Karasu_Noroi Posted May 26, 2010 Share Posted May 26, 2010 Είδα ότι υπάρχει και μέρος για τα ποιήματα στο site οπότε λέω να μοιραστώ μερικά μαζί σας. “What doesn’t kill you makes you stronger…” But what if it kills you? There are more ways to die than simply stop breathing… it is our essence in life that defines the fabric of our souls, he who searches for coin, dies with his last breath… he who searches for flesh dies when his flesh withers… He who searches for fame, dies when the spotlight turns away… He who searches for nothing, died already And then, there are poems, and then, there are songs there are boys who don’t belong There are lovers that aren’t loved and dancers that are crippled for long some call them loosers, maybe that’s so cayse they search for love, when all love is gone… He who searches for a heart to share but lacks the beauty the world named as such Is cursed to forever be weak in the faces of those that he needs “not enough”, “its me its not you” , stab again… stab again …cause ultimately He who wants to love but never is, died every day again and again Μωβ όνειρα Αυτά είναι τα μάτια στα οποία ορκίζομαι κάθε βράδυ που στο κρεββάτι μου βυθίζομαι πως θα μαι για πάντα εκεί, σαν μία ψυχή και οι δύο μαζί Μαζί με μία καληνύχτα προσευχή Και αυτά είναι τα μαλλιά που με δεσμέυουν τυλιγμένος σε μωβ αντάυγειες αναπνέω την ζωή της και όταν γράφω τις στιγμές που χρωματίζει η μουσική της νοιώθω άντρας τυχερός και ευλογημένος Σαν μια σταλιά από όνειρα που ήπια ξεδιψασμένος στην αγγαλιά της μια φορά νοιώθω τα χείλη της υγρά σε κάθε φιλί που αποτολμάω και δεν ξεψυχάω γιατί είσαι όνειρο που δεν σβήνει είσαι της νύχτας μου η όμορφη σελήνη και το ζεστο σου χέρι στην καρδιά μου είναι σαν να ρθε ο παράδεισος μπροστά μου Στην ομίχλη Χαμένος μέσα σε μια σταλιά από κόσμο δημιουργω εικόνες διαφυγής και προσμετράω κάθε στιγμή που νοιώθω άνθρωπος και σβήνω γιατί δεν νοιώθω αγγιγμά απο ελπίδα. κι αν μέσ στα δικα σου μάτια τώρα είδα τί είναι όνειρο, ψυχή, δημιουργία.. σαν να κόβομαι λοιπόν, θαρρείς στα τρία αντιστοιχώ αρετές με τα καλά σου γιατί είναι όνειρο που έχεις τέτοια μάτια, σαν δυο φεγγάρια να με λούζουν όταν κλαίω και με κάθε σκιρτημα καρδιάς η ψυχή σου μου δίνει λόγο και αφορμή για να λέω πως μόνο ένα άγγιγμα στα δύο σου χείλη είναι σαν να βρίσκω τ’ όνειρό μου στην αυλή σου Μουσική Οταν ημουν νεκρός και σ’ ανακάλυψα όλα τα φώτα τ’ ούρανού τα άναψα και τα στερια μου δωσανε ζωή. Και μεσα στη δικια μου μουσική εγώ και εσύ, μαζί να γράφουμε τα όνειρα μας σαν να ήτανε γιορτή Με μία αναπνή και επαφή στις ακρες των δαχτύλων προσευχή της ψυχής μας τα ζεστά αποκαΐδια βρίσκουνε σκεπή στο ονόμα που στήσαμε βωμό για να δοξάσουμε τι δικιά μας μουσική Εγώ Εσύ Μαζί Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Karasu_Noroi Posted June 1, 2010 Author Share Posted June 1, 2010 Έρμα λόγια που σας άπλωσα να δούνε, και χάσατε το νόημα σας αφού πια σας αψηφούνε. Για αγάπη μιλάτε και σας είπαν να ντρέπεστε γι αυτό, μα για τον πόνο που φωλιάζει εκεί είναι το μόνο γιατρικό. Σ' αγαπάω σαν άνθρωπος που ώρες πολλές δεν λογαριάζει, μια αγκαλιά σου μια ζωή και ο κόσμος ας κοιτάζει. Ένα βραδύ, ψυχής θεατρικό, ανάμεσα σε σεντόνια που αγιάζουν με τα κορμιά μας, λες και τον παράδεισο βρήκαμε, εκεί σιμά μας. Βαθιές ανάσες που στολίζουν τη μοναξιά μας, και αίμα τρυφερό να κυλάει, ποτάμι που μας ξεπλένει κάτω από άγνωστο θεό. Και αν αύριο τελειώσει όλο αυτό, στα γόνατα αφημένος θα έχω να θυμάμαι πως μου χάρισες τη νύχτα και μου πήρες τη ζωή...μα θα παίζει ακόμη μουσική, και οι ελεγείες που παίζανε θλιμμένο το σκοπό, μετά από αυτό το βράδυ παίζουν κάτι μαγικό. Είναι όμορφη η ζωή, όταν είσαι εσύ εκεί… ακόμη και όταν φεύγεις, Γιατί το βράδυ που περάσαμε μαζί, ως πυξίδα για τη χαρά μου λειτουργεί, και θα σε θυμάμαι για πάντα, γιατί σ' αγάπησα για πάντα μα το θεό και η αγάπη αυτή δεν ζητάει τίποτα, δεν απαιτεί τίποτα ούτε το χρόνο λογαριάζει… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 25, 2010 Share Posted June 25, 2010 (edited) Είχα διαβάσει τα ποιήματά σου από την πρώτη μέρα που τα ανέβασες. Σχεδόν ποτέ δεν αφήνω σχόλια σε ποιήματα, γιατί νιώθω πολύ αμήχανα να το κάνω. Ο λόγος είναι διπλός, ή μάλλον, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. 1) Ο άνθρωπος που τα έγραψε έχει βάλει κάτι απ' την ψυχή του μέσα, ή για να μην μεγαλολογώ, κάτι από τη ζωή του. Ποια είμαι εγώ που θα σχολιάσω και θα πω "μου άρεσε" ή "δεν μου άρεσε". 2) Τα βρίσκω κακά και δεν μπορώ να πω τόσο αρνητικά λόγια. Όμως ζήτησες κάποιες φορές τον σχολιασμό, και λέω να μην φανώ πάλι δειλή απέναντι σ' αυτή τη μορφή λογοτεχνίας, και να σου πω τη γνώμη μου. Λοιπόν, η ποίηση είναι κάτι πολυ δύσκολο να γίνει σωστά. Κι αυτό γιατί, κατά τη γνώμη μου, αν δεν είσαι αληθινός και προσπαθείς να πεις κάτι με συγκεκριμένο τρόπο, βγαίνει άσχημα. Σε όλα τα είδη λογοτεχνίας φυσικά, αλλά στην ποίηση κάνει μπαμ. Τα ποιήματα που διάβασα, Karasu, δεν τα βρήκα καλά. Δεν τα βρήκα αληθινά. Προσπαθείς πολύ. Φαίνεται ότι προσπαθείς. Και δεν είσαι ο Έλιοτ. Μην το πάρεις στραβά αυτό, θέλω να πω το εξής: Υπάρχουν ποιητές (σαν τον Έλιοτ), που έχουν γράψει με πολλή σκέψη τα ποιήματά τους. Εχουν γράψει ποιήματα που δίνουν όχι μόνο καταπληκτικές εικόνες, αλλά και μπόλικη τροφή για σκέψη. Δύσκολο. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, εξίσου καλοί, που γράφουν αφήνοντας τον εαυτό τους ελεύθερο, αφήνοντας να μιλήσει η καρδιά τους και ο πόνος που κουβαλάνε. Μία τέτοια ποιήτρια ήταν και η Σύλβια Πλαθ. Η γνώμη μου είναι, αν δεν είσαι Έλιοτ, ακολούθα το δρόμο της Πλαθ. Εμπιστεύσου τον εαυτό σου, τα βιώματά σου, γράψε τίμια, αληθινά. Μην ψάχνεις να βρεις τις λέξεις. Γράψε ποίημα μόνο όταν νιώθεις πως αν δεν το κάνεις δεν θα ησυχάσεις. Edited June 25, 2010 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.