει σε κάψιμο σου σαν της Ζαν ντ' Αρκ. 4. Κριτική στην Ελλάδα, υπάρχει μόνο από άλλους συγγραφείς. Είναι κάτι σαν μοντέλες να σχολιάζουν άλλες μοντέλες (ψηλή, όμορφη, αλλά έχει μία κυτταρίτιδα). Αυτά με λίγα λόγια, κάποια στιγμή σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο για όλη αυτήν την ελληνική παράνοια, αλλά δυστυχώς, ακόμα και αυτά, πιστεύω ανήκουν πια στο παρελθόν σε πιο "ευτυχισμένες" εποχές. Πλέον απλώς θα ακούμε σε κάθε προσπάθεια, ότι δεν υπάρχουν χρήματα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Author Share Posted May 17, 2010 Αυτά με λίγα λόγια. Σάββα, ...γκουλπ... ευχαριστώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Γενικά πρέπει να μάθεις πως να κρύβεις τη συγγραφική σου ιδιότητα, κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να οδηγήσει σε κάψιμο σου σαν της Ζαν ντ' Αρκ. Αυτό πες το πάλι πολλέεεεες φορές! ----------------- Ωστόσο, για να μη μαυρίζουμε μονάχα, πρέπει να ομολογήσω ότι πριν λίγο γύρισα και κοίταξα τι υπάρχει στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης μου και πόσο μεγάλη είναι η αξία αυτού του συγκεκριμένου δώρου, που μου δόθηκε λίγο μετά την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου. Είναι ένα από τα πιο συγκινητικά και πιο όμορφα δώρα που έχω λάβει στη ζωή μου και είμαι ευγνώμων στους φίλους που μου το χάρισαν. Ήταν ο πιο έμπρακτος τρόπος για να μου ευχηθούν το καλό ταξίδι και να εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους ότι το βιβλίο μπορούσε να πλέει και σε μεγάλες θάλασσες. Ναι, βρε, εσείς που ξέρετε ποιοι είστε, δεν υπάρχει φορά που να δω το καραβάκι σας και να μη χαμογελάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Ντίνο, για να σε καθησυχάσω, η Ανθολογία Sff.gr Ονείρων σκιές, δεν πήγε καλά, ούτε για τους 30 συγγραφείς που πήραν μέρος ούτε και για τον εκδότη που ανέλαβε το ρίσκο αυτού του βιβλίου. Βγήκε κάπου σε 500 τεμάχια τα οποία και δεν κατάφεραν να πουληθούν ώστε να εξαντλήσουν την πρώτη έκδοση και να περάσουν σε δεύτερη. Και πριν προλάβει να κλείσει χρόνο από τότε που κυκλοφόρησε, ο εκδότης προτίμησε να τη δωρίσει μαζί με το τελευταίο (μέχρι στιγμής) τεύχος του περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές. Από εκεί δηλαδή που κάποιος χρειαζόταν 13.00 ευρώ για αποκτήσει το εν λόγω βιβλίο, μπορεί να το κάνει πλέον και 4.40, αγοράζοντας το περιοδικό. Έξυπνη κίνηση; Κακή κίνηση; Δεν έχει σημασία. Άλλωστε κανείς δεν θα έβγαζε χρήματα από αυτό το βιβλίο (πιθανώς ούτε και ο ίδιος ο εκδότης) αλλά ίσως να μάθαινε κάποιος αναγνώστης δυο-τρεις συγγραφείς καθώς επίσης και το φόρουμ. Προσωπικά δεν έχω να μοιραστω κάποια δική μου εμπειρία πάνω στο θέμα γιατί πολύ απλά οι μόνες μου εκδόσεις ήταν οι δυο συμμετοχές στις Ανθολογίες των ΣΔ. Ως εργαζόμενος όμως στο χώρο του βιβλίου ως βιβλιουπάλληλος, είδα μερικες κομπίνες που παίζονται γύρω από τα υποτιθέμενα ελληνικά μπεστ σελλερς. Αυτό πάντως που έχει περισσότερη σημασία για την προώθηση ενός βιβλίου είναι οι κριτικές και οι παρουσιάσεις, ειδικά σε εφημερίδες και free-press, κι ας μην είναι πάντα αληθή τα όσα γράφονται. Πχ, κάποιος που έγραψε μια κριτική για ένα βιβλίο (και μάλιστα του χώρου μας) παρουσιάζοντας το ως αριστούργημα, παραδέχτηκε αργότερα ότι αναγκάστηκε να γράψει καλά λόγια κι ας είχε διαβάσει τα πρώτα κεφάλαια τα οποία μάλιστα δεν του είχαν φανεί και του ίδιου τόσο ωραία όσο τα περιέγραφε. Μην νομίζετε βέβαια πως αυτό συμβαίνει συνέχεια, όμως για την προώθηση, πολλά μπορούν να γίνουν. Πιστεύω πως ιδιαίτερα κατατοπιστική είναι η εξομολόγηση του Σάββα ο οποίος εκδόθηκε από μεγάλο εκδοτικό. Θα ήθελα να ακούσω τι έχουν να μας πουν και οι Arachnida, Naroualis, Morigan και Solonor με τη σειρά τους καθώς επίσης και ο Khar για του οποίου το βιβλίο, όλοι όσοι το διάβασαν έχουν να λένε τα καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 17, 2010 Author Share Posted May 17, 2010 Μην νομίζετε βέβαια πως αυτό συμβαίνει συνέχεια, όμως για την προώθηση, πολλά μπορούν να γίνουν. Έχω ;enan φίλο σκηνοθέτη που γνωρίζει δημοσιογράφους. Αν έβγαινε βιβλίο μου, θα του τηλεφωνούσα και θα του ζητούσα να χρησημοποιήσει τα κονέ του ώστε κάποιος/κάποια δημοσιογράφος να κάνει μια κριτική παρουσίαση, όχι όμως να πει ψέματα. Θα ζητούσα σίγουρα να διαβαστεί το βιβλίο μου, κι αν το αξίζει, τότε μόνο ας πει δυό λόγια γι αυτό. Why not. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Μην νομίζετε βέβαια πως αυτό συμβαίνει συνέχεια, όμως για την προώθηση, πολλά μπορούν να γίνουν. Έχω ;enan φίλο σκηνοθέτη που γνωρίζει δημοσιογράφους. Αν έβγαινε βιβλίο μου, θα του τηλεφωνούσα και θα του ζητούσα να χρησημοποιήσει τα κονέ του ώστε κάποιος/κάποια δημοσιογράφος να κάνει μια κριτική παρουσίαση, όχι όμως να πει ψέματα. Θα ζητούσα σίγουρα να διαβαστεί το βιβλίο μου, κι αν το αξίζει, τότε μόνο ας πει δυό λόγια γι αυτό. Why not. Αυτό είναι απολύτως λογικό. Δεν νομίζω να φέρνει κανείς αντίρρηση. Στο κάτω-κάτω ότι μέσον έχει ο καθένας το χρησιμοποιεί (Τρανό παράδειγμα οι κριτικές του Λιούις για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν). Άλλο πράγμα έθιξα εγώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Gully Foyle Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Ως εργαζόμενος όμως στο χώρο του βιβλίου ως βιβλιουπάλληλος, είδα μερικες κομπίνες που παίζονται γύρω από τα υποτιθέμενα ελληνικά μπεστ σελλερς. Αυτό θα είχε ενδιαφέρον αν ήθελες να το κάνεις πιο λιανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Μερικοί (και όχι όλοι) μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, βαφτίζουν ως μπεστ σελλερ ένα βιβλίο με βάση τον αριθμό των τεμαχίων που θα πωληθεί στα βιβλιοπωλεία και όχι στους ενδιαφερόμενους αναγνώστες. Δεν έχει σημασία δηλαδή αν τα βιβλία αυτά καταφέρουν να πουληθούν, αν μείνουν ως στοκ ή αν αναγκαστούν αργότερα οι βιβλιοπώληδες να τα πουλήσουν φτηνότερα για να τα ξεφορτωθούν, ούτε επίσης αν τελικά επιστραφούν ώστε να τα βρούμε μετά από χρόνια στα παζάρια σε εξευτελιστικές τιμές. Βέβαια υπάρχουν και τα καταστήματα που παίρνουν τα βιβλία με παρακαταθήκη. Και πάλι όμως, αν θέλει ο εκδοτικός να πείσει τον κόσμο πως το βιβλίο του έγινε μπεστ σελλερ, το καταφέρνει. Αρκεί να θέλει να σπρώξει τον τίτλο. Σαφώς δεν χρησιμοποιούν όλοι οι μεγάλοι οίκοι την ίδια τακτική. Ο Ψυχογιός πχ εκδίδει ένα βιβλίο στου οποίου το εξώφυλλο αναγράφεται 5η ή και 50η χιλιάδα η πρώτη έκδοση. Αυτό είναι οκ και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ότι βγάζει ο Ψυχογιός γίνεται μπεστ σελλερ μέσα σε λίγο. Για αυτό είναι κι επιλεκτικός με τους τίτλους του και υπολογίζει από πριν πόσα τεμάχια θα βγάλει για το κάθε ένα. Από την άλλη όμως, κάποιοι άλλοι οίκοι, κυκλοφορούν έναν τίτλο και σου λένε πως η έκδοση που κρατάς (η οποία μόλις που κυκλοφόρησε) είναι η έκτη, η έβδομη, μην είναι και η δέκατη πέμπτη! Κάτσε ρε φίλε, πριν μια βδομάδα το πήρες από το τυπογραφείο, πότε πρόλαβες και εξάντλησες όλες τις προηγούμενες επανεκδόσεις;;; Φυσικά κάτι τέτοιο περνά απαρατήρητο σε κάποιον ανυποψίαστο αναγνώστη που ψάχνει να βρει κάτι να αγοράσει. Στον υπάλληλο που κάνει την παραγγελία και σε εκείνον που το βγάζει για πρώτη φορά από την κούτα, τι λες; Με λίγα λόγια, άμα το θέλουν οι μεγαλοεκδότες το μπεστ σέλλερ, το κάνουν στο πι και φι. Πάρτε για παράδειγμα κάτι καθηγητές Πανεπιστιμίου που στα ξαφνικά αποφάσισαν να γράψουν λογοτεχνία και απο εκεί που δεν του ήξεραν ούτε στις έδρες που διδάσκουν, έγιναν και αναγνωρισμένοι λογοτέχνες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 Απο όλες τις παραπάνω απόψεις, αλλά και τα δηλωμένα (με αριθμούς πλέον) γεγονότα, το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι οτι συγγραφέας του φανταστικού (Ε.Φ, Τρόμος, Φάντασυ) δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο με τα χρήματα που θα βγάλει απο τα πονήματα του, πόσο μάλλον να ζήσει μια καλή ζωή.Ίσως σε πιο mainstream κατηγορίες τα πράγματα να είναι καλύτερα σε επίπεδο απολαβών. Ένα συμβόλαιο δεν εξασφαλίζει τίποτα περισσότερο απο την ικανοποίηση του συγγραφέα που θα δει το έργο του τυπωμένο σε χαρτί (γιατί ηλεκτρονικά είναι πολύ εύκολο και δεν χρειάζεται μεσάζοντες). Απο όσο μπορώ να καταλάβω αλλά και απο όσο αντιλήφθηκα μέσα στο φόρουμ, συμφέρει να δίνεις διηγήματα σε περιοδικά για 100-150-200€ το κομμάτι, παρά να γράψεις βιβλίο και να πάρεις σβάρνα τους εκδότες. Για να μην παρεξηγηθώ μιλάω σκεπτόμενος καθαρά βιοποριστικά και για κέρδος (έτσι κι αλλιώς αυτό το νήμα δεν ανοίχτηκε για την χαρά της συγγραφής ή την δόξα , αλλά για τα μπικικίνια.Κάνω λάθος; ). Βέβαια όλα αυτά δεδομένου οτι είσαι καλός συγγραφέας, και έχεις πιθανότητες και στα περιοδικά, και στους εκδότες. Ας το έχουν υπόψιν όσοι κυνηγούν το όνειρο του επαγγελματία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 Φυσικά και δεν πρόκειται να ζήσεις από τη συγγραφή, πόσο μάλλον αν γράφεις Φανταστικό. Όχι πως με το mainstream είναι καλύτερα, αλλά στην Ελλάδα που η αγορά είναι μικρή, το ενδιαφέρον ακόμα μικρότερο και άλλα πολλά που τα έχουμε συζητήσει αλλεπάληλες φορές, το Φανταστικό δεν βοηθά στο να γίνεις επαγγελματίας συγγραφέας. Και Αν το καταφέρει κάποιος αυτό το επίτευμα, θα είναι πιστεύω μόνο Ένας. Αυτό όμως που θέλω να πω προς απάντηση στο ποστ του Ντρεικ Ραμορ είναι πως δεν γράφουν όλοι με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Δεν νομίζω πως το κίνητρο όλων για να γράψουν και να εκδοθούν είναι το χρήμα. Φαντάζομαι πως εσείς που έχετε εκδοθεί μέχρι στιγμής δεν είχατε τα φράγκα στο μυαλό σας, αν και μάλλον οι πιο πολλοί (για να μην πω όλοι) θα θέλατε να ζείτε από τη δουλειά σας (κι ας την λένε "χόμπι" μερικοί). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 Αυτό όμως που θέλω να πω προς απάντηση στο ποστ του Ντρεικ Ραμορ είναι πως δεν γράφουν όλοι με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Δεν νομίζω πως το κίνητρο όλων για να γράψουν και να εκδοθούν είναι το χρήμα. Φαντάζομαι πως εσείς που έχετε εκδοθεί μέχρι στιγμής δεν είχατε τα φράγκα στο μυαλό σας, αν και μάλλον οι πιο πολλοί (για να μην πω όλοι) θα θέλατε να ζείτε από τη δουλειά σας (κι ας την λένε "χόμπι" μερικοί). Σαφώς, αλλά ο Ντίνος το άνοιξε για συγκεκριμένο λόγο το νήμα και έχει ακριβώς να κάνει με το πως μπορεί να ζήσει κάποιος με τα λεφτά που θα αποκομίσει απο την συγγραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 18, 2010 Author Share Posted May 18, 2010 Σαφώς, αλλά ο Ντίνος το άνοιξε για συγκεκριμένο λόγο το νήμα και έχει ακριβώς να κάνει με το πως μπορεί να ζήσει κάποιος με τα λεφτά που θα αποκομίσει απο την συγγραφή. Το χρήμα είναι μέρος, όχι όμως ακριβώς μόνο αυτό. Συμβιβάζομαι και με την ψυχική ικανοποίηση. Ο λόγος που άνοιξα το τόπικ ήταν ότι μετά τα συγχαρητήρια προς τον εκδιδόμενο συγγραφέα και το βιβλίο του, σταματούσε κάθε νέο σχετικά. Μετά τι; Είπαμε πολλά και για το Οξύ που δε λέει να εκδώσει το "Η Καρδιά του Δαίμονα". Είναι όντως κακό αυτό; Σε αυτή τη συγκεκριμένη εποχή δηλαδή. Να το δω στα ράφια των βιβλιοπωλείων κι ας αραχνιάσει εκεί; Είχα το παράπονο ότι οι φίλοι μου κυκλοφορούν κι εγώ μένω κλειδωμένος στα μπουντρούμια του Οξύ. Πως όμως κυκλοφορούν οι φίλοι μου; Αξίζει η αγορά εκεί έξω; Είναι τώρα καλύτερα ή χειρότερα; Και το ξαναλέω. Ξέρω ότι δεν θα ζήσω από τις πωλήσεις. Οι αριθμοί όμως έχουν σημασία και ως ψυχική ικανοποίηση. Με ενδιαφέρει πόσοι άνθρωποι θα με διαβάσουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 Ντίνο πιστεύω οτι εδω μέσα όλα τα μέλη έχουν διαβάσει έστω και μια ιστορία σου μια φορά. Αρα σε έχουν διαβάσει αρκετοί. Πολλοί περισσότεροι απο αυτούς που θα αγόραζαν ένα βιβλίο φαντασίας. Επίσης έχεις και την ικανοποίηση να εχεις και ένα feedback απο αυτούς που σε διάβασαν. Τώρα για το φιλοσοφικό του ερωτήματος μετά την έκδοση τι; έχω την εντύπωση οτι δεν σε καίει τοσο το τι θα γίνει με τους αναγνώστες και πόσοι είναι. Στο αρχικό ποστ μιλας για ποσοστά, για λεφτά, για ταμπού και για όλα όσα αφορούν την αμοιβή. Αν κατάλαβα πια τόσο λάθος το ερώτημα σου Sorry φίλε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 18, 2010 Author Share Posted May 18, 2010 Τώρα για το φιλοσοφικό του ερωτήματος μετά την έκδοση τι; έχω την εντύπωση οτι δεν σε καίει τοσο το τι θα γίνει με τους αναγνώστες και πόσοι είναι. Στο αρχικό ποστ μιλας για ποσοστά, για λεφτά, για ταμπού και για όλα όσα αφορούν την αμοιβή. Αν κατάλαβα πια τόσο λάθος το ερώτημα σου Sorry φίλε! Μα ΚΑΙ τα λεφτά έχουν μια σημασία. Προέρχομαι από τον κόσμο του κινηματογράφου. Από μικρός ονειρευόμουν ότι θα κάνω ταινίες σαν τον Λούκας και ότι θα βλέπω ουρές τους θεατές έξω από σινεμά που παίζει το έργο μου. Αν ζούσα στην Αμερική, οι ουρές των θεατών θα σήμαιναν πολλά λεφτά. Στην Ελλάδα, οι ουρές των θεατών σημαίνει τουλάχιστο την κάλυψη εξόδων παραγωγής. Το ζουμί είναι οι ουρές και αν αυτό σήμαινε Αμερικάνικα κέρδη δεν θα παραπονιόμουν. Αλλά οι ουρές κυρίως, ο μεγάλος αριθμός των θεατών σημαίνει ότι το έργο μου ΑΡΕΣΕ. Τι είναι λοιπόν αυτή η μανία, με το δάχτυλο να σε δείχνει, "Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ ΣΤΑ ΛΕΦΤΑ" ένα πράγμα. Δεν κολώνω. Ναι γουστάρω ΚΑΙ τα λεφτά. Που πιστεύετε ότι σας ξεγελώ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 Τι είναι λοιπόν αυτή η μανία, με το δάχτυλο να σε δείχνει, "Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ ΣΤΑ ΛΕΦΤΑ" ένα πράγμα. Δεν κολώνω. Ναι γουστάρω ΚΑΙ τα λεφτά. Που πιστεύετε ότι σας ξεγελώ; Μην μπερδεύσαι, δεν σε δείχνω με το δάκτυλο για να κολώσεις και να σκεφτούν οι υπόλοιποι ο Ντίνος είναι μέσα για τα φράγκα. Στο τονίζω πρώτον για να το διαπιστώσεις περισσσότερο εσύ, παρα οποιοσδήποτε άλλος, οτι κυρίως η έκδοση σου σε ενδιαφέρει για βιοποριστικούς λόγους (και πολύ σωστά γιατί μια σύνταξη δεν φτάνει για έναν άνθρωπο σε δημιουργική ηλικία), αλλιώς θα ήσουν καλυμμένος συναισθηματικά απο τους αναγνώστες σου εδω μέσα (αρα ας αφήσουμε τα φιλοσοφικά κατα μέρος), και κατα δεύτερον γιατί είναι πρακτικά αδύνατον να επιβιώσεις απο την συγγραφή και θα πρέπει (και πάλι για βιοποριστικούς λόγους) να στραφείς και σε κάποια άλλη δουλειά που θα σου επιτρέπει να πατάς πιο στέρεα στα πόδια σου. Προσωπικά δεν κρίνω κανέναν που το κάνει για τα φράγκα. Αν μη τι άλλο τα ταλέντα που μας δόθηκαν πρέπει να τα εκμεταλλευόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι ιδεολόγοι οραματιστές είναι αυτοί που μου γυρνάν το στομάχι και όχι οι ρεαλιστές. Αν μπορείς να το κάνεις για τα φράγκα κάντο, αλλά στην καλύτερη περίπτωση όπως το βλέπω τα φράγκα είναι μηδαμινά στην Ελλάδα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 19, 2010 Share Posted May 19, 2010 Νομίζω πως αν θέλεις να ζήσεις από την συγγραφή, λίγες επιλογές έχεις. Μπορείς να γράψεις κάποιο ''ιστορικό'' μυθιστόρημα, ίσως κανένα ρομάντζο και να ελπίσεις να σε πάρει κάποιος εκδοτικός και να σε σπρώξει όπως σπρώχνουν τις υπόλοιπες πατάτες. Μπορείς να γράψεις στα αγγλικά και να προσπαθήσεις να εκδοθείς Αμερική ή Αγγλία. Μεγαλύτερο κοινό, περισσότερα λεφτά, μπλα μπλα μπλα τα ξέρετε. Δύσκολο όμως. Αν γράψεις αγγλικά, έχεις και άλλα ανοίγματα για freelance writing, σε περιοδικά, εφημερίδες, rpgs κτλ. Τώρα εγώ ψιλομπερδεύομαι από πολλά άτομα πάνω σε αυτό το θέμα. Θες να βγάλεις λεφτά? Κάνε ένα από τα παραπάνω. Θες να έχεις κοινό? Βγάλτο δωρεάν σε ένα μπλογκ, σε pdf, φωτοτυπημένο και βγες στους δρόμους να το δώσεις. Θες να βγάλεις λίγα λεφτά με μεγάλο κοινό? Χρέωνε ελάχιστα. Γενικώς, σκέψου καλά τι θέλεις να επιτύχεις και πράξε ανάλογα. Είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά μιας και το συζητάτε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.